Relaties
alle pijlers
Vakantie samengesteld gezin
maandag 27 juni 2022 om 08:01
Ik zoek tips of inzichten wat goed zou kunnen zijn of juist niet.
Vriend en ik zijn ruim 1 jaar samen, hij een zoon van 4 en ik van 2. Gaat eigenlijk heel goed samen, spelen gezellig samen. Zien elkaar elke week wel een paar dagen.
Nu zijn we een week op vakantie en merk ik dat zijn zoon als hij moe is of iets niet mag (van mij) dat hij heel boos wordt ‘jij moet weg, jij bent stom’ etc etc en dat blijft dan tijdje doorgaan.
Vriend zijn eerste reactie was dan boos worden, ik denk dat het goed is dat hij en ieder kind zijn emoties kan/mag uiten. Zolang echt niet echt gemeen is of fysiek. Vriend is het daar wel mee eens en is ermee gestopt.
Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten.
Bij vriend gaf zijn zoon aan dat hij het lastig vindt dat vriend mijn zoon uit bed haalt of iets anders doet want ik ben zijn mama en niet zijn papa. Vriend geeft dan aan dat hij soms met mijn zoon helpt zoals ik met hem ook help.
Ik weet niet of we het zo goed aanpakken of dat we ons meer puur op eigen kind moeten richten?
Tussen de momenten door gaat het goed, voetballen met elkaars kinderen en ook als ik normaal aankom is zijn zoon heel enthousiast. Ook vriend doet veel één op één met zijn zoon.
Merk dat ik inmiddels door slaapgebrek het teveel ga overdenken.
Vriend en ik zijn ruim 1 jaar samen, hij een zoon van 4 en ik van 2. Gaat eigenlijk heel goed samen, spelen gezellig samen. Zien elkaar elke week wel een paar dagen.
Nu zijn we een week op vakantie en merk ik dat zijn zoon als hij moe is of iets niet mag (van mij) dat hij heel boos wordt ‘jij moet weg, jij bent stom’ etc etc en dat blijft dan tijdje doorgaan.
Vriend zijn eerste reactie was dan boos worden, ik denk dat het goed is dat hij en ieder kind zijn emoties kan/mag uiten. Zolang echt niet echt gemeen is of fysiek. Vriend is het daar wel mee eens en is ermee gestopt.
Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten.
Bij vriend gaf zijn zoon aan dat hij het lastig vindt dat vriend mijn zoon uit bed haalt of iets anders doet want ik ben zijn mama en niet zijn papa. Vriend geeft dan aan dat hij soms met mijn zoon helpt zoals ik met hem ook help.
Ik weet niet of we het zo goed aanpakken of dat we ons meer puur op eigen kind moeten richten?
Tussen de momenten door gaat het goed, voetballen met elkaars kinderen en ook als ik normaal aankom is zijn zoon heel enthousiast. Ook vriend doet veel één op één met zijn zoon.
Merk dat ik inmiddels door slaapgebrek het teveel ga overdenken.
maandag 27 juni 2022 om 10:04
We zoeken zeker de verantwoordelijkheid bij onszelf, wij kiezen voor deze situatie en niet de kinderen.
De kinderen bepalen ook de lijn en zitten elkaars kinderen niet op de huid. Sowieso mag er veel, zeker op vakantie. Als het maar veilig is en ze niet de toko bij elkaar schreeuwen.
Als we zoon van vriend vragen wat hij wil is het vaak met zn vieren wat doen en soms alleen met papa, beide helemaal prima. Of als ik me even terugtrek dat hij rustig filmpje wil kijken in bed.
Hij zegt ook vaak uit zichzelf dat hij de vakantie leuk vindt. Misschien denkt hij dat dit moet maar hij is verder ook wel duidelijk. En als hij zijn moeder belt wil hij graag ook mijn zoon en mij met moeder laten praten.
En dat vinden we ook lastig, wat is normaal gedrag en waar moeten we meer alert op zijn. Dus bijvoorbeeld het naar bed brengen.
En voor wie het vroeg, ik ben al tijdens zwangerschap uit elkaar met mijn ex.
De kinderen bepalen ook de lijn en zitten elkaars kinderen niet op de huid. Sowieso mag er veel, zeker op vakantie. Als het maar veilig is en ze niet de toko bij elkaar schreeuwen.
Als we zoon van vriend vragen wat hij wil is het vaak met zn vieren wat doen en soms alleen met papa, beide helemaal prima. Of als ik me even terugtrek dat hij rustig filmpje wil kijken in bed.
Hij zegt ook vaak uit zichzelf dat hij de vakantie leuk vindt. Misschien denkt hij dat dit moet maar hij is verder ook wel duidelijk. En als hij zijn moeder belt wil hij graag ook mijn zoon en mij met moeder laten praten.
En dat vinden we ook lastig, wat is normaal gedrag en waar moeten we meer alert op zijn. Dus bijvoorbeeld het naar bed brengen.
En voor wie het vroeg, ik ben al tijdens zwangerschap uit elkaar met mijn ex.
arequipa wijzigde dit bericht op 27-06-2022 10:05
4.51% gewijzigd
maandag 27 juni 2022 om 10:05
Ik denk dat jouw verwachtingen te hoog zijn. Het jochie is nog maar vier, niet ál vier. Maar doordat jouw zoontje twee is, lijkt vier al heel wat.Arequipa schreef: ↑27-06-2022 09:10Ik zal dat eens proberen, dat we de bedroutines alleen met eigen kind doen.
Mijn zoontje slaapt elke dag 2/3 uur dan zijn wij samen binnen en zijn hun met zijn tweeën buiten aan het spelen. En ook nu lig ik met mijn kind op bed met een filmpje en zijn hun samen een spelletje spelen. Maar hij komt dan ook mijn zoontje halen omdat hij zo graag weer samen wil spelen.
Vind het lastig als zoon bv op de tafel tekent of aan een kast hangt en vriend is even weg, dan zeg ik daar natuurlijk iets van. Maar moet ik het als vriend weer binnenkomt het aan hem laten? Gevoelsmatig zeg ik daarmee dat alleen papa het voor het zeggen heeft.
Merk dat ik het lastig vind dat ik het ene moment heel stom ben en een halfuur later samen op avontuur wil gaan. Andere kant ben ik blij dat hij duidelijk kan maken wat hij wil en voelt.
Ars longa, vita brevis
maandag 27 juni 2022 om 10:08
In een ander topic schreef je dat “jullie” de vloer aan het verven waren. Zeg me alsjeblieft dat jullie nog niet samenwonen.
Je wil echt veel te snel. Na een jaar al als samengesteld gezin op vakantie is echt te vroeg en dat blijkt nu ook. Denk aan jouw kind en aan zijn kind. Hun welzijn gaat voor wat jullie willen.
Je wil echt veel te snel. Na een jaar al als samengesteld gezin op vakantie is echt te vroeg en dat blijkt nu ook. Denk aan jouw kind en aan zijn kind. Hun welzijn gaat voor wat jullie willen.
dweedledee wijzigde dit bericht op 27-06-2022 10:08
2.05% gewijzigd
maandag 27 juni 2022 om 10:08
Nee dit klopt ook zeker hoor, niet dat het een happy family moeten zijn maar wel dat ik die woorden lastig vind. Voel meer afwijzing dan bij mn eigen kind die in handeling praktisch hetzelfde doet.
maandag 27 juni 2022 om 10:10
Nee we wonen niet samen, hebben wel een nieuw huis samen en ik heb nog mijn huis. Met de gedachte dat we het komende jaar kunnen aanvoelen en aanpassen waar nodig en dan gaan samenwonen. Maar nu hebben we wel een huis waar genoeg ruimte voor iedereen is als we samen zijn.dweedledee schreef: ↑27-06-2022 10:08In een ander topic schreef je dat “jullie” de vloer aan het verven waren. Zeg me alsjeblieft dat jullie nog niet samenwonen.
Je wil echt veel te snel. Na een jaar al als samengesteld gezin op vakantie is echt te vroeg en dat blijkt nu ook. Denk aan jouw kind en aan zijn kind. Hun welzijn gaat voor wat jullie willen.
maandag 27 juni 2022 om 10:10
Ik zou eerder oppassen dat je niet te veel ruimte geeft eigenlijk. Grenzen stellen geeft kinderen juist ook veiligheid.Arequipa schreef: ↑27-06-2022 10:04We zoeken zeker de verantwoordelijkheid bij onszelf, wij kiezen voor deze situatie en niet de kinderen.
De kinderen bepalen ook de lijn en zitten elkaars kinderen niet op de huid. Sowieso mag er veel, zeker op vakantie. Als het maar veilig is en ze niet de toko bij elkaar schreeuwen.
Als we zoon van vriend vragen wat hij wil is het vaak met zn vieren wat doen en soms alleen met papa, beide helemaal prima. Of als ik me even terugtrek dat hij rustig filmpje wil kijken in bed.
Hij zegt ook vaak uit zichzelf dat hij de vakantie leuk vindt. Misschien denkt hij dat dit moet maar hij is verder ook wel duidelijk. En als hij zijn moeder belt wil hij graag ook mijn zoon en mij met moeder laten praten.
En dat vinden we ook lastig, wat is normaal gedrag en waar moeten we meer alert op zijn. Dus bijvoorbeeld het naar bed brengen.
En voor wie het vroeg, ik ben al tijdens zwangerschap uit elkaar met mijn ex.
maandag 27 juni 2022 om 10:14
Nou en dit heb ik vooral gemerkt dat zijn zoon veel vaker naar mij toe is gaan komen, zowel voor gezelligheid als voor hulp, een halfuur geleden toen ik duidelijker werd wat wel en niet mocht. Alsof ik meer ‘aanwezig’ werd, had ik zelf niet verwacht.BoosBoosBoos schreef: ↑27-06-2022 10:10Ik zou eerder oppassen dat je niet te veel ruimte geeft eigenlijk. Grenzen stellen geeft kinderen juist ook veiligheid.
maandag 27 juni 2022 om 10:17
Kortom, jullie willen veel en veel te snel. Want; samen al een woning genomen na een jaar. En wat houdt dat aanvoelen en aanpassen aan? Proefdraaien, lijkt me?Arequipa schreef: ↑27-06-2022 10:10Nee we wonen niet samen, hebben wel een nieuw huis samen en ik heb nog mijn huis. Met de gedachte dat we het komende jaar kunnen aanvoelen en aanpassen waar nodig en dan gaan samenwonen. Maar nu hebben we wel een huis waar genoeg ruimte voor iedereen is als we samen zijn.
Ik zou echt rustig aandoen. Voor the sake of jullie beide kinderen. Een jaartje is niets. Je kent elkaar dan echt nog niet door en door. Roze wolk enzo. En als je nog geen kinderen hebt, kun je het gokje wel wagen, maar niet als je beiden jonge kinderen hebt.
Ik zou echt blijven latten en bij iedere keuze die jullie maken, eerst grondig toetsen of het wel in het belang van de kinderen is, of omdat het is omdat jullie het zo graag willen.
Succes!
maandag 27 juni 2022 om 10:18
Samen erop uit, samen spelen/spelletjes doen en eten kan prima. Maar ik zou dingen die thuis door de eigen ouder gedaan worden zo laten.Arequipa schreef: ↑27-06-2022 10:04Hij zegt ook vaak uit zichzelf dat hij de vakantie leuk vindt. Misschien denkt hij dat dit moet maar hij is verder ook wel duidelijk. En als hij zijn moeder belt wil hij graag ook mijn zoon en mij met moeder laten praten.
En dat vinden we ook lastig, wat is normaal gedrag en waar moeten we meer alert op zijn. Dus bijvoorbeeld het naar bed brengen.
Wat anderen zeggen, zoals je zou doen als je met een vriendin op vakantie zou gaan.
Bv het naar bed brengen. Zijn zoon geeft duidelijk aan dat hij dat met zijn eigen vader wil. Waarom twijfel je zo of je daar mee in moet gaan?
Bellen met zijn moeder zou ik ook aan je vriend over laten. Zijn zoon kan jou er wel bij willen hebben maar eigenlijk heb je daar niks bij te zoeken (bot gezegd). En dat moet zijn zoon ook leren.
anoniem_64fd9f1a16274 wijzigde dit bericht op 27-06-2022 10:25
4.45% gewijzigd
maandag 27 juni 2022 om 10:24
Uit je OP:
"Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten."
Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
Enz.
Uitgangspunt is dan niet: dit mag niet, stop. Maar: hoe kan ik jou helpen je wel fijn te voelen in al die emoties.
Je helpt de 4 jarige daarmee grip te krijgen op dat gevoel van 'help, word ik nog wel gezien en gehoord?'.
Uit je verhaal lees ik namelijk dat de 4 jarige hard werkt om jullie gezin wel te laten slagen. Hij wil samen spelen, zoekt verbinding, geeft grenzen aan, vraagt om wat hij nodig heeft, verbindt jou en zijn moeder. Dit kind werkt enorm hard!
En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Misschien heeft hij namelijk wel een punt: zijn papa brengt jouw kind naar bed. Dat is een liefdevol en intiem moment. Teder, zorgzaam.
Heb jij zulke momenten met de 4 jarige? Van onverdeelde aandacht en met zachtheid?
"Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten."
Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
Enz.
Uitgangspunt is dan niet: dit mag niet, stop. Maar: hoe kan ik jou helpen je wel fijn te voelen in al die emoties.
Je helpt de 4 jarige daarmee grip te krijgen op dat gevoel van 'help, word ik nog wel gezien en gehoord?'.
Uit je verhaal lees ik namelijk dat de 4 jarige hard werkt om jullie gezin wel te laten slagen. Hij wil samen spelen, zoekt verbinding, geeft grenzen aan, vraagt om wat hij nodig heeft, verbindt jou en zijn moeder. Dit kind werkt enorm hard!
En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Misschien heeft hij namelijk wel een punt: zijn papa brengt jouw kind naar bed. Dat is een liefdevol en intiem moment. Teder, zorgzaam.
Heb jij zulke momenten met de 4 jarige? Van onverdeelde aandacht en met zachtheid?
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 27 juni 2022 om 10:24
Precies.Rosalind* schreef: ↑27-06-2022 10:18Samen erop uit, samen spelen/spelletjes doen en eten kan prima. Maar ik zou dingen die thuis door de eigen ouder gedaan worden zo laten.
Bv het naar bed brengen. Zijn zoon geeft duidelijk aan dat hij dat met zijn eigen vader wil. Waarom twijfel je zo of je daar mee in moet gaan?
Bellen met zijn moeder zou ik ook aan je vriend over laten. Zijn zoon kan jou er wel bij willen hebben maar eigenlijk heb je daar niks bij te zoeken (bot gezegd). En dat moet zijn zoon ook leren.
maandag 27 juni 2022 om 10:25
Nee bedoelde dat zoon dat zelf aangeeft, soms is dat papa en soms ben ik dat. En hier werd aangegeven dat dat vreemd is dat vader dat altijd doet.Rosalind* schreef: ↑27-06-2022 10:18Samen erop uit, samen spelen/spelletjes doen en eten kan prima. Maar ik zou dingen die thuis door de eigen ouder gedaan worden zo laten.
Bv het naar bed brengen. Zijn zoon geeft duidelijk aan dat hij dat met zijn eigen vader wil. Waarom twijfel je zo of je daar mee in moet gaan?
Bellen met zijn moeder zou ik ook aan je vriend over laten. Zijn zoon kan jou er wel bij willen hebben maar eigenlijk heb je daar niks bij te zoeken (bot gezegd). En dat moet zijn zoon ook leren.
Ik zeg met bellen kort hoi en dan gaan wij een endje weg lopen.
maandag 27 juni 2022 om 10:28
Dit, ik ben regelmatig een stomme mama die weg moet, vooral als hij moe is of iets niet magBoosBoosBoos schreef: ↑27-06-2022 09:57Die opmerkingen van ‘jij bent stom’ en ‘jij moet weg’ kom mijn zoon op die leeftijd ook zeggen hoor, vooral als hij moe was met naar bed brengen iddWij zijn overigens gewoon nog samen. Ik zou er echt niet teveel lading aan geven eigenlijk. Gewoon een moe kind en een slimmerd die doorheeft wat raakt. Natuurlijk wel alert zijn op meerdere signalen, maar hier zie ik echt niks verontrustends in. Ik zou verder gewoon doen alsof je met een vriendin op vakantie was met de kids. Ieder z’n eigen kind verzorgen en samen leuke dingen doen. En bij even oppassen dan neemt de andere ouder het even over. Over de jaren zal het allemaal waars wat meer gaan samenvloeien qua opvoeden enzo.
Wij zijn overigens gewoon nog samen. Ik zou er echt niet teveel lading aan geven eigenlijk. Gewoon een moe kind en een slimmerd die doorheeft wat raakt. Natuurlijk wel alert zijn op meerdere signalen, maar hier zie ik echt niks verontrustends in. Ik zou verder gewoon doen alsof je met een vriendin op vakantie was met de kids. Ieder z’n eigen kind verzorgen en samen leuke dingen doen. En bij even oppassen dan neemt de andere ouder het even over. Over de jaren zal het allemaal waars wat meer gaan samenvloeien qua opvoeden enzo.
Ook zijn vader en zijn zusje krijgen dit regelmatig te horen. Het is heel normaal kleutergedrag. Die van mij doet het trouwens soms ook om uit te dagen en een reactie uit te lokken.
maandag 27 juni 2022 om 10:30
Ik denk dat het goed is hem veiligheid te bieden, door grenzen aan te geven. Hij mag kiezen wat jullie gaan doen, eten etc. Maar sommige dingen bepalen jullie/bepaalt zijn vader. Naar bed brengen doet papa. Met mama bellen doe je met papa. Punt.
Volgens mij heeft niemand gezegd dat het vreemd is als zijn vader hem altijd naar bed zou brengen.
maandag 27 juni 2022 om 10:33
We hebben een huis, vriend kan daar blijven als het uitgaat. Ik houd mijn woning aan, we gaan het komende jaar meer tijd met elkaar doorbrengen niet direct samenwonen maar kijken hoe het gaat als we af en toe langer samen zijn. Kind blijft op kdv in mijn woonplaats etc.dweedledee schreef: ↑27-06-2022 10:17Kortom, jullie willen veel en veel te snel. Want; samen al een woning genomen na een jaar. En wat houdt dat aanvoelen en aanpassen aan? Proefdraaien, lijkt me?
Ik zou echt rustig aandoen. Voor the sake of jullie beide kinderen. Een jaartje is niets. Je kent elkaar dan echt nog niet door en door. Roze wolk enzo. En als je nog geen kinderen hebt, kun je het gokje wel wagen, maar niet als je beiden jonge kinderen hebt.
Ik zou echt blijven latten en bij iedere keuze die jullie maken, eerst grondig toetsen of het wel in het belang van de kinderen is, of omdat het is omdat jullie het zo graag willen.
Succes!
We hebben bewust gekozen om hier geld in te investeren zodat er geen druk op ligt.
Maar wilde wel een woning waar de ruimte is voor iedereen, niet waar we in beide huizen gepropt zitten en de kinderen geen eigen slaapkamer hebben als we samen zijn.
maandag 27 juni 2022 om 10:35
Excuus bedoelde het afwisselen! Wij dachten het is goed om kind te volgen maar ga hierdoor twijfelen.Rosalind* schreef: ↑27-06-2022 10:30Ik denk dat het goed is hem veiligheid te bieden, door grenzen aan te geven. Hij mag kiezen wat jullie gaan doen, eten etc. Maar sommige dingen bepalen jullie/bepaalt zijn vader. Naar bed brengen doet papa. Met mama bellen doe je met papa. Punt.
Volgens mij heeft niemand gezegd dat het vreemd is als zijn vader hem altijd naar bed zou brengen.
maandag 27 juni 2022 om 10:36
Gehuurd en beide eigen woning er naast. Vriend verhuurt eigen woning.
maandag 27 juni 2022 om 10:37
maandag 27 juni 2022 om 10:40
Dankjewel! Dit geeft veel handvaten. Ik ben zoekende naar het wel aangeven dat ik het niet leuk vind maar wel hem ruimte geven voor emoties. Maar misschien is dat inderdaad te jong.Merl0t schreef: ↑27-06-2022 10:24Uit je OP:
"Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten."
Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
Enz.
Uitgangspunt is dan niet: dit mag niet, stop. Maar: hoe kan ik jou helpen je wel fijn te voelen in al die emoties.
Je helpt de 4 jarige daarmee grip te krijgen op dat gevoel van 'help, word ik nog wel gezien en gehoord?'.
Uit je verhaal lees ik namelijk dat de 4 jarige hard werkt om jullie gezin wel te laten slagen. Hij wil samen spelen, zoekt verbinding, geeft grenzen aan, vraagt om wat hij nodig heeft, verbindt jou en zijn moeder. Dit kind werkt enorm hard!
En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Misschien heeft hij namelijk wel een punt: zijn papa brengt jouw kind naar bed. Dat is een liefdevol en intiem moment. Teder, zorgzaam.
Heb jij zulke momenten met de 4 jarige? Van onverdeelde aandacht en met zachtheid?
Ik breng zijn zoon soms naar bed en zingen we samen liedjes of we gaan samen mario karten en zorgt vriend voor mijn zoon. Samen koken of boodschappen doen als hij dat wil doen we ook. En dat wisselt, wat helemaal prima is.
maandag 27 juni 2022 om 10:43
Dan wonen jullie dus wél samen. Dat jij je huis achter de hand houdt (verstandig trouwens) doet daar niets aan af. Daar hebben jullie kinderen namelijk nu niets aan, want ze worden nu in allerhande onnodige situaties gebracht, omdat jullie perse samen willen wonen. En dat huis van jou komt pas weer van pas, op het moment dat het MIS gaat. En wie zijn daar weer de dupe van…? Juist. Twee kleine kinderen die niet voor de situatie hebben gekozen.Arequipa schreef: ↑27-06-2022 10:33We hebben een huis, vriend kan daar blijven als het uitgaat. Ik houd mijn woning aan, we gaan het komende jaar meer tijd met elkaar doorbrengen niet direct samenwonen maar kijken hoe het gaat als we af en toe langer samen zijn. Kind blijft op kdv in mijn woonplaats etc.
We hebben bewust gekozen om hier geld in te investeren zodat er geen druk op ligt.
Maar wilde wel een woning waar de ruimte is voor iedereen, niet waar we in beide huizen gepropt zitten en de kinderen geen eigen slaapkamer hebben als we samen zijn.
Jullie zijn een jaar bij elkaar. Wat bezielt jullie in vredesnaam??
Daarnaast klinkt het alsof iig jij er niet zo heel goed mee om kunt gaan en je emoties er niet buiten kunt laten. Maakt de kans op slagen ook al een stuk kleiner. Zeer onverstandig dit.
maandag 27 juni 2022 om 10:50
Dit inderdaad. Het is niet 'al' een jaar samen, maar nog maar een jaar samen. Vooral als er kleine kinderen bij betrokken zijn.dweedledee schreef: ↑27-06-2022 10:43Dan wonen jullie dus wél samen. Dat jij je huis achter de hand houdt (verstandig trouwens) doet daar niets aan af. Daar hebben jullie kinderen namelijk nu niets aan, want ze worden nu in allerhande onnodige situaties gebracht, omdat jullie perse samen willen wonen. En dat huis van jou komt pas weer van pas, op het moment dat het MIS gaat. En wie zijn daar weer de dupe van…? Juist. Twee kleine kinderen die niet voor de situatie hebben gekozen.
Jullie zijn een jaar bij elkaar. Wat bezielt jullie in vredesnaam??
Daarnaast klinkt het alsof iig jij er niet zo heel goed mee om kunt gaan en je emoties er niet buiten kunt laten. Maakt de kans op slagen ook al een stuk kleiner. Zeer onverstandig dit.
En leuk verhaal over de 2 huizen, maar betekent dus gewoon dat jullie samenwonen.
Ik snap dat niet meer 'tegenwoordig' hoor. Kan niemand dan meer 'gewoon' alleen zijn/wonen met zijn of haar kinderen, en alleen met kind op vakantie? Al die jonge kinderen die mee moeten in een samengesteld gezin, pff..
Ja, moeten ja, want kleine kinderen hebben niks te kiezen en zijn loyaal, dus zullen niet zo snel ergens iets negatiefs van zeggen.
maandag 27 juni 2022 om 10:51
Wij willen graag samenwonen, op het moment dat dat kan. Zoals gezegd kind blijft op kdv in mijn woonplaats zeker drie dagen in de week. Dus we gaan niet 24/7 samen zitten, hooguit drie van de zeven nachten. Maar wel op een plek waar er ruimte is.dweedledee schreef: ↑27-06-2022 10:43Dan wonen jullie dus wél samen. Dat jij je huis achter de hand houdt (verstandig trouwens) doet daar niets aan af. Daar hebben jullie kinderen namelijk nu niets aan, want ze worden nu in allerhande onnodige situaties gebracht, omdat jullie perse samen willen wonen. En dat huis van jou komt pas weer van pas, op het moment dat het MIS gaat. En wie zijn daar weer de dupe van…? Juist. Twee kleine kinderen die niet voor de situatie hebben gekozen.
Jullie zijn een jaar bij elkaar. Wat bezielt jullie in vredesnaam??
Daarnaast klinkt het alsof iig jij er niet zo heel goed mee om kunt gaan en je emoties er niet buiten kunt laten. Maakt de kans op slagen ook al een stuk kleiner. Zeer onverstandig dit.
Is het heel gek dat je emoties hebt in het ouderschap an sich? Dat dingen je raken, dat je overdenkt hoe je het aanpakt?
Vriend heeft een strenge opvoeding gehad, ik een hele losse waar we beide onze meningen over hebben gevormd en tegen dingen aan zijn gelopen. Wat logisch is denk ik. Samen zoeken we naar de aanpak is die bij ons past, wel kaders maar ook ruimte voor vrijheid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
