Relaties
alle pijlers
vriend / man met kinderen verschillende ideen over opvoeden, hoe doen jullie dat?
woensdag 30 mei 2007 om 12:36
hallo forumers;
ik weet dat er al een topic over ex-en en stiefkinderen is, maar ik heb op zich niet zozeer een probleem met mn stief-mannen en of zn ex. het is meer dat mijn vriend en ik toch duidelijk verschillend denken over hoe kinderen op te voeden en dit levert bij mij nogal wat frustraties op, ben benieuwd of er meer zijn die dit herkennen en hoe jullie daar mee om gaan. ik probeer me steeds maar in te houden en me te richten op wat wel goed gaat, maar ik raak opgebrand, maar vind het ook jammer om dan maar de hele relatie op te geven.
de situatie: mijn vriend heeft 2 kinderen uit een eerdere relatie, 1 van 13 en 1 van 6; Op zich echt sociale open jochies, en het klikt ook goed tussen hen en mij.
Maar het huishouden van hen allen was er echt eentje vanuit 'schatjes' toen ik hier voor het eerst kwam. de 1 schreeuwde nog harder dan de ander, luisteren deden ze nauwelijks, alleen wanneer mn vriend echt heel erg boos werd, en regels waren er wel maar daar hielden ze zich niet aan en dat had ook geen consequenties. Ze sloegen elkaar ook behoorlijk en de weekenden bestonden ook vooral uit proberen alles in toom te houden. ik vond het echt een uitputtingsslag. mijn vriend wist eigenlijk niet beter en zij dat het met zn ex vele malen erger was en dat het nu toch een stuk beter ging. wat mij verbaasde want ik vond het niet zo fantastisch. Ik moet erbij vermelden dat allebei de kinderen onder buro jeugdzorg stonden. 1 staat daar nog onder. vanwege het slecht te hanteren zijn.
Nu zijn we ruim een jaar verder en is er echt al wel het eea veranderd. mijn vriend is veel consequenter geworden. en daardoor zijn de regels duidelijker en de kinderen veel rustiger geworden. Er zijn nu vaste bedtijden, vaste thuiskom tijden, even melden waar je heen gaat als je wegloopt. aan tafel eten en blijven zitten tot iedereen is uitgegeten, ze slaan elkaar niet meer, en veel meer van dat soort, voor mij normale regels.
Maar ik merk dat het voor mijn vriend toch moeilijk is, en het begint te wringen. we hebben het er vaak over gehad. Ik geef dan aan dat wij niet éénduidig zijn, we zitten niet op 1 lijn. hij zegt van wel, maar gedraagt zich daar dan vervolgens niet naar.
Ik vind bevoorbeeld dat zijn kinderen erg grof in de mond zijn. ze vloeken om de andere zin, en daarnaast zijn kut, kloten en meer van dat soort woorden ook stopwoorden. Ik vind dat vervelend, ze hoeven echt geen vrome baasjes te zijn. maar een beetje fatsoen mag van mij best, ik vind het gewoon genant als ik ergens ben en dat soort taal wordt eruit gegooit, je ziet andere mensen toch wel enigzins geshockeert kijken en ookal ben ik niet hun moeder, ik ben wel hun stief.. dus ik word er wel opaan gekeken dat ze zich zo gedragen. Ook het met elkaar omgaan gaat vaak op een lompe manier. ' he pa, geef me eens wat eten' inplaats van mag ik, 'mag ik' is zo wie zo naar hem toe altijd 'ik wil'; naar mij toe doen ze dat gelukkig niet omdat ik het ook niet accepteer. mijn vriend dus wel. elke keer als we het daarover hebben zegt hij dat hij dat ook niet wil en anders gaat doen. maar elke keer als er gevloekt of getierd wordt of wanneer ze zo lomp tegen hem doen zegt hij er niets van. dan denk ik, jij vind het dus toch prima ook al zeg je van niet. maar zeg mij dat dan ook. als ik hem daarop aanspreek zegt hij weer dat hij het wel vervelend vind en dat anders wil. maar er gebeurt niets. ik heb het gevoel dat ik de kar moet trekken. ik moet de regels aangeven en dan helpt hij daarin wel maar daar blijft het ook bij. als ik er een weekend niet geweest ben, dan zijn we eerst weer terug bij af. en dat wreekt zich bij mij. het kost me teveel energie. Ook al zijn zn kinderen echt wel heel erg lief en krijgen we ook best veel terug aan leuke dingen.
de kinderen zijn er om de andere week en door de week 1 avond. daarnaast gaat het verder tussen mijn vriend en mij geweldig en daar baal ik van. ging het verder maar heel slecht dan was de keus snel gemaakt. maar dat is dus niet zo.
ik zoek eigenlijk naar nog een optie mogelijkheid hier op een betere manier mee om te gaan
ik weet dat er al een topic over ex-en en stiefkinderen is, maar ik heb op zich niet zozeer een probleem met mn stief-mannen en of zn ex. het is meer dat mijn vriend en ik toch duidelijk verschillend denken over hoe kinderen op te voeden en dit levert bij mij nogal wat frustraties op, ben benieuwd of er meer zijn die dit herkennen en hoe jullie daar mee om gaan. ik probeer me steeds maar in te houden en me te richten op wat wel goed gaat, maar ik raak opgebrand, maar vind het ook jammer om dan maar de hele relatie op te geven.
de situatie: mijn vriend heeft 2 kinderen uit een eerdere relatie, 1 van 13 en 1 van 6; Op zich echt sociale open jochies, en het klikt ook goed tussen hen en mij.
Maar het huishouden van hen allen was er echt eentje vanuit 'schatjes' toen ik hier voor het eerst kwam. de 1 schreeuwde nog harder dan de ander, luisteren deden ze nauwelijks, alleen wanneer mn vriend echt heel erg boos werd, en regels waren er wel maar daar hielden ze zich niet aan en dat had ook geen consequenties. Ze sloegen elkaar ook behoorlijk en de weekenden bestonden ook vooral uit proberen alles in toom te houden. ik vond het echt een uitputtingsslag. mijn vriend wist eigenlijk niet beter en zij dat het met zn ex vele malen erger was en dat het nu toch een stuk beter ging. wat mij verbaasde want ik vond het niet zo fantastisch. Ik moet erbij vermelden dat allebei de kinderen onder buro jeugdzorg stonden. 1 staat daar nog onder. vanwege het slecht te hanteren zijn.
Nu zijn we ruim een jaar verder en is er echt al wel het eea veranderd. mijn vriend is veel consequenter geworden. en daardoor zijn de regels duidelijker en de kinderen veel rustiger geworden. Er zijn nu vaste bedtijden, vaste thuiskom tijden, even melden waar je heen gaat als je wegloopt. aan tafel eten en blijven zitten tot iedereen is uitgegeten, ze slaan elkaar niet meer, en veel meer van dat soort, voor mij normale regels.
Maar ik merk dat het voor mijn vriend toch moeilijk is, en het begint te wringen. we hebben het er vaak over gehad. Ik geef dan aan dat wij niet éénduidig zijn, we zitten niet op 1 lijn. hij zegt van wel, maar gedraagt zich daar dan vervolgens niet naar.
Ik vind bevoorbeeld dat zijn kinderen erg grof in de mond zijn. ze vloeken om de andere zin, en daarnaast zijn kut, kloten en meer van dat soort woorden ook stopwoorden. Ik vind dat vervelend, ze hoeven echt geen vrome baasjes te zijn. maar een beetje fatsoen mag van mij best, ik vind het gewoon genant als ik ergens ben en dat soort taal wordt eruit gegooit, je ziet andere mensen toch wel enigzins geshockeert kijken en ookal ben ik niet hun moeder, ik ben wel hun stief.. dus ik word er wel opaan gekeken dat ze zich zo gedragen. Ook het met elkaar omgaan gaat vaak op een lompe manier. ' he pa, geef me eens wat eten' inplaats van mag ik, 'mag ik' is zo wie zo naar hem toe altijd 'ik wil'; naar mij toe doen ze dat gelukkig niet omdat ik het ook niet accepteer. mijn vriend dus wel. elke keer als we het daarover hebben zegt hij dat hij dat ook niet wil en anders gaat doen. maar elke keer als er gevloekt of getierd wordt of wanneer ze zo lomp tegen hem doen zegt hij er niets van. dan denk ik, jij vind het dus toch prima ook al zeg je van niet. maar zeg mij dat dan ook. als ik hem daarop aanspreek zegt hij weer dat hij het wel vervelend vind en dat anders wil. maar er gebeurt niets. ik heb het gevoel dat ik de kar moet trekken. ik moet de regels aangeven en dan helpt hij daarin wel maar daar blijft het ook bij. als ik er een weekend niet geweest ben, dan zijn we eerst weer terug bij af. en dat wreekt zich bij mij. het kost me teveel energie. Ook al zijn zn kinderen echt wel heel erg lief en krijgen we ook best veel terug aan leuke dingen.
de kinderen zijn er om de andere week en door de week 1 avond. daarnaast gaat het verder tussen mijn vriend en mij geweldig en daar baal ik van. ging het verder maar heel slecht dan was de keus snel gemaakt. maar dat is dus niet zo.
ik zoek eigenlijk naar nog een optie mogelijkheid hier op een betere manier mee om te gaan
donderdag 31 mei 2007 om 00:06
Wat ontzettend moeilijk voor je, zeker omdat je er al zoveel energie in hebt gestoken en het voor je gevoel nog steeds niet 'te doen' is voor jou... Wat voor jou gangbare waarden en normen zijn, is volgens mij niet zo vreemd! Je doet kinderen er een groter plezier mee om ze het een en ander qua omgangsvormen mee te geven (nooit weg voor nu maar is helemaal nooit weg voor later). Helaas kan ik je geen advies geven maar het is zeker dapper van je dat je inziet dat je je relatie hierdoor niet zomaar kapot wil laten gaan. Sterkte!
donderdag 31 mei 2007 om 08:46
zolang jouw nieuwe vriend hier maar met n half oor naar luistert, zal er NIETS veranderen, en kun jij ook niets doen dan alleen maar toekijken.heb je al eens duidelijk gezegd dat als het zo doorgaat, jij er misschien niet door mee KAN gaan? in de hoop dat zn ogen open gaan.zelf heb ik een vriend met een kindje dat nog veel jonger is dan deze twee.een tijd geleden zag ik gewoon dat het uit de hand liep, idd geen consequenties, geen regels, spelen met dingen die geen speelgoed zijn, agressief gedrag,en een draakje van een kind! heb toen een avond met hem afgesproken om daar eens over te praten, want ik voelde me er niet prettig meer op de dagen dat ie zijn kindje had, en zag al helemaal niets in wat dit over 5 jaar zou zijn! een onhandelbaar kind , iig bij papa, wat zijn grenzen niet kende en als een tiran door het huis vliegt. nou bedank! heb duidelijk aangegeven wat ik fout vond gaan, hoe het zou moeten in mijn ogen, en hoe we daar samen aan konden gaan werken, maar vooral heel duidelijk gezegd dat ik mezelf niet prettig voelde, en dit niet wilde , en anders gewoon weg zou zijn op die dagen, wat je relatie natuurlijk nooit ten goede komt. ooit zal het een breekpunt worden.nu gaat het geweldig, we zijn veel strenger, ik nog wel wat meer dan hem vind ik (vast omdat t mijn kind niet is... of streng zijn zit gewoon in mn aard ;) )maar je merkt het meteen aan zo n kind, samen op 1 lijn en er valt niets meer te klooien! afgelopen, en uit. en er blijven altijd momenten waarop ie ons het bloed onder de nagels vandaan haalt, maar uiteindelijk staan we SAMEN te springen, yes, we hebben gewonnen! en kindlief heeft t onderspit gedolven :Dals je het maar samen doet!ik hoop dat je je vriend kan overtuigen, iets kan doen.. maar vooral heel duidelijk zijn over je EIGEN gevoelens hierbij, zodat t eens echt gaat werken na al die tijd. heel veel succes gewenst!engel
donderdag 31 mei 2007 om 15:50
@TO,
ik heb respect voor je dat jij je zo inzet voor kinderen die niet eens zelf van jou zijn!!
Ik heb wel 1 vraag, wat voor rol speelt hun biologische moeder in dit verhaal? Op mij komt jou wverhaal over dat de kinderen bij jou en jouw vriend wonen. Gaan ze wel eens naar hun moeder en wta vind zij er van dat jij wel regels wilt en dat jij wel deze kinderen normen en waarden aan wilt leren?
ik heb respect voor je dat jij je zo inzet voor kinderen die niet eens zelf van jou zijn!!
Ik heb wel 1 vraag, wat voor rol speelt hun biologische moeder in dit verhaal? Op mij komt jou wverhaal over dat de kinderen bij jou en jouw vriend wonen. Gaan ze wel eens naar hun moeder en wta vind zij er van dat jij wel regels wilt en dat jij wel deze kinderen normen en waarden aan wilt leren?
