Relaties
alle pijlers
Vriendschappen verwateren bij komst kids
maandag 4 september 2023 om 22:10
De laatste jaren merk ik dat vriendschappen verwateren als er kinderen komen. Ikzelf ben inmiddels 35 en nog heel erg aan het twijfelen of ik ze überhaupt wil. Ik heb ook lang gewacht met erover na te denken omdat ik eerst carrière wilde maken. En ik merk dat, omdat ik geen kids heb, mijn vriendinnen dat moeilijk vinden, nooit tijd hebben (want kids), afzeggen (want kind ziek of gevallen of moe o.i.d.) of liever dingen gaan doen met andere moeders omdat die hetzelfde in het leven staan. En dat vind ik eerlijk gezegd gek en ook heel moeilijk.
Het lijkt haast wel alsof kinderen krijgen ook betekent dat je hele identiteit daarom draait. Tenminste in mijn omgeving. Ook in gesprekken gaat het 90% over de kinderen, 5% over wat ze daarnaast doen en als ik geluk heb, wordt er gevraagd hoe het met mij is en wat me bezig houdt maar dan wordt iedere kans gegrepen om het weer over kinderen te hebben. Het maakt ook dat ik me steeds eenzamer voel. Zowel bij hen als überhaupt. Ik mis de lol, het samen op pad gaan en de goede gesprekken die we vroeger hadden. Ik heb gelukkig een fijne lange relatie met mijn man maar dat is toch anders dan wat doen met vriendinnen.
Nieuwe vriendinnen maken vind ik lastig. Aan de ene kant omdat het lastig is om meiden te vinden die ook (nu nog) geen kids hebben. En omdat ik het lastig vind om (snel) echt een connectie te maken die verder gaat dan oppervlakkige gesprekken bij bijvoorbeeld de sportschool. Zijn er meer vrouwen die dit ervaren en hoe gaan jullie hier mee om?
Het lijkt haast wel alsof kinderen krijgen ook betekent dat je hele identiteit daarom draait. Tenminste in mijn omgeving. Ook in gesprekken gaat het 90% over de kinderen, 5% over wat ze daarnaast doen en als ik geluk heb, wordt er gevraagd hoe het met mij is en wat me bezig houdt maar dan wordt iedere kans gegrepen om het weer over kinderen te hebben. Het maakt ook dat ik me steeds eenzamer voel. Zowel bij hen als überhaupt. Ik mis de lol, het samen op pad gaan en de goede gesprekken die we vroeger hadden. Ik heb gelukkig een fijne lange relatie met mijn man maar dat is toch anders dan wat doen met vriendinnen.
Nieuwe vriendinnen maken vind ik lastig. Aan de ene kant omdat het lastig is om meiden te vinden die ook (nu nog) geen kids hebben. En omdat ik het lastig vind om (snel) echt een connectie te maken die verder gaat dan oppervlakkige gesprekken bij bijvoorbeeld de sportschool. Zijn er meer vrouwen die dit ervaren en hoe gaan jullie hier mee om?
maandag 4 september 2023 om 22:40
Ik herken het niet zo. Mijn vriendinnen kregen allemaal pas laat kinderen. Allemaal eind 30.
Maar ik ben geen één vriendin kwijt geraakt omdat ze kinderen kregen. Maar ik herken ook niet dat ze niet aan mij vragen hoe het gaat.
Ze zien mij juist als hun kindvrije date. Soms spreken we af met kinderen en dan gaan we weer alleen als vriendinnen uit eten. Of een dagje shoppen.
Nu moet ik zeggen dat ik voornamelijk 1 op 1 vriendinnen heb. Het is niet 1 grote groep moeders.
Maar ik ben geen één vriendin kwijt geraakt omdat ze kinderen kregen. Maar ik herken ook niet dat ze niet aan mij vragen hoe het gaat.
Ze zien mij juist als hun kindvrije date. Soms spreken we af met kinderen en dan gaan we weer alleen als vriendinnen uit eten. Of een dagje shoppen.
Nu moet ik zeggen dat ik voornamelijk 1 op 1 vriendinnen heb. Het is niet 1 grote groep moeders.
maandag 4 september 2023 om 22:43
maandag 4 september 2023 om 22:53
Ik ben ook 35 en zonder kinderen en heb verschillende vriendinnen, zowel vriendinnen met als zonder kinderen. Kinderen krijgen is een levensveranderende gebeurtenis en mensen zonder kinderen kunnen zich daar maar tot op bepaalde hoogte in inleven. Er zijn nou eenmaal dingen die zij meemaken en heel belangrijk voor hun zijn en waar ze moeilijker met mij over kunnen praten, omdat ik het niet meemaak. Dus logisch dat ze dan zeker in deze periode (waarin alles nieuw en spannend is) naar lotgenoten trekken. Ik kan daar eigenlijk alleen maar achter staan, want ik zou het raar vinden als je zo’n kwetsbaar wezentje op de wereld zet en verder je leven gewoon door laat draaien als vanouds. En ik accepteer dat ik dan zeker de eerste jaren geen prioriteit ben.
Ik ben geen vriendschappen verloren en ik heb het ook nooit als verwateren gezien. Maar moet ook wel zeggen dat ik wel ruimte in mijn leven heb gelaten voor nieuwe vriendschappen die ook gekomen zijn. Via werk, via de sportschool. Oppervlakkige gesprekken worden drankjes samen en dat worden langzaam fijne connecties en nieuwe feest maatjes
En nu worden de kinderen van mijn vriendinnen groter, hebben ze meer tijd voor zichzelf en ook voor mij haha en zijn we onlangs met een groep van 4 vriendinnen (2 kinderloos en 2 met kinderen) zelfs een weekendje weg gegaan.
Mijn tip: ruimte geven en begrip tonen. En ook nieuwe vriendschappen proberen te sluiten. Jij bent volwassen en kan jezelf redden. Hun kindje kan dat niet. Dus ga ervan uit dat je bij deze vriendinnen voorlopig achter op de lijst komt. En heb vertrouwen. Ik heb mijn vriendinnen soms maanden niet gesproken, maar uiteindelijk is de vriendschap gewoon fijn gebleven.
Ik ben geen vriendschappen verloren en ik heb het ook nooit als verwateren gezien. Maar moet ook wel zeggen dat ik wel ruimte in mijn leven heb gelaten voor nieuwe vriendschappen die ook gekomen zijn. Via werk, via de sportschool. Oppervlakkige gesprekken worden drankjes samen en dat worden langzaam fijne connecties en nieuwe feest maatjes
En nu worden de kinderen van mijn vriendinnen groter, hebben ze meer tijd voor zichzelf en ook voor mij haha en zijn we onlangs met een groep van 4 vriendinnen (2 kinderloos en 2 met kinderen) zelfs een weekendje weg gegaan.
Mijn tip: ruimte geven en begrip tonen. En ook nieuwe vriendschappen proberen te sluiten. Jij bent volwassen en kan jezelf redden. Hun kindje kan dat niet. Dus ga ervan uit dat je bij deze vriendinnen voorlopig achter op de lijst komt. En heb vertrouwen. Ik heb mijn vriendinnen soms maanden niet gesproken, maar uiteindelijk is de vriendschap gewoon fijn gebleven.
maandag 4 september 2023 om 22:54
Hoi, ik heb wisselende ervaringen. Ik heb zelf 2 kinderen en heb 2 vriendinnen die geen kinderen hebben. Bij 1 merk ik dat eigenlijk amper en ze vraagt regelmatig geïnteresseerd naar ze (en andere zaken) en ik vraag oprecht naar haar leven.
Ik ben overigens geen persoon die het constant over haar kinderen heeft.
Bij de andere vriendin is de vriendschap helaas veranderd merk ik.
Ze zit zo in haar eigen wereld. Vraagt ook nooit naar mijn kinderen, alsof ze er niet zijn. Praat veel over haar werk en hobby. Op zich niet erg, maar mis het geven en nemen zeg maar (nu soort eenrichtingsverkeer). Ik denk dat ze het niet bewust doet, maar zich mijn situatie niet kan inbeelden ofzo. Of mogelijk te confronterend om te horen, omdat zij geen gezin heeft (??)
Ik verwijt het haar ook niet, maar hou het contact nu wat af. Ook al ken ik haar al jaren. Ons leven is te verschillend geworden vermoed ik.
Overigens ervaar ik ook dat mijn vriendinnen die wel kinderen hebben het wel drukker hebben en daardoor lastig kunnen afspreken (mogelijk net als ik). Maar dat komt ook deels door hun werk (werken dan vaak ook wanneer ik vrij ben). En wanneer je het over de kinderen hebt is de kans ook groter dat ze hun mening geven en daarbij (naar mijn mening) teveel vergelijken met hun eigen kinderen en situatie thuis. Dat zorgt weleens voor irritaties merk ik bij mezelf.
In vergelijking met vroeger was het wat spontaner en luchtiger idd. Nu iets serieuzer, maar daarentegen wel meer diepgang misschien(??)
Ze zeggen weleens dat vriendschappen veranderen en het soms tijd wordt om afstand te nemen zodra het niet meer past. Ik begrijp dat, maar voel ook dat ik niet zomaar iemand kan loslaten.
Je kunt altijd open (niet te zwaar) aangeven dat je weleens het oude mist. Misschien ontstaat er daardoor een leuk uitje met iemand? Soms is het ook een opluchting om juist even niet over de kinderen te praten
Ik ben overigens geen persoon die het constant over haar kinderen heeft.
Bij de andere vriendin is de vriendschap helaas veranderd merk ik.
Ze zit zo in haar eigen wereld. Vraagt ook nooit naar mijn kinderen, alsof ze er niet zijn. Praat veel over haar werk en hobby. Op zich niet erg, maar mis het geven en nemen zeg maar (nu soort eenrichtingsverkeer). Ik denk dat ze het niet bewust doet, maar zich mijn situatie niet kan inbeelden ofzo. Of mogelijk te confronterend om te horen, omdat zij geen gezin heeft (??)
Ik verwijt het haar ook niet, maar hou het contact nu wat af. Ook al ken ik haar al jaren. Ons leven is te verschillend geworden vermoed ik.
Overigens ervaar ik ook dat mijn vriendinnen die wel kinderen hebben het wel drukker hebben en daardoor lastig kunnen afspreken (mogelijk net als ik). Maar dat komt ook deels door hun werk (werken dan vaak ook wanneer ik vrij ben). En wanneer je het over de kinderen hebt is de kans ook groter dat ze hun mening geven en daarbij (naar mijn mening) teveel vergelijken met hun eigen kinderen en situatie thuis. Dat zorgt weleens voor irritaties merk ik bij mezelf.
In vergelijking met vroeger was het wat spontaner en luchtiger idd. Nu iets serieuzer, maar daarentegen wel meer diepgang misschien(??)
Ze zeggen weleens dat vriendschappen veranderen en het soms tijd wordt om afstand te nemen zodra het niet meer past. Ik begrijp dat, maar voel ook dat ik niet zomaar iemand kan loslaten.
Je kunt altijd open (niet te zwaar) aangeven dat je weleens het oude mist. Misschien ontstaat er daardoor een leuk uitje met iemand? Soms is het ook een opluchting om juist even niet over de kinderen te praten
maandag 4 september 2023 om 22:56
Mijn vriendinnen met kinderen moeten wat meer plannen als we willen afspreken. Dus wat minder ad hoc. Maar ik merk juist als we afspreken dat het wel is zoals vroeger. Ze praten (gelukkig) nauwelijks over hun kinderen. Ik vraag zelf wel hoe het gaat met de kinderen maar daarna gaat het weer over onze eigen levens.
maandag 4 september 2023 om 23:04
Ik herken het, maar gelukkig gaan vriendinnen er wel verschillend mee om. Eentje laat altijd haar kind hij d’r man achter als ze met me afspreekt, een tweede neemt haar kind wel mee, maar heeft wel nagenoeg volle aandacht voor mij (dit is overigens een tamelijke makkelijke baby). Bij de derde mag ik bij Gods gratie op audiëntie komen (want druk druk druk natuurlijk) en dan gaan we een rondje wandelen met het kind zodat haar man even rust heeft..
Het is wat het is. Ik snap dat je prioriteiten veranderen als je kinderen hebt, je kan erin meegaan als kindervrije persoon, sommigen vinden het zelfs leuk. Maar ik heb helemaal niks met kinderen, hoezeer ik het m’n vriendinnen ook gun, voor mij is het geen verrijking van de vriendschap. Als ik gereduceerd word tot een accessoire van de tijd die je met je kind doorbrengt, dan ga ik er ook geen energie meer insteken.
Het is wat het is. Ik snap dat je prioriteiten veranderen als je kinderen hebt, je kan erin meegaan als kindervrije persoon, sommigen vinden het zelfs leuk. Maar ik heb helemaal niks met kinderen, hoezeer ik het m’n vriendinnen ook gun, voor mij is het geen verrijking van de vriendschap. Als ik gereduceerd word tot een accessoire van de tijd die je met je kind doorbrengt, dan ga ik er ook geen energie meer insteken.
maandag 4 september 2023 om 23:11
Ik ben een van de weinige van mijn vriendinnen die nog geen kinderen heeft. Wat jij beschrijft over hoe ze veranderen is allemaal waar. En het is ook logisch; je leven en je identiteit verandert ook echt denk ik. Maar de ene vrouw is wel gevoeliger dan de andere. De ene zit er helemaal vol van, de andere zoekt ook naar andere dingen in het leven.
Maar: er komt een moment dat ze het zat zijn en gewoon weer willen feesten (lees: ontsnappen) zoals vroeger (voor iemand gaat zeuren; ja er zullen vast ook vrouwen zijn die daar nooit meer naar talen, prima).
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet al je vrije tijd besteedt aan de moedervriendinnen. Projecteer je behoeftes niet op hen. Zij hebben het druk zat. Natuurlijk wel eens afspreken, maar wees flexibel. Vooral in de tropenjaren (0-4 jaar). Leer de kinderen kennen. En vraag af en toe "kunnen we eens zonder kinderen afspreken?" Verder vind ik een-op-een makkelijker dan drie moeders plus jijzelf bij elkaar, dan weet je zeker dat het over baby's en luiers gaat.
Verder heb ik het geluk dat ik in een zangkoor zit, waarin veel vrouwen (en mannen) zitten die geen gezin hebben. Die zijn dus altijd in voor een borrel. Verder ook veel mensen die juist net die avond een 'escape from parenthood' hebben.
Vrienden maken is moeilijk, en je wens om 'snel nieuwe vrienden te hebben' lijkt me ook wel wat onrealistisch. Maar ik zou zeker investeren in nieuwe sociale contacten, hoe moeilijk ook. Want die moeders zijn er voorlopig nog wel druk mee.
Mijn vriendinnen hebben inmiddels wat oudere kinderen en zij genieten ook erg van mijn wilde -vrije leven- verhalen, en ze willen steeds vaker weer mee.
Hopelijk lukt het je een beetje om mee te bewegen en tegelijkertijd je eigen koers te varen.
Maar: er komt een moment dat ze het zat zijn en gewoon weer willen feesten (lees: ontsnappen) zoals vroeger (voor iemand gaat zeuren; ja er zullen vast ook vrouwen zijn die daar nooit meer naar talen, prima).
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet al je vrije tijd besteedt aan de moedervriendinnen. Projecteer je behoeftes niet op hen. Zij hebben het druk zat. Natuurlijk wel eens afspreken, maar wees flexibel. Vooral in de tropenjaren (0-4 jaar). Leer de kinderen kennen. En vraag af en toe "kunnen we eens zonder kinderen afspreken?" Verder vind ik een-op-een makkelijker dan drie moeders plus jijzelf bij elkaar, dan weet je zeker dat het over baby's en luiers gaat.
Verder heb ik het geluk dat ik in een zangkoor zit, waarin veel vrouwen (en mannen) zitten die geen gezin hebben. Die zijn dus altijd in voor een borrel. Verder ook veel mensen die juist net die avond een 'escape from parenthood' hebben.
Vrienden maken is moeilijk, en je wens om 'snel nieuwe vrienden te hebben' lijkt me ook wel wat onrealistisch. Maar ik zou zeker investeren in nieuwe sociale contacten, hoe moeilijk ook. Want die moeders zijn er voorlopig nog wel druk mee.
Mijn vriendinnen hebben inmiddels wat oudere kinderen en zij genieten ook erg van mijn wilde -vrije leven- verhalen, en ze willen steeds vaker weer mee.
Hopelijk lukt het je een beetje om mee te bewegen en tegelijkertijd je eigen koers te varen.
maandag 4 september 2023 om 23:14
Ik snap wel dat je dit zo kunt ervaren. Hebben je vriendinnen toevallig hele jonge kinderen nu? De eerste twee jaar dat ik kinderen had, kon ik ook bijna nergens anders meer over praten en nu ze iets ouder worden merk ik dat ik juist weer behoefte krijg om het over andere dingen te hebben. Vriendinnen die nu net hun eerste krijgen vind ik nog steeds hartstikke lief, maar de babypraat komt op een gegeven moment echt mijn neus uit (en dan ben ik zwanger van nummer 3, dus ik ga er nog weer in ook…). Het hele nieuwe gaat er vanzelf af en dan komt er ook echt weer ruimte en behoefte om met vriendinnen af te spreken zonder kinderen.
Ik heb een groepje vriendinnen waarin de helft kinderen heeft en de helft niet en wij gaan nog steeds elk jaar een weekend weg naast de gewone keren dat we elkaar zien. De laatste paar jaren was daar dan wel vaak één baby bij, omdat de moeder nog borstvoeding gaf en dat voor een weekend nogal lastig te organiseren is, maar met één baby kun je nog steeds als vanouds gesprekken voeren enzo. En soms gaat dat even over baby’s of kinderen (het is immers een groot deel van het leven van moeders) maar het gaat net zo goed over alle andere dingen waar je je in het leven mee bezig houdt.
Ik hoop voor je dat dit dus van tijdelijke aard is, dan is het met een paar jaar weer als vanouds.
Ik heb een groepje vriendinnen waarin de helft kinderen heeft en de helft niet en wij gaan nog steeds elk jaar een weekend weg naast de gewone keren dat we elkaar zien. De laatste paar jaren was daar dan wel vaak één baby bij, omdat de moeder nog borstvoeding gaf en dat voor een weekend nogal lastig te organiseren is, maar met één baby kun je nog steeds als vanouds gesprekken voeren enzo. En soms gaat dat even over baby’s of kinderen (het is immers een groot deel van het leven van moeders) maar het gaat net zo goed over alle andere dingen waar je je in het leven mee bezig houdt.
Ik hoop voor je dat dit dus van tijdelijke aard is, dan is het met een paar jaar weer als vanouds.
maandag 4 september 2023 om 23:15
Herkenbaar. Ik heb geen kinderen en merkte bij een aantal (niet alle) vrienden met kinderen dat het gewoon niet meer zo lekker matchte.
Ik ben dan zelf degene die minder contact zoekt. 90% naar verhalen over andermans wondertjes luisteren is niet mijn idee van leuk.
Accepteer dat sommige mensen ipv vrienden kennissen worden.
Ik ben dan zelf degene die minder contact zoekt. 90% naar verhalen over andermans wondertjes luisteren is niet mijn idee van leuk.
Accepteer dat sommige mensen ipv vrienden kennissen worden.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
maandag 4 september 2023 om 23:17
Bellinis schreef: ↑04-09-2023 22:53Ik ben ook 35 en zonder kinderen en heb verschillende vriendinnen, zowel vriendinnen met als zonder kinderen. Kinderen krijgen is een levensveranderende gebeurtenis en mensen zonder kinderen kunnen zich daar maar tot op bepaalde hoogte in inleven. Er zijn nou eenmaal dingen die zij meemaken en heel belangrijk voor hun zijn en waar ze moeilijker met mij over kunnen praten, omdat ik het niet meemaak. Dus logisch dat ze dan zeker in deze periode (waarin alles nieuw en spannend is) naar lotgenoten trekken. Ik kan daar eigenlijk alleen maar achter staan, want ik zou het raar vinden als je zo’n kwetsbaar wezentje op de wereld zet en verder je leven gewoon door laat draaien als vanouds. En ik accepteer dat ik dan zeker de eerste jaren geen prioriteit ben.
Lotgenoten
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
maandag 4 september 2023 om 23:21
Herkenbaar! Ook een vriendin verloren nadat ze kinderen kreeg. Bij moeders zijn vriendinnen geen prioriteit meer en ligt alle tijd en aandacht bij het gezin. Prima! Maar dan neem ik ook afstand. Zelf heb ik ook niks met kinderen en interesseert het me niet. Ik wil weten hoe het met mijn vriendin gaat, niet een kinderverhaal. Maar omdat hun hele leven bestaat uit kinderen, is er verder ook niets. Ik vind moekes dus ook geen leuke mensen.
Mijn vriendschappen zijn met leuke (oudere) vrouwen zonder kinderen. Of zelfs een nieuwe vriendschap met een vrouw waarvan de kids nu 18+ zijn.
Mijn vriendschappen zijn met leuke (oudere) vrouwen zonder kinderen. Of zelfs een nieuwe vriendschap met een vrouw waarvan de kids nu 18+ zijn.
maandag 4 september 2023 om 23:29
maandag 4 september 2023 om 23:39
Ik reageer even op deze laatste zin, mijn perspectief (als moeder van een tweejarige) daarop. Vanuit mezelf vertel ik bewust niet teveel verhalen over mijn kind (doorkomende tanden, nieuwe woordjes etc) omdat dat vriendinnen zonder kinderen natuurlijk minder interesseert. Maar wat mij "als mezelf" bezig houdt is vaak wel kindgerelateerd (balans tussen werk en gezin, twijfel over een tweede kinderwens). Vriendinnen die ook dat laatste niet willen horen - want kindgerelateerd - match ik nu minder mee. Want dit stuk beschouw ik dus juist als mijn eigen leven en hetgeen mij bezig houdt. Overigens zal ik altijd mijn best doen te blijven verplaatsen in hun leven en daar interesse in te hebben, maar dan is tweerichtingsverkeer daarin wel fijn.BlauweTulp schreef: ↑04-09-2023 22:56Ik vraag zelf wel hoe het gaat met de kinderen maar daarna gaat het weer over onze eigen levens.
maandag 4 september 2023 om 23:45
Ik heb zowel vriendinnen met als zonder kinderen. Ik heb zelf ook kinderen.
Het wisselt heel erg. Met sommige vriendinnen heb ik nog altijd prima contact en met anderen is het wat minder geworden.
Overigens vind ik zelf kinderloze vriendinnen of vriendinnen met wat oudere kinderen juist vaak makkelijker om mee af te spreken. Die zijn flexibeler en hebben meer tijd. Bovendien willen vriendinnen met kinderen vaak met de kinderen samen afspreken en dat geeft ook soms een dynamiek waarin je helemaal geen tijd hebt voor elkaar; plus dat de kinderen in leeftijd verschillen en dus ook niet perse beste vriendjes zijn.
Maar het hangt heel erg van de persoon af. Ik ken mensen die echt helemaal opgaan in de kinderen en nergens anders meer belangstelling voor hebben en niks meer willen en ik ken mensen die een prima balans hebben gevonden en nog vaak genoeg dingen zonder kinderen willen ondernemen en genoeg interesses hebben buiten de kinderen om.
Toen ik zelf nog geen kinderen had was ik flexibeler en kon makkelijker afspreken dus ik kon me makkelijker voegen naar anderen. Sinds ik zelf kinderen heb is dat moeilijker. Ik heb toen wel gemerkt dat bij sommige vriendinnen met kinderen de flexibiliteit duidelijk maar van een kant kon komen en ze absoluut geen compromissen wilden sluiten over wanneer afspreken dus die vriendschappen zijn minder geworden.
Het wisselt heel erg. Met sommige vriendinnen heb ik nog altijd prima contact en met anderen is het wat minder geworden.
Overigens vind ik zelf kinderloze vriendinnen of vriendinnen met wat oudere kinderen juist vaak makkelijker om mee af te spreken. Die zijn flexibeler en hebben meer tijd. Bovendien willen vriendinnen met kinderen vaak met de kinderen samen afspreken en dat geeft ook soms een dynamiek waarin je helemaal geen tijd hebt voor elkaar; plus dat de kinderen in leeftijd verschillen en dus ook niet perse beste vriendjes zijn.
Maar het hangt heel erg van de persoon af. Ik ken mensen die echt helemaal opgaan in de kinderen en nergens anders meer belangstelling voor hebben en niks meer willen en ik ken mensen die een prima balans hebben gevonden en nog vaak genoeg dingen zonder kinderen willen ondernemen en genoeg interesses hebben buiten de kinderen om.
Toen ik zelf nog geen kinderen had was ik flexibeler en kon makkelijker afspreken dus ik kon me makkelijker voegen naar anderen. Sinds ik zelf kinderen heb is dat moeilijker. Ik heb toen wel gemerkt dat bij sommige vriendinnen met kinderen de flexibiliteit duidelijk maar van een kant kon komen en ze absoluut geen compromissen wilden sluiten over wanneer afspreken dus die vriendschappen zijn minder geworden.
dinsdag 5 september 2023 om 00:02
dinsdag 5 september 2023 om 03:00
Dat zei mijn collega toevallig een tijdje geleden. Ze is een stukje in de 60 en heeft (nog) geen kleinkinderen, haar vriendinnen wel en die hebben het bijna nergens anders meer over tijdens de wekelijkse hobby avond en de jaarlijkse weekendjes weg.
Daardoor snapte zij nu ineens haar schoonzus, die 30 jaar geleden als enige zonder kinderen op zondag bij het koffiedrinken met de familie tussen al het kindergeklets van de rest zat en dat soms ook heel vervelend vond.
dinsdag 5 september 2023 om 04:42
dinsdag 5 september 2023 om 06:19
Klopt dat het intensieve van de vriendschappen verdween toen ze kinderen kregen. Overigens traden de veranderingen al op toen er nieuwe partners in beeld kwamen. In het begin ga je belangstellend zitten kijken hoe ze de baby verschoont op haar splinternieuwe commode met stickers van beertjes erboven op de wand geplakt, maar daarna blijkt ze toch bezig te blijven en afwezig naar jou te luisteren als je je verhaal probeert te doen. Bij het geringste geluidje veert ze op. Met je winkelen? Nee dat kan niet. Ze lijkt het zelfs niet erg te vinden.
Alles verandert, voortdurend, jij verandert ook en vindt wel weer een nieuwe weg. De meesten brengen hun leven niet door mijmerend hoe het was, maar gaan actief op zoek naar nieuwe contacten die bij hun huidige leven passen. En houden natuurlijk goede herinneringen over aan vroeger.
Alles verandert, voortdurend, jij verandert ook en vindt wel weer een nieuwe weg. De meesten brengen hun leven niet door mijmerend hoe het was, maar gaan actief op zoek naar nieuwe contacten die bij hun huidige leven passen. En houden natuurlijk goede herinneringen over aan vroeger.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 5 september 2023 om 06:46
Als we alleen even naar de plaatselijk Kruidvat wilden lopen moest er eerst ontzettend veel gebeuren, dat weet ik nog heel goed. Ze was minstens een uur bezig om de baby in gereedheid te brengen. Ongelooflijk wat er allemaal moest gebeuren voordat ze naar buiten stapte. En onderweg was ze aan één stuk bezig met de baby bekijken hoe hij erbij lag en zo. 
Kwamen we terug dan speelde zich het omgekeerde af. Ik heb me wel altijd afgevraagd of dat echt allemaal nodig was; volgens mij kan het ook in vijf minuten maar nee het kind moest er tiptop bijliggen, elk haartje moest goed zitten.
Bovendien kwamen er nieuwe problemen met de buren die hun wc te luid doortrokken en die buren zelf hadden iets tegen een huilend kind dus dolle pret daar. Tenslotte ga je alleen nog maar met verjaardagen.
Het zijn heel leuke volwassenen geworden hoor, later, daar niet van.
Kwamen we terug dan speelde zich het omgekeerde af. Ik heb me wel altijd afgevraagd of dat echt allemaal nodig was; volgens mij kan het ook in vijf minuten maar nee het kind moest er tiptop bijliggen, elk haartje moest goed zitten.
Bovendien kwamen er nieuwe problemen met de buren die hun wc te luid doortrokken en die buren zelf hadden iets tegen een huilend kind dus dolle pret daar.
Tenslotte ga je alleen nog maar met verjaardagen.Het zijn heel leuke volwassenen geworden hoor, later, daar niet van.
Dan moet het maar zoals het kan
dinsdag 5 september 2023 om 07:37
Mensen die ik toch al vrij zelfgericht en niet zo leuk vond, bleken ook geen kinderen te willen, dus dat sorteerde zichzelf uit hier qua frequentie.
Je hoeft geen contact te houden met iemand omdat je er vroeger contact mee had. Ze blijven aanhouden omdat je nog niemand anders hebt is ook weer zo wat. Ik zou het loslaten.
Je hoeft geen contact te houden met iemand omdat je er vroeger contact mee had. Ze blijven aanhouden omdat je nog niemand anders hebt is ook weer zo wat. Ik zou het loslaten.
dinsdag 5 september 2023 om 08:00
En draai het eens niet in jouw voordeel, maar andersamby schreef: ↑04-09-2023 23:29Wat me altijd wel intrigeert is dat het helemaal ok is om geobsedeerd te zijn met je kinderen, omdat anderen het doen. Stel dat je een hobby of baan hebt die al je tijd opslokt en waar je uitsluitend nog over kan praten, dan is het opeens jouw schuld dat je geen vrienden hebt.
Stel er overkomt je iets. Ongeluk, been geamputeerd. En je vriendinnen die geen amputatie hebben, komen niet meer langs want die Amby moet altijd maar over het ongeluk praten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
