Relaties
alle pijlers
wantrouwen
maandag 8 oktober 2007 om 11:20
Hallo, ik ben een vrouw van 37 en ben 2 jaar getrouwd.
Ik zit met een probleem en ben heel verward.
Een aantal maanden geleden had ik het sterke vermoeden dat mijn man contact had met een andere vrouw. Kon het niet verklaren maar mijn gevoel was heel sterk. Ik heb het hem gevraagd maar hij ontkende en zei dat hij het heel erg vond dat ik die gedachte had. Om een lang verhaal samen te vatten, er gebeurden dingen die echt vreemd waren en ik kwam er steeds achter dat hij keihard zat te liegen. Op een gegeven moment heb ik hem voor het blok gezet en vertelde hij dat mijn vermoedens klopten. Ik ben toen een paar maanden naar mijn ouders gegaan om na te denken en ben nu sinds een week, na veel praten, terug gegaan omdat ik van hem houd en mijn huwelijk niet wil opgeven. Het probleem nu is dat ik echt vreselijk achterdochtig ben en niets meer geloof wat hij zegt. Hij heeft contact gehad met zijn collega, een meisje van 21, en hij zegt dat het alleen sms, telefoon en email contact was. Ik wil het geloven maar ergens zit er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat er veel meer gebeurd is. Ik controleer hem in alles en word er zelf gek van. Heb gezegt dat hij ander werk moet zoeken omdat ik de gedachte niet aan kan dat ze daar nog steeds gezellig samen werken. Hoe kom ik van mijn achterdocht af? Hoe kan ik hem weer gaan vertrouwen? Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Alle reacties zijn welkom want ik ben wanhopig.....
Ik zit met een probleem en ben heel verward.
Een aantal maanden geleden had ik het sterke vermoeden dat mijn man contact had met een andere vrouw. Kon het niet verklaren maar mijn gevoel was heel sterk. Ik heb het hem gevraagd maar hij ontkende en zei dat hij het heel erg vond dat ik die gedachte had. Om een lang verhaal samen te vatten, er gebeurden dingen die echt vreemd waren en ik kwam er steeds achter dat hij keihard zat te liegen. Op een gegeven moment heb ik hem voor het blok gezet en vertelde hij dat mijn vermoedens klopten. Ik ben toen een paar maanden naar mijn ouders gegaan om na te denken en ben nu sinds een week, na veel praten, terug gegaan omdat ik van hem houd en mijn huwelijk niet wil opgeven. Het probleem nu is dat ik echt vreselijk achterdochtig ben en niets meer geloof wat hij zegt. Hij heeft contact gehad met zijn collega, een meisje van 21, en hij zegt dat het alleen sms, telefoon en email contact was. Ik wil het geloven maar ergens zit er een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat er veel meer gebeurd is. Ik controleer hem in alles en word er zelf gek van. Heb gezegt dat hij ander werk moet zoeken omdat ik de gedachte niet aan kan dat ze daar nog steeds gezellig samen werken. Hoe kom ik van mijn achterdocht af? Hoe kan ik hem weer gaan vertrouwen? Is er iemand die hier ervaring mee heeft? Alle reacties zijn welkom want ik ben wanhopig.....
donderdag 18 oktober 2007 om 01:12
[quote]:
Hoi bali, ik heb niet alle reacties gelezen maar ik heb in het zelfde schuitje gezeten.
Het is heel erg belangrijk dat je vriend heel goed gaat voelen en begrijpen wat dit voor jouw allemaal betekend. Het is niet alleen het telefoontje, sms of eventueel kussen of sex. het gaat om het stiekeme, de leugens het vertrouwen dat misbruikt is.
JA dat probeer ik hem ook constant uit te leggen, dat de leugens voor mij het ergste zijn. Dat is zo schadelijk voor je relatie. Hij kan nu niet accepteren dat ik hem wantrouw en dat geeft veel ellende.
Leg hem de gevolgen uit: als zijn mobieltje gaat dan schrik je, als hij smsje krijgt, als hij later thuis komt, als hij anders doet dan anders etc de gevolgen voor jou zijn veel groter dan hij ooit heeft kunnen bedenken.
Hij heeft niet beseft dat de gevolgen zo erg zouden zijn. Hij zegt dat hij me nooit meer zo zal voorliegen, dat is moeilijk te geloven als degene waar je zo veel van houd, je zo veel pijn heeft gedaan en blijkbaar ook de leugens uit zijn mouw kan schudden.
vertel hem, dat iedere x als jij twijfels hebt, je er over zal beginnen, dat je hem zelfs af en toe zal controleren. Dat je dat wel moet doen omdat je nooit meer zo voor de gek gehouden wil worden. Dat dat de manier is om langzaam het vertrouwen terug te krijgen in hem.
En dat controleren brengt nu dus veel ruzie's met zich mee.
Hij zal zich dus heel goed aan afspraken moeten houden. Als hij dit allemaal maar onzin vindt dan zal het erg moeilijk worden om hier uit te komen.
En dat is nu het geval. Er heerst een vreselijke sfeer, dus ik heb besloten om een tijdje uit elkaar te gaan, om tot rust te komen en helder te kunnen gaan nadenken. Deze situatie sloopt ons allebei.
Bedankt voor je reactie.
Hoi bali, ik heb niet alle reacties gelezen maar ik heb in het zelfde schuitje gezeten.
Het is heel erg belangrijk dat je vriend heel goed gaat voelen en begrijpen wat dit voor jouw allemaal betekend. Het is niet alleen het telefoontje, sms of eventueel kussen of sex. het gaat om het stiekeme, de leugens het vertrouwen dat misbruikt is.
JA dat probeer ik hem ook constant uit te leggen, dat de leugens voor mij het ergste zijn. Dat is zo schadelijk voor je relatie. Hij kan nu niet accepteren dat ik hem wantrouw en dat geeft veel ellende.
Leg hem de gevolgen uit: als zijn mobieltje gaat dan schrik je, als hij smsje krijgt, als hij later thuis komt, als hij anders doet dan anders etc de gevolgen voor jou zijn veel groter dan hij ooit heeft kunnen bedenken.
Hij heeft niet beseft dat de gevolgen zo erg zouden zijn. Hij zegt dat hij me nooit meer zo zal voorliegen, dat is moeilijk te geloven als degene waar je zo veel van houd, je zo veel pijn heeft gedaan en blijkbaar ook de leugens uit zijn mouw kan schudden.
vertel hem, dat iedere x als jij twijfels hebt, je er over zal beginnen, dat je hem zelfs af en toe zal controleren. Dat je dat wel moet doen omdat je nooit meer zo voor de gek gehouden wil worden. Dat dat de manier is om langzaam het vertrouwen terug te krijgen in hem.
En dat controleren brengt nu dus veel ruzie's met zich mee.
Hij zal zich dus heel goed aan afspraken moeten houden. Als hij dit allemaal maar onzin vindt dan zal het erg moeilijk worden om hier uit te komen.
En dat is nu het geval. Er heerst een vreselijke sfeer, dus ik heb besloten om een tijdje uit elkaar te gaan, om tot rust te komen en helder te kunnen gaan nadenken. Deze situatie sloopt ons allebei.
Bedankt voor je reactie.
donderdag 18 oktober 2007 om 02:12
donderdag 18 oktober 2007 om 11:31
Ik vraag me af je hem op een verstandelijk niveau wel vertrouwt nu?
Wat is het precies wat je van hem wilt? Dat hij voortaan eerlijk is tegen je?
Dat hij voortaan op zn knieën voor je door het leven gaat, zichzelf met as bestrooiend?
Ik denk dat je gewoon je eerlijke man terug wilt en dat kan best, maar dan zal hij eerst zn eigen trauma (dat hij in staat is tot foute dingen) moeten verwerken en zichzelf vergeven. Ervoor weglopen of kwaad worden op jou omdat jouw boosheid en wantrouwen hem telkens confronteert met zn "slechtere ik" die hij het liefst diep onder het tapijt wil verstoppen, is zinloos.
Hebben jullier er ook over kunnen praten hoe hij zich voelt over het gebeurde. Misschien kan hij zichzelf op dit moment nauwelijks aankijken in de spiegel zonder walging. Dat hij blijft volhouden dat het onschuldig was, is ws ook vooral om het voor zichzelf goed te praten. Sterker nog, het kan best onschuldig zijn geweest, maar nu hij jouw reactie hierop meemaakt moet hij op enig moment inzien dat wat onschuldig voelt voor hem, niet perse onschuldig IS. Ik denk dat het constructief is, als dat ook aan bod komt.
Verder kun je hem vertellen dat hij zich niet zo druk moet maken over jouw wantrouwen, wat doet het er toe. Toen je hem wel vertrouwde was hij ook niet te vertrouwen.
Als je op een verstandelijk niveau nu wel gelooft dat hij voortaan eerlijk is, kun je ook je handen ervan af trekken en het hem zelf uit te laten zoeken met zn eigen geweten. Dat moet je dan ook tegen hem zeggen. Leg de bal gewoon neer waar hij hoort, bij hèm.
En besluit dan ook (zeg hem dat ook) dat je hem niet gaat controleren; ten eerste is dat zinloos, want je kunt alleen controleren wat hij je laat controleren (een 2e mobieltje is zo aangeschaft); ten tweede, je wilt zn vrouw zijn en niet zn politie-agent.
Wat is het precies wat je van hem wilt? Dat hij voortaan eerlijk is tegen je?
Dat hij voortaan op zn knieën voor je door het leven gaat, zichzelf met as bestrooiend?
Ik denk dat je gewoon je eerlijke man terug wilt en dat kan best, maar dan zal hij eerst zn eigen trauma (dat hij in staat is tot foute dingen) moeten verwerken en zichzelf vergeven. Ervoor weglopen of kwaad worden op jou omdat jouw boosheid en wantrouwen hem telkens confronteert met zn "slechtere ik" die hij het liefst diep onder het tapijt wil verstoppen, is zinloos.
Hebben jullier er ook over kunnen praten hoe hij zich voelt over het gebeurde. Misschien kan hij zichzelf op dit moment nauwelijks aankijken in de spiegel zonder walging. Dat hij blijft volhouden dat het onschuldig was, is ws ook vooral om het voor zichzelf goed te praten. Sterker nog, het kan best onschuldig zijn geweest, maar nu hij jouw reactie hierop meemaakt moet hij op enig moment inzien dat wat onschuldig voelt voor hem, niet perse onschuldig IS. Ik denk dat het constructief is, als dat ook aan bod komt.
Verder kun je hem vertellen dat hij zich niet zo druk moet maken over jouw wantrouwen, wat doet het er toe. Toen je hem wel vertrouwde was hij ook niet te vertrouwen.
Als je op een verstandelijk niveau nu wel gelooft dat hij voortaan eerlijk is, kun je ook je handen ervan af trekken en het hem zelf uit te laten zoeken met zn eigen geweten. Dat moet je dan ook tegen hem zeggen. Leg de bal gewoon neer waar hij hoort, bij hèm.
En besluit dan ook (zeg hem dat ook) dat je hem niet gaat controleren; ten eerste is dat zinloos, want je kunt alleen controleren wat hij je laat controleren (een 2e mobieltje is zo aangeschaft); ten tweede, je wilt zn vrouw zijn en niet zn politie-agent.
donderdag 18 oktober 2007 om 22:06
Hoi Puck en Bali,
Hier idem dito, schrijf ook al mee op andere topics, want dat helpt me. Dat vertrouwen terug krijgen is zo moeilijk. Het betekent dat je hem moet kunnen vergeven en het achter je moet kunnen laten, terwijl je verstand zegt: wegwezen. En die tijd, die alles moet helen, lees ik ook steeds terug. Maar in de tussentijd suddert je leven door met die knoop in je maag en die woede in je lijf.
Sterkte iedereen!
zondag 21 oktober 2007 om 17:41
Ik heb besloten om een punt achter ons huwelijk te zetten.
De situatie was echt ondraaglijk geworden en er heerste een complete oorlog.
Ben er achter gekomen dat manlief een programma op de pc heeft geinstalleerd, wat inhoudt dat je kunt nagaan wat je partner allemaal online doet. Ook alle emails, getypte berichten, bezochte websites, wachtwoorden, alles wordt terug gehaald. Hoe hypocriet ben je dan. Hij kon er niet tegen dat ik moeite had om hem weer te gaan vertrouwen en dan dit!
Het is genoeg geweest. Ik zie er totaal geen toekomst meer in. Voor deze ellende hadden we ook al vreselijk veel ruzies. Dus ik ga een nieuwe weg in slaan. Mezelf een nieuwe kans geven. Geen ruzies meer, geen ellende, geen spanningen. Alleen nog rust. Aan mezelf denken. Voel me echt opgelucht dat ik alles achter me kan laten. Voel me goed bij de gedachte dat ik helemaal opnieuw kan beginnen! Eindelijk heb ik mezelf op de eerste plaats gezet, voel me zo sterk!
De situatie was echt ondraaglijk geworden en er heerste een complete oorlog.
Ben er achter gekomen dat manlief een programma op de pc heeft geinstalleerd, wat inhoudt dat je kunt nagaan wat je partner allemaal online doet. Ook alle emails, getypte berichten, bezochte websites, wachtwoorden, alles wordt terug gehaald. Hoe hypocriet ben je dan. Hij kon er niet tegen dat ik moeite had om hem weer te gaan vertrouwen en dan dit!
Het is genoeg geweest. Ik zie er totaal geen toekomst meer in. Voor deze ellende hadden we ook al vreselijk veel ruzies. Dus ik ga een nieuwe weg in slaan. Mezelf een nieuwe kans geven. Geen ruzies meer, geen ellende, geen spanningen. Alleen nog rust. Aan mezelf denken. Voel me echt opgelucht dat ik alles achter me kan laten. Voel me goed bij de gedachte dat ik helemaal opnieuw kan beginnen! Eindelijk heb ik mezelf op de eerste plaats gezet, voel me zo sterk!
donderdag 25 oktober 2007 om 12:03
He Bali, je had gepost op mijn topic maar hoe is het nou met jou/jullie??
Hier gaat het langzaam maar zeker iets beter, al zal ik nog heel lang blijven wantrouwen, dat weet ik wel zeker. Maar dat lijkt me ook niet meer dan normaal.
Maandag moet ik voor het eerst naar een psychologe, even de boel op een rijtje zetten. Ik zal al niet zo lekker in mijn vel en dit was toch wel de druppel hoor....
knuf, Puck
Hier gaat het langzaam maar zeker iets beter, al zal ik nog heel lang blijven wantrouwen, dat weet ik wel zeker. Maar dat lijkt me ook niet meer dan normaal.
Maandag moet ik voor het eerst naar een psychologe, even de boel op een rijtje zetten. Ik zal al niet zo lekker in mijn vel en dit was toch wel de druppel hoor....
knuf, Puck
donderdag 25 oktober 2007 om 13:17
Ik ben bang dat deze man nooit tot inkeer zal komen.
Dat blijkt uit al zijn reacties/zijn houding.
Hij is zo wanhopig op zoek naar erkenning.
En die zal hij altijd buiten de deur blijven zoeken.
Helaas weet ik waar ik het over heb.
Zit in exact hetzelfde schuitje.
Ik wens je heeeeeeeel erg veel sterkte, dat heb je hard nodig als je zover bent dat je voor jezelf kunt kiezen.
