Relaties
alle pijlers
VivaDiva"s en hun relatiegerelateerde perikelen - deel 46
vrijdag 11 mei 2007 om 20:35
Clogs; Fijn dat eea nu afgewikkeld is.. Jammer dat het niet is geworden waar je voor ging, maar in iedergeval ben je, zoals je zelf ook zegt, dat kwijt. Ik hoop voor je dat je gauw een leuke baan vindt waar je wel op waarde wordt geschat! *;
Gayl; Fingers crossed voor poezel! Eigenwijze beestjes zijn het ook he? Hoop dat ze gauw weer terug komt..
Uk; The year after... altijd even moeilijk maar ook mooi. Zie de veranderingen die je zelf in gang hebt gezet. En ookal weet je nu niet precies of je destijds de goede beslissingen hebt genomen, je hebt het wel maar mooi even gedaan! Aan elke beslissing hangt een keerzijde, gelukkig kun je door minder goede beslissingen doorgroeien naar iets moois en door goede beslissingen kun je trots op jezelf zijn. Maar dat kan uiteraard ook door minder goede beslissingen te nemen. Keuzes maken vergt moed, en je hebt er nogal wat voor je kiezen gehad het afgelopen jaar. Antwoorden volgen vanzelf op alle vragen die je nu hebt. Laat het leven zijn loop en de rest volgt vanzelf, dan wordt je pad duidelijk. MIsschien heb je dit even nodig om voor jezelf helder te krijgen wat je nu wel en niet wil. In die zin zijn beslissingen en keuzes nooit fout. Remember that..
Pip denkt de laatste weken veel na over hoe ik nou es mijn leventje weer lekker op de rit kan krijgen qua feel-good niveau. Ik denk steeds maar terug aan de laatste weken in oude Pipstad, waar ik (op mijn manier; dus gewoon op de bonnefooi) kon gaan sporten wanneer ik dat wilde, er geen afspraak voor hoefde te maken. Ik me lekker in mijn vel voelde. Maar waarschijnlijk ook strak van de stress en adrenaline stond door de op handen zijnde verhuizing, een theesoort die mijn schildklier ind e war schopte en het kinderkamp. Ik wil dat gevoel weer zo graag terug. Het gevoel dat alles kan gaan veranderen, dat ik het zelf in de hand heb. Het blij zijn (elke dag weer) dat ik niet meer rookte, dat ik goed voor mezelf zorgde en me lekker in mijn lijf voelde. (was toen een paar kilo's lichter dan ik nu ben, en vooral.. strakker in het vel). Waaro mkost me dat dan nu zoveel moeite? Is het de drempel van het onbekende, de gevangenheid in een nieuwe stad.. vanwaar al die onrust in mijn hoofd? Waarom verlang ik ernaar te werken en wanneer ik dat heb gedaan of ermee bezig ben blij dat ik studeer en nog niet aan de grote-mensen-wereld hoef mee te doen? Wat is er toch met dat meisje? Is het mijn kindje, ben ik het zelf? (terwijl ik er vroeger echt niet als dat meisje uitzag) en waarom kan zij mij dan geen rust geven? Sta ik er dan toch minder voor open dan ik denk? Waarom wil ik vluchten, naar Zingert, vluchten in AM, vluchten voor wat? Wat is er met Pipje aan de hand?
:?
Gayl; Fingers crossed voor poezel! Eigenwijze beestjes zijn het ook he? Hoop dat ze gauw weer terug komt..
Uk; The year after... altijd even moeilijk maar ook mooi. Zie de veranderingen die je zelf in gang hebt gezet. En ookal weet je nu niet precies of je destijds de goede beslissingen hebt genomen, je hebt het wel maar mooi even gedaan! Aan elke beslissing hangt een keerzijde, gelukkig kun je door minder goede beslissingen doorgroeien naar iets moois en door goede beslissingen kun je trots op jezelf zijn. Maar dat kan uiteraard ook door minder goede beslissingen te nemen. Keuzes maken vergt moed, en je hebt er nogal wat voor je kiezen gehad het afgelopen jaar. Antwoorden volgen vanzelf op alle vragen die je nu hebt. Laat het leven zijn loop en de rest volgt vanzelf, dan wordt je pad duidelijk. MIsschien heb je dit even nodig om voor jezelf helder te krijgen wat je nu wel en niet wil. In die zin zijn beslissingen en keuzes nooit fout. Remember that..
Pip denkt de laatste weken veel na over hoe ik nou es mijn leventje weer lekker op de rit kan krijgen qua feel-good niveau. Ik denk steeds maar terug aan de laatste weken in oude Pipstad, waar ik (op mijn manier; dus gewoon op de bonnefooi) kon gaan sporten wanneer ik dat wilde, er geen afspraak voor hoefde te maken. Ik me lekker in mijn vel voelde. Maar waarschijnlijk ook strak van de stress en adrenaline stond door de op handen zijnde verhuizing, een theesoort die mijn schildklier ind e war schopte en het kinderkamp. Ik wil dat gevoel weer zo graag terug. Het gevoel dat alles kan gaan veranderen, dat ik het zelf in de hand heb. Het blij zijn (elke dag weer) dat ik niet meer rookte, dat ik goed voor mezelf zorgde en me lekker in mijn lijf voelde. (was toen een paar kilo's lichter dan ik nu ben, en vooral.. strakker in het vel). Waaro mkost me dat dan nu zoveel moeite? Is het de drempel van het onbekende, de gevangenheid in een nieuwe stad.. vanwaar al die onrust in mijn hoofd? Waarom verlang ik ernaar te werken en wanneer ik dat heb gedaan of ermee bezig ben blij dat ik studeer en nog niet aan de grote-mensen-wereld hoef mee te doen? Wat is er toch met dat meisje? Is het mijn kindje, ben ik het zelf? (terwijl ik er vroeger echt niet als dat meisje uitzag) en waarom kan zij mij dan geen rust geven? Sta ik er dan toch minder voor open dan ik denk? Waarom wil ik vluchten, naar Zingert, vluchten in AM, vluchten voor wat? Wat is er met Pipje aan de hand?
:?
