Relaties
alle pijlers
Waar ligt de grens?
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:12
Mijn man en ik hadden afgelopen weekend ruzie. Nu hebben we al 3 dagen geen woord tegen elkaar gezegd. Als ik iets vraag geeft hij wel antwoord, maar praat niet uit zichzelf met mij. Hij doet wel normaal tegen de kinderen. We hebben niet zo vaak ruzie en ik weet eigenlijk niet wat nu normaal is. Ik heb niet zo’n zin om dagenlang te wachten tot hij is ontdooit, maar wil ook niet degene zijn die weer toenadering moet zoeken (ruzie is niet door mij veroorzaakt, maar door een gekke verklaring van een gebeurtenis door hem (in zijn hoofd). Ik wil het eigenlijk wel uitpraten, maar vind eigenlijk dat hij dat moet doen. Maar hoe lang laat ik hem zijn gang gaan? Wanneer is het genoeg? Hoe doen jullie dat?
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:20
Ik zou zelf zeggen dat de grens ligt bij een uurtje (of hoelang je nodig hebt om een blokje om te lopem als de emoties heel hoof zitten). Daarna praat je zo iets toch uit als volwassen mensen? Ik heb dit met partner gelukkig nog nooit meegemaakt. Zou dit heel snel bespreekbaar maken; zovan, wat is er aan de hand en hoe gaan we hier uit komen? Reageert je man wel eens vaker zo raar?
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:22
Jeetje TO, heftig. De sfeer is dan zeker om te snijden in huis nu?
Fijn dat je man wel normaal tegen de kinderen doet. Maar voor de kinderen lijkt het me ook niet fijn als twee ouders elkaar negeren. Ze voelen toch aan dat er "iets" is.
Ik zou het gewoon uitpraten, toenadering zoeken. En kijken hoe je dit soort situaties in het vervolg kunt voorkomen, desnoods door samen in relatietherapie te gaan. Want dit is niet gezond en voor niemand goed.
Natuurlijk heeft iedereen weleens ruzie of een woordenwisseling, maar drie dagen niet normaal tegen elkaar praten...heftig. Ik kan je ook niet helpen met tips uit eigen ervaring, want wij hebben echt vrijwel nooit ruzie.
Ik wens je heel veel sterkte met de situatie en zet goed op een rijtje wat je nodig hebt van je man om dit in het vervolg te voorkomen.
Fijn dat je man wel normaal tegen de kinderen doet. Maar voor de kinderen lijkt het me ook niet fijn als twee ouders elkaar negeren. Ze voelen toch aan dat er "iets" is.
Ik zou het gewoon uitpraten, toenadering zoeken. En kijken hoe je dit soort situaties in het vervolg kunt voorkomen, desnoods door samen in relatietherapie te gaan. Want dit is niet gezond en voor niemand goed.
Natuurlijk heeft iedereen weleens ruzie of een woordenwisseling, maar drie dagen niet normaal tegen elkaar praten...heftig. Ik kan je ook niet helpen met tips uit eigen ervaring, want wij hebben echt vrijwel nooit ruzie.
Ik wens je heel veel sterkte met de situatie en zet goed op een rijtje wat je nodig hebt van je man om dit in het vervolg te voorkomen.
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:26
Hij heeft dit nu denk ik 1 of 2 keer eerder gedaan. Het punt is dat hij hele verhalen in zijn hoofd creëert die puur op zijn eigen aannames en gedachten gebaseerd zijn. En die zijn dan volgens hem de waarheid, ook al kan hij er soms juist niet verder vanaf zitten. Als ik het gesprek begin, dan kan ik praten als brugman maar zijn ‘versie’ is de juiste. Dan accepteert hij de situatie en leggen we het naast ons neer en gaan weer verder met het leven, maar het is niet zo dat hij dan iets heeft opgestoken van het gesprek.Bbubbels schreef: ↑29-10-2024 18:20Ik zou zelf zeggen dat de grens ligt bij een uurtje (of hoelang je nodig hebt om een blokje om te lopem als de emoties heel hoof zitten). Daarna praat je zo iets toch uit als volwassen mensen? Ik heb dit met partner gelukkig nog nooit meegemaakt. Zou dit heel snel bespreekbaar maken; zovan, wat is er aan de hand en hoe gaan we hier uit komen? Reageert je man wel eens vaker zo raar?
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:29
Dat zeg ik toch helemaal nergens? Het gaat ook niet om mijn gelijk, maar dat hij mij ergens van beschuldigd dat totaal niet klopt en heel onredelijk is. Ik vind ook dat hij de ruimte moet krijgen om eea op een rijtje te zetten, maar vraag mijn af hoe lang dan.
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:32
De grens was bereikt bij het naar bed gaan.
De enige manier om hier overheen te komen is door het doodzwijgen als onderwerp te noemen. Want het gaat niet meer over het onderwerp, maar over iets diepers nu. Over bejegening, respect en samen elkaar gelukkig maken.
Waarbij je aangeeft dat doodzwijgen een vorm van geestelijke mishandeling is, omdat hij je nu bewust laat bungelen en daarmee straft. En dat dit in geen enkele verhouding staat tot het onderwerp van het meningsverschil.
En de volgende keer dat je dit merkt, dan mag hij je op een andere plek dan thuis dood zwijgen. Hij verblijft dan elders tot hij weer met je praten kan.
De enige manier om hier overheen te komen is door het doodzwijgen als onderwerp te noemen. Want het gaat niet meer over het onderwerp, maar over iets diepers nu. Over bejegening, respect en samen elkaar gelukkig maken.
Waarbij je aangeeft dat doodzwijgen een vorm van geestelijke mishandeling is, omdat hij je nu bewust laat bungelen en daarmee straft. En dat dit in geen enkele verhouding staat tot het onderwerp van het meningsverschil.
En de volgende keer dat je dit merkt, dan mag hij je op een andere plek dan thuis dood zwijgen. Hij verblijft dan elders tot hij weer met je praten kan.
doreia* wijzigde dit bericht op 29-10-2024 18:35
41.69% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:34
Oh dit vind ik wel een goede inderdaad! Nee ik wil niet per se gelijk, maar vind het wel heel vervelend dat hij nu op mij neerkijkt (zo voelt het tenminste op basis van hoe hij tegen mij praatte tijdens de ruzie) en ik hém dan tegemoet moet komen. En ik ben al vaak degene die zich aanpast.Vlaginvaas schreef: ↑29-10-2024 18:22Wij doen het zo dat we nooit gaan slapen zonder dat zaken zijn uitgepraat, even afkoelen prima maar dan uitspreken en klaar. Dagenlang zwijgen is niet heel constructief. Beetje cliché maar wil je je geluk of je gelijk?
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:36
Dank voor je reactie. Ja zo voelt het inderdaad ook een beetje, alsof ik nu degene ben die wordt gestraft voor iets dat hij zelf (onterecht!) heeft veroorzaakt.Doreia* schreef: ↑29-10-2024 18:32De grens was bereikt bij het naar bed gaan.
De enige manier om hier overheen te komen is door het doodzwijgen als onderwerp te noemen. Want het gaat niet meer over het onderwerp, maar over iets diepers nu. Over bejegening, respect en samen elkaar gelukkig maken.
Waarbij je aangeeft dat doodzwijgen een vorm van geestelijke mishandeling is, omdat hij je nu bewust laat bungelen en daarmee straft. En dat dit in geen enkele verhouding staat tot het onderwerp van het meningsverschil.
En de volgende keer dat je dit merkt, dan mag hij je op een andere plek dan thuis dood zwijgen. Hij verblijft dan elders tot hij weer met je praten kan.
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:36
Je man vertrouwt je dus niet op je woord. Dat lijkt me een groot issue wat uitgesproken moet worden. Waarom niet? Als zijn wantrouwen onterecht is dan moet hij daar heel snel mee stoppen. Ik zou daar weinig geduld voor hebben eerlijk gezegd. Er schort echt iets aan de basis van je relatie als je elkaar (zonder aanleiding) zo wantrouwt.Desipardesi schreef: ↑29-10-2024 18:26Hij heeft dit nu denk ik 1 of 2 keer eerder gedaan. Het punt is dat hij hele verhalen in zijn hoofd creëert die puur op zijn eigen aannames en gedachten gebaseerd zijn. En die zijn dan volgens hem de waarheid, ook al kan hij er soms juist niet verder vanaf zitten. Als ik het gesprek begin, dan kan ik praten als brugman maar zijn ‘versie’ is de juiste. Dan accepteert hij de situatie en leggen we het naast ons neer en gaan weer verder met het leven, maar het is niet zo dat hij dan iets heeft opgestoken van het gesprek.
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:38
Drie dagen niet met elkaar praten omdat hij denkt dat jij iets verkeerd hebt gedaan wat niet zo is?
Is dat een feitelijke denkfout van hem (hij denkt dat je X zei maar je zei Y) of een verschil in waarden (jullie zijn het eens dat jij Y zei maar hij vindt dat een probleem en jij niet)?
Wat extreem en onproductief. Lijkt mij toch tijd voor een goed gesprek, niet over deze ene gebeurtenis, maar over vertrouwen en hoe je met elkaar omgaat bij een verschil van mening.
Dat gesprek kun jij beginnen.
Is dat een feitelijke denkfout van hem (hij denkt dat je X zei maar je zei Y) of een verschil in waarden (jullie zijn het eens dat jij Y zei maar hij vindt dat een probleem en jij niet)?
Wat extreem en onproductief. Lijkt mij toch tijd voor een goed gesprek, niet over deze ene gebeurtenis, maar over vertrouwen en hoe je met elkaar omgaat bij een verschil van mening.
Dat gesprek kun jij beginnen.
What a nuanced anxiety
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:38
Jij past je altijd aan. Hij kijkt op je neer.Desipardesi schreef: ↑29-10-2024 18:36Dank voor je reactie. Ja zo voelt het inderdaad ook een beetje, alsof ik nu degene ben die wordt gestraft voor iets dat hij zelf (onterecht!) heeft veroorzaakt.
Het klinkt niet als een veilige basis voor jou waar jij volledig jezelf kan zijn....
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:45
Mijn man is heel erg onzeker en betrekt dingen daarom erg (snel) op zichzelf. En hij zit nogal in zijn hoofd en verzint dan allerlei dingen/gevoelens/emoties die gebeurd moeten zijn en maakt allerlei niet-relevante verbanden/conclusies met andere gebeurtenissen. En staat vervolgens niet open voor alternatieve verklaringen/uitleg van mijn zijde. Dit is een terugkerend punt in onze relatie en eigenlijk ook het enige waar wij ruzie over hebben.Bbubbels schreef: ↑29-10-2024 18:36Je man vertrouwt je dus niet op je woord. Dat lijkt me een groot issue wat uitgesproken moet worden. Waarom niet? Als zijn wantrouwen onterecht is dan moet hij daar heel snel mee stoppen. Ik zou daar weinig geduld voor hebben eerlijk gezegd. Er schort echt iets aan de basis van je relatie als je elkaar (zonder aanleiding) zo wantrouwt.
desipardesi wijzigde dit bericht op 30-10-2024 09:07
16.98% gewijzigd
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:48
Hij vertrouwt je dus niet. En dat is nooit jouw schuld. En al helemaal niet in het voorbeeld wat jij noemt. Man is onzeker en dat uit zich in een gebrek aan vertrouwen. Dat is zijn issue maar hij legt het wel mooi op jouw bordje. Super scheef is dat. En dat los je ook niet 123 op. Man zou denk ik zelf in therapie moeten om dat te adresseren. Maar dan moet hij wel eerst erkennen dat het probleem bij hem zit…
moderatorviva wijzigde dit bericht op 29-10-2024 19:29
Reden: Heb respect voor het verzoek om teksten niet te quoten!
Reden: Heb respect voor het verzoek om teksten niet te quoten!
44.51% gewijzigd
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:50
hij zal zelf een manier moeten vinden om hier mee om te gaan. Dit gaat hem eigenlijk niet eens iets aan, want het is voor zijn tijd gebeurd. De grens is in mijn ogen allang bereikt wanneer hij jou hier verwijten over maakt nog los van zijn silent treatment.
Als hij hier niet mee kan dealen, is het aan hem om op te stappen en niet om jou hiervoor te straffen. Is ie nou helemaal gek geworden????
Als hij hier niet mee kan dealen, is het aan hem om op te stappen en niet om jou hiervoor te straffen. Is ie nou helemaal gek geworden????
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:50
En werkt je man hier ook aan? Jij hebt geen enkele verplichting om details vrij te geven over je vorige relatie. Wat raar dat hij die relatie kennelijk walgelijk vindt. Ik snap je frustraties wel en dat je er eigenlijk klaar bent met zijn hersenspinsels. Hij zal toch echt aan zichzelf moeten werken dmv therapie.
Jij mag ook je grenzen stellen, ik lees dat je helaas ook trauma's uit het verleden hebt. Heb jij therapie voor jezelf?
Jullie kinderen zijn nog heel klein, maar zullen de sfeer tussen jullie zeker oppikken.
Jij mag ook je grenzen stellen, ik lees dat je helaas ook trauma's uit het verleden hebt. Heb jij therapie voor jezelf?
Jullie kinderen zijn nog heel klein, maar zullen de sfeer tussen jullie zeker oppikken.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 29-10-2024 18:52
20.79% gewijzigd
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:51
Wow, jullie hebben kinderen samen dus hoe lang geleden is dat van die relatie joh. Echt koekoek dat hij daar nog steeds rare verhaaltjes bij verzint en daarom boos blijft op jou en je gaat negeren. Echt wtf.
Ik zou voor eens en voor altijd duidelijk maken dat dit GEEN gespreksonderwerp meer is en dat hij anders maar opbokt. Allemachtig zeg.
Ik zou voor eens en voor altijd duidelijk maken dat dit GEEN gespreksonderwerp meer is en dat hij anders maar opbokt. Allemachtig zeg.
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:54
Ja, dat dacht ik ook altijd maar door de manier waarop hij reageert ben ik gaan twijfelen. Ik heb hem (destijds) gezegd dat hij op kon stappen maar hij geloofde dat het beter kon worden. En heel eerlijk, ik ook! Ik bedoel, wie blijft er nu zó in een verleden hangen dat niet eens van hemzelf is.rosanna08 schreef: ↑29-10-2024 18:50hij zal zelf een manier moeten vinden om hier mee om te gaan. Dit gaat hem eigenlijk niet eens iets aan, want het is voor zijn tijd gebeurd. De grens is in mijn ogen allang bereikt wanneer hij jou hier verwijten over maakt nog los van zijn silent treatment.
Als hij hier niet mee kan dealen, is het aan hem om op te stappen en niet om jou hiervoor te straffen. Is ie nou helemaal gek geworden????
dinsdag 29 oktober 2024 om 18:54
Dus hij chanteert je met je verleden?
Lieverd,
Dit is niet normaal.
Dit is niet gezond.
Dit is geen goede relatie.
Zo ga je niet om met je partner. Je zal zo lang je bij hem blijft altijd op je hoede moeten zijn voor wanneer hij jou verleden weer naar je hoofd slingert.
Je kunt het verleden niet veranderen.
Hij zal het moeten accepteren
Of
Weggaan.
En vanaf nu, als hij weer een oude koe opdregt uit de periode voor hem zeg je : het is het verleden. Laat je dat rusten nu of lukt je dat niet?
Als het niet lukt, dan mag je weggaan en terug komen wanneer het weer uit je hoofd is. Want geen van ons kan er een moer aan veranderen. Dus slikken of stikken.
Lieverd,
Dit is niet normaal.
Dit is niet gezond.
Dit is geen goede relatie.
Zo ga je niet om met je partner. Je zal zo lang je bij hem blijft altijd op je hoede moeten zijn voor wanneer hij jou verleden weer naar je hoofd slingert.
Je kunt het verleden niet veranderen.
Hij zal het moeten accepteren
Of
Weggaan.
En vanaf nu, als hij weer een oude koe opdregt uit de periode voor hem zeg je : het is het verleden. Laat je dat rusten nu of lukt je dat niet?
Als het niet lukt, dan mag je weggaan en terug komen wanneer het weer uit je hoofd is. Want geen van ons kan er een moer aan veranderen. Dus slikken of stikken.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
