Relaties
alle pijlers
wantrouwen
maandag 8 oktober 2007 om 11:20
Hallo, ik ben een vrouw van 37 en ben 2 jaar getrouwd.
Ik zit met een probleem en ben heel verward.
Een aantal maanden geleden had ik het sterke vermoeden dat mijn man contact had met een andere vrouw. Kon het niet verklaren maar mijn gevoel was heel sterk. Ik heb het hem gevraagd maar hij ontkende en zei dat hij het heel erg vond dat ik die gedachte had. Om een lang verhaal samen te vatten, er gebeurden dingen die echt vreemd waren en ik kwam er steeds achter dat hij keihard zat te liegen. Op een gegeven moment heb ik hem voor het blok gezet en vertelde hij dat mijn vermoedens klopten. Ik ben toen een paar maanden naar mijn ouders gegaan om na te denken en ben nu sinds een week, na veel praten, terug gegaan omdat ik van hem houd en mijn huwelijk niet wil opgeven. Het probleem nu is dat ik echt vreselijk achterdochtig ben en niets meer geloof wat hij zegt. Hij heeft contact gehad met zijn collega, een meisje van 21, en hij zegt dat het alleen sms, telefoon en email contact was. Ik wil het geloven maar ergens zit er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat er veel meer gebeurd is. Ik controleer hem in alles en word er zelf gek van. Heb gezegt dat hij ander werk moet zoeken omdat ik de gedachte niet aan kan dat ze daar nog steeds gezellig samen werken. Hoe kom ik van mijn achterdocht af? Hoe kan ik hem weer gaan vertrouwen? Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Alle reacties zijn welkom want ik ben wanhopig.....
Ik zit met een probleem en ben heel verward.
Een aantal maanden geleden had ik het sterke vermoeden dat mijn man contact had met een andere vrouw. Kon het niet verklaren maar mijn gevoel was heel sterk. Ik heb het hem gevraagd maar hij ontkende en zei dat hij het heel erg vond dat ik die gedachte had. Om een lang verhaal samen te vatten, er gebeurden dingen die echt vreemd waren en ik kwam er steeds achter dat hij keihard zat te liegen. Op een gegeven moment heb ik hem voor het blok gezet en vertelde hij dat mijn vermoedens klopten. Ik ben toen een paar maanden naar mijn ouders gegaan om na te denken en ben nu sinds een week, na veel praten, terug gegaan omdat ik van hem houd en mijn huwelijk niet wil opgeven. Het probleem nu is dat ik echt vreselijk achterdochtig ben en niets meer geloof wat hij zegt. Hij heeft contact gehad met zijn collega, een meisje van 21, en hij zegt dat het alleen sms, telefoon en email contact was. Ik wil het geloven maar ergens zit er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat er veel meer gebeurd is. Ik controleer hem in alles en word er zelf gek van. Heb gezegt dat hij ander werk moet zoeken omdat ik de gedachte niet aan kan dat ze daar nog steeds gezellig samen werken. Hoe kom ik van mijn achterdocht af? Hoe kan ik hem weer gaan vertrouwen? Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Alle reacties zijn welkom want ik ben wanhopig.....
maandag 8 oktober 2007 om 11:47
Allereerst, wat ontzettend rot voor je, moet echt vreselijk voor je zijn.
Hoe je hem weer kan vertrouwen? Een woord: Tijd.
Het is logisch dat je hem niet vertrouwt en controleert, sterker nog, het is je goed recht. Hij moet jouw vertrouwen weer terugwinnen, jij moet het stukje bij beetje weer geven.
Het gaat echt niet zomaar over, en je gaat verschillende fases door, maar als je wil, komt het echt wel goed. Praat veel met elkaar, leg je man uit hoe je je voelt, communiceer met elkaar en geef het tijd.
Heel veel sterkte!
Hoe je hem weer kan vertrouwen? Een woord: Tijd.
Het is logisch dat je hem niet vertrouwt en controleert, sterker nog, het is je goed recht. Hij moet jouw vertrouwen weer terugwinnen, jij moet het stukje bij beetje weer geven.
Het gaat echt niet zomaar over, en je gaat verschillende fases door, maar als je wil, komt het echt wel goed. Praat veel met elkaar, leg je man uit hoe je je voelt, communiceer met elkaar en geef het tijd.
Heel veel sterkte!
maandag 8 oktober 2007 om 11:48
Ik vraag me af wat het praten heeft opgeleverd; hoe was zijn houding? Zijn opstelling? Ziet hij in hoeveel hij kapot heeft gemaakt en is hij bereid alles te doen om de zaak weer te herstellen?
Oftewel, weet je op verstandsnivo dat alles nu duidelijk is en dat hij zich betrouwbaar zal gedragen, is hem voldoende duidelijk dat hij je enorm heeft gekwetst met zn gedrag en zn aanvankelijke leugens daarover?
Dat lijkt me namelijk een eerste vereiste.
Dat je hem gevoelsmatig niet vertrouwt is logisch; je vertrouwt op dit moment je eigen gevoel daarover niet eens meer.
Ik denk dat ook niet krampachtig moet proberen hem weer te vertrouwen; dit zal nog lang duren en ook erg afhankelijk zijn van zijn opstelling. Hij moet vanaf nu laten zien (in het begin misschien tot in het absurde) dat hij betrouwbaar IS.
Misschien helpt het om te bedenken dat het er niet zoveel toe doet of jij hem wel of niet vertrouwt; toen je hem (nog) wel vertrouwde deed hij evengoed stiekem.
Oftewel, weet je op verstandsnivo dat alles nu duidelijk is en dat hij zich betrouwbaar zal gedragen, is hem voldoende duidelijk dat hij je enorm heeft gekwetst met zn gedrag en zn aanvankelijke leugens daarover?
Dat lijkt me namelijk een eerste vereiste.
Dat je hem gevoelsmatig niet vertrouwt is logisch; je vertrouwt op dit moment je eigen gevoel daarover niet eens meer.
Ik denk dat ook niet krampachtig moet proberen hem weer te vertrouwen; dit zal nog lang duren en ook erg afhankelijk zijn van zijn opstelling. Hij moet vanaf nu laten zien (in het begin misschien tot in het absurde) dat hij betrouwbaar IS.
Misschien helpt het om te bedenken dat het er niet zoveel toe doet of jij hem wel of niet vertrouwt; toen je hem (nog) wel vertrouwde deed hij evengoed stiekem.
dinsdag 9 oktober 2007 om 11:34
Heel vervelend voor je. Ik kan me helemaal voorstellen dat je hem niet meer vertrouwt. Hij heeft tenslotte na twee jaar huwelijk iets gehad met een andere vrouw. Heb je ook aan hem gevraagd waarom hij een relatie met een andere vrouw is begonnen? Dit lijkt mij belangrijk om te weten. En wat al eerder gezegd is, hij moet jou laten zien dat hij te vertrouwen is. Uit jouw bericht maak ik op dat hij tot nu toe niet in staat is jouw vertrouwen terug te winnen. Dit moet wel gebeuren, anders heeft jullie relatie volgens mij geen kans meer. Je kunt niet samenleven op basis van wantrouwen. Hem te vragen om van baan te veranderen heeft volgens mij geen enkele zin. Als hij contact wil houden doet hij dat toch wel. Sterkte ermee!
donderdag 11 oktober 2007 om 21:29
Hai Bali,
Leven zoals jij nu leeft is je leven líjden, in plaats van je leven leiden. Wantrouwen en het gevoel hebben bedrogen te worden is iets verschrikkelijks en vreet je helemaal op vanvbinnen. Ik voel met je mee meid.
Was dit het ergste wat je kon gebeuren binnen je relatie? Een schuinsmarcherende man? Toch ben je teruggegaan en hou je van hem, dat zou eigenlijk een happy end moeten betekenen toch? Een blijk van jullie liefde en het vertrouwen in elkaar dat jullie er samen uit gaan komen. Wat maakt je dan nu nog zo onrustig? Was je angst voor een leven zonder hem groter dan de wetenschap dat een vertrouwensbreuk moeilijk te herstellen is? Nu heb je je man en je huwelijk terug maar ben je alsnog doodongelukkig terwijl je juist zo graag wil dat alles weer is zoals het was.
Begrijpelijk maar zijn avontuur met de andere dame krijg je er ook bij als je blijft. Niet iets waar je om gevraagd hebt maar wel iets wat bij hem en dus ook bij jou hoort nu, ook al werd het voor jou geheim gehouden. Nu je het weet moet je er iets mee, dat is het jammere van dingen weten die geheim hadden moeten blijven.
Heb je nu nóg het gevoel dat hij je bedriegt? Als dat zo is dan heb ik weinig hoop voor de toekomst en ben ik benieuwd waar je dat gevoel op baseert. Als je niet het gevoel hebt dat je man je nog bedriegt dan raad ik je aan om jezelf tot de orde te roepen en te stoppen met je controledwang want controleren is verslavend. Dat wordt alleen maar erger en dwangmatiger als je het geen halt toeroept. Je zelfvertrouwen is waarschijnlijk niet erg groot nu maar toegeven aan je controledrang zal dat zelfvertrouwen niet vergroten. Je man wilde bij jou blijven, wilde niet verder met de collega, heeft een misstap gemaakt en samen zijn jullie tot de conclusie gekomen dat met elkaar beter is dan zonder elkaar. Je kunt nu dus niets anders doen dan weer met vertrouwen naar de toekomst kijken, al is dat soms nog zo moeilijk. Is dat vertrouwen er niet dan heeft samenblijven weinig zin want zonder vertrouwen heeft je relatie geen fundament.
Helpt je man je bij het hervinden van je zelfvertrouwen? Laat hij duidelijk merken dat jij voor hem de enige bent en dat hij niets liever wil dan dat jij hem weer vertrouwd?
Ik kan me helemaal voorstellen dat je wil dat hij ander werk zoekt. Aan de andere kant, op een ander kantoor zijn weer andere vrouwen en zo kun je wel aan de gang blijven. Als je man er met een ander vandoor wil gaan Bali dan kan dat bij iedere andere werkgever ook gebeuren en in dat opzicht spreek ik uit ervaring. Ik werkte samen met mijn ex bij een baas, hij legde het aan met een collega van ons beiden, ik kwam daarachter, hij verliet het bedrijf waar we werkten en legde het bij zijn nieuwe werkgever aan met een nieuwe collega. Van werkgever veranderen hoeft dus geen oplossing te zijn en als hij en zijn collega elkaar willen zien dan kan dat ook buiten werktijd.
Het gaat niet zozeer om jouw vertrouwen in hem Bali, het gaat vooral ook om jouw vertrouwen in jou. In het vertrouwen wat jij hebt in jezelf dat je man bij je blijft omdat hij net zoveel van jou houdt als jij van hem.
Leven zoals jij nu leeft is je leven líjden, in plaats van je leven leiden. Wantrouwen en het gevoel hebben bedrogen te worden is iets verschrikkelijks en vreet je helemaal op vanvbinnen. Ik voel met je mee meid.
Was dit het ergste wat je kon gebeuren binnen je relatie? Een schuinsmarcherende man? Toch ben je teruggegaan en hou je van hem, dat zou eigenlijk een happy end moeten betekenen toch? Een blijk van jullie liefde en het vertrouwen in elkaar dat jullie er samen uit gaan komen. Wat maakt je dan nu nog zo onrustig? Was je angst voor een leven zonder hem groter dan de wetenschap dat een vertrouwensbreuk moeilijk te herstellen is? Nu heb je je man en je huwelijk terug maar ben je alsnog doodongelukkig terwijl je juist zo graag wil dat alles weer is zoals het was.
Begrijpelijk maar zijn avontuur met de andere dame krijg je er ook bij als je blijft. Niet iets waar je om gevraagd hebt maar wel iets wat bij hem en dus ook bij jou hoort nu, ook al werd het voor jou geheim gehouden. Nu je het weet moet je er iets mee, dat is het jammere van dingen weten die geheim hadden moeten blijven.
Heb je nu nóg het gevoel dat hij je bedriegt? Als dat zo is dan heb ik weinig hoop voor de toekomst en ben ik benieuwd waar je dat gevoel op baseert. Als je niet het gevoel hebt dat je man je nog bedriegt dan raad ik je aan om jezelf tot de orde te roepen en te stoppen met je controledwang want controleren is verslavend. Dat wordt alleen maar erger en dwangmatiger als je het geen halt toeroept. Je zelfvertrouwen is waarschijnlijk niet erg groot nu maar toegeven aan je controledrang zal dat zelfvertrouwen niet vergroten. Je man wilde bij jou blijven, wilde niet verder met de collega, heeft een misstap gemaakt en samen zijn jullie tot de conclusie gekomen dat met elkaar beter is dan zonder elkaar. Je kunt nu dus niets anders doen dan weer met vertrouwen naar de toekomst kijken, al is dat soms nog zo moeilijk. Is dat vertrouwen er niet dan heeft samenblijven weinig zin want zonder vertrouwen heeft je relatie geen fundament.
Helpt je man je bij het hervinden van je zelfvertrouwen? Laat hij duidelijk merken dat jij voor hem de enige bent en dat hij niets liever wil dan dat jij hem weer vertrouwd?
Ik kan me helemaal voorstellen dat je wil dat hij ander werk zoekt. Aan de andere kant, op een ander kantoor zijn weer andere vrouwen en zo kun je wel aan de gang blijven. Als je man er met een ander vandoor wil gaan Bali dan kan dat bij iedere andere werkgever ook gebeuren en in dat opzicht spreek ik uit ervaring. Ik werkte samen met mijn ex bij een baas, hij legde het aan met een collega van ons beiden, ik kwam daarachter, hij verliet het bedrijf waar we werkten en legde het bij zijn nieuwe werkgever aan met een nieuwe collega. Van werkgever veranderen hoeft dus geen oplossing te zijn en als hij en zijn collega elkaar willen zien dan kan dat ook buiten werktijd.
Het gaat niet zozeer om jouw vertrouwen in hem Bali, het gaat vooral ook om jouw vertrouwen in jou. In het vertrouwen wat jij hebt in jezelf dat je man bij je blijft omdat hij net zoveel van jou houdt als jij van hem.
zondag 14 oktober 2007 om 17:18
Hoi,
Hoe is het met je? Ik kan me aansluiten bij de eerdere mailings. Je kan in feite weinig doen om hem te vertrouwen. Met hem in gesprek om je gevoel uit te leggen en wat je van hem verwacht. Wat Eleonora zegt is ook waar. Het maakt niet uit of hij ergens anders werkt, als hij contact met haar wil zal dat hoe dan ook wel lukken.
Zorg goed voor jezelf en bewaak je grenzen, probeer ik ook te doen. Soms met succes, soms minder.
Sterkte in ieder geval.
Hoe is het met je? Ik kan me aansluiten bij de eerdere mailings. Je kan in feite weinig doen om hem te vertrouwen. Met hem in gesprek om je gevoel uit te leggen en wat je van hem verwacht. Wat Eleonora zegt is ook waar. Het maakt niet uit of hij ergens anders werkt, als hij contact met haar wil zal dat hoe dan ook wel lukken.
Zorg goed voor jezelf en bewaak je grenzen, probeer ik ook te doen. Soms met succes, soms minder.
Sterkte in ieder geval.
zondag 14 oktober 2007 om 17:49
Hey Bali..
Ook ik voel met je mee, ik heb zelf hetzelfde meegemaakt.
Ik was 1 jaar getrouwd. Toen ik erachter kwam dat hij vreemdging (na een hoop ontkennen van zijn kant, en mij uit te maken voor iemand die spoken zag) ben ik ook teruggegaan naar mijn ouders.
Nadat hij spijt betoog en zei dat hij mij terugwilde en dat het nooit meer zou gebeuren ben ik teruggegaan naar hem.
Ook ik was erg wantrouwend naar hem toe, geloofde geen woord meer van wat hij zei en ik had ook steeds een knagend raar gevoel. Ik vertrouwde het nog steeds niet en ik verdacht hem er nog steeds van vreemd te gaan.
(telefoon werd niet meer open en bloot op tafel gelegd, vreemd msn gedrag en pagina's op de pc werden snel weggeklikt als ik binnenkwam)
Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een vreselijk gevoel is waarbij je het gevoel hebt helemaal gek te worden. Onmacht, kwaadheid, wantrouwen, en twijfel allemaal gevoelens die voorbij komen.
Ik werd een wrak uiteindelijk want ik zat helemaal niet meer lekker in mijn vel.
Gelukkig heb ik naar mijn gevoel geluisterd en die ene keer dat hij zijn telefoon vergat uit te zetten heb ik hem dan ook keihard betrapt.
Jouw vraag of je hem weer kan vertrouwen hangt er helemaal vanaf hoe hij zich opstelt naar jou toe. Doet hij inderdaad moeite om het goed te maken, luistert hij naar jouw gevoelens, en verwijt hij jou niets?
Het heeft inderdaad een heleboel tijd nodig.
Maar 1 ding laat je niet in de steek en dat is je eigen gevoel.
Je kan er 99% zeker van zijn dat deze in dit soort situaties altijd klopt!
Heel veel succes en luister naar je eigen gevoel.
Ook ik voel met je mee, ik heb zelf hetzelfde meegemaakt.
Ik was 1 jaar getrouwd. Toen ik erachter kwam dat hij vreemdging (na een hoop ontkennen van zijn kant, en mij uit te maken voor iemand die spoken zag) ben ik ook teruggegaan naar mijn ouders.
Nadat hij spijt betoog en zei dat hij mij terugwilde en dat het nooit meer zou gebeuren ben ik teruggegaan naar hem.
Ook ik was erg wantrouwend naar hem toe, geloofde geen woord meer van wat hij zei en ik had ook steeds een knagend raar gevoel. Ik vertrouwde het nog steeds niet en ik verdacht hem er nog steeds van vreemd te gaan.
(telefoon werd niet meer open en bloot op tafel gelegd, vreemd msn gedrag en pagina's op de pc werden snel weggeklikt als ik binnenkwam)
Ik kan je uit ervaring vertellen dat dit een vreselijk gevoel is waarbij je het gevoel hebt helemaal gek te worden. Onmacht, kwaadheid, wantrouwen, en twijfel allemaal gevoelens die voorbij komen.
Ik werd een wrak uiteindelijk want ik zat helemaal niet meer lekker in mijn vel.
Gelukkig heb ik naar mijn gevoel geluisterd en die ene keer dat hij zijn telefoon vergat uit te zetten heb ik hem dan ook keihard betrapt.
Jouw vraag of je hem weer kan vertrouwen hangt er helemaal vanaf hoe hij zich opstelt naar jou toe. Doet hij inderdaad moeite om het goed te maken, luistert hij naar jouw gevoelens, en verwijt hij jou niets?
Het heeft inderdaad een heleboel tijd nodig.
Maar 1 ding laat je niet in de steek en dat is je eigen gevoel.
Je kan er 99% zeker van zijn dat deze in dit soort situaties altijd klopt!
Heel veel succes en luister naar je eigen gevoel.
maandag 15 oktober 2007 om 00:57
Wat ontzettend lief dat ik zo veel reacties krijg van jullie.
Mijn man heeft mijn posting gelezen, ik had gezegd dat ik dat gedaan had maar niet op welke site. Hij heeft gezocht via de history en heeft mijn oproep gelezen. Hij is boos dat ik het niet gezegt heb. Hij las jullie reacties en zei; tja dat zijn ook dat soort types vrouwen.(!). Dat het niet objectief is omdat jullie alleen mijn kant van het verhaal lezen.
Op dit moment gaat het heel slecht tussen ons. Ik vertrouw en geloof hem niet meer. Zijn leugens hebben zo veel kapot gemaakt, de basis is weg. Ik heb idd een controle dwang ontwikkeld en dat maakt me gek. Hoe kan je verder als het vertrouwen kapot is? En idd, het gaat niet meer om de vraag of ik hem vertrouw want toen ik hem wel vertrouwde deed hij ook stiekem en kon hij keihard tegen me liegen.
Ik wil wel dat het goed komt want ik hou van hem, maar weet nu echt niet hoe.
Als ik ergens onzeker over ben of iets niet vertrouw krijg ik irritaties en boosheid terug.
Ja hij heeft spijt maar wat kan ik daar mee? Dan denk ik; dat had je maar eerder moeten bedenken. Hij had het gevoel dat hij bijzonder was voor iemand anders. En de aandacht vond hij prettig van een ander. Zijn ego was gestreeld.
De leugens achtervolgen me nog elke dag. Hoe kan ik dat loslaten?
Wordt hier gek van.
Bedankt voor jullie reacties. Ben er heel blij mee.
Mijn man heeft mijn posting gelezen, ik had gezegd dat ik dat gedaan had maar niet op welke site. Hij heeft gezocht via de history en heeft mijn oproep gelezen. Hij is boos dat ik het niet gezegt heb. Hij las jullie reacties en zei; tja dat zijn ook dat soort types vrouwen.(!). Dat het niet objectief is omdat jullie alleen mijn kant van het verhaal lezen.
Op dit moment gaat het heel slecht tussen ons. Ik vertrouw en geloof hem niet meer. Zijn leugens hebben zo veel kapot gemaakt, de basis is weg. Ik heb idd een controle dwang ontwikkeld en dat maakt me gek. Hoe kan je verder als het vertrouwen kapot is? En idd, het gaat niet meer om de vraag of ik hem vertrouw want toen ik hem wel vertrouwde deed hij ook stiekem en kon hij keihard tegen me liegen.
Ik wil wel dat het goed komt want ik hou van hem, maar weet nu echt niet hoe.
Als ik ergens onzeker over ben of iets niet vertrouw krijg ik irritaties en boosheid terug.
Ja hij heeft spijt maar wat kan ik daar mee? Dan denk ik; dat had je maar eerder moeten bedenken. Hij had het gevoel dat hij bijzonder was voor iemand anders. En de aandacht vond hij prettig van een ander. Zijn ego was gestreeld.
De leugens achtervolgen me nog elke dag. Hoe kan ik dat loslaten?
Wordt hier gek van.
Bedankt voor jullie reacties. Ben er heel blij mee.
maandag 15 oktober 2007 om 01:22
Welke basis is weg ?
Je man die je hebt uitgekozen om wie hij was is er nog........alleen ben je méér van hem te weten gekomen . Wegen die andere dingen en het verleden en jullie toekomst niet zwaarder dan die misstap dán geef ik jullie nog weinig hoop .
Als jullie ! verder willen is niks zo moeilijk als hij zijn spijt betuigt en jij zegt/denkt laat met elke actie en blik weten "dat had je maar eerder moeten bedenken " ...het feit ligt er dat hij dat dus niet eerder heeft bedacht en meer als zijn spijt betuigen en voortaan véél opener en eerlijker zijn kan hij niet .
Zichzelf geselen , de grond kussen waarop jij loopt en hele dagen sorry zeggen maken het namelijk niet ongedaan .
Vraag is of je hem kunt vergéven en van hem kunt ( blijven ) houden ONDANKS .
Hoe vervelend dit ook is , je kunt het ook zien als een nare wake-up call en samen kijken wat jullie belangrijk vinden en de neuzen dezelfde kant op laten wijzen ....
Je man die je hebt uitgekozen om wie hij was is er nog........alleen ben je méér van hem te weten gekomen . Wegen die andere dingen en het verleden en jullie toekomst niet zwaarder dan die misstap dán geef ik jullie nog weinig hoop .
Als jullie ! verder willen is niks zo moeilijk als hij zijn spijt betuigt en jij zegt/denkt laat met elke actie en blik weten "dat had je maar eerder moeten bedenken " ...het feit ligt er dat hij dat dus niet eerder heeft bedacht en meer als zijn spijt betuigen en voortaan véél opener en eerlijker zijn kan hij niet .
Zichzelf geselen , de grond kussen waarop jij loopt en hele dagen sorry zeggen maken het namelijk niet ongedaan .
Vraag is of je hem kunt vergéven en van hem kunt ( blijven ) houden ONDANKS .
Hoe vervelend dit ook is , je kunt het ook zien als een nare wake-up call en samen kijken wat jullie belangrijk vinden en de neuzen dezelfde kant op laten wijzen ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 15 oktober 2007 om 01:28
Het is begrijpelijk dat jij wantrouwend bent .....en ook begrijpelijk dat hij het irritant vindt ; hij heeft sorry gezegd , beterschap beloofd , misschien vindt hij zelfs dat er niet écht iets gebeurd ( wat voor jou als héél pijnlijk zal voelen als hij dat zo beleeft ) , hij wordt steeds met zijn neus op zijn misstap gedrukt , het wordt maar niet leuker tussen jullie..........
Het zou natuurlijk héél veel schelen als hij jouw controledrang begrijpt .
Maar hoe lullig ook , het is tenslotte allemaal zijn schuld , blablabla , jij zult op een gegeven moment ook die knop om moeten draaien en niet meer toegeven aan die drang om te controleren en om die misstap te pas en te onpas voor zijn voeten te gooien .
Het zou natuurlijk héél veel schelen als hij jouw controledrang begrijpt .
Maar hoe lullig ook , het is tenslotte allemaal zijn schuld , blablabla , jij zult op een gegeven moment ook die knop om moeten draaien en niet meer toegeven aan die drang om te controleren en om die misstap te pas en te onpas voor zijn voeten te gooien .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 15 oktober 2007 om 10:26
Ik kan me voorstellen dat hij zoiets heeft van: Waarom heb je het niet tegen mij gezegd. Aan de andere kant, wat moet je dan, het wil soms wel eens helpen om de mening van vreemden te krijgen, en daar is dit forum dan ook voor.
Als jij iedere keer irritaties en boosheid terugkrijgt, waar blijkt dan uit dat hij spijt heeft? Mijn vriend is ook ooit vreemdgegaan, en hij heeft bij mij door het stof gemoeten daarvoor. Ik vond dat hij maar moest bewijzen aan mij dat hij mijn vertrouwen waard is. Elke keer als ik ergens mee zat, hebben we hierover gepraat. Als ik iets wilde weten kon ik het hem altijd vragen. Daaruit bleek voor mij dat hij echt spijt heeft. Dit is inmiddels een jaar geleden, en het gaat steeds beter. Ik vertrouw hem elke dag weer een stukje meer, maar natuurlijk heb ook ik mijn zwakke momenten. Als ik een naar gevoel bij iets heb, dan vertel ik hem dat.
Als je vreemdgaat, weet je dat daar consequenties aan vastzitten als het uitkomt. En een van die consequenties is dat je de vertrouwensband weer van voren af aan moet opbouwen.
Wat BBB zegt, je moet op een gegeven moment de knop omdraaien, en niet meer verwijten. Ik heb voor mezelf al vanaf begin af aan besloten nooit in een discussie zijn vreemdgaan erbij te halen. De discussie is vanaf zo'n moment zinloos. Een enkele keer gebeurd het wel eens, maar dan heb ik er ook gelijk spijt van.
Heel veel sterkte meid, ik weet hoe je je voelt. Het gaat met ups en downs, maar als hij echt spijt heeft, en jullie van elkaar houden, komt het vast goed.
Als jij iedere keer irritaties en boosheid terugkrijgt, waar blijkt dan uit dat hij spijt heeft? Mijn vriend is ook ooit vreemdgegaan, en hij heeft bij mij door het stof gemoeten daarvoor. Ik vond dat hij maar moest bewijzen aan mij dat hij mijn vertrouwen waard is. Elke keer als ik ergens mee zat, hebben we hierover gepraat. Als ik iets wilde weten kon ik het hem altijd vragen. Daaruit bleek voor mij dat hij echt spijt heeft. Dit is inmiddels een jaar geleden, en het gaat steeds beter. Ik vertrouw hem elke dag weer een stukje meer, maar natuurlijk heb ook ik mijn zwakke momenten. Als ik een naar gevoel bij iets heb, dan vertel ik hem dat.
Als je vreemdgaat, weet je dat daar consequenties aan vastzitten als het uitkomt. En een van die consequenties is dat je de vertrouwensband weer van voren af aan moet opbouwen.
Wat BBB zegt, je moet op een gegeven moment de knop omdraaien, en niet meer verwijten. Ik heb voor mezelf al vanaf begin af aan besloten nooit in een discussie zijn vreemdgaan erbij te halen. De discussie is vanaf zo'n moment zinloos. Een enkele keer gebeurd het wel eens, maar dan heb ik er ook gelijk spijt van.
Heel veel sterkte meid, ik weet hoe je je voelt. Het gaat met ups en downs, maar als hij echt spijt heeft, en jullie van elkaar houden, komt het vast goed.
maandag 15 oktober 2007 om 10:45
Misschien met je hem nog eens uitleggen dat het feit dat hij spijt betuigd heeft, misschien wel oprecht spijt hèèft, niet betekent dat het dan ook voor jou voorbij is.
Er is een grote wond geslagen en die moet helen, dat kost tijd, veel tijd. En wat hij nu doet, boos worden omdat jij steun zoekt of het forum (omdat hij je niet kan of wil steunen), boos worden als je geïrriteerd of onzeker bent, dat werkt averechts, Hij zou je moeten pemperen, je wond verzorgen; en niet telkens in je wond gaan krabben of er zout instrooien.
(als hij het keukentrapje omver loopt waar jij op staat, waardoor jij eraf valt en je been breekt, zal hij ook spijt betuigen, maar zal dan niet verwachten dat je maand later in de vierdaagse meeloopt).
Probleem bij hem is ws, dat hij ook niet zo blij is met zichzelf. Wat ws min of meer onschuldig begon als een beetje dollen met een leuke collega, is een eigen leven gaan leiden, waarbij iedere keer de grenzen een stukje opschoven. Totdat het veel te ver was. Misschien vraagt hij zich nu ook wel af hoe hij het zo uit de hand heeft kunnen laten lopen. Ik sluit dan ook niet uit dat een deel van zn boosheid zichzelf geldt.
Zoals Bianca ook zegt; hij is nog dezelfde man, maar nu met een extra aspect, waar je mee moet leren leven. Dat geldt echter ook voor hem, hij kent nu ook een extra aspect van zichzelf, waar hij mee moet leren leven.
Er is een grote wond geslagen en die moet helen, dat kost tijd, veel tijd. En wat hij nu doet, boos worden omdat jij steun zoekt of het forum (omdat hij je niet kan of wil steunen), boos worden als je geïrriteerd of onzeker bent, dat werkt averechts, Hij zou je moeten pemperen, je wond verzorgen; en niet telkens in je wond gaan krabben of er zout instrooien.
(als hij het keukentrapje omver loopt waar jij op staat, waardoor jij eraf valt en je been breekt, zal hij ook spijt betuigen, maar zal dan niet verwachten dat je maand later in de vierdaagse meeloopt).
Probleem bij hem is ws, dat hij ook niet zo blij is met zichzelf. Wat ws min of meer onschuldig begon als een beetje dollen met een leuke collega, is een eigen leven gaan leiden, waarbij iedere keer de grenzen een stukje opschoven. Totdat het veel te ver was. Misschien vraagt hij zich nu ook wel af hoe hij het zo uit de hand heeft kunnen laten lopen. Ik sluit dan ook niet uit dat een deel van zn boosheid zichzelf geldt.
Zoals Bianca ook zegt; hij is nog dezelfde man, maar nu met een extra aspect, waar je mee moet leren leven. Dat geldt echter ook voor hem, hij kent nu ook een extra aspect van zichzelf, waar hij mee moet leren leven.
maandag 15 oktober 2007 om 10:49
Ja ik weet dat ik mijn controle dwang moet stop zetten, hier worden we allebei niet vrolijk van. Hij heeft er heel moeite mee dat ik hem niet meer vertrouw. Begrijpelijk maar dat heeft nu eenmaal tijd nodig. Ik was er altijd zo zeker van dat hij dit soort dingen nooit zou doen en dan is de teleurstelling groot. We hebben hier voorheen gesprekken over gehad, zo van wat vind jij vreemd gaan. We waren er allebei over eens dat ook stiekem contact met een ander onder vreemd gaan valt.
Kan me gewoon niet voorstellen dat je zo hard kan liegen tegen de vrouw van wie je houdt. Natuurlijk weet ik dat hij spijt heeft en niet eindeloos kan doorgaan met zichzelf weer te bewijzen. En ja hij heeft ook veel goede eigenschappen, ik ben niet voor niets met hem getrouwd.
En met de basis bedoel ik de basis van vertrouwen, want daar is je relatie toch op gebaseerd. Ik denk dat de eerste stap van mijn kant nu is dat ik echt moet stoppen met mijn controle dwang en niet elke keer dezelfde discussie aan gaan. En dan beetje bij beetje proberen hem weer te gaan vertrouwen.
Ben blij met jullie reacties, was echt benieuwd naar de mening van mensen die ik niet ken, en dus objectief zijn.
Kan me gewoon niet voorstellen dat je zo hard kan liegen tegen de vrouw van wie je houdt. Natuurlijk weet ik dat hij spijt heeft en niet eindeloos kan doorgaan met zichzelf weer te bewijzen. En ja hij heeft ook veel goede eigenschappen, ik ben niet voor niets met hem getrouwd.
En met de basis bedoel ik de basis van vertrouwen, want daar is je relatie toch op gebaseerd. Ik denk dat de eerste stap van mijn kant nu is dat ik echt moet stoppen met mijn controle dwang en niet elke keer dezelfde discussie aan gaan. En dan beetje bij beetje proberen hem weer te gaan vertrouwen.
Ben blij met jullie reacties, was echt benieuwd naar de mening van mensen die ik niet ken, en dus objectief zijn.
maandag 15 oktober 2007 om 11:09
Mabel ik denk wel dat je gelijk hebt. Hij is zeker niet blij met zichzelf en weet geen raad met mijn wantrouwen. Zijn boosheid zal daar ook wel mee te maken hebben. Het is natuurlijk ook niet fijn als je eigen vrouw alles in twijfel trekt. Niemand vind het leuk om niet meer geloofwaardig over te komen.
Ik vind het wel heel onredelijk van hem om te zeggen; als je doorgaat met je wantrouwen stop ik ermee. Het heeft nu eenmaal tijd nodig om het vertrouwen weer terug te krijgen, dat kan ik niet forceren.
In zijn ogen is het heel onschuldig en onpersoonlijk geweest, ik vind dat als iets stiekem gebeurd het al niet meer onschuldig is.
Maar die discussie heeft ook geen zin meer. We kunnen daar nog eindeloze discussies over voeren maar daar schieten we niets mee op.
Belangrijkste nu is om te kijken hoe we verder kunnen.
Ik vind het wel heel onredelijk van hem om te zeggen; als je doorgaat met je wantrouwen stop ik ermee. Het heeft nu eenmaal tijd nodig om het vertrouwen weer terug te krijgen, dat kan ik niet forceren.
In zijn ogen is het heel onschuldig en onpersoonlijk geweest, ik vind dat als iets stiekem gebeurd het al niet meer onschuldig is.
Maar die discussie heeft ook geen zin meer. We kunnen daar nog eindeloze discussies over voeren maar daar schieten we niets mee op.
Belangrijkste nu is om te kijken hoe we verder kunnen.
maandag 15 oktober 2007 om 15:05
Wat ik nodig heb om hem te vertrouwen? Op dit moment gaat dat heel ver en is het ws niet reeel voor hem. Dat begrijp ik ook wel. Ik wil overal openheid in, mobiel, email, pc. Voorheen had ik nooit de behoefte om te controleren. Mijn verstand zegt; je drijft het te ver door. Ik heb mijn emoties niet meer in de hand. Voel me een wrak en ik weet dat ik dat mezelf aan doe.
maandag 15 oktober 2007 om 15:48
Mabel, we hadden hele duidelijke afspraken gemaakt. Wisten precies van elkaar wat wel en niet kon. Zijn verklaring? Hij was zwak voor de aandacht van een ander en zijn ego was enorm gestreeld. Zij vond hem meer dan leuk en liet dat overduidelijk merken. Zelfs in de periode dat ik bij mijn ouders was heeft ze nog wekenlang contact gezocht, waar hij nog wel op gereageerd heeft.
Reden dat hij het mij niet vertelde en erover loog is dat hij bang was mij kwijt te raken. Ik heb hem toen gevraagd waarom raak je mij kwijt voor een onschuldig contact? Je gaat niet zomaar van je man scheiden. Je verlaat niet zomaar je huis.
Hij heeft wel vaker contact met een vrouwelijke collega. Daar zoek ik niets achter. Maar bij haar voelde ik dat het meer was. Ook door zijn uitspraak, ze is toch te jong voor me. Toen wist ik het nog niet, maar zo'n uitspraak zet je dan aan het denken. Want waar is ze dan te jong voor?
Mischien heb je gelijk, doordat hij blijft volhouden dat het absoluut onschuldig was, ben ik bang voor herhaling. Iets wat onschuldig is hoef je niet te laten.
Ik ben gewoon super onzeker geworden. Ben ik wel goed genoeg?
Heeft hij wel genoeg aan mijn aandacht en liefde?
Natuurlijk is er in de eerste plaats liefde.
Maar ik heb in een relatie b] o.a[/b] ook vertrouwen, veiligheid en geborgenheid nodig. . Als dat weg valt kun je nog zo veel van iemand houden maar er ontbreken toch een aantal belangrijke bouwstenen. Het kost veel tijd om dat weer op te bouwen.
Reden dat hij het mij niet vertelde en erover loog is dat hij bang was mij kwijt te raken. Ik heb hem toen gevraagd waarom raak je mij kwijt voor een onschuldig contact? Je gaat niet zomaar van je man scheiden. Je verlaat niet zomaar je huis.
Hij heeft wel vaker contact met een vrouwelijke collega. Daar zoek ik niets achter. Maar bij haar voelde ik dat het meer was. Ook door zijn uitspraak, ze is toch te jong voor me. Toen wist ik het nog niet, maar zo'n uitspraak zet je dan aan het denken. Want waar is ze dan te jong voor?
Mischien heb je gelijk, doordat hij blijft volhouden dat het absoluut onschuldig was, ben ik bang voor herhaling. Iets wat onschuldig is hoef je niet te laten.
Ik ben gewoon super onzeker geworden. Ben ik wel goed genoeg?
Heeft hij wel genoeg aan mijn aandacht en liefde?
Natuurlijk is er in de eerste plaats liefde.
Maar ik heb in een relatie b] o.a[/b] ook vertrouwen, veiligheid en geborgenheid nodig. . Als dat weg valt kun je nog zo veel van iemand houden maar er ontbreken toch een aantal belangrijke bouwstenen. Het kost veel tijd om dat weer op te bouwen.
dinsdag 16 oktober 2007 om 01:04
Hm. Je man heeft dus met een jonge vrouw van zijn werk contact gehad via de telefoon, e-mail en sms. En dit ging achter je rug om. Je man deed het omdat hij de aandacht leuk vond en het zijn zelfvertrouwen een boost gaf. Maar hij heeft er eigenlijk niets mee gedaan. Ze hebben niet met elkaar gezoend, gevreeen, sex gehad, dagjes uit geweest etc. Het was natuurlijk niet leuk tegenover jou, het stiekeme van het contact, maar waarom dit nu zo heel erg verschrikkelijk is, dat ontgaat me. Je man is gewoon een mens, blijkbaar, die gevleid wordt door ander dan jouw vrouwelijk schoon.
Misschien vertelt je man je wel gewoon de waarheid: zijn imago werd gestreeld (zo'n jonge meid) en daar genoot hij van. Misschien was hij nooit van plan verder te gaan, zelfs als zij dat wel was. Hij zegt dat hij van je houd en met jou (niet dat meisje van kantoor) verder wil. Hou op met jezelf onzeker te voelen, daar doe je geen goed mee en je maakt je man en jezelf op een ongezonde manier afhankelijk van elkaar. Maak jezelf geen slachtoffer van je man's gedrag. Hou je hoofd op, je bent wie je bent.
Jij bent na een paar maanden denken terug gekomen omdat je zegt van hem te houden. Dan moet je er ook wel voor gaan. Ophouden met je wonden likken. Ik denk dat je moet accepteren wat er gebeurd is. Hoelang moet je man doorgaan met boete doen? Het kan nu eenmaal niet ongedaan worden, wat hij ook doet. Je zult het moeten accepteren voor wat het was: geen affaire (tenminste, dat zou ik het niet noemen), maar je man vond de aandacht van een jonge vrouw leuk. Hij weet nu hoe erg jij het vind dat het achter jouw rug omging, maar jij moet het ook niet erger maken dan het is, door te doen alsof hij jaren of herhaaldelijk is vreemd gegaan. Ik denk dat je jezelf bij elkaar moet rapen en moet besluiten dat het over is, dat je hem niet meer zal controleren, dat je hem voor 95% vertrouwt en dat die 5% wantrouwen in je relatie past en dat je moet accepteren dat het nog wel eens kan gebeuren. Geen verwijten meer maken, er niet telkens op terug komen, geen openheid van sms, telefoon etc. vragen. Niet te veel van je man eisen, maar hem nemen zoals hij is: een fantastische man, waarvan je heel veel houd, maar hij is niet perfect en heeft blijkbaar een zwakte als het om de aandacht van andere jonge vrouwen gaat, maar hij doet daar gelukkig verder niets mee. Misschien kun je er zelfs (vertederd) om lachen en hem er een beetje mee pesten.
Maar weet je eigenlijk wel zeker dat je nog van je man houd? Houdt je genoeg van hem om hem te vergeven? Daar moet je ook heel eerlijk in zijn en daar moet je verantwoordelijkheid voor nemen. Je houdt wel van hem: vergeven en zo onvoorwaardelijk mogelijk om een verzuurd huwelijk te voorkomen. Je houdt niet meer van hem: weggaan (life's a bitch).
Misschien vertelt je man je wel gewoon de waarheid: zijn imago werd gestreeld (zo'n jonge meid) en daar genoot hij van. Misschien was hij nooit van plan verder te gaan, zelfs als zij dat wel was. Hij zegt dat hij van je houd en met jou (niet dat meisje van kantoor) verder wil. Hou op met jezelf onzeker te voelen, daar doe je geen goed mee en je maakt je man en jezelf op een ongezonde manier afhankelijk van elkaar. Maak jezelf geen slachtoffer van je man's gedrag. Hou je hoofd op, je bent wie je bent.
Jij bent na een paar maanden denken terug gekomen omdat je zegt van hem te houden. Dan moet je er ook wel voor gaan. Ophouden met je wonden likken. Ik denk dat je moet accepteren wat er gebeurd is. Hoelang moet je man doorgaan met boete doen? Het kan nu eenmaal niet ongedaan worden, wat hij ook doet. Je zult het moeten accepteren voor wat het was: geen affaire (tenminste, dat zou ik het niet noemen), maar je man vond de aandacht van een jonge vrouw leuk. Hij weet nu hoe erg jij het vind dat het achter jouw rug omging, maar jij moet het ook niet erger maken dan het is, door te doen alsof hij jaren of herhaaldelijk is vreemd gegaan. Ik denk dat je jezelf bij elkaar moet rapen en moet besluiten dat het over is, dat je hem niet meer zal controleren, dat je hem voor 95% vertrouwt en dat die 5% wantrouwen in je relatie past en dat je moet accepteren dat het nog wel eens kan gebeuren. Geen verwijten meer maken, er niet telkens op terug komen, geen openheid van sms, telefoon etc. vragen. Niet te veel van je man eisen, maar hem nemen zoals hij is: een fantastische man, waarvan je heel veel houd, maar hij is niet perfect en heeft blijkbaar een zwakte als het om de aandacht van andere jonge vrouwen gaat, maar hij doet daar gelukkig verder niets mee. Misschien kun je er zelfs (vertederd) om lachen en hem er een beetje mee pesten.
Maar weet je eigenlijk wel zeker dat je nog van je man houd? Houdt je genoeg van hem om hem te vergeven? Daar moet je ook heel eerlijk in zijn en daar moet je verantwoordelijkheid voor nemen. Je houdt wel van hem: vergeven en zo onvoorwaardelijk mogelijk om een verzuurd huwelijk te voorkomen. Je houdt niet meer van hem: weggaan (life's a bitch).
dinsdag 16 oktober 2007 om 17:48
Hoi bali, ik heb niet alle reacties gelezen maar ik heb in het zelfde schuitje gezeten.
Het is heel erg belangrijk dat je vriend heel goed gaat voelen en begrijpen wat dit voor jouw allemaal betekend. Het is niet alleen het telefoontje, sms of eventueel kussen of sex. het gaat om het stiekeme, de leugens het vertrouwen dat misbruikt is. Leg hem de gevolgen uit: als zijn mobieltje gaat dan schrik je, als hij smsje krijgt, als hij later thuis komt, als hij anders doet dan anders etc de gevolgen voor jou zijn veel groter dan hij ooit heeft kunnen bedenken. Hij moet dat gaan begrijpen en dat kun jij hem alleen maar in alle rust en verdriet uitleggen. vertel hem, dat iedere x als jij twijfels hebt, je er over zal beginnen, dat je hem zelfs af en toe zal controleren. Dat je dat wel moet doen omdat je nooit meer zo voor de gek gehouden wil worden. Dat dat de manier is om langzaam het vertrouwen terug te krijgen in hem.
Hij zal zich dus heel goed aan afspraken moeten houden. Als hij dit allemaal maar onzin vindt dan zal het erg moeilijk worden om hier uit te komen. Ik heb heel vaak mijn vriend geconfronteerd met zijn vreemdgaan bv door een film op tv of een artikel ergens uit een blad. het werd steeds opgerakeld. maar hij accepteerde dat en nu anderhalf jaar later krijg ik er steeds minder behoefte aan maar alert zal ik altijd blijven. Hij weet ook dat dit voor mij eens en nooit weer is.Heel veel sterkte meisje!
Het is heel erg belangrijk dat je vriend heel goed gaat voelen en begrijpen wat dit voor jouw allemaal betekend. Het is niet alleen het telefoontje, sms of eventueel kussen of sex. het gaat om het stiekeme, de leugens het vertrouwen dat misbruikt is. Leg hem de gevolgen uit: als zijn mobieltje gaat dan schrik je, als hij smsje krijgt, als hij later thuis komt, als hij anders doet dan anders etc de gevolgen voor jou zijn veel groter dan hij ooit heeft kunnen bedenken. Hij moet dat gaan begrijpen en dat kun jij hem alleen maar in alle rust en verdriet uitleggen. vertel hem, dat iedere x als jij twijfels hebt, je er over zal beginnen, dat je hem zelfs af en toe zal controleren. Dat je dat wel moet doen omdat je nooit meer zo voor de gek gehouden wil worden. Dat dat de manier is om langzaam het vertrouwen terug te krijgen in hem.
Hij zal zich dus heel goed aan afspraken moeten houden. Als hij dit allemaal maar onzin vindt dan zal het erg moeilijk worden om hier uit te komen. Ik heb heel vaak mijn vriend geconfronteerd met zijn vreemdgaan bv door een film op tv of een artikel ergens uit een blad. het werd steeds opgerakeld. maar hij accepteerde dat en nu anderhalf jaar later krijg ik er steeds minder behoefte aan maar alert zal ik altijd blijven. Hij weet ook dat dit voor mij eens en nooit weer is.Heel veel sterkte meisje!
dinsdag 16 oktober 2007 om 21:16
pffff ik zit ook in hetzelfde schuitje, zie mijn eigen topic. Ik heb het net van me afgeschreven, lekker is dat!
Inderdaad, ik wil ook aan de ene kant niet weten wat er allemaal gebeurd is (aan de andere kant wil ik alles weten) maar het vertrouwen dat zo enorm onderuit gekickt is!! Whaaa ik ben gewoon zo onwijs kwaad! Ook al is het onschuldig geweest, je voelt je mega-besodemieterd!!
Ik las een intervieuw met Rudolph de kok van Life and Cooking en ze vroeg en hem wat volgens hem 'vreemdgaan' was.
Hij zei: 'Vreemdgaan is niet oprecht zijn tegen degene bij wie je wel pretendeerd dat te zijn.'
Hélemaal raak!!
Ik ben bang dat we gedoemd zijn te wachten op 'de tijd' die het moet laten slijten....
Puck
Inderdaad, ik wil ook aan de ene kant niet weten wat er allemaal gebeurd is (aan de andere kant wil ik alles weten) maar het vertrouwen dat zo enorm onderuit gekickt is!! Whaaa ik ben gewoon zo onwijs kwaad! Ook al is het onschuldig geweest, je voelt je mega-besodemieterd!!
Ik las een intervieuw met Rudolph de kok van Life and Cooking en ze vroeg en hem wat volgens hem 'vreemdgaan' was.
Hij zei: 'Vreemdgaan is niet oprecht zijn tegen degene bij wie je wel pretendeerd dat te zijn.'
Hélemaal raak!!
Ik ben bang dat we gedoemd zijn te wachten op 'de tijd' die het moet laten slijten....
Puck
