Relaties
alle pijlers
Vakantie samengesteld gezin
maandag 27 juni 2022 om 08:01
Ik zoek tips of inzichten wat goed zou kunnen zijn of juist niet.
Vriend en ik zijn ruim 1 jaar samen, hij een zoon van 4 en ik van 2. Gaat eigenlijk heel goed samen, spelen gezellig samen. Zien elkaar elke week wel een paar dagen.
Nu zijn we een week op vakantie en merk ik dat zijn zoon als hij moe is of iets niet mag (van mij) dat hij heel boos wordt ‘jij moet weg, jij bent stom’ etc etc en dat blijft dan tijdje doorgaan.
Vriend zijn eerste reactie was dan boos worden, ik denk dat het goed is dat hij en ieder kind zijn emoties kan/mag uiten. Zolang echt niet echt gemeen is of fysiek. Vriend is het daar wel mee eens en is ermee gestopt.
Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten.
Bij vriend gaf zijn zoon aan dat hij het lastig vindt dat vriend mijn zoon uit bed haalt of iets anders doet want ik ben zijn mama en niet zijn papa. Vriend geeft dan aan dat hij soms met mijn zoon helpt zoals ik met hem ook help.
Ik weet niet of we het zo goed aanpakken of dat we ons meer puur op eigen kind moeten richten?
Tussen de momenten door gaat het goed, voetballen met elkaars kinderen en ook als ik normaal aankom is zijn zoon heel enthousiast. Ook vriend doet veel één op één met zijn zoon.
Merk dat ik inmiddels door slaapgebrek het teveel ga overdenken.
Vriend en ik zijn ruim 1 jaar samen, hij een zoon van 4 en ik van 2. Gaat eigenlijk heel goed samen, spelen gezellig samen. Zien elkaar elke week wel een paar dagen.
Nu zijn we een week op vakantie en merk ik dat zijn zoon als hij moe is of iets niet mag (van mij) dat hij heel boos wordt ‘jij moet weg, jij bent stom’ etc etc en dat blijft dan tijdje doorgaan.
Vriend zijn eerste reactie was dan boos worden, ik denk dat het goed is dat hij en ieder kind zijn emoties kan/mag uiten. Zolang echt niet echt gemeen is of fysiek. Vriend is het daar wel mee eens en is ermee gestopt.
Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten.
Bij vriend gaf zijn zoon aan dat hij het lastig vindt dat vriend mijn zoon uit bed haalt of iets anders doet want ik ben zijn mama en niet zijn papa. Vriend geeft dan aan dat hij soms met mijn zoon helpt zoals ik met hem ook help.
Ik weet niet of we het zo goed aanpakken of dat we ons meer puur op eigen kind moeten richten?
Tussen de momenten door gaat het goed, voetballen met elkaars kinderen en ook als ik normaal aankom is zijn zoon heel enthousiast. Ook vriend doet veel één op één met zijn zoon.
Merk dat ik inmiddels door slaapgebrek het teveel ga overdenken.
maandag 27 juni 2022 om 11:01
Uitleg is prima maar dit is raar. Het gaat het kind er niet om dat hij niet alleen wil zijn. Het gaat erom dat hij het lastig vindt dat zijn vader een ander kind naar bed brengt, een intiem ritueel dat tot nu toe alleen voor hem was.Merl0t schreef: ↑27-06-2022 10:24Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
maandag 27 juni 2022 om 11:02
Je moet je er echt overheen zetten dat een kleuter dit soort dingen zegt. Het is niet serieus te nemen. Dus zeggen dat je het niet leuk vindt is natuurlijk olie op het vuur. Verder ben ik het wel eens met wat anderen zeggen, wat gaan jullie snel! Logisch dat een kleuter gaat protesteren op zijn kleutermanier.
maandag 27 juni 2022 om 11:02
Hier ben ik het wel mee eens.Merl0t schreef: ↑27-06-2022 10:24En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Je vindt zijn gedrag niet leuk. Zeggen dat hij niet lief is, is niet oké. Zeker als het om normaal en begrijpelijk kindergedrag gaat.
maandag 27 juni 2022 om 11:03
Ha-ha, neem aan dat je dit sarcastisch bedoelt?
Nu komen vast weer de reacties dat vaders/moeders toch ook een relatie mogen hebben, maar dat hier altijd negatief wordt gedaan over samengestelde gezinnen/stief vaders en moeders etc.
Ik vind het inderdaad vaak zielig, omdat vader/moeder verliefd zijn moet er ineens van alles, wat vaak voor kinderen te snel is, lastig is etc. Maar nee, als vader/moeder gelukkig is, is het kind dat ook, dus daarom is het allemaal belangrijk en goed. Terwijl dat voor kinderen allemaal veel ingewikkelder ligt. Alleen kunnen ze dat nog niet goed verwoorden en hebben ze geen keus, dus lijkt het allemaal oké.
Wat is er mis met (veel) langer latten.
maandag 27 juni 2022 om 11:04
Maar waarom wil je dat persé zo doen? Waarom breng jij hem naar bed als je vriend ondertussen voor jouw zoon moet zorgen?
Liedjes zingen en mario karten is leuk maar kan ook overdag.
anoniem_64fd9f1a16274 wijzigde dit bericht op 27-06-2022 11:05
1.37% gewijzigd
maandag 27 juni 2022 om 11:05
Dit vind ik helemaal geen goede tips. Je psychologiseert een reactie van een peuter die daar helemaal niet bewust mee bezig is. Je vraagt hem dan ook nog om een alternatief. Dat alternatief is natuurlijk prima maar ga gewoon een boekje lezen met dat kind en laat de koude grond psychologie achterwege. TO moet vooral beseffen dat de reactie van het jochie geen persoonlijke aanval is. Ze moet daar boven staan dan is er niks aan de hand.Merl0t schreef: ↑27-06-2022 10:24Uit je OP:
"Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten."
Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
Enz.
Uitgangspunt is dan niet: dit mag niet, stop. Maar: hoe kan ik jou helpen je wel fijn te voelen in al die emoties.
Je helpt de 4 jarige daarmee grip te krijgen op dat gevoel van 'help, word ik nog wel gezien en gehoord?'.
Uit je verhaal lees ik namelijk dat de 4 jarige hard werkt om jullie gezin wel te laten slagen. Hij wil samen spelen, zoekt verbinding, geeft grenzen aan, vraagt om wat hij nodig heeft, verbindt jou en zijn moeder. Dit kind werkt enorm hard!
En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Misschien heeft hij namelijk wel een punt: zijn papa brengt jouw kind naar bed. Dat is een liefdevol en intiem moment. Teder, zorgzaam.
Heb jij zulke momenten met de 4 jarige? Van onverdeelde aandacht en met zachtheid?
maandag 27 juni 2022 om 11:08
Het moeilijkste voor veel kinderen van een scheiding is dat alles wat ze altijd voor vanzelfsprekend zagen, dat ineens niet meer is. Jullie doen daar bij jullie beide kinderen, maar zeker zijn zoon, nog eens een flinke schep bovenop.
Dat je niet 7 dagen per week maar slechts 3 samen bent in dat nieuwe huis is geen fijne middenweg, maar weer een nieuwe, gedwongen verandering voor het ventje. 'Als ik thuis ben zijn papa en mama er' werd 'als ik bij papa ben ben ik in papa's huis' werd ' als ik bij papa ben weet ik nog niet of ik in papa's huis ben of in het andere huis met de andere vrouw'.
Ik kan me voorstellen dat zijn weerstand nu tijdens de vakantie ook vanuit datzelfde gevoel komt: het kleine beetje vaste grond dat hij had, is ook weer wankel, nu blijkt dat papa ineens een ander kindje ook in bed stopt.
Dat je niet 7 dagen per week maar slechts 3 samen bent in dat nieuwe huis is geen fijne middenweg, maar weer een nieuwe, gedwongen verandering voor het ventje. 'Als ik thuis ben zijn papa en mama er' werd 'als ik bij papa ben ben ik in papa's huis' werd ' als ik bij papa ben weet ik nog niet of ik in papa's huis ben of in het andere huis met de andere vrouw'.
Ik kan me voorstellen dat zijn weerstand nu tijdens de vakantie ook vanuit datzelfde gevoel komt: het kleine beetje vaste grond dat hij had, is ook weer wankel, nu blijkt dat papa ineens een ander kindje ook in bed stopt.
maandag 27 juni 2022 om 11:09
Ja idem. En ongelooflijk egocentrisch ook.
Kinderen van die leeftijd hebben behoefte aan stabiliteit. Zoals ik het nu lees worden de kinderen van her naar der gesleurd want TO en haar partner “willen graag samenwonen”.
Dat het kind van 4 dan langs drie (!!) huizen wordt gesleept (en als kind van TO zijn biologische vader ook ziet, geldt voor hem hetzelfde), dat is dan even onderschikt. Want papa en bonusmoeke zijn zoooo verliefd.
Echt ongelooflijk
maandag 27 juni 2022 om 11:11
Nee ik vind echt dat het verboden moet worden.glitglam schreef: ↑27-06-2022 11:03Ha-ha, neem aan dat je dit sarcastisch bedoelt?
Nu komen vast weer de reacties dat vaders/moeders toch ook een relatie mogen hebben, maar dat hier altijd negatief wordt gedaan over samengestelde gezinnen/stief vaders en moeders etc.
Ik vind het inderdaad vaak zielig, omdat vader/moeder verliefd zijn moet er ineens van alles, wat vaak voor kinderen te snel is, lastig is etc. Maar nee, als vader/moeder gelukkig is, is het kind dat ook, dus daarom is het allemaal belangrijk en goed. Terwijl dat voor kinderen allemaal veel ingewikkelder ligt. Alleen kunnen ze dat nog niet goed verwoorden en hebben ze geen keus, dus lijkt het allemaal oké.
Wat is er mis met (veel) langer latten.
Ik ben in een samengesteld gezin opgegroeid, ik ben stiefmoeder geweest mijn dochter heeft ermee te maken bij haar vader, en het werkt niet, het geen bloedband hebben, de jaloezie de ongelukkige kinderen, het is het niet waard.
Als je relatie mislukt is ga je latten tot je kind groot is, dat is het minste dat je kunt doen, na die jeugd kun je nog vijftig jaar samenwonen
maandag 27 juni 2022 om 11:26
Mee eens. Samengestelde gezinnen zijn alleen in het belang van de ouders. Ga je scheiden met kinderen? 50/50 verdeling en neem je verantwoordelijkheid tot ze het huis uitgaan door het belang van je kinderen op één te zetten.MissMaran schreef: ↑27-06-2022 11:11Nee ik vind echt dat het verboden moet worden.
Ik ben in een samengesteld gezin opgegroeid, ik ben stiefmoeder geweest mijn dochter heeft ermee te maken bij haar vader, en het werkt niet, het geen bloedband hebben, de jaloezie de ongelukkige kinderen, het is het niet waard.
Als je relatie mislukt is ga je latten tot je kind groot is, dat is het minste dat je kunt doen, na die jeugd kun je nog vijftig jaar samenwonen
De succesrate van 2e, 3e, 4e relaties en al helemaal samengestelde gezinnen is heel erg klein. Waarom gaan gokken met je kinderen?
maandag 27 juni 2022 om 11:36
Even loepen en je ziet dat TO in het topic van maart dit jaar ook al laat zien, dat ze vooral zelf heel graag wil samenwonen. Ze zegt letterlijk dat ze beiden geen jaren willen latten en dat als het toch niet goed gaat qua relatie, ze dan “gewoon” weer terug verhuist met kind.
Echt belachelijk. Toen waren ze amper 9 maanden bij elkaar
Nieuwe plek waar dit “liefdesnestje” staat, is overigens ook nog een heel eind vanaf TO’s huidige woonplaats. Oh. En de kleine van TO ziet zijn vader wel. Kortom, onwijs veel gesjouw met die kinderen en dus helemaal kut voor die kleine mannetjes.
Oh en er is een drama-ex. De eerste vraag, die in mij opkomt is, of die vrouw echt een drama-ex is, of dat deze vrouw met lede ogen toe moet kijken hoe haar egoïstische ex en “stiefmoeder” er een zooitje van maken, voor haar zoon. Zou maar zo het laatste kunnen zijn, als je het mij vraagt.
Echt belachelijk. Toen waren ze amper 9 maanden bij elkaar
Nieuwe plek waar dit “liefdesnestje” staat, is overigens ook nog een heel eind vanaf TO’s huidige woonplaats. Oh. En de kleine van TO ziet zijn vader wel. Kortom, onwijs veel gesjouw met die kinderen en dus helemaal kut voor die kleine mannetjes.
Oh en er is een drama-ex. De eerste vraag, die in mij opkomt is, of die vrouw echt een drama-ex is, of dat deze vrouw met lede ogen toe moet kijken hoe haar egoïstische ex en “stiefmoeder” er een zooitje van maken, voor haar zoon. Zou maar zo het laatste kunnen zijn, als je het mij vraagt.
maandag 27 juni 2022 om 11:39
Klopt.
Maar de optie: boos worden omdat kind moppert is nog raarder.
Vandaar deze tussenin optie.
Je biedt kind dan wel nabijheid, zodat hij niet die zooi aan emoties op dat moment alleen hoeft op te vangen.
Maar mooie nuance. Het is inderdaad beter als de kern wordt aangepakt, namelijk papa voor hem zelf.
Hips, hopsakee en pierlala.
maandag 27 juni 2022 om 11:48
Ik wil dat helemaal niet perse doen, wat ik heb aangegeven is dat vriend zijn zoon zelf aangeeft wie hem naar bed mag brengen. En het leek ons goed om daar in mee te gaan.
maandag 27 juni 2022 om 11:49
Het is net als met roken, iedereen weet dat het heel slecht voor je is en alleen maar nadelen heeft, maar er is altijd wel iemand die een verhaal heeft over die kettingrokende opa die 90 werd.dweedledee schreef: ↑27-06-2022 11:36Even loepen en je ziet dat TO in het topic van maart dit jaar ook al laat zien, dat ze vooral zelf heel graag wil samenwonen. Ze zegt letterlijk dat ze beiden geen jaren willen latten en dat als het toch niet goed gaat qua relatie, ze dan “gewoon” weer terug verhuist met kind.
Echt belachelijk. Toen waren ze amper 9 maanden bij elkaar
Iedereen ziet dat dit slecht gaat aflopen maar sommige mensen leren alleen door te ervaren.
maandag 27 juni 2022 om 11:51
Gaat jouw kind ook nog naar zijn vader? Twee huizen is al onoverzichtelijk, met jullie constructie worden dat er drie zelfs.
Kinderen waarvan de ouders als ze heel jong zijn uit elkaar gaan, herinneren zich dat vaak niet maar wanneer een nieuwe relatie dan stukloopt is die klap nog groter voor het kind omdat ze dat bewust meemaken.
Ik zou echt een grote stap terug doen. Niet 4 dagen in de week met kind gaan samenwonen maar misschien om het weekend. Geen vakanties samen maar af en toe een weekendje. Etc.
Kinderen waarvan de ouders als ze heel jong zijn uit elkaar gaan, herinneren zich dat vaak niet maar wanneer een nieuwe relatie dan stukloopt is die klap nog groter voor het kind omdat ze dat bewust meemaken.
Ik zou echt een grote stap terug doen. Niet 4 dagen in de week met kind gaan samenwonen maar misschien om het weekend. Geen vakanties samen maar af en toe een weekendje. Etc.
maandag 27 juni 2022 om 11:52
Dit lijkt me een heel lastige situatie, maar ik denk dat jullie erg snel gaan, vooral voor het kind van 4. Ik ga er even vanuit dat hij zijn moeder ook nog ziet?
Ik denk dat de kinderen onderling geen probleem is, mijn kinderen vinden elkaar soms leuk en soms niet.
Maar de verwarring 'wie is nou mijn papa/mama' is natuurlijk anders. En ongetwijfeld sterk afhankelijk van het humeur/vermoeidheidsgehalte van de kleuter. Die is daar natuurlijk continue zoekende in. En dat gaan ze dan aftasten. Wat is een 'papa' voor de kleuter:
1. Papa zoals vroeger, samen met mama
2. maar hey, zoals papa bij mij doet, doet hij ook bij pietje.. Maar het is niet de papa van pietje. Hoe zit dat nou?
3. Ík ben toch het kind van papa? Papa vindt mij toch de allerliefste?
En daar mag je dan mee aan de gang als kleuter. Met je niet ontwikkelde brein.
Ik begrijp jullie behoefte tot samenwonen, maar dat is wel echt heel erg lastig, zeker als kleuter ook nog zijn moeder ziet want dan komt er nog bij:
4. Pietje mag wel bij papa blijven maar ik niet. Maar hij is toch mijn papa?
Júllie willen samenwonen, de kinderen vinden elkaar en allebei de partners aardig. Ze vinden een nieuw huis leuk en spannend, ongetwijfeld wordt er een nieuwe kamer voorgehouden (leuk!). Maar ze begrijpen de implicaties van samenwonen niet en het gooit alles wat ze begrijpen weer helemaal overhoop. Het is ook helemaal geen behoefte van het kind, samenwonen met jouw partner. En zéker voor de kleuter in kwestie is het geen behoefte.
Het probleem is: dat is niet op te lossen. Je levert dus in op één van de twee behoeften. Ik hoop zo dat ik nooit voor die keuze kom te staan en ik hoop zo dat áls dat zo is dat ik dan mijn eigen behoefte opzij kan zetten.
Je wilt eigenlijk weten (niet kwaad bedoeld hoor, je bent maar mens), als ik toch voor mijn eigen behoefte kies, hoe kan ik dan de kinderen het minste schaden. Maar ik weet niet of het zo werkt.
Ik denk dat de kinderen onderling geen probleem is, mijn kinderen vinden elkaar soms leuk en soms niet.
Maar de verwarring 'wie is nou mijn papa/mama' is natuurlijk anders. En ongetwijfeld sterk afhankelijk van het humeur/vermoeidheidsgehalte van de kleuter. Die is daar natuurlijk continue zoekende in. En dat gaan ze dan aftasten. Wat is een 'papa' voor de kleuter:
1. Papa zoals vroeger, samen met mama
2. maar hey, zoals papa bij mij doet, doet hij ook bij pietje.. Maar het is niet de papa van pietje. Hoe zit dat nou?
3. Ík ben toch het kind van papa? Papa vindt mij toch de allerliefste?
En daar mag je dan mee aan de gang als kleuter. Met je niet ontwikkelde brein.
Ik begrijp jullie behoefte tot samenwonen, maar dat is wel echt heel erg lastig, zeker als kleuter ook nog zijn moeder ziet want dan komt er nog bij:
4. Pietje mag wel bij papa blijven maar ik niet. Maar hij is toch mijn papa?
Júllie willen samenwonen, de kinderen vinden elkaar en allebei de partners aardig. Ze vinden een nieuw huis leuk en spannend, ongetwijfeld wordt er een nieuwe kamer voorgehouden (leuk!). Maar ze begrijpen de implicaties van samenwonen niet en het gooit alles wat ze begrijpen weer helemaal overhoop. Het is ook helemaal geen behoefte van het kind, samenwonen met jouw partner. En zéker voor de kleuter in kwestie is het geen behoefte.
Het probleem is: dat is niet op te lossen. Je levert dus in op één van de twee behoeften. Ik hoop zo dat ik nooit voor die keuze kom te staan en ik hoop zo dat áls dat zo is dat ik dan mijn eigen behoefte opzij kan zetten.
Je wilt eigenlijk weten (niet kwaad bedoeld hoor, je bent maar mens), als ik toch voor mijn eigen behoefte kies, hoe kan ik dan de kinderen het minste schaden. Maar ik weet niet of het zo werkt.
maandag 27 juni 2022 om 11:54
Oh zo.
Maar goed, naderhand geeft zoon aan dat hij zulke dingen toch niet zo fijn vindt. Wat heel begrijpelijk is.
Dan lijkt het me logisch dat jullie hem daar niet meer de keuze in geven.
maandag 27 juni 2022 om 11:55
Ah, sorryMissMaran schreef: ↑27-06-2022 11:11Nee ik vind echt dat het verboden moet worden.
Ik ben in een samengesteld gezin opgegroeid, ik ben stiefmoeder geweest mijn dochter heeft ermee te maken bij haar vader, en het werkt niet, het geen bloedband hebben, de jaloezie de ongelukkige kinderen, het is het niet waard.
Als je relatie mislukt is ga je latten tot je kind groot is, dat is het minste dat je kunt doen, na die jeugd kun je nog vijftig jaar samenwonen
Dat vind ik dus vaak ook. Weet ook niet waarom het blijkbaar zo moeilijk is om niet samen te 'moeten' wonen, en voor de kinderen het zo makkelijk mogelijk te houden na een scheiding. Waarom altijd zo snel willen, haast puberaal.
Spreek gewoon lekker af in je vrije tijd, kinderen worden vanzelf ouder, later nog tijd genoeg. Maar vaak moet het NU want we zijn verliefd
maandag 27 juni 2022 om 11:57
De tips zijn vast goed bedoeld, maar je legt daarmee veel te veel verantwoordelijkheid bij een klein kind. Als volwassene biedt je duidelijkheid en grenzen en daarmee de broodnodige veiligheid aan het kind.Merl0t schreef: ↑27-06-2022 10:24Uit je OP:
"Geef wel aan dat ik het jammer vind en het niet lief vind maar laat het daarbij. Dat als hij niet meer boos is we kunnen praten."
Dit jongetje is 4 jaar. Wanneer hij zich niet gezien voelt, of twijfelt aan de aandacht van zijn papa voor hem, dan ontregelt zijn gedrag. Die onrust en boosheid is een uiting die hij zelf nog niet kan sturen. Daarvoor is zijn brein nog niet voldoende ontwikkeld.
Wat hij dan nodig heeft is een volwassene die hem helpt dat brein te ontwikkelen. Iemand die hem laat zien hoe het handiger zou kunnen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat jouw papa mijn Pietje naar bed brengt. Denk je dat papa geen tijd heeft voor jou? Zullen wij dan samen wat doen, dan ben jij niet alleen.
- ik zie dat je het lastig vindt dat papa nu niet binnen is. Je hangt aan een kast, dat is niet veilig. Daarom mag je daarmee stoppen. Vind je het fijn om samen even een boek te lezen?
Enz.
Uitgangspunt is dan niet: dit mag niet, stop. Maar: hoe kan ik jou helpen je wel fijn te voelen in al die emoties.
Je helpt de 4 jarige daarmee grip te krijgen op dat gevoel van 'help, word ik nog wel gezien en gehoord?'.
Uit je verhaal lees ik namelijk dat de 4 jarige hard werkt om jullie gezin wel te laten slagen. Hij wil samen spelen, zoekt verbinding, geeft grenzen aan, vraagt om wat hij nodig heeft, verbindt jou en zijn moeder. Dit kind werkt enorm hard!
En dan terug naar de quote uit je OP. Wanneer je het onrustige gedrag van dit kind koppelt aan wel of niet lief zijn, dan leert hij dat liefde verdiend moet worden. Een onmogelijke taak op die leeftijd. (Elke leeftijd.)
Hij is altijd lief. Zijn gedrag is soms lastig te begrijpen, maar daar gaan jij en hij beiden je best voor doen.
Misschien heeft hij namelijk wel een punt: zijn papa brengt jouw kind naar bed. Dat is een liefdevol en intiem moment. Teder, zorgzaam.
Heb jij zulke momenten met de 4 jarige? Van onverdeelde aandacht en met zachtheid?
Wat is er mis met : kom onmiddellijk van die kastdeur af ! Dat is gevaarlijk. Ik wil het niet meer zien. Punt. Duidelijk. (En elke volwassene mag dat zeggen, niet alleen de ouder)
En ‘daar mag je mee stoppen’ ? Nee, daar móet je mee stoppen.
Kinderen moeten weleens dingen, net als volwassen heel veel moeten. Ook dat moeten kinderen leren en nee, ze zijn echt niet altijd lief. En dat hoeft ook niet. Ik ben ook niet altijd lief, jij wel ? Je blijft natuurlijk wel altijd van ze houden, ongeacht vervelend of niet begrepen gedrag.
Het kind werkt ook niet enorm hard aan het laten slagen van het samengestelde gezin. Kom aan, het kind is vier, geen veertig. Er is gewoon opeens een ander jongetje + moeder in zijn leven verschenen daar wil hij soms mee spelen en soms niet. Die moeder vindt hij soms lief en soms niet. Z’n pa wil hij op momenten even niet delen. Zo simpel is het.
anoniem_411663 wijzigde dit bericht op 27-06-2022 12:17
6.12% gewijzigd
maandag 27 juni 2022 om 12:13
Het is enorm egocentrisch van volwassenen om hun zin door willen drijven ten koste van hun kinderen. (wat toch hun liefste ‘bezit’ op aarde is als je het aan ze vraagt?)
De uitspraak : ‘Als de ouders gelukkig zijn, dan zijn de kinderen dat ook’ klopt van geen kant en is eigenlijk een hele nare omdraaiing van een uitspraak uit de jaren 70 die beter klopt : ‘als de kinderen maar gelukkig zijn, dan zijn de ouders dat ook’.
De uitspraak : ‘Als de ouders gelukkig zijn, dan zijn de kinderen dat ook’ klopt van geen kant en is eigenlijk een hele nare omdraaiing van een uitspraak uit de jaren 70 die beter klopt : ‘als de kinderen maar gelukkig zijn, dan zijn de ouders dat ook’.
maandag 27 juni 2022 om 12:22
nee hoor, want de grootste voorvechter zit een maandje op de bank
lekker rustig, alleen mensen die om de kinderen geven
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
