Relaties
alle pijlers
veel ruzie/spanning in samengesteld gezin
zaterdag 16 december 2023 om 12:54
Hoi allemaal,
sinds ongeveer een half jaar woon ik met mijn dochter (3) samen met mijn vriend en zijn 2 kinderen (7 en 9).
We kennen elkaar al jaren en hebben de kinderen heel bewust en langzaam aan ons en elkaar laten wennen.
Mijn dochter vindt het allemaal leuk en prima, de nieuwe situatie. Wat nu alleen speelt is dat de kinderen van mijn vriend totaal niet lekker in hun vel zitten.
Het zijn lieve en intelligente kinderen, maar ze hebben een bozig temperament en zijn erg opvliegend.
In de periode dat we elkaar leerden kennen had met name zijn zoontje een aantal keren een enorme woede-aanval. Ik heb dit wel gesignaleerd, maar toegeschreven aan bepaalde omstandigheden (na een drukke dag, in een nieuwe situatie). Ook vertelde mijn vriend dat zijn dochter soms heel bozig kon zijn, flink tegen hem uit kon vallen maar hij schaarde dit onder 'pre-puberteit'. Waar ik hem in gelooft heb.
De situatie is nu zo dat zijn kinderen elke dag wel boos zijn, schreeuwen, brutaal zijn. Tussen hun 2 zijn er flinke ruzies. De kinderen gillen of schreeuwen als ze boos zijn of hun zin niet krijgen, zeggen dingen tegen mijn vriend als 'ik haat je' of 'je bent een kutvader'.
Ik zie mijn vriend ermee worstelen, het breekt hem op en het geeft hem stress. Ik probeer hem te ondersteunen, maar omdat ik niet de moeder van zijn kinderen ben weet ik ook niet goed wat ik moet of kan doen. Ik wil me, richting hen, niet met de opvoeding bemoeien want dat is niet aan mij maar aan hun moeder.
Ik merk alleen wel dat de spanning mij ook begint te raken. Mijn dochter is er maar op 1 dag als zij er ook zijn (de dagen waarop we voor de kinderen zorgen overlappen niet) maar ook die zei laatst 'er is altijd wel gedoe he mama'.
het maakt me verdrietig, voor alle partijen. Ik vraag me af waarom zijn kinderen zo doen, wat daarachter zit. Ik vind het lastig voor mijn vriend, ik vind het lastig voor mijn kind (hoewel zij er gelukkig niet zoveel van meekrijgt), maar bovenal denk ik: hebben we wel de juiste keuze gemaakt hiermee? het voelt ook machteloos om dit te zien en merken maar zelf zo weinig te kunnen doen.
Ik wil graag mijn verhaal kwijt en kijken of er mensen zijn met een zelfde soort ervaring. We kunnen het wel goed met de kinderen vinden, dus hij met mijn dochter en ik goed met zijn kinderen.
sinds ongeveer een half jaar woon ik met mijn dochter (3) samen met mijn vriend en zijn 2 kinderen (7 en 9).
We kennen elkaar al jaren en hebben de kinderen heel bewust en langzaam aan ons en elkaar laten wennen.
Mijn dochter vindt het allemaal leuk en prima, de nieuwe situatie. Wat nu alleen speelt is dat de kinderen van mijn vriend totaal niet lekker in hun vel zitten.
Het zijn lieve en intelligente kinderen, maar ze hebben een bozig temperament en zijn erg opvliegend.
In de periode dat we elkaar leerden kennen had met name zijn zoontje een aantal keren een enorme woede-aanval. Ik heb dit wel gesignaleerd, maar toegeschreven aan bepaalde omstandigheden (na een drukke dag, in een nieuwe situatie). Ook vertelde mijn vriend dat zijn dochter soms heel bozig kon zijn, flink tegen hem uit kon vallen maar hij schaarde dit onder 'pre-puberteit'. Waar ik hem in gelooft heb.
De situatie is nu zo dat zijn kinderen elke dag wel boos zijn, schreeuwen, brutaal zijn. Tussen hun 2 zijn er flinke ruzies. De kinderen gillen of schreeuwen als ze boos zijn of hun zin niet krijgen, zeggen dingen tegen mijn vriend als 'ik haat je' of 'je bent een kutvader'.
Ik zie mijn vriend ermee worstelen, het breekt hem op en het geeft hem stress. Ik probeer hem te ondersteunen, maar omdat ik niet de moeder van zijn kinderen ben weet ik ook niet goed wat ik moet of kan doen. Ik wil me, richting hen, niet met de opvoeding bemoeien want dat is niet aan mij maar aan hun moeder.
Ik merk alleen wel dat de spanning mij ook begint te raken. Mijn dochter is er maar op 1 dag als zij er ook zijn (de dagen waarop we voor de kinderen zorgen overlappen niet) maar ook die zei laatst 'er is altijd wel gedoe he mama'.
het maakt me verdrietig, voor alle partijen. Ik vraag me af waarom zijn kinderen zo doen, wat daarachter zit. Ik vind het lastig voor mijn vriend, ik vind het lastig voor mijn kind (hoewel zij er gelukkig niet zoveel van meekrijgt), maar bovenal denk ik: hebben we wel de juiste keuze gemaakt hiermee? het voelt ook machteloos om dit te zien en merken maar zelf zo weinig te kunnen doen.
Ik wil graag mijn verhaal kwijt en kijken of er mensen zijn met een zelfde soort ervaring. We kunnen het wel goed met de kinderen vinden, dus hij met mijn dochter en ik goed met zijn kinderen.
zaterdag 16 december 2023 om 19:04
Gedroegen zijn kinderen zich voor het samenwonen ook al zo? Zo niet dan zou ik me achter de oren krabben of samenwonen wel een goed idee is… en voor jouw kind lijkt me dit ook niet prettig. Is latten niet beter voor iedereen?
En dat afzijdig houden in de opvoeding als samengesteld gezin… ik snap t wel hoor, want het zijn niet jouw kids, maar je kan je toch niet volledig afzijdig houden? Ik zou als koppel huisregels opstellen en die gezamenlijk handhaven. Maargoed, ik heb er geen ervaring mee dus wellicht zeg ik iets geks hier…
En dat afzijdig houden in de opvoeding als samengesteld gezin… ik snap t wel hoor, want het zijn niet jouw kids, maar je kan je toch niet volledig afzijdig houden? Ik zou als koppel huisregels opstellen en die gezamenlijk handhaven. Maargoed, ik heb er geen ervaring mee dus wellicht zeg ik iets geks hier…
zaterdag 16 december 2023 om 19:45
Ik snap dat je het rot vind voor je vriend. Wat je kunt doen is hem bijstaan om opvoedondersteuning bij het CJG te vragen die hierbij komt helpen. En evt individuele hulp voor de kinderen om om te gaan met hun emoties maar groot deel van kinderen hiermee helpen op die leeftijd gaat toch systemisch dus via de ouder.
Daarnaast heb jij de verantwoordelijkheid om jou dochter een goede basis te geven dus als de spanningen niet afnemen zou ik met haar weer terug naar een eigen woning gaan
Daarnaast heb jij de verantwoordelijkheid om jou dochter een goede basis te geven dus als de spanningen niet afnemen zou ik met haar weer terug naar een eigen woning gaan
where ever you go, go with your heart
zaterdag 16 december 2023 om 19:57
Eens.Bbubbels schreef: ↑16-12-2023 19:04Gedroegen zijn kinderen zich voor het samenwonen ook al zo? Zo niet dan zou ik me achter de oren krabben of samenwonen wel een goed idee is… en voor jouw kind lijkt me dit ook niet prettig. Is latten niet beter voor iedereen?
En dat afzijdig houden in de opvoeding als samengesteld gezin… ik snap t wel hoor, want het zijn niet jouw kids, maar je kan je toch niet volledig afzijdig houden? Ik zou als koppel huisregels opstellen en die gezamenlijk handhaven. Maargoed, ik heb er geen ervaring mee dus wellicht zeg ik iets geks hier…
Of de kinderen lukt het niet om te wennen in het samengestelde gezin of er spelen (onverwerkte/ oude) emoties of er is misschien iets met school/ bij moeder thuis, kan zoveel zijn.
Als je samenwoont kun je je toch niet afzijdig houden? Je hebt samen toch ook huis en leefregels plus je zal heus af en toe alleen zijn met zijn kinderen/ ze ophalen van school of sport.
Met z'n allen om de tafel, eerst jij en je partner duidelijke afspraken maken als jullie niet terug willen naar het latten..
Veel succes, samengesteld gezin zijn lijkt me erg moeilijk en uitdagend
Je richting is belangrijker dan je snelheid
zaterdag 16 december 2023 om 20:04
zaterdag 16 december 2023 om 20:15
Het klinkt niet alsof ze het tegen jou of het samenwonen richten.
Het lijkt gewoon een deel karakter, al jaren ingebakken en ander gedrag dan hoe jij of jouw kind zich gedraagt. Aan pa - en eventueel zijn ex - dus de keuze of hij hier iets mee doet.
Ik vind het ook niet heel gek dat je je erbuiten houdt. Ik zou geen zin hebben dat het zich straks wél tegen jou keert. Dat ze naast "kutpa" ook gaan schelden met dingen à la "jij bent mijn moeder niet".
Ik zou dus hoogstens bespreken met je partner of hij hier iets wil aan doen of hij hoopt dat het voor een stuk vanzelf over gaat. En meegeven dat jij het wel maar niets vindt.
Daarnaast zou ik - als ik de tamme houding van pa zie - vooral niet gaan voor nog een kind extra van jullie beiden.
Het lijkt gewoon een deel karakter, al jaren ingebakken en ander gedrag dan hoe jij of jouw kind zich gedraagt. Aan pa - en eventueel zijn ex - dus de keuze of hij hier iets mee doet.
Ik vind het ook niet heel gek dat je je erbuiten houdt. Ik zou geen zin hebben dat het zich straks wél tegen jou keert. Dat ze naast "kutpa" ook gaan schelden met dingen à la "jij bent mijn moeder niet".
Ik zou dus hoogstens bespreken met je partner of hij hier iets wil aan doen of hij hoopt dat het voor een stuk vanzelf over gaat. En meegeven dat jij het wel maar niets vindt.
Daarnaast zou ik - als ik de tamme houding van pa zie - vooral niet gaan voor nog een kind extra van jullie beiden.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 16 december 2023 om 20:37
Waar hebben de kinderen ruzie over en is er iets dat je met duidelijke regels kunt voorkomen?
Bv niet aan elkaars speelgoed komen, om de beurt kiezen welke film we gaan kijken, de oudste mag een half uurtje later naar bed dan de jongste zodat ze beide even rust hebben en exclusieve tijd met ouder?
Bv niet aan elkaars speelgoed komen, om de beurt kiezen welke film we gaan kijken, de oudste mag een half uurtje later naar bed dan de jongste zodat ze beide even rust hebben en exclusieve tijd met ouder?
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 16 december 2023 om 20:51
Hoe vaak zien de kinderen hun vader? Zijn ze misschien boos omdat ze zich niet thuis voelen en het ongemakkelijk is ipv hoe het vertrouwd hoort te zijn bij je ouder. Dit speelde bij ons met een vader die om de week een weekend voor ons zorgde en dat ging al vaak niet door. Ik werd stil van de ongemakkelijkheid mijn zusjes boos en opstandig.
zaterdag 16 december 2023 om 22:36
Als de kinderen brutaal zijn, gillen, schreeuwen, ruzie maken, hun rommel niet opruimen, etc vind ik dat je daar iets van mag zeggen. Dat valt wat mij betreft meer onder basis omgangsvormen en huisregels dan onder (mee) opvoeden. Ik zou deze huisregels en omgangsvormen duidelijk en helder communiceren naar de kinderen samen met hun vader. Je woont met elkaar in een huis en iedereen draagt zijn steentje bij om het gezellig te houden. De volwassenen in huis bepalen de regels en alle kinderen dienen zich daaraan te houden.
Wat er achter dit gedrag zit vind ik meer iets voor vader en zijn ex vrouw om uit te zoeken op te lossen.
Met je partner zou ik de vinger aan de pols houden hoe jullie vinden dat het gaat en of er dingen moeten worden bijgesteld of veranderd.
Wat er achter dit gedrag zit vind ik meer iets voor vader en zijn ex vrouw om uit te zoeken op te lossen.
Met je partner zou ik de vinger aan de pols houden hoe jullie vinden dat het gaat en of er dingen moeten worden bijgesteld of veranderd.
zondag 17 december 2023 om 01:12
zondag 17 december 2023 om 08:14
In de periode dat we elkaar leerden kennen had met name zijn zoontje een aantal keren een enorme woede-aanval. Ik heb dit wel gesignaleerd, maar toegeschreven aan bepaalde omstandigheden (na een drukke dag, in een nieuwe situatie). Ook vertelde mijn vriend dat zijn dochter soms heel bozig kon zijn, flink tegen hem uit kon vallen maar hij schaarde dit onder 'pre-puberteit'. Waar ik hem in gelooft heb.
In het leven van kinderen zijn er heel vaak drukke dagen en prepuberteit is ook niet iets dan slechts een paar dagen aanhoudt (sterker nog, het gaat zelfs over in puberteit).
De situatie is nu zo dat zijn kinderen elke dag wel boos zijn, schreeuwen, brutaal zijn. Tussen hun 2 zijn er flinke ruzies. De kinderen gillen of schreeuwen als ze boos zijn of hun zin niet krijgen, zeggen dingen tegen mijn vriend als 'ik haat je' of 'je bent een kutvader'.
Ik zie mijn vriend ermee worstelen, het breekt hem op en het geeft hem stress. Ik probeer hem te ondersteunen, maar omdat ik niet de moeder van zijn kinderen ben weet ik ook niet goed wat ik moet of kan doen. Ik wil me, richting hen, niet met de opvoeding bemoeien want dat is niet aan mij maar aan hun moeder.
Ik zou inzetten op hulp voor het gezin, dus gezins-/opvoedondersteuning. Laat het alsjeblieft niet gewoon zo voortduren, dat is voor alle kinderen niet goed. Voor jullie zelf ook niet, maar daar dragen jullie zelf de verantwoordelijkheid voor en jullie kunnen er iets aan doen (zoals hulp inschakelen of weer gaan latten), de kinderen zijn afhankelijk.
Worstelen en niet weten wat te doen is dus geen excuus, we leven in een land waar heel veel aandacht en hulp beschikbaar is voor gezins-/opvoedproblematiek, dus ga over tot actie.
zondag 17 december 2023 om 09:43
Hebben jullie niet proef samengewoond? Was je daarvoor nooit een week ofzo met zijn allen? Of is dit gedrag nieuw sinds jullie bij elkaar wonen?
In het laatste geval zou ik het samenwonen ernstig heroverwegen. Het lijkt alsof de kinderen er niet aan toe zijn.
Wij zijn ook een samengesteld gezin en dat is af en toe wel lastig maar wij hebben het samenwonen echt heel rustig opgebouwd. Eerst kwam hij alleen in het weekend en toen was ie er steeds meer. Het heeft ongeveer 3 jaar geduurd voor hij echt niet meer terug ging.
In het laatste geval zou ik het samenwonen ernstig heroverwegen. Het lijkt alsof de kinderen er niet aan toe zijn.
Wij zijn ook een samengesteld gezin en dat is af en toe wel lastig maar wij hebben het samenwonen echt heel rustig opgebouwd. Eerst kwam hij alleen in het weekend en toen was ie er steeds meer. Het heeft ongeveer 3 jaar geduurd voor hij echt niet meer terug ging.
zondag 17 december 2023 om 09:48
Prepuber kan voor een meisje van 9 een excuus zijn maar voor een jongen van 7 lijkt mij dat onwaarschijnlijk. Hebben de ouders van die kinderen een idee waar de bozigheid vandaan komt? Is het de scheiding? Spelen er zaken als (mogelijke) ADHD, dyslexie, ASS etc?
En dat jullie als volwassenen elkaar al jaren kennen is wat kort door de bocht. Jouw kind is 3 en niet van je huidige partner. Als relatie en vervolgens als samengesteld gezin zijn jullie hooguit 3 jaar bij elkaar, waarschijnlijk veel korter. Wat voor jullie al lang en vertrouwd voelt, is voor die kinderen dat nog niet. Jouw peuter weet niet beter, zijn kinderen wel. Hoe lang waren de ouders van de kinderen uitelkaar voor jullie wat kregen bijvoorbeeld? Of is vader van het ene bed in het andere gesprongen? Als het dat laatste is, dan mag je blij zijn dat ze boos zijn op hun vader en blijkbaar niet op jou. Hoe reageert hun moeder op de boosheid of speelt het bij haar niet? En het is aan vader om op te treden. Woorden als kutvader worden hier niet geaccepteerd. Terwijl mijn 13 jarige dat echt wel eens zal denken...
En dat jullie als volwassenen elkaar al jaren kennen is wat kort door de bocht. Jouw kind is 3 en niet van je huidige partner. Als relatie en vervolgens als samengesteld gezin zijn jullie hooguit 3 jaar bij elkaar, waarschijnlijk veel korter. Wat voor jullie al lang en vertrouwd voelt, is voor die kinderen dat nog niet. Jouw peuter weet niet beter, zijn kinderen wel. Hoe lang waren de ouders van de kinderen uitelkaar voor jullie wat kregen bijvoorbeeld? Of is vader van het ene bed in het andere gesprongen? Als het dat laatste is, dan mag je blij zijn dat ze boos zijn op hun vader en blijkbaar niet op jou. Hoe reageert hun moeder op de boosheid of speelt het bij haar niet? En het is aan vader om op te treden. Woorden als kutvader worden hier niet geaccepteerd. Terwijl mijn 13 jarige dat echt wel eens zal denken...
zondag 17 december 2023 om 12:36
Hoe zag dat langzaam wennen eruit? Je dochter is 3 en ik neem daarom aan dat jullie relatie niet langer dan 3 jaar aan de gang is. Als dit een foutieve aanname is, excuses.
Maar binnen zo'n kort tijdsbestek een samengesteld gezin vormen, vind ik niet per se echt heel langzaam en bedachtzaam. Het kan goed dat er onder die boosheid een boel frustratie van de kinderen zit over de gang van zaken.
Heb hetzelfde ervaren met een relatie met man met kinderen. Eén van hen kon het gewoon niet aan, na een moeizame scheiding een nieuwe vrouw bij zijn vader. We woonden niet eens samen maar als hij iets van genegenheid tussen ons zag, werd hij recalcitrant. Er zat zoveel ingehouden woede achter en daarnaast hadden we het ook gewoon niet goed aangepakt.
Maar binnen zo'n kort tijdsbestek een samengesteld gezin vormen, vind ik niet per se echt heel langzaam en bedachtzaam. Het kan goed dat er onder die boosheid een boel frustratie van de kinderen zit over de gang van zaken.
Heb hetzelfde ervaren met een relatie met man met kinderen. Eén van hen kon het gewoon niet aan, na een moeizame scheiding een nieuwe vrouw bij zijn vader. We woonden niet eens samen maar als hij iets van genegenheid tussen ons zag, werd hij recalcitrant. Er zat zoveel ingehouden woede achter en daarnaast hadden we het ook gewoon niet goed aangepakt.
zondag 17 december 2023 om 13:03
Hoe zijn de kinderen bij hun moeder?
Hebben ze ook nog tijd alleen met hun vader? Hoe lang zijn hun ouders gescheiden?
Je zegt dat je het rustig hebt opgebouwd. Maar met een kind van 3 uit een andere relatie, lijkt me dat eigenlijk niet kunnen. Je relatie met hem duurt dus hooguit 3 jaar, waarvan je dus al een half jaar samenwoont.
Da's wel snel als er aan beide kanten kinderen bij betrokken zijn.
Hebben ze ook nog tijd alleen met hun vader? Hoe lang zijn hun ouders gescheiden?
Je zegt dat je het rustig hebt opgebouwd. Maar met een kind van 3 uit een andere relatie, lijkt me dat eigenlijk niet kunnen. Je relatie met hem duurt dus hooguit 3 jaar, waarvan je dus al een half jaar samenwoont.
Da's wel snel als er aan beide kanten kinderen bij betrokken zijn.
zondag 17 december 2023 om 13:57
Toen ik 7-9 was had ik ook iedere dag ruzie met mijn zusje. Hoort het er niet ook gewoon een beetje bij? Ik vind alle adviezen over terug gaan naar latten of professionele hulp wel erg overdreven. Ik snap wel dat het een probleem is waar je iets mee moet. Maar zo te horen hebben jullie het heel goed aangepakt, en zoals je het beschrijft denk ik dat je hier ook het gesprek over moet voeren met je partner. Leg ook uit dat je twijfelt over samenwonen.
Ik denk inderdaad dat je vriend met zijn ex moet overleggen en dat zij samen de diepere laag van de ruziënde kinderen moeten uitzoeken. Daarnaast moet je vriend ook zijn kinderen aanleren dat er grenzen zijn en dat respect naar ouders belangrijk is. En als ze dingen zeggen als 'kutvader' dat daar consequenties aan hangen (zoals een time out). Hij moet ook gewoon met ze in gesprek over wat ze nodig hebben om het gezellig te hebben bij jullie thuis. Misschien dat je vriend meer 1-op-1 uitjes moet doen met zijn kinderen, zonder jou en je dochter erbij.
Sterkte!
Ik denk inderdaad dat je vriend met zijn ex moet overleggen en dat zij samen de diepere laag van de ruziënde kinderen moeten uitzoeken. Daarnaast moet je vriend ook zijn kinderen aanleren dat er grenzen zijn en dat respect naar ouders belangrijk is. En als ze dingen zeggen als 'kutvader' dat daar consequenties aan hangen (zoals een time out). Hij moet ook gewoon met ze in gesprek over wat ze nodig hebben om het gezellig te hebben bij jullie thuis. Misschien dat je vriend meer 1-op-1 uitjes moet doen met zijn kinderen, zonder jou en je dochter erbij.
Sterkte!
zondag 17 december 2023 om 15:02
Er is pas een stieftopic geopend, misschien kun je daar meer support vinden. Ik denk niet dat deze situatie perse heel uitzonderlijk is maar het is vooral belangrijk wat je zelf wil. Het is ook jouw huis en een deel van de tijd ook jouw gezin! Ik ken iemand die met haar eigen kinderen nooit noemenswaardige problemen had maar in de stiefconstructie toch heel veel problemen ondervond. Haar stiefkinderen hadden duidelijk geleden onder de (vecht)scheiding en waren dus behoorlijk aan hun lot overgelaten qua opvoeding. Zij hebben toen stiefouder-coaching gekregen en dat heeft wel echt geholpen.
maandag 18 december 2023 om 16:14
Bedankt voor al jullie reacties!
Er zijn wat vragen over hoe "snel" we dit gedaan hebben. Maar de situatie was zo dat we al jarenlang vrienden waren (al voor mijn dochter geboren werd) en ik kende zijn kinderen toen dus ook al. Na een paar maanden werd ik in de steek gelaten door de vader van mijn dochter en toen sprong op een gegeven moment de vlam over tussen ons.
De kinderen zijn bij hun moeder ook wel bozig en maken ruzie bij elkaar. Ik vind het een hele goede tip om hulp erbij in te schakelen, ik zal dit eens voorzichtig aangeven bij mijn vriend.
Er zijn wat vragen over hoe "snel" we dit gedaan hebben. Maar de situatie was zo dat we al jarenlang vrienden waren (al voor mijn dochter geboren werd) en ik kende zijn kinderen toen dus ook al. Na een paar maanden werd ik in de steek gelaten door de vader van mijn dochter en toen sprong op een gegeven moment de vlam over tussen ons.
De kinderen zijn bij hun moeder ook wel bozig en maken ruzie bij elkaar. Ik vind het een hele goede tip om hulp erbij in te schakelen, ik zal dit eens voorzichtig aangeven bij mijn vriend.
maandag 18 december 2023 om 16:19
tabaccomeme schreef: ↑18-12-2023 16:14Bedankt voor al jullie reacties!
Er zijn wat vragen over hoe "snel" we dit gedaan hebben. Maar de situatie was zo dat we al jarenlang vrienden waren (al voor mijn dochter geboren werd) en ik kende zijn kinderen toen dus ook al. Na een paar maanden werd ik in de steek gelaten door de vader van mijn dochter en toen sprong op een gegeven moment de vlam over tussen ons.
De kinderen zijn bij hun moeder ook wel bozig en maken ruzie bij elkaar. Ik vind het een hele goede tip om hulp erbij in te schakelen, ik zal dit eens voorzichtig aangeven bij mijn vriend.
En toen is hij gaan scheiden?
maandag 18 december 2023 om 17:22
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
