Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
donderdag 25 juni 2020 om 15:46
Het spijt me TO, maar dit is wel heel duidelijk. Dat alles de schuld van anderen is, is ook een karaktertrek, waar je vervolgens vaker tegenaan zult lopen. En ik snap ook gewoon niet dat hij en z'n ex niet aan het begin van het jaar de agenda's trokken voor vakanties. Dat hoor ik bij alle gescheiden mensen, dat ze dat doen. Dat hij dat kennelijk nooit gedaan heeft, zegt al genoeg.
het is jammer, maar dit is wie hij is.
het is jammer, maar dit is wie hij is.
Later is nu
donderdag 25 juni 2020 om 15:51
Ik ben bang dat jullie gelijk hebben. Ik ga eerst vandaag een app terugsturen wat ik hiervan vind, daarna een afspraak maken om nog wel een keer te praten. Ik kom tot de conclusie dat ik het idd beter uit kan maken, ook al had ik alles graag anders gezien. Latten is ook maar een tijdelijke oplossing denk ik.
donderdag 25 juni 2020 om 16:02
Dit dus.forumfossiel schreef: ↑25-06-2020 15:31Dan weet je toch ook al dat je relatie eigenlijk over is. Nu alleen nog aan jezelf toegeven dat je je vergist hebt in dit weekdier, en aan hem mededelen dat je klaar bent met zijn excuses.
Dat ie nu geen vrij meer kan krijgen kan best kloppen, maar dat ie niet eerder met zijn ex om tafel is gegaan om de vakantie te bespreken is hem wel aan te rekenen. Elke ouder weet dat schoolkinderen 6 weken vrij zijn, de exacte data staan al jaren vantevoren op internet, en bij de meeste bedrijven en ook vakantiebestemmingen moet je e.e.a al in januari regelen.
Als deze man dat niet weet, heeft ie zich nooit eerder bemoeid met de vakantie planning en ook dit dus al jaren door zijn vrouw laten regelen. Lap Zwans.
In juni een keer - onder druk van je partner - gaan beseffen dat die kinderen 6 weken thuiszitten en dat je heel misschien ook je deel kan doen ... kan geloven dat die baas er niet op zit te wachten.
Als je het uitmaakt zou ik hem gelijk de tip meegeven dat ie misschien al eens aan de vakantie-periodes van volgend schooljaar kan denken.
Want naast 6 weken zomer hebben kinderen wel meer vakantie.
Heeft ie bijvoorbeeld ook al iets geregeld voor de herfstvakantie of de kerstvakantie?
Of mag mam er dan ook weer voor opdraaien?
wissewis wijzigde dit bericht op 25-06-2020 16:04
8.42% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 25 juni 2020 om 16:09
moetditnou schreef: ↑25-06-2020 15:51Ik ben bang dat jullie gelijk hebben. Ik ga eerst vandaag een app terugsturen wat ik hiervan vind, daarna een afspraak maken om nog wel een keer te praten. Ik kom tot de conclusie dat ik het idd beter uit kan maken, ook al had ik alles graag anders gezien. Latten is ook maar een tijdelijke oplossing denk ik.
Sterkte.
Ook dit zal allemaal jouw schuld zijn, natuurlijk. Misschien kun je hem nog meegeven dat hij de schuld van hoe dingen lopen, niet altijd bij anderen neer kan leggen en dat hij dat van die vakantie (als voorbeeld) zelf ook wel eerder had kunnen bedenken. Vorig jaar bijvoorbeeld
Niet dat jij er nog wat aan hebt, maar zn ex of kinderen misschien.
Later is nu
donderdag 25 juni 2020 om 16:29
Dat soort dingen wil ik hem idd wel meegeven, hopelijk hebben zijn kinderen en ex daar in de toekomst nog wat aanDreamer schreef: ↑25-06-2020 16:09Sterkte.
Ook dit zal allemaal jouw schuld zijn, natuurlijk. Misschien kun je hem nog meegeven dat hij de schuld van hoe dingen lopen, niet altijd bij anderen neer kan leggen en dat hij dat van die vakantie (als voorbeeld) zelf ook wel eerder had kunnen bedenken. Vorig jaar bijvoorbeeld
Niet dat jij er nog wat aan hebt, maar zn ex of kinderen misschien.
donderdag 25 juni 2020 om 17:38
TO laat die man zijn kinderen opvoeden hoe hij wilt, geef hem geen opvoedings adviezen mee behalve dat hij duidelijker moet zijn over zijn vaderschap intenties tijdens de date periode. Want daar is het mis gegaan tussen jullie. Wat hij zelf doet moet hij weten, er loopt vast wel iemand rond die dit wel kan en wilt accepteren.
donderdag 25 juni 2020 om 17:48
Dit vroeg ik mij ook meteen af. Heeft hij dan niet geprobeerd later in het jaar een weekje o.i.d. vrij te krijgen? Of dan maar een paar extra dagen wanneer het wel kan in dit jaar, zodat hij bijvoorbeeld een lang weekend (of een aantal) zijn kinderen bij zich kan hebben?
donderdag 25 juni 2020 om 17:57
Nou, het is vooral geen oplossing als bij hem geen kwartje valt. En daar lijkt het helaas op natuurlijk. Dan zal je je druk blijven maken om hoe hij met zijn kinderen omgaat, of je nu samenwoont of niet. Of je moet dan allerlei gespreksonderwerpen gaan mijden, dat gaat evenmin werken. Bovendien wil je elkaar toch met regelmaat blijven zien, ook met jouw kinderen erbij? Stel dat dat goed gaat en ondertussen ziet hij zijn eigen kids nog steeds amper..
donderdag 25 juni 2020 om 17:59
Je kan het altijd als raad geven.
Wat ie ermee doet - waarschijnlijk 1 oor in, ander oor uit - moet ie zelf weten.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 25 juni 2020 om 18:09
donderdag 25 juni 2020 om 21:15
Dit!!!hallohoihey567 schreef: ↑25-06-2020 17:38TO laat die man zijn kinderen opvoeden hoe hij wilt, geef hem geen opvoedings adviezen mee behalve dat hij duidelijker moet zijn over zijn vaderschap intenties tijdens de date periode. Want daar is het mis gegaan tussen jullie. Wat hij zelf doet moet hij weten, er loopt vast wel iemand rond die dit wel kan en wilt accepteren.
Het is inmiddels al heel lang bekend dat deze man geen behoefte heeft aan het vaderschap.
Jij hebt hem recentelijk geprobeerd de ogen te openen.
Het kwartje is niet gevallen. Het zou een wonder genoemd mogen worden als dat wel zo was geweest.
Maar nee, alle twijfel over de intenties van deze man zijn nu toch echt wel definitief weg.
Tijd om de balans op te maken:
Hij was geen betrokken vader en gaat dat ook niet worden. Niemand is er bij gebaat om hem nog verder in die rol te willen blijven duwen.
Denk aan zijn kinderen, zijn ex en niet in de laatste plaats aan jezelf. Zadel hen (en jezelf) niet op met een man die denkt te moeten handelen uit onechte principes. Dat geeft stress, verdriet en ellende voor iedereen. En het houdt ook geen stand.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
maandag 29 juni 2020 om 18:56
Nog een laatste update:
We hebben uiteindelijk gisteren een face tot face gesprek gehad. Alles ging stroef en hij snapte er werkelijk geen drol van, of deed in elk geval alsof.
Hij had toch z’n best gedaan? Maar niemand werkte mee en hij wist al dat ik er boos over zou zijn, maar het was allemaal niet zijn schuld. De zomervakantie van te voren vrij nemen hoefde niet, dat regelt zijn ex immers al die tijd al? En dat hij nu geen vrij kon krijgen was zijn baas z’n schuld, die deed moeilijk. Herfstvakantie en kerstvakantie helemaal niet over nagedacht ook. Latten wilde hij pertinent niet, want alles zat toch goed tussen ons? Of ik soms niet genoeg van hem hield of een ander had? En ons weekeindje weg (hij had niks overlegd, maar medegedeeld) ging zeker ook niet door? Hij snapte niet dat ik ook waarde hecht aan hem als vader en niet alleen als partner, het was toch juist fijn veel tijd samen? En hij vond mijn kinderen heus wel lief en leuk. En zijn ex uit de brand helpen met alimentatie, of betalen voor de vakantie opvang, tja hij zou erover denken, want ex vraagt immers nergens om. Een doffe ellende dus, waarin hij het slachtoffer was en niks zijn schuld. Alles gaat toch goed zo? Iedereen tevreden (ja die heb ik al zo vaak gehoord)
Afijn, ik heb het dus toch uitgemaakt. En dat deed best wel pijn en voel me er nog steeds rot over. En hij was boos, want ik maakte het volgens hem uit om iets dat buiten zijn macht lag. En dat ons wel geen donder voorgesteld zou hebben alle 2,5 jaar. Toen was ik er ook wel snel klaar mee en ben naar huis gegaan.
Ik ga ook vanavond tegen de kinderen vertellen dat het over is, zodat ze niet meer naar hem vragen (deden ze afgelopen paar weken wel) Ondanks alles is toch mijn hart gebroken en probeer ik nu even extra lief voor mezelf te zijn en wat leuke dingen met de kinderen te gaan ondernemen de komende tijd.
Bedankt nog voor alle reacties ik denk dat dit mijn laatste post was.
We hebben uiteindelijk gisteren een face tot face gesprek gehad. Alles ging stroef en hij snapte er werkelijk geen drol van, of deed in elk geval alsof.
Hij had toch z’n best gedaan? Maar niemand werkte mee en hij wist al dat ik er boos over zou zijn, maar het was allemaal niet zijn schuld. De zomervakantie van te voren vrij nemen hoefde niet, dat regelt zijn ex immers al die tijd al? En dat hij nu geen vrij kon krijgen was zijn baas z’n schuld, die deed moeilijk. Herfstvakantie en kerstvakantie helemaal niet over nagedacht ook. Latten wilde hij pertinent niet, want alles zat toch goed tussen ons? Of ik soms niet genoeg van hem hield of een ander had? En ons weekeindje weg (hij had niks overlegd, maar medegedeeld) ging zeker ook niet door? Hij snapte niet dat ik ook waarde hecht aan hem als vader en niet alleen als partner, het was toch juist fijn veel tijd samen? En hij vond mijn kinderen heus wel lief en leuk. En zijn ex uit de brand helpen met alimentatie, of betalen voor de vakantie opvang, tja hij zou erover denken, want ex vraagt immers nergens om. Een doffe ellende dus, waarin hij het slachtoffer was en niks zijn schuld. Alles gaat toch goed zo? Iedereen tevreden (ja die heb ik al zo vaak gehoord)
Afijn, ik heb het dus toch uitgemaakt. En dat deed best wel pijn en voel me er nog steeds rot over. En hij was boos, want ik maakte het volgens hem uit om iets dat buiten zijn macht lag. En dat ons wel geen donder voorgesteld zou hebben alle 2,5 jaar. Toen was ik er ook wel snel klaar mee en ben naar huis gegaan.
Ik ga ook vanavond tegen de kinderen vertellen dat het over is, zodat ze niet meer naar hem vragen (deden ze afgelopen paar weken wel) Ondanks alles is toch mijn hart gebroken en probeer ik nu even extra lief voor mezelf te zijn en wat leuke dingen met de kinderen te gaan ondernemen de komende tijd.
Bedankt nog voor alle reacties ik denk dat dit mijn laatste post was.
Blijft rot
maandag 29 juni 2020 om 19:50
maandag 29 juni 2020 om 20:46
Heel veel sterkte gewenst TO.
Gun jezelf rust en tijd om dit te verwerken.
Heel verdrietig dat verwijt dat “de afgelopen 2,5 jaar dan zeker ook niets heeft voorgesteld”.
Keihard vind ik dat, echt iemand een trap nageven.
Hij schat je in ieder geval niet op waarde, en daarmee is hij je ook niet waard.
Gun jezelf rust en tijd om dit te verwerken.
Heel verdrietig dat verwijt dat “de afgelopen 2,5 jaar dan zeker ook niets heeft voorgesteld”.
Keihard vind ik dat, echt iemand een trap nageven.
Hij schat je in ieder geval niet op waarde, en daarmee is hij je ook niet waard.
De toekomst is niet meer wat het was
