Relaties
alle pijlers
Vreemdgegaan en kapot van mijn eigen acties [lege OP]
maandag 16 september 2024 om 11:42
Lize10, ik probeer geen oordeel te hebben over het feit dat ze is vreemdgegaan. Ik denk ook niet dat als je door wilt met de relatie, dat bespreken dan zin heeft. Dan is het een last die ze naar mijn idee zelf moet dragen. Ik geloof alleen niet dat ze op de juiste gronden een relatie aanhoudt met deze man.
Wat ik als reactie op Roos ook al probeerde aan te geven: als de (korte) affaire/vreemdgaan maakt dat je je relatie in nieuw licht ziet en beseft hoe blij je bent met je partner, dan zeg ik, slikken en dit nooit meer.
Maar dat is niet wat to voelt. Ze vindt deze man nog steeds dezelfde vooral veilige man als vóór de affaire, maar is zich daar alleen nu meer bewust van. Ik weet ook niet of ik in geuren en kleuren een affaire zou opbiechten als ik een relatie verbreek. Ik zou het erop houden dat je erachter bent gekomen dat de liefde toch niet zo diep zit en dat je je dit bent gaan beseffen door gevoelens die je voor een ander hebt ontwikkeld en dat dit reden is om te kiezen voor eerlijkheid. of zoiets, geen idee, ik heb nooit eerder een relatie verbroken.
Maar wel alleen als je 100% voor je partner kiest. Dan zou zwijgen idd een optie zijn.
Als ze van plan is om op de huidige basis bij hem te willen blijven, zou ik het wel vertellen. Hij heeft het recht te weten met wie hij in een relatie zit. Ook als dat betekent dat hij niet meer haar veilige haven wil zijn.
Wat ik als reactie op Roos ook al probeerde aan te geven: als de (korte) affaire/vreemdgaan maakt dat je je relatie in nieuw licht ziet en beseft hoe blij je bent met je partner, dan zeg ik, slikken en dit nooit meer.
Maar dat is niet wat to voelt. Ze vindt deze man nog steeds dezelfde vooral veilige man als vóór de affaire, maar is zich daar alleen nu meer bewust van. Ik weet ook niet of ik in geuren en kleuren een affaire zou opbiechten als ik een relatie verbreek. Ik zou het erop houden dat je erachter bent gekomen dat de liefde toch niet zo diep zit en dat je je dit bent gaan beseffen door gevoelens die je voor een ander hebt ontwikkeld en dat dit reden is om te kiezen voor eerlijkheid. of zoiets, geen idee, ik heb nooit eerder een relatie verbroken.
Maar wel alleen als je 100% voor je partner kiest. Dan zou zwijgen idd een optie zijn.
Als ze van plan is om op de huidige basis bij hem te willen blijven, zou ik het wel vertellen. Hij heeft het recht te weten met wie hij in een relatie zit. Ook als dat betekent dat hij niet meer haar veilige haven wil zijn.
nomennesci0 wijzigde dit bericht op 16-09-2024 11:43
0.71% gewijzigd
maandag 16 september 2024 om 11:42
Ik weet het niet zo. Wat ik al zei: hij zit de laatste tijd niet goed in zijn vel, dus is sowieso heel erg gefocust op een bepaalde situatie van zichzelf. Daar draait het vooral om en dat is logisch. En hij heeft daardoor weinig oog voor mij of überhaupt de omgeving. We leven nu meer langs elkaar heen denk ik, en doen gewoon wat nodig is om de dag door te komen. Werken, huishouden, socializen, sport, af en toe intimiteit. Het is op de automatische piloot en ik denk weleens dat hij mij nu niet ‘echt’ ziet.noekske74 schreef: ↑16-09-2024 11:33Ik ben het eens met Jesco, TO heeft door dat ze verkeerde keuzes gemaakt heeft.
Ze geeft aan hulp in te willen schakelen via de huisarts.
TO, ik vraag me af of je man inmiddels niet doorheeft dat er iets flink mis is. Je geeft aan niet goed in je vel te zitten, afstandelijk bent. Zegt hij daar niks over?
maandag 16 september 2024 om 11:44
Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:31Het is passieloos en er is nooit passie geweest vanuit mij. Hij heeft altijd meer gegeven en ik heb altijd gedacht dat dat simpelweg niet in mij zat, dat ik er te gesloten voor was en te bewust van mezelf.. Maar ik heb nu voor het eerst meegemaakt dat ik smoorverliefd kan zijn op iemand. Dat is mij wel overkomen, zo voelt het. Dat als ik iemand alleen al zie en hoor, ik compleet voor iemand val en van alles voel. En natuurlijk: ik zou heel graag meer daarvan willen. [..] Maar ik ben te laf om mijn relatie vaarwel te zeggen. Puur egoïsme en angst. Hij is een fijne partner, biedt veiligheid, we hebben een mooi koophuis samen (moeten we dan afscheid van nemen), samen een leven met vrienden en familie. Zoveel opgebouwd. Ik moet zoveel achter mij laten dan. Ik wil best graag kinderen en met mijn vriend heb ik een goede basis. Ik ben al 31, dat voelt dan weer zo oud om alles te moeten opbouwen.
Gun je toekomstige kind(eren) alsjeblieft een stel ouders die elkaar lief, leuk en lekker vinden zodat die kleintjes een gezond idee van liefde meekrijgen.
Vanuit lafheid, luiheid, geef het een naam, blijven hangen bij iemand met wie je de waakvlam geeneens aankrijgt is echt zonde van je tijd denk ik.
maandag 16 september 2024 om 11:44
Die (ex)vriend heeft heus wel door dat er meer speelt als TO het zomaar uitmaakt. Dus richting hem is het wel zo eerlijk om ook over die affaire te vertellen. Sterker nog, dan kan hij het waarschijnlijk makkelijker afsluiten dan wanneer het voor hem onduidelijk blijft of hij later alsnog achter die affaire komt.september schreef: ↑16-09-2024 11:16Relatie verbreken, contact met affaire verbreken en je even op jezelf richten.
Ik zou je vriend wel laten weten waarom je het uitmaakt, anders kun je het alsnog niet achter je laten. Dit komt namelijk uit. Was je op reis in het buitenland vreemdgegaan zonder getuigen, dan zou ik zeggen, neem het mee je graf in. Maar dit komt waarschijnlijk wel bovendrijven.
En dan ga je met jezelf aan het werk, al dan niet met hulp.
maandag 16 september 2024 om 11:44
TO, jullie relatie is geen goede basis. Daar ben je nu achter gekomen. Als je hier mee door gaat wordt de schade alleen maar groter. Er zijn geen kinderen in het spel, dus je kunt hier nu nog redelijk uitkomen. Ja dat is zwaar, maar op de lange termijn misschien de beste optie voor je.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:31Je hebt gelijk. Het is passieloos en er is nooit passie geweest vanuit mij. Hij heeft altijd meer gegeven en ik heb altijd gedacht dat dat simpelweg niet in mij zat, dat ik er te gesloten voor was en te bewust van mezelf.. Maar ik heb nu voor het eerst meegemaakt dat ik smoorverliefd kan zijn op iemand. Dat is mij wel overkomen, zo voelt het. Dat als ik iemand alleen al zie en hoor, ik compleet voor iemand val en van alles voel. En natuurlijk: ik zou heel graag meer daarvan willen. Daarom kon ik makkelijk toegeven aan de passie voor hem en opgaan in het moment. Nooit afscheid willen nemen, best ver gaan. Het voelde heel fijn om zoiets te kunnen ervaren met iemand. En ik kende dat intense gevoel niet.
Maar ik ben te laf om mijn relatie vaarwel te zeggen. Puur egoïsme en angst. Hij is een fijne partner, biedt veiligheid, we hebben een mooi koophuis samen (moeten we dan afscheid van nemen), samen een leven met vrienden en familie. Zoveel opgebouwd. Ik moet zoveel achter mij laten dan. Ik wil best graag kinderen en met mijn vriend heb ik een goede basis. Ik ben al 31, dat voelt dan weer zo oud om alles te moeten opbouwen.
Sterkte
maandag 16 september 2024 om 11:46
Leven in een leugen dat verdient hij wel? Hoe weet jij zó zeker dat hij dit prefereert boven de waarheid wat misschien even pijn doet maar hem wel in staat zal stellen iemand te vinden die werkelijk bij hem wil zijn om hem… Wederom draait het hier om jou.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:31Het opbiechten ga ik inderdaad niet doen. Ergens zorgt dat er wel voor dat er een zwaar schuldgevoel weggaat, omdat het dan op tafel ligt inderdaad. Maar ik weet dat het mijn partner kapot zal maken en dat verdient hij niet (daarom had ik het ook allemaal niet moeten doen in 1e instantie, maar ik heb het toch gedaan helaas).
maandag 16 september 2024 om 11:47
Hopelijk inzichten in mezelf en mijn gedrag. Zodat ik eerlijker kan zijn naar mezelf en daardoor ook naar anderen. En dat ik dit daardoor nooit meer ga doen. Ik had namelijk nooit verwacht dat ik zoiets bewust zou kunnen doen en dat neem ik mezelf wel kwalijk.
maandag 16 september 2024 om 11:49
Ik weet niet of het al genoemd is ,maar esther perel is een psychologe die is gespecialiseerd in vreemdgaan. ze heeft daar mooi over geschreven en zijn ook podcasts geloof ik. Haar visie helpt je te begrijpen waarom je dit gedaan hebt (vaak een gemis in jezelf, niet perse in je relatie) en helpt je milder voor jezelf te zijn. Mocht je kiezen voor je vriend, vind ik dat je hem ook het recht met geven te kiezen of hij gezien dit wat er allemaal gebeurd is met jou verder te willen. je kan dat niet eenzijdig besluiten, dat vreet aan jou en aan jullie
maandag 16 september 2024 om 11:50
je moet juist wel eerlijk zijn, het leed is al geschiedt. voor hem om verder te kunnen (met of zonder jou) is de waarheid van veel belang
maandag 16 september 2024 om 11:51
Je voelt je k*t doordat je vastzit in een leugen. Dit is toch ook geen doen, steeds over je schouder moeten kijken? Ik denk ook niet dat je relatie ‘dieper’ gaat worden met deze leugen. Het zal een schaduw leggen over alles waar je het nu over hebt: dat koophuis, die gezamenlijke vrienden, de eventuele kinderen. Je gaat daar nu al aan onderdoor. Stel je voor dat je jouw vriend in het ongewisse laat en een kind met hem op de wereld zet. Om het nog niet te hebben over wat er gebeurt als vriend erachter komt jaren later en twee kinderen verder. Hier is toch niets gelijkwaardigs meer aan?
Dat het uitkomt is niet ondenkbaar want die vent van die affaire klinkt als een creep eersteklas. Als hij nu al zo om zich heen slaat met liefdesverdriet, kun je je wel bedenken wat hij doet als dat laatste beetje liefde (of jeuk) is weggeëbd. Dit is een tikkende tijdbom.
Ik vond het advies om je relatie te beëindigen (al dan niet met opbiechten) en aan jezelf werken nog het beste. Je weet nu wat je zoekt in een relatie, wat je wil. Dat je ‘al’ 31 bent is een uitvlucht. Je weet zelf ook wel dat als je jouw vriend in een leugen laat leven, dit toch aan je blijft vreten (gezien hoe jij je nu voelt).
Dat het uitkomt is niet ondenkbaar want die vent van die affaire klinkt als een creep eersteklas. Als hij nu al zo om zich heen slaat met liefdesverdriet, kun je je wel bedenken wat hij doet als dat laatste beetje liefde (of jeuk) is weggeëbd. Dit is een tikkende tijdbom.
Ik vond het advies om je relatie te beëindigen (al dan niet met opbiechten) en aan jezelf werken nog het beste. Je weet nu wat je zoekt in een relatie, wat je wil. Dat je ‘al’ 31 bent is een uitvlucht. Je weet zelf ook wel dat als je jouw vriend in een leugen laat leven, dit toch aan je blijft vreten (gezien hoe jij je nu voelt).
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 16 september 2024 om 11:53
Je bent wél aan het winkelen to. Je hebt een aantal dingen in je mandje zitten, die je niet weg wilt doen. Je wilt geen gedoe, een basis met wonen en toekomst.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:31Maar ik ben te laf om mijn relatie vaarwel te zeggen. Puur egoïsme en angst. Hij is een fijne partner, biedt veiligheid, we hebben een mooi koophuis samen (moeten we dan afscheid van nemen), samen een leven met vrienden en familie. Zoveel opgebouwd. Ik moet zoveel achter mij laten dan. Ik wil best graag kinderen en met mijn vriend heb ik een goede basis. Ik ben al 31, dat voelt dan weer zo oud om alles te moeten opbouwen.
Ik zeg niet dat het raar is dat je bepaalde dingen zoekt in het leven en niet staat te trappelen om deze kwijt te raken. Maar probeer het eens om te draaien. Hoe fijn zou jij het vinden als je erachter kwam dat de persoon voor wie jij de gevoelens hebt die je hebt beschreven en daar een toekomst mee wilt opbouwen, vanwege pure veiligheid bij te zijn gebleven? Niet omdat hij je nu wérkelijk zo leuk vond of aantrekkelijk, maar omdat je vooral voorhanden was en een vast inkomen meebracht waarmee je een gezamenlijk huis kon bekostigen?
Nogmaals, er zijn stellen voor wie deze manier van leven prima is. Zoeken ook niet meer. Maar jij bent een tikkende tijdbom. Kan elk moment weer afgaan en staat niet gericht op je partner, maar op wat hij voor jou meebrengt in het leven.
Andere vraag: hoe zou je je voelen als de rollen omgedraaid waren? Zou je het willen weten hoe hij erin staat en zijn passie ligt bij een andere vrouw?
maandag 16 september 2024 om 11:55
Nou, een psyholoog gaat er niet voor zorgen dat jij je hele leven tevreden bent in een passieloze relatie.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:47Hopelijk inzichten in mezelf en mijn gedrag. Zodat ik eerlijker kan zijn naar mezelf en daardoor ook naar anderen. En dat ik dit daardoor nooit meer ga doen. Ik had namelijk nooit verwacht dat ik zoiets bewust zou kunnen doen en dat neem ik mezelf wel kwalijk.
Dat heb je zelf al gemerkt. Dat was niet fijn en dan wordt je verliefd.
Ja, nu lukt het je even. Je bent geschrokken.
Dan wil je kinderen en slokken die alle aandacht op. In die fase redt je dat misschien ook. Jullie zullen dan niet nader tot elkaar komen want jullie gaan die kinderfase al in met 'langs elkaar leven' zoals je zegt. Dus weinig verbonden.
Dan worden ze iets ouder en jij bent zelf echt nog niet oud. Wel halverwege je leven, in je heen zie je wel stellen die echt gek met elkaar zijn (want het kan wel!). Je bent ook op je seksuele piek. Nou dat alles bij elkaar gaat er voor zorgen dat jij niet tevreden op de bank zit tegen die tijd.
Om nog maar niet te spreken over de tijd daarna, als je kinderen uitvliegen en je leven weer meer wordt ingevuld door wat jij en je man samen hebben.
maandag 16 september 2024 om 11:57
Grof vuil is een prima plaats voor dat soort partners, goed gedaan 'm daar te parkeren !
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
maandag 16 september 2024 om 12:04
Werkelijk? Dat gaat het niet echt brengen. Ten eerste ben je maanden, zo niet jaren verder. En dan? Dan weet je dingen van jezelf. Maar je blijft in de basis dezelfde. Kan een keer een flink potje janken, je misschien wat kwetsbaarder openstellen, wat beter een gesprek aangaan. En dit zal je heus helpen op de lange termijn. Maar het gaat je huidige leven niet fixen. Als je morgen je eerste afspraak hebt bij de psych ben je zó een jaar verder voor je ook maar een beetje de kern kunt aanraken. En die kern verandert niet, je zult er misschien om kunnen huilen. Beseffen dat je wat tekort bent gekomen. Maar alsnog komt er dan niemand aanrennen om dat tekort aan te vullen. Dus je gaat je een periode kut en eenzaam voelen, nog verder kunnen wentelen in het bad van tekorten. En dan....dan komt na maanden en maanden (reken op 1 a 2 jaar verder) onderzoek de conclusie dat er niemand aan komt rennen om de zaken te repareren. Dat kan maar 1 iemand en dat ben jijzelf. En hoe repareer je? Door trouw te zijn aan jezelf. En dan sta je alsnog op het punt dat je niet onder de conclusie uitkomt dat je feitelijk in een valse relatie zit. En misschien heb je dat probleem inmiddels getackeld door zwanger te raken en is dat een mooie afleiding voor de komende 10-15 jaar. En dan kom je jezelf wel weer opnieuw tegen.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:47Hopelijk inzichten in mezelf en mijn gedrag. Zodat ik eerlijker kan zijn naar mezelf en daardoor ook naar anderen. En dat ik dit daardoor nooit meer ga doen. Ik had namelijk nooit verwacht dat ik zoiets bewust zou kunnen doen en dat neem ik mezelf wel kwalijk.
Ik zou kiezen voor het eerste, maar goed, ik begrijp uit jouw verhaal dat je dat niet gaat doen en je liever de weg kiest van de minste weerstand. Maar hang je hoop niet op aan therapie. Dat gaat op korte termijn niks oplossen. Want je komt er al snel achter dat je het uiteindelijk tóch zelf moet doen.
maandag 16 september 2024 om 12:06
Sorry hoor maar gaan we het nu hebben over zijn tekortkomingen? Jij ziet hem wel echt maar waardeert hem niet. Dat vind ik nog veel erger. Je neemt genoegen met hem. En je echt zien... dat gaat dus niet.Spinnenkop1 schreef: ↑16-09-2024 11:42Ik weet het niet zo. Wat ik al zei: hij zit de laatste tijd niet goed in zijn vel, dus is sowieso heel erg gefocust op een bepaalde situatie van zichzelf. Daar draait het vooral om en dat is logisch. En hij heeft daardoor weinig oog voor mij of überhaupt de omgeving. We leven nu meer langs elkaar heen denk ik, en doen gewoon wat nodig is om de dag door te komen. Werken, huishouden, socializen, sport, af en toe intimiteit. Het is op de automatische piloot en ik denk weleens dat hij mij nu niet ‘echt’ ziet.
Ik ben normaal echt niet zo oordelend als t op vreemdgaan aankomt maar eigenlijk blijkt uit alles dat je vooral het vervelende gevoel als gevolg van jouw acties vervelend vindt. Heel naar.
maandag 16 september 2024 om 12:08
maandag 16 september 2024 om 12:09
Nee, dat klopt. Het zal ergens nooit gelijkwaardig zijn/worden. Ik ga dit altijd met mij meedragen. Dit is verpest door mijn eigen acties en daar moet ik mee leven. Het is zo dom geweest.lemoos2 schreef: ↑16-09-2024 11:51Je voelt je k*t doordat je vastzit in een leugen. Dit is toch ook geen doen, steeds over je schouder moeten kijken? Ik denk ook niet dat je relatie ‘dieper’ gaat worden met deze leugen. Het zal een schaduw leggen over alles waar je het nu over hebt: dat koophuis, die gezamenlijke vrienden, de eventuele kinderen. Je gaat daar nu al aan onderdoor. Stel je voor dat je jouw vriend in het ongewisse laat en een kind met hem op de wereld zet. Om het nog niet te hebben over wat er gebeurt als vriend erachter komt jaren later en twee kinderen verder. Hier is toch niets gelijkwaardigs meer aan?
Dat het uitkomt is niet ondenkbaar want die vent van die affaire klinkt als een creep eersteklas. Als hij nu al zo om zich heen slaat met liefdesverdriet, kun je je wel bedenken wat hij doet als dat laatste beetje liefde (of jeuk) is weggeëbd. Dit is een tikkende tijdbom.
Ik vond het advies om je relatie te beëindigen (al dan niet met opbiechten) en aan jezelf werken nog het beste. Je weet nu wat je zoekt in een relatie, wat je wil. Dat je ‘al’ 31 bent is een uitvlucht. Je weet zelf ook wel dat als je jouw vriend in een leugen laat leven, dit toch aan je blijft vreten (gezien hoe jij je nu voelt).
Klopt ook, daar ben ik ergens soms ook bang voor sinds ik zijn boosheid heb gezien. En hoe hij mij probeerde te kwetsen en bedreigen. De boosheid is nu weer wat weg bij hem denk ik. Spreek hem niet maar hij probeert contact op te nemen. En volgens mij denkt hij nu dat hij mij nog weet om te praten dat ik voor hem kies. Wat als hij definitief beseft dat ik dat niet ga doen? Het voelt inderdaad als een tikkende tijdbom. Aan de andere kant hoop ik dat hij genoeg respect heeft om dit bij mij te laten en niet dat hij mijn partner gaat benaderen uit boosheid. Maar echt respect heb ik ook niet voor hem gehad af en toe, dus.
Dit is 1 grote zooi, onbegrijpelijk dat ik dit zo ver heb laten komen. En ik had het kunnen weten.
maandag 16 september 2024 om 12:11
Oh nee, bedoel dat niet als tekortkoming van hem want ik weet waar het vandaan komt. Normaal is hij totaal niet zo en zelfs nu doet hij nog genoeg. Maar het is meer een verklaring van waarom hij niet ziet dat er bij mij iets speelt.Hijodelaluna schreef: ↑16-09-2024 12:06Sorry hoor maar gaan we het nu hebben over zijn tekortkomingen? Jij ziet hem wel echt maar waardeert hem niet. Dat vind ik nog veel erger. Je neemt genoegen met hem. En je echt zien... dat gaat dus niet.
Ik ben normaal echt niet zo oordelend als t op vreemdgaan aankomt maar eigenlijk blijkt uit alles dat je vooral het vervelende gevoel als gevolg van jouw acties vervelend vindt. Heel naar.
maandag 16 september 2024 om 12:17
Eens met deze uiteenzetting. Maar toch zou therapie wel nuttig zijn omdat je daar de handvatten aangereikt krijgt om met jezelf aan de slag te kunnen.NomenNesci0 schreef: ↑16-09-2024 12:04Werkelijk? Dat gaat het niet echt brengen. Ten eerste ben je maanden, zo niet jaren verder. En dan? Dan weet je dingen van jezelf. Maar je blijft in de basis dezelfde. Kan een keer een flink potje janken, je misschien wat kwetsbaarder openstellen, wat beter een gesprek aangaan. En dit zal je heus helpen op de lange termijn. Maar het gaat je huidige leven niet fixen. Als je morgen je eerste afspraak hebt bij de psych ben je zó een jaar verder voor je ook maar een beetje de kern kunt aanraken. En die kern verandert niet, je zult er misschien om kunnen huilen. Beseffen dat je wat tekort bent gekomen. Maar alsnog komt er dan niemand aanrennen om dat tekort aan te vullen. Dus je gaat je een periode kut en eenzaam voelen, nog verder kunnen wentelen in het bad van tekorten. En dan....dan komt na maanden en maanden (reken op 1 a 2 jaar verder) onderzoek de conclusie dat er niemand aan komt rennen om de zaken te repareren. Dat kan maar 1 iemand en dat ben jijzelf. En hoe repareer je? Door trouw te zijn aan jezelf. En dan sta je alsnog op het punt dat je niet onder de conclusie uitkomt dat je feitelijk in een valse relatie zit. En misschien heb je dat probleem inmiddels getackeld door zwanger te raken en is dat een mooie afleiding voor de komende 10-15 jaar. En dan kom je jezelf wel weer opnieuw tegen.
Ik zou kiezen voor het eerste, maar goed, ik begrijp uit jouw verhaal dat je dat niet gaat doen en je liever de weg kiest van de minste weerstand. Maar hang je hoop niet op aan therapie. Dat gaat op korte termijn niks oplossen. Want je komt er al snel achter dat je het uiteindelijk tóch zelf moet doen.
Bij een scheiding in je haar gaat het ook 2 kanten uit dus dikke doei! (by GrumpyCat1983)
maandag 16 september 2024 om 12:23
Zeker. Ik vind therapie ook zinvol. Maar vooral om op een bepaald punt (na minimaal zo'n 1 a 2 jaar) te beseffen dat het beste wat je kunt doen, is trouw zijn aan jezelf. En soms heb je daar therapie voor nodig om tot dat besef te komen. Het gaat dus niet de huidige problemen oplossen of een quick fix zijn dat je zodanig verandert dat je nóóóóit meer zult vreemdgaan bij je partner. Het zal je dichter bij jezelf brengen. Ook als dat betekent dat je dan concludeert dat deze relatie het niet is, om alsnog het verdrietige proces van scheiden in te gaan. Maar dan weet je op dat punt wel beter waarvoor je die keuze maakt.
maandag 16 september 2024 om 12:24
Dank je. Ik heb terug gereageerd.
Het lucht wel op om mijn verhaal hier neer te zetten. Heb dit nog nooit met iemand kunnen delen, zelfs vriendinnen niet. Ik krijg hier wel harde reacties, maar ook de harde reacties geven mij soms inzichten in mezelf of de situatie (net zoals de minder harde reacties). Moet wel zeggen dat sommige reacties mij kunnen raken, maar begrijp wel waarom sommige reacties hard zijn.
Liefst spreek ik met iemand persoonlijk hierover. Daarom hoop ik dat ik snel terecht kan bij een psycholoog.
maandag 16 september 2024 om 12:31
Van je minnaar kreeg je aandacht en bevestiging dat is wat je zocht en kreeg .
Daarmee aan de slag en dat kan idd met een psycholoog .
Nu vertellen aan je partner geeft jou opluchting en je partner verdriet maar als je het niet doet ligt er dankzij ex-minnaar toch een tijdbom die een keer afgaat het komt altijd een keer uit . Eerlijk zijn zou altijd mijn voorkeur hebben .
Over wat voor tijdsduur/ontmoetingen hebben we het totaal ? Voor mij als partner zou dat ook nog wel uitmaken .
Daarmee aan de slag en dat kan idd met een psycholoog .
Nu vertellen aan je partner geeft jou opluchting en je partner verdriet maar als je het niet doet ligt er dankzij ex-minnaar toch een tijdbom die een keer afgaat het komt altijd een keer uit . Eerlijk zijn zou altijd mijn voorkeur hebben .
Over wat voor tijdsduur/ontmoetingen hebben we het totaal ? Voor mij als partner zou dat ook nog wel uitmaken .
maandag 16 september 2024 om 12:38
ik heb dit ook meegemaakt TO, na een hele lange relatie. wij zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan en achteraf was dat een bevrijding. het is zo ontzettend moeilijk om er samen weer helemaal voor te gaan. het heeft wel veel impact op je zelfbeeld, ook door reacties van anderen. deels zijn die te begrijpen, anderzijds waren ze er niet bij. ik wens je veel sterkte, wat je ook gaat doen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
