Relaties
alle pijlers
Vriend heeft last van ‘tics’
dinsdag 22 september 2020 om 08:41
Hoi allen,
Ik hoop dat iemand hier mij wat tips kan geven. Mijn vriend en ik zijn vier jaar samen. Één jaar geleden is hij bij mij komen wonen. Ik wist al vanaf het begin dat mijn vriend soms last had van tics maar sinds hij bij mij woont merk ik pas hoe erg het is. Als er op internet naar zoek krijg ik gelijk als resultaat gilles de la tourette maar zo erg is het absoluut niet. Wat mijn vriend doet is: snelle onverwachte bewegingen maken, constant aan zijn nagels pulken of zijn handen heen en weer bewegen. Soms zitten we aan tafel en dan maakt hij onverwacht hele snelle en rare bewegingen met zijn handen alsof hij een magic show aan het opvoeren is. Hij herhaalt soms woorden die op tv woorden gezegd en hij grappig vindt fluisterend, hij knipt vaak met z’n vingers en hij maakt af en toe, maar steeds, dezelfde geluidjes met zijn mond.
Ik heb al regelmatig het gesprek met hem hierover proberen aan te gaan: hoe lang doe je dit al? Weet je waar het vandaan komt? Hoe komt het dat je dit steeds doet? Maar hij is conflictvermijdend en ik krijg nooit echt duidelijke antwoorden. Zelf beseft hij ook echt niet hoe erg het is. Hij wilt er ook niks aan doen om het te veranderen. Als we met vreemde mensen praten doet hij het ook en ik denk dat hem dat bijvoorbeeld gaat belemmeren bij sollicitaties. Dat doet het eigenlijk al.
Kan ik er mee leven? Ja, want ik hou van hem. Dat neemt echter niet weg dat het echt rete irritant kan zijn als je rustig film wilt kijken en er zit constant iemand naast je te wiebelen.
Moet ik het nu gewoon zo laten of hebben jullie nog ideeën? Ik hoor het heel graag.
Ik hoop dat iemand hier mij wat tips kan geven. Mijn vriend en ik zijn vier jaar samen. Één jaar geleden is hij bij mij komen wonen. Ik wist al vanaf het begin dat mijn vriend soms last had van tics maar sinds hij bij mij woont merk ik pas hoe erg het is. Als er op internet naar zoek krijg ik gelijk als resultaat gilles de la tourette maar zo erg is het absoluut niet. Wat mijn vriend doet is: snelle onverwachte bewegingen maken, constant aan zijn nagels pulken of zijn handen heen en weer bewegen. Soms zitten we aan tafel en dan maakt hij onverwacht hele snelle en rare bewegingen met zijn handen alsof hij een magic show aan het opvoeren is. Hij herhaalt soms woorden die op tv woorden gezegd en hij grappig vindt fluisterend, hij knipt vaak met z’n vingers en hij maakt af en toe, maar steeds, dezelfde geluidjes met zijn mond.
Ik heb al regelmatig het gesprek met hem hierover proberen aan te gaan: hoe lang doe je dit al? Weet je waar het vandaan komt? Hoe komt het dat je dit steeds doet? Maar hij is conflictvermijdend en ik krijg nooit echt duidelijke antwoorden. Zelf beseft hij ook echt niet hoe erg het is. Hij wilt er ook niks aan doen om het te veranderen. Als we met vreemde mensen praten doet hij het ook en ik denk dat hem dat bijvoorbeeld gaat belemmeren bij sollicitaties. Dat doet het eigenlijk al.
Kan ik er mee leven? Ja, want ik hou van hem. Dat neemt echter niet weg dat het echt rete irritant kan zijn als je rustig film wilt kijken en er zit constant iemand naast je te wiebelen.
Moet ik het nu gewoon zo laten of hebben jullie nog ideeën? Ik hoor het heel graag.
zaterdag 26 september 2020 om 10:05
Mijn kind heeft Tourette (met diagnose). Het is een definitie aandoening: langer dan zoveel tijd tics, nooit langer dan 3 maanden zonder geweest en minstens twee motorische tics en één vocale tic.Zigzag89 schreef: ↑22-09-2020 12:48Ik maakte deze post eerder uit bezorgdheid. Vooral ook omdat hij er niet open met mij over wilt praten.
Omdat er verder weinig over te zeggen valt. Hij heeft tics. Soms voelt hij aandrang en dat gaat alleen weg als hij zijn tic uit.
Toen we net samenwoonde merkte ik op dat hij altijd een kuchje heeft. Dus ik vroeg hem
Daarna. Hij zei dat collega’s van hem dat ook al eens hadden gezegd. Hij is naar de dokter geweest en die heeft wat met medicijnen geprobeerd een paar keer maar de uiteindelijke conclusie was (wat ik al dacht maar voor me heb gehouden) dat het iets psychisch is. Ook een nerveuze tic dus. Nu wordt er niet meer over gepraat en niks meer meegedaan. En ik weet vrij zeker dat hij zelf niet eens doorheeft hoeveel tics er zijn en hoe vaak hij iets doet. Maar zeggen jullie dus dat ik dit zo moet laten en accepteren of weggaan?
Ik begrijp heel goed dat het voor hem vervelend is er steeds op gewezen te worden maar zoals ik eerder al zei hebben we er nog nooit een diepgaand gesprek over kunnen hebben. Moet ik hem dus niet bewust maken van zijn gedrag? Het conflictvermijdendgedrag zit overigens echt in zijn hele systeem want dat doet hij bij alles. Hij geeft ook aan daar moeite mee te hebben.
Ik ga dit niet het breekpunt laten zijn van onze relatie en ik wil graag dat hij zich op zijn gemak kan voelen, thuis bij mij. Maar ik moet ook eerlijk zijn en toegeven dat ik het soms lastig vindt.
Er is weinig of niets bekend over de oorzaak. Je hebt het gewoon. Bij stress kan het verergeren.
Mijn kind wil er niet over praten. Niet omdat het zich schaamt, maar omdat er verder niets over te zeggen valt. Inmiddels heeft kind (18) vrijwel geen tics meer.
Ik zou zeggen: lees je een beetje in een leer ermee leven. En stop met dat geanalyseer. Daar zit die arme man/ jongen duidelijk niet op te wachten.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zaterdag 26 september 2020 om 11:03
VelvetVolvo schreef: ↑22-09-2020 09:32Ik zou er niet mee kunnen leven, zou het gevoel hebben met een achterlijk iemand samen te wonen. Ook als ie verder heel intelligent en sociaal is.
Zou me ook schamen om met hem in het openbaar te zijn. Heb jij daar geen last van?
Mijn man heeft lichte tics (en ook ADHD) en ik merk daar niks van.
Ik heb een goede vriendin met heel erge tourette (zat in dat programma paar jaar geleden) en ja, je merkt het natuurlijk. Maar schamen? Absoluut niet!! Gelukkig heeft zij een man en vrienden die zo niet denken!
