Relaties
alle pijlers
Verwateren van de familiebanden na scheiding
maandag 21 januari 2008 om 13:51
Door de scheiding van mijn ouders is het gezin waar ik uit kom helemaal uiteen gevallen. De banden zijn verwatert zeg maar. Ik heb twee zusters en een broertje en we waren vroeger heel hecht. Er hebben zich in de afgelopen 22 jaar sinds de scheiding heel wat drama's afgespeelt, we hebben eigenlijk meer overleefd als kinderen. Alles ging op de automatische piloot. Triest vind ik het dat ik voel dat het allemaal went, dat ik kan leven met het mogelijke feit dat het voorbij is. Dat ik niet meer moet huilen als ik eraan denk. Mijn gezin dat ik zelf gecreeert heb komt nu eerst en ik ben echt wel gelukkig. Ik kan niet anders dan dat er veel met mij kunnen relateren...
maandag 21 januari 2008 om 14:01
Hoi Noyo
Ik ken het, alleen niet tussen mijn broers. Maar vooral de kant van mijn vader die laat me links liggen of negeert mij totaal.
Mijn moeder is bij mijn vader weg gegaan ik heb altijd goed contact met mijn moeder gehad, minder met mijn vader. Dat is gewoon gebleven. Nu is het zo dat mijn ooms en tantes mij daar raar voor aankijken. Weet dus wel wat je bedoelt.
Ben ook blij dat ik mijn eigen gezin heb. Ik kan het nu gelukkig ook links laten liggen, ik bedoel er eigenlijk bovenstaan.
Ik ken het, alleen niet tussen mijn broers. Maar vooral de kant van mijn vader die laat me links liggen of negeert mij totaal.
Mijn moeder is bij mijn vader weg gegaan ik heb altijd goed contact met mijn moeder gehad, minder met mijn vader. Dat is gewoon gebleven. Nu is het zo dat mijn ooms en tantes mij daar raar voor aankijken. Weet dus wel wat je bedoelt.
Ben ook blij dat ik mijn eigen gezin heb. Ik kan het nu gelukkig ook links laten liggen, ik bedoel er eigenlijk bovenstaan.
maandag 21 januari 2008 om 15:26
Ik heb geen contact meer met mijn moeder. Wel met mijn vader, die heb ik sinds 2 jaar eigenlijk pas goed leren kennen. Het is een hele fijne man en ik lijk veel op hem wat het karakter betreft. Gelukkig maar want mijn mams is niet zo'n goed voorbeeld geweest. Mijn moeder had nooit kinderen moeten krijgen, echt niet. Mijn ouders pasten echt niet bij elkaar. Vader had grootse idealen voor zijn kroost en mams dacht aan nagellak! Het is voor mijn vader ook een groot verdriet geweest dat zijn wereld instortte. Hij heeft ons een lange tijd niet meegemaakt en liep soms op straat te zoeken naar ons. We waren helemaal van hem losgeraakt door de praatjes van mijn moeder. Terwijl zij degene was die slecht voor ons was. Ik vind het jammer dat alles zo gelopen is, we krijgen die tijd nooit meer terug. Scheidingen maken echt heel veel indruk op kinderen, ik dacht dat ik er wel met gemak doorheen zou komen...is niet het geval geweest achteraf!
maandag 21 januari 2008 om 18:11
Hoi Noyo,
Zie je nog mogelijkheden om weer dichter bij elkaar te komen? Als jullie vroeger zo hecht waren, dan is die band weer aan te halen misschien. Misschien is het een idee om een familiedag in te voeren, waarop jullie met z'n allen iets leuks gaan doen? Of heb je ook geen behoefte meer aan contact?
Veel sterkte, lijkt me moeilijk om te zien hoe je ouderlijk gezin zo uit elkaar gevallen is. Fijn dat het in je eigen gezin in elk geval wel goed gaat.
Zie je nog mogelijkheden om weer dichter bij elkaar te komen? Als jullie vroeger zo hecht waren, dan is die band weer aan te halen misschien. Misschien is het een idee om een familiedag in te voeren, waarop jullie met z'n allen iets leuks gaan doen? Of heb je ook geen behoefte meer aan contact?
Veel sterkte, lijkt me moeilijk om te zien hoe je ouderlijk gezin zo uit elkaar gevallen is. Fijn dat het in je eigen gezin in elk geval wel goed gaat.
maandag 21 januari 2008 om 19:56
Gek is dat inderdaad. Herkende bij mijzelf ook een tweestrijd van gevoelens. Aan de ene kant vind je het zonde dat een deel van je familie, of in een erger geval je broers of zussen, als het ware uit elkaar valt. Aan de andere kant went het en richt je zelf ook dan maar je pijlen op je eigen leven.
Na de scheiding van mijn ouders verdwenen ook ineens een heleboel ooms en tantes van toneel, omdat ze niet wisten wat ze met mij en mijn broer aan moesten als het ware. Ik was toen 15 a 16 jaar oud en heb het ze ten zeerste kwalijk genomen.
Ik begrijp de gevoelens van TO volkomen. Toch is het raar. Als kind heb je verder geen direct aandeel in de scheiding van je ouders en toch heeft het een enorm effect. Ik denk bijvoorbeeld vaak: als ik straks bijvoorbeeld kinderen krijg of iets belangrijks heb te vieren wie nodig ik dan uit? De ene helft wil ik erbij hebben en zij verdienen dit ook, maar de andere helft kent mij als het ware niet eens meer, laat staan mijn partner dus waarom zou ik hun ineens uitnodigen? Toch voelt het raar om zelf onderscheid te moeten maken...
Na de scheiding van mijn ouders verdwenen ook ineens een heleboel ooms en tantes van toneel, omdat ze niet wisten wat ze met mij en mijn broer aan moesten als het ware. Ik was toen 15 a 16 jaar oud en heb het ze ten zeerste kwalijk genomen.
Ik begrijp de gevoelens van TO volkomen. Toch is het raar. Als kind heb je verder geen direct aandeel in de scheiding van je ouders en toch heeft het een enorm effect. Ik denk bijvoorbeeld vaak: als ik straks bijvoorbeeld kinderen krijg of iets belangrijks heb te vieren wie nodig ik dan uit? De ene helft wil ik erbij hebben en zij verdienen dit ook, maar de andere helft kent mij als het ware niet eens meer, laat staan mijn partner dus waarom zou ik hun ineens uitnodigen? Toch voelt het raar om zelf onderscheid te moeten maken...
maandag 21 januari 2008 om 20:17
Verschrikkelijk lijkt me dat zeg. Pak op wat je nog op kunt pakken zou ik zeggen, maar misschien is dat makkelijk gezegd door een outsider.
Ik hoorde laatst wel van een gezin dat uitelkaar ging. De twee kinderen boven de 8 gingen met vader mee, en de twee onder de 8 met moeder!!!
Dan ben je dus én één van je ouders 'kwijt' en krijg je ook de kans niet meer om met al je broers/zussen op te groeien. Weet niet wat met wat voor redenering zij voor deze oplossing hebben gekozen, maar dat had ik niet zo snel gedaan.
Ik hoorde laatst wel van een gezin dat uitelkaar ging. De twee kinderen boven de 8 gingen met vader mee, en de twee onder de 8 met moeder!!!
Dan ben je dus én één van je ouders 'kwijt' en krijg je ook de kans niet meer om met al je broers/zussen op te groeien. Weet niet wat met wat voor redenering zij voor deze oplossing hebben gekozen, maar dat had ik niet zo snel gedaan.
