Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
vrijdag 6 mei 2022 om 20:59
vrijdag 6 mei 2022 om 21:01
vrijdag 6 mei 2022 om 21:06
Het klinkt misschien raar, maar is voor mij zo'n eye-opener dat jullie het gedrag van mijn vader kindermishandeling noemen. In mijn beleving was dit gedrag 'normaal'. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog lastig vindt om te accepteren dat het echt mishandeling was, om het zo te noemen. Het hoorde er 'gewoon' bij. Bij 'echte kindermishandeling' denk ik aan mensen die met riemen geslagen worden, of met een vuist in hun gezicht oid. De dingen die mijn vader deed vind ik dan heel mild. En nee, dat is absoluut niet om hem te beschermen. Het is alleen om aan te geven wat ik heb beleefd en hoe ik het zie.
Mijn vader heeft zelf ook een strenge opvoeding gehad. Werd geslagen als hij bv geen 'dankjewel' zei als hij bv drinken van zijn moeder kreeg. Ik vroeg hem een keer over zijn opvoeding. Hij ziet zijn opvoeding als een goede opvoeding waardoor hij geleerd heeft wat hij wel en niet mocht doen tegen zijn ouders. Hij vindt veel opvoeringen van nu te vrij, vindt dat er teveel met kinderen in discussie wordt gegaan.
Hij spreekt dan ook positiever over de opvoeding van mijn schoonzus, die de kinderen bv in de wang knijpt en daaraan trekt als ze brutaal zijn. Hij zei ook dat hij zulk gedrag zoals bij mijn dochtertje nog nooit bij hun kinderen gezien had omdat ze dan ingrijpen. Dat deed best pijn, voelde alsof hij vond dat ik het verkeerd doe, terwijl ik juist heel trots ben op hoe ik mijn dochter opvoedt en ik echt blij ben met onze band en hoe zij zich ontwikkeld. Ik ging door zijn kritiek twijfelen aan mezelf.
tomatenbakje wijzigde dit bericht op 06-05-2022 21:09
19.68% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 21:07
Precies. We willen iets duidelijk maken. De mensen die hier over eigen ervaringen schrijven, waaronder ikzelf, doen dat ook niet omdat we willen afleiden van TO’s verhaal, maar omdat we willen verduidelijken hoe ver deze ongezonde dynamiek om zich heen grijpt, in zijn ban heeft en wat de gevolgen zijn. Met als doel TO te helpen een juiste keuze van handelen te maken.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:08
TO krijgt nu van alles in haar schoenen geschoven en dat vind ik onterecht. Zij kan er helemaal niets aan doen. Het is haar ook overkomen en omdat ze zich er rot over voelt en bezorgd is om haar kind schrijft ze haar verhaal hier. Ze zoekt naar een oplossing en wat haar in de weg zit is dat ze wel van haar vader houdt. Zoals de meeste kinderen dat doen.
Het is fout vind ik om TO op haar sodemieter te geven, ze zit al in een moeilijke situatie. Het is fout haar met nog meer schuldgevoel op te zadelen, ze voelt zich al schuldig. Ze deelt dit hier, ze zoekt hulp.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:12
Blij dat die eye-opener binnenkomt.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 21:06Het klinkt misschien raar, maar is voor mij zo'n eye-opener dat jullie het gedrag van mijn vader kindermishandeling noemen. In mijn beleving was dit gedrag 'normaal'. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog lastig vindt om te accepteren dat het echt mishandeling was, om het zo te noemen. Het hoorde er 'gewoon' bij. Bij 'echte kindermishandeling' denk ik aan mensen die met riemen geslagen worden, of met een vuist in hun gezicht oid. De dingen die mijn vader deed vind ik dan heel mild. En nee, dat is absoluut niet om hem te beschermen. Het is alleen om aan te geven wat ik heb beleefd en hoe ik het zie.
Mijn vader heeft zelf ook een strenge opvoeding gehad. Werd geslagen als hij bv geen 'dankjewel' zei als hij bv drinken van zijn moeder kreeg. Ik vroeg hem een keer over zijn opvoeding. Hij ziet zijn opvoeding als een goede opvoeding waardoor hij geleerd heeft wat hij wel en niet mocht doen tegen zijn ouders. Hij vindt veel opvoeringen van nu te vrij, vindt dat er teveel met kinderen in discussie wordt gegaan.
Mijn vader werd geslagen met de broeksriem van zijn vader. Hij zat in de kast verstopt wanneer deze thuis kwam omdat hij wist wat hem te wachten stond.
Dat geeft hem niet het recht eenzelfde opvoeding na te leven.
En dat geeft mij niet het recht om mijn kind geestelijk en/of fysiek aan te doen wat mij werd aangedaan.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:12
Probeer gewoon eens goed te lezen voordat je onzin praat, er staat nergens dat ze nog bij haar ouders woont.viva-amber schreef: ↑06-05-2022 20:24To het wordt echt niet beter met al dat walgelijke ge-uitleg waarom een 6 jarige geweld verdiend. Je richt je op allerlei bijzaken ipv waar het echt om gaat. Je vader moet stoppen met geweld en intimiderend gedrag en anders geen contact meer.
De situatie is ziek en de vraag of je inwoont bij je vader laat je vakkundig links liggen. De enige reden waarom dit accepteert en alle lulkoek van je vader is, omdat je niet zelfstandig bent.
Ik kan mij niet voorstellen dat jezelf een normale jeugd hebt gehad.
Zoek hulp bij je huisarts voordat het te laat is, zorg dat je urgentie krijgt voor een woning.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:14
Als zij weet hoe haar vader is en dat hij drinkt en agressief is naar haar kind eerste 2x verbaal en nu fysiek dan is het tijd om geen weekends of vakanties meer te ondernemen met die man en vooral je kind bij hem uit de buurt houden.
Af en toe een uurtje op bij je ouders op bezoek in de ochtend voor de drank open gaat, lijkt mij meer dan zat.
Af en toe een uurtje op bij je ouders op bezoek in de ochtend voor de drank open gaat, lijkt mij meer dan zat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:14
Ik weet het niet zeker, maar ik geloof niet dat mensen deze TO de schuld in haar schoenen schuiven.
Er is een verschil tussen iemand de schuld geven of iemand uit te leggen dat er keuzemogelijkheden zijn. Je kunt er voor kiezen het gedrag van vader niet te tolereren en daaraan consequenties te verbinden.
Er is een verschil tussen iemand de schuld geven of iemand uit te leggen dat er keuzemogelijkheden zijn. Je kunt er voor kiezen het gedrag van vader niet te tolereren en daaraan consequenties te verbinden.
vrijdag 6 mei 2022 om 21:29
To ik heb niet alles gelezen dus misschien heeft iemand dit al gezegd...
Maar het kan zijn dat je dochter dit tegen een vriendje/vriendinnetje/juffrouw gaat vertellen. En die komen bij jou verhaal halen dan waarschijnlijk.
Omdat je zei dat ze er sochtends weer over begon... en het leek of ze het wel geloofde wil niet zeggen dat ze het vergeten is.
Heb je het er later ook nog eens over gehad?
Maar het kan zijn dat je dochter dit tegen een vriendje/vriendinnetje/juffrouw gaat vertellen. En die komen bij jou verhaal halen dan waarschijnlijk.
Omdat je zei dat ze er sochtends weer over begon... en het leek of ze het wel geloofde wil niet zeggen dat ze het vergeten is.
Heb je het er later ook nog eens over gehad?
vrijdag 6 mei 2022 om 21:55
Nou dat is dus heel duidelijk.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 21:06
Mijn vader heeft zelf ook een strenge opvoeding gehad. Werd geslagen als hij bv geen 'dankjewel' zei als hij bv drinken van zijn moeder kreeg. Ik vroeg hem een keer over zijn opvoeding. Hij ziet zijn opvoeding als een goede opvoeding waardoor hij geleerd heeft wat hij wel en niet mocht doen tegen zijn ouders. Hij vindt veel opvoeringen van nu te vrij, vindt dat er teveel met kinderen in discussie wordt gegaan.
Het is hem zelf gebeurd, daar is hij positief over. Hij heeft het bij je broertje gedaan. Hij applaudiseert je schoonzus dat ze haar kinderen mishandelt.
Je kunt hem nooit meer alleen met haar laten. Nooit.
Iemand die zo overtuigd is van het positieve effect van kindermishandeling, die kun je nooit vertrouwen om je kind op de juiste manier te behandelen. Ze is bij hem niet veilig.
vrijdag 6 mei 2022 om 22:59
Dit dus. Het enige waar je je voor hoeft te schamen is dat je niet meteen weggegaan bent. Je vader heeft jouw kind mishandeld. Haar veiligheid en gevoel gaan toch voor een ideaal plaatje wat jij in je hoofd hebt, lijkt me?daenerys79 schreef: ↑06-05-2022 14:36ik zou nooit, maar dan ook nooit meer iets met hem te maken willen hebben. Ik denk zelfs dat ik hem zelf was aangevallen. Ik ben een heel rustig persoon maar kom niet aan mijn kind, dan gaan alle remmen los.
Wat een gevaarlijke gek zeg.
Mijn moeder zou bij mij langs mogen komen voor haar kleinkind. Godzijdank voor je broer.
Misschien zou ik zelfs aangifte doen.
Wat een mafklapper.
Laat hem maar in therapie gaan en voor altijd de alcohol afzweren, wie weet of er dan nog contact mogelijk zou zijn.
vrijdag 6 mei 2022 om 23:08
Mijn beslissing om te blijven gingen absoluut niet over een ideaal plaatje. Het ging juist over hoe ik zo goed mogelijk voor mijn dochtertje kon zorgen. Dus hoe ik dit zo min mogelijk traumatisch voor haar kon maken. Midden in de nacht vertrekken, het weekend waar ze zoveel zin in had niet af kunnen maken, dat leek me bovenop wat ze had meegemaakt de schok alleen maar versterken. Geloof me, ik deed dit alleen omdat ik dacht dat dat het beste voor haar was en zij door het spelen met haar neefjes en nichtjes en het vele buiten zijn de juiste afleiding kreeg, plezier kon maken..Ladida1981 schreef: ↑06-05-2022 22:59Dit dus. Het enige waar je je voor hoeft te schamen is dat je niet meteen weggegaan bent. Je vader heeft jouw kind mishandeld. Haar veiligheid en gevoel gaan toch voor een ideaal plaatje wat jij in je hoofd hebt, lijkt me?
Wat een mafklapper.
Laat hem maar in therapie gaan en voor altijd de alcohol afzweren, wie weet of er dan nog contact mogelijk zou zijn.
vrijdag 6 mei 2022 om 23:29
Er is niets mis met een beetje strenge en ouderwetse opvoeding, maar je gaat niet met een dronken kop plukken haar uit een kind trekken... dit is niet normaal - echt niet. Dit doe je zowiezo niet bij een kind en vooral niet bij een kind dat niet van jou is.
Wat ik zou doen: Alleen af en toe overdag contact als je er zelf bij bent. ik denk dat het risico dan bijna nul is. Ik zou het hem eerlijk recht in zijn gezicht zeggen. Geen aangifte doen en wel contact blijven houden. Dit omdat het familie is. Anders krijg je weer van die situaties dat je elkaar 30 jaar niet ziet en dan weer jankend in elkaars armen vliegt.
Wat ik zou doen: Alleen af en toe overdag contact als je er zelf bij bent. ik denk dat het risico dan bijna nul is. Ik zou het hem eerlijk recht in zijn gezicht zeggen. Geen aangifte doen en wel contact blijven houden. Dit omdat het familie is. Anders krijg je weer van die situaties dat je elkaar 30 jaar niet ziet en dan weer jankend in elkaars armen vliegt.
vrijdag 6 mei 2022 om 23:36
Ik ben het hier helemaal mee eens.Dropdrop schreef: ↑06-05-2022 21:55Nou dat is dus heel duidelijk.
Het is hem zelf gebeurd, daar is hij positief over. Hij heeft het bij je broertje gedaan. Hij applaudiseert je schoonzus dat ze haar kinderen mishandelt.
Je kunt hem nooit meer alleen met haar laten. Nooit.
Iemand die zo overtuigd is van het positieve effect van kindermishandeling, die kun je nooit vertrouwen om je kind op de juiste manier te behandelen. Ze is bij hem niet veilig.
Hij lijkt zelf zoveel mishandeld te zijn door zijn ouders dat hij dit gedrag normaal is gaan vinden, terwijl (geestelijke of fysieke) mishandeling natuurlijk nooit genormaliseerd mag worden!
Het is niet normaal dat je vader een fles drinken de tuin in smeet omdat je moeder gewoon aangaf dat hij de verkeerde had gekocht, het is niet normaal dat je moeder tijdens een ruzie zo bang was dat ze dekking moest zoeken onder hun bed, het is niet normaal dat je vader zijn agressie botviert op jouw 6-jarige dochter en haar haren uit haar hoofd rukt omdat ze qua uiterlijk op jouw ex lijkt terwijl die boosheid bij jouw ex thuis hoort. Het is niet normaal als je dochter zich afvraagt of haar opa haar gaat vermoorden. Het is niet normaal als iemand kwetsende, neerbuigende opmerkingen gaat maken naar anderen omdat hij aangeschoten is. Het is niet normaal als een kind met geweld wordt aangepakt omdat het "lastig" zou zijn. Het is niet normaal als je constant op eieren moet lopen uit angst voor een woedeuitbarsting van een ander. Het is niet jouw dochters schuld dat zij deze agressie over haar heen krijgt. Ze verdient dit niet. En jouw broer verdiende dit niet en jouw moeder verdiende dit niet. Het is jouw vaders probleem dat hij emotieregulatieproblemen heeft, alcoholverslaafd is en een verknipt beeld heeft van opvoeden en daar moet hij verantwoordelijkheid voor nemen en iets aan doen! Maar ik ben enorm sceptisch dat iemand die al zo lang dit soort woede explosies heeft en alcoholverslaafd is zal veranderen en vandaar dat ik mijn kind nooit aan zoiemand zou blootstellen. Het is niet een kwestie van of maar wanneer er een volgend incident zal plaatsvinden. Zoals iemand al schreef: Het lijkt erop alsof hij zijn grenzen verlegt qua agressief gedrag.
stoutekiwi wijzigde dit bericht op 06-05-2022 23:59
14.71% gewijzigd
vrijdag 6 mei 2022 om 23:52
Dit bericht ontroert me. Wat ontzettend goed van je moeder dat ze deze grens trok door er wat van te zeggen en weg te gaan. En wat lief dat je je moeder opbelde om haar dit te vertellen.Discobar schreef: ↑06-05-2022 20:00Ik moet door dit topic denken aan een voorval uit mijn jeugd, toen ik 4 was en mijn zus 6. We waren op een bruiloft en een of andere oude kerel (vader van een aangetrouwde ofzo) gaf mijn zus opeens een klap in haar gezicht gaf omdat ze voor de tweede keer per ongeluk op zijn blinkend gepoetste bruiloftschoenen ging staan (mijn zus was op die leeftijd nogal onhandig). Mijn moeder heeft hem toen toegebeten dat hij met zijn poten van haar kinderen af moest blijven en is toen met ons weggegaan, ze was woest. Op de terugweg zijn we langs de snackbar gereden en kregen we patat en om van de schrik bij te komen 2 bolletjes ijs (normaal altijd 1 bolletje). Ik weet nog precies welke smaken ik toen nam, het hele voorval heeft namelijk diepe indruk gemaakt. Maar vooral het idee dat mijn moeder het voor mijn zus opnam en dat zonder twijfel ook voor mij zou doen, dat ze ons daarmee duidelijk maakte dat dat gedrag onacceptabel was. Ik wil dus maar zeggen dat de reactie van de ouder in dit soort situaties veel impact kan hebben. Ik heb mij mijn hele jeugd altijd heel veilig bij haar gevoeld en nu nog steeds, ook al is ze inmiddels bejaard. Ik ga haar NU bellen om haar dat te vertellen.
vrijdag 6 mei 2022 om 23:57
Wat een nare situatie. Hetgeen wat hem vroeger is 'aangedaan' geeft hem niet het recht om van jou te verwachten dat je ook zo'n opvoeding aan je dochter geeft. Wat vind je moeder van dit hele gebeuren?
Je vader heeft naar mijn idee hulp nodig. Om tot dat inzicht te komen zou ik zeggen ga met elkaar in gesprek (vader, moeder, broertje en jij ) Hierbij geef jij heel duidelijk je grenzen aan.
Ikdenk hierbij zelf aan (maar makkelijk praten vanaf de bank):
Dat als hij (pa) nogmaals met de handen aan je dochter zit volgt aangifte.
Hij zoekt hulp voor in elk geval zijn alcoholgebruik en liefst ook voor zijn agressiviteits probleem. Geen excuses om dit niet te (willen) doen. Met de juiste hulp kan hij uitzoeken wat normaal gedrag is. Jij kan hem daarbij steunen
Doet hij dat niet? Dan is er geen contact meer mogelijk met jou en je vader, want hij is niet te vertrouwen en gaat over jullie grenzen.
Je vader heeft naar mijn idee hulp nodig. Om tot dat inzicht te komen zou ik zeggen ga met elkaar in gesprek (vader, moeder, broertje en jij ) Hierbij geef jij heel duidelijk je grenzen aan.
Ikdenk hierbij zelf aan (maar makkelijk praten vanaf de bank):
Dat als hij (pa) nogmaals met de handen aan je dochter zit volgt aangifte.
Hij zoekt hulp voor in elk geval zijn alcoholgebruik en liefst ook voor zijn agressiviteits probleem. Geen excuses om dit niet te (willen) doen. Met de juiste hulp kan hij uitzoeken wat normaal gedrag is. Jij kan hem daarbij steunen
Doet hij dat niet? Dan is er geen contact meer mogelijk met jou en je vader, want hij is niet te vertrouwen en gaat over jullie grenzen.
zaterdag 7 mei 2022 om 00:19
Wat klote TO. Wat ik zou doen: alleen nog moeder in mijn huis laten. Pa kon lekker buiten blijven. Naar hen toe gaan zou ik niet meer doen, al helemaal niet met kind. Het hele gebeuren heeft laten zien dat niemand echt in staat was (door gewenning, angst, totale verbijstering, noem maar op) om hem te beteugelen of verantwoordelijk te stellen. Hij neemt die verantwoordelijkheid voor zijn mishandeling niet, Je kunt dus niet de veiligheid van je kind garanderen in zijn bijzijn. Je schrijft dat je als kind altijd die spanning voelde om hem maar niet te ‘triggeren’, dat zou ik voor mijn kind niet willen. Gewoon de deur open houden voor moeder en je niet emotioneel laten chanteren of laten geloven dat jij diegene bent die ‘moeilijk doet’. Dat doe je niet.
Ik heb geen ervaring met zo’n vader. Ik heb wel ervaring met een compleet geschift schoonfamilielid. Zo eentje met een diagnose die aan ‘zelfmedicatie’ doet met vage thee en na 18.00 met Amstel bier. Het type dat na 2 liter bier op een familiefeestje zich weer een zoveelste ingebeeld jeugdtrauma in de kop haalt en ‘verhaal’ gaat halen. Die is nooit gericht op mijn kind uitgevlogen maar ik wil mijn kind niet blootstellen aan die freakshows met gegil, geduw en uiteindelijk het eeuwige gejank en de ‘het spijt mij vergeef mij’ krokodillentranen.
Ik snap dat mijn schoonmoeder haar kind niet kan loslaten en nog hoopt op een wonderbaarlijke genezing. Ik snap dat het voor mijn schoonvader makkelijker is om te doen alsof ik de bekakte prinses op de erwt ben die niets gewend is i.p.v. onder ogen zien dat zijn zoon echt helemaal van het paadje is. Dat ik de kwade genius ben die mijn man van zijn familie vervreemd in de ogen van zijn zus i.p.v. te realiseren dat haar andere broer zijn eigen gezin meer prioriteit geeft dan het ouderlijke nest. Dat doet mij allemaal niets. Mijn schoonouders mogen altijd komen, ik kom ook gewoon bij hen over de vloer. Maar mijn schoonpa weet nu ook dat ik onmiddellijk de daad bij het woord voeg als ze toch dat figuur ook uitnodigen als mijn kind daar is. Dan pak ik zoon op en ben ik pleite. Niet alleen ter bescherming van zoon, niet omdat ik geen feeling heb met het Zuid-Europese ‘temperament’ maar ook omdat ik bang ben dat ik die gek een glas recht in zijn smoel duw op het moment dat hij ook maar met één vinger aan mijn kind komt. Die shit hoeft een kind allemaal niet te zien.
Sterkte TO.
Ik heb geen ervaring met zo’n vader. Ik heb wel ervaring met een compleet geschift schoonfamilielid. Zo eentje met een diagnose die aan ‘zelfmedicatie’ doet met vage thee en na 18.00 met Amstel bier. Het type dat na 2 liter bier op een familiefeestje zich weer een zoveelste ingebeeld jeugdtrauma in de kop haalt en ‘verhaal’ gaat halen. Die is nooit gericht op mijn kind uitgevlogen maar ik wil mijn kind niet blootstellen aan die freakshows met gegil, geduw en uiteindelijk het eeuwige gejank en de ‘het spijt mij vergeef mij’ krokodillentranen.
Ik snap dat mijn schoonmoeder haar kind niet kan loslaten en nog hoopt op een wonderbaarlijke genezing. Ik snap dat het voor mijn schoonvader makkelijker is om te doen alsof ik de bekakte prinses op de erwt ben die niets gewend is i.p.v. onder ogen zien dat zijn zoon echt helemaal van het paadje is. Dat ik de kwade genius ben die mijn man van zijn familie vervreemd in de ogen van zijn zus i.p.v. te realiseren dat haar andere broer zijn eigen gezin meer prioriteit geeft dan het ouderlijke nest. Dat doet mij allemaal niets. Mijn schoonouders mogen altijd komen, ik kom ook gewoon bij hen over de vloer. Maar mijn schoonpa weet nu ook dat ik onmiddellijk de daad bij het woord voeg als ze toch dat figuur ook uitnodigen als mijn kind daar is. Dan pak ik zoon op en ben ik pleite. Niet alleen ter bescherming van zoon, niet omdat ik geen feeling heb met het Zuid-Europese ‘temperament’ maar ook omdat ik bang ben dat ik die gek een glas recht in zijn smoel duw op het moment dat hij ook maar met één vinger aan mijn kind komt. Die shit hoeft een kind allemaal niet te zien.
Sterkte TO.
zaterdag 7 mei 2022 om 00:43
Dropdrop schreef: ↑06-05-2022 21:55Nou dat is dus heel duidelijk.
Het is hem zelf gebeurd, daar is hij positief over. Hij heeft het bij je broertje gedaan. Hij applaudiseert je schoonzus dat ze haar kinderen mishandelt.
Je kunt hem nooit meer alleen met haar laten. Nooit.
Iemand die zo overtuigd is van het positieve effect van kindermishandeling, die kun je nooit vertrouwen om je kind op de juiste manier te behandelen. Ze is bij hem niet veilig.
Geen woord aan toe te voegen. Wat erg dit, kind aan haar haren naar haar kamer gesleept. Echt, ik heb er tranen van in mn ogen. De adrenaline en angst wanneer iemand je aanvalt, en dan een oude vent versus een mupke van 6 jaar
. Ik heb niet alles gelezen TO, maar wel jouw berichten. Toen ik je OP las was me al duidelijk hoezeer jullie als gezin je al aangepast hebben aan je vader en deze dynamiek. Fijn dat je ogen open zijn. En voor wat het waard is; ik ben het helemaal met je eens. Kinderen mogen voelen en boos zijn. Het is aan ons om hen te leren daarmee om te gaan en het netjes te houden. Heel veel sterkte gewenst!
zaterdag 7 mei 2022 om 07:15
Ook dat is mishandeling.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 21:06
Hij spreekt dan ook positiever over de opvoeding van mijn schoonzus, die de kinderen bv in de wang knijpt en daaraan trekt als ze brutaal zijn.
zaterdag 7 mei 2022 om 07:17
Waarom voelde het niet alsof hij het verkeerd deed en nog steeds doet? Dat is namelijk het geval. Twijfel niet aan jezelf maar aan hem. Dit is niet normaal en hoe jij het doet is goed, hoe hij het doet is fout. Het maakt dus helemaal niet uit of hij vindt dat je het verkeerd doet. Wat hij vindt is verkeerd, ongeacht of dit door zijn eigen trauma's komt.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 21:06Het klinkt misschien raar, maar is voor mij zo'n eye-opener dat jullie het gedrag van mijn vader kindermishandeling noemen. In mijn beleving was dit gedrag 'normaal'. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het nog lastig vindt om te accepteren dat het echt mishandeling was, om het zo te noemen. Het hoorde er 'gewoon' bij. Bij 'echte kindermishandeling' denk ik aan mensen die met riemen geslagen worden, of met een vuist in hun gezicht oid. De dingen die mijn vader deed vind ik dan heel mild. En nee, dat is absoluut niet om hem te beschermen. Het is alleen om aan te geven wat ik heb beleefd en hoe ik het zie.
Mijn vader heeft zelf ook een strenge opvoeding gehad. Werd geslagen als hij bv geen 'dankjewel' zei als hij bv drinken van zijn moeder kreeg. Ik vroeg hem een keer over zijn opvoeding. Hij ziet zijn opvoeding als een goede opvoeding waardoor hij geleerd heeft wat hij wel en niet mocht doen tegen zijn ouders. Hij vindt veel opvoeringen van nu te vrij, vindt dat er teveel met kinderen in discussie wordt gegaan.
Hij spreekt dan ook positiever over de opvoeding van mijn schoonzus, die de kinderen bv in de wang knijpt en daaraan trekt als ze brutaal zijn. Hij zei ook dat hij zulk gedrag zoals bij mijn dochtertje nog nooit bij hun kinderen gezien had omdat ze dan ingrijpen. Dat deed best pijn, voelde alsof hij vond dat ik het verkeerd doe, terwijl ik juist heel trots ben op hoe ik mijn dochter opvoedt en ik echt blij ben met onze band en hoe zij zich ontwikkeld. Ik ging door zijn kritiek twijfelen aan mezelf.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
