Vriend zorgt té goed voor me...

Mijn vriend en ik zijn een jaar samen. Het is bij hem de eerste keer dat hij samenwoont met iemand. Hij wilt me dan ook heel erg in de watten leggen, wat super is natuurlijk. Hij kookt heel graag en lekker. Zelfs al moet hij 's avonds gaan werken, als ik thuis kom, staat er eten voor mij klaar. Alleen gaat hij daar wel erg ver in en krijg ik een soort verstikkend gevoel. Ik ben gewoon om zelf te koken 's avonds, wat voor mij een soort ontspanning is na mijn werk, maar zelfs al vraag ik hem om eens niet te koken, toch staat er eten klaar. Ook eten waar ik die dag helemaal geen zin in heb. Als ik bv laat vallen dat ik de badkamerkast wil herschikken, of mijn kleerkast, de concervenkast, enz... is het reeds gedaan als ik thuis kom.

'Nooit goed' zullen jullie denken, en misschien is dat wel zo, zullen er velen willen ruilen, maar toch vind ik het verstikkend. Ik weet dat hij het doet om goed te doen en heb al een paar keer aangegeven dat het mij totaal niet stoort om bepaalde dingen zelf te doen, maar hij heeft toch meer tijd dan mij zegt hij en hij doet het met plezier. Maar bepaalde dingen wil ik zelf doen, zoals mijn kleerkast schikken, zodat ik niet steeds op zoek moet gaan naar waar hij de dingen gelegd heeft (zoals nu het geval is).

Ik kom misschien heel ondankbaar over en dat is zeker de bedoeling niet, ik vind het super dat hij zoveel voor mij doet maar word er (soms) gek van dat ik mijn spullen niet meer terugvind en er hem steeds moet naar vragen.

Hoe leg ik hem uit dat ik graag bepaalde dingen zelf wil doen, dat hij gerust mag helpen als hij dat wilt, maar liever niet als ik er niet bij ben? Ik weet dat dat heel gevoelig ligt bij hem en wil zeker niet dat hij denkt dat ik het niet apprecieer, want dat doe ik wel.