Relaties
alle pijlers
vriend wil lang studeren
zondag 24 februari 2008 om 18:07
Hoi,
Ik heb inmiddels 6 jaar een relatie met mijn vriend en woont samen met hem.
Ik wist altijd al dat hij veel ambities had t.a.v. studeren. Hij is bijna klaar met zijn huidige studie en wil hierna universiteit doen in een geheel andere richting.
Deze studie duurt dan nog 4-6 jaar. Dan zijn wij beiden 30 geweest. Ik heb een ander beeld van de toekomst (kinderen, huis etc.) en dat weet hij. We hebben hier al veel over gesproken.
Voor de studie zal hij ver weg moeten en dus op kamers gaan. Dat is niet ideaal voor onze relatie, vind ik. Hij ziet dat niet als een probleem en wil het echt gaan doorzetten.
Ik kan mijn toekomstbeeld overhoop gooien en meegaan in zijn plannen. Maar dat wil ik eigenlijk niet. Wat zal ik toch doen?
Ik heb inmiddels 6 jaar een relatie met mijn vriend en woont samen met hem.
Ik wist altijd al dat hij veel ambities had t.a.v. studeren. Hij is bijna klaar met zijn huidige studie en wil hierna universiteit doen in een geheel andere richting.
Deze studie duurt dan nog 4-6 jaar. Dan zijn wij beiden 30 geweest. Ik heb een ander beeld van de toekomst (kinderen, huis etc.) en dat weet hij. We hebben hier al veel over gesproken.
Voor de studie zal hij ver weg moeten en dus op kamers gaan. Dat is niet ideaal voor onze relatie, vind ik. Hij ziet dat niet als een probleem en wil het echt gaan doorzetten.
Ik kan mijn toekomstbeeld overhoop gooien en meegaan in zijn plannen. Maar dat wil ik eigenlijk niet. Wat zal ik toch doen?
zondag 24 februari 2008 om 18:19
Je kunt er in meegaan, gevolg jij voelt je niet prettig en blijft hem dat bewust of onbewust verwijten
je kunt er niet in meegaan, gevolg hij stopt voor jou en voelt zich niet prettig en blijft het jou bewust of onbewust verwijten.
Met welke van de 2 opties kun je het beste leven?
Met allebei niet dan zul je n derde optie moeten bedenken, en dat zal dan wel iets worden zoals:stop de relatie ben ik bang.
Ja en wat je zult doen? geen idee , dat moet je toch zelf beslissen
je kunt er niet in meegaan, gevolg hij stopt voor jou en voelt zich niet prettig en blijft het jou bewust of onbewust verwijten.
Met welke van de 2 opties kun je het beste leven?
Met allebei niet dan zul je n derde optie moeten bedenken, en dat zal dan wel iets worden zoals:stop de relatie ben ik bang.
Ja en wat je zult doen? geen idee , dat moet je toch zelf beslissen
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 24 februari 2008 om 19:25
Studeren kan op zich prima samengaan met kinderen krijgen en settelen. Mijn man studeert ook nog en we hebben inmiddels 2 kinderen. Ik moet zelf mijn studie ook nog afronden.
Ik denk dat er een middenweg gezocht moet worden. Misschien kun jij mee met hem naar de stad waar hij gaat studeren, of misschien kan hij dichter bij huis studeren. Ik denk dat het niet realistisch is om te verwachten dat hij níet gaat studeren net als dat het niet realistisch is om te verwachten dat jíj al je plannen in de ijskast zet wb jullie toekomst.
Welk beeld heeft hij bij jullie relatie? En jij? En wat wil jij over 10 jaar bereikt hebben en hoe denkt hij daarover? Hoelang zijn jullie samen?
Ik denk dat er een middenweg gezocht moet worden. Misschien kun jij mee met hem naar de stad waar hij gaat studeren, of misschien kan hij dichter bij huis studeren. Ik denk dat het niet realistisch is om te verwachten dat hij níet gaat studeren net als dat het niet realistisch is om te verwachten dat jíj al je plannen in de ijskast zet wb jullie toekomst.
Welk beeld heeft hij bij jullie relatie? En jij? En wat wil jij over 10 jaar bereikt hebben en hoe denkt hij daarover? Hoelang zijn jullie samen?
maandag 25 februari 2008 om 10:04
Wil je vriend naast zijn nieuwe studie ook werken? Het lijkt erop dat jullie heel verschillende verwachtingen hebben van de toekomst en ook van elkaar. Als je daar niet uitgebreid over praat en overlegt krijg je denk ik veel onvrede, vooral van jouw kant. Zijn studieplannen blokkeren jouw plannen van huisje boompje beestje. Hij heeft dus de eerste 6 jaar geen huisje boompje beestje. Dat is een groot verschil in toekomstverwachting. Je kunt je afvragen waarom jij degene bent die veel moet opgeven, of de meeste compromissen moet sluiten. Natuurlijk kun jij hem niet dwingen zijn toekomstplannen op te geven, maar waarom zou jij degene zijn die zich het meeste moet aanpassen?
maandag 25 februari 2008 om 10:36
Hoi Ssammy,
Waarom wil jouw vriend nog verder studeren, en misschien nog wel veel belangrijker, waarom wil hij nu een totaal andere studie gaan volgen?
Of is hij inderdaad het type eeuwig student, vrijheid - blijheid.
Ik denk dat het belangrijker is te achterhalen waarom hij niet tevreden is met zijn opleiding(en) en waarom hij er nog niet aan toe is om het geleerde in praktijk te gaan brengen...
Succes hiermee, ik weet dat het heel moeilijk is als de één iets anders wil dan de ander...
Waarom wil jouw vriend nog verder studeren, en misschien nog wel veel belangrijker, waarom wil hij nu een totaal andere studie gaan volgen?
Of is hij inderdaad het type eeuwig student, vrijheid - blijheid.
Ik denk dat het belangrijker is te achterhalen waarom hij niet tevreden is met zijn opleiding(en) en waarom hij er nog niet aan toe is om het geleerde in praktijk te gaan brengen...
Succes hiermee, ik weet dat het heel moeilijk is als de één iets anders wil dan de ander...
maandag 25 februari 2008 om 22:04
Inderdaad is het een lastig kwesie voor beiden, want ik wil zijn toekomstplannen t.a.v. de studie ook niet in de weg staan.
Maar ik wil ook mijn toekomst niet opgeven. Dat weten we allebei.
Ik wil niet mee naar de stad van zijn studie, omdat ik hier gebonden ben aan mijn baan en vrije tijd etc. Ik wil dat niet opgeven, want het is echt ver weg.
Ik weet t nog niet goed. Hij vindt dat t allemaal wel kan samen, maar ik denk er toch anders over. Het lastige van dit alles is, is dat het nu wel goed tussen ons gaat.
Maar ik wil ook mijn toekomst niet opgeven. Dat weten we allebei.
Ik wil niet mee naar de stad van zijn studie, omdat ik hier gebonden ben aan mijn baan en vrije tijd etc. Ik wil dat niet opgeven, want het is echt ver weg.
Ik weet t nog niet goed. Hij vindt dat t allemaal wel kan samen, maar ik denk er toch anders over. Het lastige van dit alles is, is dat het nu wel goed tussen ons gaat.
dinsdag 26 februari 2008 om 10:24
quote:SSammy24 schreef op 25 februari 2008 @ 22:04:
Inderdaad is het een lastig kwesie voor beiden, want ik wil zijn toekomstplannen t.a.v. de studie ook niet in de weg staan.
Hmm, eigenlijk wil je dus dat hij spontaan van mening veranderd?
Maar ik wil ook mijn toekomst niet opgeven. Dat weten we allebei.
Ik wil niet mee naar de stad van zijn studie, omdat ik hier gebonden ben aan mijn baan en vrije tijd etc. Ik wil dat niet opgeven, want het is echt ver weg.
Tja, als je niet wilt dat hij zijn plannen niet opgeeft en jij wilt de jouwe niet opgeven dan moet je wel concluderen dat er eigenlijk geen relatie meer kan zijn.
Ik weet t nog niet goed. Hij vindt dat t allemaal wel kan samen, maar ik denk er toch anders over.
Heeft hij ook nog verteld hòè hij dat voor zich ziet. Dus oplossingen/voorstellen aangedragen w.b. jouw bezwaren?
Het lastige van dit alles is, is dat het nu wel goed tussen ons gaat.
Nee dat is juist heel handig; als jullie er beiden over eens zijn dat je deze relatie niet kwijt wilt, moet je gewoon oplossingen zoeken, allebei een btje water bij de wijn doen. Gewoon eens uitproberen hoe het gaat. Het valt me nl op dat je nu al denkt te weten hoe het de komende 4 à 6 jaar zal gaan. Dat weet je niet. Misschien komt hij er binnen een jaar wel achter dat de studie / de afstandrelatie niets voor hem is. Misschien kom jij er wel achter dat je op je baan uitgekeken bent. Enz. enz. Jullie zijn nog jong genoeg om wat relaxt en avontuurlijk met de toekomst om te gaan.
Inderdaad is het een lastig kwesie voor beiden, want ik wil zijn toekomstplannen t.a.v. de studie ook niet in de weg staan.
Hmm, eigenlijk wil je dus dat hij spontaan van mening veranderd?
Maar ik wil ook mijn toekomst niet opgeven. Dat weten we allebei.
Ik wil niet mee naar de stad van zijn studie, omdat ik hier gebonden ben aan mijn baan en vrije tijd etc. Ik wil dat niet opgeven, want het is echt ver weg.
Tja, als je niet wilt dat hij zijn plannen niet opgeeft en jij wilt de jouwe niet opgeven dan moet je wel concluderen dat er eigenlijk geen relatie meer kan zijn.
Ik weet t nog niet goed. Hij vindt dat t allemaal wel kan samen, maar ik denk er toch anders over.
Heeft hij ook nog verteld hòè hij dat voor zich ziet. Dus oplossingen/voorstellen aangedragen w.b. jouw bezwaren?
Het lastige van dit alles is, is dat het nu wel goed tussen ons gaat.
Nee dat is juist heel handig; als jullie er beiden over eens zijn dat je deze relatie niet kwijt wilt, moet je gewoon oplossingen zoeken, allebei een btje water bij de wijn doen. Gewoon eens uitproberen hoe het gaat. Het valt me nl op dat je nu al denkt te weten hoe het de komende 4 à 6 jaar zal gaan. Dat weet je niet. Misschien komt hij er binnen een jaar wel achter dat de studie / de afstandrelatie niets voor hem is. Misschien kom jij er wel achter dat je op je baan uitgekeken bent. Enz. enz. Jullie zijn nog jong genoeg om wat relaxt en avontuurlijk met de toekomst om te gaan.
dinsdag 26 februari 2008 om 14:17
Hey Ssammy,
Ik kan mij voorstellen dat je het een lastige situatie vind maar ik denk niet dat studeren een gezinsleven uitsluit. Ik, mijn zusje en broertje zijn alledrie geboren toen mijn vader nog aan het studeren was. Mijn vader was ook vrij laat klaar met zijn studie (34) maar dat heeft hem niet tegen gehouden om kinderen te krijgen. Het vergt natuurlijk wel wat aanpassings vermogen van beide kanten maar onmogelijk is het zeker niet. Zijn er misschien heel praktische dingen waar je tegen op ziet? Ben je bijvoorbeeld bang dat er te weinig geld of tijd is ? Ik las in je vorige posts dat je liever niet wilde verhuizen. Ik vraag me af of je dat ook niet zou willen doen als je vriend een baan kreeg in een andere woonplaats. Misschien kunnen jullie wel een tussen oplossing vinden en woont hij door de week op 'kamers' en in het weekend thuis. Het lijkt mij wel erg zwaar op het moment dat er kinderen zijn maar het behoort wel tot de mogelijkheden. Succes in ieder geval!
Ik kan mij voorstellen dat je het een lastige situatie vind maar ik denk niet dat studeren een gezinsleven uitsluit. Ik, mijn zusje en broertje zijn alledrie geboren toen mijn vader nog aan het studeren was. Mijn vader was ook vrij laat klaar met zijn studie (34) maar dat heeft hem niet tegen gehouden om kinderen te krijgen. Het vergt natuurlijk wel wat aanpassings vermogen van beide kanten maar onmogelijk is het zeker niet. Zijn er misschien heel praktische dingen waar je tegen op ziet? Ben je bijvoorbeeld bang dat er te weinig geld of tijd is ? Ik las in je vorige posts dat je liever niet wilde verhuizen. Ik vraag me af of je dat ook niet zou willen doen als je vriend een baan kreeg in een andere woonplaats. Misschien kunnen jullie wel een tussen oplossing vinden en woont hij door de week op 'kamers' en in het weekend thuis. Het lijkt mij wel erg zwaar op het moment dat er kinderen zijn maar het behoort wel tot de mogelijkheden. Succes in ieder geval!
woensdag 27 februari 2008 om 21:43
Ik weet natuurlijk niet hoe het de komende jaren zal gaan en er ligt inderdaad nog heel veel open.
Op dit moment zit t me gewoon niet lekker dat hij ver weg gaat studeren. Hij draagt wel oplossingen aan, zoals daar naartoe verhuizen en kinderen kunnen ook tijdens hetstuderen. Vooral de verhuizen zie ik niet zitten en kinderen is inderdaad van iets latere zorg, maar lijkt mij op dit moment niet ideaal tijdens de studie. Mijn vriend heeft soms moeite met studeren en moet zich daar denk ik wel volledig op kunnen richten.
We moeten er samen uit zien te komen, maar op dit moment zie ik de toekomst niet zo goed in. En dat brengt veel twijfels in de relatie. Ik ben erg gelukkig in mijn werk en alles eromheen, maar die studie in een andere stad staat mij somber in het vooruitzicht.
Op dit moment zit t me gewoon niet lekker dat hij ver weg gaat studeren. Hij draagt wel oplossingen aan, zoals daar naartoe verhuizen en kinderen kunnen ook tijdens hetstuderen. Vooral de verhuizen zie ik niet zitten en kinderen is inderdaad van iets latere zorg, maar lijkt mij op dit moment niet ideaal tijdens de studie. Mijn vriend heeft soms moeite met studeren en moet zich daar denk ik wel volledig op kunnen richten.
We moeten er samen uit zien te komen, maar op dit moment zie ik de toekomst niet zo goed in. En dat brengt veel twijfels in de relatie. Ik ben erg gelukkig in mijn werk en alles eromheen, maar die studie in een andere stad staat mij somber in het vooruitzicht.
woensdag 27 februari 2008 om 22:35
Dus eigenlijk moet dit topic als titel: 'ik wil niet verhuizen voor de studie van mijn vriend' hebben?
Ik zou het belachelijk vinden als je vriend niet gaat studeren omdat jij niet in een andere stad wilt wonen. Als je echt zo gek op hem bent als je zegt, dan zou je het toch op z'n minst kunnen proberen? De stad waar je nu woont, is echt niet de enige plek waar je ooit gelukkig kunt worden. En een leuke baan kun je ook ergens anders vinden. Het is toch spannend om samen aan een nieuw avontuur te beginnen?
Ik zou het belachelijk vinden als je vriend niet gaat studeren omdat jij niet in een andere stad wilt wonen. Als je echt zo gek op hem bent als je zegt, dan zou je het toch op z'n minst kunnen proberen? De stad waar je nu woont, is echt niet de enige plek waar je ooit gelukkig kunt worden. En een leuke baan kun je ook ergens anders vinden. Het is toch spannend om samen aan een nieuw avontuur te beginnen?
zondag 2 maart 2008 om 16:01
Ik vind ook dat mijn vriend zijn hart moet volgen en gewoon gaan studeren. Ik wil absoluut niet dat hij t voor mij zou laten.
Maar ik wil ook aan mijn toekomst denken en wil niet verhuizen naar zijn studiestad, omdat ik hier nu al mijn baan etc, heb.
Hij kan niet dichterbij die studie gaan doen, want die variant wordt alleen maar 300km van hier gegeven.
Hij gaat die opleiding met 99% zekerheid ook doen, maar hij vindt t niet erg om zover uit elkaar te wonen.
Ik wil graag samen met hem hier een toekomst opbouwen en dat wordt zo wel lastig, Dat zie hij minder als probleem dan ik...
Maar ik wil ook aan mijn toekomst denken en wil niet verhuizen naar zijn studiestad, omdat ik hier nu al mijn baan etc, heb.
Hij kan niet dichterbij die studie gaan doen, want die variant wordt alleen maar 300km van hier gegeven.
Hij gaat die opleiding met 99% zekerheid ook doen, maar hij vindt t niet erg om zover uit elkaar te wonen.
Ik wil graag samen met hem hier een toekomst opbouwen en dat wordt zo wel lastig, Dat zie hij minder als probleem dan ik...
zondag 2 maart 2008 om 17:26
Tja blijven maar twee opties over dan.
1. je gaat wel in zijn studiestad wonen/werken en jullie beginnen daar met de opbouw van een gezin.
2. Je maakt het uit want je wil niet mee verhuizen en je wilt geen tot 6 jaar wachten met een gezin.
Gevoelsmatig allemaal heel moeilijk maar uiteindelijk komt het toch neer op een van deze twee eenvoudige opties denk ik. T is kiezen of delen, letterlijk.
1. je gaat wel in zijn studiestad wonen/werken en jullie beginnen daar met de opbouw van een gezin.
2. Je maakt het uit want je wil niet mee verhuizen en je wilt geen tot 6 jaar wachten met een gezin.
Gevoelsmatig allemaal heel moeilijk maar uiteindelijk komt het toch neer op een van deze twee eenvoudige opties denk ik. T is kiezen of delen, letterlijk.
