Relaties
alle pijlers
vriend van ex-minnares man inlichten?
woensdag 14 november 2007 om 11:42
Ongeveer drie maanden geleden ben ik erachter gekomen dat mijn man er al 9 maanden een vriendin op nahield, een collega van zijn werk. De afgelopen periode was erg heftig, hij heeft voor ons (mij en de kinderen) gekozen, met haar gebroken (al zien ze elkaar helaas nog wel op het werk) en we zijn hard bezig om onze relatie weer een kans te geven (veel praten, relatietherapie etc.)
Nu het allemaal wat 'rustiger' is geworden moet ik heel veel denken aan haar vriend. Zij woont samen, geen kinderen, en hij weet nog van niets. Er zijn wel wat mensen in de omgeving die wel van hun relatie afweten (ook op het werk naar het schijnt, al wordt er nooit over gesproken). Ik ken hem niet persoonlijk, mijn man heeft hem geloof ik 1 keer ontmoet.
Nu zit ik me af te vragen of ik hem zal inlichten of niet. Als het andersom was geweest, had ik het volgens mij erg gewaardeerd als hij het mij verteld zou hebben. Ik wil trouwens nog even benadrukken dat dit geen wraakactie of zoiets van mij zou zijn.
Wat moet ik doen? Zijn er 'ervaringsdeskundigen' aanwezig?
Nu het allemaal wat 'rustiger' is geworden moet ik heel veel denken aan haar vriend. Zij woont samen, geen kinderen, en hij weet nog van niets. Er zijn wel wat mensen in de omgeving die wel van hun relatie afweten (ook op het werk naar het schijnt, al wordt er nooit over gesproken). Ik ken hem niet persoonlijk, mijn man heeft hem geloof ik 1 keer ontmoet.
Nu zit ik me af te vragen of ik hem zal inlichten of niet. Als het andersom was geweest, had ik het volgens mij erg gewaardeerd als hij het mij verteld zou hebben. Ik wil trouwens nog even benadrukken dat dit geen wraakactie of zoiets van mij zou zijn.
Wat moet ik doen? Zijn er 'ervaringsdeskundigen' aanwezig?
woensdag 14 november 2007 om 16:15
Geweldig!
Mooie wraakactie dit!
Maar de echte wraak moet naturlijk zijn naar degene die dat het meeste verdient en dat is toch echt de man van TO. Hoe kan je hem ooit vergeven TO?
Hoe slecht en verdorven denk jij dat je zelf bent dat je zo'n man nog een kans geeft?
Maar goed, Mabel heeft gelijk, het gaat niet om wraak. En TO zocht ook al niet naar mensen die haar man een zak vonden......
anoniem_54930 wijzigde dit bericht op 14-11-2007 16:16
Reden: Mabel en Bronny omgekeerd... ook eens met Bronny trouwens. Met als toevoeging, zelfs al is het wel als wraak, dan begrijp ik het heel goed. Bdenk alleen op wie de wraak het meest gerechtvaardigd is...
Reden: Mabel en Bronny omgekeerd... ook eens met Bronny trouwens. Met als toevoeging, zelfs al is het wel als wraak, dan begrijp ik het heel goed. Bdenk alleen op wie de wraak het meest gerechtvaardigd is...
% gewijzigd
woensdag 14 november 2007 om 16:51
Ik ben het er helemaal niet mee eens dat zo'n brief geweldig is! Ik vind het eerlijk gezegd nogal pathetisch en vind het een hoog 'teveel-naar-soaps-gekeken'gehalte hebben.
Ik vind het eerlijk gezegd altijd nogal vreemd (en ja: ik heb zelf ook met dit bijltje gehakt) dat bedrogen partners hun woede richten op de minna(a)r(es) in kwestie ipv op de eigen partner. Het is natuurlijk makkelijker en veiliger, maar jij hebt te maken met je eigen partner die afspraken niet na is gekomen resp. het niet zo nauw heeft genomen met trouw.
De ex-minnares van je man zal zelf in het reine moeten komen met haar geweten en haar partner. En de angst dat hij er op een of andere manier achterkomt zal bij haar heus wel leven.
Gebruik je energie voor het weer op poten zetten van je eigen relatie! Ik wens jullie heel veel geluk!
Ik vind het eerlijk gezegd altijd nogal vreemd (en ja: ik heb zelf ook met dit bijltje gehakt) dat bedrogen partners hun woede richten op de minna(a)r(es) in kwestie ipv op de eigen partner. Het is natuurlijk makkelijker en veiliger, maar jij hebt te maken met je eigen partner die afspraken niet na is gekomen resp. het niet zo nauw heeft genomen met trouw.
De ex-minnares van je man zal zelf in het reine moeten komen met haar geweten en haar partner. En de angst dat hij er op een of andere manier achterkomt zal bij haar heus wel leven.
Gebruik je energie voor het weer op poten zetten van je eigen relatie! Ik wens jullie heel veel geluk!
woensdag 14 november 2007 om 17:31
Dat je boos bent op je eigen man is één ding maar waarom zou je haar in bescherming nemen? Ze was er toch ook bij? Ze wist toch dat ze met een getrouwde vent rommelde? En dat ze zelf een vriend heeft? Laat haar ook maar eens voelen hoe het is....Moet TO straks op een personeelsfeestje nog een beetje de schijn hoog houden en net doen of haar neus bloedt?
woensdag 14 november 2007 om 17:52
Eensch met Leo.
Ik wil er alleen aan toevoegen, dat je rekening moet houden met de kans dat dit voor jou nare gevolgen kan hebben. Als jij deze man benadert, met welke motivatie dan ook, krijg je, grote kans, gesodemieter met de ex-minnares. Boze telefoontjes/mailtjes brieven naar jou of naar je man, of ze komt aan de deur verhaal halen, vul maar in. Haar reactie heb je niet in de hand!
En die minnares wilde je nu juist uit jullie leven bannen....
Ik zou er nog even heeeel goed over nadenken als ik jou was.
Verder wens ik je heel veel sterkte en succes om samen met je man jullie relatie weer op poten te krijgen. Zal voor jou niet makkelijk zijn!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 14 november 2007 om 17:57
woensdag 14 november 2007 om 18:50
Ik kan me wel voorstellen dat je die man wilt inlichten, puur omdat je vindt dat hij de waarheid verdient en omdat hij zich nog bedrogener zal voelen als het uitkomt en zijn hele omgeving het wist behalve hij zelf.
Je zou ook een anonieme brief kunnen sturen, met daarin zulk gedetailleerde c.q. specifieke informatie dat zij het onmogelijk kan ontkennen. Wat hij er dan vervolgens mee doet is aan hem zelf.
Je zou ook een anonieme brief kunnen sturen, met daarin zulk gedetailleerde c.q. specifieke informatie dat zij het onmogelijk kan ontkennen. Wat hij er dan vervolgens mee doet is aan hem zelf.
woensdag 14 november 2007 om 19:04
Een anonieme brief...?
Ik denk dat je dan echt enorme consquenties krijgt, helemaaal omdat ex-minnares natuurlijk nooit gelooft dat je het niet omwille van wraak hebt verteld.
Een anonieme brief vind ik echt gemeen.
En die minnares rommelt niet met je man omdat ze even lekker in je huwelijk wilt rommelen, maar omdat ze op je man viel en hij daar duidelijk iets mee heeft gedaan.
Dus indd, schuif nou niet alles op de minnares af, manlief was er ook bij.
Ik denk dat je dan echt enorme consquenties krijgt, helemaaal omdat ex-minnares natuurlijk nooit gelooft dat je het niet omwille van wraak hebt verteld.
Een anonieme brief vind ik echt gemeen.
En die minnares rommelt niet met je man omdat ze even lekker in je huwelijk wilt rommelen, maar omdat ze op je man viel en hij daar duidelijk iets mee heeft gedaan.
Dus indd, schuif nou niet alles op de minnares af, manlief was er ook bij.
donderdag 15 november 2007 om 07:54
Ik zie het niet als gemeen, maar als zelfbehoud. Ik zou, als ik het zelf zou willen vertellen, gewoon gaan vertellen d.m.v. bellen of mailen o.i.d. Hier wordt aangegeven dat dit echter consequenties voor TO kan hebben, dus waarom dan niet anoniem. En nogmaals, als je er dergelijk specifieke informatie inzet die niet genegeerd kan worden, dan heeft het best een kans van slagen.
donderdag 15 november 2007 om 08:17
Wat ik interessanter in dit geheel vind zijn de volgende dingen:
- hoe ben je er achtergekomen?
- denk je dat je dit je man ooit kunt vergeven?
- denk je hem ooit weer te kunnen vertrouwen?
- is je man echt 100% bereid volledig voor de relatie te gaan, merk je dat?, want hij zou de eerste man niet zijn die voor de buitenwereld er nog even alles aan doet om de buitenwereld zijn relatie te redden om dan uiteindelijk te kunnen zeggen "ik heb er alles aan gedaan, maar het wilde niet meer".
- en de belangrijkste vraag; wat heb je met je man afgesproken over de contacten met zijn collega?
Ik zit in een soortgelijke situatie, (topic: vergeven hoe doe je dat en kunnen jullie dat), maar ik kan mijn (ex)vriend niet vergeven. Zoals ik al eerder schreef heb ik er nooit aan gedacht om haar vriend/man in te lichten, maar dat ik haar ellende toewens dat zal ik niet ontkennen. Echter de hoofdschuldige vind ik in jouw en mijn verhaal de mannen. Zij hadden een relatie met ons en hadden daar bewust van moeten zijn toen het de verkeerde kant opging. Oké, die dames zijn ook schuldig, maar ten opzichte van ons hadden de mannen sterker moeten zijn.
Laat ik afsluiten met de woorden, dat ik het heel dapper van je vind dat jij verder met je man kunt gaan. Oprecht hoop ik dan ook dat jullie echt het geluk en vertrouwen zullen terugvinden.
- hoe ben je er achtergekomen?
- denk je dat je dit je man ooit kunt vergeven?
- denk je hem ooit weer te kunnen vertrouwen?
- is je man echt 100% bereid volledig voor de relatie te gaan, merk je dat?, want hij zou de eerste man niet zijn die voor de buitenwereld er nog even alles aan doet om de buitenwereld zijn relatie te redden om dan uiteindelijk te kunnen zeggen "ik heb er alles aan gedaan, maar het wilde niet meer".
- en de belangrijkste vraag; wat heb je met je man afgesproken over de contacten met zijn collega?
Ik zit in een soortgelijke situatie, (topic: vergeven hoe doe je dat en kunnen jullie dat), maar ik kan mijn (ex)vriend niet vergeven. Zoals ik al eerder schreef heb ik er nooit aan gedacht om haar vriend/man in te lichten, maar dat ik haar ellende toewens dat zal ik niet ontkennen. Echter de hoofdschuldige vind ik in jouw en mijn verhaal de mannen. Zij hadden een relatie met ons en hadden daar bewust van moeten zijn toen het de verkeerde kant opging. Oké, die dames zijn ook schuldig, maar ten opzichte van ons hadden de mannen sterker moeten zijn.
Laat ik afsluiten met de woorden, dat ik het heel dapper van je vind dat jij verder met je man kunt gaan. Oprecht hoop ik dan ook dat jullie echt het geluk en vertrouwen zullen terugvinden.
donderdag 15 november 2007 om 08:29
donderdag 15 november 2007 om 09:05
Daisybloempje, ik ben absoluut met je eens dat beide partijen even schuldig zijn.
Ik heb het ook wat gerelativeerd voor mezelf. In eerste instantie vond ik dat 'zij' de hoofdschuldige was, want zij had mijn vriend verleid en had hem min of meer opgeeist, maar nadenkende kwam ik tot de conclusie dat hij er niet op in had moeten gaan cq het tijdig had moeten afkappen. Ten aanzien van de reigen relatie vind ik dat de man gewoon hoofdschuldige is, want die had eerder moeten beseffen dat dit gewoon niet kan en heeft dus de relatie op het spel gezet.
Ik heb het ook wat gerelativeerd voor mezelf. In eerste instantie vond ik dat 'zij' de hoofdschuldige was, want zij had mijn vriend verleid en had hem min of meer opgeeist, maar nadenkende kwam ik tot de conclusie dat hij er niet op in had moeten gaan cq het tijdig had moeten afkappen. Ten aanzien van de reigen relatie vind ik dat de man gewoon hoofdschuldige is, want die had eerder moeten beseffen dat dit gewoon niet kan en heeft dus de relatie op het spel gezet.
donderdag 15 november 2007 om 10:35
Daar zou ik zeker wel even over nadenken als ik haar was. Het kan nl anders uitpakken dan dat je van tevoren bedenkt.
Daar zeg je er wel wat bij, nl. 'meteen'. En niet nu nog... dat vind ik zeker wel een verschil.
Wie voelt het dan? Niet de dame, die is waarschijnlijk aan het proberen de boel te herstellen, en misschien lukt dat wel goed. Degene die het dan nu nog gaat voelen is haar vriend, die misschien op dit moment nog wel erg gelukkig is, en kan blijven. Dus ik zie dan niet in wat je daar nu nog mee opschiet..?
vrijdag 16 november 2007 om 12:10
Eindelijk kan ik weer reageren (geen internetverbinding, grrr). Ik heb al jullie reacties gelezen en er natuurlijk veel over nagedacht.
Ik blijf erbij dat als ik het zou vertellen het niet vanuit wraakgevoelens zou zijn. Dan had ik het juist eerder gedaan, vanuit mijn woede en verdriet. Het gaat juist om hem en daarin voel ik mij gesterkt door de reactie van lafrancaise2.
En waarom denk ik er nu pas aan? (ook een gestelde vraag) Omdat ik nu pas de energie en de mindset heb om me op anderen te richten, op de vriend dus. De afgelopen maanden ben ik alleen maar bezig geweest mezelf elke dag uit bed te werken, de kinderen geen rottijd te bezorgen, te huilen te gillen en krijsen, te praten en nog meer te huilen. O ja, en om niet in te storten, thuis, op straat of op mijn werk.Vandaar dus.
Een (anonieme) brief schrijven lijkt me helemaal geen goed plan, als iets wraakbelust is, is dat het wel en ik wil daar juist niet aan toegeven.
Met mijn man heb ik het ook besproken en alhoewel hij mij begrijpt, zou hij liever willen dat ik het niet doe. De belangrijkste redenen daarvoor zijn dat een reactie van haar vrijwel onvermijdelijk is, terwijl hij op dit moment geen persoonlijk contact meer met haar heeft, alleen zakelijk. En dan zou het weer opnieuw beginnen. Ook kennen we de vriend niet goed genoeg om zijn reactie te kunnen 'voorspellen', misschien komt hij wel bij mijn man verhaal halen terwijl de kinderen er bijvoorbeeld bij zijn; ook geen lekkere gedachte.
Ik heb uiteindelijk besloten het hem niet te vertellen, omdat ik hem niet goed genoeg ken. Dat betekent niet dat dat nooit zou kunnen gebeuren. Als ik hem ontmoet en hij geeft maar een 'lichte hint', dan ga ik niets verbergen en niet liegen, dan vertel ik hem alles.
Ik blijf erbij dat als ik het zou vertellen het niet vanuit wraakgevoelens zou zijn. Dan had ik het juist eerder gedaan, vanuit mijn woede en verdriet. Het gaat juist om hem en daarin voel ik mij gesterkt door de reactie van lafrancaise2.
En waarom denk ik er nu pas aan? (ook een gestelde vraag) Omdat ik nu pas de energie en de mindset heb om me op anderen te richten, op de vriend dus. De afgelopen maanden ben ik alleen maar bezig geweest mezelf elke dag uit bed te werken, de kinderen geen rottijd te bezorgen, te huilen te gillen en krijsen, te praten en nog meer te huilen. O ja, en om niet in te storten, thuis, op straat of op mijn werk.Vandaar dus.
Een (anonieme) brief schrijven lijkt me helemaal geen goed plan, als iets wraakbelust is, is dat het wel en ik wil daar juist niet aan toegeven.
Met mijn man heb ik het ook besproken en alhoewel hij mij begrijpt, zou hij liever willen dat ik het niet doe. De belangrijkste redenen daarvoor zijn dat een reactie van haar vrijwel onvermijdelijk is, terwijl hij op dit moment geen persoonlijk contact meer met haar heeft, alleen zakelijk. En dan zou het weer opnieuw beginnen. Ook kennen we de vriend niet goed genoeg om zijn reactie te kunnen 'voorspellen', misschien komt hij wel bij mijn man verhaal halen terwijl de kinderen er bijvoorbeeld bij zijn; ook geen lekkere gedachte.
Ik heb uiteindelijk besloten het hem niet te vertellen, omdat ik hem niet goed genoeg ken. Dat betekent niet dat dat nooit zou kunnen gebeuren. Als ik hem ontmoet en hij geeft maar een 'lichte hint', dan ga ik niets verbergen en niet liegen, dan vertel ik hem alles.
vrijdag 16 november 2007 om 12:27
Nog een paar reacties:
Hokuspokus: vergeven, vertrouwen enz. dat zijn zaken waar ik en wij nog druk mee in de weer zijn. Dat is nog een langdurig proces lijkt me zo. En wat betreft het werk: hij beperkt zich tot zakelijke contacten (gelukkig werken ze niet in dezelfde ruimte) en hij is ook actief op zoek naar een andere baan. Maar het blijft moeilijk, vooral voor mij.
En als laatste nog een opmerking over de minnares in het algemeen. Je kunt verliefd worden op een ander, dat is inderdaad helemaal niet ongewoon (Freebie). maar het gaat erom wat je ermee doet. Die keuze heb je namelijk altijd. En mijn man was niet alleen een ..... (enorm scheldwoord), maar zij ook.
Want zij heeft zich niet alleen in mijn relatie gemengd, maar ook in mijn leven. Want of het nu wel of niet goedkomt tussen mij en mijn man, ik ben door alles wezenlijk verandert. Nooit zal ik mensen, en dan heb ik het niet alleen over partners, maar ook over anderen (vrouwen), meer zo vertrouwen als ik ooit gedaan heb. Ook zij heeft iets in mij kapot gemaakt. Als minnares maak je ook de bewuste keuze een ander enorm pijn te doen. Daar ben je als minnares ook verantwoordelijk voor, niet alleen de partner van de ander! En door minnares te worden/zijn betrek je de ander (in dit geval mij dus) in je eigen leven. Dat kan je niet netjes in hokjes verdelen.
Hokuspokus: vergeven, vertrouwen enz. dat zijn zaken waar ik en wij nog druk mee in de weer zijn. Dat is nog een langdurig proces lijkt me zo. En wat betreft het werk: hij beperkt zich tot zakelijke contacten (gelukkig werken ze niet in dezelfde ruimte) en hij is ook actief op zoek naar een andere baan. Maar het blijft moeilijk, vooral voor mij.
En als laatste nog een opmerking over de minnares in het algemeen. Je kunt verliefd worden op een ander, dat is inderdaad helemaal niet ongewoon (Freebie). maar het gaat erom wat je ermee doet. Die keuze heb je namelijk altijd. En mijn man was niet alleen een ..... (enorm scheldwoord), maar zij ook.
Want zij heeft zich niet alleen in mijn relatie gemengd, maar ook in mijn leven. Want of het nu wel of niet goedkomt tussen mij en mijn man, ik ben door alles wezenlijk verandert. Nooit zal ik mensen, en dan heb ik het niet alleen over partners, maar ook over anderen (vrouwen), meer zo vertrouwen als ik ooit gedaan heb. Ook zij heeft iets in mij kapot gemaakt. Als minnares maak je ook de bewuste keuze een ander enorm pijn te doen. Daar ben je als minnares ook verantwoordelijk voor, niet alleen de partner van de ander! En door minnares te worden/zijn betrek je de ander (in dit geval mij dus) in je eigen leven. Dat kan je niet netjes in hokjes verdelen.
