Relaties
alle pijlers
Vriend zit tegen psychose aan! Help!
dinsdag 11 december 2007 om 16:38
Ik heb al 3 jaar een lieve vriend. Hij is nogal een controlfreak, en hij wil graag dat iedereen hem geweldig vindt, en loopt daardoor op zijn tenen. Op zich niet een groot probleem, dacht ik tot 2 weken geleden.
Mede doordat hij alles onder controle wil hebben (op zijn werk, thuis, in ons nieuwbouwhuis) is hij mede door slaapgebrek compleet de weg kwijtgeraakt. Hij was heel wazig en had allerlei vreselijke waanideeen. Wat hij allemaal dacht vertel ik verder niet, want dan wordt het verhaal veel te lang.
Na een paar dagen knapte hij weer op en zijn we toch nog naar de dokter gegaan. De dokter zei dat hij bijna een psychose had, en dat hij eerder zichzelf een halt moet toeroepen als hij weer slapeloze nachten krijgt, en andere symptomen. Hier schrokken we erg van.
Nu zijn er de schoonouders. Mijn vriends pa is een beste man, maar hij wil de familie een beetje controleren in alles wat ze doen. Mijn vriend heeft een zus die dat allemaal best vindt, dat pa zich overal tegenaan bemoeit. Hij bepaalt bij hun zelfs hoe de tuin erbij ligt!
Zoals ik al zei, wil mijn vriend iedereen terwille zijn, en vooral zijn ouders. Zijn pa begint (ondanks de bijna-psychose) alweer te drammen over het klussen in ons huis. Hij helpt ons met schilderen van de woning, dat is mooi. Maar hij bemoeit zich dus ook met hoe en wanneer wij gaan klussen in ons huis. Hij stelt voor wie we moeten vragen voor hulp. Mijn vriend is supergevoelig voor de mening van zijn pa, en wil hem terwille zijn, altijd. Ik merk aan hem dat zijn pa's gedrag stress bij hem veroorzaakt.
Ik heb mijn vriend hier al eens op aangesproken. Maar hij ziet zijn pa als een soort god, iemand die alles het beste kan en weet. Hij neemt echt alles klakkeloos aan. Dus de opdrachten voert hij graag uit. Doordat ik dat gebemoei/geregel niet wil, zit hij tussen 2 vuren. En dit geldt niet alleen in het geval van klussen, dit komt heel vaak voor.
Ik ben als de dood dat mijn vriend straks echt een psychose krijgt. En daar zal het gedrag van zijn pa aan meehelpen. Wat moet ik doen om dit te voorkomen zonder kwade gezichten te krijgen?
HELLUP!
Mede doordat hij alles onder controle wil hebben (op zijn werk, thuis, in ons nieuwbouwhuis) is hij mede door slaapgebrek compleet de weg kwijtgeraakt. Hij was heel wazig en had allerlei vreselijke waanideeen. Wat hij allemaal dacht vertel ik verder niet, want dan wordt het verhaal veel te lang.
Na een paar dagen knapte hij weer op en zijn we toch nog naar de dokter gegaan. De dokter zei dat hij bijna een psychose had, en dat hij eerder zichzelf een halt moet toeroepen als hij weer slapeloze nachten krijgt, en andere symptomen. Hier schrokken we erg van.
Nu zijn er de schoonouders. Mijn vriends pa is een beste man, maar hij wil de familie een beetje controleren in alles wat ze doen. Mijn vriend heeft een zus die dat allemaal best vindt, dat pa zich overal tegenaan bemoeit. Hij bepaalt bij hun zelfs hoe de tuin erbij ligt!
Zoals ik al zei, wil mijn vriend iedereen terwille zijn, en vooral zijn ouders. Zijn pa begint (ondanks de bijna-psychose) alweer te drammen over het klussen in ons huis. Hij helpt ons met schilderen van de woning, dat is mooi. Maar hij bemoeit zich dus ook met hoe en wanneer wij gaan klussen in ons huis. Hij stelt voor wie we moeten vragen voor hulp. Mijn vriend is supergevoelig voor de mening van zijn pa, en wil hem terwille zijn, altijd. Ik merk aan hem dat zijn pa's gedrag stress bij hem veroorzaakt.
Ik heb mijn vriend hier al eens op aangesproken. Maar hij ziet zijn pa als een soort god, iemand die alles het beste kan en weet. Hij neemt echt alles klakkeloos aan. Dus de opdrachten voert hij graag uit. Doordat ik dat gebemoei/geregel niet wil, zit hij tussen 2 vuren. En dit geldt niet alleen in het geval van klussen, dit komt heel vaak voor.
Ik ben als de dood dat mijn vriend straks echt een psychose krijgt. En daar zal het gedrag van zijn pa aan meehelpen. Wat moet ik doen om dit te voorkomen zonder kwade gezichten te krijgen?
HELLUP!
dinsdag 11 december 2007 om 16:42
Hoi, ik snap je bericht niet helemaal. Het lijkt wel of je twee problemen hebt, namelijk de psychose van je vriend en de bemoeienis van zijn vader. Wat is het verband hiertussen? Of waar wil je precies een oplossing voor?
Het lijkt me dat je vriend erg rustig aan moet doen. Misschien kunnen jullie samen met die vader bespreken dat het nu een moeilijke periode voor je is en dat jullie zijn ideeen erg op prijs stellen maar dat het even teveel is, en dat je zelf zult aangeven wat jullie van schoonpapa willen.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat er enig verband zit tussen een psychose en het gedrag van zijn vader...
Het lijkt me dat je vriend erg rustig aan moet doen. Misschien kunnen jullie samen met die vader bespreken dat het nu een moeilijke periode voor je is en dat jullie zijn ideeen erg op prijs stellen maar dat het even teveel is, en dat je zelf zult aangeven wat jullie van schoonpapa willen.
Ik denk eerlijk gezegd niet dat er enig verband zit tussen een psychose en het gedrag van zijn vader...
dinsdag 11 december 2007 om 16:48
Volgens mij lijkt je vriend nogal op z'n pa. Ze zijn beiden control-freaks en misschien is het juist wel lekker voor je vriend dat z'n pa af en toe de kar trekt, hoeft hij dat zelf even niet te doen.
Maar je vertelt er dan ook niet bij of je vriend het zelf ook vervelend vindt dat z'n vader zich met bepaalde zaken bemoeit. En ik denk echt dat je schoonvader dit alles doet met de beste bedoelingen. Mijn pa mag ook zeggen hoe mijn tuin erbij moet staan, hoor. Heb ik echt geen verstand van....
Maar je vertelt er dan ook niet bij of je vriend het zelf ook vervelend vindt dat z'n vader zich met bepaalde zaken bemoeit. En ik denk echt dat je schoonvader dit alles doet met de beste bedoelingen. Mijn pa mag ook zeggen hoe mijn tuin erbij moet staan, hoor. Heb ik echt geen verstand van....
dinsdag 11 december 2007 om 17:01
Als je vriend echt kwetsbaar is voor psychoses, zou ik professionele hulp inschakelen. Hebben het daar al met de huisarts over gehad? Zo kan een psycholoog/psychiater hem/jullie helpen om je grenzen te bewaken en tijdig te letten op de symptomen en deze te leren herkennen en voorkomen.
Dit lijkt me namelijk niet alleen jouw 'taak', het klinkt nu een beetje alsof je de zware last in je eentje moet dragen. En je heel erg geschrokken bent, bang voor een herhaling en nog niet zo goed weet wat je ermee aan moet.
Kan je hier met hem over praten? Over jouw gevoel/angst en hoe hij er tegen aan kijkt?
Dit lijkt me namelijk niet alleen jouw 'taak', het klinkt nu een beetje alsof je de zware last in je eentje moet dragen. En je heel erg geschrokken bent, bang voor een herhaling en nog niet zo goed weet wat je ermee aan moet.
Kan je hier met hem over praten? Over jouw gevoel/angst en hoe hij er tegen aan kijkt?
dinsdag 11 december 2007 om 17:20
Schorpioentje,
Het verband is dat mijn vriend zich alles aantrekt wat zijn pa wil of zegt. En natuurlijk ben ik het niet altijd eens met wat zijn papa wil. En dan zit hij tussen twee vuren, omdat ik het ene wil en hij het andere. Hij wil het iedereen naar de zin maken dus veroorzaakt zoiets stress.
Charlotte,
Inderdaad twee controlfreaks. Maar 100% controle over je volwassen kids vind ik ver gaan. Ok, als je pa iets zegt over je tuin prima. Maar bepaalt jou pa ook wanneer jij in de tuin moet werken, en als je dat niet doet, dat hij dan gaat klagen tegen je, en zeggen dat je lui bent? Naar mijn idee is dit abnormaal. Hij doet dit niet alleen met de tuin maar met alles.
Soundpost,
Ja we hebben het gehad over verdere behandeling. Omdat mijn vriend er goed weer bovenop is gekomen, lijkt het ons goed om het door de symptomen te herkennen van een volgende aanval, genoeg is. Maar als ik dan zie dat die voorvallen met zijn pa stress veroorzaken wil ik hem daar voor behoeden, aangezien hij dit zelf niet kan. Zijn pa ziet hij als een machtig man, en hij komt niet op het idee om te zeggen wat HIJ zelf wil. Het is altijd ja en amen. Maakt niet uit waar pa mee komt.
Het verband is dat mijn vriend zich alles aantrekt wat zijn pa wil of zegt. En natuurlijk ben ik het niet altijd eens met wat zijn papa wil. En dan zit hij tussen twee vuren, omdat ik het ene wil en hij het andere. Hij wil het iedereen naar de zin maken dus veroorzaakt zoiets stress.
Charlotte,
Inderdaad twee controlfreaks. Maar 100% controle over je volwassen kids vind ik ver gaan. Ok, als je pa iets zegt over je tuin prima. Maar bepaalt jou pa ook wanneer jij in de tuin moet werken, en als je dat niet doet, dat hij dan gaat klagen tegen je, en zeggen dat je lui bent? Naar mijn idee is dit abnormaal. Hij doet dit niet alleen met de tuin maar met alles.
Soundpost,
Ja we hebben het gehad over verdere behandeling. Omdat mijn vriend er goed weer bovenop is gekomen, lijkt het ons goed om het door de symptomen te herkennen van een volgende aanval, genoeg is. Maar als ik dan zie dat die voorvallen met zijn pa stress veroorzaken wil ik hem daar voor behoeden, aangezien hij dit zelf niet kan. Zijn pa ziet hij als een machtig man, en hij komt niet op het idee om te zeggen wat HIJ zelf wil. Het is altijd ja en amen. Maakt niet uit waar pa mee komt.
dinsdag 11 december 2007 om 17:31
Hmmm nee, mijn pa bepaalt niet wanneer ik in de tuin ga werken, nee. Wat ie misschien wel doet, is het hoveniersbedrijf (die zijn tuin doet) langs sturen omdat ik er echt geen hout van kan. En lui zou hij me ook nooit noemen. Dat zou ik ook niet leuk vinden.
Wel heb ik altijd geprofiteerd van de kennis en ervaring die mijn vader op vele gebieden heeft en ervaar ik het als prettig dat hij zoveel verstand heeft van bepaalde zaken. Weet ik in ieder geval dat het goed komt.
Maar nogmaals, hoe denkt jouw vriend hier eigenlijk zelf over. Zoals je het nu beschrijft heb ik inderdaad wel het idee dat hij vaak tussen twee vuren zit (jou en zijn vader) en dat dat misschien de stress veroorzaakt?
Of zou hij echt graag willen dat z'n pa niet zo'n stempel drukt op jullie leven? Als het altijd al zo geweest is, lijkt het me moeilijk om dat te doorbreken. Dan zullen jullie toch echt het gesprek aan moeten gaan.
Welke rol speelt overigens zijn moeder in dit geheel? Is zij ook zo bepalend?
Wel heb ik altijd geprofiteerd van de kennis en ervaring die mijn vader op vele gebieden heeft en ervaar ik het als prettig dat hij zoveel verstand heeft van bepaalde zaken. Weet ik in ieder geval dat het goed komt.
Maar nogmaals, hoe denkt jouw vriend hier eigenlijk zelf over. Zoals je het nu beschrijft heb ik inderdaad wel het idee dat hij vaak tussen twee vuren zit (jou en zijn vader) en dat dat misschien de stress veroorzaakt?
Of zou hij echt graag willen dat z'n pa niet zo'n stempel drukt op jullie leven? Als het altijd al zo geweest is, lijkt het me moeilijk om dat te doorbreken. Dan zullen jullie toch echt het gesprek aan moeten gaan.
Welke rol speelt overigens zijn moeder in dit geheel? Is zij ook zo bepalend?
dinsdag 11 december 2007 om 17:34
dinsdag 11 december 2007 om 17:43
Eigenlijk is het mijn probleem doordat hij het niet ziet. Hij begrijpt ook niet dat ik er last van heb. Wij hebben er al vaak onenigheid over gehad.
Ik legde dan uit dat ik het ergens niet mee eens was, van wat zijn pa voorstelde. En dat ik vond dat hij zelf ook eens na moest denken. Hij gaf dan als reden "jamaar het is mijn vader, en die heeft levenservaring dus die weet alles". Het is echt niet zo dat ik alle ideeen van zijn pa meteen van tafel veeg. Ik probeer er altijd in mee te gaan, maar niet altijd lukt dat.
Mijn vriend heeft dus een zus, die net zo wordt behandeld. Die vindt het allemaal prima. Ik moet er ook bij zeggen dat zij minder begaafd is. Haar man wordt vaak in een hoekje gedrukt door schoonouders. Hij pikt dit allemaal. Hij gaat weleens tegen ze in, maar dat helpt niet. Ik ben niet van plan me in een hoekje te laten drukken net als zwager.
En zijn moeder? Die doet inderdaad hetzelfde. Die is erg opdringerig en bepalend. Maar ik denk dat mijn vriend zich meer van pa aantrekt door de band tussen mannen ofzo.
Ik heb echt het gevoel dat mijn vriend zijn ouders boven alles verkiest. Dat vind ik zorgelijk, zeker na wat er is gebeurd. Ik ben trouwens niet de enige in de omgeving die de situatie zo bekijkt.
Ik legde dan uit dat ik het ergens niet mee eens was, van wat zijn pa voorstelde. En dat ik vond dat hij zelf ook eens na moest denken. Hij gaf dan als reden "jamaar het is mijn vader, en die heeft levenservaring dus die weet alles". Het is echt niet zo dat ik alle ideeen van zijn pa meteen van tafel veeg. Ik probeer er altijd in mee te gaan, maar niet altijd lukt dat.
Mijn vriend heeft dus een zus, die net zo wordt behandeld. Die vindt het allemaal prima. Ik moet er ook bij zeggen dat zij minder begaafd is. Haar man wordt vaak in een hoekje gedrukt door schoonouders. Hij pikt dit allemaal. Hij gaat weleens tegen ze in, maar dat helpt niet. Ik ben niet van plan me in een hoekje te laten drukken net als zwager.
En zijn moeder? Die doet inderdaad hetzelfde. Die is erg opdringerig en bepalend. Maar ik denk dat mijn vriend zich meer van pa aantrekt door de band tussen mannen ofzo.
Ik heb echt het gevoel dat mijn vriend zijn ouders boven alles verkiest. Dat vind ik zorgelijk, zeker na wat er is gebeurd. Ik ben trouwens niet de enige in de omgeving die de situatie zo bekijkt.
dinsdag 11 december 2007 om 17:52
Hoi Tyatira,
Ik herken je situatie volledig.
Mijn vriend zat tot voor kort in dezelfde situatie. Ook maar door blijven gaan. Dit probleem is ook ontstaan door zijn ouders (en nog vele andere problemen dankzij hen). Dus die link herken ik al.
Mijn vriend is opgevoed met het idee dat je keihard moet werken, anders ben je niet goed genoeg. Zo komt het dus geregeld voor dat hij dagen van 20 uur draait.
Hier ging het op een gegeven moment niet meer en een paar maanden geleden is hij dan ook eindelijk naar een psychiater gegaan. Hij heeft onderzoeken gehad waar uit kwam dat ie leed aan posttraumatisch stress syndroom, dit is ontstaan in zijn jeugd door mishandeling (zowel fysiek als mentaal) en in korte tijd (6 maanden) het verlies van zijn broer (verkeersongeval), het verlies van zijn baan (bedrijf failliet) en bijna zijn moeder verloren.
Hij kreeg na deze onderzoeken te horen dat hij psychosegevoelig is en dicht tegen een opname aan zat. Hij mocht ook niet gelijk met therapie beginnen, dat zou niet verstandig zijn. Dus eerst antidepressiva. Heel heftig allemaal. Ook heel erg geschrokken en de te blijer dat ie nu eindelijk is gegaan.
ANtidepressiva slaan nu aan en hopelijk begint binnenkort de therapie. Hij werkt wel nog steeds als een gek. Heeft de afgelopen 7 weken aan 1 stuk door gewerkt, zelfs de weekenden werkt ie door. En waarom? Omdat hij thuis een luilak werd genoemd als ie ontspande. En dat kan ie nou dus niet meer zonder schuldgevoel.
Uiteindelijk heeft hij ook besloten dat ie geen contact meer met zijn ouders wil.
Ik raad je vriend aan om zo snel mogelijk hulp te zoeken. Via de huisarts krijg je een verwijzing voor een psychiater. Laat hem onderzoeken. Mijn vriend stond heel afwijzend tegenover therapie, maar is nu wel blij dat ie gaat.
En als de relatie met zijn pa te stressvol is op het moment: tijdelijk afstand nemen.
Sterkte!! Ik weet hoe zwaar dit ook voor jou is!!
Liefs,
Majo
Ik herken je situatie volledig.
Mijn vriend zat tot voor kort in dezelfde situatie. Ook maar door blijven gaan. Dit probleem is ook ontstaan door zijn ouders (en nog vele andere problemen dankzij hen). Dus die link herken ik al.
Mijn vriend is opgevoed met het idee dat je keihard moet werken, anders ben je niet goed genoeg. Zo komt het dus geregeld voor dat hij dagen van 20 uur draait.
Hier ging het op een gegeven moment niet meer en een paar maanden geleden is hij dan ook eindelijk naar een psychiater gegaan. Hij heeft onderzoeken gehad waar uit kwam dat ie leed aan posttraumatisch stress syndroom, dit is ontstaan in zijn jeugd door mishandeling (zowel fysiek als mentaal) en in korte tijd (6 maanden) het verlies van zijn broer (verkeersongeval), het verlies van zijn baan (bedrijf failliet) en bijna zijn moeder verloren.
Hij kreeg na deze onderzoeken te horen dat hij psychosegevoelig is en dicht tegen een opname aan zat. Hij mocht ook niet gelijk met therapie beginnen, dat zou niet verstandig zijn. Dus eerst antidepressiva. Heel heftig allemaal. Ook heel erg geschrokken en de te blijer dat ie nu eindelijk is gegaan.
ANtidepressiva slaan nu aan en hopelijk begint binnenkort de therapie. Hij werkt wel nog steeds als een gek. Heeft de afgelopen 7 weken aan 1 stuk door gewerkt, zelfs de weekenden werkt ie door. En waarom? Omdat hij thuis een luilak werd genoemd als ie ontspande. En dat kan ie nou dus niet meer zonder schuldgevoel.
Uiteindelijk heeft hij ook besloten dat ie geen contact meer met zijn ouders wil.
Ik raad je vriend aan om zo snel mogelijk hulp te zoeken. Via de huisarts krijg je een verwijzing voor een psychiater. Laat hem onderzoeken. Mijn vriend stond heel afwijzend tegenover therapie, maar is nu wel blij dat ie gaat.
En als de relatie met zijn pa te stressvol is op het moment: tijdelijk afstand nemen.
Sterkte!! Ik weet hoe zwaar dit ook voor jou is!!
Liefs,
Majo
dinsdag 11 december 2007 om 18:05
Vraagje, doe jij eigenlijk niet precies hetzelfde als zijn vader?
Als hij aangeft dat ie tussen twee vuren zit, ziet hij jou dus ook als vuur. In plaats van te wijzen naar zijn vader, kun jij beter kijken naar je eigen rol en mss een stapje terugzetten.
De relatie tussen jouw vriend en zijn vader is tussen hen. Daar kan jij geen invloed op hebben en dat moet je ook niet teveel willen. Als jouw vriend een probleem heeft met door het gedrag van zijn vader,zal ie zlef moeten leren om voor zichzelf op te komen en een grens aan zijn vader te geven. Heb JIJ het probleem met gedrag van zijn vader, dan zul JIJ met pa moeten gan praten en het niet via de zoon spelen, want daarmee zet jij je vriend in een loyaliteitsconflict. Dit moet jij dus met paps oplossen.
Lukt het allemaal niet, dan moet je je afvragen of jij wel een relatie wilt met iemand die zich zo door zijn ouders laat beinvloeden. kennelijk vind je vriend het allemaal niet zo erg, en luistert ie graag naar zijn pa, en komt de spanning omdat JIJ iets anders wilt. Jij wilt heel graag dat je vriend jouw kant kiest, maar hij ziet die dingen anders. Mss moet je je conclusie trekken.
Heb jij eigenlijk nog wel respect voor de mening van je vriend, of zie je alles als een verlengstuk van de macht van pa ( en die vraag is nniet bedoelt om je aan te vallen, ik weet uit eigen ervaring dat je snel je respect verliest voor iemand die niet voor zijn mening opkomt, maar het is wel funest voor je relatie).
Oerigens lijkt het me heel verstandig als je vriend zich wel laat doorverwijzen naar een therapeut. Herkennen van de symptomen en dan pas actie nemen kan veels te laat zijn. Zou ik een te groot risico vinden. je wilt toch niet dat ze m straks afvoeren in zo'n jasje zonder mouwen.
Als hij aangeft dat ie tussen twee vuren zit, ziet hij jou dus ook als vuur. In plaats van te wijzen naar zijn vader, kun jij beter kijken naar je eigen rol en mss een stapje terugzetten.
De relatie tussen jouw vriend en zijn vader is tussen hen. Daar kan jij geen invloed op hebben en dat moet je ook niet teveel willen. Als jouw vriend een probleem heeft met door het gedrag van zijn vader,zal ie zlef moeten leren om voor zichzelf op te komen en een grens aan zijn vader te geven. Heb JIJ het probleem met gedrag van zijn vader, dan zul JIJ met pa moeten gan praten en het niet via de zoon spelen, want daarmee zet jij je vriend in een loyaliteitsconflict. Dit moet jij dus met paps oplossen.
Lukt het allemaal niet, dan moet je je afvragen of jij wel een relatie wilt met iemand die zich zo door zijn ouders laat beinvloeden. kennelijk vind je vriend het allemaal niet zo erg, en luistert ie graag naar zijn pa, en komt de spanning omdat JIJ iets anders wilt. Jij wilt heel graag dat je vriend jouw kant kiest, maar hij ziet die dingen anders. Mss moet je je conclusie trekken.
Heb jij eigenlijk nog wel respect voor de mening van je vriend, of zie je alles als een verlengstuk van de macht van pa ( en die vraag is nniet bedoelt om je aan te vallen, ik weet uit eigen ervaring dat je snel je respect verliest voor iemand die niet voor zijn mening opkomt, maar het is wel funest voor je relatie).
Oerigens lijkt het me heel verstandig als je vriend zich wel laat doorverwijzen naar een therapeut. Herkennen van de symptomen en dan pas actie nemen kan veels te laat zijn. Zou ik een te groot risico vinden. je wilt toch niet dat ze m straks afvoeren in zo'n jasje zonder mouwen.
woensdag 19 december 2007 om 17:58
Door de bijna-psychose van mijn vriend ben ik extra op hem gaan letten. Ik heb nog een belangrijk punt ontdekt, behalve alles willen controleren. Hij wil het dolgraag jan en alleman méér dan naar de zin maken. Hij doet zich buiten de muren van ons huis altijd veeeel beter voor dan hij is (dat doet iedereen weleens natuurlijk, maar dit is wat overdreven). Hij heeft dit ook aan mij toegegeven. Ik heb gezegd dat hij aan zichzelf moet denken, en niet altijd aan de anderen om hem heen. Bij mij is hij wel zichzelf, dat betekent dus dat anderen om ons heen altijd een streepje voor hebben op mij.
Bijvoorbeeld: ik heb om 8 uur een afspraak met hem, en hij staat met de buurman te praten. "Hij vindt dan dat hij niet tegen de buurman kan zeggen: sorry, ik heb met mijn vriendin afgesproken, ik moet nu gaan." De buurman moet denken dat mijn vriend geweldig is. Dus kan het zijn dat hij in zo'n geval om 9 uur aan komt zetten. Het 'mooie' van zoiets is, dat hij zo bezig is met leuk overkomen, dat hij mij niet kan vertellen wat de buurman allemaal voor nieuws had.
Naar zijn ouders toe doet hij op dit gebied het hardst zijn best.
Majo,
Bedankt voor je goede reactie, jij weet wat ik bedoel. Ik herken je verhaal. Ik denk echt niet dat ik mijn vriend mee krijg naar een psychiater. We wonen in een klein dorp, en je weet hoe dat gaat: als de buren maar niet horen dat je naar een psychiater gaat. Zijn ouders staat ook heel afwijzend tegenover zoiets. Ze vinden alle psychiaters idioten waar je niks aan hebt. Dat hebben ze al gezegd. En ze zouden zich rot schamen als hun zoon bij een psychiater zou lopen.
Mijn vriend heeft inmiddels toegegeven dat hij erg aan zijn ouders hangt, en vindt inderdaad dat hij meer op zijn eigen benen moet staan. 'k Wacht af.
We hebben vrijdagmorgen weer een afspraak bij de huisarts. Ik ga in ieder geval zeggen dat ik geen vertrouwen heb dat het niet weer zal gebeuren. Mijn vriend ziet de ernst niet echt in van de situatie (die waanideeen), en heeft een hoge opleiding genoten en een goede baan, hij zegt dat hij geestelijk zeer sterk is en dat niemand hem klein krijgt ....
Bijvoorbeeld: ik heb om 8 uur een afspraak met hem, en hij staat met de buurman te praten. "Hij vindt dan dat hij niet tegen de buurman kan zeggen: sorry, ik heb met mijn vriendin afgesproken, ik moet nu gaan." De buurman moet denken dat mijn vriend geweldig is. Dus kan het zijn dat hij in zo'n geval om 9 uur aan komt zetten. Het 'mooie' van zoiets is, dat hij zo bezig is met leuk overkomen, dat hij mij niet kan vertellen wat de buurman allemaal voor nieuws had.
Naar zijn ouders toe doet hij op dit gebied het hardst zijn best.
Majo,
Bedankt voor je goede reactie, jij weet wat ik bedoel. Ik herken je verhaal. Ik denk echt niet dat ik mijn vriend mee krijg naar een psychiater. We wonen in een klein dorp, en je weet hoe dat gaat: als de buren maar niet horen dat je naar een psychiater gaat. Zijn ouders staat ook heel afwijzend tegenover zoiets. Ze vinden alle psychiaters idioten waar je niks aan hebt. Dat hebben ze al gezegd. En ze zouden zich rot schamen als hun zoon bij een psychiater zou lopen.
Mijn vriend heeft inmiddels toegegeven dat hij erg aan zijn ouders hangt, en vindt inderdaad dat hij meer op zijn eigen benen moet staan. 'k Wacht af.
We hebben vrijdagmorgen weer een afspraak bij de huisarts. Ik ga in ieder geval zeggen dat ik geen vertrouwen heb dat het niet weer zal gebeuren. Mijn vriend ziet de ernst niet echt in van de situatie (die waanideeen), en heeft een hoge opleiding genoten en een goede baan, hij zegt dat hij geestelijk zeer sterk is en dat niemand hem klein krijgt ....
woensdag 19 december 2007 om 18:36
Kan me voorstellen dat het heel moeilijk is, maar bewaak je eigen grens.
Mensen die iedereen blij willen maken raken op den duur zichzelf kwijt, en jij merkt dat nu harder dan je vriend.
helaas voor jou, zolang ie zelf geen hulp vraagt en niets verandert, blijft het zo en komt het op jouw dak. Vraag is dan hoelang jij dit trekt.
Mss hard, maar als ie weer in een psychose terechtkomt, bestaat de kans dat de politie hem moet komen halen en afvoeren in zo'n jasje zonder mouwen. Dat weet het hele dorp het nog veel sneler, dus mss eens naar een therapeut voordat het zo ver komt.
Mensen die iedereen blij willen maken raken op den duur zichzelf kwijt, en jij merkt dat nu harder dan je vriend.
helaas voor jou, zolang ie zelf geen hulp vraagt en niets verandert, blijft het zo en komt het op jouw dak. Vraag is dan hoelang jij dit trekt.
Mss hard, maar als ie weer in een psychose terechtkomt, bestaat de kans dat de politie hem moet komen halen en afvoeren in zo'n jasje zonder mouwen. Dat weet het hele dorp het nog veel sneler, dus mss eens naar een therapeut voordat het zo ver komt.
vrijdag 21 december 2007 om 10:25
Mijn vriend en ik hebben een aantal goede gesprekken gehad de afgelopen dagen, ik merk dat dat dit ons goed doet. We moeten dit blijven doen denk ik. Ik voel me nu veel prettiger. Natuurlijk hebben we wel meningsverschillen, maar dat is gezond.
Ook zijn we weer bij de dokter geweest, en die vond hem snel hersteld na deze gebeurtenis.
Kortom, we halen er eerst geen psycholoog ofzo bij, maar proberen het eerst samen! We houden erg van elkaar, dus dat zal het probleem niet zijn.
Een eigen huis was zijn allergrootste wens, En als we er straks wonen, dan valt er een grote last van zijn schouders, en verwacht ik dat hij relaxter zal zijn. Ik geef het niet op, en trek het nog heel lang, dat heb ik voor ons over.
Bedankt voor al jullie reacties!
Tya
Ook zijn we weer bij de dokter geweest, en die vond hem snel hersteld na deze gebeurtenis.
Kortom, we halen er eerst geen psycholoog ofzo bij, maar proberen het eerst samen! We houden erg van elkaar, dus dat zal het probleem niet zijn.
Een eigen huis was zijn allergrootste wens, En als we er straks wonen, dan valt er een grote last van zijn schouders, en verwacht ik dat hij relaxter zal zijn. Ik geef het niet op, en trek het nog heel lang, dat heb ik voor ons over.
Bedankt voor al jullie reacties!
Tya
