Wat is nou de volgende stap?

Anderhalf jaar geleden ben ik via een datingsite in contact gekomen met een jongen. Anderhalf jaar geleden! We hebben gemsnd, gemaild gebeld lief en leed met elkaar gedeeld, elkaar vreselijk oplopen winden en het was overduidelijk dat er vanaf het begin een enorme spanning tussen ons was, ondanks dat we elkaar nog nooit gezien hadden. Ik wilde keer op keer wel met hem afspreken maar het kwam er nooit van. Wel van mijn kant, maar niet van zijn kant. Hij belde op t laatste moment af of hij was te druk op het werk. Altijd wel wat.



Daardoor heb ik hem meerdere keren van mijn msn gehaald en ben boos geworden en toch.. toch zochten we elkaar na verloop van tijd weer op. De spanning tussen ons bleef. Eigenlijk hebben we toegegeven niet zonder elkaar te kunnen.



Vriendinnen begonnen mij verhalen te vertellen over dat er zoveel onwaarheden gebeuren in dat dating gebeuren dat ik bijna begon te geloven dat hij niet de waarheid sprak en dat heeft er toe geleid dat ik van de week naar zijn huis gereden. Had zijn adres. Gewoon bij hem aangebeld. Na ruim anderhalf jaar! En nee, hij had niet gelogen, hij was precies wie hij zei dat hij was. En mooier en leuker en liever en sexier dan ik mij ooit voor had durven stellen.



En de spanning tussen ons, die was enorm. Toch ben ik niet lang gebleven. Ik wilde hem niet verder in verlegenheid brengen. Maar echt, we keken elkaar aan en er was wat. Enorme chemie. Heb meerdere malen gedacht dat ik hem wilde zoenen en ik durfde het niet. Hij zei later dat hij mij zomaar had laten gaan en dat terwijl hij ook meer had gewild.



En nu, nu komen die vrouwelijke toestanden er weer bij kijken. Ik heb hem de dag erna een klein mailtje gestuurd met hoe leuk ik het vond om hem te zien. En de dag daar weer na heb ik hem een klein smsje gestuurd met dat ik even aan hem dacht. Helaas heb ik op beide niets terug gekregen. Misschien moet ik daar niet zoveel waarde aan hechten maar toch.



Mijn gevoel is nu een achtbaan van diverse emoties. Ik vond hem al zo leuk en dat alleen gebaseerd op tekst en af en toe een belletje. Maar nu ik hem gezien heb, en ik gezien heb dat er veel en veel meer is ben ik zo onzeker. Wat moet ik doen? Moet ik hem de ruimte geven? Moet ik hem verder van zijn voetstuk blazen? Moet ik weer een keer langs gaan en hem op de bank gooien en hem woest zoenen? (dat laatste vind ik wel de lekkerste optie)



Ben zo bang (en ik haat dat woord) dat hij weer in zijn schulp kruipt en het weer laat voor wat het is terwijl ik zeker denk te weten dat hij dit ook wil..



Dus, wat zou jij doen?



(sinds onze ontmoeting zitten we beiden niet meer op die site, btw)

@ Kreng ;o), tja.. mee eens. Even van zijn nek af. Aan de andere kant weer niet eens want hij is een beetje van t verstrooide type dat zich op 1 ding kan concentreren en dat is vaak zijn werk. Wat trouwens ook een van zijn grootste liefdes is.



@ Mel: Ja, ook een idee. Zit er over te denken om hem voor Valentijn een gedicht te sturen en er twee bioscoopkaartjes bij te doen en dan te kijken of hij er wat mee kan. En die initiatieven: hij is een kunstenaar en altijd bezig met projecten.

We zitten beiden niet meer op een site. Ik heb dagelijks(!), behalve in het weekend, contact met hem

@ Kreng, daar heb ik ook over nagedacht. Dat zou een plausibele verklaring kunnen zijn. Maar aan de andere kant, dan neem ik aan dat die vriendin ook bij hem komt. Anders is het wel heel eenzijdig ;o) En ik heb niets maar dan ook niets vrouwelijks of iets afkomstig van een vrouw in zijn woonkamer kunnen ontdekken. Ik weet wel dat hij veel naar zijn moeder in Friesland gaat omdat daar ook zijn vrienden en zussen wonen.

Gisteren contact met hem gehad. Hij was inderdaad bij familie in Friesland. Vroeg er niet om, hij begon zelf over zijn weekend te vertellen. Helaas moest ik weg en kon niet lang praten.



BGB: goede tip... ben het nog een beetje aan het fine tunen