Relaties
alle pijlers
Vrienden gaan scheiden, andere vriendin ziek. Impact op mij
maandag 4 juli 2022 om 20:19
Getwijfeld of dit topic onder relatie of psyche thuis hoort, toch maar voor relaties gekozen.
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil; maar ik zit met de gebeurtenissen uit de OP en ik kan er nergens mee terecht.
Eerst kreeg een vriendin vorig jaar te horen dat ze een chronische ziekte in zeer ernstige mate heeft. Ze vergaat van de pijn, bij pijnpoli geweest, krijgt allerlei zware pijnstillers en spuiten met prednison, maar niets helpt. Van een bezige bij die nooit stil kon zitten is ze veranderd in iemand die bijna niks meer kan, heel veel op bed ligt en zich regelmatig geen raad weet van de pijn. Het is echt hartbrekend om te zien. Als ze zich iets minder 'slechter dan slecht' voelt probeert ze meteen weer dingen op te pakken: wat boodschappen doen, een keer ergens gaan lunchen. Maar na een uurtje zie ik al aan haar dat het niet meer gaat. Ik breng haar dan thuis zodat ze weer kan gaan liggen. Heb uiteraard regelmatig contact met haar via de telefoon of whatsapp, meer lukt haar vaak niet.
Een paar weken geleden, net terug van vakantie kwamen dierbare vrienden 's avonds even een kopje koffie drinken. Ze waren nog niet binnen of vertelden al dat ze besloten hebben uit elkaar te gaan. We kennen hen echt al meer dan een half leven. Ik wist wel dat het een aantal jaren geleden ook niet goed ging en dat ze toen samen in therapie zijn geweest. Ook wist ik wel dat het daarna ook nog moeizaam liep, maar dit kwam toch wel als een redelijke donderslag bij heldere hemel. Of misschien meer dat gevoel als er iemand overlijdt die ernstig ziek is: het komt niet onverwacht en toch schrik je er van.
Ze zitten nu in de regelmodus, er moet woonruimte gezocht worden. Ze wonen nu nog met hun kinderen bij elkaar.
Ook aan hen hebben man en ik onze hulp aangeboden op welk gebied dan ook.
Maar goed, ik snap prima dat ze nu even al hun energie nodig hebben om alle ballen in de lucht te houden wat betreft werk en gezin en daarnaast alles te regelen wat er bij een scheiding komt kijken.
En ik: ik heb er verdriet om. Wil in beide gevallen graag 'helpen', maar het is maar heel beperkt wat ik kan doen. Daarnaast natuurlijk ook de verandering: nooit meer gezellige avonden met z'n vieren, de vertrouwdheid van elkaar al zoveel jaren kennen wat nu ook helemaal zal veranderen. Het voelt heel leeg op dit moment.
Ik ga natuurlijk niet bij een van hen uithuilen, maar de enige andere vriendin die ik heb zit helemaal niet lekker in haar vel en gaat voor de zoveelste keer in therapie. Zij weet het wel, maar ik merk dat zij ook genoeg heeft aan zichzelf.
Daarom hier maar even van me afschrijven. Het is zoals het is en ik zal er op een of andere manier mee moeten dealen. Mocht iemand tips hebben om mezelf een beetje staande te houden, dan lees ik die graag.
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik met dit topic wil; maar ik zit met de gebeurtenissen uit de OP en ik kan er nergens mee terecht.
Eerst kreeg een vriendin vorig jaar te horen dat ze een chronische ziekte in zeer ernstige mate heeft. Ze vergaat van de pijn, bij pijnpoli geweest, krijgt allerlei zware pijnstillers en spuiten met prednison, maar niets helpt. Van een bezige bij die nooit stil kon zitten is ze veranderd in iemand die bijna niks meer kan, heel veel op bed ligt en zich regelmatig geen raad weet van de pijn. Het is echt hartbrekend om te zien. Als ze zich iets minder 'slechter dan slecht' voelt probeert ze meteen weer dingen op te pakken: wat boodschappen doen, een keer ergens gaan lunchen. Maar na een uurtje zie ik al aan haar dat het niet meer gaat. Ik breng haar dan thuis zodat ze weer kan gaan liggen. Heb uiteraard regelmatig contact met haar via de telefoon of whatsapp, meer lukt haar vaak niet.
Een paar weken geleden, net terug van vakantie kwamen dierbare vrienden 's avonds even een kopje koffie drinken. Ze waren nog niet binnen of vertelden al dat ze besloten hebben uit elkaar te gaan. We kennen hen echt al meer dan een half leven. Ik wist wel dat het een aantal jaren geleden ook niet goed ging en dat ze toen samen in therapie zijn geweest. Ook wist ik wel dat het daarna ook nog moeizaam liep, maar dit kwam toch wel als een redelijke donderslag bij heldere hemel. Of misschien meer dat gevoel als er iemand overlijdt die ernstig ziek is: het komt niet onverwacht en toch schrik je er van.
Ze zitten nu in de regelmodus, er moet woonruimte gezocht worden. Ze wonen nu nog met hun kinderen bij elkaar.
Ook aan hen hebben man en ik onze hulp aangeboden op welk gebied dan ook.
Maar goed, ik snap prima dat ze nu even al hun energie nodig hebben om alle ballen in de lucht te houden wat betreft werk en gezin en daarnaast alles te regelen wat er bij een scheiding komt kijken.
En ik: ik heb er verdriet om. Wil in beide gevallen graag 'helpen', maar het is maar heel beperkt wat ik kan doen. Daarnaast natuurlijk ook de verandering: nooit meer gezellige avonden met z'n vieren, de vertrouwdheid van elkaar al zoveel jaren kennen wat nu ook helemaal zal veranderen. Het voelt heel leeg op dit moment.
Ik ga natuurlijk niet bij een van hen uithuilen, maar de enige andere vriendin die ik heb zit helemaal niet lekker in haar vel en gaat voor de zoveelste keer in therapie. Zij weet het wel, maar ik merk dat zij ook genoeg heeft aan zichzelf.
Daarom hier maar even van me afschrijven. Het is zoals het is en ik zal er op een of andere manier mee moeten dealen. Mocht iemand tips hebben om mezelf een beetje staande te houden, dan lees ik die graag.
. Geen concrete tips maar ik begrijp het gevoel wel van toen een goede vriendin ernstig ziek was.
maandag 4 juli 2022 om 20:40
maandag 4 juli 2022 om 21:12
Ja, afschuwelijk is dat.
Het hoort helaas bij het ouder worden ; ziektes, scheidingen, overlijdens en andere narigheid.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 4 juli 2022 om 21:25
Wij zitten er ook tot onze oren in op het moment en wij vinden het ook moeilijk. Leeftijdsgenoten die ongeneeslijk ziek zijn, 2 scheidingen en (schoon)ouders die steeds meer aandacht nodig hebben en verder afglijden. Het verdriet en soms de wanhoop van zelfs vreemden vind ik steeds moeilijker worden. Het enige wat je kan doen is de stabiele factor zijn en jezelf prijzen als het je eigen deur voorbij gaat. Zorg dat het niet je leven gaat beheersen, wij zetten soms beide een avondje onze mobieltjes uit.blijfgewoonbianca schreef: ↑04-07-2022 21:12Ja, afschuwelijk is dat.
Het hoort helaas bij het ouder worden ; ziektes, scheidingen, overlijdens en andere narigheid.
maandag 4 juli 2022 om 21:30
Dat is ook rot.
Helaas ook hier 2 vrienden op jonge leeftijd verloren en diverse scheidingen waardoor er verschuivingen in de vriendengroep was en zelfs waardoor we afscheid hebben moeten nemen omdat omgang ingewikkeld bleek.
Probeer te beseffen dat dit bij het leven hoort. Accepteer het.
Je bent een goede vriendin dat je zo betrokken bent, maar erin blijven: daar wordt niemand beter van; jij niet en je naasten niet. Be strong!
Helaas ook hier 2 vrienden op jonge leeftijd verloren en diverse scheidingen waardoor er verschuivingen in de vriendengroep was en zelfs waardoor we afscheid hebben moeten nemen omdat omgang ingewikkeld bleek.
Probeer te beseffen dat dit bij het leven hoort. Accepteer het.
Je bent een goede vriendin dat je zo betrokken bent, maar erin blijven: daar wordt niemand beter van; jij niet en je naasten niet. Be strong!
maandag 4 juli 2022 om 22:32
Ja herkenbaar. Het is echt heel triest al goed vrienden waar je als stel veel mee optrok, uit elkaar gaan. Dat is ook een afscheid voor jou van iets waar je je heel fijn en comfortabel bij voelde. En een vriendin met zoveel pijn waarbij je je zo machteloos voelt is echt afschuwelijk.
Mijn motto is meeleven, maar niet meelijden. Dus zorg ook goed voor jezelf (bijvoorbeeld door hier jouw pijn en verdriet neer te schrijven) maar ook door vrienden op te zoeken waar jij jouw verhaal weer kwijt kunt. Die er weer voor jou zijn zodat jij op krachten blijft om de vrienden die het nu zo zwaar hebben, te ondersteunen. Ga dus ook leuke dingen doen, lekker een weekeindje weg met je man, uiteten, naar het strand of museum. In ieder geval de dingen waar jij blij van wordt.
Veel sterkte!!
Mijn motto is meeleven, maar niet meelijden. Dus zorg ook goed voor jezelf (bijvoorbeeld door hier jouw pijn en verdriet neer te schrijven) maar ook door vrienden op te zoeken waar jij jouw verhaal weer kwijt kunt. Die er weer voor jou zijn zodat jij op krachten blijft om de vrienden die het nu zo zwaar hebben, te ondersteunen. Ga dus ook leuke dingen doen, lekker een weekeindje weg met je man, uiteten, naar het strand of museum. In ieder geval de dingen waar jij blij van wordt.
Veel sterkte!!
dinsdag 5 juli 2022 om 06:50
Same here, beste vrienden zijn afgelopen jaar gescheiden en dat is echt niet heel lekker gelopen. Man en ik hebben er echt verdriet van gehad en zoeken nog steeds naar balans in hoe 't contact nu verloopt. Idd, echt zwaar kut.
En dat is het ook om je vriendin met zoveel pijn te zien, terwijl je niks kan doen.
En dat is het ook om je vriendin met zoveel pijn te zien, terwijl je niks kan doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
