Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
zondag 8 mei 2022 om 14:55
ja met 2 van mn beste vriendinnen en m'n moeder maar ik ga maandag ook proberen professionele hulp erbij te krijgen
zondag 8 mei 2022 om 14:59
Dat laatste bedoelde ik idd. Goede zet denk ik.Tomatenbakje schreef: ↑08-05-2022 14:55ja met 2 van mn beste vriendinnen en m'n moeder maar ik ga maandag ook proberen professionele hulp erbij te krijgen
zondag 8 mei 2022 om 15:01
Je bent je hele leven geconditioneerd om je vader zijn welzijn, boven dat van jezelf te plaatsen. Iedereen in jouw gezin cijfert zichzelf weg voor je vader. Doet zichzelf geweld aan, zodat je vader geen geweld zal gebruiken.
Jouw hele ouderlijke gezin plooit zichzelf om jouw vader heen alsof hij een landmijn is die niet af mag gaan.
Wat ontzettend goed dat je dit mechanisme nu bij jouzelf ziet gebeuren.
Bijna was het namelijk nog een generatie verder gegaan. Bijna had je jouw dochter ook geleerd, dat zij zichzelf geweld aan moet doen, zodat opa blij blijft.
Heb je de vader van je dochter al gesproken? Ik ben benieuwd wat hij zegt. Hij heeft jouw ouderlijke gezin ook meegemaakt.
Ik vind dat je het goed doet TO. Zet nu door. Doorbreek de cyclus. Uiteindelijk is dat ook beter voor je vader.
En ik denk ook dat je hier hulp bij nodig hebt.
Zo'n ongezonde gezinsdynamiek is heel moeilijk om helder te zien zonder buitenstaander. Want voor jou is alles normaal.
Jouw hele ouderlijke gezin plooit zichzelf om jouw vader heen alsof hij een landmijn is die niet af mag gaan.
Wat ontzettend goed dat je dit mechanisme nu bij jouzelf ziet gebeuren.
Bijna was het namelijk nog een generatie verder gegaan. Bijna had je jouw dochter ook geleerd, dat zij zichzelf geweld aan moet doen, zodat opa blij blijft.
Heb je de vader van je dochter al gesproken? Ik ben benieuwd wat hij zegt. Hij heeft jouw ouderlijke gezin ook meegemaakt.
Ik vind dat je het goed doet TO. Zet nu door. Doorbreek de cyclus. Uiteindelijk is dat ook beter voor je vader.
En ik denk ook dat je hier hulp bij nodig hebt.
Zo'n ongezonde gezinsdynamiek is heel moeilijk om helder te zien zonder buitenstaander. Want voor jou is alles normaal.
zondag 8 mei 2022 om 16:09
Ach meis, wat heftig. Het is geen verrassing dat hij zo reageert. Hij zit helemaal niet te wachten op een confrontatie met zichzelf door jou. Hij is juist gewend dat hij zo kan intimideren dat iedereen voor hem op de tenen loopt. Je hebt het goed gedaan door je uit te spreken. Echt heel goed.
Je moeder zet zichzelf ongelooflijk in de slachtofferrol en heeft minder oog voor jou en Tanja dan voor zichzelf. Doe maar normaal, anders heeft ZIJ vanavond last. Bedenk je dan eens dat jij voor haar zou moeten zijn wat Tanja voor jou is. Kun je je voorstellen dat je je kind zo laat hangen omdat je liever op je tenen loopt voor je vent??
Je gaat nu een aantal pijnlijke realisaties door. Heel goed om daar professionele hulp bij te zoeken. Schuldgevoel is een vreselijk klotengevoel en manipulatieve ouders zoals de jouwe (ja, ook je moeder) weten dat (al dan niet onbewust) feilloos in te zetten om jou te laten doen wat zij willen, wat hun doel het meeste dient.
Eigenlijk kom je nu pas los lijkt het, nu jij zelf een reden hebt, belangrijker dan simpelweg voor jezelf kiezen, om hier niet langer in mee te gaan. Moederliefde doet dat met je. Het doet zeer, maar een realistische kijk op deze dynamiek zal jouw eigen manier van opvoeden enkel versterken.
Edit: Mocht je het nu nog niet hebben: ergens gaat je waarschijnlijk het gevoel bedruipen dat je het verhaal hier verkeerd geschetst hebt. Teveel aangedikt enzo. En dat wij daarom "allemaal zo slecht denken" over je ouders. Maar geloof me, dat is die verrekte loyaliteit van kind naar ouders, die alleen maar sterker wordt als er sprake is van mentale of fysieke mishandeling.
Dat jij je uitspreekt naar ons is alleen maar goed. Als je daar schuldgevoel van krijgt, mag je dat de kop in (proberen te) drukken.
Fijne moederdag TO. Tanja boft met een moeder die deze dynamiek verbreekt voordat zij er meer last van krijgt
.
Je moeder zet zichzelf ongelooflijk in de slachtofferrol en heeft minder oog voor jou en Tanja dan voor zichzelf. Doe maar normaal, anders heeft ZIJ vanavond last. Bedenk je dan eens dat jij voor haar zou moeten zijn wat Tanja voor jou is. Kun je je voorstellen dat je je kind zo laat hangen omdat je liever op je tenen loopt voor je vent??
Je gaat nu een aantal pijnlijke realisaties door. Heel goed om daar professionele hulp bij te zoeken. Schuldgevoel is een vreselijk klotengevoel en manipulatieve ouders zoals de jouwe (ja, ook je moeder) weten dat (al dan niet onbewust) feilloos in te zetten om jou te laten doen wat zij willen, wat hun doel het meeste dient.
Eigenlijk kom je nu pas los lijkt het, nu jij zelf een reden hebt, belangrijker dan simpelweg voor jezelf kiezen, om hier niet langer in mee te gaan. Moederliefde doet dat met je. Het doet zeer, maar een realistische kijk op deze dynamiek zal jouw eigen manier van opvoeden enkel versterken.
Edit: Mocht je het nu nog niet hebben: ergens gaat je waarschijnlijk het gevoel bedruipen dat je het verhaal hier verkeerd geschetst hebt. Teveel aangedikt enzo. En dat wij daarom "allemaal zo slecht denken" over je ouders. Maar geloof me, dat is die verrekte loyaliteit van kind naar ouders, die alleen maar sterker wordt als er sprake is van mentale of fysieke mishandeling.
Dat jij je uitspreekt naar ons is alleen maar goed. Als je daar schuldgevoel van krijgt, mag je dat de kop in (proberen te) drukken.
Fijne moederdag TO. Tanja boft met een moeder die deze dynamiek verbreekt voordat zij er meer last van krijgt
.
zondag 8 mei 2022 om 16:30
Hoe vervelend ook, je moeder vindt het belangrijker dat je vader gelukkig is, dan dat je dochter zich veilig voelt. Want alles wat ze zegt draait om hem. Alles wat jij vertelt gaat over hem. Terwijl de oplossing voor zijn probleem voor een volwassene simpel te bedenken is; stoppen met drinken en hulp zoeken.
Maar in plaats van dat iedereen ziet dat dit echt te ver is gegaan, wordt het nu alweer kleiner gemaakt. Gaat het alleen maar over wat pa nodig heeft, wat ma doet. Terwijl het zou moeten gaan over hoe het met Tanja gaat. Onderwerp zou moeten zijn wat het effect bij jou was.
Ik kan me voorstellen dat je dat beseffen echt heel pijnlijk en verdrietig is. Het gezin waar je uit komt is (en was) geen veilige plek. Probeer dan ook echt te vermijden om mee te gaan in het toekomstig mooi weer spelen van je moeder en broer/schoonzus. Nee. Het was niet veilig en zolang jullie en pa niet beseffen dat hij een drinkprobleem heeft, wordt het dat ook niet. Nee, kinderen fysiek straffen (haren trekken maar ook knijpen) is geen normaal onderdeel van de opvoeding.
Probeer er echt voor Tanja te zijn, zoals je ouders er niet voor jou waren. Neem haar in bescherming tegen mensen die haar vergelijken met je ex (hoe ziek!), haar overprikkeling niet trekken. Wat je van haar gedrag omschrijft lijkt het alsof ze de prikkels (en het manouvreren om opa’s drank heen?) niet te lang trekt; neem haar ook daar in bescherming. En probeer hulp te krijgen om te leren wat echt lief doen is.
(Hint; je kinderen bedreigen, met limonade flessen gooien of als moeder je verstoppen is dat niet).
Maar in plaats van dat iedereen ziet dat dit echt te ver is gegaan, wordt het nu alweer kleiner gemaakt. Gaat het alleen maar over wat pa nodig heeft, wat ma doet. Terwijl het zou moeten gaan over hoe het met Tanja gaat. Onderwerp zou moeten zijn wat het effect bij jou was.
Ik kan me voorstellen dat je dat beseffen echt heel pijnlijk en verdrietig is. Het gezin waar je uit komt is (en was) geen veilige plek. Probeer dan ook echt te vermijden om mee te gaan in het toekomstig mooi weer spelen van je moeder en broer/schoonzus. Nee. Het was niet veilig en zolang jullie en pa niet beseffen dat hij een drinkprobleem heeft, wordt het dat ook niet. Nee, kinderen fysiek straffen (haren trekken maar ook knijpen) is geen normaal onderdeel van de opvoeding.
Probeer er echt voor Tanja te zijn, zoals je ouders er niet voor jou waren. Neem haar in bescherming tegen mensen die haar vergelijken met je ex (hoe ziek!), haar overprikkeling niet trekken. Wat je van haar gedrag omschrijft lijkt het alsof ze de prikkels (en het manouvreren om opa’s drank heen?) niet te lang trekt; neem haar ook daar in bescherming. En probeer hulp te krijgen om te leren wat echt lief doen is.
(Hint; je kinderen bedreigen, met limonade flessen gooien of als moeder je verstoppen is dat niet).
zondag 8 mei 2022 om 17:13
Maandag27
zondag 8 mei 2022 om 16:30
Hoe vervelend ook, je moeder vindt het belangrijker dat je vader gelukkig is, dan dat je dochter zich veilig voelt.
Moeders wil vooral geen gedoe want zij krijgt het op haar bordje. Beetje egoistisch dat zij zichzelf boven welzijn van dochtertje zet.
Watr een verdrietig gedoe voor TO en dochter.
zondag 8 mei 2022 om 16:30
Hoe vervelend ook, je moeder vindt het belangrijker dat je vader gelukkig is, dan dat je dochter zich veilig voelt.
Moeders wil vooral geen gedoe want zij krijgt het op haar bordje. Beetje egoistisch dat zij zichzelf boven welzijn van dochtertje zet.
Watr een verdrietig gedoe voor TO en dochter.
zondag 8 mei 2022 om 17:15
Wat je vaak ziet is dat de agressor een dominant persoon in de familie is, en dat men al gewend is mee te buigen met die persoon.
Als de ouder of broer/zus dan agressief gedrag vertoont, is er er vaak de neiging om maar van het slachtoffer te verwachten dat hij/zij maar weer meebuigt, nog voorzichtiger gaat doen etc. Wil je dit niet, en wil je dat stopt, dan moeten er in het gezin meerderen zijn die het bespreekbaar willen maken. Als de rest van het gezin liever alles bij het oude houdt, staat het slachtoffer alleen en rest slechts de keuze tussen blijven en op eieren blijven lopen of breken met het gezin.
Dat is heel verdrietig want dan raak je je ouderlijk gezin kwijt alleen maar omdat men het agressieve gedrag niet wil erkennen en laten stoppen.
Gelukkig sta jij er tussen en kan je je dochter gaan beschermen.
Sterkte,
Als de ouder of broer/zus dan agressief gedrag vertoont, is er er vaak de neiging om maar van het slachtoffer te verwachten dat hij/zij maar weer meebuigt, nog voorzichtiger gaat doen etc. Wil je dit niet, en wil je dat stopt, dan moeten er in het gezin meerderen zijn die het bespreekbaar willen maken. Als de rest van het gezin liever alles bij het oude houdt, staat het slachtoffer alleen en rest slechts de keuze tussen blijven en op eieren blijven lopen of breken met het gezin.
Dat is heel verdrietig want dan raak je je ouderlijk gezin kwijt alleen maar omdat men het agressieve gedrag niet wil erkennen en laten stoppen.
Gelukkig sta jij er tussen en kan je je dochter gaan beschermen.
Sterkte,
zondag 8 mei 2022 om 18:24
Dat vraag ik mij dus ook af en ik ben ook benieuwd of TO die vraag aan haar moeder of broer heeft gesteld. Haar broer weet zeer waarschijnlijk veel meer gezien zijn opmerking.aardbeienslof schreef: ↑08-05-2022 11:43Misschien slaat hij je moeder ook wel en trekt hij haar haren ook af en toe uit haar hoofd.
“Niet Tanja” .. wie mishandelt hij nog meer?
zondag 8 mei 2022 om 18:33
Tomatenbakje schreef: ↑08-05-2022 14:55ja met 2 van mn beste vriendinnen en m'n moeder maar ik ga maandag ook proberen professionele hulp erbij te krijgen
Fijn dat je dat gaat doen! Het is echt nodig want ik zie ook dat je nog heel erg zoekt naar de goedkeuring van je moeder en helaas ook van je vader en als je die niet krijgt je de neiging hebt om je keutel weer in te trekken. Het is belangrijk dat je je los gaat maken van hen en op eigen benen gaat durven staan, dat heeft je dochter nodig.
En jouw vader is helemaal niet altijd leuk als hij niet drinkt, hij is namelijk al jouw hele leven autoritair, dreigend en mishandelend en dat alcoholprobleem is pas van een paar jaar. En als je moeder zegt dat als hij maar geen alcohol dronk het wel goed was moet je maar eens vragen waarom ze dan onder het bed ging liggen tijdens een ruzie. Het is een hele ziekelijke gezinsdynamiek en jullie zijn allemaal aan het bagatelliseren. Het is heel naar dat je dochter deze mishandeling mee heeft moeten, zorg dat je nu doorzet met de inzichten die op beginnen te borrelen. Sterkte, het zal geen eenvoudige weg worden.
zondag 8 mei 2022 om 18:40
Wat goed van je, to. Het zal niet makkelijk zijn geweest, maar je hebt absoluut het volste recht om je zo tegen hem te uiten. Hij kan daar niet mee omgaan, tja, hoe moeilijk ook, dan houdt het even op. Dan maar even niet. Dit is ook een vorm van domineren wat hij doet door op te hangen als hij kritiek krijgt. Hij domineert, en je moeder manipuleert. Je moeder heeft andere motieven dan het beste willen voor haar dochter en kleindochter. Dat is hard, maar goed dat je het doorziet. Ik zou ervoor kiezen om voorlopig geen contact meer te hebben met je vader, en ik zou er ook voor kiezen om dit niet meer te bespreken met je moeder. Je moeder heeft haar eigen sores maar even goed uit te zoeken.Tomatenbakje schreef: ↑08-05-2022 14:32even een update: op aandringen van mijn moeder en ook voor mezelf om toch nog te laten weten aan mijn vader hoe ik me voelde, hebben we gebeld. Ik heb hierin gezegd dat ik boos en verdrietig ben, dat ik het beeld van mijn dochtertje niet uit mijn hoofd krijg, dat ik niet snap dat hij zo reageert op de boosheid van mijn dochtertje terwijl hij ZELF degene is die agressief deed en al ruim volwassen is. Dat ik niet begrijp waarom hij zijn eigen opvoeding blijft verheerlijken omdat daarin sprake was van kindermishandeling, dat ik het ook bijzonder vindt dat hij zo dweept met (de opvoeding van) mijn schoonzus, dat ik het gevoel heb dat hij haar meer waardeert en soms liever als dochter zou willen hebben (dat voelt soms daadwerkelijk zo voor mij en doet me pijn). Misschien harde woorden, maar het is hoe ik me voel en hij hield ook geen rekening met mijn dochter en mij.
Ik had gehoopt op een goed gesprek, hij reageerde boos. Zei met stemverheffing 'ik wil niet op afstand ruzie maken maar als het zo moet dan hang ik op'. En hij hing op.
Mijn moeder zei dat hij duidelijk van streek was, mompelde van 'ik sluit me wel voor iedereen af, zodat niemand meer last van me heeft' en vervolgens op de fiets wegging.
En tada; daar komt mijn schuldgevoel en angst weer om de hoek kijken: misschien gaat hij zichzelf nu wel iets aandoen. Ben ik niet te hard tegen hem geweest? had ik bepaalde dingen wel moeten zeggen en was het wel terecht dat ik dat zei? Had ik dit wel mogen zeggen als ik kijk naar alle goede dingen die hij ook voor me heeft gedaan? Hij had net een plantje gekocht voor mijn moeder met een tekstje dat ze een geweldige moeder en oma was, hij probeert het net weer goed te maken en dan doe ik dit.
Dit hierboven is dan mijn gedachtegang.
ik ben echt uitgeput hiervan
en ik weet niet waarom maar ik heb altijd medelijden met hem.. Omdat hij niet gelukkig is, omdat wij niet lief genoeg zijn noem het maar op.
En ik weet dat ik boos zou MOGEN zijn om dat hij begint te schreeuwen en ophangt als ik een keer mijn pijn en boosheid toon. Maar alles wat ik nu voel is angst dat hij zichzelf iets aan doet of dat ik HEM gekwetst heb. maar ik doorzie het nu tenminste. Doorzie dat dit niet klopt en niet gezond is.
Sterkte to. Maar je bent echt heel goed bezig, je mag trots op jezelf zijn.
zondag 8 mei 2022 om 18:42
Ik zou het onderwerp niet meer bespreken met moeder.Joanjett schreef: ↑08-05-2022 17:13Maandag27
zondag 8 mei 2022 om 16:30
Hoe vervelend ook, je moeder vindt het belangrijker dat je vader gelukkig is, dan dat je dochter zich veilig voelt.
Moeders wil vooral geen gedoe want zij krijgt het op haar bordje. Beetje egoistisch dat zij zichzelf boven welzijn van dochtertje zet.
Watr een verdrietig gedoe voor TO en dochter.
zondag 8 mei 2022 om 18:44
zondag 8 mei 2022 om 18:54
Ik zou dit ook niet meer met je moeder bespreken. En het contact met je vader helemaal stoppen. Zodat jij de ruimte krijgt om je los te maken. Niet langer geïndoctrineerd wordt en de spanning van het contact wegvalt. Je hebt nog een lange weg te gaan. Zoek professionele hulp. Ook voor je dochter. En leer je eigen leven te leven zonder die vader in beeld. Want zolang hij in beeld blijft kost het jou energie. Deze man verander je niet meer. Het is trekken aan een dood paard. Daarom zou ik mij focussen op Tanja en mezelf en me compleet los maken.
En het contact met moeder enkel met goede afspraken. We hebben het niet over vader. We hebben het over leuke onderwerpen of doen uitjes. Zij komt naar jou. Maar dochter en jij hoeven niet meer die spanning en dat contact met die man aan te gaan.
Hij veranderd niet. Ga je niet op hem focussen. Of op je moeder. Knip je los zodat je goed aan jezelf en je dochter toe kan komen. Want die man en dat gezin zuigt energie.
En het is makkelijk praten maar soms is het contact stoppen makkelijker dan al dat getob wat dat contact met zich meebrengt....
Sterkte TO. Je doet het supergoed. Je doet veel goede inzichten op. Heel knap. Zoek hulp... iemand die je helpt om al die gedachten te weerleggen. Zoek hulp voor je dochter. Zodat zij dit kan verwerken.
Dit is niet alleen een alcohol probleem... dit is groter. Dus het is onzin om enkel te zeggen dat hij moet afkicken. Het is een tikkende tijd bom. Met 0 incassstievermogen. Die als een klein kind gaat stampen of ophangt als hem de waarheid wordt gezegt. Omdat hij vind dat wat hij doet de norm is en alles en iedereen zich daar aan moet schikken. Het is een hork. De ene keer oogt hij rustig maar naar mijn idee is die man continue gespannen en dominant aanwezig...
Jij verteld dat hij je niet fysiek heeft mishandeld maar vlak niet uit wat het me je doet als je altijd op je hoede bent. Altijd. Zeer onveilig en ik gun je dat je dat zo niet meer hoeft te voelen...
En het contact met moeder enkel met goede afspraken. We hebben het niet over vader. We hebben het over leuke onderwerpen of doen uitjes. Zij komt naar jou. Maar dochter en jij hoeven niet meer die spanning en dat contact met die man aan te gaan.
Hij veranderd niet. Ga je niet op hem focussen. Of op je moeder. Knip je los zodat je goed aan jezelf en je dochter toe kan komen. Want die man en dat gezin zuigt energie.
En het is makkelijk praten maar soms is het contact stoppen makkelijker dan al dat getob wat dat contact met zich meebrengt....
Sterkte TO. Je doet het supergoed. Je doet veel goede inzichten op. Heel knap. Zoek hulp... iemand die je helpt om al die gedachten te weerleggen. Zoek hulp voor je dochter. Zodat zij dit kan verwerken.
Dit is niet alleen een alcohol probleem... dit is groter. Dus het is onzin om enkel te zeggen dat hij moet afkicken. Het is een tikkende tijd bom. Met 0 incassstievermogen. Die als een klein kind gaat stampen of ophangt als hem de waarheid wordt gezegt. Omdat hij vind dat wat hij doet de norm is en alles en iedereen zich daar aan moet schikken. Het is een hork. De ene keer oogt hij rustig maar naar mijn idee is die man continue gespannen en dominant aanwezig...
Jij verteld dat hij je niet fysiek heeft mishandeld maar vlak niet uit wat het me je doet als je altijd op je hoede bent. Altijd. Zeer onveilig en ik gun je dat je dat zo niet meer hoeft te voelen...
mabelle wijzigde dit bericht op 08-05-2022 19:01
20.38% gewijzigd
zondag 8 mei 2022 om 18:56
Hij heeft een plantje gekocht... Voor je moeder?!
Aan je dochter en jou zijn in zijn ogen geen excuses verschuldigd dus. Hij is totaal niet in staat om met kritiek of emoties om te gaan. Dat is niet jouw schuld, het is juist heel goed dat je hem de waarheid hebt verteld.
Voor nu zou ik zowel hem als moeder het zelf uit laten zoeken en je energie richten op je dochter. Geniet van elkaar. Oh en ook goed dat je het met vriendinnen bespreekt!
Aan je dochter en jou zijn in zijn ogen geen excuses verschuldigd dus. Hij is totaal niet in staat om met kritiek of emoties om te gaan. Dat is niet jouw schuld, het is juist heel goed dat je hem de waarheid hebt verteld.
Voor nu zou ik zowel hem als moeder het zelf uit laten zoeken en je energie richten op je dochter. Geniet van elkaar. Oh en ook goed dat je het met vriendinnen bespreekt!
What a nuanced anxiety
zondag 8 mei 2022 om 19:06
Hij heeft vorige week nadat het gebeurde excuses aangeboden aan mij en mijn dochter. Daarna hebben we erover gesproken. Omdat ik nog zo ontdaan en overdonderd was door wat er gebeurde ben ik, als ik er op terugkijk, behoorlijk (en te) begripvol geweest in dat gesprek/die gesprekken.tyche schreef: ↑08-05-2022 18:56Hij heeft een plantje gekocht... Voor je moeder?!
Aan je dochter en jou zijn in zijn ogen geen excuses verschuldigd dus. Hij is totaal niet in staat om met kritiek of emoties om te gaan. Dat is niet jouw schuld, het is juist heel goed dat je hem de waarheid hebt verteld.
Voor nu zou ik zowel hem als moeder het zelf uit laten zoeken en je energie richten op je dochter. Geniet van elkaar. Oh en ook goed dat je het met vriendinnen bespreekt!
Hij dacht dat het uitgesproken was na die gesprekken. voor mij was het dat echter niet. Een week lang hebben we vervolgens geen contact gehad. Ook bv geen appie of telefoontje van hem hoe het nu ging. Vandaag heb ik hem telefonisch vertelt hoe ik me voel, in alle eerlijkheid, zonder er doekjes om te winden. Hij werd boos en hing op. Hij kan er inderdaad niet tegen als ik grenzen stel of kritiek heb. Dat heeft al een paar keer tot zijn boze reactie of gedoe geleid.
Overigens klopt wat er geschreven werd dat de agressie al bestond voor het alcoholprobleem. Hij heeft zelfs ooit een rechtzaak gehad omdat hij tijdens een potje basketbal waarin hij 'getriggerd' werd door een tegenstander, de tegenstander een gebroken neus sloeg.
En ook regelmatig tijdens concerten dacht hij dat omstanders hem raar aankeken en werd hij boos. Tijdens 1 concert leidde dat een aanval, waarbij vrienden van mijn ouders hem hebben moeten kalmeren en hem en die andere man uit elkaar hebben moeten halen.
en om 1 of andere reden heb ik dat nooit raar of afwijkend gevonden als ik eraan terugdenk
sterker nog, ik zag mijn vader als het slachtoffer van die mensen; de tegenstander zal hem wel gemeen behandeld hebben, de man op het concert zal wel erg vervelend zijn geweest. Pas nu de schellen langzaam van mijn ogen vallen zie ik dat het bizar is dat je om zulke dingen agressief wordt.
zondag 8 mei 2022 om 20:02
Ook hier lijk je een verzachting te geven. Hij dacht dat het uitgesproken was, want jij bent te begripvol geweest. Zie je dat ook echt zo?Tomatenbakje schreef: ↑08-05-2022 19:06Hij heeft vorige week nadat het gebeurde excuses aangeboden aan mij en mijn dochter. Daarna hebben we erover gesproken. Omdat ik nog zo ontdaan en overdonderd was door wat er gebeurde ben ik, als ik er op terugkijk, behoorlijk (en te) begripvol geweest in dat gesprek/die gesprekken.
Hij dacht dat het uitgesproken was na die gesprekken. voor mij was het dat echter niet. Een week lang hebben we vervolgens geen contact gehad. Ook bv geen appie of telefoontje van hem hoe het nu ging. Vandaag heb ik hem telefonisch vertelt hoe ik me voel, in alle eerlijkheid, zonder er doekjes om te winden. Hij werd boos en hing op. Hij kan er inderdaad niet tegen als ik grenzen stel of kritiek heb. Dat heeft al een paar keer tot zijn boze reactie of gedoe geleid.
Ik snap juist heel goed dat je als kind denkt dat het normaal is, zeker als de mensen om hem heen hem ook naar de mond praatte en je zelf niet bij de situatie was.
fiorah wijzigde dit bericht op 08-05-2022 20:04
7.77% gewijzigd
zondag 8 mei 2022 om 20:22
Heeft niks met egoisme te maken, maar alles met angst. Zij is bang voor haar man en zijn reacties.Joanjett schreef: ↑08-05-2022 17:13Maandag27
zondag 8 mei 2022 om 16:30
Hoe vervelend ook, je moeder vindt het belangrijker dat je vader gelukkig is, dan dat je dochter zich veilig voelt.
Moeders wil vooral geen gedoe want zij krijgt het op haar bordje. Beetje egoistisch dat zij zichzelf boven welzijn van dochtertje zet.
Watr een verdrietig gedoe voor TO en dochter.
zondag 8 mei 2022 om 21:53
Heel goed en dapper van je TO dat je je vader hebt geconfronteerd met je boosheid over wat hij heeft gedaan! En heel goed dat je van plan bent professionele hulp te zoeken.
Ik vraag me af of jij, je broer, je moeder en je dochter naast fysieke mishandeling ook slachtoffer zijn van narcistische mishandeling. Want ik vraag me af of jouw vader misschien narcistische trekken heeft. Je verhaal doet me heel erg denken aan mijn eigen vader. Hij was ook een alcoholist en verbaal extreem gewelddadig. Hij liet een spoor van vernieling achter bij iedereen in het gezin en had met iedereen altijd snel een conflict. Hij explodeerde om de kleinste dingen of bij kritiek en mijn psychologe heeft op basis van mijn verhalen over hem gezegd dat hij vermoedelijk een narcistische persoonlijkheidsstoornis had. Ook hij was een zorgmijder en weigerde net als jouw vader therapie want hij was overtuigd dat er niets met hem aan de hand was. Volgens hem was het altijd de schuld van iemand anders en waren zijn woedeuitbarstingen telkens gerechtvaardigd. Wij moesten altijd op eieren lopen thuis en ons aanpassen aan mijn vader want anders agressie. Hij verstopte ook overal bier en was regelmatig onder invloed, reed soms auto onder invloed. Mijn moeder was doodsbang van hem en een wegkijkmoeder waardoor het geweld jaren en jaren door kon blijven gaan. Mijn vader leeft niet meer en ik heb zelf geen kinderwens maar als ik kinderen had gehad, dan zou ik ze absoluut nooit blootstellen aan mijn vader. Een kind verdient het om in veiligheid op te groeien.
Laat je geen schuldgevoel aanpraten door je vader nu je hem hebt geconfronteerd want dat is een manipulatietechniek van hem. Jij hebt dingen netjes en assertief gezegd en het is begrijpelijk en terecht dat je boos bent en goed dat je hem hebt uitgelegd waarom je boos bent. De reden dat hij zo onfatsoenlijk en onvolwassen reageert en ophangt is omdat hij totaal niet tegen kritiek kan en dat ligt aan hem, niet aan jou. Hij is verantwoordelijk voor zijn leven en zijn geluk, niet jij. Dat hij ongelukkig is over zijn leven (en dat is hij want anders ben je geen alcoholist/heb je geen emotieregulatieproblemen) is iets waarvoor HIJ verantwoording moet zoeken door bijvoorbeeld naar therapie te gaan. Áls hij zichzelf iets aan zou doen dan is dat zijn keuze, zijn verantwoordelijkheid en niemand's schuld!
Een boek dat mij heel erg geholpen heeft om meer inzicht te krijgen in mijn gestoorde/schadelijke gezinsdynamiek is "Breken met je ouders" van Marloes Hospes. Dankzij dat boek heb ik de band met mijn zus kunnen verbreken zonder schuldgevoel aangezien zij als twee druppels water op mijn vader lijkt. Daar is enorm veel rust en een gevoel van veiligheid voor in de plaats gekomen want ik word nu eindelijk door niemand meer beschadigd! Ik zeg niet dat je ook het contact met een familielid moet verbreken maar het heeft mij in ieder geval veel opluchting, rust en vrede gegeven. Er staan ook heel veel tips in hoe je jezelf zoveel mogelijk kan beschermen tegen schadelijke familieleden en hoe je eventueel met het contact om kan gaan/tot een minimum kan beperken. Heel veel sterkte.
https://www.bol.com/nl/nl/p/breken-met- ... gLSx_D_BwE
Ik vraag me af of jij, je broer, je moeder en je dochter naast fysieke mishandeling ook slachtoffer zijn van narcistische mishandeling. Want ik vraag me af of jouw vader misschien narcistische trekken heeft. Je verhaal doet me heel erg denken aan mijn eigen vader. Hij was ook een alcoholist en verbaal extreem gewelddadig. Hij liet een spoor van vernieling achter bij iedereen in het gezin en had met iedereen altijd snel een conflict. Hij explodeerde om de kleinste dingen of bij kritiek en mijn psychologe heeft op basis van mijn verhalen over hem gezegd dat hij vermoedelijk een narcistische persoonlijkheidsstoornis had. Ook hij was een zorgmijder en weigerde net als jouw vader therapie want hij was overtuigd dat er niets met hem aan de hand was. Volgens hem was het altijd de schuld van iemand anders en waren zijn woedeuitbarstingen telkens gerechtvaardigd. Wij moesten altijd op eieren lopen thuis en ons aanpassen aan mijn vader want anders agressie. Hij verstopte ook overal bier en was regelmatig onder invloed, reed soms auto onder invloed. Mijn moeder was doodsbang van hem en een wegkijkmoeder waardoor het geweld jaren en jaren door kon blijven gaan. Mijn vader leeft niet meer en ik heb zelf geen kinderwens maar als ik kinderen had gehad, dan zou ik ze absoluut nooit blootstellen aan mijn vader. Een kind verdient het om in veiligheid op te groeien.
Laat je geen schuldgevoel aanpraten door je vader nu je hem hebt geconfronteerd want dat is een manipulatietechniek van hem. Jij hebt dingen netjes en assertief gezegd en het is begrijpelijk en terecht dat je boos bent en goed dat je hem hebt uitgelegd waarom je boos bent. De reden dat hij zo onfatsoenlijk en onvolwassen reageert en ophangt is omdat hij totaal niet tegen kritiek kan en dat ligt aan hem, niet aan jou. Hij is verantwoordelijk voor zijn leven en zijn geluk, niet jij. Dat hij ongelukkig is over zijn leven (en dat is hij want anders ben je geen alcoholist/heb je geen emotieregulatieproblemen) is iets waarvoor HIJ verantwoording moet zoeken door bijvoorbeeld naar therapie te gaan. Áls hij zichzelf iets aan zou doen dan is dat zijn keuze, zijn verantwoordelijkheid en niemand's schuld!
Een boek dat mij heel erg geholpen heeft om meer inzicht te krijgen in mijn gestoorde/schadelijke gezinsdynamiek is "Breken met je ouders" van Marloes Hospes. Dankzij dat boek heb ik de band met mijn zus kunnen verbreken zonder schuldgevoel aangezien zij als twee druppels water op mijn vader lijkt. Daar is enorm veel rust en een gevoel van veiligheid voor in de plaats gekomen want ik word nu eindelijk door niemand meer beschadigd! Ik zeg niet dat je ook het contact met een familielid moet verbreken maar het heeft mij in ieder geval veel opluchting, rust en vrede gegeven. Er staan ook heel veel tips in hoe je jezelf zoveel mogelijk kan beschermen tegen schadelijke familieleden en hoe je eventueel met het contact om kan gaan/tot een minimum kan beperken. Heel veel sterkte.
https://www.bol.com/nl/nl/p/breken-met- ... gLSx_D_BwE
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
