Relaties
alle pijlers
Verliefd maar is het de juiste tijd
dinsdag 2 oktober 2007 om 11:08
Dag dames,
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
Ik ben bijna 20 jaar samen geweest met mijn ex. Na 2 laatste moeilijke jaren (van oa relatietherapie) hebben wij samen besloten om uit elkaar te gaan. Het ging gewoon niet meer. Wij hebben er alles aan gedaan om het toch nog goed te krijgen maar dit mocht niet baten.
Nu komt het. Al snel kreeg ik mensen die mij wilde koppelen. Maar het idee om een nieuwe man in mijn leven te hebben stond mij tegen. Veertien dagen nadat ik bij mijn ex (wij zijn inmiddels gescheiden) weg ging heb ik een leuke man leren kennen. Wij gingen al vrij snel intiem met elkaar om. Het voelt heel goed. Sterker nog ik ben erg verliefd. Ik zou het liefste bij hem willen zijn. Maar wij hebben beiden besloten dat ik eerst een tijdje op mezelf zal wonen omdat ik ook mijn eigen stekje moet hebben. Dat is ook de beste oplossing. Alleen sluipt het er stiekem in dat wij steeds vaker bij elkaar zijn.
Het dillema wat ik alleen heb is, gaat het allemaal niet te snel. Ik denk dat ik nog het een en ander moet verwerken. Daardoor probeer ik wel op een rem te staan in deze nieuwe "prille relatie". Want ik wou eigenlijk niet gelijk van het ene bed in het andere duiken. Alleen voelt het zo goed. Ik ben zo op mijn gemak.
Maar aan de andere kant denk ik dat ik er inderdaad al helemaal klaar mee was met mijn vorige relatie.
Concreet is mijn vraag: ga ik te snel een nieuwe relatie aan? Kom je jezelf daar in tegen?
Wie heeft hier ervaring mee?
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen.
Ik ben bijna 20 jaar samen geweest met mijn ex. Na 2 laatste moeilijke jaren (van oa relatietherapie) hebben wij samen besloten om uit elkaar te gaan. Het ging gewoon niet meer. Wij hebben er alles aan gedaan om het toch nog goed te krijgen maar dit mocht niet baten.
Nu komt het. Al snel kreeg ik mensen die mij wilde koppelen. Maar het idee om een nieuwe man in mijn leven te hebben stond mij tegen. Veertien dagen nadat ik bij mijn ex (wij zijn inmiddels gescheiden) weg ging heb ik een leuke man leren kennen. Wij gingen al vrij snel intiem met elkaar om. Het voelt heel goed. Sterker nog ik ben erg verliefd. Ik zou het liefste bij hem willen zijn. Maar wij hebben beiden besloten dat ik eerst een tijdje op mezelf zal wonen omdat ik ook mijn eigen stekje moet hebben. Dat is ook de beste oplossing. Alleen sluipt het er stiekem in dat wij steeds vaker bij elkaar zijn.
Het dillema wat ik alleen heb is, gaat het allemaal niet te snel. Ik denk dat ik nog het een en ander moet verwerken. Daardoor probeer ik wel op een rem te staan in deze nieuwe "prille relatie". Want ik wou eigenlijk niet gelijk van het ene bed in het andere duiken. Alleen voelt het zo goed. Ik ben zo op mijn gemak.
Maar aan de andere kant denk ik dat ik er inderdaad al helemaal klaar mee was met mijn vorige relatie.
Concreet is mijn vraag: ga ik te snel een nieuwe relatie aan? Kom je jezelf daar in tegen?
Wie heeft hier ervaring mee?
woensdag 3 oktober 2007 om 13:04
Ja, ik geniet op dit moment volop.
Maar ik merk toch wel dat er een paar behoorlijk diepe krassen op mijn zieltje zitten.
Mijn ex kon altijd alles beter. Als wij gingen sporten (maakt niet uit wat) dan zei hij altijd wel dat ik iets niet goed deed. Of hij zei dat hij het beter kon. Dat zit er zo diep in. Zo ben ik ook met hem op de borstelbaan gaan trainen om te gaan skiën. Ook daar had hij altijd volop praat. Dat hij zo veel beter was dan ik. Terwijl wij eigenlijk op hetzelfde level zaten.
Wat gebeurt er met mijn nieuwe vriendlief. Die wil graag dat ik mee ga skiën en er zijn weer nieuwe lessen geregeld op de skibaan. Dus toen ik daar gisterenavond op kwam en ik de baan zag kreeg ik het al benauwd. Want ik ben er niet zo super goed in. Dus ik op de baan en inderdaad met knikkende knieen. De laatste 10 minuten ging het al wel wat beter.
Mijn vriend zei toen wij thuis waren. En heb je lekker staan stuntelen. En ik voelde gelijk de kou om mijn hart slaan. Ik sloeg gelijk dicht. Ik heb hem proberen uit te leggen dat mij dat erg pijn doet. Hij gaf aan dat dat niet zijn bedoeling was. En heeft mij in laten zien dat ik dat moet relativeren.
Waar ik dan van baal is dat ik dan toch een stukje verleden meesjouw. Mijn ex heeft mij daar psychisch toch een tik mee gegeven. Altijd maar kleineren. En daar wil ik vanaf. Maar wat ik wel denk dat ik daar alleen maar vanaf kom als ik dit soort zaken in de praktijk tegen kom. Want ik weet niet hoe ik me hier anders op voor kan bereiden.
Maar ik merk toch wel dat er een paar behoorlijk diepe krassen op mijn zieltje zitten.
Mijn ex kon altijd alles beter. Als wij gingen sporten (maakt niet uit wat) dan zei hij altijd wel dat ik iets niet goed deed. Of hij zei dat hij het beter kon. Dat zit er zo diep in. Zo ben ik ook met hem op de borstelbaan gaan trainen om te gaan skiën. Ook daar had hij altijd volop praat. Dat hij zo veel beter was dan ik. Terwijl wij eigenlijk op hetzelfde level zaten.
Wat gebeurt er met mijn nieuwe vriendlief. Die wil graag dat ik mee ga skiën en er zijn weer nieuwe lessen geregeld op de skibaan. Dus toen ik daar gisterenavond op kwam en ik de baan zag kreeg ik het al benauwd. Want ik ben er niet zo super goed in. Dus ik op de baan en inderdaad met knikkende knieen. De laatste 10 minuten ging het al wel wat beter.
Mijn vriend zei toen wij thuis waren. En heb je lekker staan stuntelen. En ik voelde gelijk de kou om mijn hart slaan. Ik sloeg gelijk dicht. Ik heb hem proberen uit te leggen dat mij dat erg pijn doet. Hij gaf aan dat dat niet zijn bedoeling was. En heeft mij in laten zien dat ik dat moet relativeren.
Waar ik dan van baal is dat ik dan toch een stukje verleden meesjouw. Mijn ex heeft mij daar psychisch toch een tik mee gegeven. Altijd maar kleineren. En daar wil ik vanaf. Maar wat ik wel denk dat ik daar alleen maar vanaf kom als ik dit soort zaken in de praktijk tegen kom. Want ik weet niet hoe ik me hier anders op voor kan bereiden.
woensdag 3 oktober 2007 om 14:52
Ik denk dat misschien beter met het de gevolgen van het gekleineer uit het verleden om kan gaan als je je steeds voor houdt dat het kleineren iets is uit het verleden, dat het bij "vroeger" hoort en niet bij nu.
Het is niet alleen zo dat je nu niet meer gekleineerd wordt (ik ga er ook vanuit dat jouw vriend het echt niet zo bedoelde), het is zelfs ook zo dat je misschien nu veel meer zelfvertrouwen hebt dan toen. Dus mocht je ooit weer gekleineerd worden, door wie dan ook, dan raakt het jouzelf van binnen al iets minder. Dus je hoeft er niet meer zo bang voor te zijn dat het gebeurt, en als het gebeurt, lekker langs je heen laten gaan, en de volgende keer de bron vermijden, het is geen bedreiging voor jouzelf meer.
Probeer in het verleden te laten wat in het verleden hoort. En probeer bij je ex te laten wat bij je ex hoort. Wel lastig hoor. Misschien helpt het om iedere keer als zoiets gebeurt het hardop te zeggen (of een paar keer te herhalen in je hoofd voor het geval mensen om je heen anders gaan denken dat je niet goed snik bent).
Ik herken wel wat je zegt, dus ik weet dat het heeeeeel moeilijk is om anders om te gaan met dingen waar je zo lang zo hebt gereageerd. Lukt mij ook lang niet altijd (kan beter zeggen, lukt mij maar af en toe). Feit dat je er bewust van bent is volgens mij al 75% van het herstel.
En inderdaad alleen in de praktijk kun je hiermee om leren gaan. Wel fijn dat je dit echt met je vriend kunt bespreken. Ik kan me zo voorstellen dat dat toch ook wel veel vertrouwen geeft dat je echt niet bang hoeft te zijn voor kleinerende opmerkingen.
Ik had eerder al gezegd, zelfs als mijn nieuwe (heb/wil ik niet) vriend minder goed zou kunnen bandenplakken dan mijn ex dan zou ik zijn gepruts toch wel erg vertederend en schattig vinden. Dus misschien bedoelde hij het ook wel zo, en dat is dan wel weer heel lief juist.
Het is niet alleen zo dat je nu niet meer gekleineerd wordt (ik ga er ook vanuit dat jouw vriend het echt niet zo bedoelde), het is zelfs ook zo dat je misschien nu veel meer zelfvertrouwen hebt dan toen. Dus mocht je ooit weer gekleineerd worden, door wie dan ook, dan raakt het jouzelf van binnen al iets minder. Dus je hoeft er niet meer zo bang voor te zijn dat het gebeurt, en als het gebeurt, lekker langs je heen laten gaan, en de volgende keer de bron vermijden, het is geen bedreiging voor jouzelf meer.
Probeer in het verleden te laten wat in het verleden hoort. En probeer bij je ex te laten wat bij je ex hoort. Wel lastig hoor. Misschien helpt het om iedere keer als zoiets gebeurt het hardop te zeggen (of een paar keer te herhalen in je hoofd voor het geval mensen om je heen anders gaan denken dat je niet goed snik bent).
Ik herken wel wat je zegt, dus ik weet dat het heeeeeel moeilijk is om anders om te gaan met dingen waar je zo lang zo hebt gereageerd. Lukt mij ook lang niet altijd (kan beter zeggen, lukt mij maar af en toe). Feit dat je er bewust van bent is volgens mij al 75% van het herstel.
En inderdaad alleen in de praktijk kun je hiermee om leren gaan. Wel fijn dat je dit echt met je vriend kunt bespreken. Ik kan me zo voorstellen dat dat toch ook wel veel vertrouwen geeft dat je echt niet bang hoeft te zijn voor kleinerende opmerkingen.
Ik had eerder al gezegd, zelfs als mijn nieuwe (heb/wil ik niet) vriend minder goed zou kunnen bandenplakken dan mijn ex dan zou ik zijn gepruts toch wel erg vertederend en schattig vinden. Dus misschien bedoelde hij het ook wel zo, en dat is dan wel weer heel lief juist.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:09
Catharina, ik denk dat je niet zo streng voor jezelf moet zijn. Zoals je zelf zegt, het verleden met je ex heeft krassen in je ziel gemaakt. Aangezien dit verleden 20 jaar heeft geduurd en nog maar pas verleden is geworden, lijkt het mij nogal logisch dat je instinctief reageert vanuit dat verleden.
Je hebt al de helft gewonnen als je dat van je zelf weet. Oftewel, als je virend iets zegt over stuntelen en je voelt de kou om je hart slaan, dan wèèt je waarom dat is èn dat het niet aan de orde is. En naarmate de tijd vordert creëer je een nieuw verleden, waarin kleineren door je partner niet voorkomt en de kou om je hart in zulke situaties overgaat, via een lauw briesje, in een warm bad.
En zo verdwijnt het verleden met ex steeds verder naar de achtergrond en worden de krassen in je ziel vanzelf gepolijst.
Je hebt al de helft gewonnen als je dat van je zelf weet. Oftewel, als je virend iets zegt over stuntelen en je voelt de kou om je hart slaan, dan wèèt je waarom dat is èn dat het niet aan de orde is. En naarmate de tijd vordert creëer je een nieuw verleden, waarin kleineren door je partner niet voorkomt en de kou om je hart in zulke situaties overgaat, via een lauw briesje, in een warm bad.
En zo verdwijnt het verleden met ex steeds verder naar de achtergrond en worden de krassen in je ziel vanzelf gepolijst.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:23
Hoi Vlinder en Mabel,
Jullie weer allebei bedankt voor het meedenken. Het is inderdaad dat ik me afzet tegen dit gevoel. Dat ik dit niet meer wil.
Ik reageerde gisteren in eerste instantie naar mijn vriend toe door me van hem af te draaien (was in bed) en hem welterusten te wensen. Hij had door dat er iets was. En zei ook van hier kom je niet mee weg jongedame, wat is er aan de hand? Want liever had ik het hem niet gezegd. En dan had ik me de nacht rottig gevoeld en de andere morgen maar weer fris en fruitig proberen te zijn. Door gelijk over dit gevoel te praten heeft het wel heel veel geholpen. Hij zei ook al ben je de slechtste ter wereld dat maakt toch niet uit, als je maar zonder gebroken delen terug komt en dat je kunt zeggen dat je heel veel lol hebt gehad.
Alleen ga ik dan vanmorgen weer lekker braaf verder met malen op mijn werk. Dan wil ik sorry zeggen (terwijl dat niet hoeft) of hem bedanken (en dat wil hij niet hebben) per sms of telefoon. Maar ik ga het er vanavond nog wel even met hem over hebben. Meer in de trend dat ik het fijn vind dat hij naar mij wilde luisteren en dat het mij een prettig gevoel gaf.
Ik moet nog veel leren.
Jullie weer allebei bedankt voor het meedenken. Het is inderdaad dat ik me afzet tegen dit gevoel. Dat ik dit niet meer wil.
Ik reageerde gisteren in eerste instantie naar mijn vriend toe door me van hem af te draaien (was in bed) en hem welterusten te wensen. Hij had door dat er iets was. En zei ook van hier kom je niet mee weg jongedame, wat is er aan de hand? Want liever had ik het hem niet gezegd. En dan had ik me de nacht rottig gevoeld en de andere morgen maar weer fris en fruitig proberen te zijn. Door gelijk over dit gevoel te praten heeft het wel heel veel geholpen. Hij zei ook al ben je de slechtste ter wereld dat maakt toch niet uit, als je maar zonder gebroken delen terug komt en dat je kunt zeggen dat je heel veel lol hebt gehad.
Alleen ga ik dan vanmorgen weer lekker braaf verder met malen op mijn werk. Dan wil ik sorry zeggen (terwijl dat niet hoeft) of hem bedanken (en dat wil hij niet hebben) per sms of telefoon. Maar ik ga het er vanavond nog wel even met hem over hebben. Meer in de trend dat ik het fijn vind dat hij naar mij wilde luisteren en dat het mij een prettig gevoel gaf.
Ik moet nog veel leren.
woensdag 3 oktober 2007 om 15:40
Hahaha dat kan ik me voorstellen. Dat zou ook echt iets voor mij zijn.
Zo heb ik ooit in de auto in het spiegeltje ook ooit eens zitten zweten om tegen mezelf te zeggen dat ik van mezelf houdt. Omdat de eerste keer te zeggen is verschrikkelijk moeilijk.
Ja het is een supervent. En ik heb het ook super naar mijn zin.
woensdag 3 oktober 2007 om 16:17
Mijn man heeft een keer allemaal van dat soort dingen die ik tegen mezelf zou moeten zeggen uitgeprint op plakkertjes die ik dan door mijn hele huis moest opplakken (woonde toen echt heel heel klein, dus kon er eigenlijk alles mee behangen). Dat kon ik toen echt niet, alleen al als ik stapeltje zag liggen kreeg ik het er al benauwd van.
Heeft nog jaren geduurd voordat ik me beter voelde over mezelf.
Beter om dat in de auto te doen dan wat ik veel anderen zoal in de file in de auto zie doen ha, ha. Nou ja, ben zelf ook niet heilig.
By the way, je kan de slechtste skier ter wereld al niet meer zijn. Ik heb namelijk het voorecht om diegene persoonlijk te kennen. Kan mezelf helemaal opnaaien als ik voor mijn gevoel niet goed genoeg ski wanneer mijn man dat kan zien. En dit terwijl de allerslechtste skier ter wereld er ook bij is en als eerste weer een wintersport regelt. Heeft daar dus zelf helemaal geen last van (toch iets om jaloers op te worden). Moet mezelf dan wel even een schop geven hoor want 1) Waar hebben we het over? 2) Het interesseert mijn man helemaal niets of ik nou wel of niet goed kan skien 3) En anders maar wel, zijn probleem. En soms heb ik aan een schop toch nog echt niet genoeg, ben zeer hardleers.
Heeft nog jaren geduurd voordat ik me beter voelde over mezelf.
Beter om dat in de auto te doen dan wat ik veel anderen zoal in de file in de auto zie doen ha, ha. Nou ja, ben zelf ook niet heilig.
By the way, je kan de slechtste skier ter wereld al niet meer zijn. Ik heb namelijk het voorecht om diegene persoonlijk te kennen. Kan mezelf helemaal opnaaien als ik voor mijn gevoel niet goed genoeg ski wanneer mijn man dat kan zien. En dit terwijl de allerslechtste skier ter wereld er ook bij is en als eerste weer een wintersport regelt. Heeft daar dus zelf helemaal geen last van (toch iets om jaloers op te worden). Moet mezelf dan wel even een schop geven hoor want 1) Waar hebben we het over? 2) Het interesseert mijn man helemaal niets of ik nou wel of niet goed kan skien 3) En anders maar wel, zijn probleem. En soms heb ik aan een schop toch nog echt niet genoeg, ben zeer hardleers.
woensdag 3 oktober 2007 om 17:21
Haha wat een leuke verhalen allemaal! ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
En , Catharina, je hebt inderdaad een heel lieve en verstandige vriend!
Dat wegdraaien in bed, dat ken ik: dat deed ik in mijn vorige huwelijk ook en ik heb het ook moeten afleren in het begin van mijn huidige relatie.
Ik ben gewoon een heel ander mens geworden dank zij mijn man. Ik denk dat jij ook nog veel zult veranderen.
En , Catharina, je hebt inderdaad een heel lieve en verstandige vriend!
Dat wegdraaien in bed, dat ken ik: dat deed ik in mijn vorige huwelijk ook en ik heb het ook moeten afleren in het begin van mijn huidige relatie.
Ik ben gewoon een heel ander mens geworden dank zij mijn man. Ik denk dat jij ook nog veel zult veranderen.
donderdag 4 oktober 2007 om 10:55
Ik heb het er inderdaad gisteren nog even met hem erover gehad. En inderdaad ik had gelijk ik mag geen sorry of bedankt zeggen.
Wel heb ik geleerd uit de therapie dat het voor mij belangrijk is dat je toch moet uiten naar een ander hoe dat je je voelt. Ik ben wel een makkelijke prater maar soms probeer ik de muizenissen in mijn hoofd voor mezelf op te lossen en dan blijft het toch een aantal dagen zeuren.
Nou vlinder wat dat skien betreft ik kan er ook een handje van hoor. Ik skie met mijn kont naar achteren. Dus iedereen heeft altijd lol als ze mij de berg af zien komen. Daar baal ik van. Maar ja, ik ben nu eenmaal niet atletisch aangelegd.... Moet mijn andere kwaliteiten dan maar weer eens opnoemen voor mezelf. ;o)
Wel heb ik geleerd uit de therapie dat het voor mij belangrijk is dat je toch moet uiten naar een ander hoe dat je je voelt. Ik ben wel een makkelijke prater maar soms probeer ik de muizenissen in mijn hoofd voor mezelf op te lossen en dan blijft het toch een aantal dagen zeuren.
Nou vlinder wat dat skien betreft ik kan er ook een handje van hoor. Ik skie met mijn kont naar achteren. Dus iedereen heeft altijd lol als ze mij de berg af zien komen. Daar baal ik van. Maar ja, ik ben nu eenmaal niet atletisch aangelegd.... Moet mijn andere kwaliteiten dan maar weer eens opnoemen voor mezelf. ;o)
donderdag 4 oktober 2007 om 10:58
:
Haha wat een leuke verhalen allemaal!
En , Catharina, je hebt inderdaad een heel lieve en verstandige vriend!
Dat wegdraaien in bed, dat ken ik: dat deed ik in mijn vorige huwelijk ook en ik heb het ook moeten afleren in het begin van mijn huidige relatie.
Ik ben gewoon een heel ander mens geworden dank zij mijn man. Ik denk dat jij ook nog veel zult veranderen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik hoop dat ik verander. Mensen die mijn buitenkant "denken" te kennen vinden mij altijd zo'n zelfverzekerd tiepje. Maar dat is een mooi masker. Dus ja, ik probeer wel heel bewust met de dingen om te gaan om dit te veranderen. Want ik haat het van mezelf dat ik zo onzeker ben.
En daarnaast geniet ik enorm van de dingen die nu in mijn leven gebeuren. Dus ik probeer er een beetje een combi van te maken.
zondag 14 oktober 2007 om 01:29
lieve catharina,
alsof ik het zelf geschreven heb. zit in een sootgelijke situatie
na 20 jaar huwelijk, waar van de laatste jaren het "rouwproces" al bezig was omdat ik het niet meer aan kon en alleen nog maar de stap hoefde te zetten, ben ik vertrokken. We hebben 2 meiden van 18 en 21. De jongste woont bij mij. Zoals ik dus al schrijf: schuldgevoelens en twijfels of dit de goede beslissing is geweest, heb ik niet.
Sinds februari j.l woon ik met mijn jongste dochter in een ander huis.
En net als jij, ben ik enkele weken nadat ik vertrokken ben, verliefd geworden op een ander. Iemand die ik overigens al jaren ken. En hier ligt mijn probleem.
Ik woon in een dorp en je weet hoe mensen kunnen kletsen. Voor de buitenwereld staat het als een paal boven water, dat ik al iets met "hem" had, voordat ik ging scheiden.. Maar dat is beslist niet het geval. Hij is de laatste jaren een hele grote steun voor me geweest, weliswaar op afstand. Ook mijn dochter gelooft me niet en zegt dat hij de reden is van onze scheiding. Ze heeft zelfs te kennen gegeven dat als hij hier weer eens op visite komt, ze bij haar vader gaat wonen en dat doet me zo'n vreselijke pijn. Vanwege de afstand blijft hij slapen als hij langs komt, om de goed vrede te bewaren slaapt hij netjes op de logeerkamer zodat ze een beetje aan de situatie kan wennen en we wilden het langzaam opbouwen tegenover mijn dochter. Maar deze situatie is onhoudbaar op deze manier. Mijn vriend trekt het niet meer om op deze manier toneel te moeten spelen en dat is ook heel logisch, maar ik trek het niet om er keihard voor uit te komen dat ik weer verliefd ben en dat ik het, zoals jij wel doet, open durf te gooien. Dat het voor de buitenwereld lijkt op: "van het ene in het andere bed duiken" dat vind ik zo erg....... Wat zouden we het fijn hebben met ons tweetjes als ik me iets minder aantrok van wat mensen over en van mij denken, en dat ik daar boven kon staan......
Iemand een idee hoe ik dit aan moet pakken?
alsof ik het zelf geschreven heb. zit in een sootgelijke situatie
na 20 jaar huwelijk, waar van de laatste jaren het "rouwproces" al bezig was omdat ik het niet meer aan kon en alleen nog maar de stap hoefde te zetten, ben ik vertrokken. We hebben 2 meiden van 18 en 21. De jongste woont bij mij. Zoals ik dus al schrijf: schuldgevoelens en twijfels of dit de goede beslissing is geweest, heb ik niet.
Sinds februari j.l woon ik met mijn jongste dochter in een ander huis.
En net als jij, ben ik enkele weken nadat ik vertrokken ben, verliefd geworden op een ander. Iemand die ik overigens al jaren ken. En hier ligt mijn probleem.
Ik woon in een dorp en je weet hoe mensen kunnen kletsen. Voor de buitenwereld staat het als een paal boven water, dat ik al iets met "hem" had, voordat ik ging scheiden.. Maar dat is beslist niet het geval. Hij is de laatste jaren een hele grote steun voor me geweest, weliswaar op afstand. Ook mijn dochter gelooft me niet en zegt dat hij de reden is van onze scheiding. Ze heeft zelfs te kennen gegeven dat als hij hier weer eens op visite komt, ze bij haar vader gaat wonen en dat doet me zo'n vreselijke pijn. Vanwege de afstand blijft hij slapen als hij langs komt, om de goed vrede te bewaren slaapt hij netjes op de logeerkamer zodat ze een beetje aan de situatie kan wennen en we wilden het langzaam opbouwen tegenover mijn dochter. Maar deze situatie is onhoudbaar op deze manier. Mijn vriend trekt het niet meer om op deze manier toneel te moeten spelen en dat is ook heel logisch, maar ik trek het niet om er keihard voor uit te komen dat ik weer verliefd ben en dat ik het, zoals jij wel doet, open durf te gooien. Dat het voor de buitenwereld lijkt op: "van het ene in het andere bed duiken" dat vind ik zo erg....... Wat zouden we het fijn hebben met ons tweetjes als ik me iets minder aantrok van wat mensen over en van mij denken, en dat ik daar boven kon staan......
Iemand een idee hoe ik dit aan moet pakken?
