Relaties
alle pijlers
Want ik ben een man...
maandag 5 november 2007 om 10:47
'Ik heb dat niet door want ik ben een man', 'je moet duidelijke taal spreken want ik ben een man en spreek niet in raadsels'...
Is dat nu echt zo? Of gewoon een slap excuus? Snappen ze het nou echt niet als je een hint geeft ipv onmiddellijk te zeggen wat je bedoelt? Of moet je echt duidelijke taal spreken tegen een man als je iets gedaan wilt krijgen?
Is dat nu echt zo? Of gewoon een slap excuus? Snappen ze het nou echt niet als je een hint geeft ipv onmiddellijk te zeggen wat je bedoelt? Of moet je echt duidelijke taal spreken tegen een man als je iets gedaan wilt krijgen?
maandag 5 november 2007 om 20:46
Met dank aan een andere forummer (Weet helaas niet meer wie...)
Dagboek van een vrouw
Zondag 11 juli...
Ik zag R. maar hij deed nogal raar. Ik was gaan shoppen met de meiden, dus ik dacht dat het misschien daaraan zou liggen.
In het café was het zo druk, dat ik bij hem aandrong om ergens heen te gaan waar we beter zouden kunnen praten. Hij lette niet erg op en was nogal afgeleid, dus vroeg ik hem of we misschien ergens konden gaan eten.
Tijdens het etentje leek-ie zichzelf helemaal niet : hij lachte amper en hij schonk me nauwelijks aandacht, wat ik ook zei.
Hij bracht me thuis en ik vroeg of hij wilde blijven. Hij leek even te aarzelen, maar kwam daarna toch mee naar binnen.
Ik vroeg hem wat er aan de hand was, maar hij schudde even zijn hoofd en keek daarna weer naar de televisie.
Na een poosje vertelde ik hem dat ik maar ging slapen. Ik sloeg een arm om hem heen en vertelde hem dat ik zielsveel van hem houd.
Hij zuchtte even en grinnikte maar een beetje. Bleef nog een tijdje naar de tv staren en kwam toen naar bed.
Ik was verrast toen hij toch met me wilde vrijen.
Toch leek hij er niet helemaal bij. Op dat moment ging ik aan mezelf twijfelen en dacht ik dat hij me kwijt wilde en dat hij misschien een ander had.
Ik heb mezelf in slaap gehuild. Wat moet ik nou toch doen? Ik ga morgen de meiden bellen, ze weten vast wel raad…….
Dagboek van een man.
Zondag 11 juli...
Ajax verloren. Toch nog geneukt.
Ik vinnum BRILJANT!
Dagboek van een vrouw
Zondag 11 juli...
Ik zag R. maar hij deed nogal raar. Ik was gaan shoppen met de meiden, dus ik dacht dat het misschien daaraan zou liggen.
In het café was het zo druk, dat ik bij hem aandrong om ergens heen te gaan waar we beter zouden kunnen praten. Hij lette niet erg op en was nogal afgeleid, dus vroeg ik hem of we misschien ergens konden gaan eten.
Tijdens het etentje leek-ie zichzelf helemaal niet : hij lachte amper en hij schonk me nauwelijks aandacht, wat ik ook zei.
Hij bracht me thuis en ik vroeg of hij wilde blijven. Hij leek even te aarzelen, maar kwam daarna toch mee naar binnen.
Ik vroeg hem wat er aan de hand was, maar hij schudde even zijn hoofd en keek daarna weer naar de televisie.
Na een poosje vertelde ik hem dat ik maar ging slapen. Ik sloeg een arm om hem heen en vertelde hem dat ik zielsveel van hem houd.
Hij zuchtte even en grinnikte maar een beetje. Bleef nog een tijdje naar de tv staren en kwam toen naar bed.
Ik was verrast toen hij toch met me wilde vrijen.
Toch leek hij er niet helemaal bij. Op dat moment ging ik aan mezelf twijfelen en dacht ik dat hij me kwijt wilde en dat hij misschien een ander had.
Ik heb mezelf in slaap gehuild. Wat moet ik nou toch doen? Ik ga morgen de meiden bellen, ze weten vast wel raad…….
Dagboek van een man.
Zondag 11 juli...
Ajax verloren. Toch nog geneukt.
Ik vinnum BRILJANT!
