Wat is de drijfveer achter vreemdgaan?

Spanning, denk ik.



Als je op een gegeven moment jaren bijelkaar bent, dan ken je elkaar door en door. dan weetje prcies hoe de ander reageert. Aan de ene kant versterkt dat de intimiteit. An de andere kant kan sex dardoor saai en voorspelbaar worden en groeit de behoefte aan het ontdekken van een nieuw lichaam, andere standjes, een uitbreiding van het sexleven.

n als dat niet met toestemming van de partner kan, zijn er kennelijk heel wat voor wie de verleiding toch te groot wordt.

omdat ze de gelegenheid hebben

omdat het ze in de schoot geworpen kregen

omdat het zo lekker / spannend/ geil / egostrelend is

omdat ze verliefd zijn

omdat wat niet weet wat niet deert

omdat ze het voor zichzelf goed kunnen praten

omdat ze andere normen hebben (GEKREGEN)

omdat de koek thuis op is

omdat er wel koek is maar die is ietwat oudbakken

omdat ze dronken waren

omdat ze konden denken "we zien het wel "

omdat ze hoopten door te neuken ook daadwerkelijk de ander aan zich te binden

omdat ze voor zichzelf kiezen

omdat ze niet aan lange-termijn denken kunnen/ willen doen

omdat dit de enige ware eeuwigdurende sprookjesachtige soulmate-achtige liefde is , ofzoiets , waar ze hun hele leven al van hebben gedroomd

omdat ze dachten dat het zo'n vaart niet zou lopen





nog meer redenen nodig ?

BlijfgewoonBianca, we kunnen dit topic wel sluiten want beter en completer dan jij het verwoord hebt kan niet! ;)

BlijfgewoonBianca, we kunnen dit topic wel sluiten want beter en completer dan jij het verwoord hebt kan niet! ;)

..........en ik ga niet eens vreemd !

Aan de argumenten van Bianca heb ik niks toe te voegen.

Alleen heb ik ook altijd gezegd dat als mijn vriend dat zou doen ik meteen de relatie zou kappen en dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Verstandelijk en gevoelsmatige beslissingen liggen soms ver uit elkaar.

Soms vind ik het nog gek dat ik het toen niet heb uitgemaakt, toch is die beslissingen heel wel overwogen genomen.Ik heb er ook, meestal, geen spijt van. Maar vergeten doe ik het nooit en soms knaagt er ook iets bij me. Ik praat er met hem ook soms nog over wat het bij mij teweeg heeft gebracht.

En oja, zijn argument was toen "aandacht" en "egostrelend".

Hoe ouder ik word, hoe minder stellige ik dingen zeg omdat ik steeds meer ervaar dat de dingen niet zo zwart-wit zijn.

omdat ze zich niet eerst netjes voor willen stellen.

Drijfveer achter vreemdgaan? Da's volgens mij zo simpel als wat: gewoon doen waar je zin in hebt, wat je het liefst zou doen op dat moment en waarbij je geen zin hebt om aan je partner te denken. Hoe verder je het laat komen des te minder weerstand je hebt volgens mij.

De kunst is om het niet zo ver te laten komen, maar daar zijn vooral mannen helaas niet zo goed in. Vrouwen laten het om hele andere redenen zover komen denk ik.

Ik ben laatst met een hele grote groep (mannen en vrouwen , stellen allemaal ) weggweest ......1 single - leuke ! - vent erbij........ en alle vrouwen staan kontjedraaiend , wimperknipperend en kirrend bij deze man. Nou had hij voor zover ik weet geen voorkeur voor een van deze dames , maar ik vraag me dan af : wat nou áls ........



-hij terugflirt

-hij ergggg persoonlijk gaat worden

-hij avances maakt

-steeds een beetje opbouwt



welke dame zou uit dr panty schieten en wie houdt hem aan ? Welke dame  zou twijfelen ?

Ik ben laatst met een hele grote groep (mannen en vrouwen , stellen allemaal ) weggweest ......1 single - leuke ! - vent erbij........ en alle vrouwen staan kontjedraaiend , wimperknipperend en kirrend bij deze man. Nou had hij voor zover ik weet geen voorkeur voor een van deze dames , maar ik vraag me dan af : wat nou áls ........



-hij terugflirt

-hij ergggg persoonlijk gaat worden

-hij avances maakt

-steeds een beetje opbouwt



welke dame zou uit dr panty schieten en wie houdt hem aan ? Welke dame  zou twijfelen ?

Als ik niet zo sterk in mijn schoenen had gestaan, had ik 't wel geweten ;)

Ik vraag me dit ook echt af.

Vreemdgaan komt gewoon niet voor in mijn vocabulaire.

En idd: dan bedoel ik dus niet dat je verliefd wordt op een ander, dat kan -  buiten dat dat verschrikkelijk is - gebeuren, het is dan alleen de vraag wat en of je iets gaat doen met die gevoelens.



Ben ik dan zo extreem monogaam ofzo?

Vreemdgaan het is spannend, maar oh zo verkeerd. Heb dan eerst het lef om het uit te maken in plaats van iemand ermee te kwetsen. Heb gelukkig niet mogen ervaren dat vreemdgaan:-))))



Al die mensen die vreemdgaan: LOSERS............



Zo denk ik er over.



Gr.

Ik denk dat veel mensen niet eens zien dat ze de  op het  binden ......... eerst is het alleen maar leuk om rond te hangen bij iemand en aandacht te krijgen .............en dán blijkt die ander het ook heel leuk te vinden en dán wordt 't tricky......... is 't niet enorm dozerig om je ineens terug te trekken , en hé , je doet toch niet écht iets fouts .......... en 't wordt almaar spannender en je panty raakt doorweekt....en heb je dan nog de guts en de zin en het besef  en het moraal om te stoppen ?

Ja maar ik snap niet waarom je uberhaupt in de situatie terecht WIL komen. omdat het toch wel egostrelend is dat iemand JOU graag wil ? Omdat je het toch wel leuk vindt in de omgeving van die ander te zijn, omdat je ervan uitgaat dat je heel sterk kunt zijn ?



Als er sexuele aantrekkingskracht is, dan WEET je dat donders goed. En dan TOCH afspreken met diegene, zo van, er gebeurt heus niks, en steeds een stapje verder gaan, ondanks dat je heel goed weet dat het de foute kant uitgaat, totdat je idd zoals jij zei staat te soppen in je panty (of, de mannelijke variant, staat te kloppen in je broek) en niet meer KAN ophouden. Mensen houden zichzelf graag voor de gek ; dichten zichzelf niet graag slechte eigenschappen toe ....wie zegt nou (graag) van zichzelf ; ik kan héél goed liegen , doen alsof , fantaseren , ..... Liever denken we over onszelf als een iemand die open , eerlijk en rechtschapen is ,met een sterk karakter,  met een hoog moreel besef....... Er zullen maar weinig mensen zo eerlijk tegen zichzelf  !!!!  zijn  dat ze toegeven dat wanner het vochtigheidsgehalte oploopt ( wanneer de hardheid toeneemt  ) hun verstand en weerstand flink daalt.



Waarom uberhaupt in die situatie terecht komen als je van te voren toch al weet waar het waarschijnlijk toe zou kunnen leiden? die hebben niet bedacht van 1 en 1 is 2........ die denken 1 en 1 en dan zien we wel weer verder...........

Buiten de hierboven genoemde redenen waarom vreemdgegaan wordt is er ook een biologische oorzaak van vreemdgaan die door de evolutie zijn ingegeven.

Mannen hebben de neiging om hun dna in zoveel mogelijk verschillende vrouwen de sproeien, om hun dna voor de toekomst 'veilig' te stellen, vrouwen zoeken (vaak onbewust) een sterkere, mooier gebouwde man om zwanger van te worden en die samen met hun vaste lieve sukkel groot te brengen. Ik zeg het wat simpel, maar zo is het ook: laatst was de uitkomst van een onderzoek dat veel mannen niet weten dat 10% vankinderen waarvan ze dachten dat ze van hen waren hun dna niet droegen dus dat zij helemaal de vader niet konden zijn.

10tallen jaren geleden was ook zo'n onderzoek met dezelfde uitkomst, ik dacht dat er inmiddels wel iets veranderd zou zijn, maar het percentage is hetzelfde gebleven. Maar dit keer gebeurde dat onderzoek geloof ik in belgië.

Ik weet niet hoe 'bewust' deze vrouwen zwanger worden van zo'n man en hoe waar dat allemaal is. Dat type man is nou eenmaal niet altijd beschikbaar en moeten we het met wat minder doen.:(

Nou ben ik geen voorstander van vreemdgaan hoor, en ik ben ook niet zo 'slim' geweest om mij te laten bevruchten door een supergezonde gespierde hunk alleen voor het zaad. Maar uit oogpunt van evolutie was het misschien wel beter geweest.

Ik denk dat veel mensen niet eens zien dat ze de  op het  binden ......... eerst is het alleen maar leuk om rond te hangen bij iemand en aandacht te krijgen .............en dán blijkt die ander het ook heel leuk te vinden en dán wordt 't tricky......... is 't niet enorm dozerig om je ineens terug te trekken , en hé , je doet toch niet écht iets fouts .......... en 't wordt almaar spannender en je panty raakt doorweekt....en heb je dan nog de guts en de zin en het besef  en het moraal om te stoppen ?

Ok jij bent best grappig...die foto's :D





Wat betreft het vreemdgaan? Tja men haalt er blijkbaar voordeel uit...en in elke situatie zal het excuus wat anders zijn. Ze worden er (even) beter van. En denken niet na over de lange termijngevolgen voor zichzelf en een ander.



Puur egoisme dus.

'Vrouwen gaan vreemd uit wraak, mannen zomaar'

Schrijfster en feminste Yvonne Kroonenberg over de zin en onzin van overspel

Valerie Eyckmans

Monogamie voor beginners, zo heet het nieuwe boek van Yvonne Kroonenberg. Anders dan de titel doet vermoeden, is het géén handleiding tot eeuwige trouw, maar een uiteenzetting over het hoe en waarom van overspel, doorspekt met verhalen die uit het leven gegrepen zijn. Ook uit Yvonnes leven. Goed Gevoel spoorde naar Amsterdam en kreeg een lesje in monogamie.

Wat boeit je zo in een gegeven als monogamie dat je besloot er een heel boek aan te wijden?

Het was eigenlijk niet mijn eigen idee om een boek over ontrouw te schrijven, het was een goede vriend -mijn eerste grote liefde- die me zei dat ik eens iets over vreemdgaan moest schrijven. Ik stond er aanvankelijk nogal weifelachtig tegenover, want ik vond dat ik daar niks over te vertellen had. Maar om me te overtuigen gaf hij me een stapel literatuur waar ik in begon te lezen en ik geraakte zo bevlogen door wat ik leerde... de materie was zo ingewikkeld, maar tegelijk zo boeiend! Ik las over dingen waarvan ik het bestaan niet afwist, dus ik ging verder en verder graven. Ik ben helemaal terug naar de basis gegaan en ben begonnen met de vraag wat seksualiteit eigenlijk is. En welke geheimen het vrouwelijk orgasme heeft.

Een vraag die me bezighield vanaf mijn zestiende is waarom zo veel vrouwen zo moeilijk kunnen klaarkomen. Daar bestaan talloze theorieën over, maar ik heb er maar eentje gevonden die plausibel klinkt, en dat is dat het vrouwelijk orgasme niet meer dan een toevalstreffer is. Enorm teleurstellend, niet waar? Net zoals mannentepels bij sommige mannen wel en bij andere mannen niet gevoelig zijn, zo is het vrouwelijk orgasme een plezierige bijkomstigheid, niet meer dan dat. Klinkt logisch, vind je niet? Het vrouwelijk orgasme heeft tenslotte niks met de voortplanting te maken, wat bij mannen wel het geval is. Het kan dus haast niet anders of het is een toevalstreffer. Slechts 20% van alle vrouwen kan ervan genieten, de overige 80% komt zelden tot nooit klaar.'

Waar ligt de link met monogamie? Zeg je nu dat vrouwen vreemdgaan omdat we moeilijker tot een hoogtepunt komen?

'Ik heb me gewoon een aantal vragen gesteld over het fenomeen vreemdgaan: wat is het? Wanneer gaan we vreemd, waarom doen we het, wie doet het en wat is een reden om het te doen? Wel, een van die redenen kan zijn dat het tussen de lakens niet klikt. Zoals de vriendin over wie ik schrijf die met een heel leuke man getrouwd is, maar verliefd werd op iemand die beter was in bed. Vandaar dat ik de context helemaal open heb getrokken en ook onderzoek heb gedaan naar het vrouwelijk orgasme en seksualiteit in het algemeen.'

Zwanen en gorilla's

Je plaatst vreemdgaan in een wel erg brede context: je hebt het zelfs over trouw en ontrouw bij dieren.

'Mensen willen nogal eens naar vogels verwijzen als het gaat over deugdzaamheid. 'Zwaluwen blijven elkaar eeuwig trouw' zei een vriendin toen ik haar vertelde waar ik mee bezig was. Ze bedoelde natuurlijk zwanen, maar ze zei zwaluwen. Ik ging dus opzoeken hoe dat zat bij die zwaluwen en kwam bij een poel van verderf terecht.' (lacht)

Maar vind je het niet gek om in een gevoelsmatige context mensen met dieren te vergelijken?

'Maar mensen zijn toch dieren? Wij verschillen heus niet zo erg veel van andere primaten. Dieren gaan ook een relatie aan, en vaker zelfs langduriger dan mensen. Gorilla's bijvoorbeeld zijn veel trouwer dan mensen.'

Een van de vragen die je in het boek stelt is wat de redenen zijn om overspel te plegen, maar bestaat er dan een reden die vreemdgaan toelaatbaar maakt?

'Tuurlijk. Mannen hebben de opdracht van de natuur om nieuwsgierig te zijn en hun genen zoveel mogelijk te verspreiden. Dat doen ze ook, in zoverre ze hun leefgemeenschap niet in gevaar brengen. Je ziet dat mensen die goed ingebed zitten in een sociale structuur, niet zo vaak vreemd gaan. Het is pas als ze zich tamelijk vrij voelen en niet het gevoel hebben dat ze de sociale orde verstoren dat ze erop los gaan vrijen. Dat zie je zowel jonge mannen doen, die nog niet gebonden zijn, als mannen die wel gebonden zijn aan iemand, maar zich op een bepaald moment in een sociale structuur bevinden waarin ze zich niet zullen nestelen: op reis of op een symposium bijvoorbeeld. Je zou eens moeten weten hoeveel mannen een scheve schaats rijden als ze op zakenreis zijn.'

En vrouwen? Die bellen aan het eind van de avond braaf naar manlief en kinderen en nemen verder een warm bad?

'Vrouwen zullen hetzelfde doen als ze zich echt onbespied wanen of als ze het gevoel hebben dat ze niet verstoten zullen worden door vriendinnen, familie of kinderen. Maar daar zit het hem juist: vrouwen zitten vaak veel verwevener in een sociale structuur. Ze zijn intiemer of meer begaan met hun vriendinnen, kinderen, familie, collega's, schoonfamilie... ze zullen dus minder snel vreemdgaan. Maar ze doen het wel, meestal op een moment dat ze kwaad zijn. Een vrouw die zich verwaarloosd voelt of vindt dat ze niet terugkrijgt wat ze verdient, neemt wraak. En daar hoeft ze niet eens veel moeite voor te doen: iedere vrouw kan vrijwel elke man krijgen die ze wilt. Het verschil is dat hun avontuur vaak anders afloopt dan dat van mannen: ze wordt echt verliefd en verlaat tenslotte de man op wie ze wraak wilde nemen.'

Kort pleziertje

In je boek haal je dat inderdaad aan als een wezenlijk verschil tussen mannen en vrouwen: vrouwen gaan vreemd uit wraak, terwijl mannen geen motief nodig hebben. Hebben mannen minder last van hun geweten?

'Mannen zijn nieuwsgieriger. Ze gaan vreemd en hopen dat ze ermee weg komen, want ze zijn er vaak helemaal niet op uit om hun gezin in de steek te laten, integendeel. De doorsnee man wil een kort pleziertje, om daarna weer de brave echtgenoot te zijn. Het heeft vaak zelfs echt niks te betekenen, hij was gewoon even afgeleid.

Hij was even afgeleid. Dat is pas een excuus.

'Ja, maar zo is het wel. Mannen zijn veel meer gericht op een orgasme. Seksualiteit begint voor hen met een erectie en eindigt met een orgasme. Voor vrouwen is het veel diffuser en gaat het ook om aandacht, liefde, bewondering, troost, nabijheid, noem maar op. Wat ook verschilt is de manier van aanpakken. Vrouwen die zich vervelen of verwaarloosd voelen en op zoek gaan naar een minnaar doen dat dikwijls niet eens discreet. Ik ken er een heel aantal, en de brutaliteit waarmee zo'n vrouwen vreemdgaan is vaak lachwekkend, ze doen het bijna openlijk!'

Omdat ze hopen dat ze betrapt worden en alsnog de aandacht krijgen die ze verdienen?

'Helemaal niet. Ze beginnen eraan om te kijken wat er gebeurt, maar er gebeurt niks. Meneer heeft niks in de gaten. Dus gaan ze lekker hun gang. Waarom ook niet: stel dat je een lieve, maar saaie man hebt. Hij is aardig, jullie dragen samen de lening van het huis en leiden een comfortabel leven, maar van enige spanning is er al lang geen sprake meer. Als je dan een leuke minnaar vindt die je leven wat leuker maakt, is dat mooi meegenomen.'

Is dat niet gewoon van twee walletjes eten? Is je relatie verbreken niet respectvoller dan vreemdgaan?

'Nee. Waarom zou je je relatie verbreken als er fundamenteel niks fout loopt? Iedereen is erop uit zijn relatie goed te houden, maar soms verschuift de lading en dan gebeurt er wel eens wat. Als er net op het moment dat jij in een dipje zit, iemand langskomt die zegt dat je mooie ogen hebt, ben je vertrokken.'

Flauwekul

Jij lijkt er helemaal geen punt van te maken dat je partner er een minnares op na houdt, maar ik denk dat niet veel vrouwen je dat na doen.

'Je doelt op die passage in het boek waarin ik beschrijf wat er door me heen ging toen ik ontdekte dat mijn partner was vreemdgegaan. Ik had in de gaten dat er iets niet pluis was en confronteerde hem daarmee. Hij bekende en dacht even dat ik zou ontploffen, maar ik vond het niet erg. Daarvoor was ik me te bewust van de plaats die ik in zijn leven had. Ach, toen ik die man leerde kennen was ik 49 en hij 51. Op die leeftijd ga je toch niet met je vinger staan wijzen en hem allerlei dingen verplichten of ontzeggen? Op een gegeven moment leer je die flauwekul wel af. Op die leeftijd heb je nu eenmaal een verleden, en als je dan een scne gaat maken omdat je partner af en toe naar bed gaat met een oude vriendin van hem, dan heb je helemaal niks geleerd van het leven. Ik heb hem wel gevraagd of hij een condoom omdeed als hij me bedroog, en daar hebben we zelfs erg om moeten lachen. Ach, zelf ben ik ook geen onbeschreven blad: dacht je dat ik het altijd kuis houd? Dat is toch nergens voor nodig. Je moet elkaar gewoon kunnen vertrouwen.'

Bestaat er zoiets als psychologisch overspel?

'Dat vind ik een moeilijke vraag. Wat ik heel erg fout vind, zijn mensen die op cafe tegen hun beste vriend of vriendin zitten te klagen over hun partner, en nadien naar huis gaan en tegen hun partner in kwestie doen alsof er niks aan de hand is. Misschien is dat op zich al een vorm van psychologisch overspel. Maar je kan je bijvoorbeeld ook de vraag stellen of je vreemdgaat als je op internet intiem zit te chatten met een onbekende in Australië. Als het bij wat onschuldig geflirt blijft, zie ik er geen graten in.'

Ja, maar dat is juist de moeilijkheid: waar trek je de grens als het om intimiteit gaat?

'Juist, daar loopt het vaak al mis. Er zijn te veel mensen die al vanaf het prille begin van hun relatie dreigen hun koffers te pakken als de andere ooit zou vreemdgaan. Meestal zijn het jonge mensen, die weinig ervaring hebben en denken dat ze zich op die manier ergens tegen beschermen, wat natuurlijk niet zo is. Ik ben ervan overtuigd dat alles kapot kan. Zelfs de beste relatie. Je hoeft alleen maar te kwaad te zijn, te hoogmoedig zijn of te veel denken dat je de moeite waard bent. Ik vind de vanzelfsprekendheid waarmee sommige vrouwen van hun man eisen 'dat hij zich dan maar beheerst' is bijna choquerend. De mannelijke seksualiteit is heel erg dwingend. Een vrouw kan maandenlang zonder seks, een man niet.'

Legitieme liefde

Moeten vrouwen dan maar weer inbinden en plooien naar de natuur van de man?

'Kijk, principes zijn heel erg mooi als je je ze kan veroorloven. Als jij een gezin en een leuke man hebt met wie je het nog wel een tijdje wil uitzingen, is het laatste wat je moet doen je eisen stellen zonder te kijken wat daar tegenover staat. Vraag je eerder af in hoeverre je elkaar tegemoet kan komen. Stel dat je een jonge moeder bent die borstvoeding geeft: de natuur heeft het zo bedoeld dat je niet opnieuw zwanger wordt. Het laatste waar je tijdens die eerste maanden na de geboorte van je kind aan denkt is seks. Maar je man wil wel vrijen. Wel, als je op dat moment niet wil dat hij het elders gaat zoeken, moet je of creatief zijn en hem op een andere manier moeten bevredigen of heel goede afspraken maken. Maar zeggen dat hij het maar moet uitzoeken of hem om de oren slaan met principes, is de slechtst mogelijke aanpak.'

Als je jouw boek leest krijg je de inruk dat we allemaal flinke schuinsmarcheerders zijn, terwijl de ondertitel van het boek 'waarom we niet eens zo vaak vreemdgaan' luidt. Valt het dan aan het einde van de rit toch nog mee?

'De mens als soort gaat niet zo vaak vreemd. De mens als individu gaat minstens een keer in zijn leven vreemd. Maar dat hoeft niet noodzakelijk tot een breuk te leiden. Liefde is het allerleukst als ze suikerzoet is en raakt aan het ideaal dat we allemaal hebben. De legitieme liefde wordt in onze maatschappij alleen maar toegejuicht. Het is comfortabel om dertig jaar lang bij dezelfde man te zijn. Maar ook een beetje saai, vind je niet? Waarom zou je niet eens in je leven nog eens hartstochtelijk verliefd mogen worden en toegeven aan die passie. Of hij? En goed, dan raak je maar eens gekwetst, maar dat is het leven. Het mag een beetje pijn doen. Zonder die pijn word je nooit een diepzinnig mens. Daar valt ook wat voor te zeggen, niet?'

Getuigenissen

Myriam (43): 'Toen ik vier jaar geleden ontdekte dat mijn man me bedroog, was ik een wrak. Hij had een korte affaire gehad met een collega. Het stelde volgens hem niks voor, we bleven nog een tijdje samen, maar ik kon het niet van me afzetten. Ik voelde me een ongelooflijke idioot en verging van jaloezie. Ik zat bij mijn moeder uit te huilen en had net besloten bij hem weg te gaan, toen ze me doodleuk vertelde dat mijn vader haar vroeger ook bedrogen heeft. Ze vertelde het haast als een fait divers, alsof ze me vertelde dat ze die avond pannenkoeken zouden eten. Ik geloofde mijn oren niet, en ik begreep al helemaal niet hoe ze er zo stoïcijns kalm onder bleef. Voor haar was het simpel, zei ze: afgezien van de ups en downs die elk stel wel eens heeft, hadden ze het best goed samen. Ze hadden op dat moment drie studerende kinderen en mijn moeder heeft voor de goede vrede besloten een oogje dicht te knijpen. De affaire van mijn vader heeft een klein jaar geduurd. Hij heeft nooit geweten dat zij ervan op de hoogte was. Ik ben bij mijn man gebleven, maar het heeft lang geduurd voor het vertrouwen in hem en in onze relatie weer hersteld was. Ik zal nooit helemaal begrijpen waarom hij het deed, maar ik kan het op zijn minst proberen.'

Lief (47): 'Er is een periode geweest waarin mijn man zich te pletter werkte. Hij had net een eigen zaak opgestart, werkte laat, ging zelfs op zondag naar kantoor en als ik hem eindelijk zover kreeg om er een weekend tussenuit te knijpen, zat hij nog met z'n neus in de dossiers. Ik had op de cursus Italiaans die ik volgde een lieve man leren kennen met wie ik veel optrok en bij wie ik altijd terecht kon voor een luisterend oor. Op een avond na de les gingen we zoals steeds samen nog wat drinken, en na een paar glazen wijn kusten we. Ik ben naar huis gezweefd, ik was dolverliefd, wist niet wat er met me gebeurde. Ik heb bijna anderhalf jaar een verhouding met die man gehad, terwijl mijn echtgenoot van niks wist. Het was zo makkelijk en het maakte me een beter mens, want ik kon het plots veel beter verdragen dat mijn man leefde voor zijn werk. Toen de sleur erin kroop heb ik het uitgemaakt. Ik heb het nooit gezegd aan mijn man, het zou hem alleen maar pijn doen, terwijl het voor mij louter een verzetje was. Ondertussen draait de zaak prima en maken we regelmatig tijd voor elkaar. Passie is er al lang niet meer, maar ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik met iemand anders oud zou worden. Wij horen nu eenmaal bij elkaar.'

 

Je kan dit artikel terugvinden in de 12e editie van GoedGevoel van jaargang 2006.

Dit nummer kan je tevens [fgcolor=#0000ff]hier bestellen[/fgcolor].

http://www.l
ydiavanderweide.nl/
pfw/artikel.php?pArt=001

20-03-2007

Overspelige man is testosteronbom

Mannen die vreemdgaan hebben meer testosteron in hun lichaam dan mannen die trouw zijn, volgens een artikel in de Journal of Personality and Social Psychology. Mede-auteur en hoogleraar psychologie Steve Gangestad: 'In zekere zin zijn ze nog altijd op de veroveringstoer. Ze interesseren zich nog steeds voor andere vrouwen en zitten boordevol testosteron.' Voor het onderzoek verzamelden Gangestad en zijn collega' s van de University of New Mexico het speeksel van 176 undergraduate studenten. Ook lieten zij hen vragen beantwoorden over hun huidige relatie en hun houding tegenover vreemdgaan. De onderzoekers vroegen een deel van de studenten of ze erover dachten vreemd te gaan, anderen of ze ooit vreemd waren gegaan.

Uit een analyse van het speeksel bleek dat het testosteron van potentiële overspeligen bijna even hoog was als dat van vrijgezelle mannen. Gangestad verklaart de uitkomsten als volgt: 'Eerder onderzoek suggereert dat een verhoogd testosterongehalte mannen helpt een partner te vinden. Het verhoogt hun zelfvertrouwen en hun agressiviteit tegenover concurrerende mannen.' Een lager testosterongehalte daarentegen maakt de man trouwer en zorgzamer.

20-03-2007

Overspelige man is testosteronbom

Mannen die vreemdgaan hebben meer testosteron in hun lichaam dan mannen die trouw zijn, volgens een artikel in de Journal of Personality and Social Psychology. Mede-auteur en hoogleraar psychologie Steve Gangestad: 'In zekere zin zijn ze nog altijd op de veroveringstoer. Ze interesseren zich nog steeds voor andere vrouwen en zitten boordevol testosteron.' Voor het onderzoek verzamelden Gangestad en zijn collega' s van de University of New Mexico het speeksel van 176 undergraduate studenten. Ook lieten zij hen vragen beantwoorden over hun huidige relatie en hun houding tegenover vreemdgaan. De onderzoekers vroegen een deel van de studenten of ze erover dachten vreemd te gaan, anderen of ze ooit vreemd waren gegaan.

Uit een analyse van het speeksel bleek dat het testosteron van potentiële overspeligen bijna even hoog was als dat van vrijgezelle mannen. Gangestad verklaart de uitkomsten als volgt: 'Eerder onderzoek suggereert dat een verhoogd testosterongehalte mannen helpt een partner te vinden. Het verhoogt hun zelfvertrouwen en hun agressiviteit tegenover concurrerende mannen.' Een lager testosterongehalte daarentegen maakt de man trouwer en zorgzamer.

 

Heb je daar pilletjes voor ;)

Gibbons waren hét symbool van liefde tot de dood ons scheidt. Tot de Amerikaanse biologisch antropoloog Ulrich Reichard ontdekte dat ook deze apen vreemdgaan. “Mensen wilden geloven dat het een vergissing was”, vertelt hij tijdens een bezoek aan Groningen.

christien boomsma

Daar zat hij dan. Een student aan het werk voor zijn PhD in 1991, in het regenwoud van het Khao Yai National Park in Thailand. Niets meer dan een bamboehutje als onderkomen en de regen stroomde neer. Dagelijks, nog voor het ochtendgloren, trok biologisch antropoloog Ulrich Reichard het oerwoud in om withand gibbons te observeren.

En toen, die ene dag, zag hij iets wat eigenlijk niet kón. Hoog boven hem in de bomen paarde een gibbonvrouwtje met een gibbonmannetje. Alleen was het niet haar eigen man – met wie ze al acht jaar samenleefde –, maar de buurman.

Voor Reichard was het een moment van ultieme opwinding. Want de gibbon is de enige monogaam levende apensoort. Hét symbool van liefde en trouw tot de dood ons scheidt. Vreemdgaan hoort daar niet bij. Hij pakte zijn spullen en reisde af naar Bangkok, waar zijn veldbegeleider, Warren Brockelman verbleef. “Hij zei: ‘Je moet je vergist hebben’”, herinnert Reichard zich. “Maar daar was geen sprake van. De witte en bruine maskers van de gibbons maakten ze enorm herkenbaar. Ik kón me niet vergist hebben. Toen krabde Warren zich op zijn hoofd en zei: ‘Dit verandert alles.’”

Reichard, universitair hoofddocent aan de Southern Illinois University, gaf vorige week in Groningen een lezing voor de studentenvereniging van life sciences GLV Idun en Studium Generale. Hij was eigenlijk niet verbaasd. Vogels doen het, bijna alle zoogdieren doen het, ménsen doen het. Waarom zouden gibbons níet vreemdgaan? Of, in vaktermen: doen aan extra pair copulation. Maar op dat moment druiste zijn observatie in tegen alle wetenschappelijke theorieën over seksualiteit bij zoogdieren.

Vogels leven weliswaar in paren, maar hebben regelmatig seks buiten hun ‘relatie’. Maar slechts drie procent van de zoogdieren is monogaam. Dat komt, denken onderzoekers, omdat de rol van het mannetje bij het verzorgen van de jongen minimaal is. Terwijl het vrouwtje zoogt, heeft het mannetje de kans om op zoek te gaan naar andere vrouwtjes. “Dus dacht men: áls je monogamie aantreft bij zoogdieren, dan moet het wel de true type zijn. De zekerheid van vaderschap zorgt ervoor dat het mannetje bij zijn partner blijft.”

Bovendien konden de wetenschappers geen reden bedenken waarom vrouwtjes op zoek zouden gaan naar seksuele contacten buiten hun partner om. Seks heeft immers maar één doel: het tot stand brengen van de conceptie. “Ze zouden geen voordeel hebben van andere seksuele relaties”, zegt Reichard.

Stiekem waren er natuurlijk al observaties die die gedachte ondermijnden. Immers, apen, monogaam of niet, copuleren vele malen meer dan ‘nodig’ is. “Ze doen het all the time”, zegt Reichard. “Maar tot zo’n vijf, zes jaar geleden leken wetenschappers daar niet om te geven.” Reichard ontmoette dan ook veel weerstand. “Mensen wilden geloven dat het een vergissing was, of een incident. Een keer vroeg iemand me: ‘Hoe weet je zeker dat je gibbons niet getraínd zijn?’”

Sindsdien is er veel veranderd. Na die eerste observatie volgden vele andere. Meer dan de helft van de gibbonparen heeft soms of regelmatig seks met een ander dier dan de vaste partner. Dat onderzoekers dat zo lang gemist hebben, komt doordat de apen moeilijk te observeren zijn. “Doordat ze in paren leven, heb je telkens maar twee of drie dieren”, zegt Reichard. Het kostte hem tien jaar om voldoende gibbons aan menselijke aanwezigheid te wennen. “Maar dan heb je vijf, zes, zeven groepen en dan ontstaat er interactie.”

Bijkomend probleem is dat de apen op zo’n 25 meter hoogte leven. “Je staat dus uren met een verrekijker omhoog te turen. En als ze zich verplaatsen, zwaaien zij van tak naar tak, maar jij moet over de grond om bomen en struiken heen.”

Niet dat Reichard daar problemen mee heeft. Maar je moet er tegen kunnen, zegt hij. De lange dagen van saai, hard werk, waarop je nog voor zonsopgang op weg gaat naar de nachtbomen; de teken, bloedzuigers en schorpioenen, de gevaren van olifanten, beren en luipaarden. Je hoort en ruikt van alles, maar wát, dat weet je niet. Je krijgt een stijve nek van het staren naar de apen, hoog in hun bomen, en wat je ziet is voor negentig procent eten, slapen en vlooien en spelen. En toch… Reichards ogen beginnen te glinsteren: “Zo

’s ochtends voor zonsopgang, dan loop ik in het donker. Ik volg het spoor door aan de bomen te voelen. Maar weinig dingen voelen zo sereen, zo fantastisch. En dan, de roep van de gibbons, als ze ontwaken.” Het geeft hem, zegt hij “emotional happiness”.

Bovendien leverde dat harde werk nieuwe inzichten op. Die vrouwtjes, die zo passief zouden zijn en geen belang hadden bij seksuele contacten, blijken behoorlijk actief. Kijk, zegt Reichard, ze doen niets als het mannetje erbij is, maar die mannetjes laten hun vrouwtjes alleen. En als hij uit de buurt is, zoekt het vrouwtje de grens van haar leefgebied op. “They’re hanging out”, zegt Reichard. “Ze zeggen: hé, hier ben ik. How’re you doing?” Soms kan zo’n vrouwtje uren rondhangen: beetje eten, beetje rondscharrelen, nog wat eten. Er hoéft niks te gebeuren, maar als Reichard dit ziet, weet hij hoe laat het is, al kan hij niks bewijzen. Kopje koffie, glazenwasser?

Waarschijnlijk gebruikt het gibbonvrouwtje meerdere signalen. De genitaliën zwellen op in de vruchtbare periode. Waarom precies, is nog niet duidelijk en het is ook lang niet zo zichtbaar als bij apenvrouwtjes die in groepen leven. Toch denkt Reichard dat ze daarmee andere mannetjes vertellen dat ze interesse hebben. “Maar dat is nog controversieel”, benadrukt hij. “We weten het niet.” Tegelijk zouden de vrouwtjes zelf wel ‘weten’ wanneer ze ovuleren. Op die manier zouden ze jongen krijgen met hun vaste partner.

Het idee is dat wanneer een vrouwtje in de vruchtbare periode met meerdere mannetjes seks heeft, de kans op infanticide kleiner is. De heren denken immers dat het jong van hen kán zijn. Onzin voor werkelijk monogaam levende dieren, die niet van levenspartner wisselen. Maar ook dat blijkt bij gibbons niet het geval. Soms dringt een jong mannetje binnen in een bestaande relatie. Soms jaagt hij de oude partner weg, of verdwijnt deze zonder aanwijsbare reden. Kortom: gibbons gaan niet alleen vreemd, ze scheiden ook.

Vandaar ook dat Reichard dolgraag vaderschapstesten wil doen bij zijn gibbons. Hij heeft al geprobleerd uitwerpselen te verzamelen om daaruit een dna-profiel te halen. Maar als de poep op de grond valt, spat het alle kanten op. Vervolgens bleken er ook nog fouten gemaakt te worden bij de identificatie. “Onaanvaardbaar”, zegt Reichard beslist. Ten slotte bleek ook het dna-profiel zelf problemen op te leveren en raakte het geld op. Maar Reichard wil dolgraag: “We hebben die vaderschapstests écht nodig.”

Wat die op gaan leveren? Enkele jaren geleden verscheen een onderzoek waaruit bleek dat tien procent van de vaders een niet-biologisch kind opvoedt. En Reichards onderzoek suggereert steeds meer overeenkomsten in menselijke relaties en die van apen. Toch moet je oppassen met één-op-één-vergelijkingen, zegt hij. “Maak niet de vergissing dat je zegt: dít mag wel of dit mag niet, kijk maar naar de natuur.”

Tegelijk laat het onderzoek wel zien dat er meer diversiteit en flexibiliteit in relaties mogelijk is dan je zou denken. “Mensen voelen zich soms zo schuldig omdat waar zij behoefte aan hebben ongewoon, ánders zou zijn. Maar dat hoeft helemaal niet.”

Vreemdgaan, veel partners tegelijk hebben, veel opeenvolgende partners hebben, de gibbons kennen het allemaal. Reichard bestudeert zelfs een paartje dat al twintig jaar samen is. Kijk, dat kan ook.

Voor sommige mensen is de drijfveer om vreemd te gaan dat hun man zich niet meer scheert (zie topics In dubio en Waarom kan hij me niet met rust laten).



De TO van die topics werpt een heel nieuw licht op het begrip egocentrisch!

Alleen behoor ik blijkbaar nog tot de jonge (21 jaar) en naïeve doelgroep die onmogelijke eisen stelt aan zichzelf en de partner. Ik kan me niet voorstellen dat ik zou zeggen: maakt niet uit joh, we neuken er op los, tussen ons zit het toch wel goed en we worden toch wel samen oud.

 

Als het met medeweten van je eigen partner gaat, vindt je het dan ook "vreemdgaan".