Relaties
alle pijlers
Vreemdgegaan en kapot van mijn eigen acties [lege OP]
maandag 16 september 2024 om 13:56
maandag 16 september 2024 om 14:01
Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 13:53Het is dom. Ik heb hem 1 jaar geleden leren kennen. Na 1 gesprek wist ik al dat ik voor hem viel. Toen heb ik meer (app)contact met hem gehad dan noodzakelijk. Dat was al fout, al was het niet flirterig, het ging wel heel erg de diepte in over van alles. Misschien is dat wel erger. Het contact op die manier heb ik toen verbroken omdat ik wist dat het oneerlijk was tegenover mijn partner (en had ik het daar maar bij gelaten denk ik nu). Hij voelde hetzelfde en overtuigde mij om toch verder te gaan ‘vriendschappelijk’. En sindsdien is het uit de hand gelopen tussen ons.
Het was niet meteen dat er voluit sprake was van intimiteit, etc. Maar het ging al vrij snel wel een bepaalde kant op. De kant van elkaar ontdekken, verliefdheid, het fijn hebben samen, iemand waar je eindeloos mee samen wil zijn, praten, intiem zijn, dat alles vanzelf gaat. En ergens wist ik vanaf moment 1 waar ik instapte omdat hij al snel in m’n hoofd zat. De vraag is waarom ik niet meteen eerlijk ben geweest naar mezelf, mijn partner, ik weet het niet.
Nu moet ik op de blaren zitten. Aan mijn partner vertellen is nu onmogelijk. Hij zit niet goed inn zijn vel, er zijn grote veranderingen in zijn leven. Maar. Bij iemand blijven voor de redenen zoals ik het nu voel is ook niet goed. Dat weet ik ook.
Als je je eigen stukje nu eens terugleest, en leest hoe je praat over je affaire, denk je dan nog steeds dat het een goed idee is dat je bij je partner blijft? Ik denk echt dat de kans levensgroot is dat dit je nog eens gaat overkomen..
eerlijk gezegd vind ik dat nu even een groter vraagstuk voor je dan affaire opbiechten of niet: wil jij je huidige relatie nog wel, nu je weet hoe fijn je het kan hebben met een ander?
maandag 16 september 2024 om 14:09
En zo is dat. Ik ben 20 jaar voorgelogen door een partner die er meerdere affaires op nahield. De impact die dit heeft gehad op mijn leven, de keuzes die ik heb gemaakt niet wetende wat er speelde, de keuze bijv. voor kinderen met deze partner.. het gaat zo ontzettend diep en reikt zo ver. Het heeft mij echt kapot gemaakt. Iemand geen keuze laten hebben in het bepalen van zijn eigen levensloop, dat is gewoon misdadig slecht. Onvergeeflijk.l2l89 schreef: ↑16-09-2024 13:56Je zit allerlei excuses te benoemen waardoor het lijkt of je het allemaal is overkomen. Dat is het niet. Het zijn bewuste keuzes geweest.
Ik vind het zo fout dat je je partner niks vertelt. Misschien vind ik dat nog wel erger dan het hele vreemdgaan zelf. Je partner heeft recht op zijn eigen keuze.
Too many clowns, not enough circuses.
maandag 16 september 2024 om 14:11
Ik denk dat het heel menselijk is, hoor.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 09:13Ik wil de schuld juist bij mezelf neerleggen en zie mezelf als de schuldige persoon. Maar ik wil wel weten waarom ik hier zolang mee ben doorgegaan, want voor mij voelt het als een duistere kant van mezelf. En ik kan daar niet echt antwoord op vinden waarom. Daarom wil ik psychische hulp zoeken. Juist om te ontdekken waarom ik dit heb gedaan, hoe het zover heeft kunnen komen en dat ik in de toekomst betere keuzes kan maken waardoor ik nooit weer in deze situatie terecht ga komen.
Er zijn maar weinig mensen in staat zichzelf iets te ontzeggen waar ze erge zin in hebben.
Sommigen erkennen en herkennen hun valkuilen waardoor ze verleidingen uit de weg kunnen gaan.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 september 2024 om 14:14
maandag 16 september 2024 om 14:15
Wat een k*t post, zeg.Attraverso schreef: ↑16-09-2024 09:31Maar dat is toch heel erg duidelijk? Daar is geen psycholoog voor nodig.
Je gebruikt je vriend om je een veilige haven te bieden. Je vindt het niet erg dat jij hem dat niet te bieden hebt. Wat voor jou telt is dat jij goed zit. Geen empathie.
Je komt een man tegen waar je wel verliefd op bent en houdt niet genoeg van je vriend om daar weerwerk aan te bieden.
En je houdt ook niet genoeg van je minnaar om helemaal voor hem te gaan óf je bent berekenend want je minnaar kan je niet de veilige haven bieden die je vriend je biedt. Maar wat voor jou belangrijk is, is verliefdheid voelen, passie, je ego strelen met zijn aandacht… dat je hem daarmee doodongelukkig maakt, hem leugens wijsmaakt en valse hoop geeft vind je niet erg. En dan gaan blèren omdat hij uit verdriet en ellende jou het hoofd vol scheldt. Je zou voor minder.
Je bent nu eenmaal egoïstisch en weinig empathisch. Dat is je aard. Geen therapeut gaat daar iets aan veranderen.
Een positieve noot is dat je het nu toch eindelijk moeilijk begint te hebben met die duisterder kant van jou.
Maar nog steeds vind je het erg dat jij die duistere kant hebt, niet de ellende die je bij de 2 mannen aanricht.
Hoezo je vriend vindt jullie relatie wel goed? Hij weet van je affaire en dat je niet verliefd op hem bent? Of hou je hem in de waan dat jullie een goede relatie hebben uit egoïsme? Omdat je hem wil gebruiken als veilige basis. Heeft hij daar geen recht op dan? Op die veilige basis?
Misschien, misschien, misschien…..houdt ze wel niet genoeg van zichzelf.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 september 2024 om 14:17
Bah, hier heb je zeker gelijk in. Heb je trouwens nooit iets doorgehad? En was het 20 jaar lang? Of was het 1 jaar lang, en kwam je er na zoveel jaar achter? Als je er niet op in wil gaan, ook goed..Nostromo schreef: ↑16-09-2024 14:09En zo is dat. Ik ben 20 jaar voorgelogen door een partner die er meerdere affaires op nahield. De impact die dit heeft gehad op mijn leven, de keuzes die ik heb gemaakt niet wetende wat er speelde, de keuze bijv. voor kinderen met deze partner.. het gaat zo ontzettend diep en reikt zo ver. Het heeft mij echt kapot gemaakt. Iemand geen keuze laten hebben in het bepalen van zijn eigen levensloop, dat is gewoon misdadig slecht. Onvergeeflijk.
maandag 16 september 2024 om 14:18
Mee eens. Als je met elkaar aan je huidige relatie wilt werken, lijkt opbiechten me het beste. Het is echt vreselijk voor een partner als hij/zij denkt gezamenlijk aan de relatie te werken maar geen idee heeft wat er echt aan de hand is. Ik kan me nog goed een topic voor de geest halen van een TS die dat had; vreselijk.Jufjoke schreef: ↑16-09-2024 13:48Ik ben vrij fel gekant tegen vreemdgaan, maar ik vind ook niet dat opbiechten altijd de beste optie is. In het specifieke geval van to denk ik van wel. Waarom? De relatie zit niet helemaal lekker, de kans dat dit vroeg of laat opnieuw gebeurt of dreigt te gebeuren, is aanwezig. De kans is ook aanwezig dat het vroeg of laat uitkomt, en dan is de schade nog groter.
Wanneer zou ik er geen voorstander van zijn: stel dat je vreemdgaat, eenmalig of in ieder geval kortdurend, en je realiseert je wat je op het spel hebt gezet, je wil je partner niet kwijt en je weet nu van jezelf dat het nooit meer zal gebeuren, en de kans dat het via via alsnog uitkomt is verwaarloosbaar. Dan denk ik: wat haal je overhoop.
Ik heb daar dus geen zwart-witte mening over, het hangt echt van de omstandigheden af. In dat laatste geval, mocht het mijn partner zijn, dan weet ik het, denk ik, liever niet.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 16-09-2024 14:59
0.04% gewijzigd
maandag 16 september 2024 om 14:21
Ook mee eens.andnowwedance schreef: ↑16-09-2024 14:18Mee eens. Als je met elkaar aan je huidige relatie wilt werken, lijkt opbiechten met het beste. Het is echt vreselijk voor een partner als hij/zij denkt gezamenlijk aan de relatie te werken maar geen idee heeft wat er echt aan de hand is. Ik kan me nog goed een topic voor de geest halen van een TS die dat had; vreselijk.
Ik vind het gewoon echt heel naar dat je zegt dat opbiechten geen optie is omdat hij niet lekker in zijn vel zit.
Hoe lang ga je hem nog de wind uit de zeilen houden?
Wie ben jij dat jij kan bepalen wat wel of niet beter voor hem is.
maandag 16 september 2024 om 14:22
Zo kruip je effe lekker in de slachtoffer rol terwijl je zelf 2 slachtoffers hebt gemaakt, gaat met beide niet meer goed komen, en die collega heb je idd gebruikt dat denkt hij niet maar is zo en je partner ben je kwijt zodra het uitkomt en dat komt het uiteindelijk. Heb dit zelf meegemaakt en totaal geen medelijden.
ayron wijzigde dit bericht op 16-09-2024 14:23
0.31% gewijzigd
maandag 16 september 2024 om 14:23
Ze houdt juist alleen maar heel veel van zichzelf.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-09-2024 14:15Wat een k*t post, zeg.
Misschien, misschien, misschien…..houdt ze wel niet genoeg van zichzelf.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
maandag 16 september 2024 om 14:25
Nee, als ik er HEEL eerlijk naar kijk dan is bij mijn partner blijven sowieso geen goed en eerlijk idee. Want wat ik heb gedaan is niet normaal. Maar erger nog: ik voel ‘het’ niet helemaal voor mijn partner, de passie niet. Houden van zeker.. Aan de andere kant zie ik zo vaak koppels waarvan ik zeker weet dat er nooit enige passie is geweest. Ik denk vaker wel dan niet. Die houden het ook vol.Charlotta schreef: ↑16-09-2024 14:01Als je je eigen stukje nu eens terugleest, en leest hoe je praat over je affaire, denk je dan nog steeds dat het een goed idee is dat je bij je partner blijft? Ik denk echt dat de kans levensgroot is dat dit je nog eens gaat overkomen..
eerlijk gezegd vind ik dat nu even een groter vraagstuk voor je dan affaire opbiechten of niet: wil jij je huidige relatie nog wel, nu je weet hoe fijn je het kan hebben met een ander?
Het opbiechten ga ik nooit, maar het meest eerlijk is in mijn beleving wel om de relatie te verbreken met daarbij als reden dat het voor mij niet werkt, er niet genoeg liefde is vanuit mij en hij beter verdient (wat ook zo is).
Maar er zit ook een stuk gewenning, veiligheid en stabiliteit waardoor ik denk: het is de meest comfortabele keuze. En ik ben dan ergens echt te schijterig en te egoïstisch om te boel om te gooien. Vreselijk om dit van mezelf te zeggen en te zien trouwens, maar ik heb er het lef niet voor. Zoals ik in mijn leven vaak genoeg keuzes heb gemaakt uit een bepaalde comfort om dingen maar niet aan te gaan.
Bah maar als ik dan lees dat er mensen zijn die op deze manier zijn voorgelogen en als ze de keuze hadden gehad, met de waarheid hele andere keuzes hadden gemaakt.., ja dan weet ik ergens dat ik het hem niet kan aandoen om verder te gaan, aan kinderen te beginnen, wetende dat hij het niet gaat trekken/pikken wat ik heb gedaan. En wetende dat de kans groot is dat dit voor hem groot genoeg is om niet met mij verder te willen.
maandag 16 september 2024 om 14:29
Dus nu ga je door met deze relatie, terwijl je een groot geheim met je mee draagt. Dat kan toch nooit goed gaan?Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 13:53Nu moet ik op de blaren zitten. Aan mijn partner vertellen is nu onmogelijk. Hij zit niet goed inn zijn vel, er zijn grote veranderingen in zijn leven. Maar. Bij iemand blijven voor de redenen zoals ik het nu voel is ook niet goed. Dat weet ik ook.
Hoe kun je op deze voet een stabiele relatie behouden, samen kinderen krijgen, samen oud worden?
En wat als het toch uitkomt? Want die kans zit erin.
Ik denk dat hij misschien wel veel makkelijker over jou heenkomt als hij weet wat er gebeurd is.
Sowieso vind ik dat hij recht heeft op een keuze.
Daarbij denk ik dat het voor jou ook niet verkeerd zou zijn om deze relatie te verbreken en eens een tijdje alleen te zijn. Te bedenken wat je écht wil.
maandag 16 september 2024 om 14:31
Wat een kortzichtig gedoe. Verliefdheid is een feromonen dingetje. Die vader op het schoolplein zal maar biologisch gezien/ geroken goed bij je passen. Dan voel je vlinders. En dan moet je heel sterk in je schoenen staan om jezelf iets leuks te ontzeggen. Voor veel mensen is een koekje afslaan al een dingetje.evelien2010 schreef: ↑16-09-2024 12:46. In een relatie waarin je volledig gelukkig bent sta je niet open voor anderen.
En wie is er in vredesnaam altijd 100% gelukkig in een relatie ? Er zijn nou eenmaal pieken en dalen en vlakke lijnen. That’s life.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 september 2024 om 14:35
Als je nu eens de gedachte toelaat dat je hiervan iets kan leren, dat je opnieuw mag beginnen, dat je het beter mag en kan doen, voor jezelf en voor iedereen? Dat dit misschien het punt in je leven is waarop je eindelijk eens bewuste keuzes mag maken, niet steeds maar doen wat het veiligst (of het lekkerst) voelt maar vanuit overtuiging? Dat je partner zonder jou "kapot gaat", dat is natuurlijk je reinste grootheidswaanzin. Dat is jouw angst voor onzekerheid die spreekt.
Stel je voor dat deze leugen over zes jaar uitkomt, als jullie twee kinderen verder zijn. Met die angst moeten leven is toch geen optie?
Stel je voor dat deze leugen over zes jaar uitkomt, als jullie twee kinderen verder zijn. Met die angst moeten leven is toch geen optie?
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 16 september 2024 om 14:35
Eens.Jufjoke schreef: ↑16-09-2024 13:48Ik ben vrij fel gekant tegen vreemdgaan, maar ik vind ook niet dat opbiechten altijd de beste optie is. In het specifieke geval van to denk ik van wel. Waarom? De relatie zit niet helemaal lekker, de kans dat dit vroeg of laat opnieuw gebeurt of dreigt te gebeuren, is aanwezig. De kans is ook aanwezig dat het vroeg of laat uitkomt, en dan is de schade nog groter.
Wanneer zou ik er geen voorstander van zijn: stel dat je vreemdgaat, eenmalig of in ieder geval kortdurend, en je realiseert je wat je op het spel hebt gezet, je wil je partner niet kwijt en je weet nu van jezelf dat het nooit meer zal gebeuren, en de kans dat het via via alsnog uitkomt is verwaarloosbaar. Dan denk ik: wat haal je overhoop.
Ik heb daar dus geen zwart-witte mening over, het hangt echt van de omstandigheden af. In dat laatste geval, mocht het mijn partner zijn, dan weet ik het, denk ik, liever niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 16 september 2024 om 14:55
Mijn vriend gaat niet zonder mij kapot, dat denk ik niet. Misschien verkeerd verwoord vanuit mij. Ik denk dat hij uiteindelijk wel weer een liefde en vertrouwen gaat vinden, want hij is een sterk persoon. Maar hij gaat sowieso kapot aan de leugens vanuit mij en ik weet dat hij het heel erg gaat vinden, dat zijn vertrouwen eraan gaat (tijdelijk) en zijn toekomstperspectief ook. En daarbij speelt er voor hem nu iets heel groots, waardoor hij niet goed in zijn vel zit. Dit erbij zie ik niet voor me om het nu op te biechten.Bulbul schreef: ↑16-09-2024 14:35Als je nu eens de gedachte toelaat dat je hiervan iets kan leren, dat je opnieuw mag beginnen, dat je het beter mag en kan doen, voor jezelf en voor iedereen? Dat dit misschien het punt in je leven is waarop je eindelijk eens bewuste keuzes mag maken, niet steeds maar doen wat het veiligst (of het lekkerst) voelt maar vanuit overtuiging? Dat je partner zonder jou "kapot gaat", dat is natuurlijk je reinste grootheidswaanzin. Dat is jouw angst voor onzekerheid die spreekt.
Stel je voor dat deze leugen over zes jaar uitkomt, als jullie twee kinderen verder zijn. Met die angst moeten leven is toch geen optie?
Ja klopt hoor, dit is zo dom geweest. Er zitten zoveel ‘angsten’ en ‘wat als’ scenario’s hieraan.
maandag 16 september 2024 om 14:55
Ik heb het over een volledige affaire. Niet over verliefdheid. Dat zijn hormonen en kan iedereen gebeuren. Handelen naar die verliefdheid is een bewuste keuze. En een affaire beginnen met langere tijd contacten ook.blijfgewoonbianca schreef: ↑16-09-2024 14:31Wat een kortzichtig gedoe. Verliefdheid is een feromonen dingetje. Die vader op het schoolplein zal maar biologisch gezien/ geroken goed bij je passen. Dan voel je vlinders. En dan moet je heel sterk in je schoenen staan om jezelf iets leuks te ontzeggen. Voor veel mensen is een koekje afslaan al een dingetje.
En wie is er in vredesnaam altijd 100% gelukkig in een relatie ? Er zijn nou eenmaal pieken en dalen en vlakke lijnen. That’s life.
maandag 16 september 2024 om 14:57
Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 14:25Nee, als ik er HEEL eerlijk naar kijk dan is bij mijn partner blijven sowieso geen goed en eerlijk idee. Want wat ik heb gedaan is niet normaal. Maar erger nog: ik voel ‘het’ niet helemaal voor mijn partner, de passie niet. Houden van zeker.. Aan de andere kant zie ik zo vaak koppels waarvan ik zeker weet dat er nooit enige passie is geweest. Ik denk vaker wel dan niet. Die houden het ook vol.
Het opbiechten ga ik nooit, maar het meest eerlijk is in mijn beleving wel om de relatie te verbreken met daarbij als reden dat het voor mij niet werkt, er niet genoeg liefde is vanuit mij en hij beter verdient (wat ook zo is).
Maar er zit ook een stuk gewenning, veiligheid en stabiliteit waardoor ik denk: het is de meest comfortabele keuze. En ik ben dan ergens echt te schijterig en te egoïstisch om te boel om te gooien. Vreselijk om dit van mezelf te zeggen en te zien trouwens, maar ik heb er het lef niet voor. Zoals ik in mijn leven vaak genoeg keuzes heb gemaakt uit een bepaalde comfort om dingen maar niet aan te gaan.
Bah maar als ik dan lees dat er mensen zijn die op deze manier zijn voorgelogen en als ze de keuze hadden gehad, met de waarheid hele andere keuzes hadden gemaakt.., ja dan weet ik ergens dat ik het hem niet kan aandoen om verder te gaan, aan kinderen te beginnen, wetende dat hij het niet gaat trekken/pikken wat ik heb gedaan. En wetende dat de kans groot is dat dit voor hem groot genoeg is om niet met mij verder te willen.
"Die houden het ook vol". Meid, je bent 31. Ga je het nog een jaar of 50 volhouden uit gemakzucht?
Ik denk dat jij heel goed weet wat je te doen staat, Je moet alleen de moed zien te verzamelen dit ook door te zetten. Hopelijk kan een goede therapeut je daarbij helpen.
maandag 16 september 2024 om 15:00
Niet voor hem gaan invullen. Het krijgen van klap na klap is ook niet goed. Wil jij nog met hem verder?? Kan het uitkomen dan moet je vertellen en de keuze bij vriend laten. Maar wil jij hem eigenlijk nog wel?Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 14:55Mijn vriend gaat niet zonder mij kapot, dat denk ik niet. Misschien verkeerd verwoord vanuit mij. Ik denk dat hij uiteindelijk wel weer een liefde en vertrouwen gaat vinden, want hij is een sterk persoon. Maar hij gaat sowieso kapot aan de leugens vanuit mij en ik weet dat hij het heel erg gaat vinden, dat zijn vertrouwen eraan gaat (tijdelijk) en zijn toekomstperspectief ook. En daarbij speelt er voor hem nu iets heel groots, waardoor hij niet goed in zijn vel zit. Dit erbij zie ik niet voor me om het nu op te biechten.
Ja klopt hoor, dit is zo dom geweest. Er zitten zoveel ‘angsten’ en ‘wat als’ scenario’s hieraan.
maandag 16 september 2024 om 15:07
Sowieso, een relatie zou niet moeten worden omschreven als: ach, we houden vol.Charlotta schreef: ↑16-09-2024 14:57"Die houden het ook vol". Meid, je bent 31. Ga je het nog een jaar of 50 volhouden uit gemakzucht?
Ik denk dat jij heel goed weet wat je te doen staat, Je moet alleen de moed zien te verzamelen dit ook door te zetten. Hopelijk kan een goede therapeut je daarbij helpen.
maandag 16 september 2024 om 15:09
Klopt, snap wat jij zegt. Maar dan ook nog het stukje ‘alleen zijn’. Ik weet niet. Heb het altijd lastig gevonden om vertrouwen te krijgen in iemand. Altijd bang om soort van verlaten of afgewezen te worden. Mijn vriend was de eerste die vol voor mij ging, waar zoveel veiligheid was. Maar ik heb nooit gekozen voor hem uit liefde. Het was meer: hij doet veel moeite, is wel leuk en knap, we hebben het leuk en ik ben wel benieuwd hoe het is om eens vol geliefd te worden door iemand, om in een relatie te zitten. Dat was daarvoor nog nooit echt gebeurd namelijk. Toen was ik begin 20 en nu zijn we hier, hebben we veel opgebouwd samen en er is zeker een houden van.Charlotta schreef: ↑16-09-2024 14:57"Die houden het ook vol". Meid, je bent 31. Ga je het nog een jaar of 50 volhouden uit gemakzucht?
Ik denk dat jij heel goed weet wat je te doen staat, Je moet alleen de moed zien te verzamelen dit ook door te zetten. Hopelijk kan een goede therapeut je daarbij helpen.
Alleen verder, zonder wat we samen hebben opgebouwd. Het is lastig. Hij is iemand waar ik zoveel veiligheid bij voel wat ik nooit echt heb kunnen ervaren. Maar besef ergens ook wel dat ik flink aan mezelf moet gaan werken want ik kan nooit echt gelukkig zijn zo. Of helemaal eerlijk naar mezelf zijn en daardoor niet naar een ander. Als ik 100% van mezelf had gehouden dan had ik al niet voor deze relatie gekozen toen. Hoe goed, lief en fijn mijn partner ook is, want aan hem ligt het echt niet. Hij verdient ook beter en dat denk ik soms ook als ik hem zie. Het is suf allemaal.
maandag 16 september 2024 om 15:15
Ik heb mijn relatie verbroken in maart. Werd ook verliefd en daar was ruimte voor in onze relatie. Kreeg wel het besef dat ik niet meer gelukkig was met mn exvriend. Ook psychisch belast, regelmatig depressief, angstig en wilde zelden mee iets leuks doen. Was dat zo zat. Vrij opeens uitgemaakt, de bekende druppel en ex sloot zich helemaal af en was niet best qua paniek en angst. Maar erg blij dat ik doorgezet heb en daar niet meer dagelijks rekening mee hoef te houden. Hele opluchtingevelien2010 schreef: ↑16-09-2024 12:50Het gaat psychisch niet goed met hem. Misschien is dit wel de genadeklap. Hij kan het nu al niet aan. En dan ook nog een ongelukkige partner.
koettie wijzigde dit bericht op 16-09-2024 15:31
0.35% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
