Relaties
alle pijlers
Verliefd....en toch
dinsdag 18 december 2007 om 19:23
Hallo dames...een eerste bericht van mij op een bij uitstek op vrouwen gericht forum...toch schroom ik niet even een bericht te plaatsen....en zal ik niet onder stoelen of banken schuilen om een 'probleem' met jullie te delen.
Iedereen heeft het wellicht weleens ervaren. De hemel kleurt roze, indigo en violet tegelijk....je hebt vlinders in je buik en je bent gewoon waanzinnig verliefd. Het is mij twee keer eerder overkomen in de 26 jaar dat ik rondloop hier op aarde met 5 miljard mensen (hoe onwerkelijk dit ook klinkt), maar nu de derde keer is het vrij heftig....zelfs in die mate dat mijn dagelijks ritme verstoord wordt en ik op mijn werk nauwelijks meer de concentratie kan vinden die toch van mij vereist wordt....iets wat ik totaal niet herken en dan ook volkomen nieuw voor mij is....een onmiskenbaar gevoel wat ik niet in een paar woorden kan omschrijven. In mei dit jaar ben ik verliefd geworden op een meisje dat vrij kort daarvoor uit elkaar was met haar toenmalige vriend. We smsten, belden uren en nachten lang, spraken af, gingen uiteten, deden leuke dingen samen...een heerlijk gevoel. Hoewel ze had uitgesproken niet verliefd op mij te zijn, kreeg ik de indruk dat er meer was dan alleen vriendschap. We zoenden zo nu en dan, liepen gearmd en hand in hand, stuurde 's ochtends een smsje en voor het slapen gaan zeg maar en ze gaf me dan ook aan dat ik geregeld door haar koppie spookte; eerlijk waar ik kon mijn geluk niet op. Het contact stopte in augustus. Door eigen fout, waar ik dan ook de volle 100% verantwoording voor neem, heb ik iets lelijks tegen haar gezegd nadat ik erachter kwam dat ze met een andere kerel date. Voor haar genoeg reden te stoppen met ons contact, aangezien ze uiteraard geen verantwoording aan mij schuldig was; immers we hadden geen relatie met elkaar. Met pijn in het hart heb ik m'n verlies gepakt en ben verder gegaan. Het ging mij prima af en hoewel ik me rot voelde over het feit dat ik haar echt kwijt was in m'n leven, kon ik alleen maar in de spiegel kijken en zeggen; kerel; in hemelsnaam hoe heb je het zover kunnen laten komen. Een aantal weken geleden kwam ik haar weer tegen in de plaatselijke kroeg...we praatten en ik bood mijn excuses aan voor hetgeen ik tegen haar gezegd had. Ik had het idee dat ze het moeilijk had om het droog te houden en ze zei dat ze het allemaal wel begreep, waarom ik uit m'n slof was geschoten....anyway...uiteindelijk verdween ze aan tafel en ging eten met vrienden. Diezelfde avond bij thuiskomst las ik een smsje (telefoon lag thuis) waarin stond dat ze het leuk vond me weer te hebben gezien en dat ze blij was dat het goed ging. De weken erna zo nu en dan een smsje, zonder verdere verwachtingen. Bellen zat er nog niet in. In die tussentijd is ze weer gaan samenwonen met haar ex om een nieuwe start te maken, iets waar ik oprecht blij mee was, aangezien ik zelf bij de 2 lange relaties die ik heb gehad, altijd hoopte dat er een nieuwe kans bestond. Diep in mijn hart was ik dan ook blij dat er in ieder geval geen andere kerel in haar leven was gekomen zeg maar (misschien egoistisch gedacht, maar ik was daar stiekem wel blij om). De afgelopen week hebben we afgesproken en kwam ze bij mij thuis de kerstboom bekijken. Ze vertelde dat het weer over was en dat ze nu echt uit elkaar gaan; er moet van alles geregeld worden etc en ze was zichtbaar geheel begrijpelijk niet echt gelukkig. Het was tijden geleden dat we zo veel en lang weer samen waren en dat we tot in de late uurtjes hebben gepraat met elkaar. Diezelfde avond heb ik haar een kerstcadeau meegegeven met een brief die ze op 1e kerstdag mag openmaken...Enfin; het moment was daar....ze ging naar huis en ik liep mee...we hielden elkaar vast, kreeg een dikke smakkerd van d'r, spelend met elkaars handen. Vanaf dat moment ben ik de weg weer kwijtgeraakt en weer hopeloos bezig. Zoals ik eerder al zei, geen concentratie meer op het werk, de studie waar ik weer mee begonnen ben geen aandacht meer voor etc (en dat alweer na 1 week). Ik kan het echt niet begrijpen dat ik niet bestand ben tegen dit gevoel...misschien het onbereikbare wat aantrekt....geen idee. Vandaag na 6 dagen stuurde ik een sms met lieve woorden waar ik aandacht op dat moment....ze reply-de met; "Thanks voor je lieve woorden"; en weer voelt het niet goed en lijkt het op zelfkwelling....en zoeken naar bevestiging dat ze me eigenlijk ook echt niet wilt. Ik kan jullie vertellen dat ik echt heel zorgzaam ben, altijd voor mensen klaar sta en bij wijze van spreken m'n laatste euro nog aan een ander geef al moet ik zelf droogbrood eten, heb een mooi huis, waanzinnige familie en een leuke vriendengroep. Graag hoor ik van jullie ervaringen van soortgelijke situaties, moet ik hoop houden, haar met rust laten, alles op alles zetten,...ben stapelgek op d'r. Alvast bedankt voor jullie reacties. - Detail -
Iedereen heeft het wellicht weleens ervaren. De hemel kleurt roze, indigo en violet tegelijk....je hebt vlinders in je buik en je bent gewoon waanzinnig verliefd. Het is mij twee keer eerder overkomen in de 26 jaar dat ik rondloop hier op aarde met 5 miljard mensen (hoe onwerkelijk dit ook klinkt), maar nu de derde keer is het vrij heftig....zelfs in die mate dat mijn dagelijks ritme verstoord wordt en ik op mijn werk nauwelijks meer de concentratie kan vinden die toch van mij vereist wordt....iets wat ik totaal niet herken en dan ook volkomen nieuw voor mij is....een onmiskenbaar gevoel wat ik niet in een paar woorden kan omschrijven. In mei dit jaar ben ik verliefd geworden op een meisje dat vrij kort daarvoor uit elkaar was met haar toenmalige vriend. We smsten, belden uren en nachten lang, spraken af, gingen uiteten, deden leuke dingen samen...een heerlijk gevoel. Hoewel ze had uitgesproken niet verliefd op mij te zijn, kreeg ik de indruk dat er meer was dan alleen vriendschap. We zoenden zo nu en dan, liepen gearmd en hand in hand, stuurde 's ochtends een smsje en voor het slapen gaan zeg maar en ze gaf me dan ook aan dat ik geregeld door haar koppie spookte; eerlijk waar ik kon mijn geluk niet op. Het contact stopte in augustus. Door eigen fout, waar ik dan ook de volle 100% verantwoording voor neem, heb ik iets lelijks tegen haar gezegd nadat ik erachter kwam dat ze met een andere kerel date. Voor haar genoeg reden te stoppen met ons contact, aangezien ze uiteraard geen verantwoording aan mij schuldig was; immers we hadden geen relatie met elkaar. Met pijn in het hart heb ik m'n verlies gepakt en ben verder gegaan. Het ging mij prima af en hoewel ik me rot voelde over het feit dat ik haar echt kwijt was in m'n leven, kon ik alleen maar in de spiegel kijken en zeggen; kerel; in hemelsnaam hoe heb je het zover kunnen laten komen. Een aantal weken geleden kwam ik haar weer tegen in de plaatselijke kroeg...we praatten en ik bood mijn excuses aan voor hetgeen ik tegen haar gezegd had. Ik had het idee dat ze het moeilijk had om het droog te houden en ze zei dat ze het allemaal wel begreep, waarom ik uit m'n slof was geschoten....anyway...uiteindelijk verdween ze aan tafel en ging eten met vrienden. Diezelfde avond bij thuiskomst las ik een smsje (telefoon lag thuis) waarin stond dat ze het leuk vond me weer te hebben gezien en dat ze blij was dat het goed ging. De weken erna zo nu en dan een smsje, zonder verdere verwachtingen. Bellen zat er nog niet in. In die tussentijd is ze weer gaan samenwonen met haar ex om een nieuwe start te maken, iets waar ik oprecht blij mee was, aangezien ik zelf bij de 2 lange relaties die ik heb gehad, altijd hoopte dat er een nieuwe kans bestond. Diep in mijn hart was ik dan ook blij dat er in ieder geval geen andere kerel in haar leven was gekomen zeg maar (misschien egoistisch gedacht, maar ik was daar stiekem wel blij om). De afgelopen week hebben we afgesproken en kwam ze bij mij thuis de kerstboom bekijken. Ze vertelde dat het weer over was en dat ze nu echt uit elkaar gaan; er moet van alles geregeld worden etc en ze was zichtbaar geheel begrijpelijk niet echt gelukkig. Het was tijden geleden dat we zo veel en lang weer samen waren en dat we tot in de late uurtjes hebben gepraat met elkaar. Diezelfde avond heb ik haar een kerstcadeau meegegeven met een brief die ze op 1e kerstdag mag openmaken...Enfin; het moment was daar....ze ging naar huis en ik liep mee...we hielden elkaar vast, kreeg een dikke smakkerd van d'r, spelend met elkaars handen. Vanaf dat moment ben ik de weg weer kwijtgeraakt en weer hopeloos bezig. Zoals ik eerder al zei, geen concentratie meer op het werk, de studie waar ik weer mee begonnen ben geen aandacht meer voor etc (en dat alweer na 1 week). Ik kan het echt niet begrijpen dat ik niet bestand ben tegen dit gevoel...misschien het onbereikbare wat aantrekt....geen idee. Vandaag na 6 dagen stuurde ik een sms met lieve woorden waar ik aandacht op dat moment....ze reply-de met; "Thanks voor je lieve woorden"; en weer voelt het niet goed en lijkt het op zelfkwelling....en zoeken naar bevestiging dat ze me eigenlijk ook echt niet wilt. Ik kan jullie vertellen dat ik echt heel zorgzaam ben, altijd voor mensen klaar sta en bij wijze van spreken m'n laatste euro nog aan een ander geef al moet ik zelf droogbrood eten, heb een mooi huis, waanzinnige familie en een leuke vriendengroep. Graag hoor ik van jullie ervaringen van soortgelijke situaties, moet ik hoop houden, haar met rust laten, alles op alles zetten,...ben stapelgek op d'r. Alvast bedankt voor jullie reacties. - Detail -
dinsdag 18 december 2007 om 19:43
Het lijkt erop dat je in de klassieke sitautie zit van hopeloos verliefd zijn op iemand die je gevoelens niet beantwoordt, in elk geval niet in dezelfde mate. Het nare aan die situaties is dat je overal bevestiging in probeert te vinden dat ze wel degelijk meer om je geeft en misschien ook wat voor je voelt. Je zal niet de eerste zijn die aan kleine dingen 'hoop' ontleent. Ik weet er ook geen oplossing voor, behalve dan wat afstand nemen om haar de gelegenheid te geven alles van haar oude relatie af te sluiten en dingen voor zichzelf op een rijtje te zetten. Het klinkt alsof ze zich van het ene paar warme armen in het andree stort (eerst ex, toen jij, toen andere man, toen weer ex) en misschien ook niet weet wat ze nu aanmoet. Ga je in elk geval niet opstellen als 'de new best friend', in elk geval niet in de hoop dat er meer uitgroeit. Dan word je alleen maar verliefder terwijl zij je gewoon ziet als goede vriend en verder niks. En troost je: verliefdheid is een chemisch proces, je kan er weinig aan doen dat je amper oog hebt voor wat anders. Maar t gaat voorbij, zolang je jezelf niet blijft kwellen door contact te hebben terwijl er niks uitgroeit.
dinsdag 18 december 2007 om 19:46
Hey detail. Jeetje toen ik dit verhaal las en het tijdsbestek waarin het speelde, dacht ik even dat het over mij ging. Pfew...verderop in het verhaal eindelijk een zucht van verlichting...ik was het niet.
En tja...ik ben niet de jongen in dit verhaal maar het meisje. Ook ik ontmoette in mei een jongen waarmee het goed klikte en ook ik had een lange relatie achter de rug. We hebben superveel leuke dingen samen gedaan en ik vond hem eerlijk waar ook echt heel lief en leuk maar verliefd was ik niet op hem (ik denk dat ik genoot van de aandacht...). Ik was heel erg eerlijk over mijn gevoel naar hem en hij begreep het (zei die althans). Hij vond het echter veel te jammer als we het contact hierdoor zouden stoppen en daardoor hielden we het contact dan ook aan. Ik was duidelijk dat ik daarnaast ook met andere mannen op date ging...immers we hadden niks. Uiteindelijk is het contact veel minder intensief geworden omdat ik echt merkte dat ik afstand moest nemen. Hij vertelde wel dat hij zich kon vinden in de 'relatie' die we hadden, maar op het moment dat hij bij uitgaan zag dat ik versierd werd door een andere jongen (er gebeurde niks), werd hij boos op mij. We hebben hier over gesproken en hij gaf aan dat het hem toch meer deed dan dat hij dacht, dat hij zo reageerde uit onmacht. Dit is verder uitgesproken, maar vanaf toen heb ik besloten dat we echt alleen maar vrienden zouden zijn. Ik was duidelijk in mijn woorden, maar niet in mijn gedrag en daardoor hield hij toch hoop. Ik heb ervan geleerd. Op basis van hoe ik ben geweest en hoe ik handelde, denk ik dat je heel erg voorzichtig moet zijn met je gevoel naar haar toe. Ze vindt je vast ook echt leuk, maar vindt ze je ook leuk genoeg? Maar goed iedere situatie is anders en het wil niet zeggen dat zij hetzelfde denkt en is als mij. Ik herken er echter wel heeel veel in. Ik wist al vanaf het begin dat het geen potentie had tot meer. Ik hoop in jouw geval echt dat het anders is, maar wees er iig bewust van dat datgene wat gezegd wordt niet altijd in lijn ligt met het gedrag dat getoond wordt. Sterkte en succes!.
En tja...ik ben niet de jongen in dit verhaal maar het meisje. Ook ik ontmoette in mei een jongen waarmee het goed klikte en ook ik had een lange relatie achter de rug. We hebben superveel leuke dingen samen gedaan en ik vond hem eerlijk waar ook echt heel lief en leuk maar verliefd was ik niet op hem (ik denk dat ik genoot van de aandacht...). Ik was heel erg eerlijk over mijn gevoel naar hem en hij begreep het (zei die althans). Hij vond het echter veel te jammer als we het contact hierdoor zouden stoppen en daardoor hielden we het contact dan ook aan. Ik was duidelijk dat ik daarnaast ook met andere mannen op date ging...immers we hadden niks. Uiteindelijk is het contact veel minder intensief geworden omdat ik echt merkte dat ik afstand moest nemen. Hij vertelde wel dat hij zich kon vinden in de 'relatie' die we hadden, maar op het moment dat hij bij uitgaan zag dat ik versierd werd door een andere jongen (er gebeurde niks), werd hij boos op mij. We hebben hier over gesproken en hij gaf aan dat het hem toch meer deed dan dat hij dacht, dat hij zo reageerde uit onmacht. Dit is verder uitgesproken, maar vanaf toen heb ik besloten dat we echt alleen maar vrienden zouden zijn. Ik was duidelijk in mijn woorden, maar niet in mijn gedrag en daardoor hield hij toch hoop. Ik heb ervan geleerd. Op basis van hoe ik ben geweest en hoe ik handelde, denk ik dat je heel erg voorzichtig moet zijn met je gevoel naar haar toe. Ze vindt je vast ook echt leuk, maar vindt ze je ook leuk genoeg? Maar goed iedere situatie is anders en het wil niet zeggen dat zij hetzelfde denkt en is als mij. Ik herken er echter wel heeel veel in. Ik wist al vanaf het begin dat het geen potentie had tot meer. Ik hoop in jouw geval echt dat het anders is, maar wees er iig bewust van dat datgene wat gezegd wordt niet altijd in lijn ligt met het gedrag dat getoond wordt. Sterkte en succes!.
dinsdag 18 december 2007 om 20:35
Bedankt voor jullie snelle reacties! Ook aardig om te lezen dat het verhaal wat ik verteld heb dus bekend voor komt...hoe kan het ook anders...! Het is eigenlijk ook wel duidelijk. Ze heeft me meerdere keren aangegeven dat ik niet het type ben waar ze normaal gesproken op valt...ook dat ik de eerste was die hoogopgeleid is etc...(iets wat ik dus totaal onbelangrijk vind en echt een no-issue). Zelf dacht ik altijd dat het kwam door ons leeftijdsverschil...zij is een aantal jaar ouder. Ik realiseer mij maar al te goed dat alle acties die ik onderneem, tevens een averechtse werking kunnen hebben....en toch onderneem ik ze; stuur haar bloemen, een kaartje op z'n tijd, mooie cadeaus gekocht etc...eigenlijk heel stom van me..en toch...toch doe je het...Ik wil laten zien dat ik alles voor haar over heb en echt goed voor haar kan en wil zorgen..., zelfs voorgesteld een mooi weekend weg te gaan..., maar zoals jullie eigenlijk ook al duidelijk maken, kun je verliefdheid niet afdwingen en misschien dat zij dat gevoel krijgt. Natuurlijk zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik dat voor iedere vriendin doe, dat is dus ook niet zo..., maar het zijn welgemeende acties en echt met de beste bedoelingen (ook al hoop je op meer)...Anyway, denk inderdaad dat ik het een plek ga geven en de situatie accepteer zoals die is...Zoals een wijze al eens eerder zei; shoot for the moon..., even if you miss you'll land among the stars.....en dat heb ik gedaan.! Bedankt. - Detail -
dinsdag 18 december 2007 om 20:47
Eerlijk gezegd denk ik niet dat ze verliefd op je is. Ze zit nu in een heel moeilijke periode nu het uit is met haar ex, dan is het natuurlijk altijd lekker voor je ego als je zoveel aandacht krijgt. Ik denk dat het bij haar niet meer is dan dat. Ze ziet jou als een goede vriend en geniet van de positieve aandacht die zij nu nodig heeft.
Maar er komt een dag dat zij weer verliefd wordt en weer een relatie krijgt en dan zit jij met liefdesverdriet terwijl zij vrolijk verder gaat met haar leven en je af en toe eens een smsje stuurt als het haar uitkomt.
Neem afstand en probeer haar te vergeten, doe jezelf dit niet aan.
Eerlijk gezegd vind ik het ook vrij egoistisch van de dame in kwestie dat zij zo met jouw gevoelens speelt terwijl zij weet wat jij voor haar voelt.
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat jij snel een lieve meid tegenkomt die de liefde van een man zoals jij verdient.
Maar er komt een dag dat zij weer verliefd wordt en weer een relatie krijgt en dan zit jij met liefdesverdriet terwijl zij vrolijk verder gaat met haar leven en je af en toe eens een smsje stuurt als het haar uitkomt.
Neem afstand en probeer haar te vergeten, doe jezelf dit niet aan.
Eerlijk gezegd vind ik het ook vrij egoistisch van de dame in kwestie dat zij zo met jouw gevoelens speelt terwijl zij weet wat jij voor haar voelt.
Ik wens je veel sterkte en ik hoop dat jij snel een lieve meid tegenkomt die de liefde van een man zoals jij verdient.
