Relaties
alle pijlers
Verliefd maar is het de juiste tijd
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:08
Dag dames,
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
Ik ben bijna 20 jaar samen geweest met mijn ex. Na 2 laatste moeilijke jaren (van oa relatietherapie) hebben wij samen besloten om uit elkaar te gaan. Het ging gewoon niet meer. Wij hebben er alles aan gedaan om het toch nog goed te krijgen maar dit mocht niet baten.
Nu komt het. Al snel kreeg ik mensen die mij wilde koppelen. Maar het idee om een nieuwe man in mijn leven te hebben stond mij tegen. Veertien dagen nadat ik bij mijn ex (wij zijn inmiddels gescheiden) weg ging heb ik een leuke man leren kennen. Wij gingen al vrij snel intiem met elkaar om. Het voelt heel goed. Sterker nog ik ben erg verliefd. Ik zou het liefste bij hem willen zijn. Maar wij hebben beiden besloten dat ik eerst een tijdje op mezelf zal wonen omdat ik ook mijn eigen stekje moet hebben. Dat is ook de beste oplossing. Alleen sluipt het er stiekem in dat wij steeds vaker bij elkaar zijn.
Het dillema wat ik alleen heb is, gaat het allemaal niet te snel. Ik denk dat ik nog het een en ander moet verwerken. Daardoor probeer ik wel op een rem te staan in deze nieuwe "prille relatie". Want ik wou eigenlijk niet gelijk van het ene bed in het andere duiken. Alleen voelt het zo goed. Ik ben zo op mijn gemak.
Maar aan de andere kant denk ik dat ik er inderdaad al helemaal klaar mee was met mijn vorige relatie.
Concreet is mijn vraag: ga ik te snel een nieuwe relatie aan? Kom je jezelf daar in tegen?
Wie heeft hier ervaring mee?
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
Ik ben bijna 20 jaar samen geweest met mijn ex. Na 2 laatste moeilijke jaren (van oa relatietherapie) hebben wij samen besloten om uit elkaar te gaan. Het ging gewoon niet meer. Wij hebben er alles aan gedaan om het toch nog goed te krijgen maar dit mocht niet baten.
Nu komt het. Al snel kreeg ik mensen die mij wilde koppelen. Maar het idee om een nieuwe man in mijn leven te hebben stond mij tegen. Veertien dagen nadat ik bij mijn ex (wij zijn inmiddels gescheiden) weg ging heb ik een leuke man leren kennen. Wij gingen al vrij snel intiem met elkaar om. Het voelt heel goed. Sterker nog ik ben erg verliefd. Ik zou het liefste bij hem willen zijn. Maar wij hebben beiden besloten dat ik eerst een tijdje op mezelf zal wonen omdat ik ook mijn eigen stekje moet hebben. Dat is ook de beste oplossing. Alleen sluipt het er stiekem in dat wij steeds vaker bij elkaar zijn.
Het dillema wat ik alleen heb is, gaat het allemaal niet te snel. Ik denk dat ik nog het een en ander moet verwerken. Daardoor probeer ik wel op een rem te staan in deze nieuwe "prille relatie". Want ik wou eigenlijk niet gelijk van het ene bed in het andere duiken. Alleen voelt het zo goed. Ik ben zo op mijn gemak.
Maar aan de andere kant denk ik dat ik er inderdaad al helemaal klaar mee was met mijn vorige relatie.
Concreet is mijn vraag: ga ik te snel een nieuwe relatie aan? Kom je jezelf daar in tegen?
Wie heeft hier ervaring mee?
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:22
Hoe lang duurt deze nieuwe relatie dan al?
En wat is je woonsituatie nu?
In t algemeen zou ik zeggen dat je na 20 jaar huwelijk wel nog even wat moet verwerken, ook al sta je helemaal achter de beslissing. Halsoverkop met iemand anders gaan samenwonen, in de eerste verliefdheid, lijkt me een slecht plan.
Aan de andere kant hoef je deze nieuwe relatie natuurlijk ook niet te beëindigen, alleen maar omdat het zo snel is.
Ik zou zeggen, ga op jezelf wonen, probeer een leven voor jezelf te creëren, doe een beetje kalm aan met je nieuwe relatie en geniet ervan.
En wat is je woonsituatie nu?
In t algemeen zou ik zeggen dat je na 20 jaar huwelijk wel nog even wat moet verwerken, ook al sta je helemaal achter de beslissing. Halsoverkop met iemand anders gaan samenwonen, in de eerste verliefdheid, lijkt me een slecht plan.
Aan de andere kant hoef je deze nieuwe relatie natuurlijk ook niet te beëindigen, alleen maar omdat het zo snel is.
Ik zou zeggen, ga op jezelf wonen, probeer een leven voor jezelf te creëren, doe een beetje kalm aan met je nieuwe relatie en geniet ervan.
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:32
Wij wonen nog niet samen. Inderdaad wel heel bewust voor mijn eigen huisje gekozen. In het weekend zijn we wel samen. En ik probeer door de week zoveel mogelijk in mijn huis te zijn. Alhoewel we beiden liever bij elkaar zijn. Daarom probeer ik op de rem te staan. Maar dat valt niet mee. Ik geniet super van de tijd die wij samen zijn. Aan de ander kant probeer ik ook tijd te nemen om de dingen te verwerken. Alleen heb ik dan zoiets van hoe neem je die tijd om het te verwerken. Dat botst een beetje. En dan krijg ik het gevoel van verwerk ik dit wel goed. Ik weet uit ervaring dat je je verleden moet verwerken want je komt jezelf altijd tegen. De eerste 14 dagen heb ik ook mijn ogen uit mijn hoofd gehuild. Ondanks het feit dat ik achter mijn beslissing stond is het toch 20 jaar waar je een einde aan maakt. Ook schrijf ik heel veel. Maar ik kan niet meer schrijven over mijn ex. In het begin wel, maar dat had meer te maken met de praktische zaken van de scheiding en het verdriet wat ik daar soms door voelde of de boosheid.
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:40
Je zegt zelf dat jullie er alles aan hebben gedaan om de relatie te redden. Omdat je dit al gelijk in je stukje vermeldt, krijg ik de indruk dat je toch een schuldgevoel hebt, en dat je toch een beetje vindt dat je gefaald hebt in je vorige relatie. Ik denk dat dat normaal en gezond is overigens hoor.
Misschien voel je je schuldig omdat je zelf toch niet helemaal overtuigd bent van het feit dat je er alles aan hebt gedaan. Misschien voel je je schuldig om je ex alleen te laten, als je nog wel genegenheid voor je ex voelt dan kan ik me dat goed voorstellen. Dat is voor mij dan iets anders dan medelijden, het is meer dat je het ook heel rot voor hem vindt dat jullie droom er niet meer is. Maar misschien is dat voor jou wel heel anders.
Als je een schuldgevoel hebt, dan kun je je afvragen wat je nodig hebt om je niet meer schuldig te voelen. Als dat dingen zijn waar jij invloed op hebt, zoals de overtuiging dat je er wel of niet alles aan hebt gedaan dan is het denk ik goed om daar nog aan te werken voordat je je een nieuwe relatie aangaat. Als dat dingen zijn waar jij geen invloed (meer) op hebt, zoals de levensinvulling van je ex dan kun je wachten tot je een ons weegt voordat je denkt een nieuwe relatie aan te kunnen gaan. Dat is nu van hem, niet meer van jou. Jij kunt daar niets meer aan doen, behalve dat naast je neer proberen te leggen en het als iets neutraals te zien.
Ik denk dat als je zo lang relatietherapie hebt gehad, dat je best wel weet wat jouw rol je vorige relatie was. En dat je best weet waar jouw verbeterpunten liggen en wat jouw zwakkere kanten zijn. Daarom denk ik dat je in relatietherapie zelf al veel verwerkt, alleen misschien het schuldgevoel nog niet.
Juist binnen een relatie kun je goed aan jezelf werken, jezelf laten groeien en een mooier mens worden. Dus als het bovenstaande voor jou geldt, dat je dus weet waarom ook jij je vorige relatie niet hebt kunnen doen slagen (niet alleen waarom hij dat niet kon) dan denk ik dat je best voorzichtig aan een nieuwe relatie kunt beginnen. Ook binnen een relatie kun je gevoelens verwerken, zeker als je dat kunt bespreken met je nieuwe vriend.
Als je jouw rol nog niet genoeg kent, dan zou ik nog me nog niet in die nieuwe relatie storten, dan kom je jezelf daar vast weer in tegen op dezelfde manier als in je vorige relatie.
Als je zelf niet overtuigd bent van het feit dat je je eigen rol kent, zou je ook nog eens een gesprek kunnen aangaan met diegene bij wie jullie ooit relatietherapie hadden. Hij/zij kan je vast helpen met het vaststellen van jouw verbeter-/aandachtspunten waar je dan binnen je nieuwe relatie aan zou kunnen werken.
Veel succes
Misschien voel je je schuldig omdat je zelf toch niet helemaal overtuigd bent van het feit dat je er alles aan hebt gedaan. Misschien voel je je schuldig om je ex alleen te laten, als je nog wel genegenheid voor je ex voelt dan kan ik me dat goed voorstellen. Dat is voor mij dan iets anders dan medelijden, het is meer dat je het ook heel rot voor hem vindt dat jullie droom er niet meer is. Maar misschien is dat voor jou wel heel anders.
Als je een schuldgevoel hebt, dan kun je je afvragen wat je nodig hebt om je niet meer schuldig te voelen. Als dat dingen zijn waar jij invloed op hebt, zoals de overtuiging dat je er wel of niet alles aan hebt gedaan dan is het denk ik goed om daar nog aan te werken voordat je je een nieuwe relatie aangaat. Als dat dingen zijn waar jij geen invloed (meer) op hebt, zoals de levensinvulling van je ex dan kun je wachten tot je een ons weegt voordat je denkt een nieuwe relatie aan te kunnen gaan. Dat is nu van hem, niet meer van jou. Jij kunt daar niets meer aan doen, behalve dat naast je neer proberen te leggen en het als iets neutraals te zien.
Ik denk dat als je zo lang relatietherapie hebt gehad, dat je best wel weet wat jouw rol je vorige relatie was. En dat je best weet waar jouw verbeterpunten liggen en wat jouw zwakkere kanten zijn. Daarom denk ik dat je in relatietherapie zelf al veel verwerkt, alleen misschien het schuldgevoel nog niet.
Juist binnen een relatie kun je goed aan jezelf werken, jezelf laten groeien en een mooier mens worden. Dus als het bovenstaande voor jou geldt, dat je dus weet waarom ook jij je vorige relatie niet hebt kunnen doen slagen (niet alleen waarom hij dat niet kon) dan denk ik dat je best voorzichtig aan een nieuwe relatie kunt beginnen. Ook binnen een relatie kun je gevoelens verwerken, zeker als je dat kunt bespreken met je nieuwe vriend.
Als je jouw rol nog niet genoeg kent, dan zou ik nog me nog niet in die nieuwe relatie storten, dan kom je jezelf daar vast weer in tegen op dezelfde manier als in je vorige relatie.
Als je zelf niet overtuigd bent van het feit dat je je eigen rol kent, zou je ook nog eens een gesprek kunnen aangaan met diegene bij wie jullie ooit relatietherapie hadden. Hij/zij kan je vast helpen met het vaststellen van jouw verbeter-/aandachtspunten waar je dan binnen je nieuwe relatie aan zou kunnen werken.
Veel succes
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:51
Wel Catharina,
nu ik je tweede posting heb gelezen, denk ik dat je gewoon prima bezig bent. Je hoeft ook geen problemen te zoeken die er niet zijn. Natuurlijk moet je het afscheid van een lange relatie verwerken, maar dat hoeft natuurlijk niet gepaard te gaan met veel drama en tranen.
Zo te lezen heb je voldoende tijd voor jezelf, loop je ook niet weg voor mogelijke gevoelens met betrekking tot je voorbije huwelijk.
En verder vermoed ik dat de laatste 2jaar van je huwelijk ook al een verwerkingsproces zijn geweest. Misschien was dat proces (incl de therapie) oorspronkelijk wel bedoeld om je huwelijk te redden, maar gaandeweg zijn jullie gaan zien dat het beter was uit elkaar te gaan. Dus ws is er veel verwerkt voordat de feitelijke beslissing is genomen.
Je nieuwe relatie bouw je ook rustig op. Nee, ik zie eigenlijk geen probleem.
Hoelang ben je nu gescheiden?
nu ik je tweede posting heb gelezen, denk ik dat je gewoon prima bezig bent. Je hoeft ook geen problemen te zoeken die er niet zijn. Natuurlijk moet je het afscheid van een lange relatie verwerken, maar dat hoeft natuurlijk niet gepaard te gaan met veel drama en tranen.
Zo te lezen heb je voldoende tijd voor jezelf, loop je ook niet weg voor mogelijke gevoelens met betrekking tot je voorbije huwelijk.
En verder vermoed ik dat de laatste 2jaar van je huwelijk ook al een verwerkingsproces zijn geweest. Misschien was dat proces (incl de therapie) oorspronkelijk wel bedoeld om je huwelijk te redden, maar gaandeweg zijn jullie gaan zien dat het beter was uit elkaar te gaan. Dus ws is er veel verwerkt voordat de feitelijke beslissing is genomen.
Je nieuwe relatie bouw je ook rustig op. Nee, ik zie eigenlijk geen probleem.
Hoelang ben je nu gescheiden?
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:55
Lieve vlinder,
Dank je wel voor je reactie.
Ja, ik denk wel dat er schuldgevoel bij zit. Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb om de relatie toch te laten slagen. Alleen was ik de laatste 2 jaren erg ongelukkig dus ergens is er een gevoel van falen. Wij hadden een leeftijdsverschil van 15,5 jaar. En het voelde in het begin wel dat ik hem in de steek had gelaten. Niet om het leeftijdsverschil overigens. Ik hoor in mijn omgeving wel dat hij erg veel drinkt. Daar maak ik me wel een beetje zorgen om. Wat dat betreft heb ik hem altijd wel op het "rechte" pad proberen te houden. Ook is hij momenteel naar Thailand op vakantie. Hij heeft een voorkeur voor Aziatische vrouwen (ik ben zelf zo bleek als het maar zijn kan ;o)). En ergens hoop ik dat hij daar nieuw geluk vind. Aan de andere kant staat de gedachte me tegen dat hij daar op zoek gaat naar zo'n kindvrouwtje. Want ook daar gaat zijn voorkeur naar uit. Dat is iets wat ik ook probeer los te laten.
Ik probeer er met mijn nieuwe vriend wel over te praten. Maar niet te veel. Ik vind niet dat ik hem er mee kan opzadelen. Wel is hij gelukkig erg begripvol en laat me absoluut in mijn waarde.
Dank je wel voor je reactie.
Ja, ik denk wel dat er schuldgevoel bij zit. Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb om de relatie toch te laten slagen. Alleen was ik de laatste 2 jaren erg ongelukkig dus ergens is er een gevoel van falen. Wij hadden een leeftijdsverschil van 15,5 jaar. En het voelde in het begin wel dat ik hem in de steek had gelaten. Niet om het leeftijdsverschil overigens. Ik hoor in mijn omgeving wel dat hij erg veel drinkt. Daar maak ik me wel een beetje zorgen om. Wat dat betreft heb ik hem altijd wel op het "rechte" pad proberen te houden. Ook is hij momenteel naar Thailand op vakantie. Hij heeft een voorkeur voor Aziatische vrouwen (ik ben zelf zo bleek als het maar zijn kan ;o)). En ergens hoop ik dat hij daar nieuw geluk vind. Aan de andere kant staat de gedachte me tegen dat hij daar op zoek gaat naar zo'n kindvrouwtje. Want ook daar gaat zijn voorkeur naar uit. Dat is iets wat ik ook probeer los te laten.
Ik probeer er met mijn nieuwe vriend wel over te praten. Maar niet te veel. Ik vind niet dat ik hem er mee kan opzadelen. Wel is hij gelukkig erg begripvol en laat me absoluut in mijn waarde.
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:58
Lieve Mabel,
Het gescheiden zijn is nog erg pril. Dat is pas sinds 6 september. Wij zijn in juni uit elkaar gegaan. Omdat wij het overal samen over eens waren zijn wij samen naar een advocaat gegaan en was alles goed en snel geregeld.
Ik denk ook dat het verwerkingsproces al in de afgelopen jaren heeft gezeten.
Alleen kan ik daar soms over miepen of ik dingen wel goed afsluit.
Mijn ouders zijn 23 jaar geleden gescheiden en dat heb ik toen niet verwerkt. Want ik moest zorgen voor moeder en broertje. Dat kwam er pas 12 jaar nadien uit. Het verdriet wat ik daar toen van heb gehad was verschrikkelijk.
Dus vandaar dat ik er nu zo op gebrand ben om de zaken goed af te handelen.
Het gescheiden zijn is nog erg pril. Dat is pas sinds 6 september. Wij zijn in juni uit elkaar gegaan. Omdat wij het overal samen over eens waren zijn wij samen naar een advocaat gegaan en was alles goed en snel geregeld.
Ik denk ook dat het verwerkingsproces al in de afgelopen jaren heeft gezeten.
Alleen kan ik daar soms over miepen of ik dingen wel goed afsluit.
Mijn ouders zijn 23 jaar geleden gescheiden en dat heb ik toen niet verwerkt. Want ik moest zorgen voor moeder en broertje. Dat kwam er pas 12 jaar nadien uit. Het verdriet wat ik daar toen van heb gehad was verschrikkelijk.
Dus vandaar dat ik er nu zo op gebrand ben om de zaken goed af te handelen.
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:02
Ik had een relatie van 16 jaar gehad.. de dag nadat ik weg was bij mijn ex werd ik ook verliefd...
Dacht ook dat het te snel ging, maar liefde hou je gewoon niet tegen...
Na 3 mnd zijn we gaan samenwonen en nu nog steeds samen. Natuurlijk ook onze up en downs gehad, maar aan een relatie moet je altijd werken...
Dacht ook dat het te snel ging, maar liefde hou je gewoon niet tegen...
Na 3 mnd zijn we gaan samenwonen en nu nog steeds samen. Natuurlijk ook onze up en downs gehad, maar aan een relatie moet je altijd werken...
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:26
Goed van je dat je die verantwoordelijkheid om hem op het rechte pad te houden bewust probeert los te laten. Om neutraal te staan tegenover zijn voorliefde voor een ander soort vrouw dan dat jij bent. Natuurlijk mag je best hopen dat hij gelukkig wordt, dat is alleen maar mooi van jou. Je kan alleen niet meer doen dan dat voor hem wensen.
Je vertelt ook dat je hoort dat ie nu veel drinkt, ook daar kun jij niets meer aan doen dan voor hem wensen dat ie weer een evenwichtig leven gaat leiden. Ik ken trouwens wel meer mannen die na een scheiding meer drinken doordat ze weer meer op stap gaan enzo, dat gaat eigenlijk altijd vanzelf weer over, als ze aan de nieuwe situatie gewend zijn. Er zijn ook mannen die dan meer drinken omdat ze op die manier makkelijker over hun gevoelens kunnen praten met anderen. Drank werkt toch drempelverlagend wat praten over emoties betreft, veel mannen hebben daar "onbewust" toch veel behoefte aan.
En ook hiervoor geldt: als ze aan de situatie gewend zijn dan gaat het vaak vanzelf weer over. En anders maar niet, dat is zijn verantwoordelijkheid, jij kunt niets meer dan hem het allerbeste toewensen.
Ik denk dat je die verantwoordelijkheid makkelijker los kan laten door zelf je eigen leven weer in te vullen zoals jij dat wilt. En dat betekent met een nieuwe relatie. Pas wel op dat je je niet te verantwoordelijk gaat voelen voor de levensinvulling van je huidige vriend trouwens. Hij valt op je omdat jij jij bent, niet alleen omdat jij een positieve aanvulling van hem bent, tenminste daar ga ik vanuit.
Je kunt je nieuwe vriend misschien niet opzadelen met jouw zorgen om je ex maar wel met het feit dat je je erg verantwoordelijk voelde voor je partner in je vorige relatie. De levensinvulling van je ex is niet van jou, maar jouw verantwoordelijkheidsgevoel is wel van jou, hij kan/wil daarin vast iets voor je betekenen.
Je vertelt ook dat je hoort dat ie nu veel drinkt, ook daar kun jij niets meer aan doen dan voor hem wensen dat ie weer een evenwichtig leven gaat leiden. Ik ken trouwens wel meer mannen die na een scheiding meer drinken doordat ze weer meer op stap gaan enzo, dat gaat eigenlijk altijd vanzelf weer over, als ze aan de nieuwe situatie gewend zijn. Er zijn ook mannen die dan meer drinken omdat ze op die manier makkelijker over hun gevoelens kunnen praten met anderen. Drank werkt toch drempelverlagend wat praten over emoties betreft, veel mannen hebben daar "onbewust" toch veel behoefte aan.
En ook hiervoor geldt: als ze aan de situatie gewend zijn dan gaat het vaak vanzelf weer over. En anders maar niet, dat is zijn verantwoordelijkheid, jij kunt niets meer dan hem het allerbeste toewensen.
Ik denk dat je die verantwoordelijkheid makkelijker los kan laten door zelf je eigen leven weer in te vullen zoals jij dat wilt. En dat betekent met een nieuwe relatie. Pas wel op dat je je niet te verantwoordelijk gaat voelen voor de levensinvulling van je huidige vriend trouwens. Hij valt op je omdat jij jij bent, niet alleen omdat jij een positieve aanvulling van hem bent, tenminste daar ga ik vanuit.
Je kunt je nieuwe vriend misschien niet opzadelen met jouw zorgen om je ex maar wel met het feit dat je je erg verantwoordelijk voelde voor je partner in je vorige relatie. De levensinvulling van je ex is niet van jou, maar jouw verantwoordelijkheidsgevoel is wel van jou, hij kan/wil daarin vast iets voor je betekenen.
dinsdag 2 oktober 2007 om 12:50
Hoi Catharina, iedereen is natuurlijk verschillend, en hoe het bij jou is kan ik niet goed beoordelen op basis van de summiere informatie die je in een forum krijgt, maar ik kan je wel zeggen dat het absoluut mogelijk is om na een lange relatie heel snel klaar te zijn voor een nieuwe relatie.
Ik was zelf een paar weken alleen (nog niet officieel gescheiden), na een relatie van 29 jaar (waarvan 23 jaar huwelijk), toen ik mijn huidige man ontmoet heb. We waren allebei al heel snel erg verliefd en hebben ons met hart en ziel en zonder reserves in onze relatie gestort, dus helemaal niet zoals het volgens de boekjes 'hoort'. We zijn nu 8,5 jaar verder en nog altijd even gelukkig met elkaar.
Je verhaal vertoont een aantal gelijkenissen met het mijne.
Ik had in het begin ook nog een soort 'schuldgevoelen' naar mijn ex, hoewel dat eigenlijk onzin was, want ik was al vele jaren ongelukkig en had mijn uiterste best gedaan voor dat huwelijk; het was gewoon niet mogelijk om met die man gelukkig te worden. Toch had ik het met hem te doen, als ik eraan dacht hoe hij in zijn huisje eenzaam zat te zijn, terwijl ik helemaal verliefd en gelukkig was. Was het medelijden of een laatste restje genegenheid? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik me er niet schuldig hoef over te voelen.
Ik heb niet het idee dat ik na de scheiding nog iets te verwerken had, ik denk dat de verwerking al helemaal tijdens de laatste jaren van het huwelijk had plaatsgevonden.
Natuurlijk heb ik met mijn man (toen nog vriend dus) in het begin ook veel over mijn vorige huwelijk gepraat en hij over het zijne. Maar het was alsof ik over een vreemde vrouw praatte, in plaats van over mezelf. Ik had er geen (of nauwelijks) gevoelens bij. De liefde die we voor elkaar voelden, voelde zo warm dat het verleden daarin als het ware verdampte.
Ik ben nu gewoon al jaren supergelukkig met mijn man. Het kan dus wel!
Ik was zelf een paar weken alleen (nog niet officieel gescheiden), na een relatie van 29 jaar (waarvan 23 jaar huwelijk), toen ik mijn huidige man ontmoet heb. We waren allebei al heel snel erg verliefd en hebben ons met hart en ziel en zonder reserves in onze relatie gestort, dus helemaal niet zoals het volgens de boekjes 'hoort'. We zijn nu 8,5 jaar verder en nog altijd even gelukkig met elkaar.
Je verhaal vertoont een aantal gelijkenissen met het mijne.
Ik had in het begin ook nog een soort 'schuldgevoelen' naar mijn ex, hoewel dat eigenlijk onzin was, want ik was al vele jaren ongelukkig en had mijn uiterste best gedaan voor dat huwelijk; het was gewoon niet mogelijk om met die man gelukkig te worden. Toch had ik het met hem te doen, als ik eraan dacht hoe hij in zijn huisje eenzaam zat te zijn, terwijl ik helemaal verliefd en gelukkig was. Was het medelijden of een laatste restje genegenheid? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik me er niet schuldig hoef over te voelen.
Ik heb niet het idee dat ik na de scheiding nog iets te verwerken had, ik denk dat de verwerking al helemaal tijdens de laatste jaren van het huwelijk had plaatsgevonden.
Natuurlijk heb ik met mijn man (toen nog vriend dus) in het begin ook veel over mijn vorige huwelijk gepraat en hij over het zijne. Maar het was alsof ik over een vreemde vrouw praatte, in plaats van over mezelf. Ik had er geen (of nauwelijks) gevoelens bij. De liefde die we voor elkaar voelden, voelde zo warm dat het verleden daarin als het ware verdampte.
Ik ben nu gewoon al jaren supergelukkig met mijn man. Het kan dus wel!
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:00
Hoi daar ben ik nog weer even.
Erg pril dus allemaal. Ik kan me wel voorstellen dat je er over zit te "miepen" of je het wel allemaal goed doet. Waarschijnlijk omdat het tot hiertoe wel redelijk lekker loopt (heb ik de indruk). Als je iedere dag nog woede-aanvallen of huilbuien zou hebben zou het wat duidelijker zijn, nietwaar. Ik denk ook dat het goed is dat je je vriend op de hoogte houdt, zonder hem er echt mee belasten.
Zoals Vlinder al zegt, je kunt hier van je af praten en eventueel zou je een deskundige kunnen bezoeken, om af en toe eens af te stemmen of je op het goede spoor zit.
Maar al met al denk ik nog steeds dat je goed bezig bent.
Erg pril dus allemaal. Ik kan me wel voorstellen dat je er over zit te "miepen" of je het wel allemaal goed doet. Waarschijnlijk omdat het tot hiertoe wel redelijk lekker loopt (heb ik de indruk). Als je iedere dag nog woede-aanvallen of huilbuien zou hebben zou het wat duidelijker zijn, nietwaar. Ik denk ook dat het goed is dat je je vriend op de hoogte houdt, zonder hem er echt mee belasten.
Zoals Vlinder al zegt, je kunt hier van je af praten en eventueel zou je een deskundige kunnen bezoeken, om af en toe eens af te stemmen of je op het goede spoor zit.
Maar al met al denk ik nog steeds dat je goed bezig bent.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:09
Lieve dames,
Ja het scheelt wel om het van je af te schrijven.
Mijn ex dronk altijd al veel. Maar ja dat heb ik inderdaad proberen los te laten.
En vlinder, je hebt mijn valkuil inderdaad al snel door. Ik voel me veels te snel verantwoordelijk voor een ander. Dat gaat bij mij zo rap. Ik weet dat ik daar last van heb. En toch stap ik daar met beide benen weer gelijk in.
Reiger, dat gevoel van over een vreemde praten heb ik ook. Ik merk dan ook dat het gevoel weg is.
Alleen heb je ik nog wel van die vergelijk dingen. Ik heb laatst een aanrijding gehad en belde gelijk naar mijn vriend. Het eerste was wat hij vroeg heb je zelf niets. Daar kon ik gelukkig nee op antwoorden. Daarna zei hij van en de rest is maar blik. Dat komt wel weer goed. Mijn ex zou eerst uit zijn dak gegaan zijn over de auto. Dat lucht zo enorm op dat dat nu niet meer is. Maar het vergelijk maak ik dan wel. Ik heb zoiets van dat mag ik niet doen. Maar onbewust doe ik dat wel.
Ja het scheelt wel om het van je af te schrijven.
Mijn ex dronk altijd al veel. Maar ja dat heb ik inderdaad proberen los te laten.
En vlinder, je hebt mijn valkuil inderdaad al snel door. Ik voel me veels te snel verantwoordelijk voor een ander. Dat gaat bij mij zo rap. Ik weet dat ik daar last van heb. En toch stap ik daar met beide benen weer gelijk in.
Reiger, dat gevoel van over een vreemde praten heb ik ook. Ik merk dan ook dat het gevoel weg is.
Alleen heb je ik nog wel van die vergelijk dingen. Ik heb laatst een aanrijding gehad en belde gelijk naar mijn vriend. Het eerste was wat hij vroeg heb je zelf niets. Daar kon ik gelukkig nee op antwoorden. Daarna zei hij van en de rest is maar blik. Dat komt wel weer goed. Mijn ex zou eerst uit zijn dak gegaan zijn over de auto. Dat lucht zo enorm op dat dat nu niet meer is. Maar het vergelijk maak ik dan wel. Ik heb zoiets van dat mag ik niet doen. Maar onbewust doe ik dat wel.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:40
Lieve Catharina,
Je mag best vergelijken hoor. Ik heb zelf 11 jaar een relatie en ik vergelijk mijn man ook nog steeds wel eens met de jongen waar ik 12 jaar geleden verkering mee had. Vriendinnen die nog wel langer een relatie hebben, vergelijken hun man ook nog wel eens met hun ex. Onze huidige mannen komen er dan wel bijna altijd goed af moet ik zeggen. Ik denk dat wij dat wel eens doen om onszelf ervan te overtuigen dat we nu eigenlijk wel lekker bezig zijn en onszelf soms hardop moeten vertellen dat we eigenlijk best wel gelukkig zijn.
Niet te hard voor jezef hoor. Je ex bepaalde (mede) een groot deel van jouw leven, dat gaat niet weg. Er zullen altijd momenten zijn dat je nog wel eens aan hem denkt. Misschien ontdek je later zelfs nog wel positieve kanten van 'm die je eerst niet kon zien. Maar dat neemt niet weg dat je de juiste beslissing hebt genomen en heel gelukkig met je nieuwe vriend kan worden.
Hij reageerde trouwens wel super op je aanrijding. Zo zou mijn man ook reageren. Mijn ex niet.
Hoe komt het dat je van jezelf niet op die manier aan je ex mag denken?
Ik denk trouwens net als Mabel dat je al erg goed bezig bent.
Je mag best vergelijken hoor. Ik heb zelf 11 jaar een relatie en ik vergelijk mijn man ook nog steeds wel eens met de jongen waar ik 12 jaar geleden verkering mee had. Vriendinnen die nog wel langer een relatie hebben, vergelijken hun man ook nog wel eens met hun ex. Onze huidige mannen komen er dan wel bijna altijd goed af moet ik zeggen. Ik denk dat wij dat wel eens doen om onszelf ervan te overtuigen dat we nu eigenlijk wel lekker bezig zijn en onszelf soms hardop moeten vertellen dat we eigenlijk best wel gelukkig zijn.
Niet te hard voor jezef hoor. Je ex bepaalde (mede) een groot deel van jouw leven, dat gaat niet weg. Er zullen altijd momenten zijn dat je nog wel eens aan hem denkt. Misschien ontdek je later zelfs nog wel positieve kanten van 'm die je eerst niet kon zien. Maar dat neemt niet weg dat je de juiste beslissing hebt genomen en heel gelukkig met je nieuwe vriend kan worden.
Hij reageerde trouwens wel super op je aanrijding. Zo zou mijn man ook reageren. Mijn ex niet.
Hoe komt het dat je van jezelf niet op die manier aan je ex mag denken?
Ik denk trouwens net als Mabel dat je al erg goed bezig bent.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:53
Tja, weer zo'n cliché : dat je niet zou mogen vergelijken!!! Ik heb dat altijd vreemd gevonden Waarom zou je dat niet mogen??? Als het in het voordeel is van je huidige vriend, dan kan dat toch alleen maar leuk zijn. Wat een herkenning overigens! Ik had in het begin ook dat soort dingen: dat ik iets verloor en dan zo opgelucht was omdat mijn vriend me troostte, in plaats van me uit te schelden zoals mijn ex gedaan zou hebben. Dat is toch heerlijk, en dan mag je toch zeker wel denken dat je enorm boft met je vriend!
Ik denk dat met het gezegde 'je mag niet vergelijken' iets anders bedoeld wordt. Namelijk dat je in een nieuwe relatie bijvoorbeeld niet moet denken : jammer dat mijn vriend niet net zo netjes is als mijn ex ; ofwel : was mijn vriend maar zo geestig als mijn ex! Met vergelijken wordt imho dus bedoeld je huidige vriend in bepaalde opzichten negatief vergelijken met je ex. Hem niet helemaal accepteren zoals hij is.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:56
Vlinder,
Ja, waarom ik zo reageer daar weet ik niet precies de vinger op te leggen. Ik heb het gevoel dat ik moet redeneren dat ik nu met iemand anders samen ben en dat het niet eerlijk is dat ik hem met mijn ex vergelijk. Soms zeggen mensen ook wel eens dat je dat niet kunt vergelijken. Ieder individu is anders. Dus dan verontschuldig ik mezelf al bij voorbaat.
Verder heb ik zelf ook wel het idee dat ik op de goede weg zit. Maar onzeker dat ik ben heb ik soms toch nog bevestiging nodig. Het is een hele stap geweest. En ik ben er 200% van overtuigd dat dit de juiste stap was. Dat had ik ook vanaf dag 1. Ik wist gewoon dat ik zo niet meer verder wou.
Ja, waarom ik zo reageer daar weet ik niet precies de vinger op te leggen. Ik heb het gevoel dat ik moet redeneren dat ik nu met iemand anders samen ben en dat het niet eerlijk is dat ik hem met mijn ex vergelijk. Soms zeggen mensen ook wel eens dat je dat niet kunt vergelijken. Ieder individu is anders. Dus dan verontschuldig ik mezelf al bij voorbaat.
Verder heb ik zelf ook wel het idee dat ik op de goede weg zit. Maar onzeker dat ik ben heb ik soms toch nog bevestiging nodig. Het is een hele stap geweest. En ik ben er 200% van overtuigd dat dit de juiste stap was. Dat had ik ook vanaf dag 1. Ik wist gewoon dat ik zo niet meer verder wou.
dinsdag 2 oktober 2007 om 13:58
Goeie Reiger. Ik denk dat als je je nieuwe vriend steeds negatief vergelijkt met je ex dat dat wel een teken is dat je nog niet helemaal klaar bent met je vorige relatie. Al zou het natuurlijk best kunnen zijn dat je wel eens denkt "goh, mijn ex was toch handiger in het vervangen van een fietsband" dan is dat toch ook weer niet heel erg. Vooral niet als je het wel weer schattig vindt hoe je nieuwe liefde staat te prutsen.
Maar ik denk ook dat met het gezegde "je mag niet vergelijken" wordt bedoeld dat je vooral jezelf niet met anderen moet vergelijken. Jij bent jij, en er zijn altijd mensen die ergens beter of slechter in zijn dan jij. Maar als jij blijft streven naar persoonlijke groei dan ben je in wezen altijd goed.
Maar ik denk ook dat met het gezegde "je mag niet vergelijken" wordt bedoeld dat je vooral jezelf niet met anderen moet vergelijken. Jij bent jij, en er zijn altijd mensen die ergens beter of slechter in zijn dan jij. Maar als jij blijft streven naar persoonlijke groei dan ben je in wezen altijd goed.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:03
Reiger,
Nee, ik vergelijk hem totaal niet negatief. Hij komt er op veel vlakken veel positiever uit. En nee dat is niet omdat ik op die roze wolk zit ;o)...
Hij laat mij in mijn waarde en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Dat doe ik bij hem ook.
Mijn ex kon dat niet. Die was in alles altijd "beter". En natuurlijk is er aan mijn nieuwe vriend ook wel iets. Maar daar heb ik over nagedacht de ideale perfecte man vind je toch niet, omgekeerd ook niet trouwens. Maar je kunt er voor kiezen om het te accepteren dat iemand zo is en er mee leren leven of het niet accepteren en een andere weg in slaan. Ik heb inmiddels wel geleerd dat je iemand zijn karakter niet kunt veranderen. En dat ik ook niet perfect ben.
Nee, ik vergelijk hem totaal niet negatief. Hij komt er op veel vlakken veel positiever uit. En nee dat is niet omdat ik op die roze wolk zit ;o)...
Hij laat mij in mijn waarde en dat is voor mij het allerbelangrijkste. Dat doe ik bij hem ook.
Mijn ex kon dat niet. Die was in alles altijd "beter". En natuurlijk is er aan mijn nieuwe vriend ook wel iets. Maar daar heb ik over nagedacht de ideale perfecte man vind je toch niet, omgekeerd ook niet trouwens. Maar je kunt er voor kiezen om het te accepteren dat iemand zo is en er mee leren leven of het niet accepteren en een andere weg in slaan. Ik heb inmiddels wel geleerd dat je iemand zijn karakter niet kunt veranderen. En dat ik ook niet perfect ben.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:15
Lieve Catharina,
Je hoeft je niet te verontschuldigen tegenover je ex over dat je nu van iemand anders houdt. En je hoeft je ook niet te verontschuldigen tegenover je huidige vriend omdat je in het verleden van je ex hield en soms nog steeds bezorgd om hem bent. En je hoeft je ook niet tegenover jezelf te verontschuldigen omdat jij de verantwoordelijkheid voor je eigen levensgeluk neemt. Dat is juist heel erg goed van je. En de manier waarop je dat doet is heel eerlijk. Tenminste, zo komt het op mij over.
Ben jij ook zo iemand die zich heel erg vaak verontschuldigt? Probeer het woord "sorry" (of een ander woord dat jij gebruikt) dan zo min mogelijk te gebruiken. Zeg het alleen als je echt iets hebt gedaan/gezegd waar jij echt spijt van hebt, niet omdat je spijt hebt van de positie waarin je jezelf hebt gebracht. Want dan zeg je alleen sorry tegen jezelf, en dat is net alsof je er van jezelf niet mag zijn. Het is heel makkelijk en je wordt er echt sterker van.
Jij bent ook een individu, en ook anders dan de andere individuen en dat is ok.
Je hoeft je niet te verontschuldigen tegenover je ex over dat je nu van iemand anders houdt. En je hoeft je ook niet te verontschuldigen tegenover je huidige vriend omdat je in het verleden van je ex hield en soms nog steeds bezorgd om hem bent. En je hoeft je ook niet tegenover jezelf te verontschuldigen omdat jij de verantwoordelijkheid voor je eigen levensgeluk neemt. Dat is juist heel erg goed van je. En de manier waarop je dat doet is heel eerlijk. Tenminste, zo komt het op mij over.
Ben jij ook zo iemand die zich heel erg vaak verontschuldigt? Probeer het woord "sorry" (of een ander woord dat jij gebruikt) dan zo min mogelijk te gebruiken. Zeg het alleen als je echt iets hebt gedaan/gezegd waar jij echt spijt van hebt, niet omdat je spijt hebt van de positie waarin je jezelf hebt gebracht. Want dan zeg je alleen sorry tegen jezelf, en dat is net alsof je er van jezelf niet mag zijn. Het is heel makkelijk en je wordt er echt sterker van.
Jij bent ook een individu, en ook anders dan de andere individuen en dat is ok.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:19
Hoi Vlinder, dat van die fietsband vind ik goed gezegd. Het is voor mij ook helemaal niet belangrijk hoe handig mijn man is in vergelijking met mijn ex, het enige wat er toe doet is dat hij ontzettend lief is en me op alle mogelijke manieren laat merken dat hij van me houdt.
Als ik dus al vaststel (wat overigens bijna nooit gebeurt) dat mijn man ergens minder 'goed' in is dan mijn ex, dan voel ik me niet schuldig over die gedachte, het is gewoon een neutrale vaststelling. Er zijn duizenden dingen waarin mijn man minder goed is dan vele mannen, hij kan bijvoorbeeld geen marathon lopen in twee uur, zoals sommigen kunnen, hij kan geen viool spelen, zoals sommigen, hij kan geen tien talen spreken. Allemaal dingen die sommige andere mannen wel kunnen. En hetzelfde geldt voor mij. Het is dus normaal dat hij in sommige dingen minder goed is dan mijn ex, en dat ik in sommige dingen minder goed ben dan zijn ex, maar dat is helemaal niet belangrijk! En het is ook helemaal niet erg om dat soort dingen vast te stellen.
Overigens vond ik het wel leuk, toen mijn man in het begin van onze relatie verrast was door bepaalde eigenschappen van mij die hij leuk vond. Toen ik daarover doorvroeg, bleek dat zijn ex die eigenschappen niet had, maar hij durfde dat niet te zeggen (en zelfs niet te denken) omdat hij ook besmet was met het 'je-mag-niet-vergelijken-virus'. We hebben toen over dat cliché gesproken en besloten dat het onzin is, zolang je niet overdrijft natuurlijk. Het is wat anders als je de hele tijd je huidige vriend met je ex loopt te vergelijken.
Als ik dus al vaststel (wat overigens bijna nooit gebeurt) dat mijn man ergens minder 'goed' in is dan mijn ex, dan voel ik me niet schuldig over die gedachte, het is gewoon een neutrale vaststelling. Er zijn duizenden dingen waarin mijn man minder goed is dan vele mannen, hij kan bijvoorbeeld geen marathon lopen in twee uur, zoals sommigen kunnen, hij kan geen viool spelen, zoals sommigen, hij kan geen tien talen spreken. Allemaal dingen die sommige andere mannen wel kunnen. En hetzelfde geldt voor mij. Het is dus normaal dat hij in sommige dingen minder goed is dan mijn ex, en dat ik in sommige dingen minder goed ben dan zijn ex, maar dat is helemaal niet belangrijk! En het is ook helemaal niet erg om dat soort dingen vast te stellen.
Overigens vond ik het wel leuk, toen mijn man in het begin van onze relatie verrast was door bepaalde eigenschappen van mij die hij leuk vond. Toen ik daarover doorvroeg, bleek dat zijn ex die eigenschappen niet had, maar hij durfde dat niet te zeggen (en zelfs niet te denken) omdat hij ook besmet was met het 'je-mag-niet-vergelijken-virus'. We hebben toen over dat cliché gesproken en besloten dat het onzin is, zolang je niet overdrijft natuurlijk. Het is wat anders als je de hele tijd je huidige vriend met je ex loopt te vergelijken.
dinsdag 2 oktober 2007 om 14:59
Het is inderdaad totaal niet belangrijk of je nieuwe liefde of je ex beter of slechter is in heel veel dingen zolang hij je maar laat weten dat hij van je houdt op een manier die bij jou "aankomt".
Zoals Catharina's nieuwe liefde op haar ongelukje reageerde bijvoorbeeld. Echt lief. Heb zelf meerdere malen de auto van mijn man per ongeluk beschadigd en dat heeft nooit tot ook maar een woordenwisseling geleid. Al zal hij misschien wel hebben gedacht "mijn ex kon toch wel veel beter rijden", ha, ha, maakte hem dus helemaal niets uit.
Nogmaals, niet verontschuldigen voor dit soort dingen hoor Catharina. Je schreef namelijk dat het feit dat je in je waarde wordt gelaten heel belangrijk voor je is. Probeer jezelf dan ook in je waarde te laten door je niet te verontschuldigen voor je eigen gevoelens. Als je jezelf namelijk niet in je waarde laat dan vertel je hem indirect toch dat jij niet in je waarde gelaten hoeft te worden, je doet het immers ook zelf niet. Twee parners spiegelen elkaars gedrag toch vaak onbewust, dus voor je het weet...behandel jezelf dus zoals jij ook behandeld wilt worden door hem.
Rij al weer een hele tijd schadevrij trouwens, dus misschien gaat de door mij ingebeelde vergelijking met zijn ex wel niet meer op. Nou ja, als het toen al niet uitmaakte...
Zoals Catharina's nieuwe liefde op haar ongelukje reageerde bijvoorbeeld. Echt lief. Heb zelf meerdere malen de auto van mijn man per ongeluk beschadigd en dat heeft nooit tot ook maar een woordenwisseling geleid. Al zal hij misschien wel hebben gedacht "mijn ex kon toch wel veel beter rijden", ha, ha, maakte hem dus helemaal niets uit.
Nogmaals, niet verontschuldigen voor dit soort dingen hoor Catharina. Je schreef namelijk dat het feit dat je in je waarde wordt gelaten heel belangrijk voor je is. Probeer jezelf dan ook in je waarde te laten door je niet te verontschuldigen voor je eigen gevoelens. Als je jezelf namelijk niet in je waarde laat dan vertel je hem indirect toch dat jij niet in je waarde gelaten hoeft te worden, je doet het immers ook zelf niet. Twee parners spiegelen elkaars gedrag toch vaak onbewust, dus voor je het weet...behandel jezelf dus zoals jij ook behandeld wilt worden door hem.
Rij al weer een hele tijd schadevrij trouwens, dus misschien gaat de door mij ingebeelde vergelijking met zijn ex wel niet meer op. Nou ja, als het toen al niet uitmaakte...
dinsdag 2 oktober 2007 om 15:46
Dank je wel dames.
Jullie helpen enorm bij het relativeren.
Ook heb ik de neiging om overal sorry op te zeggen. Gelukkig is mijn nieuwe vriend ook goed in relativeren. Hij zet me met regelmaat met beide beentjes op de grond. En dat vind ik super.
Ik reed eigenlijk al weer een tijdje schadevrij. Maar teveel tegelijk willen doen (ook al kunnen wij vrouwen dat zo goed) ging net ff mis.
Ja, en als ik de voorbeelden zo lees over het vergelijken dan moet ik zeggen dat klopt als een bus. Soms heb je het nodig om tegen een ander licht aan te houden.
Ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel moet ik mee oppassen. Mijn vriend zei deze week tegen mij van je bent veels te goed voor mij. Dat is niet goed. Waarop ik vroeg van hoe kom je daar zo bij. Wat blijkt er zijn wat kilootjes bij gekomen. En die wil hij er weer vanaf hebben. In eerste instantie zei ik zoiets van ben ik je moeder, daar ben ik toch niet verantwoordelijk voor. Dat mag je lekker zelf doen. Maar aan de andere kant probeer ik dan toch te bedenken hoe ik hem kan helpen met af te vallen. Dus gelijk in de weer om brood en beleg te halen voor hem en regelmaat te krijgen in zijn eetpatroon. Terwijl dit eigenlijk zijn probleem is. Toen ik net van een van jullie kon lezen dat ik moet aangeven dat dat mijn valkuil is dat ik me te snel verantwoordelijk voel. Had ik zoiets van, dat klopt daar ga ik weer. Ik zeg wel tegen hem dat ik niet zijn moeder wil zijn maar indirect ga ik dan toch weer lichtelijk de mist in. Dus ik ga dit dan toch ook maar bespreken. Maar je hebt daar wel de kijk van iemand anders voor nodig. Want zelf had ik er geen erg in dat ik er weer met 2 voetjes in ging.
Jullie helpen enorm bij het relativeren.
Ook heb ik de neiging om overal sorry op te zeggen. Gelukkig is mijn nieuwe vriend ook goed in relativeren. Hij zet me met regelmaat met beide beentjes op de grond. En dat vind ik super.
Ik reed eigenlijk al weer een tijdje schadevrij. Maar teveel tegelijk willen doen (ook al kunnen wij vrouwen dat zo goed) ging net ff mis.
Ja, en als ik de voorbeelden zo lees over het vergelijken dan moet ik zeggen dat klopt als een bus. Soms heb je het nodig om tegen een ander licht aan te houden.
Ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel moet ik mee oppassen. Mijn vriend zei deze week tegen mij van je bent veels te goed voor mij. Dat is niet goed. Waarop ik vroeg van hoe kom je daar zo bij. Wat blijkt er zijn wat kilootjes bij gekomen. En die wil hij er weer vanaf hebben. In eerste instantie zei ik zoiets van ben ik je moeder, daar ben ik toch niet verantwoordelijk voor. Dat mag je lekker zelf doen. Maar aan de andere kant probeer ik dan toch te bedenken hoe ik hem kan helpen met af te vallen. Dus gelijk in de weer om brood en beleg te halen voor hem en regelmaat te krijgen in zijn eetpatroon. Terwijl dit eigenlijk zijn probleem is. Toen ik net van een van jullie kon lezen dat ik moet aangeven dat dat mijn valkuil is dat ik me te snel verantwoordelijk voel. Had ik zoiets van, dat klopt daar ga ik weer. Ik zeg wel tegen hem dat ik niet zijn moeder wil zijn maar indirect ga ik dan toch weer lichtelijk de mist in. Dus ik ga dit dan toch ook maar bespreken. Maar je hebt daar wel de kijk van iemand anders voor nodig. Want zelf had ik er geen erg in dat ik er weer met 2 voetjes in ging.
dinsdag 2 oktober 2007 om 15:59
Grappig. Je hebt gewoon nog niet de juiste middenweg tussen :"ik ben je moeder niet" en "zn moeder spelen".
Overigens doet je vriend, ws onbedoeld, de suggestie dat het jouw verantwoording is, door te zeggen: je bent te goed voor me .......... ik ben te zwaar geworden.
Er is natuurlijk niets op tegen om hem bij te staan in zn afvalrace, maar inderdaad het is niet jouw verantwoording. Een goeie middenweg is te vragen hoe hij dat denkt te doen en wat je kunt doen om te helpen.
Overigens doet je vriend, ws onbedoeld, de suggestie dat het jouw verantwoording is, door te zeggen: je bent te goed voor me .......... ik ben te zwaar geworden.
Er is natuurlijk niets op tegen om hem bij te staan in zn afvalrace, maar inderdaad het is niet jouw verantwoording. Een goeie middenweg is te vragen hoe hij dat denkt te doen en wat je kunt doen om te helpen.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:15
Hoi Mabel,
Nee, heel dom van mij ik maak er mijn verantwoording van. Hij zegt zelf ook ik baal er van dat ik aangekomen ben. Maar dat komt wel weer goed daar ga ik aan werken. Dus indirect reageert hij ook wel op mijn kreet van dat ik zijn moeder niet ben. Alleen wat doet Mien tut/zorg voor. Die maakt het gelijk haar project. Dus nee, inderdaad pas op de plaats en het zijn project maken. En een hele goede van jou aan hem vragen wat ik kan doen om te helpen en niet al gelijk een plan de campagne starten.
Wat voor mij wel heel belangrijk is dat ik zelf (with some help of my internet friends ;o)) zie dat ik in de valkuil stap. En dat ik al doende weer leer.
Nee, heel dom van mij ik maak er mijn verantwoording van. Hij zegt zelf ook ik baal er van dat ik aangekomen ben. Maar dat komt wel weer goed daar ga ik aan werken. Dus indirect reageert hij ook wel op mijn kreet van dat ik zijn moeder niet ben. Alleen wat doet Mien tut/zorg voor. Die maakt het gelijk haar project. Dus nee, inderdaad pas op de plaats en het zijn project maken. En een hele goede van jou aan hem vragen wat ik kan doen om te helpen en niet al gelijk een plan de campagne starten.
Wat voor mij wel heel belangrijk is dat ik zelf (with some help of my internet friends ;o)) zie dat ik in de valkuil stap. En dat ik al doende weer leer.
dinsdag 2 oktober 2007 om 16:16
Hoi Catharina,
Zo herkenbaar! Op een gegeven moment had ik mezelf zelfs zodanig in die positie gemanouvreerd dat mijn man mij zelfs vroeg om hem te helpen met dat soort dingen. Hij vond bijvoorbeeld dat ik er iets van moest zeggen als hij iets deed waar hij vanaf wilde. En legde de verantwoordelijkheid ook lekker bij mij neer.
Merkte dat ik mijn werk ook die rol had. En besefte toen dat het dan waarschijnlijk aan mij lag en niet aan al die andere mensen. Daar heb ik toen iets aan gedaan en na een hoop pijn en moeite ben ik (en zijn we) denk ik wel op de goede weg.
Ik vind het nog steeds moeilijk om een juiste balans te vinden.
Heel fijn om in het begin van je relatie dit al te herkennen en bespreekbaar te maken. Dat is toch echt wel een teken dat je best wel op de juiste weg zit denk ik. Ik hoop echt voor je dat je hardstikke gelukkig wordt met je nieuwe liefde.
Zo herkenbaar! Op een gegeven moment had ik mezelf zelfs zodanig in die positie gemanouvreerd dat mijn man mij zelfs vroeg om hem te helpen met dat soort dingen. Hij vond bijvoorbeeld dat ik er iets van moest zeggen als hij iets deed waar hij vanaf wilde. En legde de verantwoordelijkheid ook lekker bij mij neer.
Merkte dat ik mijn werk ook die rol had. En besefte toen dat het dan waarschijnlijk aan mij lag en niet aan al die andere mensen. Daar heb ik toen iets aan gedaan en na een hoop pijn en moeite ben ik (en zijn we) denk ik wel op de goede weg.
Ik vind het nog steeds moeilijk om een juiste balans te vinden.
Heel fijn om in het begin van je relatie dit al te herkennen en bespreekbaar te maken. Dat is toch echt wel een teken dat je best wel op de juiste weg zit denk ik. Ik hoop echt voor je dat je hardstikke gelukkig wordt met je nieuwe liefde.
