Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 6 mei 2022 om 16:17
Waar schaam je je voor TO? Voor het gedrag van je vader of voor jezelf, die dat gedrag naar haar eigen kind toe vergoeilijkt, wegwuift en kleiner maakt dan het is? Want je hoeft je niet te schamen voor je vader, jij kan zijn karakter en gedrag niet beïnvloeden, maar je mag je best schamen over hoe je je naar je kind hebt opgesteld en net bent gaan doen alsof het allemaal niet zo erg was en opa het niet zo bedoelde.
Jij weet namelijk donders goed dat opa het precies zo bedoelde. Hij was immers eerst al aan het fluisteren dat hij het anders zou oppakken, ging dat vervolgens ook nog aan je uitleggen toen je weer binnen kwam, en heeft daarna simpelweg de daad bij het woord gevoegd.
Kom op voor je kind, doorbreek deze cirkel en verbreek het contact met je vader. En ga alsjeblieft in therapie zodat je leert voor je kind en voor jezelf op te komen. Het is wel duidelijk dat je door je vader een klote jeugd hebt gehad. Laat je kind daar alsjeblieft niet de dupe van zijn.
Jij weet namelijk donders goed dat opa het precies zo bedoelde. Hij was immers eerst al aan het fluisteren dat hij het anders zou oppakken, ging dat vervolgens ook nog aan je uitleggen toen je weer binnen kwam, en heeft daarna simpelweg de daad bij het woord gevoegd.
Kom op voor je kind, doorbreek deze cirkel en verbreek het contact met je vader. En ga alsjeblieft in therapie zodat je leert voor je kind en voor jezelf op te komen. Het is wel duidelijk dat je door je vader een klote jeugd hebt gehad. Laat je kind daar alsjeblieft niet de dupe van zijn.
vrijdag 6 mei 2022 om 16:23
dannas schreef: ↑06-05-2022 16:17Waar schaam je je voor TO? Voor het gedrag van je vader of voor jezelf, die dat gedrag naar haar eigen kind toe vergoeilijkt, wegwuift en kleiner maakt dan het is? Want je hoeft je niet te schamen voor je vader, jij kan zijn karakter en gedrag niet beïnvloeden, maar je mag je best schamen over hoe je je naar je kind hebt opgesteld en net bent gaan doen alsof het allemaal niet zo erg was en opa het niet zo bedoelde.
Jij weet namelijk donders goed dat opa het precies zo bedoelde. Hij was immers eerst al aan het fluisteren dat hij het anders zou oppakken, ging dat vervolgens ook nog aan je uitleggen toen je weer binnen kwam, en heeft daarna simpelweg de daad bij het woord gevoegd.
Kom op voor je kind, doorbreek deze cirkel en verbreek het contact met je vader. En ga alsjeblieft in therapie zodat je leert voor je kind en voor jezelf op te komen. Het is wel duidelijk dat je door je vader een klote jeugd hebt gehad. Laat je kind daar alsjeblieft niet de dupe van zijn.
Precies. Je vader gaat niet veranderen, ook niet als jij nu gaat aandringen op stoppen met drinken. Als hij dat had gewild dan was dat allang gebeurt. En als hij dat nu wel ineens zou willen, prima. Zijn pakkie-an. Niet die van jou.
Jij kan wel zorgen dat je kind veilig blijft vanaf nu. Maar dan moet jij ook echt andere patronen gaan volgen, voor je kind. Weghouden bij hem en al helemaal niet gaan zitten bagatelliseren de dag erna en alles proberen goed te praten voor de lieve vrede. Hij was al de hele tijd bezig over hoe hij dat zou disciplineren.
vrijdag 6 mei 2022 om 16:26
Hoe KUN je ook, als volwassen grote man, een klein kind BIJ HAAR HAREN pakken en terug slepen de kamer in, de stuipen op het lijf jagen zodat ze denk dat ze vermoord gaat worden. Echt, dan ben je als man zo vreselijk laag gezonken.
Echt, ban die walgelijke man uit je leven, als je dat niet voor jezelf gedurfd hebt, dan nu zeker toch voor je dochter!
Echt, ban die walgelijke man uit je leven, als je dat niet voor jezelf gedurfd hebt, dan nu zeker toch voor je dochter!
I wanna live my life with the volume full!
vrijdag 6 mei 2022 om 16:36
Voor mij zou dit dus absoluut reden genoeg zijn om het contact te verbreken. Dit is fysieke mishandeling van je dochter en gaat gewoon echt te ver! Wow ik zou echt kwaad geweest zijn. En ik zou tegen je dochter alsnog vertellen, vergeet wat ik eerst zei, dit gedrag van opa had nooit gemogen, dit is niet ok en zijn gedrag is te ver gegaan. Want als ze ooit een partner heeft die haar mishandelt wil je ook niet dat ze denkt: "Ja maar hij wilde me niet echt pijn doen." Je wil dat ze dan denkt: "Dit is niet ok en ik maak het uit en stap naar de politie." Dus geef het juiste voorbeeld. Als ik in deze situatie had gezeten had ik foto's gemaakt van de losse plukken haar en was ik zo snel mogelijk naar de politie gegaan om aangifte te doen. Je vader heeft drank- en agressieproblemen en wellicht mishandelt hij je moeder ook. Kan je nagaan als hij alleen was geweest met je dochter in dat huisje, dan was de mishandeling misschien nog erger geweest omdat je broer er niet tussen had kunnen springen... Bovendien ben ik het eens met wat iemand anders zegt: "Je vader heeft zich niet met jouw opvoeding te bemoeien, zijn tijd als opvoeder is afgerond." Dat hij zulk vreemd commentaar op jouw manier van opvoeden heeft en met de anderen erover gaat fluisteren vind ik ook ronduit respectloos en grensoverschrijdend gedrag. Dus alleen daar al zou ik klaar mee zijn.
Mijn vader was een alcolist met agressieproblemen en als mijn vader nog had geleefd en als ik kinderen had gehad dan had hij die kinderen nooit hoeven zien. Sommig gedrag gaat gewoon te ver, familie of niet, dat interesseert me niet.
Mijn vader was een alcolist met agressieproblemen en als mijn vader nog had geleefd en als ik kinderen had gehad dan had hij die kinderen nooit hoeven zien. Sommig gedrag gaat gewoon te ver, familie of niet, dat interesseert me niet.
vrijdag 6 mei 2022 om 16:38
Ik vind dit toch wel een schrikbarend verhaal. Voordat de plukken haar loskomen van het hoofd, moet er toch echt wel krachtig getrokken worden. En wat was er gebeurd wanneer je broertje er niet tussen was gesprongen? Had hij je dochter dan nog meer pijn gedaan? En hoe onveilig moet je dochtertje zich wel niet gevoeld hebben dat ze vroeg: 'Gaat opa mij doodmaken?' Was het niet beter geweest wanneer je haar angst had erkend en vertrokken was in plaats van het gedrag van opa goed te praten?
Ik weet wat het is om een moeilijke relatie met familieleden te hebben. En wanneer je kleine kinderen hebt ben je in staat om steeds weer een stukje over je grenzen heen te gaan omdat je ze zo die lieve grootouder gunt, of die lieve oom of tante gunt. Het is echt een heel hard gelag om voor jezelf in te zien dat dat er misschien niet in zit.
Maar ik denk dat dit nu wel het moment is om voor jezelf en voor je dochter op te komen. Je moet nu een grens stellen, want dit is natuurlijk doodeng en van de zotte.
Ik weet wat het is om een moeilijke relatie met familieleden te hebben. En wanneer je kleine kinderen hebt ben je in staat om steeds weer een stukje over je grenzen heen te gaan omdat je ze zo die lieve grootouder gunt, of die lieve oom of tante gunt. Het is echt een heel hard gelag om voor jezelf in te zien dat dat er misschien niet in zit.
Maar ik denk dat dit nu wel het moment is om voor jezelf en voor je dochter op te komen. Je moet nu een grens stellen, want dit is natuurlijk doodeng en van de zotte.
♥
vrijdag 6 mei 2022 om 16:50
TO: hoe ging dit in jouw jeugd? Kwam je moeder voor je op of is zij ook zo conflictvermijdend?
In alles wat ik lees zie ik conflictvermijding. Zeker naar je vader maar vermoedelijk ook richting je dochter. En dat laatste bedoel ik als observatie niet als verwijt. Dat kan namelijk ook heel prima zijn.
Eens met de rest verder. Je vader heeft een grens overschreden. Zijn gedrag grenst aan mishandeling en als je broer niet zo scherp had gereageerd was het dat geworden.
Mijn advies is werken aan opkomen voor jezelf en voor je kind. Ik zou een ernstig gesprek hebben met beide grootouders en als ze je niet serieus nemen dan weet je genoeg, wegwezen!
In alles wat ik lees zie ik conflictvermijding. Zeker naar je vader maar vermoedelijk ook richting je dochter. En dat laatste bedoel ik als observatie niet als verwijt. Dat kan namelijk ook heel prima zijn.
Eens met de rest verder. Je vader heeft een grens overschreden. Zijn gedrag grenst aan mishandeling en als je broer niet zo scherp had gereageerd was het dat geworden.
Mijn advies is werken aan opkomen voor jezelf en voor je kind. Ik zou een ernstig gesprek hebben met beide grootouders en als ze je niet serieus nemen dan weet je genoeg, wegwezen!
vrijdag 6 mei 2022 om 16:58
Geen enkel kind is perfect. Maar als je uit je bed kan komen en kan uiten dat je het niet zo leuk vindt dat ze over je praten terwijl je eigen ouders er niet bij zijn dan ben je dus communicatief best vaardig. Dan hoef je dus niet te dreinen, huilen enz als je je zin niet krijgt dan kun je daar prima over praten. Aangezien broer en ouders allemaal vinden dat TO te laks met haar gedrag omgaat zal hier ook een kern van waarheid inzitten.LuciFee2022 schreef: ↑06-05-2022 14:56Newsflash: ook kinderen die 7 of 10 of 15 zijn niet allemaal perfect, en wel eens overprikkeld en hebben wel eens buien.
Wij zijn onlangs een lang weekend met mijn zussen, zwagers en kinderen weggeweest. Het is altijd leuk om met zn allen bij elkaar te zijn maar een midweek met verschillende opvoedingsstijlen maar wel kinderen in dezelfde leeftijd, is toch wel lastig.
Maar nogmaals, dat mag totaal het gedrag van vader niet goed praten.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:00
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het voelt zo fijn om het er gewoon over te kunnen hebben en dat mensen meedenken.
Ik kan niet op elke reactie individueel reageren, maar ik zal toch proberen zo breed mogelijk op vragen in te gaan. Stel je vraag gerust nog een keer als ik er geen antwoord op heb gegeven.
Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Hij zei dat hij beseft dat dit echt niet kan, dat hij zich er ook heel slecht (en volgens mij noemde hij ook verdrietig, maar dat weet ik niet zeker meer) over voelde. Hij zei dat hij getriggerd werd door haar boosheid. Dat hij niet begreep waarom ze zo boos tegen mij deed nadat ik zo ‘mijn best had gedaan voor haar’ (wat ik niet zo zie, Marloes). Dat hij bang is dat zij mij ooit ‘de baas zal zijn’ en hij bang is dat haar boosheid mij stress oplevert. Wat er dus blijkbaar gebeurd is dat hij mijn dochter op een best aparte en zieke manier, ziet als een stressor voor mij. En dat terwijl ik echt altijd in control ben bij mijn dochter, weet wat ik moet doen en waar ze goed op reageert. Hij heeft daar dus echt een vervormd beeld van.
Hij zei dat mijn dochtertje bozig de slaapkamer uitkwam toen ik weg was. Dat ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze over haar praatten en dat mijn vader haar als het ware wilde stoppen en niet wilde laten dat ze ‘haar agressie op anderen ging uitten’ (en dat laatste is nogal scheef, want hij uit vervolgens wel zijn agressie op haar’. We hebben uitgebreid besproken dat mijn visie op opvoeding anders is, dat dit voor mij absoluut een grens over ging en dat dit niet kan. Hij is het daarmee eens. Hij zei dat hij, als mijn dochtertje weer een keer zo doet, wel helemaal weg zal gaan tijdelijk.
Opzich was het een goed gesprek. Maar toch blijf ik boos en verdrietig. Ook om zijn alcoholprobleem. We hebben daarna nog uitgebreid met hem gesprek. Wij allemaal. Mijn broertje, mijn schoonzusje. We hebben hem gevraagd te stoppen met drinken, omdat wij allemaal vinden dat hij veranderd als hij drinkt. Hij ziet dat niet zo. Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken. Ook daarover zit bij mij nog irritatie.
Maar bovenal heb ik het gevoel dat mijn vader zich gewoon aan mijn dochter irriteert. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij ‘90 tot 95% van de tijd’ haar leuk vindt en van haar houdt, maar dat hij alleen veel moeite heeft met die momenten waarop ze dus oververmoeid is en in emotie blijft hangen of heftige emotie vertoont.
Het moeilijke is ook: mijn vader is totaal anders als hij niet drinkt. Dan is het een rustige, lieve en bescheiden man die je er prima bij kunt hebben. Wel wat op de achtergrond, maar absoluut niet agressief. Daarom vertrouw(de) ik hem ook alleen met mijn dochtertje, heel vaak. Als hij drinkt verandert hij echt. Dan wordt hij dus onvoorspelbaar, agressief.
Ik kan niet op elke reactie individueel reageren, maar ik zal toch proberen zo breed mogelijk op vragen in te gaan. Stel je vraag gerust nog een keer als ik er geen antwoord op heb gegeven.
Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Hij zei dat hij beseft dat dit echt niet kan, dat hij zich er ook heel slecht (en volgens mij noemde hij ook verdrietig, maar dat weet ik niet zeker meer) over voelde. Hij zei dat hij getriggerd werd door haar boosheid. Dat hij niet begreep waarom ze zo boos tegen mij deed nadat ik zo ‘mijn best had gedaan voor haar’ (wat ik niet zo zie, Marloes). Dat hij bang is dat zij mij ooit ‘de baas zal zijn’ en hij bang is dat haar boosheid mij stress oplevert. Wat er dus blijkbaar gebeurd is dat hij mijn dochter op een best aparte en zieke manier, ziet als een stressor voor mij. En dat terwijl ik echt altijd in control ben bij mijn dochter, weet wat ik moet doen en waar ze goed op reageert. Hij heeft daar dus echt een vervormd beeld van.
Hij zei dat mijn dochtertje bozig de slaapkamer uitkwam toen ik weg was. Dat ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze over haar praatten en dat mijn vader haar als het ware wilde stoppen en niet wilde laten dat ze ‘haar agressie op anderen ging uitten’ (en dat laatste is nogal scheef, want hij uit vervolgens wel zijn agressie op haar’. We hebben uitgebreid besproken dat mijn visie op opvoeding anders is, dat dit voor mij absoluut een grens over ging en dat dit niet kan. Hij is het daarmee eens. Hij zei dat hij, als mijn dochtertje weer een keer zo doet, wel helemaal weg zal gaan tijdelijk.
Opzich was het een goed gesprek. Maar toch blijf ik boos en verdrietig. Ook om zijn alcoholprobleem. We hebben daarna nog uitgebreid met hem gesprek. Wij allemaal. Mijn broertje, mijn schoonzusje. We hebben hem gevraagd te stoppen met drinken, omdat wij allemaal vinden dat hij veranderd als hij drinkt. Hij ziet dat niet zo. Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken. Ook daarover zit bij mij nog irritatie.
Maar bovenal heb ik het gevoel dat mijn vader zich gewoon aan mijn dochter irriteert. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij ‘90 tot 95% van de tijd’ haar leuk vindt en van haar houdt, maar dat hij alleen veel moeite heeft met die momenten waarop ze dus oververmoeid is en in emotie blijft hangen of heftige emotie vertoont.
Het moeilijke is ook: mijn vader is totaal anders als hij niet drinkt. Dan is het een rustige, lieve en bescheiden man die je er prima bij kunt hebben. Wel wat op de achtergrond, maar absoluut niet agressief. Daarom vertrouw(de) ik hem ook alleen met mijn dochtertje, heel vaak. Als hij drinkt verandert hij echt. Dan wordt hij dus onvoorspelbaar, agressief.
tomatenbakje wijzigde dit bericht op 06-05-2022 17:03
5.55% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 17:02
Nogmaals, dat ze dat kunnen volgens jou, betekend niet dat alle kinderen dat perfecte plaatje van je volgen op zo'n weekend. Ik heb rustige kinderen maar ik weet ook dat andere kinderen anders kunnen zijn en verwacht geen perfect gedrag van ze. Op weekend vol met prikkels.Noekie-Noek schreef: ↑06-05-2022 16:58Geen enkel kind is perfect. Maar als je uit je bed kan komen en kan uiten dat je het niet zo leuk vindt dat ze over je praten terwijl je eigen ouders er niet bij zijn dan ben je dus communicatief best vaardig. Dan hoef je dus niet te dreinen, huilen enz als je je zin niet krijgt dan kun je daar prima over praten. Aangezien broer en ouders allemaal vinden dat TO te laks met haar gedrag omgaat zal hier ook een kern van waarheid inzitten.
Wij zijn onlangs een lang weekend met mijn zussen, zwagers en kinderen weggeweest. Het is altijd leuk om met zn allen bij elkaar te zijn maar een midweek met verschillende opvoedingsstijlen maar wel kinderen in dezelfde leeftijd, is toch wel lastig.
Maar nogmaals, dat mag totaal het gedrag van vader niet goed praten.
Helemaal niet omdat volwassenen dat ook soms gewoon nog niet kunnen.
En inderdaad, het heeft helemaal niets met gedrag van de vader te maken. Niets.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:05
Wat een achterlijke smoesjes. Geloof je het?Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:00Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het voelt zo fijn om het er gewoon over te kunnen hebben en dat mensen meedenken.
Ik kan niet op elke reactie individueel reageren, maar ik zal toch proberen zo breed mogelijk op vragen in te gaan. Stel je vraag gerust nog een keer als ik er geen antwoord op heb gegeven.
Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Hij zei dat hij beseft dat dit echt niet kan, dat hij zich er ook heel slecht (en volgens mij noemde hij ook verdrietig, maar dat weet ik niet zeker meer) over voelde. Hij zei dat hij getriggerd werd door haar boosheid. Dat hij niet begreep waarom ze zo boos tegen mij deed nadat ik zo ‘mijn best had gedaan voor haar’ (wat ik niet zo zie, Marloes). Dat hij bang is dat zij mij ooit ‘de baas zal zijn’ en hij bang is dat haar boosheid mij stress oplevert. Wat er dus blijkbaar gebeurd is dat hij mijn dochter op een best aparte en zieke manier, ziet als een stressor voor mij. En dat terwijl ik echt altijd in control ben bij mijn dochter, weet wat ik moet doen en waar ze goed op reageert. Hij heeft daar dus echt een vervormd beeld van.
Hij zei dat mijn dochtertje bozig de slaapkamer uitkwam toen ik weg was. Dat ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze over haar praatten en dat mijn vader haar als het ware wilde stoppen en niet wilde laten dat ze ‘haar agressie op anderen ging uitten’ (en dat laatste is nogal scheef, want hij uit vervolgens wel zijn agressie op haar’. We hebben uitgebreid besproken dat mijn visie op opvoeding anders is, dat dit voor mij absoluut een grens over ging en dat dit niet kan. Hij is het daarmee eens. Hij zei dat hij, als mijn dochtertje weer een keer zo doet, wel helemaal weg zal gaan tijdelijk.
Opzich was het een goed gesprek. Maar toch blijf ik boos en verdrietig. Ook om zijn alcoholprobleem. We hebben daarna nog uitgebreid met hem gesprek. Wij allemaal. Mijn broertje, mijn schoonzusje. We hebben hem gevraagd te stoppen met drinken, omdat wij allemaal vinden dat hij veranderd als hij drinkt. Hij ziet dat niet zo. Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken. Ook daarover zit bij mij nog irritatie.
Maar bovenal heb ik het gevoel dat mijn vader zich gewoon aan mijn dochter irriteert. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij ‘90 tot 95% van de tijd’ haar leuk vindt en van haar houdt, maar dat hij alleen veel moeite heeft met die momenten waarop ze dus oververmoeid is en in emotie blijft hangen of heftige emotie vertoont.
Het moeilijke is ook: mijn vader is totaal anders als hij niet drinkt. Dan is het een rustige, lieve en bescheiden man die je er prima bij kunt hebben. Wel wat op de achtergrond, maar absoluut niet agressief. Daarom vertrouw(de) ik hem ook alleen met mijn dochtertje, heel vaak. Als hij drinkt verandert hij echt. Dan wordt hij dus onvoorspelbaar, agressief.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:06
To, wat verdrietig allemaal. Goed dat je een tamelijk oké gesprek met hem hebt gehad. Desondanks zou ik in jouw schoenen toch zorgen dat hij jouw dochter niet meer ziet. Zie het maar zo: misschien is het een pressie middel voor hem om te stoppen met drinken. Zo niet, dan hou je in ieder geval je dochter veilig.
Het mag dan een goed gesprek zijn geweest; het zijn toch wel best vreemde dingen die hij zegt. Dat zie je toch hopelijk wel?
Het mag dan een goed gesprek zijn geweest; het zijn toch wel best vreemde dingen die hij zegt. Dat zie je toch hopelijk wel?
vrijdag 6 mei 2022 om 17:08
Je vader geeft je kind de schuld van zijn gedrag. Zij triggert met normaal kinderlijk gedrag en de enige die zijn agressie afreageert is hij zelf. Hij maakt notabene zoveel lawaai in zijn dronkenbui dat je kind niet kan slapen.
Begrijp ik nou goed dat je bij je ouders in huis woont samen met je kindje?
Dat terug naar huis gaan betekent dat je terug gaat naar het huis van je vader?
Wat heb je nodig om je echt los te maken van je ouders en op jezelf te gaan wonen?
Ik zou echt eens gaan praten met je huisarts over de mogelijkheden, want dit is geen veilige normale situatie.
Begrijp ik nou goed dat je bij je ouders in huis woont samen met je kindje?
Dat terug naar huis gaan betekent dat je terug gaat naar het huis van je vader?
Wat heb je nodig om je echt los te maken van je ouders en op jezelf te gaan wonen?
Ik zou echt eens gaan praten met je huisarts over de mogelijkheden, want dit is geen veilige normale situatie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:12
Je vader is volstrekt onbetrouwbaar. Hij verstopt blikken bier voor je moeder, hij heeft een agressieprobleem dat naar boven komt na alcoholgebruik. En in nuchtere(?) toestand is alles best volgens hem, maar jouw dochter, die triggert hem. Het was oh zo verkeerd van hem, maar vervolgens gaat het over wat jouw dochter fout doet en dat jij dat verkeerd aanpakt. Kortom: niet zijn schuld. Bah.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:00Bedankt allemaal voor jullie reacties. Het voelt zo fijn om het er gewoon over te kunnen hebben en dat mensen meedenken.
Ik kan niet op elke reactie individueel reageren, maar ik zal toch proberen zo breed mogelijk op vragen in te gaan. Stel je vraag gerust nog een keer als ik er geen antwoord op heb gegeven.
Waarom ik toch gebleven ben: eigenlijk vooral om mijn dochtertje niet NOG verdrietiger te maken. Mijn vader was thuis, is naar huis gegaan. Mijn dochter had zich echt al maaaaanden op dit uitje verheugd. Ik wilde het niet nog erger maken door ook nog eens naar huis te gaan na zo’n verdrietige situatie. En omdat mn vader thuis was, voelde het veilig. Ook dacht ik: als ze morgen lekker met haar neefjes en nichtjes kan spelen heeft ze tenminste afleiding en een leuke tijd.
Ik ben naar mijn ouders’s huis geweest nadat mijn dochtertje inmiddels druk aan het spelen was om met hem te praten.
Hij zei dat hij beseft dat dit echt niet kan, dat hij zich er ook heel slecht (en volgens mij noemde hij ook verdrietig, maar dat weet ik niet zeker meer) over voelde. Hij zei dat hij getriggerd werd door haar boosheid. Dat hij niet begreep waarom ze zo boos tegen mij deed nadat ik zo ‘mijn best had gedaan voor haar’ (wat ik niet zo zie, Marloes). Dat hij bang is dat zij mij ooit ‘de baas zal zijn’ en hij bang is dat haar boosheid mij stress oplevert. Wat er dus blijkbaar gebeurd is dat hij mijn dochter op een best aparte en zieke manier, ziet als een stressor voor mij. En dat terwijl ik echt altijd in control ben bij mijn dochter, weet wat ik moet doen en waar ze goed op reageert. Hij heeft daar dus echt een vervormd beeld van.
Hij zei dat mijn dochtertje bozig de slaapkamer uitkwam toen ik weg was. Dat ze zei dat ze het niet leuk vond dat ze over haar praatten en dat mijn vader haar als het ware wilde stoppen en niet wilde laten dat ze ‘haar agressie op anderen ging uitten’ (en dat laatste is nogal scheef, want hij uit vervolgens wel zijn agressie op haar’. We hebben uitgebreid besproken dat mijn visie op opvoeding anders is, dat dit voor mij absoluut een grens over ging en dat dit niet kan. Hij is het daarmee eens. Hij zei dat hij, als mijn dochtertje weer een keer zo doet, wel helemaal weg zal gaan tijdelijk.
Opzich was het een goed gesprek. Maar toch blijf ik boos en verdrietig. Ook om zijn alcoholprobleem. We hebben daarna nog uitgebreid met hem gesprek. Wij allemaal. Mijn broertje, mijn schoonzusje. We hebben hem gevraagd te stoppen met drinken, omdat wij allemaal vinden dat hij veranderd als hij drinkt. Hij ziet dat niet zo. Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken. Ook daarover zit bij mij nog irritatie.
Maar bovenal heb ik het gevoel dat mijn vader zich gewoon aan mijn dochter irriteert. Hij zegt dat hij van haar houdt, dat hij ‘90 tot 95% van de tijd’ haar leuk vindt en van haar houdt, maar dat hij alleen veel moeite heeft met die momenten waarop ze dus oververmoeid is en in emotie blijft hangen of heftige emotie vertoont.
Het moeilijke is ook: mijn vader is totaal anders als hij niet drinkt. Dan is het een rustige, lieve en bescheiden man die je er prima bij kunt hebben. Wel wat op de achtergrond, maar absoluut niet agressief. Daarom vertrouw(de) ik hem ook alleen met mijn dochtertje, heel vaak. Als hij drinkt verandert hij echt. Dan wordt hij dus onvoorspelbaar, agressief.
*red* wijzigde dit bericht op 06-05-2022 17:16
0.03% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 17:13
Fit ging niet alleen over het weekend toen dichter naar bed miest en dit niet wilde acceoteren. To geeft aan dat dochter dit vaker heeft en hoe zij ermee omgaat en wat haar familie ervan vindt.LuciFee2022 schreef: ↑06-05-2022 17:02Nogmaals, dat ze dat kunnen volgens jou, betekend niet dat alle kinderen dat perfecte plaatje van je volgen op zo'n weekend. Ik heb rustige kinderen maar ik weet ook dat andere kinderen anders kunnen zijn en verwacht geen perfect gedrag van ze. Op weekend vol met prikkels.
Helemaal niet omdat volwassenen dat ook soms gewoon nog niet kunnen.
En inderdaad, het heeft helemaal niets met gedrag van de vader te maken. Niets.
Ik geef alleen aan dat het gedrag van dochter icm hoe TO erop reageert best vervelend voor buitenstaanders kan zijn. Blijkbaar zien vader, moeder, broer en schoonzus dat er dingen gebeuren waar ze zich toch wel zorgen over maken en is het inmiddels bij vader zo hoog opgelopen. Niet oke maar wel een reden om ook overna te denken.
En natuurlijk zijn kinderen ook anders als dat ze in hun eigen vertrouwde omgevjng zijn. Maar het is ook hoe ouders er mee omgaan of het voor irritatie en spannjng zorgt.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:14
Precies, echt dat je bloed niet gaat koken van dit is ook echt niet oke TO.*Red* schreef: ↑06-05-2022 17:12Je vader is volstrekt onbetrouwbaar. Hij verstopt blikken bier voor je moeder, hij heeft een agressieprobleem dat maar boven komt na alcoholgebruik. En in nuchtere(?) toestand is alles best volgens hem, maar jouw dochter, die triggert hem. Het was oh zo verkeerd van hem, maar vervolgens gaat het over wat jouw dochter fout doet en dat jij dat verkeerd aanpakt. Kortom: niet zijn schuld. Bah.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:15
vrijdag 6 mei 2022 om 17:16
Smoesjes van je vader, en ook een beetje van jezelf, Tomatenbakje. Je laat je een rad voor ogen draaien omdat je graag ziet dat je vader de perfecte opa is, maar dat is hij niet verre van. 'Gaat opa mij doodmaken?' Hartverscheurend gewoon. 
Als jij je dochter serieus neemt, laat je haar nooit meer bij hem en ik zou zelf voorlopig ook geen contact met mijn vader willen. Wat moet je dochter wel niet voelen als jij vrolijk op visite gaat bij opa en maar afwacht? Ze was letterlijk doodsbang. Keihard, maar zonder hulp gaat dit nooit beter worden. Trek samen met je broertje op.
Als jij je dochter serieus neemt, laat je haar nooit meer bij hem en ik zou zelf voorlopig ook geen contact met mijn vader willen. Wat moet je dochter wel niet voelen als jij vrolijk op visite gaat bij opa en maar afwacht? Ze was letterlijk doodsbang. Keihard, maar zonder hulp gaat dit nooit beter worden. Trek samen met je broertje op.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:20
Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 17:00Wil zijn gedrag als hij gedronken heeft best beter ‘monitoren’ maar gaat niet stoppen met drinken.
vrijdag 6 mei 2022 om 17:20
Hij geeft niet alleen je dochtertje de schuld, maar hij zegt ook dat hij het voor jou doet. Dit is echt het klassieke manipulatieve gedrag.
Bedenk ook dat je dochtertje zo bang voor je vader was dat ze bang was dat hij haar zou doodmaken. Dit weet ze later ook nog. En dan gaat ze ook jouw reactie daarop beredeneren.
Bedenk ook dat je dochtertje zo bang voor je vader was dat ze bang was dat hij haar zou doodmaken. Dit weet ze later ook nog. En dan gaat ze ook jouw reactie daarop beredeneren.
♥
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
