Vervelend gevoel als vriend niet met mij afspreekt.

Sabinaxkus schreef: ↑

09-06-2020 18:33

Ik heb nooit echt geleerd om alleen te zijn nee, daarom is mezelf vermaken ook zo moeilijk. Heb dat in denk ik 5/6 jaar nooit hoeven doen. Nu is het wel zover en heb ik er moeite mee, best logisch...
Achteraf nu veel spijt dat ik van redelijk jongs af aan al vaak een relatie had, maarja..

Wat ik ergens las: "Ik heb lang moeten wennen aan mezelf, nu kan ik niet meer zonder" Misschien moet jij ook eens gaan wennen aan jezelf

Sabinaxkus schreef: ↑

10-06-2020 11:07

Als ik heel kritisch naar mezelf kijk en bedenk wat ik mis dan mis ik gewoon een eigen leven. Eigen geluk. Ik ben altijd door IEMAND gelukkig geweest. Niet vanwege mijn eigen leven ofzo.
En dat ik geen ervaringen met andere mannen mee ga maken, dat vind ik helemaal niet erg. Ik zie een toekomst met mijn vriend. Ookal zijn we allebei redelijk jong (20,23)
Ik heb wel echt behoefte om uit te zoeken wie ik ben en wat ik nou leuk vind in het leven dus dat zal ik maar eens gaan doen.

Ik denk dat dat een hele goede eerste stap is. En spreek dit ook uit naar je vriend, dat je dit gaat doen en waarom. Dan kan hij jou daarin steunen en je de ruimte geven die je nodig hebt (mits hij dat wil natuurlijk). Succes!

nlies schreef: ↑

10-06-2020 11:11

Wat ik ergens las: "Ik heb lang moeten wennen aan mezelf, nu kan ik niet meer zonder" Misschien moet jij ook eens gaan wennen aan jezelf

Mooie! Het is een vaardigheid waar je de rest van je leven iets aan hebt: goed met jezelf kunnen opschieten. Het is echt de moeite om daarin te investeren. Lees er eens een boek over of ga met iemand praten.

Sabinaxkus schreef: ↑

10-06-2020 11:07

Als ik heel kritisch naar mezelf kijk en bedenk wat ik mis dan mis ik gewoon een eigen leven. Eigen geluk. Ik ben altijd door IEMAND gelukkig geweest. Niet vanwege mijn eigen leven ofzo.
En dat ik geen ervaringen met andere mannen mee ga maken, dat vind ik helemaal niet erg. Ik zie een toekomst met mijn vriend. Ookal zijn we allebei redelijk jong (20,23)
Ik heb wel echt behoefte om uit te zoeken wie ik ben en wat ik nou leuk vind in het leven dus dat zal ik maar eens gaan doen.

Ik denk dat ontzettend veel mensen hier last van hebben, althans ik ken er vele die niet alleen kunnen zijn en altijd direct van de ene in de andere relatie stappen. Die nog nooit single zijn geweest, en doodongelukkig zijn als hun partner een keer een weekend weg is voor het werk of met vrienden, of die dan MOETEN afspreken met vrienden om maar te vluchten van hun eigen gedachten. Dan prijs ik mezelf altijd gelukkig dat ik me zo goed kan vermaken in mijn eentje. Iets te goed want ik heb niemand anders nodig om gelukkig te zijn en ik doe ook niet meer zomaar dingen waar ik geen zin in heb, dus voor mij is het weer lastiger om me te schikken in een relatie en alles te pikken wat me niet bevalt. Dus dat heeft ook een keerzijde

Ik vind het knap en goed dat jij nu inziet wat er zo ongeveer aan de hand is en ervoor open staat om daaraan te werken. Veel mensen blijven hun leven lang hangen in die afhankelijkheid van een ander, en weten eigenlijk helemaal niet wie ze zelf zijn. (Vaak herkenbaar aan dat ze ook altijd praten over 'wij' en nooit over 'ik').

Jij bent inderdaad nog jong, ik kwam er pas rond mijn 28e goed achter wat ik nou echt wil en niet wil, wel en niet leuk vind om te doen, en hoe ik me verhoud tot andere mensen, en trouwens ben ik nog steeds aan het leren, en verwacht ik dat mijn hele leven nog te doen. Het helpt om het erover te hebben met iemand die je dan goeie feedback geeft, dat kan een psycholoog zijn maar ook een coach op het gebied van solliciteren of soms zelfs mede-cursusgenoten, die dan bijvoorbeeld zeggen "Je gaat helemaal stralen en je ogen gaan glimmen als je over [...] vertelt!", waardoor je opeens zelf door hebt hoe enthousiast en blij je van dat onderwerp wordt.

Voor jou lijkt het me heel gezond als je eens gaat onderzoeken wat je zelf eigenlijk leuk vindt om te doen. Is er een sport waar je altijd al vage interesse in had en waar je eens les in kunt gaan nemen? En zo leer je vaak ook nieuwe mensen kennen, afhankelijk van het type sport natuurlijk... maar ook individuele sporten zoals hardlopen, wielrennen of zwemmen kan je wel in groepsverband doen.
Of een andere hobby, beter leren fotograferen bijvoorbeeld? Er zijn zelfs specifieke cursussen voor beter fotograferen met je smartphone, als je geen camera hebt.
Of heb je interesse in mooie oude huizen en musea, bezoek die dan eens... of wil je eens shoppen en lunchen in een andere leuke stad? Ga dat eens in je eentje doen, neem een leuk tijdschrift of boek mee voor bij de lunch, of ga gewoon op een terras zitten mensen-kijken. Of wie weet hou je gewoon heel erg van thuis puzzelen of schilderen of weet ik veel wat. Allemaal prima.
Veel mensen vinden het super eng om dingen in hun eentje te gaan ondernemen, maar als ze het eenmaal doen vinden ze het vaak heel bevrijdend en voelen ze zich supersterk en trots. En het zal je verbazen hoe weinig andere mensen eigenlijk op je letten en dat ze je helemaal niet raar vinden als jij in je eentje ergens wandelt of luncht of in het museum bent (omdat ze veel te druk bezig zijn met zichzelf).
Op den duur zou je zelfs eens een weekendje weg kunnen gaan in je eentje, als dat je leuk lijkt. En alleen maar dingen doen waar jij zin in hebt. Uitslapen? Juist heel vroeg opstaan? Elke dag bij hetzelfde tentje eten of telkens wat nieuws zoeken? Een uur naar een zonsondergang kijken of juist 5 musea in een dag aflopen? Dit kan een goede manier zijn om toch te ervaren wie je zelf bent, zonder dat je meteen je relatie moet uitmaken.

En zoals ik al zei kan je ook juist groepjes / clubjes opzoeken voor hobby's. Dan kost het alleen wel meer moeite om bij jezelf te blijven en echt goed te ervaren wat JIJ leuk vindt en waar JIJ gelukkig van wordt. Maar de uitgesproken extraverte mensen worden wel het gelukkigst van sociaal contact. Dus dat is ook het onderzoeken waard: ben je introvert of extravert? Waar "laad jij je batterij van op"? Door even alleen te zijn, of door sociaal contact? Of ben je een beetje tussenin? Van dit soort persoonlijkheidstestjes kunnen je ook al aan het denken zetten: https://www.16personalities.com/free-personality-test

Sabinaxkus schreef: ↑

09-06-2020 11:11

We zijn bijna 3.5 jaar samen!
In die 3 jaar tijd zijn we best veel samen geweest, hij sprak eigenlijk nooit echt af met vrienden omdat hij wist dat ik het niet leuk vond. Maar een paar maanden geleden was het dus misgegaan, beetje teveel ruzie allemaal. En hij zij toen ook dat hij echt dingen met z’n vrienden wou doen. Dat heb ik dus geaccepteerd en nu spreekt hij dus wel eens af met vrienden. Maar nogsteeds voel ik me rot. Eigenlijk heb ik voor hem altijd een relatie gehad.. ik denk dat het daar is misgegaan, ik ben nooit echt alleen geweest. Zo is het altijd gelopen bij mij. Ik denk dat ik daarom gewoon moeilijk mezelf alleen kan vermaken ofzo.

Ik denk dat het eerder andersom is: je kon niet alleen zijn, dús stortte je je meteen weer in een volgende relatie. Je ziet het vaker, goed dat je je er nu bewust van bent en gelukkig dat je vriend zich eindelijk normaler gaat gedragen en jou zo dwingt om hier iets mee te doen.



Eerste stap: stop met vinden dat je het recht hebt om je zo op hem af te reageren en zijn plezier te vergallen. Tweede stap: een leven voor jezelf opbouwen, ontdekken wat je wel en niet leuk vindt. Houdt iets je tegen daarin? Als het toch dieper dan dat zit kun je hier natuurlijk altijd hulp voor inroepen.