Relaties
alle pijlers
Wanneer is die boosheid en het verdriet minder?
donderdag 3 januari 2008 om 17:06
Ik heb een vraag voor jullie. Ik zal een korte schets geven van de situatie waar het om gaat.
Afgelopen september ben ik er bij toeval achter gekomen dat mijn man (we zijn bijna 9 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen) 'iets' had met een andere vrouw. Ik onderschepte bij toeval een smsje van hem aan haar (op de laatste dag van onze vakantie nota bene) en vroeg natuurlijk gelijk door hoe of wat. Allereerst ontkende hij en hing een verhaal op over een vrouwelijke collega (hij noemde ook haar voornaam) die hij af en toe smste maar waar verder niets mee aan de hand was. Stom genoeg geloofde ik hem.
Hij zou er mee stoppen (het smsen dus) omdat ik had aangegeven dit niet leuk te vinden. Na een paar dagen zie ik opeens die naam terugkomen in onze internethistorie op een hyves-pagina. Nieuwsgierig opende ik deze en viel van mijn stoel van verbazing. Het ging om de moeder van een vriendinnetje van onze oudste dochter.
De volgende ochtend heb ik hem ernaar gevraagd en toen gooide hij 'alles' eruit: het stelde niets voor en er was nooit wat gebeurd. Om mij niet ongerust te maken had hij me nooit iets verteld daarover. Ze waren tijdens het stappen een paar keer aan de praat geraakt en hadden nummers uitgewisseld. Daarna regelmatig smsen maar verder niets. Ik was echt perplex. Maar.... er was écht niets gebeud.
Die middag boos bij haar aangebeld en nog voordat ik koud op de bank zat zei ze doodleuk dat 'ze echt niet meer dan 1 x hadden gezoend'. Wat een gelieg dus weer van zijn kant. Ze gaf toe dat ze elkaar alleen bij het stappen hadden gezien en verder niet, wel regelmatig sms contact.
Hij beloofde dat dit nu echt alles was en dat er verder echt niets 'op te biechten' was.
Na een paar weken zag ik haar man bij toeval en raakten wij aan de praat over het gebeurde (hij wist er ook al van) en hij zei dat er zeker 2 x was gezoend. Dit weer thuis gecheckt bij mijn man en inderdaad, 1 dag voordat ik er achter kwam om wie het ging hadden ze nog gezoend op een verlaten parkeerterrein in haar auto. Tjesus, houdt dat liegen dan nooit op?
Inmiddels kreeg ik de telefoonspecificatie van de vakantieperiode binnen: hij had haar zeker 10 a 15 smsjes gestuurd vanaf vakantie (we waren krap 3 weken weg), integenstelling tot de 2 a 3 smsjes waar hij het eerst over had gehad.
Kortom (het is toch nog een lang verhaal geworden, sorry!): ik weet niet meer wat ik er van moet denken. Aangezien we nu al 4 maanden verder zijn en ik toch met hem door wil hoopte ik dat het verdriet en de grote woede die ik voel minder zouden worden, maar het tegenovergestelde lijkt het geval. Ik ben er nog dagelijks heel veel mee bezig en zo boos en teleurgesteld en verdrietig.
Is dit normaal? Er is tenslotte 'bijna niets' gebeurd (zo voelt het trouwens niet hoor). Wat is jullie mening hierover? Ik ben heel benieuwd. Alvast veel dank voor jullie ongetwijfeld wijze woorden en voor het lezen van dit hele verhaal.
Afgelopen september ben ik er bij toeval achter gekomen dat mijn man (we zijn bijna 9 jaar getrouwd en hebben 2 kinderen) 'iets' had met een andere vrouw. Ik onderschepte bij toeval een smsje van hem aan haar (op de laatste dag van onze vakantie nota bene) en vroeg natuurlijk gelijk door hoe of wat. Allereerst ontkende hij en hing een verhaal op over een vrouwelijke collega (hij noemde ook haar voornaam) die hij af en toe smste maar waar verder niets mee aan de hand was. Stom genoeg geloofde ik hem.
Hij zou er mee stoppen (het smsen dus) omdat ik had aangegeven dit niet leuk te vinden. Na een paar dagen zie ik opeens die naam terugkomen in onze internethistorie op een hyves-pagina. Nieuwsgierig opende ik deze en viel van mijn stoel van verbazing. Het ging om de moeder van een vriendinnetje van onze oudste dochter.
De volgende ochtend heb ik hem ernaar gevraagd en toen gooide hij 'alles' eruit: het stelde niets voor en er was nooit wat gebeurd. Om mij niet ongerust te maken had hij me nooit iets verteld daarover. Ze waren tijdens het stappen een paar keer aan de praat geraakt en hadden nummers uitgewisseld. Daarna regelmatig smsen maar verder niets. Ik was echt perplex. Maar.... er was écht niets gebeud.
Die middag boos bij haar aangebeld en nog voordat ik koud op de bank zat zei ze doodleuk dat 'ze echt niet meer dan 1 x hadden gezoend'. Wat een gelieg dus weer van zijn kant. Ze gaf toe dat ze elkaar alleen bij het stappen hadden gezien en verder niet, wel regelmatig sms contact.
Hij beloofde dat dit nu echt alles was en dat er verder echt niets 'op te biechten' was.
Na een paar weken zag ik haar man bij toeval en raakten wij aan de praat over het gebeurde (hij wist er ook al van) en hij zei dat er zeker 2 x was gezoend. Dit weer thuis gecheckt bij mijn man en inderdaad, 1 dag voordat ik er achter kwam om wie het ging hadden ze nog gezoend op een verlaten parkeerterrein in haar auto. Tjesus, houdt dat liegen dan nooit op?
Inmiddels kreeg ik de telefoonspecificatie van de vakantieperiode binnen: hij had haar zeker 10 a 15 smsjes gestuurd vanaf vakantie (we waren krap 3 weken weg), integenstelling tot de 2 a 3 smsjes waar hij het eerst over had gehad.
Kortom (het is toch nog een lang verhaal geworden, sorry!): ik weet niet meer wat ik er van moet denken. Aangezien we nu al 4 maanden verder zijn en ik toch met hem door wil hoopte ik dat het verdriet en de grote woede die ik voel minder zouden worden, maar het tegenovergestelde lijkt het geval. Ik ben er nog dagelijks heel veel mee bezig en zo boos en teleurgesteld en verdrietig.
Is dit normaal? Er is tenslotte 'bijna niets' gebeurd (zo voelt het trouwens niet hoor). Wat is jullie mening hierover? Ik ben heel benieuwd. Alvast veel dank voor jullie ongetwijfeld wijze woorden en voor het lezen van dit hele verhaal.
donderdag 3 januari 2008 om 17:42
Voor jou is er heel veel gebeurd, hij heeft de waarheid niet aan je verteld, en hij heeft bij jou waarschijnlijk ook een hoop twijfel gezaaid.
De pijn moet echt slijten, het helpt als je met je man over je pijn/verdriet kan praten. Belangrijkste is echter dat het nu duidelijk is voor jou of het contact verbroken is en of je man inziet dat dit niet kan in jullie huwelijk (of dat jullie bespreken dat het wel kan).
De pijn zal heel langzaam verdwijnen, ga jezelf niet zitten pushen om het onder het kleed te stoppen, voor jou is het wel belangrijk.
Sterkte in ieder geval
De pijn moet echt slijten, het helpt als je met je man over je pijn/verdriet kan praten. Belangrijkste is echter dat het nu duidelijk is voor jou of het contact verbroken is en of je man inziet dat dit niet kan in jullie huwelijk (of dat jullie bespreken dat het wel kan).
De pijn zal heel langzaam verdwijnen, ga jezelf niet zitten pushen om het onder het kleed te stoppen, voor jou is het wel belangrijk.
Sterkte in ieder geval
donderdag 3 januari 2008 om 18:17
Bedankt voor jullie reacties. Ik praat er ook wel over met hem, maar hij ziet dat ik er zo'n problemen mee heb en vindt dat ook erg om te zien. Vandaar dat hij er niet dagelijks over wil praten. Begrijpelijk, maar ik ben er nog wel dagelijks mee bezig. Lig er 's avonds in bed maar over te malen, 't is het eerste waar ik aan denk als ik wakker wordt. Ik maak mezelf gek ermee, dat weet ik, maar het wordt steeds erger ipv minder, gek maar waar.
donderdag 3 januari 2008 om 18:40
Hallo AnnieThePannie,
Een reactie op je verhaal... Niet zo'n leuke reactie misschien?
Vorig jaar heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt. Had/heb dan wel geen kinderen maar mijn toenmalige man was ook bijster geïnteresseerd in een andere vrouw (of liever: meisje). Het begon al eerde met sms-jes. Ik was daar ook niet echt van gecharmeerd. Hij zou geen contact meer hebben. Ik weet niet hoe lang het allemaal heeft geduurd tijdens onze relatie (huwelijk) maar hij woont inmiddels al een jaar met haar samen. Ik kan niets zeggen over jouw situatie alleen maar het volgende vertellen: ik wist het eigenlijk allemaal al lang. Je intuitie zal je vertellen wat je moet doen. Ik heb het genegeerd uit angst hem kwijt te raken. Ik wist echter al lang wat hij deed. Kwam later achter een heleboel andere dingen maar die doen er niet eens meer toe. Als hij van jou en je kinderen houdt, dan moet dat heel duidelijk zijn en moet hij keuzes maken. Die mag je ook van hem verwachten. Ik ben maaaaaanden in een soort draaikolk terecht gekomen van hem pleasen en maar zorgen dat ik de moeite waard was voor hem. Als ik iets 'fout' deed, was ik tijden lang bezig het te herstellen door weer extra lief te zijn. Als hij maar niet weg ging! JIJ bent zijn vrouw en JIJ mag je verwachtingen uitspreken. JIJ hebt een keus om te zeggen: ga jij maar eens even lekker een weekje ergens anders nadenken wat je wil. IK weet hoe ik mijn leven wil leiden. Ikzelf heb er nu soms spijt van dat ik hem er toen niet uit gezet heb. Dan had het allmeaal veel korter geduurd, was hij eerder naar zijn vriendinnetje gelopen. Het heeft me namelijk ZO veel energie gekost. Ik was aan het eind van mijn latijn en dan heb ik nog geeneens kinderen!
Het is niet gek dat je je slecht voelt en dat dat erger wordt. In mijn ogen is dat je intuitie die je iets wil vertellen.
Een reactie op je verhaal... Niet zo'n leuke reactie misschien?
Vorig jaar heb ik ongeveer hetzelfde meegemaakt. Had/heb dan wel geen kinderen maar mijn toenmalige man was ook bijster geïnteresseerd in een andere vrouw (of liever: meisje). Het begon al eerde met sms-jes. Ik was daar ook niet echt van gecharmeerd. Hij zou geen contact meer hebben. Ik weet niet hoe lang het allemaal heeft geduurd tijdens onze relatie (huwelijk) maar hij woont inmiddels al een jaar met haar samen. Ik kan niets zeggen over jouw situatie alleen maar het volgende vertellen: ik wist het eigenlijk allemaal al lang. Je intuitie zal je vertellen wat je moet doen. Ik heb het genegeerd uit angst hem kwijt te raken. Ik wist echter al lang wat hij deed. Kwam later achter een heleboel andere dingen maar die doen er niet eens meer toe. Als hij van jou en je kinderen houdt, dan moet dat heel duidelijk zijn en moet hij keuzes maken. Die mag je ook van hem verwachten. Ik ben maaaaaanden in een soort draaikolk terecht gekomen van hem pleasen en maar zorgen dat ik de moeite waard was voor hem. Als ik iets 'fout' deed, was ik tijden lang bezig het te herstellen door weer extra lief te zijn. Als hij maar niet weg ging! JIJ bent zijn vrouw en JIJ mag je verwachtingen uitspreken. JIJ hebt een keus om te zeggen: ga jij maar eens even lekker een weekje ergens anders nadenken wat je wil. IK weet hoe ik mijn leven wil leiden. Ikzelf heb er nu soms spijt van dat ik hem er toen niet uit gezet heb. Dan had het allmeaal veel korter geduurd, was hij eerder naar zijn vriendinnetje gelopen. Het heeft me namelijk ZO veel energie gekost. Ik was aan het eind van mijn latijn en dan heb ik nog geeneens kinderen!
Het is niet gek dat je je slecht voelt en dat dat erger wordt. In mijn ogen is dat je intuitie die je iets wil vertellen.
donderdag 3 januari 2008 om 21:02
Deze man heeft je vertrouwen geschaad en daar zou een lange tijd overheen gaan voor dat je zo ver benten hem vertrouwd.Hij heeft de boel goed besodemieterd eerst de leugen dat het over een collega ging,en bij verder onderzoek een moeder van een vriendinnetje,Als jij hier niet achter was gekomen waren ze waarschijnlijk gewoon ongestoord verder gegaan.En of ze nou 2 keer of 15 keer gezoend hebben het maakt je boosheid niet minder,vindt het al knap dat je met hem verder wil.
donderdag 3 januari 2008 om 23:02
Hallo Annie!
Hou van jezelf en volg inderdaad je intuitie. Mijn vriend heeft zo ook vijf of zes maanden lang sms-jes gestuurd naar een "vriendin". Uiteindelijk heb ik hem de deur uit gezet maar niet na, zoals Jannez zegt, mezelf helemaal uit te putten. Ik wilde per sé de boel oplossen en begripvol zijn, ten koste van mezelf en daar heb ik nog steeds spijt van want mijn gevoel wist allang dat het een verloren zaak was. Uiteindelijk heb ik zijn gsm gepakt terwijl hij sliep en de berichten gelezen. Die waren overduidelijk.
Maar, indien je heel eerlijk bent met jezelf en je denkt dat jullie samen nog een kans maken, dat jullie het nog kunnen oplossen dan moet je er toch meer over praten met je man. Zoveel JIJ dat nodig hebt en niet enkel wanneer je man zin heeft daarover te praten. Daardoor wordt het alleen maar erger voor jou want je houdt nu nog rekening met hem ook! Waar heeft hij dat aan verdiend?
Het is nu aan hem om te laten zien wat jij voor hem betekent, om berouw te tonen en je duidelijk te maken dat het over is. (Ik wil je niet op stang jagen maar ben je zeker dat het nu echt over is tussen die twee? Zolang je daar twijfel over hebt kan je ook jezelf niet hebben.)
Ik hoop heel hard dat jullie het kunnen oplossen!
Flokje
Hou van jezelf en volg inderdaad je intuitie. Mijn vriend heeft zo ook vijf of zes maanden lang sms-jes gestuurd naar een "vriendin". Uiteindelijk heb ik hem de deur uit gezet maar niet na, zoals Jannez zegt, mezelf helemaal uit te putten. Ik wilde per sé de boel oplossen en begripvol zijn, ten koste van mezelf en daar heb ik nog steeds spijt van want mijn gevoel wist allang dat het een verloren zaak was. Uiteindelijk heb ik zijn gsm gepakt terwijl hij sliep en de berichten gelezen. Die waren overduidelijk.
Maar, indien je heel eerlijk bent met jezelf en je denkt dat jullie samen nog een kans maken, dat jullie het nog kunnen oplossen dan moet je er toch meer over praten met je man. Zoveel JIJ dat nodig hebt en niet enkel wanneer je man zin heeft daarover te praten. Daardoor wordt het alleen maar erger voor jou want je houdt nu nog rekening met hem ook! Waar heeft hij dat aan verdiend?
Het is nu aan hem om te laten zien wat jij voor hem betekent, om berouw te tonen en je duidelijk te maken dat het over is. (Ik wil je niet op stang jagen maar ben je zeker dat het nu echt over is tussen die twee? Zolang je daar twijfel over hebt kan je ook jezelf niet hebben.)
Ik hoop heel hard dat jullie het kunnen oplossen!
Flokje
donderdag 3 januari 2008 om 23:30
Bedankt voor al jullie reakties. Is wel even schrikken zeg. Je weet wel dat het meer gebeurt, maar als ik de verhalen hier lees geeft het toch meer ellende dan je als 'buitenstaander' zou denken. Ik heb altijd gedacht dat ik 'm de deur zou wijzen bij zo'n misstap, maar blijkbaar kun je er pas over oordelen als je het zelf meemaakt, want nu kijk ik er toch anders tegen aan.
@ Jannez: bedankt voor je uitgebreide verhaal. Zo te horen heb je de voor jou beste beslissing genomen.
@ Caartje: wat een ellende, daar moet ik echt niet aan denken!!
@ Flokje: ik ben er (99%) zeker van dat het over is tussen die twee, maar na al dat gelieg en gedraai is er natuurlijk altijd een stemmetje op de achtergrond die me waarschuwt niet wéér zo naïef te zijn....
Ik ben vanaf morgenochtend even een weekendje weg (proberen even te ontspannen met kids en een vriendin, man blijft thuis), maar lees zeker alle reakties zondagavond/maandag weer. Dus even geen bericht terug, maar ik ben zeker geïnteresseerd als jullie nog meer meningen willen posten!
thanx en trusten!
@ Jannez: bedankt voor je uitgebreide verhaal. Zo te horen heb je de voor jou beste beslissing genomen.
@ Caartje: wat een ellende, daar moet ik echt niet aan denken!!
@ Flokje: ik ben er (99%) zeker van dat het over is tussen die twee, maar na al dat gelieg en gedraai is er natuurlijk altijd een stemmetje op de achtergrond die me waarschuwt niet wéér zo naïef te zijn....
Ik ben vanaf morgenochtend even een weekendje weg (proberen even te ontspannen met kids en een vriendin, man blijft thuis), maar lees zeker alle reakties zondagavond/maandag weer. Dus even geen bericht terug, maar ik ben zeker geïnteresseerd als jullie nog meer meningen willen posten!
thanx en trusten!
donderdag 3 januari 2008 om 23:36
quote:AnnieThePannie schreef op 03 januari 2008 @ 18:17:
hij ziet dat ik er zo'n problemen mee heb en vindt dat ook erg om te zien. Vandaar dat hij er niet dagelijks over wil praten.
nee het moet niet gekker worden!!!!
gaat hi jnu slachtoffer spelen, is hij nu gevoelig en zielig dat het zo moeilijk is om met jouw pijn geconfronteerd te worden? Verdomme, door het stof zal hij kruipen!!!
Als er niets te verbergen was, had hij dat niet gedaan. Hij heeft alles stil gehouden, en dat betekent dat het NIET door de beugel kan.
Rot voor je, je kunt op je kop gaan staan, het liegen gaat gewoon door... ik ken ze, dat soort mannen....controleer m maar even een poosje! Sterkte
hij ziet dat ik er zo'n problemen mee heb en vindt dat ook erg om te zien. Vandaar dat hij er niet dagelijks over wil praten.
nee het moet niet gekker worden!!!!
gaat hi jnu slachtoffer spelen, is hij nu gevoelig en zielig dat het zo moeilijk is om met jouw pijn geconfronteerd te worden? Verdomme, door het stof zal hij kruipen!!!
Als er niets te verbergen was, had hij dat niet gedaan. Hij heeft alles stil gehouden, en dat betekent dat het NIET door de beugel kan.
Rot voor je, je kunt op je kop gaan staan, het liegen gaat gewoon door... ik ken ze, dat soort mannen....controleer m maar even een poosje! Sterkte
donderdag 3 januari 2008 om 23:43
Kwikzilver: controleren gaat moeilijk, al moet ik toegeven dat ik die neiging wel heb. Hij wist z'n smsjes altijd gelijk, deed 'ie altijd al (totdat 'ie het één keer vergat). En nu hij zegt dat het over is zegt hij vaak dat ik in z'n mobieltje mag kijken, maar dat is dan toch altijd mosterd na de maaltijd als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik wil 'm weer 'gewoon' net zo blindelings kunnen vertrouwen als ik deed, maar dat blijkt moeilijker dan ik dacht.
Hij gaat regelmatig met een vriendengroep stappen, allemaal leuke gasten waar ik totaal geen moeite mee had. Totdat nu blijkt dat het niet altijd 'samen uit samen thuis' was, maar dat ie tot 2 x toe eerder weg is gegaan met haar..... Nu wil hij het stappen met die gasten wel weer af en toe oppakken, maar ik ben daar absoluut niet blij mee. Hij heeft gezegd niet meer naar dezelfde tent te gaan waar hij haar altijd ontmoette, maar wil over een paar weken wel mee naar een andere tent, wat verder weg. Ik baal daarvan als een stekker. Heb nu gezien wat er kan gebeuren (ik weet het, kan overal gebeuren, maar als je uitbent wordt er toch meer geflirt etc. dan als je achter je buro'tje zit, toch?).
Enfin, 't blijft voorlopig nog even moeilijk hoe hiermee om te gaan voor mij. Ik wil hem niks verbieden, maar geef wel duidelijk aan dat ik 't niet echt een goed idee vindt. Toch wil 'ie wel weer gaan zegt ie. Ik kan 'm echt vertrouwen zegt hij, hij heeft van z'n fout geleerd.... Ik hoop het!!
Ik wil 'm weer 'gewoon' net zo blindelings kunnen vertrouwen als ik deed, maar dat blijkt moeilijker dan ik dacht.
Hij gaat regelmatig met een vriendengroep stappen, allemaal leuke gasten waar ik totaal geen moeite mee had. Totdat nu blijkt dat het niet altijd 'samen uit samen thuis' was, maar dat ie tot 2 x toe eerder weg is gegaan met haar..... Nu wil hij het stappen met die gasten wel weer af en toe oppakken, maar ik ben daar absoluut niet blij mee. Hij heeft gezegd niet meer naar dezelfde tent te gaan waar hij haar altijd ontmoette, maar wil over een paar weken wel mee naar een andere tent, wat verder weg. Ik baal daarvan als een stekker. Heb nu gezien wat er kan gebeuren (ik weet het, kan overal gebeuren, maar als je uitbent wordt er toch meer geflirt etc. dan als je achter je buro'tje zit, toch?).
Enfin, 't blijft voorlopig nog even moeilijk hoe hiermee om te gaan voor mij. Ik wil hem niks verbieden, maar geef wel duidelijk aan dat ik 't niet echt een goed idee vindt. Toch wil 'ie wel weer gaan zegt ie. Ik kan 'm echt vertrouwen zegt hij, hij heeft van z'n fout geleerd.... Ik hoop het!!
vrijdag 4 januari 2008 om 00:12
Van mij even een reactie..en misschien een beetje kort door de bocht.
Ik ben ook bedrogen door mijn vriend. Ben op mezelf gaan wonen (het was namelijk niet de eerste keer en ik had er genoeg van).
Na een paar maanden stond ie huilend voor de deur. Ik heb hem en ons nog een kans gegeven. 2 maanden ging het goed. Toen had hij er moeite mee dat het "niet meer zoals vroeger was, ik was soms zo verdrietig"...Rustpauze ingelast. Toch weer geprobeerd. Na een maand bleek dat zij zwanger was. van HEM. Dus hij had het ook weer met haar geprobeerd.
Hij heeft ervoor gezorgd dat ze abortus pleegde, door haar wijs te maken dat hij met haar verder wilde, maar dat het geen goede basis was om dit met een baby te doen....
Toen zij nog lag bij te komen van de abortus stuurde hij mij alweer een mail dat ie met mij oud wilde worden.....
Ik lag zelf behoorlijk in de vernieling toen, en kon het contact maar niet verbreken, ook al was dat het beste wat ik kon doen.
Smeken, mooie woorden, liefdesverklaringen, haar compleet de grond inboren....totdat ik erachter kwam dat hij gewoon met haar bleef omgaan. (terwijl hij dus met mij oud wilde worden, zei hij...)
Toen ik hem daarmee confronteerde, werd ie boos op MIJ! Dat ie toch mocht omgaan met wie hij wil, dat iedereen dat vindt....Oh ja, hij vertelde me niet dat ie met haar bleef omgaan omdat hij mij niet wilde kwetsen..????!!!!
Nou ja, uiteindelijk is het daarop stuk gelopen. Leugens. Omdat ik hem geloofde dat ie het meende, dat ie echt spijt had.
De wil om hem te geloven is er nog. Maar ik KAN het gewoon niet meer. Ik bedoel maar. Hij stuurt mij een mail, waarin in hij zegt dat ie begrijpt dat hij geen contact meer met haar moet hebben. Dat ie niks meer met haar te maken wil hebben. En dan kom je erachter dat ie haar diezelfde dag nog gezien heeft!
Ik wil alleen maar zeggen, vertrouw op je intuitie!!!! Tot nu toe heeft mij intuitie altijd de waarheid gezegd....in tegenstelling tot mijn EX vriend. Helaas kon ik er niet altijd naar handelen.
Sorry Annie voor het lange verhaal. En natuurlijk is geen enkele man hetzelfde. Maar als hij zo makkelijk kan liegen, zal hij dat blijven doen, ben ik bang.....en geloof me, het is moeilijk, heel moeilijk, om hem weer te geloven..al spreekt ie dan wel de waarheid...
sterkte meis!
Ik ben het nieuwe jaar begonnen zonder hem. Ik hou, onvoorstelbaar misschien, nog steeds van hem (of is het de herinnering aan hem waarvan ik hou..). Maar iedere vezel in mijn lichaam zegt dat het niet meer werkt tussen ons. De belangrijkste pijler is er niet meer. Vertrouwen. En hij heeft afgelopen jaar niets gedaan om dat te herstellen.....
Wat zeggen de woorden "ik hou van jou" als je gewoon blijft liegen......
Ik ben ook bedrogen door mijn vriend. Ben op mezelf gaan wonen (het was namelijk niet de eerste keer en ik had er genoeg van).
Na een paar maanden stond ie huilend voor de deur. Ik heb hem en ons nog een kans gegeven. 2 maanden ging het goed. Toen had hij er moeite mee dat het "niet meer zoals vroeger was, ik was soms zo verdrietig"...Rustpauze ingelast. Toch weer geprobeerd. Na een maand bleek dat zij zwanger was. van HEM. Dus hij had het ook weer met haar geprobeerd.
Hij heeft ervoor gezorgd dat ze abortus pleegde, door haar wijs te maken dat hij met haar verder wilde, maar dat het geen goede basis was om dit met een baby te doen....
Toen zij nog lag bij te komen van de abortus stuurde hij mij alweer een mail dat ie met mij oud wilde worden.....
Ik lag zelf behoorlijk in de vernieling toen, en kon het contact maar niet verbreken, ook al was dat het beste wat ik kon doen.
Smeken, mooie woorden, liefdesverklaringen, haar compleet de grond inboren....totdat ik erachter kwam dat hij gewoon met haar bleef omgaan. (terwijl hij dus met mij oud wilde worden, zei hij...)
Toen ik hem daarmee confronteerde, werd ie boos op MIJ! Dat ie toch mocht omgaan met wie hij wil, dat iedereen dat vindt....Oh ja, hij vertelde me niet dat ie met haar bleef omgaan omdat hij mij niet wilde kwetsen..????!!!!
Nou ja, uiteindelijk is het daarop stuk gelopen. Leugens. Omdat ik hem geloofde dat ie het meende, dat ie echt spijt had.
De wil om hem te geloven is er nog. Maar ik KAN het gewoon niet meer. Ik bedoel maar. Hij stuurt mij een mail, waarin in hij zegt dat ie begrijpt dat hij geen contact meer met haar moet hebben. Dat ie niks meer met haar te maken wil hebben. En dan kom je erachter dat ie haar diezelfde dag nog gezien heeft!
Ik wil alleen maar zeggen, vertrouw op je intuitie!!!! Tot nu toe heeft mij intuitie altijd de waarheid gezegd....in tegenstelling tot mijn EX vriend. Helaas kon ik er niet altijd naar handelen.
Sorry Annie voor het lange verhaal. En natuurlijk is geen enkele man hetzelfde. Maar als hij zo makkelijk kan liegen, zal hij dat blijven doen, ben ik bang.....en geloof me, het is moeilijk, heel moeilijk, om hem weer te geloven..al spreekt ie dan wel de waarheid...
sterkte meis!
Ik ben het nieuwe jaar begonnen zonder hem. Ik hou, onvoorstelbaar misschien, nog steeds van hem (of is het de herinnering aan hem waarvan ik hou..). Maar iedere vezel in mijn lichaam zegt dat het niet meer werkt tussen ons. De belangrijkste pijler is er niet meer. Vertrouwen. En hij heeft afgelopen jaar niets gedaan om dat te herstellen.....
Wat zeggen de woorden "ik hou van jou" als je gewoon blijft liegen......
vrijdag 4 januari 2008 om 00:20
Bella, wat een ellendig verhaal. Zo te horen heeft jouw vriend je behoorlijk belazerd ja. Klinkt alsof je inderdaad beter af bent zonder hem, maar ja, dat is van de buitenkant altijd moeilijk beoordelen.
Mijn man geeft echter wel toe dat hij een grote fout heeft gemaakt en zeker zijn lesje wel heeft geleerd (ik heb serieus op het punt gestaan bij hem weg te gaan, met kids en al). Een huwelijk van bijna 9 jaar, een relatie van ruim 20 jaar en 2 lieve kinderen gooi je ook niet zomaar overboord. Bij mijn weten heeft hij dit nooit eerder gedaan en is hij behoorlijk geschrokken van mijn reaktie (de eerste dagen erna leefde ik echt als een zombie, niet eten, slapen, totaal doorgedraaid).
Nu doet hij erg zijn best, op zijn manier, om het goed te maken. Minder veel van huis, meer helpen in huishouden, met de kinderen etc. Kortom: hij doet echt zichtbaar zijn best, waar ik erg blij om ben. Ik geloof 'm ook wel als hij zegt dat het over is, maar kan 't toch niet makkelijk achter me laten. Het feit dat ik er echt nog dagelijks (meerdere keren per dag zelfs) mee bezig ben vind ik zelf ook nogal opmerkelijk, en ik baal er ook enorm van, maar het lukt me niet het los te laten.
Sterkte jij ook, Bella
PS: ga nu nog een keer proberen te slapen; ga morgen tenslotte een weekendje weg en begin er zo niet echt uitgeslapen aan! Ik meld mee maandag weer. Goed weekend iedereen & bedankt voor jullie reakties.
Mijn man geeft echter wel toe dat hij een grote fout heeft gemaakt en zeker zijn lesje wel heeft geleerd (ik heb serieus op het punt gestaan bij hem weg te gaan, met kids en al). Een huwelijk van bijna 9 jaar, een relatie van ruim 20 jaar en 2 lieve kinderen gooi je ook niet zomaar overboord. Bij mijn weten heeft hij dit nooit eerder gedaan en is hij behoorlijk geschrokken van mijn reaktie (de eerste dagen erna leefde ik echt als een zombie, niet eten, slapen, totaal doorgedraaid).
Nu doet hij erg zijn best, op zijn manier, om het goed te maken. Minder veel van huis, meer helpen in huishouden, met de kinderen etc. Kortom: hij doet echt zichtbaar zijn best, waar ik erg blij om ben. Ik geloof 'm ook wel als hij zegt dat het over is, maar kan 't toch niet makkelijk achter me laten. Het feit dat ik er echt nog dagelijks (meerdere keren per dag zelfs) mee bezig ben vind ik zelf ook nogal opmerkelijk, en ik baal er ook enorm van, maar het lukt me niet het los te laten.
Sterkte jij ook, Bella
PS: ga nu nog een keer proberen te slapen; ga morgen tenslotte een weekendje weg en begin er zo niet echt uitgeslapen aan! Ik meld mee maandag weer. Goed weekend iedereen & bedankt voor jullie reakties.
