Relaties
alle pijlers
Vriendschappen verwateren bij komst kids
maandag 4 september 2023 om 22:10
De laatste jaren merk ik dat vriendschappen verwateren als er kinderen komen. Ikzelf ben inmiddels 35 en nog heel erg aan het twijfelen of ik ze überhaupt wil. Ik heb ook lang gewacht met erover na te denken omdat ik eerst carrière wilde maken. En ik merk dat, omdat ik geen kids heb, mijn vriendinnen dat moeilijk vinden, nooit tijd hebben (want kids), afzeggen (want kind ziek of gevallen of moe o.i.d.) of liever dingen gaan doen met andere moeders omdat die hetzelfde in het leven staan. En dat vind ik eerlijk gezegd gek en ook heel moeilijk.
Het lijkt haast wel alsof kinderen krijgen ook betekent dat je hele identiteit daarom draait. Tenminste in mijn omgeving. Ook in gesprekken gaat het 90% over de kinderen, 5% over wat ze daarnaast doen en als ik geluk heb, wordt er gevraagd hoe het met mij is en wat me bezig houdt maar dan wordt iedere kans gegrepen om het weer over kinderen te hebben. Het maakt ook dat ik me steeds eenzamer voel. Zowel bij hen als überhaupt. Ik mis de lol, het samen op pad gaan en de goede gesprekken die we vroeger hadden. Ik heb gelukkig een fijne lange relatie met mijn man maar dat is toch anders dan wat doen met vriendinnen.
Nieuwe vriendinnen maken vind ik lastig. Aan de ene kant omdat het lastig is om meiden te vinden die ook (nu nog) geen kids hebben. En omdat ik het lastig vind om (snel) echt een connectie te maken die verder gaat dan oppervlakkige gesprekken bij bijvoorbeeld de sportschool. Zijn er meer vrouwen die dit ervaren en hoe gaan jullie hier mee om?
Het lijkt haast wel alsof kinderen krijgen ook betekent dat je hele identiteit daarom draait. Tenminste in mijn omgeving. Ook in gesprekken gaat het 90% over de kinderen, 5% over wat ze daarnaast doen en als ik geluk heb, wordt er gevraagd hoe het met mij is en wat me bezig houdt maar dan wordt iedere kans gegrepen om het weer over kinderen te hebben. Het maakt ook dat ik me steeds eenzamer voel. Zowel bij hen als überhaupt. Ik mis de lol, het samen op pad gaan en de goede gesprekken die we vroeger hadden. Ik heb gelukkig een fijne lange relatie met mijn man maar dat is toch anders dan wat doen met vriendinnen.
Nieuwe vriendinnen maken vind ik lastig. Aan de ene kant omdat het lastig is om meiden te vinden die ook (nu nog) geen kids hebben. En omdat ik het lastig vind om (snel) echt een connectie te maken die verder gaat dan oppervlakkige gesprekken bij bijvoorbeeld de sportschool. Zijn er meer vrouwen die dit ervaren en hoe gaan jullie hier mee om?
woensdag 6 september 2023 om 12:05
Ik herken het, ook aantal vriendschappen verwatert.
Kind wordt al om 6 uur wakker sochtends, om 9 uur savonds ben ik afgedraaid icm werk, huishouden etc.
Ik vind het ook lastig om vriendschappen te onderhouden nu met kinderloze vriendinnen. Alles moet meer gepland worden wat al een uitdaging is. Daarnaast verschillen de interesses denk ik nu gewoon teveel. En ik geef ook toe, gezin,werk en huishouden neemt nu zoveel plaats in, ik heb geen ruimte om ook nog vriendschappen te onderhouden. Verhalen, praten over hele andere onderwerpen het lijkt gewoon alsof mijn hoofd vol zit en er niks mee bij past.
Kind wordt al om 6 uur wakker sochtends, om 9 uur savonds ben ik afgedraaid icm werk, huishouden etc.
Ik vind het ook lastig om vriendschappen te onderhouden nu met kinderloze vriendinnen. Alles moet meer gepland worden wat al een uitdaging is. Daarnaast verschillen de interesses denk ik nu gewoon teveel. En ik geef ook toe, gezin,werk en huishouden neemt nu zoveel plaats in, ik heb geen ruimte om ook nog vriendschappen te onderhouden. Verhalen, praten over hele andere onderwerpen het lijkt gewoon alsof mijn hoofd vol zit en er niks mee bij past.
woensdag 6 september 2023 om 13:49
Ik was heel lang de kindervrije vriendin en herken wel een beetje wat je schrijft. Niet dat het echt verwaterde, maar het contact werd wel veel minder.
Vorig jaar ben ik op latere leeftijd (38) zelf moeder geworden en ik merk nu ook wel dat mijn 'identiteit' veranderd is. Waar ik voorheen avond aan avond repeteerde voor mijn hobby, ben ik nu blij dat ik op tijd naar bed kan. Andere dingen zijn belangrijker geworden nu. Ik heb denk ik wel het geluk dat ik tegelijk met 3 andere oudere vriendinnen moeder werd en dat we dus veel delen samen.
Ik probeer wel bewust tijd vrij te maken voor mijn vrienden. Soms met kinderen erbij en andere keren zonder.
Vorig jaar ben ik op latere leeftijd (38) zelf moeder geworden en ik merk nu ook wel dat mijn 'identiteit' veranderd is. Waar ik voorheen avond aan avond repeteerde voor mijn hobby, ben ik nu blij dat ik op tijd naar bed kan. Andere dingen zijn belangrijker geworden nu. Ik heb denk ik wel het geluk dat ik tegelijk met 3 andere oudere vriendinnen moeder werd en dat we dus veel delen samen.
Ik probeer wel bewust tijd vrij te maken voor mijn vrienden. Soms met kinderen erbij en andere keren zonder.
woensdag 6 september 2023 om 17:00
Jeetje, dit is ook naar voor jou. Ik heb nu de tweede op komst maar ik hoop (en verwacht) oprecht niet zo'n vriendin te worden.katkaatje schreef: ↑06-09-2023 10:58Ik herken het heel erg TO. Vriendinnen met kinderen, zéker wanneer er een tweede is gekomen, heb ik nu al jaren praktisch niks meer aan. Er wordt niet gebeld, niet (terug) geappt en nauwelijks afgesproken. Áls we afspreken gaat het niet alleen maar over kinderen gelukkig, maar het is alleen zo verrekte lastig om ze (max) 2x per jaar te zien.
Ik heb ook jaren mijn best gedaan vooral heel belangstellend te zijn, mee te helpen, op te passen, daar afspreken (ook al heb je er niks aan, want vriendin is logischerwijs vooral met de kinderen bezig), helpen koken terwijl zij de avondshift doet. Voor mijn verjaardag uitjes gevraagd zodat ik ze in elk geval nog eens ga zien. We zijn 1,5 jaar verder en slechts bij één vriendin is het uitje daadwerkelijk van de grond gekomen. De anderen reageren niet op datumvoorstellen. Zelfs niet na een gesprek hierover waarin ik vertelde dat ik ze miste, zij dat helemaal begrepen en beterschap beloofden, maar er kwam in de praktijk niks van terecht.
Zelf heb ik het ontzettend eenzaam ervaren en was ik er ook echt door gekwetst. Inmiddels lukt het me beter om los te laten. Ben ik blij met die 2x per jaar en probeer ik daar niet te verbitterd over te zijn.
En….ik ben nieuwe kindvrije vriendinnen aan het maken. Door hobby’s in de omgeving te zoeken, door NMLK-acht Inge dingen etc. Dat werkt wel. In het afgelopen jaar een stuk of vier leuke nieuwe kennissen opgedaan en we gaan zien of die in vriendschappen veranderen. Dat helpt wel om ook minder gefrustreerd over mijn vriendinnen met kinderen te zijn.
Succes!
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
woensdag 6 september 2023 om 17:14
Dank je! En ik hoop het ook heel erg, voor jou en je vriendinnen.
Weet je, het lullige is dat zelfs de laatste vriendin die een tweede kreeg, er ook écht van overtuigd was dat dit bij haar niet zou gebeuren. Dat nam ze zich ook zeker voor. En toch ook bij haar. Niet uit onwil hè, maar gewoon omdat ze s avonds helemaal stuk is en de dagen, weken en maanden voorbij vliegen.
Het helpt ook niet dat al mijn vrienden ver weg wonen van mij. Dus dat maakt het lastig ‘even’ af te spreken. Hoewel het bij de ene vriendin op 10 minuten afstand eigenlijk niet echt uit lijkt te maken.
Ik hoop heel erg dat het beter wordt als de kinderen ouder en zelfstandiger zijn. Eerst was ik best principieel, zo van ‘ik laat me niet op een wachtbankje zetten en graag of niet enzo’. Maar daar heb ik alleen mezelf mee. Dus de vriendinnen zijn allemaal altijd welkom terug en ik hoop dat dat tzt gebeurt. In de tussentijd maak ik nieuwe, kindvrije, vriendinnen.
woensdag 6 september 2023 om 17:33
Het laatste snap ik ook wel, dat je er eerst zo in stond. Maar je hebt er niet alleen jezelf mee maar ook die vriendinnen want ze doen het blijkbaar echt niet expres. Alleen gewoon niet terugappen vind ik wel een beetje te ver gaan... en duizend foto's maken van hun spruit lukt zeker wel? Wat het voor mij ook anders maakt is dat ik nog steeds geen totale kinderlover ben ook al heb ik ze zelf. Ik klaag nog steeds over de spammende schoonzussen op de familie app. En mijn beste vriendin is net zo, we sturen elkaar eigenlijk niet veel kind-gerelateerde dingen tenzij er echt iets boeiends gebeurt.katkaatje schreef: ↑06-09-2023 17:14Dank je! En ik hoop het ook heel erg, voor jou en je vriendinnen.
Weet je, het lullige is dat zelfs de laatste vriendin die een tweede kreeg, er ook écht van overtuigd was dat dit bij haar niet zou gebeuren. Dat nam ze zich ook zeker voor. En toch ook bij haar. Niet uit onwil hè, maar gewoon omdat ze s avonds helemaal stuk is en de dagen, weken en maanden voorbij vliegen.
Het helpt ook niet dat al mijn vrienden ver weg wonen van mij. Dus dat maakt het lastig ‘even’ af te spreken. Hoewel het bij de ene vriendin op 10 minuten afstand eigenlijk niet echt uit lijkt te maken.
Ik hoop heel erg dat het beter wordt als de kinderen ouder en zelfstandiger zijn. Eerst was ik best principieel, zo van ‘ik laat me niet op een wachtbankje zetten en graag of niet enzo’. Maar daar heb ik alleen mezelf mee. Dus de vriendinnen zijn allemaal altijd welkom terug en ik hoop dat dat tzt gebeurt. In de tussentijd maak ik nieuwe, kindvrije, vriendinnen.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
woensdag 6 september 2023 om 18:00
Nee, dat valt gelukkig wel mee. Ik vind het juist wel leuk om af en toe een fotootje te ontvangen, het is toch een groot onderdeel van hun leven. En eigenlijk vind ik de kinderen van mijn vrienden ook best wel heel leuk. Als we elkaar spreken is het ook maar 25% van de tijd ofzo over de kinderen, de rest over werk, familie, vroeger, relaties, politiek, films, dat soort dingen.
Ze doen het ook niet alleen naar mij, maar naar iedereen. Kennelijk moet hun familie en andere vriendinnen ze ook steeds reminden. Dat scheelt wel in het niet persoonlijk opvatten
Ze doen het ook niet alleen naar mij, maar naar iedereen. Kennelijk moet hun familie en andere vriendinnen ze ook steeds reminden. Dat scheelt wel in het niet persoonlijk opvatten
dinsdag 12 september 2023 om 06:43
Ik herken t wel van beide kanten. Ik had eerst geen kinderen en vond het toen ook niet leuk als ik altijd naar een vriendin moest komen ivm de kinderen en nooit in de avond. Nu heb ik zelf een kind en zit ik erg in z’n slaapritme ook overdag, dus ik kan gewoon niet continu afspreken en in de avond ben ik vaak moe. Mijn kind is ook vaak wakker in de nacht.
Ik merk dat ik zelf ook ben veranderd en dat mijn vriendschappen met mensen zonder kinderen minder soepel lopen. Had een vriendin die op kraamvisite kwam en zei nu is je vrijheid voorbij en vervolgens nooit meer gezien.
Ik merk dat ik zelf ook ben veranderd en dat mijn vriendschappen met mensen zonder kinderen minder soepel lopen. Had een vriendin die op kraamvisite kwam en zei nu is je vrijheid voorbij en vervolgens nooit meer gezien.
dinsdag 12 september 2023 om 22:52
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
