Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
zaterdag 7 mei 2022 om 12:09
Zonmuis schreef: ↑07-05-2022 11:44Ik zou ook verhaal komen halen als ik mensen boos over mij hoor praten in de kamer ernaast.
En denk zo maar dat het niet eventjes was van: "he, kan ze niet wat gezelliger zijn?". Gezien de reactie van opa erna, zal het waarschijnlijk al wat minder redelijk zijn geweest.
Ik als 6-jarige helemaal niet. Misschien was dat ook niet goed.
Such fun!1
zaterdag 7 mei 2022 om 12:14
Het staat toch niet los van elkaar.
Waarom is het nodig om een kind waarvan de haren uit haar hoofd zijn getrokken door haar dronken opa te framen als een sneeuwvlok ipv als een slachtoffer?
Waarom is het nodig om het gedrag van 6-jarige die haar opa aanspreekt op het feit dat hij haar wakker houdt met dronkenmans gepraat te bestempelen als verkeerd of als 'zou ik nooit gedaan hebben zo'?
Je bent wel degelijk dader gedrag aan normaliseren en je zet normaal gedrag van een 6 jarige en haar moeder weg als verkeerd en als ik zou het nooit zo doen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 7 mei 2022 om 12:17
Ik zeg juist dat het misschien ook wel niet goed was dat ik dat niet deed. Dat staat er toch? Ik was veel te verlegen op die leeftijd.
Nogmaals, ik vind het gedrag van die man absoluut niet normaal, in geen enkel geval. Ik kan ook m'n post weghalen als het zo verkeerd valt, geen probleem.
Nogmaals, ik vind het gedrag van die man absoluut niet normaal, in geen enkel geval. Ik kan ook m'n post weghalen als het zo verkeerd valt, geen probleem.
Such fun!1
zaterdag 7 mei 2022 om 12:18
Maar je bekritiseerde wel het gedrag van het kind wat voor zichzelf opkwam en moeder dat ze haar kind emotie laat doormaken op een moment waarop het kind moe is.MarindaH schreef: ↑07-05-2022 12:17Ik zeg juist dat het misschien ook wel niet goed was dat ik dat niet deed. Dat staat er toch? Ik was veel te verlegen op die leeftijd.
Nogmaals, ik vind het gedrag van die man absoluut niet normaal, in geen enkel geval. Ik kan ook m'n post weghalen als het zo verkeerd valt, geen probleem.
zaterdag 7 mei 2022 om 12:22
Daarom zitten bij jou de haren nog aan kop vast, omdat zo verlegen bent.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 7 mei 2022 om 12:23
viva-amber schreef: ↑07-05-2022 12:22Daarom zitten bij jou de haren nog aan kop vast, omdat zo verlegen bent.
Zo. Dank je wel.
Such fun!1
zaterdag 7 mei 2022 om 12:30
zaterdag 7 mei 2022 om 16:48
Er is al heel veel goeds gezegd.
To kijkend naar je dochter denk ik dat het goed is dat je er bij haar (vaker) op terug komt.
Ze heeft nu van jou geleerd dat zij terecht aangevallen is en het moet laten want het is niet zo bedoeld, ik snap als dit hard klinkt. Maar dit is hoe jullie als familie er mee om gaan.
Zou jij haar kunnen vertellen dat het goed is voor jezelf op te komen? Dat het niet oke is als volwassen zo praten over een kind? Dat ze gerust mag zeggen dat ze dat niet leuk vind.
Maar bovenal dat nooit maar dan ook nooit iemand het recht heeft om haar te mishandelen?
Dat haar angst haar instinct haar terecht vertelde dat het niet in orde was?
Jouw vader heeft haar namelijk wel pijn willen doen en flink ook. "Niet pijn willen doen, niet de bedoeling" dat soort bewoordingen gebruik je bij een ongeluk. Niet bij een grenzeloze mishandeling, zonder jouw broer weet je niet waar het gestopt was.
To ik gun je je eigen gezonde grenzen te leren kennen en hoe hiermee om te gaan zodat je ook je dochter kan leren waar deze liggen.
To kijkend naar je dochter denk ik dat het goed is dat je er bij haar (vaker) op terug komt.
Ze heeft nu van jou geleerd dat zij terecht aangevallen is en het moet laten want het is niet zo bedoeld, ik snap als dit hard klinkt. Maar dit is hoe jullie als familie er mee om gaan.
Zou jij haar kunnen vertellen dat het goed is voor jezelf op te komen? Dat het niet oke is als volwassen zo praten over een kind? Dat ze gerust mag zeggen dat ze dat niet leuk vind.
Maar bovenal dat nooit maar dan ook nooit iemand het recht heeft om haar te mishandelen?
Dat haar angst haar instinct haar terecht vertelde dat het niet in orde was?
Jouw vader heeft haar namelijk wel pijn willen doen en flink ook. "Niet pijn willen doen, niet de bedoeling" dat soort bewoordingen gebruik je bij een ongeluk. Niet bij een grenzeloze mishandeling, zonder jouw broer weet je niet waar het gestopt was.
To ik gun je je eigen gezonde grenzen te leren kennen en hoe hiermee om te gaan zodat je ook je dochter kan leren waar deze liggen.
zaterdag 7 mei 2022 om 18:30
Ik trek me terug uit dit draadje omdat ik vind dat sommige reacties enorm doorschieten. TO is zich er nu van bewust dat wat haar vader heeft gedaan heel schadelijk is en dat een kind niet geconfronteerd moet worden met een alcoholische opa die in zijn dronkenschap agressief kan worden.
Ik vind dat TO heel goed met de reacties omgaat. Maar desondanks lees ik nog steeds reacties waarin TO beschuldigd wordt van onverantwoord ouderschap.
Wat ik van Miranda las vind ik ook zinvol: het is een optie waar naar gekeken kan worden.
Nergens zegt Miranda dat opa het recht had zo te doen.
TO en dochter: heel veel sterkte, er komt nu veel op jullie af.
Ik vind dat TO heel goed met de reacties omgaat. Maar desondanks lees ik nog steeds reacties waarin TO beschuldigd wordt van onverantwoord ouderschap.
Wat ik van Miranda las vind ik ook zinvol: het is een optie waar naar gekeken kan worden.
Nergens zegt Miranda dat opa het recht had zo te doen.
TO en dochter: heel veel sterkte, er komt nu veel op jullie af.
zaterdag 7 mei 2022 om 18:38
Lieneke schreef: ↑07-05-2022 18:30Ik trek me terug uit dit draadje omdat ik vind dat sommige reacties enorm doorschieten. TO is zich er nu van bewust dat wat haar vader heeft gedaan heel schadelijk is en dat een kind niet geconfronteerd moet worden met een alcoholische opa die in zijn dronkenschap agressief kan worden.
Ik vind dat TO heel goed met de reacties omgaat. Maar desondanks lees ik nog steeds reacties waarin TO beschuldigd wordt van onverantwoord ouderschap.
Wat ik van Miranda las vind ik ook zinvol: het is een optie waar naar gekeken kan worden.
Nergens zegt Miranda dat opa het recht had zo te doen.
TO en dochter: heel veel sterkte, er komt nu veel op jullie af.
Waar moet dan naar gekeken worden? TO voedt haar kind op dat het haar grenzen mag aangeven. MarindaH sprak over dat dochtertje te veel zeggenschap heeft. Waarom zou je niet je grenzen mogen aangeven?
zaterdag 7 mei 2022 om 18:42
Wat verdrietig dat jij je dochtertje hebt verteld dat haar opa het niet zo bedoelde.
Dat is een leugen, en je leert haar dat dit soort fysiek geweld goed te praten is. Waardoor jij haar totaal niet serieus neemt, en voor de lieve vrede haar dus niet beschermd.
Mijn moeder heeft dit jaren gedaan. En ik heb daardoor enorm veel problemen gehad met relaties die over mijn grens gingen. Ik had totaal geen eigenwaarde. Die had zij mij namelijk nooit aangeleerd.
Wat gaat dat doen met haar zelfvertrouwen. Jij hoort voor haar op te komen, en haar te leren dat dit soort gedrag onder te en enkele omstandigheid goed te praten is.
As dr vriendje haar later een mep geeft, tegen wie moet ze dat dan zeggen? Als haar eigen moeder aangeeft dat iemand dat niet zo bedoeld. En het dus acceptabel is.
“Opa is dronken en nu agressief. Dat is niet normaal en pikken wij dus niet. Hij moet met zijn handen van jou af blijven, dus we gaan direct weg.”
Kom op nou.
Dat is een leugen, en je leert haar dat dit soort fysiek geweld goed te praten is. Waardoor jij haar totaal niet serieus neemt, en voor de lieve vrede haar dus niet beschermd.
Mijn moeder heeft dit jaren gedaan. En ik heb daardoor enorm veel problemen gehad met relaties die over mijn grens gingen. Ik had totaal geen eigenwaarde. Die had zij mij namelijk nooit aangeleerd.
Wat gaat dat doen met haar zelfvertrouwen. Jij hoort voor haar op te komen, en haar te leren dat dit soort gedrag onder te en enkele omstandigheid goed te praten is.
As dr vriendje haar later een mep geeft, tegen wie moet ze dat dan zeggen? Als haar eigen moeder aangeeft dat iemand dat niet zo bedoeld. En het dus acceptabel is.
“Opa is dronken en nu agressief. Dat is niet normaal en pikken wij dus niet. Hij moet met zijn handen van jou af blijven, dus we gaan direct weg.”
Kom op nou.
zaterdag 7 mei 2022 om 19:46
Je hebt helemaal gelijk. En heel erg goed uitgelegd. Maar hoogstwaarschijnlijk is dit voor To een nieuw inzicht. Iets wat ze nog nooit zo op deze manier heeft (kunnen) zien. Ik hoop vanaf nu wel.Universeinmotion schreef: ↑07-05-2022 18:42Wat verdrietig dat jij je dochtertje hebt verteld dat haar opa het niet zo bedoelde.
Dat is een leugen, en je leert haar dat dit soort fysiek geweld goed te praten is. Waardoor jij haar totaal niet serieus neemt, en voor de lieve vrede haar dus niet beschermd.
Mijn moeder heeft dit jaren gedaan. En ik heb daardoor enorm veel problemen gehad met relaties die over mijn grens gingen. Ik had totaal geen eigenwaarde. Die had zij mij namelijk nooit aangeleerd.
Wat gaat dat doen met haar zelfvertrouwen. Jij hoort voor haar op te komen, en haar te leren dat dit soort gedrag onder te en enkele omstandigheid goed te praten is.
As dr vriendje haar later een mep geeft, tegen wie moet ze dat dan zeggen? Als haar eigen moeder aangeeft dat iemand dat niet zo bedoeld. En het dus acceptabel is.
“Opa is dronken en nu agressief. Dat is niet normaal en pikken wij dus niet. Hij moet met zijn handen van jou af blijven, dus we gaan direct weg.”
Kom op nou.
zaterdag 7 mei 2022 om 20:19
Helemaal mee eensen zeker met de post van Universeinmotion. Kies voor je dochter. En nooit meer met deze man op vakantie. Als hij vraagt waarom , vertel hem dan even de waarheid.Boomvalkje schreef: ↑07-05-2022 19:46Je hebt helemaal gelijk. En heel erg goed uitgelegd. Maar hoogstwaarschijnlijk is dit voor To een nieuw inzicht. Iets wat ze nog nooit zo op deze manier heeft (kunnen) zien. Ik hoop vanaf nu wel.
zaterdag 7 mei 2022 om 20:36
Het gaat hier veel over hoe je met je vader om zou moeten gaan na dit incident.
Ik lees alleen maar hele goede posts eigenlijk, heel fijn!
Wat ik op dit moment onderbelicht vind is jouw dochter.
Na het incident is er kort over gesproken. Jullie hebben het weekendje voortgezet en ze heeft (geforceerd) plezier gemaakt.
Waar in dit verhaal heeft zij ruimte gekregen om bij te komen? Om te praten en om te ventileren?
Ik hou niet van achteraf geklets maar ik moet het toch zeggen: waarom heb je dat meisje niet mee naar huis genomen, daar waar zij zich veilig voelt. En daar had je de tijd en aandacht volledig kunnen inzetten om dit een plekje te geven.
Ik vind dat je dingen nooit groter moet maken dan het is, maar grote dingen moet je ook niet kleiner maken dan het is.
En dat is nu wel gebeurt.
Zij dacht dat opa haar wilde vermoorden... Als je daar even over nadenkt dan besef je dat zij hoe dan ook getraumatiseerd is nu. Zij had direct veiligheid nodig.
Ik vind echt dat je dit te weinig serieus neemt. Jouw dochter heeft doodsangsten uitgestaan!
Wat ik ook afschuwelijk vind is dat opa zijn excuses heeft gemaakt naar haar toe. Een kind is enorm loyaal. Ze zal vast gezegd hebben oke is goed opa! Of iets in die trant.
Je had haar NOOIT in die situatie moeten brengen dat zij zijn excuses moest aanvaarden. Helemaal niet zo kort na het incident.
Ik lees alleen maar hele goede posts eigenlijk, heel fijn!
Wat ik op dit moment onderbelicht vind is jouw dochter.
Na het incident is er kort over gesproken. Jullie hebben het weekendje voortgezet en ze heeft (geforceerd) plezier gemaakt.
Waar in dit verhaal heeft zij ruimte gekregen om bij te komen? Om te praten en om te ventileren?
Ik hou niet van achteraf geklets maar ik moet het toch zeggen: waarom heb je dat meisje niet mee naar huis genomen, daar waar zij zich veilig voelt. En daar had je de tijd en aandacht volledig kunnen inzetten om dit een plekje te geven.
Ik vind dat je dingen nooit groter moet maken dan het is, maar grote dingen moet je ook niet kleiner maken dan het is.
En dat is nu wel gebeurt.
Zij dacht dat opa haar wilde vermoorden... Als je daar even over nadenkt dan besef je dat zij hoe dan ook getraumatiseerd is nu. Zij had direct veiligheid nodig.
Ik vind echt dat je dit te weinig serieus neemt. Jouw dochter heeft doodsangsten uitgestaan!
Wat ik ook afschuwelijk vind is dat opa zijn excuses heeft gemaakt naar haar toe. Een kind is enorm loyaal. Ze zal vast gezegd hebben oke is goed opa! Of iets in die trant.
Je had haar NOOIT in die situatie moeten brengen dat zij zijn excuses moest aanvaarden. Helemaal niet zo kort na het incident.
zaterdag 7 mei 2022 om 21:15
dit vind ik een behoorlijk kwetsende vraag. Het is absoluut niet zo dat ik de gevoelens van mijn vader belangrijker vindt dan die van mijn dochter. Ik heb gedaan waarvan ik zelf dacht dat het haar de minste schade zou berokkenen.. Ik vind het prima als anderen dan anders over denken. Maar deze vraag, op deze manier gesteld, vind ik echt onnodig kwetsend.Plentyplenty schreef: ↑07-05-2022 20:44Waarom vind jij de gevoelens van je vader belangrijker dan de gevoelens van je dochter?
Vandaag was mijn moeder bij ons. Het was fijn om haar weer te zien. Ze heeft gezellig iets gedaan met mijn dochter, toen mijn dochter buiten aan het spelen was hebben wij het nog even over de situatie gehad (we appen er ook over). Daarin zei ze dat ze me volledig begrijpt in het feit dat ik woest ben en mijn vader voorlopig niet wil zien en dat ik hem niet meer samen met mijn dochter wil zien,nu zelfs niet eens als ik erbij ben. En dat überhaupt, als er ooit sprake zal zijn van elkaar weer zien, dat alleen onder de voorwaarde is dat hij nuchter is en dat ik erbij ben.
Ze steunde me daar volledig in, dat voelt fijn. Ze erkent ook dat hij een alcoholprobleem heeft. Maar ze denkt en gelooft dat hij de afgelopen week niet gedronken heeft. Ze houdt in de gaten of hij wel of niet drinkt door zijn biertjes te tellen. Maar verder stelt ze geen voorwaarden of eisen voor therapie. Ik vermoedt dat ze dus gewoon zo verder wil. Toen ik vroeg of ze niet woest was over wat hij bij mijn dochtertje gedaan had en bij haar (duwen) zei ze 'ja tuurlijk, dat vergeef ik hem nooit. Maar 40 huwelijk wil ik niet zomaar weg gooien.ik hou van die man en ik weet ook hoe hij kan zijn als hij niet drinkt. Hij heeft een goed hart alleen de alcohol verpest het'.
Ik ben zo blij dat IK de keuze heb om mijn dochter en mezelf hier niet langer aan bloot te stellen.
Wat ik verontrustend vond is dat ze zei dat het vroeger 'normaler' was om kinderen bv te slaan. Ze zei dat zij ook wel eens een dreun van haar vader had gehad en dat vroeger eigenlijk alle kinderen zo opgevoed werden. Ook het in de wang knijpen van mijn schoonzus bagatelliseert ze. Dat maakte me wel misselijk en verdrietig, want het voelt daarmee alsof ze ook weer wat bagatelliseert wat mijn vader gedaan heeft. En als er iemand is van wie ik op dit moment steun nodig heb, dan is het van haar. Maar tot mijn schrik merkte ik hier weer dat ik ging twijfelen aan mijzelf: is een tik of af en toe fysieke aanpak in de opvoeding toch normaal en wijk ik af omdat ik dit absoluut niet wil? Ik ben trots op dat ik mijn dochter opvoedt zonder dat fysieke aspect. Net voor het slapengaan zei ze nog dat ze mij de allerliefste moeder van de wereld vindt. Mijn hart breekt dan, het doet bijna pijn hoeveel ik van haar houdt en de gedachte aan wat ze heeft meegemaakt kan ik niet los laten.
zaterdag 7 mei 2022 om 21:32
Ik heb mijn kinderen ook nog nooit geslagen, geknepen of anderszins fysiek gecorrigeerd. Ik schreeuw niet, ik scheld niet, ik doe niet gemeen tegen ze. Als mijn kinderen boos of oververmoeid zijn, dan troost ik ze. Dat is allemaal niet afwijkend, dat is normaal.
Goed dat je gepraat hebt. Verdrietig dat geweld zo normaal geworden is bij jullie
Goed dat je gepraat hebt. Verdrietig dat geweld zo normaal geworden is bij jullie
zaterdag 7 mei 2022 om 21:38
Nee je wijkt niet af hoor. Het zijn die verdomde ouder-loyaliteitgevoelens die je aan jezelf laten twijfelen maar dat is niet nodig.
Heb je al bedacht hoe je het met je kindje wil aanpakken?
Ik vind wat je wel of niet anders had moeten aanpakken niet zo zinvol of interessant. Het gaat er om wat nu je beste stappen zijn.
Je kan ook eens een kinderpsycholoog bellen met de vraag wat een slimme aanpak is of veilig thuis anoniem. Zij kunnen je ook adviseren met dit soort vragen (dus echt gericht op de aanpak naar kind en los van je pa)
Heb je al bedacht hoe je het met je kindje wil aanpakken?
Ik vind wat je wel of niet anders had moeten aanpakken niet zo zinvol of interessant. Het gaat er om wat nu je beste stappen zijn.
Je kan ook eens een kinderpsycholoog bellen met de vraag wat een slimme aanpak is of veilig thuis anoniem. Zij kunnen je ook adviseren met dit soort vragen (dus echt gericht op de aanpak naar kind en los van je pa)
bink wijzigde dit bericht op 07-05-2022 21:59
6.87% gewijzigd
zaterdag 7 mei 2022 om 21:39
Tomatenbakje schreef: ↑07-05-2022 21:15dit vind ik een behoorlijk kwetsende vraag. Het is absoluut niet zo dat ik de gevoelens van mijn vader belangrijker vindt dan die van mijn dochter. Ik heb gedaan waarvan ik zelf dacht dat het haar de minste schade zou berokkenen.. Ik vind het prima als anderen dan anders over denken. Maar deze vraag, op deze manier gesteld, vind ik echt onnodig kwetsend.
Vandaag was mijn moeder bij ons. Het was fijn om haar weer te zien. Ze heeft gezellig iets gedaan met mijn dochter, toen mijn dochter buiten aan het spelen was hebben wij het nog even over de situatie gehad (we appen er ook over). Daarin zei ze dat ze me volledig begrijpt in het feit dat ik woest ben en mijn vader voorlopig niet wil zien en dat ik hem niet meer samen met mijn dochter wil zien,nu zelfs niet eens als ik erbij ben. En dat überhaupt, als er ooit sprake zal zijn van elkaar weer zien, dat alleen onder de voorwaarde is dat hij nuchter is en dat ik erbij ben.
Ze steunde me daar volledig in, dat voelt fijn. Ze erkent ook dat hij een alcoholprobleem heeft. Maar ze denkt en gelooft dat hij de afgelopen week niet gedronken heeft. Ze houdt in de gaten of hij wel of niet drinkt door zijn biertjes te tellen. Maar verder stelt ze geen voorwaarden of eisen voor therapie. Ik vermoedt dat ze dus gewoon zo verder wil. Toen ik vroeg of ze niet woest was over wat hij bij mijn dochtertje gedaan had en bij haar (duwen) zei ze 'ja tuurlijk, dat vergeef ik hem nooit. Maar 40 huwelijk wil ik niet zomaar weg gooien.ik hou van die man en ik weet ook hoe hij kan zijn als hij niet drinkt. Hij heeft een goed hart alleen de alcohol verpest het'.
Ik ben zo blij dat IK de keuze heb om mijn dochter en mezelf hier niet langer aan bloot te stellen.
Wat ik verontrustend vond is dat ze zei dat het vroeger 'normaler' was om kinderen bv te slaan. Ze zei dat zij ook wel eens een dreun van haar vader had gehad en dat vroeger eigenlijk alle kinderen zo opgevoed werden. Ook het in de wang knijpen van mijn schoonzus bagatelliseert ze. Dat maakte me wel misselijk en verdrietig, want het voelt daarmee alsof ze ook weer wat bagatelliseert wat mijn vader gedaan heeft. En als er iemand is van wie ik op dit moment steun nodig heb, dan is het van haar. Maar tot mijn schrik merkte ik hier weer dat ik ging twijfelen aan mijzelf: is een tik of af en toe fysieke aanpak in de opvoeding toch normaal en wijk ik af omdat ik dit absoluut niet wil? Ik ben trots op dat ik mijn dochter opvoedt zonder dat fysieke aspect. Net voor het slapengaan zei ze nog dat ze mij de allerliefste moeder van de wereld vindt. Mijn hart breekt dan, het doet bijna pijn hoeveel ik van haar houdt en de gedachte aan wat ze heeft meegemaakt kan ik niet los laten.
Het lijkt er op dat niet alleen je vader maar ook je moeder een deel van het probleem is.
Zij schuift het af op de biertjes, hij heeft een probleem maar laat het gaan en koppelt geen consequenties aan zijn gedrag(want MIJN man, dit strookt natuurlijk niet met haar woorden van ik vergeef het hem nooit ).
Vroeger was het 'normaal' zegt veel over hoe ze er nu nog over denkt.
Geen enkel inzicht hoe dit kinderen kan vormen(kijk naar je broer en naar jezelf).
Is de vader van je dochter al op de hoogte?
Wat zegt je broer?
zaterdag 7 mei 2022 om 21:40
Die vraag komt provocerend over maar is misschien bedoeld om je te laten nadenken.
Wat had je gedaan als iemand anders haar haren uit haar hoofd had getrokken. Waarschijnlijk was je meteen vertrokken en had je aangifte gedaan, en je dochter ver weg van hem gehouden.
Nu bewaar je de goede vrede, blijf je en laat je je dochter zijn excuses aanvaarden. Niet ok en traumatisch voor je dochter. Ik snap die vraag dus wel.
Wat had je gedaan als iemand anders haar haren uit haar hoofd had getrokken. Waarschijnlijk was je meteen vertrokken en had je aangifte gedaan, en je dochter ver weg van hem gehouden.
Nu bewaar je de goede vrede, blijf je en laat je je dochter zijn excuses aanvaarden. Niet ok en traumatisch voor je dochter. Ik snap die vraag dus wel.
zaterdag 7 mei 2022 om 21:43
Daar zit inderdaad toch wel een kern van waarheid in. Als een ander dit gedaan had ik meteen op het politiebureau gezeten. Sterker nog, ik kan niet beloven dat ik hem zelf niet was aangevlogen.aardbeienslof schreef: ↑07-05-2022 21:40Die vraag komt provocerend over maar is misschien bedoeld om je te laten nadenken.
Wat had je gedaan als iemand anders haar haren uit haar hoofd had getrokken. Waarschijnlijk was je meteen vertrokken en had je aangifte gedaan, en je dochter ver weg van hem gehouden.
Nu bewaar je de goede vrede, blijf je en laat je je dochter zijn excuses aanvaarden. Niet ok en traumatisch voor je dochter. Ik snap die vraag dus wel.
zaterdag 7 mei 2022 om 21:57
Ik ben het eens met de mensen die aangeven dat je erop terug moet komen bij je dochter, luister naar haar en neem haar serieus! Geef ook aan dat ze gelijk had dat opa haar pijn wilde doen en dat hij dat absoluut niet mag doen en jij haar daartegen zult gaan beschermen.
Persoonlijk zou ik contact met opa alleen nog zeer beperkt en uitsluitend nog in openbare gelegenheden plaats laten vinden.
Persoonlijk zou ik contact met opa alleen nog zeer beperkt en uitsluitend nog in openbare gelegenheden plaats laten vinden.
zaterdag 7 mei 2022 om 22:08
Wat een hufter.
Ik zou al meteen na dat incident weg zijn gegaan. Vervelende opmerkingen, dronkenschap, agressiviteit... wat een enge kerel.
Ik zou het contact met opa op een heel laag pitje zetten. Tegen dochter uitleggen dat opa ver over de grens is gegaan en dat je daarom het contact op een laag pitje zet. Zal ze vast niet heel erg vinden.
Contact met mijn vader staat ook op een laag pitje overigens. Hij heeft ook een drankprobleem en een nieuwe vrouw die nog erger is. Hij is de opa van mijn kinderen, maar ik vind het geen heel geschikte omgeving voor mijn kinderen.
Ik zou al meteen na dat incident weg zijn gegaan. Vervelende opmerkingen, dronkenschap, agressiviteit... wat een enge kerel.
Ik zou het contact met opa op een heel laag pitje zetten. Tegen dochter uitleggen dat opa ver over de grens is gegaan en dat je daarom het contact op een laag pitje zet. Zal ze vast niet heel erg vinden.
Contact met mijn vader staat ook op een laag pitje overigens. Hij heeft ook een drankprobleem en een nieuwe vrouw die nog erger is. Hij is de opa van mijn kinderen, maar ik vind het geen heel geschikte omgeving voor mijn kinderen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
