Wat maakt mij bijzonder ivm liefde en geluk?

Ik ben een zwarte heteroseksuele Antilliaanse man van 35 die momenteel een liefdesrelatie hebt met een hele mooie vrome zwarte Surinaamse dame die ik al 11 jaar ken, zij en ik zijn 9-jaar-lang alleen vrienden geweest tot twee jaren geleden toen ik uiteindelijk besefte dat zij de liefde van mijn leven is en ik klaar was om te settelen. Volgens haar is ze vanaf het begin toen we elkaar leerde kennen 11 jaar geleden verliefd op mij geweest, ik vond haar toen ook leuk en heel mooi maar ik was toen niet klaar voor een serieuze relatie en zij ook niet.

We bleven wel vrienden en kregen een hele hechte band, maar hadden afgesproken om alleen vrienden te blijven zonder verplichtingen en verwachtingen van elkaar. Ik bleef met andere vrouwen afspreken, daten en af en toe seks hebben als een leuke vrouw gewillig was. Mijn huidige geliefde die ik al 11 jaar ken is heel religieus en vroom vanwege haar strenge christelijk geloofs overtuiging waardoor ze al die jaren geen seks heeft gehad uit eigen keuze. Ze vertrouwt mannen ook niet in het algemeen en ik ben al die jaren de enige mannelijke vriendschap die ze toeliet, omdat ik somehow haar vertrouwen wel heb kunnen winnen en verdienen met mijn houding en gedrag.

Ik beschouw haar momenteel als de liefde van mijn leven en zo denkt ze ook over mij, dat heeft ze zelf gezegd. We hebben nog geen seks en wachten daarmee tot na onze huwelijk vanwege haar streng-christelijke geloofsovertuiging vooral. Maar ik heb totaal geen problemen om te wachten, vooral voor haar vind ik haar meer dan waard om te wachten met seks, want ze heeft echt bewezen en laten zien dat ze onbaatzuchtig van mij houdt en mij accepteert ondanks als mijn gebreken en tekortkomingen, iets wat ik nog nooit eerder bij een andere vrouw hebt meegemaakt. Ze heeft mij gezien op mijn allerslechtste en ook op mijn allerbeste, in beide gevallen is ze even trouw en loyaal naar mij gebleven en dat is heel zeldzaam en bijzonder, vooral voor mij en de situatie waarin ik nu zit.

Voordat ik twee jaar geleden de keuze heb gemaakt om haar te vragen om officieel mijn vriendin te worden in in monogame relatie, was ik gewoon single en heb heel veel gedate en scharreld met andere vrouwen. Ik had heel veel matches op Tinder vroeger toen ik die app nog gebruikte en wist ook dates te regelen met vrouwen die ik spontaan tegenkwam in het echte leven zoals mijn studiefaculteit of in de bibliotheek. Ik hoefde niet veel voor te doen, het ging meestal natuurlijk. Dit wil niet zeggen dat ik heel veel vriendinnetjes heb gehad of heel veel sekspartners. Eerste date krijgen lukte mij makkelijk toen omdat ik een goede eerste indruk wist te maken op veel vrouwen, maar vervolgdates krijgen was veel moeilijker omdat mijn zware baggage’s en persoonlijke issues veel vrouwen toch afschrikken en ik kan mijn issues niet lang verbergen.

De reden waarom ik zoveel van mijn huidige vriendin houd is omdat zij eigenlijk de enige die constant van mij bleef houden ondanks mijn ernstige en zware rugzak. Ik heb dat nooit ervaren met een andere vrouw, alle andere vrouwen waarmee ik ben geweest waren aangetrokken en verliefd op mij vanwege de oppervlakkige goede kwaliteiten die ze zagen aan mij op de eerste indruk, maar zodra het duidelijk werd hoe ernstig mijn dieperliggende problemen waren dan schrokken ze af. Ik neem ze niet eens kwalijk daarvoor, ik snap dat ik zo beschadigd en gebroken ben dat ik voor de meeste vrouwen gewoon niet geschikt ben voor een lange termijn relatie. Als ik een oudere volwassen man was die een dochter had, zou ik mijn dochter ook waarschuwen om geen relatie aan te gaan met mannen zoals ik met de problemen die ik nu heb.

Maar ik wil nog steeds een gelukkige lange termijn relatie, ik wil nog steeds gelukkig oud worden met de ware liefde van mijn leven en samen met haar mijn eigen familie starten. Mijn droom voor de ideale toekomst is om minstens twee eigen kinderen te hebben, een zoon en een dochter, en hen alles te geven en leren wat ik zelf niet heb gehad van mijn eigen ouders in mijn jeugd. Ik wil minstens een hoge middenklasse leven hebben met de ware liefde van mijn leven en oprecht van haar houden net zoveel als zij van mij houdt. Ik wil haar gelukkig kunnen maken en dat ik zelf daarvan gelukkig wordt. Kan dat? Zijn mijn dromen mogelijk en haalbaar voor iemand zoals ik, ondanks mijn leven zoals het nu is en alles wat ik heb meegemaakt?

Ik heb jarenlang gestreden voor mijn dromen en doelen ondanks alle oneerlijke tegenslagen en ongevraagde pech in mijn leven om te staan waar ik nu sta in mijn leven. Mensen die veel minder hebben meegemaakt en veel meer hulp en steun hebben gekregen dan ik, staan alsnog veel slechter in hun leven nu en hebben veel minder succeservaringen dan ik met liefde en aantrekkelijk zijn voor het andere geslacht. Waar ligt dat aan?

aikidoka schreef: ↑

07-11-2023 06:52

Je negeert mijn vragen wat je psychiater zegt over je kinderwens. Doe je dat bewust?

Als je drugsverslaving nu onder controle is, waarom ga je dan niet weer werken? Ik ziu zsm een gezond ritme erin slijten.

Die zeg dat ik prima kinderen kan hebben en goed opvoeden, ik ben een hoog functionerende schizofreen.