Relaties
alle pijlers
Vriend is zinloos gefrustreerd en reageert op mij af
zaterdag 1 maart 2008 om 14:37
Ik heb een vriend die enkele jaren jonger is dan ik. We hebben sinds 2 jaar een relatie en doorgaans behandelt hij me als een prinsesje. Heel fijn, omdat ik hiervoor getrouwd ben geweest met iemand die me als een stuk vuil behandelde.
Nu wil het geval dat mijn vriend zich vaak vreselijk opwindt over, voor mij, onbegrijpelijke zaken. Dat iemand zich bijvoorbeeld houdt aan de maximumsnelheid is al reden voor hem om zich helemaal te laten gaan. Vloeken, schelden en tieren. Ook als een apparaat kapot gaat, kan hij daar vreselijk boos om worden. Ik heb in eerste instantie geprobeerd om het te negeren, maar het wordt steeds erger. Ik kan me dan niet stil houden en vertel hem dan, dat ik het niet prettig vind als hij zo reageert. Volgens hem is hij gewoon zo en moet ik het maar gewoon accepteren.
Sinds kort valt hij in dat soort situaties ook naar mij uit. Daar ben ik vreselijk flauw van, maar het komt bij hem niet aan. Ik ben heel erg gek met hem, maar dit stoort me ontzettend. Naar mijn idee is het van hem vreselijk kinderlijk te verwachten dat ik dit maar accepteer, terwijl hij niet kan accepteren dat ik zijn gedrag vreselijk vind. Het lijkt aldoor verder te escaleren en ik ben bang dat ik straks weer in een positie zit, waarin ik het lijdend onderwerp ben, zoals in mijn vorige relatie.
Hoe hier nu mee om te gaan? Kent iemand dit?
Groetjes,
Bullekrol
Nu wil het geval dat mijn vriend zich vaak vreselijk opwindt over, voor mij, onbegrijpelijke zaken. Dat iemand zich bijvoorbeeld houdt aan de maximumsnelheid is al reden voor hem om zich helemaal te laten gaan. Vloeken, schelden en tieren. Ook als een apparaat kapot gaat, kan hij daar vreselijk boos om worden. Ik heb in eerste instantie geprobeerd om het te negeren, maar het wordt steeds erger. Ik kan me dan niet stil houden en vertel hem dan, dat ik het niet prettig vind als hij zo reageert. Volgens hem is hij gewoon zo en moet ik het maar gewoon accepteren.
Sinds kort valt hij in dat soort situaties ook naar mij uit. Daar ben ik vreselijk flauw van, maar het komt bij hem niet aan. Ik ben heel erg gek met hem, maar dit stoort me ontzettend. Naar mijn idee is het van hem vreselijk kinderlijk te verwachten dat ik dit maar accepteer, terwijl hij niet kan accepteren dat ik zijn gedrag vreselijk vind. Het lijkt aldoor verder te escaleren en ik ben bang dat ik straks weer in een positie zit, waarin ik het lijdend onderwerp ben, zoals in mijn vorige relatie.
Hoe hier nu mee om te gaan? Kent iemand dit?
Groetjes,
Bullekrol
zaterdag 1 maart 2008 om 14:49
Heb je ook al eens een keer een gesprek hierover gehad op een moment dat hij niet heet is? Waarin je hem duidelijk maakt wat het doet met jou, al die verbale agressie, en waarin hij probeert uit te leggen hoe het volgens hem komt dat 'ie zich zo opwindt.
Ik denk dat 'ie gelijk heeft met 'dat 'ie nu eenmaal zo is'. Ben zelf een nogal opvliegend type in bepaalde situaties -kan zelfs zoiets flauws zijn als dat het regent als ik weg moet- en slik medicijnen om ietwat beheerster te kunnen reageren.
Kan me aan de andere kant ook goed voorstellen dat je bang bent zelf lijdend voorwerp te worden. Kun je nagaan waarom 'ie op jou afreageert, is het mogelijk omdat 'ie beseft dat jij niet achter hem staat in die tirades? Heeft 'ie ooit tegen je gezegd dat het hem spijt dat 'ie tegen je is uitgevallen?
Praten is de boodschap, maar dan wel op een rustig moment. Jij kunt pas meer gerust zijn als je uit zijn mond hoort dat het allemaal niet tegen jou bedoeld is, en terecht dat hij van jou best doordrongen mag zijn dat jij er niet tegen kunt, dat je er bang van wordt.
Ik denk dat 'ie gelijk heeft met 'dat 'ie nu eenmaal zo is'. Ben zelf een nogal opvliegend type in bepaalde situaties -kan zelfs zoiets flauws zijn als dat het regent als ik weg moet- en slik medicijnen om ietwat beheerster te kunnen reageren.
Kan me aan de andere kant ook goed voorstellen dat je bang bent zelf lijdend voorwerp te worden. Kun je nagaan waarom 'ie op jou afreageert, is het mogelijk omdat 'ie beseft dat jij niet achter hem staat in die tirades? Heeft 'ie ooit tegen je gezegd dat het hem spijt dat 'ie tegen je is uitgevallen?
Praten is de boodschap, maar dan wel op een rustig moment. Jij kunt pas meer gerust zijn als je uit zijn mond hoort dat het allemaal niet tegen jou bedoeld is, en terecht dat hij van jou best doordrongen mag zijn dat jij er niet tegen kunt, dat je er bang van wordt.
zaterdag 1 maart 2008 om 14:59
Ik herken het tieren en vloeken enz wel aardig. Mijn beste vriend kan er ook wat van....heel irri....Ik durf er alleen niet zo goed wat van te zeggen. Maar wat je zegt om de kleinste dingen, scheld enz hij al. Met de ergste ziektes, (kanker dus :S:S:S) en dat vind ik vooral heel erg. Om dat ik gewoon mensen ken die dat hebben of er aan zijn overleden.....Ik heb er dus ervaring mee maar tips heb ik niet...Wilde je laten weten dat ik het herken! Het is lastig...Maar er over praten is het beste. Ik moet het ook nog gewoon nog steeds aankaarten, zo van he weet je wel wat je zegt enz...Zijn vriendin vind het btw ook erg irri!
zaterdag 1 maart 2008 om 15:14
Wat kloten voor je! Lijkt me heel onveilig voelen.... Blijf vooral aangeven dat je het vervelend vindt en vooral wat het met je doet. Dat het je beangstigd, dat je bang bent voor herhaling (vanuit je vorige relatie). Dan weet hij ook wat zijn gedrag met een ander doet, misschien is hij daar nu nog niet voldoende van doordrongen. Probeer in ieder geval ook uit de rol van lijdend voorwerp te blijven, eenmaal daarin, is het lastig er weer uit te klimmen. Accepteer het gedrag dus niet, want het zijn geen normale reacties om met dit soort kleine voorvallen om te gaan.
Hoop dat jullie er uitkomen samen!!
Groetjes
Hoop dat jullie er uitkomen samen!!
Groetjes
zaterdag 1 maart 2008 om 16:42
Hoi,
Ik herken gedeeltelijk jouw verhaal met mijn ex. Bij hem was het misschien niet geheel 'zinloos' (was bezig aan verbouwing huis, zwaar onderschat qua werk en financiën), maar ik kreeg het op het laatste ook constant op mijn bord. Heb er eigenlijk best nog wel begrip voor gehad een tijd, maar uiteindelijk liep ik gewoon op eieren en da's geen leuk gevoel! We zijn toen uit elkaar gegaan, ook omdat hij het allemaal niet meer zag zitten, het werd hem allemaal teveel. Zijn iets later terug samengekomen, heb mijn grenzen wel aangegeven toen, dat ik wil dat hij mij met respect behandelt, dat ik begrip heb voor zijn stressmomenten, ... maar dat ik hem anderzijds ook heel hard steun, dat wist hij trouwens ook. Het heeft helaas niet mogen zijn, na 2 weken zag ik al herhaling. Mijn ex wist trouwens dat ik heel gevoelig was op dat vlak. Als ik nu terugdenk aan wat ik mij soms heb laten zeggen...
Is er misschien iets bij jouw vriend dat meespeelt nu en dit gedrag kan verklaren? Is het er altijd geweest?
Blijf je grenzen aangeven en betrek het zeker niet persoonlijk op jou. Meestal zit die 'onvrede' in zichzelf en/of andere dingen en reageren ze dat makkelijkste af op iemand die heel dicht bij hen staat, ook al is dat geen excuus. Als het je echt een rotgevoel gaat geven, zou ik er toch eens goed over nadenken.
Groetjes en succes
Ik herken gedeeltelijk jouw verhaal met mijn ex. Bij hem was het misschien niet geheel 'zinloos' (was bezig aan verbouwing huis, zwaar onderschat qua werk en financiën), maar ik kreeg het op het laatste ook constant op mijn bord. Heb er eigenlijk best nog wel begrip voor gehad een tijd, maar uiteindelijk liep ik gewoon op eieren en da's geen leuk gevoel! We zijn toen uit elkaar gegaan, ook omdat hij het allemaal niet meer zag zitten, het werd hem allemaal teveel. Zijn iets later terug samengekomen, heb mijn grenzen wel aangegeven toen, dat ik wil dat hij mij met respect behandelt, dat ik begrip heb voor zijn stressmomenten, ... maar dat ik hem anderzijds ook heel hard steun, dat wist hij trouwens ook. Het heeft helaas niet mogen zijn, na 2 weken zag ik al herhaling. Mijn ex wist trouwens dat ik heel gevoelig was op dat vlak. Als ik nu terugdenk aan wat ik mij soms heb laten zeggen...
Is er misschien iets bij jouw vriend dat meespeelt nu en dit gedrag kan verklaren? Is het er altijd geweest?
Blijf je grenzen aangeven en betrek het zeker niet persoonlijk op jou. Meestal zit die 'onvrede' in zichzelf en/of andere dingen en reageren ze dat makkelijkste af op iemand die heel dicht bij hen staat, ook al is dat geen excuus. Als het je echt een rotgevoel gaat geven, zou ik er toch eens goed over nadenken.
Groetjes en succes
zaterdag 1 maart 2008 om 17:04
Dank jullie wel voor jullie reacties.
Praten als hij rustig is, helpt weinig. Hij wint zich dan ook vreselijk snel op en dat staat een gesprek in de weg. Het enige wat ik blijkbaar kan doen, is er niet op reageren of met hem mee razen en tieren op kleine ongemakjes. En in dat laatste heb ik niet zoveel zin, omdat ik me sowieso niet snel druk maak (niet om kleine dingen).
Ik blijf gewoon inderdaad mijn grenzen aangeven, want ik heb er absoluut geen zin in om weer in een situatie te komen waarin ik (voorheen letterlijk) de klappen mag opvangen. Het is alleen vreselijk vermoeiend...
Groetjes,
Bullekrol
Praten als hij rustig is, helpt weinig. Hij wint zich dan ook vreselijk snel op en dat staat een gesprek in de weg. Het enige wat ik blijkbaar kan doen, is er niet op reageren of met hem mee razen en tieren op kleine ongemakjes. En in dat laatste heb ik niet zoveel zin, omdat ik me sowieso niet snel druk maak (niet om kleine dingen).
Ik blijf gewoon inderdaad mijn grenzen aangeven, want ik heb er absoluut geen zin in om weer in een situatie te komen waarin ik (voorheen letterlijk) de klappen mag opvangen. Het is alleen vreselijk vermoeiend...
Groetjes,
Bullekrol
zaterdag 1 maart 2008 om 19:18
Ik heb echt precies hetzelfde probleem met mijn vriend.
We houden echt enorm veel van elkaar en gaan ook bijna samenwonen maar ik erger me echt heel erg aan zijn opvliegerige gedrag soms.
Als voorbeeld vandaag: We zaten in de auto en we waren al een uur onderweg om dingen te regelen voor ons appartement en hij moest op tijd thuis zijn omdat hij nog moest voetballen en toen we op weg waren naar zijn huis kwamen we opeens terecht in een file van 10 auto's die niet konden doorrijden wegens een wielrennerswedstrijd of iets.
Flipte mn vriend echt compleet uit hij sloeg met zijn arm tegen het dashboard van de auto zodat het flesje spa blauw bijna uit de houder vloog en schold keihard dat hij gek ervan werd en dat hij nooit op zijn gemak kon zitten etc etc.
Ik had helemaal hardkloppingen van dat aggresieve gedoe van hem en hij reed ook heel hard omdat hij snel thuis wou zijn. Hij ergert zich aan iedere auto die gewoon 70 rijdt..
En ik ben dan ook steeds bang dat hij ook aggressief tegen mij gaat doen.
Ik heb het hem wel gezegd dat ik daar bang van wordt en dat hij blij moet zijn dat hij nog kan voetballen en dat ik niet dood wil doordat hij zo gestresst en aggresief rijdt.
Hij is vaker zo dat hij ook mij van dingen de schuld geeft terwijl ik er net zoveel aan kan doen als hij. En hij praat zijn gedrag altijd goed. Van ja als jij zoveel moest rijden zou je me wel begrijpen.
We houden echt enorm veel van elkaar en gaan ook bijna samenwonen maar ik erger me echt heel erg aan zijn opvliegerige gedrag soms.
Als voorbeeld vandaag: We zaten in de auto en we waren al een uur onderweg om dingen te regelen voor ons appartement en hij moest op tijd thuis zijn omdat hij nog moest voetballen en toen we op weg waren naar zijn huis kwamen we opeens terecht in een file van 10 auto's die niet konden doorrijden wegens een wielrennerswedstrijd of iets.
Flipte mn vriend echt compleet uit hij sloeg met zijn arm tegen het dashboard van de auto zodat het flesje spa blauw bijna uit de houder vloog en schold keihard dat hij gek ervan werd en dat hij nooit op zijn gemak kon zitten etc etc.
Ik had helemaal hardkloppingen van dat aggresieve gedoe van hem en hij reed ook heel hard omdat hij snel thuis wou zijn. Hij ergert zich aan iedere auto die gewoon 70 rijdt..
En ik ben dan ook steeds bang dat hij ook aggressief tegen mij gaat doen.
Ik heb het hem wel gezegd dat ik daar bang van wordt en dat hij blij moet zijn dat hij nog kan voetballen en dat ik niet dood wil doordat hij zo gestresst en aggresief rijdt.
Hij is vaker zo dat hij ook mij van dingen de schuld geeft terwijl ik er net zoveel aan kan doen als hij. En hij praat zijn gedrag altijd goed. Van ja als jij zoveel moest rijden zou je me wel begrijpen.
zondag 2 maart 2008 om 09:39
@ Cherry Weet je zeker dat je wel wil gaan samenwonen? Het klinkt niet erg gezellig en vooral het feit dat hij zijn eigen gedrag goed praat lijkt mij een lastige eigenschap. Misschien is het handig om dit te bespreken voor je samenwoont bijvoorbeeld dat je zegt: Prima dat je boos bent maar in ons huis wil ik dit gedrag niet hebben ofzo? Nja sterkte!
Ik heb zelf ook een beetje opvliegend vriendje. Hij kan ook om het minste geringste een uitval hebben maar goed ik negeer het inderdaad. Wat mij opvalt is dat hij in die boosheid vooral bezig is met de consequenties voor hem zelf alsof hem persoonlijk iets aangedaan wordt als er iets mis gaat. Soms kan ik hem kalmeren door uit te leggen dat het echt niet persoonlijk is of door de andere kant van het verhaal te benoemen.Maar meestal moet ik heel hard lachen (wat natuurlijk ook niet echt werkt, maar hij went zijn woede niet tot mij). Dan loopt hij boos weg en gaat ie afkoelen. Dat gaat meestal wel goed. Oh en hij vloekt idd ook wel eens met de vreselijkste ziektes maar dat mag hij gewoon niet van mij. Een familielid van mij is vorig jaar overleden aan de gevolgen van die ziekte dus ik vind dat hij daar gewoon respect in voor mij en mijn gevoelens moet hebben.
Ik heb zelf ook een beetje opvliegend vriendje. Hij kan ook om het minste geringste een uitval hebben maar goed ik negeer het inderdaad. Wat mij opvalt is dat hij in die boosheid vooral bezig is met de consequenties voor hem zelf alsof hem persoonlijk iets aangedaan wordt als er iets mis gaat. Soms kan ik hem kalmeren door uit te leggen dat het echt niet persoonlijk is of door de andere kant van het verhaal te benoemen.Maar meestal moet ik heel hard lachen (wat natuurlijk ook niet echt werkt, maar hij went zijn woede niet tot mij). Dan loopt hij boos weg en gaat ie afkoelen. Dat gaat meestal wel goed. Oh en hij vloekt idd ook wel eens met de vreselijkste ziektes maar dat mag hij gewoon niet van mij. Een familielid van mij is vorig jaar overleden aan de gevolgen van die ziekte dus ik vind dat hij daar gewoon respect in voor mij en mijn gevoelens moet hebben.
zondag 2 maart 2008 om 12:17
quote:mamzelle schreef op 01 maart 2008 @ 14:49:
Ik denk dat 'ie gelijk heeft met 'dat 'ie nu eenmaal zo is'. Ben zelf een nogal opvliegend type in bepaalde situaties -kan zelfs zoiets flauws zijn als dat het regent als ik weg moet- en slik medicijnen om ietwat beheerster te kunnen reageren.
Mamzelle, mag ik vragen wat je voor medicijnen slikt en of je vindt dat het goed werkt? Ik heb sinds mijn twee zwangerschappen ook zo'n vreselijk kort lontje, word af en toe echt gek van mezelf.
Ik denk dat 'ie gelijk heeft met 'dat 'ie nu eenmaal zo is'. Ben zelf een nogal opvliegend type in bepaalde situaties -kan zelfs zoiets flauws zijn als dat het regent als ik weg moet- en slik medicijnen om ietwat beheerster te kunnen reageren.
Mamzelle, mag ik vragen wat je voor medicijnen slikt en of je vindt dat het goed werkt? Ik heb sinds mijn twee zwangerschappen ook zo'n vreselijk kort lontje, word af en toe echt gek van mezelf.
zondag 2 maart 2008 om 12:31
Hoi Bullekrol,
Ik denk dat er twee dingen zijn. (1) ontploffen in het algemeen en (2) ontploffen naar jou.
Als ik veel stress heb, druk ben of zo, dan kan ik ook wel eens pisnijdig zijn om de stomste dingen. Vaak niet eens naar iemand in mijn omgeving, maar dan krijg ik een brief van een instantie die haar werk niet goed doet en dan loop ik daar even lekker over te mopperen. Mij lucht het op, maar kennelijk schrikt mijn omgeving dan wel eens. Vooral mijn dochtertje omdat die wel begrijpt dat ik niet boos ben op haar, maar wel erg boos doe. Sindsdien probeer ik minder gelijk te ontploffen (lukt niet altijd) omdat ik er zelf van schrik als mijn omgeving schrikt van mijn boosheid. Want dat is niet de bedoeling. Ik bedoel het als afreageren van mijn ergernis.
Vervelender is echter als jouw vriend het op jou afreageert. En het ook persoonlijk maakt. Mijn ex raakte indertijd in een depressie vanwege zijn werk. En reageerde dat af op mij door te kleineren. En dat herken in in jouw verhaal. Kennelijk is er iets voorgevallen en dat frustreert. Begrijpelijk, maar het lijkt een vicieuze cirkel nu. Ik zag wel dat ex niet lekker zat, maar omdat hij onvoldoende communiceerde hoe erg kon ik daar ook niet voldoende op reageren waarschijnlijk. Het heeft ons uit elkaar gedreven. Je raakt nl. ook in een neerwaardse spiraal omdat jij op een gegeven moment geen trek meer hebt in zijn gebrul, en hem dan ook niet meer zal steunen. Vriend gefrustreerd en ziehier, de spiraal gaat steeds meer omlaag.
Probeer er achter te komen waarom hij zo gefrustreerd is. Als je dat kan openen, dan kun je hem wellicht helpen en er samen beter uitkomen. Maar dat vereist wel openheid van zijn kant.
Sterkte
Ik denk dat er twee dingen zijn. (1) ontploffen in het algemeen en (2) ontploffen naar jou.
Als ik veel stress heb, druk ben of zo, dan kan ik ook wel eens pisnijdig zijn om de stomste dingen. Vaak niet eens naar iemand in mijn omgeving, maar dan krijg ik een brief van een instantie die haar werk niet goed doet en dan loop ik daar even lekker over te mopperen. Mij lucht het op, maar kennelijk schrikt mijn omgeving dan wel eens. Vooral mijn dochtertje omdat die wel begrijpt dat ik niet boos ben op haar, maar wel erg boos doe. Sindsdien probeer ik minder gelijk te ontploffen (lukt niet altijd) omdat ik er zelf van schrik als mijn omgeving schrikt van mijn boosheid. Want dat is niet de bedoeling. Ik bedoel het als afreageren van mijn ergernis.
Vervelender is echter als jouw vriend het op jou afreageert. En het ook persoonlijk maakt. Mijn ex raakte indertijd in een depressie vanwege zijn werk. En reageerde dat af op mij door te kleineren. En dat herken in in jouw verhaal. Kennelijk is er iets voorgevallen en dat frustreert. Begrijpelijk, maar het lijkt een vicieuze cirkel nu. Ik zag wel dat ex niet lekker zat, maar omdat hij onvoldoende communiceerde hoe erg kon ik daar ook niet voldoende op reageren waarschijnlijk. Het heeft ons uit elkaar gedreven. Je raakt nl. ook in een neerwaardse spiraal omdat jij op een gegeven moment geen trek meer hebt in zijn gebrul, en hem dan ook niet meer zal steunen. Vriend gefrustreerd en ziehier, de spiraal gaat steeds meer omlaag.
Probeer er achter te komen waarom hij zo gefrustreerd is. Als je dat kan openen, dan kun je hem wellicht helpen en er samen beter uitkomen. Maar dat vereist wel openheid van zijn kant.
Sterkte
zondag 2 maart 2008 om 12:45
Lilalore, ik slik dipiperon en het helpt de scherpste randjes eraf halen. 't Is dus niet zo dat ik niet meer uitval en snauwerig ben ik nog steeds wel. Het geeft me de gelegenheid om een rem te vinden en dan moet ik zelf nog wel zo beheerst zijn om me aan die rem te houden. Voordat ik het gebruikte was het meer alsof die buien me overkwamen, zo plotseling.
dinsdag 4 maart 2008 om 14:54
Ik herken het uit mijn eerste huwelijk. Mijn ex was ook zo. Na 29 jaar was ik het helemaal beu en ben gescheiden! En ik vond het heerlijk, om eindelijk rust en veiligheid te hebben in huis. Ik heb me toen voorgenomen om nooit meer een relatie te hebben met een mopperige en opvliegende man. En dat voornemen heb ik waargemaakt: ik heb nu een hele rustige man die nog nooit één lelijk woord tegen me gezegd heeft. Heerlijk!
Ik vind het hoe dan ook een gebrek aan respect, als je vriend zo tegen je uitvliegt. En ik vind het kinderlijk dat hij zich zo opwindt over bijvoorbeeld een kapot apparaat. Ik zou er helemaal op afknappen.
Sorry dat ik niets positievers kan inbrengen!
(Vrouwtjeklets, ben jij nog altijd bij diezelfde man waarmee je niet gelukkig bent??)
Ik vind het hoe dan ook een gebrek aan respect, als je vriend zo tegen je uitvliegt. En ik vind het kinderlijk dat hij zich zo opwindt over bijvoorbeeld een kapot apparaat. Ik zou er helemaal op afknappen.
Sorry dat ik niets positievers kan inbrengen!
(Vrouwtjeklets, ben jij nog altijd bij diezelfde man waarmee je niet gelukkig bent??)
dinsdag 4 maart 2008 om 17:14
quote:bullekrol schreef op 01 maart 2008 @ 17:04:
Praten als hij rustig is, helpt weinig. Hij wint zich dan ook vreselijk snel op en dat staat een gesprek in de weg.Dat klinkt heel slecht. Normaal en respectvol kunnen communiceren vind ik persoonlijk heel belangrijk in een relatie. Het lijkt me vreselijk om het slachtoffer van iemands woedeaanvallen te zijn.
Praten als hij rustig is, helpt weinig. Hij wint zich dan ook vreselijk snel op en dat staat een gesprek in de weg.Dat klinkt heel slecht. Normaal en respectvol kunnen communiceren vind ik persoonlijk heel belangrijk in een relatie. Het lijkt me vreselijk om het slachtoffer van iemands woedeaanvallen te zijn.
dinsdag 4 maart 2008 om 17:16
quote:Cherry1987 schreef op 01 maart 2008 @ 19:18:
Hij is vaker zo dat hij ook mij van dingen de schuld geeft terwijl ik er net zoveel aan kan doen als hij. En hij praat zijn gedrag altijd goed. Van ja als jij zoveel moest rijden zou je me wel begrijpen.Is samenwonen met deze man dan wel verstandig? Het klinkt alsof het van kwaad tot erger gaat met zijn agressieve gedrag. Ook al slaat hij jou niet, verbale agressie, de ander de schuld geven, geen zelfreflectie, agressie tegen dingen zijn vaak voorboden voor lichamelijke en geestelijke mishandeling.
Hij is vaker zo dat hij ook mij van dingen de schuld geeft terwijl ik er net zoveel aan kan doen als hij. En hij praat zijn gedrag altijd goed. Van ja als jij zoveel moest rijden zou je me wel begrijpen.Is samenwonen met deze man dan wel verstandig? Het klinkt alsof het van kwaad tot erger gaat met zijn agressieve gedrag. Ook al slaat hij jou niet, verbale agressie, de ander de schuld geven, geen zelfreflectie, agressie tegen dingen zijn vaak voorboden voor lichamelijke en geestelijke mishandeling.
