Relaties
alle pijlers
Was ik maar niet gegaan...
woensdag 3 juni 2020 om 22:36
Ik opende niet zo heel erg lang geleden een topic waarin ik vertelde dat ik niks snapte met modern daten. Dat eindigde met een date.
Leuk verhaal. Mooi einde.
Maar helaas toch niet.
Inmiddels is er een maand voorbij, we hebben elkaar regelmatig gezien, er is een fijne, superleuke en vertrouwde klik en ik ben min of meer wel verliefd geworden.
Ik verwachtte niets, ben zeker niet op zoek naar een relatie. De intentie is gewoon plezier geweest. De liefde is geheel wederzijds, we kunnen dit ook naar elkaar uitspreken, we kunnen overal over praten.
Wat is dan die maar?
Er is dus van zijn kant nog een niet helemaal afgesloten hoofdstuk. En daar zijn dus kinderen in het spel. De relatie is wel beëindigt, maar er is geen ouderschapsplan of regeling. In de ogen van de ex-partner die nog wat hoop had, ben ik nu de boosdoener en ja, er is een kans dat die kinderen dus in de strijd worden gegooid.
Ik weet wat een roze bril is. Ik weet dat ik nooit nummer 1 zal zijn, en dat wil ik ook niet. Het belang van kinderen gaat altijd voorop, ik heb zelf kinderen en begrijp dat als geen ander.
Ik heb voorgesteld om er voorlopig een punt achter te zetten totdat zij zaken met elkaar op orde hebben en ik heb aangegeven geen enkele rol hierin te willen spelen.
Hij vindt dat niks en is bang om mij kwijt te raken. En dat wil hij niet.
Bottomline, was ik maar nooit gegaan. Ik weet dat je geen controle hebt over hoe het leven loopt. Ik heb de gok genomen, maar niet met de intenties om in een ingewikkeld verhaal verzeild te raken. Ik heb niks verkeerd gedaan, heb zelfs duidelijk gevraagd of hij wel vrijgezel was, etc.
Ik weet het even niet. En het gaat maar om een maand. Ik moet wel bekennen dat ik ook als ik de roze bril afzet, mij wel besef dat dit een ontzettend lief, eerlijk en leuk persoon is. Ik heb niks van het verhaal uit hem hoeven trekken, hij houdt niks verborgen en hij respecteert en begrijpt mijn twijfels en keuzes, maar zou heel graag een kans krijgen om te kijken wat er voor ons in zit in de toekomst.
Hoe lang moet je zoiets tijd geven?
Er is heel veel in mij dat gilt; rennen, nu het nog kan en het niet moeilijk is.
Maar de mooie kanten van deze man die ik in vrij korte tijd helemaal vanzelf zonder moeite of gedoe heb gezien maken dat ik twijfel.
Ik heb mijn leven op orde, heb een prima verstandhouding en goede regeling voor mijn kinderen en daar ben ik blij mee en gun ik iedereen.
Ik gun mijzelf ook een redelijk zorgeloos leven zonder de chaos die dit met zich gaat meebrengen.
Wat zouden jullie doen?
Leuk verhaal. Mooi einde.
Maar helaas toch niet.
Inmiddels is er een maand voorbij, we hebben elkaar regelmatig gezien, er is een fijne, superleuke en vertrouwde klik en ik ben min of meer wel verliefd geworden.
Ik verwachtte niets, ben zeker niet op zoek naar een relatie. De intentie is gewoon plezier geweest. De liefde is geheel wederzijds, we kunnen dit ook naar elkaar uitspreken, we kunnen overal over praten.
Wat is dan die maar?
Er is dus van zijn kant nog een niet helemaal afgesloten hoofdstuk. En daar zijn dus kinderen in het spel. De relatie is wel beëindigt, maar er is geen ouderschapsplan of regeling. In de ogen van de ex-partner die nog wat hoop had, ben ik nu de boosdoener en ja, er is een kans dat die kinderen dus in de strijd worden gegooid.
Ik weet wat een roze bril is. Ik weet dat ik nooit nummer 1 zal zijn, en dat wil ik ook niet. Het belang van kinderen gaat altijd voorop, ik heb zelf kinderen en begrijp dat als geen ander.
Ik heb voorgesteld om er voorlopig een punt achter te zetten totdat zij zaken met elkaar op orde hebben en ik heb aangegeven geen enkele rol hierin te willen spelen.
Hij vindt dat niks en is bang om mij kwijt te raken. En dat wil hij niet.
Bottomline, was ik maar nooit gegaan. Ik weet dat je geen controle hebt over hoe het leven loopt. Ik heb de gok genomen, maar niet met de intenties om in een ingewikkeld verhaal verzeild te raken. Ik heb niks verkeerd gedaan, heb zelfs duidelijk gevraagd of hij wel vrijgezel was, etc.
Ik weet het even niet. En het gaat maar om een maand. Ik moet wel bekennen dat ik ook als ik de roze bril afzet, mij wel besef dat dit een ontzettend lief, eerlijk en leuk persoon is. Ik heb niks van het verhaal uit hem hoeven trekken, hij houdt niks verborgen en hij respecteert en begrijpt mijn twijfels en keuzes, maar zou heel graag een kans krijgen om te kijken wat er voor ons in zit in de toekomst.
Hoe lang moet je zoiets tijd geven?
Er is heel veel in mij dat gilt; rennen, nu het nog kan en het niet moeilijk is.
Maar de mooie kanten van deze man die ik in vrij korte tijd helemaal vanzelf zonder moeite of gedoe heb gezien maken dat ik twijfel.
Ik heb mijn leven op orde, heb een prima verstandhouding en goede regeling voor mijn kinderen en daar ben ik blij mee en gun ik iedereen.
Ik gun mijzelf ook een redelijk zorgeloos leven zonder de chaos die dit met zich gaat meebrengen.
Wat zouden jullie doen?
zondag 7 juni 2020 om 12:07
KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑07-06-2020 11:11De ex zet heel hard in op de kinderen -niet mogen zien- als date contact met mij zou blijven houden.
Staat dit in een mail/app of zegt hij dit?
Hoe dan ook, goed dat je het afkapt, teveel gedoe.
Ik hoop dat je alsnog een fijne mooie man gaat vinden
voor jou.
maandag 8 juni 2020 om 15:05
Dank..
Ja, het moet even dalen hoor. Soms is verstandig zijn niet heel erg lekker voor je gevoel.
Ik merk dat als dit soort dingen niet lukken, ik toch vaak de reden bij mijzelf zoek of ga afvragen wat ik fout doe. Heel zelfdestructief is dat.
Want ik kan er niks aan doen en het is niet mijn schuld.
maandag 8 juni 2020 om 17:51
Dat was vrijdag/zaterdag.
Ik heb niks meer gehoord. De zaak is afgesloten met een kort appje waarin hij aangaf dit niet te willen, maar dat het voor nu niet anders kan omdat het invloed heeft op zijn relatie met zijn kinderen.
En ik ben wel de laatste persoon op aarde die een breuk of wat dan ook tussen ouders en kinderen wil zijn. Dus ik kan er niets mee.
Geen idee hoe het met hem gaat.
maandag 8 juni 2020 om 18:40
Vind het een goede beslissing ook al doet het pijn. Jij denkt nu ook aan jouw kinderen en inderdaad een moeder die in een giftige relatie zit is geen leuke. Helaas heeft mijn zoon dit wel moeten meemaken.
Ik dacht ook voor mij komt het niet meer, ik kap met relaties, daten etc etc.
En ineens was hij daar irl. We zijn nu een anderhalf jaar samen en hij is supertof voor mijn zoon.
Niet te snel opgeven, juist omdat je deze verstandige beslissingen maakt voor jezelf en je kinderen geeft aan dat je niet over je grenzen heen laat gaan en heel goed weet wat je wilt, een gezonde relatie met een leuke partner.
Eigenlijk mag jij heel trots op jezelf zijn!
Ik dacht ook voor mij komt het niet meer, ik kap met relaties, daten etc etc.
En ineens was hij daar irl. We zijn nu een anderhalf jaar samen en hij is supertof voor mijn zoon.
Niet te snel opgeven, juist omdat je deze verstandige beslissingen maakt voor jezelf en je kinderen geeft aan dat je niet over je grenzen heen laat gaan en heel goed weet wat je wilt, een gezonde relatie met een leuke partner.
Eigenlijk mag jij heel trots op jezelf zijn!
dinsdag 9 juni 2020 om 08:05
Dank je wel. Ik heb veel aan jouw woorden. En toevallig zie ik dat je ook van de Eiffeltoren houdt.
(ik heb in Parijs gewoond)Gisteren met een lieve vriendin gesproken en die zei iets in dezelfde trant, dit soort lessen schetsen een duidelijker beeld van je doel en waar je uiteindelijk naar toe wil en verlangt en helpt je om de juiste keuzes te maken.
dinsdag 14 juli 2020 om 13:39
Wel zo fair om een keer een update te geven
Vriend -want dat is het toch aan het worden/zijn- heeft de zaakjes nu voor elkaar. Ouderschapsplan is geregeld, de moeder van zijn kinderen woont nu dichterbij hem, de rottige gevoelens zijn uit de lucht.
We zien elkaar in onze "kindvrije" weekenden, en soms eten we doordeweeks bij elkaar.
Eigenlijk gaat het wel lekker zo. Ik heb nog geen concreet toekomstbeeld, maar dat is ook nog niet nodig. Zo lang kennen we elkaar nog niet.
Maar ik ben blij dat we toch met elkaar in "verbinding" zijn gebleven terwijl hij zaken afsloot en goed regelde. Want dat blijkt hij nu wel waard.
Ik voel mij fijn bij hem, communicatie is echt top, we passen enorm goed bij elkaar en ik wil zeker investeren in een fijne verkering.
Vriend -want dat is het toch aan het worden/zijn- heeft de zaakjes nu voor elkaar. Ouderschapsplan is geregeld, de moeder van zijn kinderen woont nu dichterbij hem, de rottige gevoelens zijn uit de lucht.
We zien elkaar in onze "kindvrije" weekenden, en soms eten we doordeweeks bij elkaar.
Eigenlijk gaat het wel lekker zo. Ik heb nog geen concreet toekomstbeeld, maar dat is ook nog niet nodig. Zo lang kennen we elkaar nog niet.
Maar ik ben blij dat we toch met elkaar in "verbinding" zijn gebleven terwijl hij zaken afsloot en goed regelde. Want dat blijkt hij nu wel waard.
Ik voel mij fijn bij hem, communicatie is echt top, we passen enorm goed bij elkaar en ik wil zeker investeren in een fijne verkering.
dinsdag 14 juli 2020 om 13:53
dinsdag 14 juli 2020 om 14:02
Ik ben ook 'verzeild' geraakt in een relatie met stiefkinderen. Je gaat sowieso drama krijgen. De vraag is of je je daar bij kan neerleggen. Ik houd me ver weg van de drama van mijn partner en zijn ex, soms hoor ik het aan. Ondanks dat het wel stress kan geven, doet het me verder niet zo veel. Ik heb een heerlijke vent (en ook heerlijke stiefkinderen). Dus ja, je kunt het gewoon uitproberen en kijken hoe je het ervaart.
woensdag 15 juli 2020 om 13:03
Ok, ik heb ook de update gelezen. Fijn dat het op zijn pootjes lijkt te belanden. En vergeet niet, het zal vast nog wel eens gaan tegenvallen. Omdat een relatie met man met ex en kinderen ingewikkelder je. Maar dat is geen bevestiging van een verkeerde keus! Dat hoort er gewoon bij. Ik hoop dat jullie liefde voor elkaar mooi ontpopt.
zondag 9 augustus 2020 om 17:56
Dit schreef je een tijdje terug, TO. Neem je eigen advies van toen over in het nu lieverd. Je verdient beter dan wat jij nu krijgt. Open je ogen en zie de man zielepoot die er echt staat.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑04-06-2020 09:39Poeh, even een nachtje goed geslapen.
De laatste 3 posts (alle anderen ook) zijn echt de spijker op hun kop.
Ik ben op date gegaan met de intentie om een leuke tijd te hebben en ook met de overtuiging dat deze persoon gewoon zonder gedoe beschikbaar was.
De irritatie over de vragen waar ik het antwoord niet op weet of kan geven zijn inderdaad mijn twijfelpunten. Ik moet vertrouwen op mijn intuïtie. Daar hebben jullie gelijk in. Dat ik verdedig en draai is omdat ik het gewoon niet zeker weet.
Het duurt pas een maandje en ik ben ervan overtuigt dat dit soort issues niet moeten spelen bij daten en een fase van aftasten en ja, ik voel mij ingezet als motivatie door hem om een regeling er doorheen te drukken en nee, ik wil die motivatie niet zijn. Sterker nog, ik voel mij gebruikt in dit geval.
Duidelijk is voor mij geworden dat ik dit niet wil en dat ik dit zeker ga afkappen.
Ik heb er weer een lesje bijgeleerd.
Ik weet gewoon wat ik waard ben, dat is mij duidelijk geworden in de jaren dat ik er nu alleen voor sta en eigenlijk gelukkig ben en zaken op orde heb. Dat ga ik niet laten verpesten door dit.
Ze zoeken het maar uit met zijn tweetjes.
