Relaties
alle pijlers
Wat moet ik nu?!
zondag 20 januari 2008 om 18:22
Sinds een aantal maanden hangt mijn relatie aaneen zijden draadje. 1 januari was het al officieel 'uit' maar er kwam toch weer een verzoening tot stand. Helaas zonder succes bleek al snel. Dus ook nu weer hebben we besloten elkaar even met rust te laten. Maar ik vind het zo moeilijk. Na mijn scheiding heb ik het alleen zijn heel moeilijk gevonden (al mijn vriendinnen zijn getrouwd, en hebben kinderen). Nu heb ik sinds 3 jaar weer een relatie. Hij heeft kinderen, ik heb kinderen. Zij spelen met elkaar, we ondernemen veel gezamelijk, gaan 2 á 3 keer per jaar op vakantie. En dat zou dan weer allemaal wegvallen, voor mij en de kids. Ik begrijp dat dat geen reden is om de relatie aan te houden. Maar de alleen de gedachte aan het feit dat ik mijn kids het moet vertellen maakt me misselijk. En ook voor mezelf ben ik bang voor de toekomst.
Een behoorlijk onsamenhangend verhaal; dat is de chaos in mn kop
Wie herkent dit en heeft raad?
Een behoorlijk onsamenhangend verhaal; dat is de chaos in mn kop
Wie herkent dit en heeft raad?
zondag 20 januari 2008 om 19:00
Hij is extreem jaloers, zonder reden!!!
Dit klinkt heel kinderachtig maar het is echt zwaar om mee om te gaan.
Het komt dus voor dat hij heel de avond zit te griepen omdat ik mn buurman vriendelijk gedag zeg, om maar een klein voorbeeld te noemen.
Of ik bereid ben om een slechte relatie genoegen te nemen;
Ik was dat eigenlijk wel, voor mn kinderen maar eerlijk gezegd ook wel voor mn zelf.
Eigenlijk andersom van wat iedereen beweert:'Liever een slechte relatie, dan geen'. Maar het lukt me gewoon niet meer. Er is iedere week wel wat aan de hand (de kinderen merken er weinig tot niets van). Ik moet me voortdurend verdedigen, verantwoorden, enz. En nogmaals om niets! Ik ben spontaan maar niet flirterig, ik ga amper uit, werk 30 uur in de zorg (geen mannelijke collega te zien), als sport doe ik Pilates (no man), draag maat 42 (dus geen wauw-figuur), en mn kids zijn mn leven (een echte moeder dus).
Kortom geen type waarvan alle mannen denken: Dit is ze! En toch is hij jaloers.
Wat speelt er bij jou?
Dit klinkt heel kinderachtig maar het is echt zwaar om mee om te gaan.
Het komt dus voor dat hij heel de avond zit te griepen omdat ik mn buurman vriendelijk gedag zeg, om maar een klein voorbeeld te noemen.
Of ik bereid ben om een slechte relatie genoegen te nemen;
Ik was dat eigenlijk wel, voor mn kinderen maar eerlijk gezegd ook wel voor mn zelf.
Eigenlijk andersom van wat iedereen beweert:'Liever een slechte relatie, dan geen'. Maar het lukt me gewoon niet meer. Er is iedere week wel wat aan de hand (de kinderen merken er weinig tot niets van). Ik moet me voortdurend verdedigen, verantwoorden, enz. En nogmaals om niets! Ik ben spontaan maar niet flirterig, ik ga amper uit, werk 30 uur in de zorg (geen mannelijke collega te zien), als sport doe ik Pilates (no man), draag maat 42 (dus geen wauw-figuur), en mn kids zijn mn leven (een echte moeder dus).
Kortom geen type waarvan alle mannen denken: Dit is ze! En toch is hij jaloers.
Wat speelt er bij jou?
zondag 20 januari 2008 om 19:10
Dat lijkt me inderdaad erg vervelend! Als je zegt dat je dit gedrag niet acceptabel vindt, wat doet hij dan?
Mijn situatie was anders: ook gescheiden, kindjes die goed met elkaar overweg kunnen maar na anderhalf jaar een punt gezet achter onze relatie omdat hij andere dingen wilde dan ik. Hij zag geen toekomst voor ons en dat was pijnlijk.
Ik weet dus hoe lastig het is om dat tegen je kinderen te zeggen, omdat ze er ook verdriet van hebben. Maar ik herinner mezelf dan aan het feit dat mijn dochters leren dat een relatie wel fijn kan zijn. Dat je elkaar aanvult en elkaar gelukkig maakt.
Jouw kinderen hebben er niets aan als je je ongelukkig voelt omdat je vriend zo bezitterig is. Zou de boodschap kunnen geven dat je elkaar's bezit bent. Lijkt mij geen gelijkwaardige relatie.
En weet jij ook waarom hij jaloers is? Iets in zijn verleden? Vertekend beeld van vrouwen in het algemeen? Of (niet ondenkbaar) zelf een schuinsmarcheerder?
Mijn situatie was anders: ook gescheiden, kindjes die goed met elkaar overweg kunnen maar na anderhalf jaar een punt gezet achter onze relatie omdat hij andere dingen wilde dan ik. Hij zag geen toekomst voor ons en dat was pijnlijk.
Ik weet dus hoe lastig het is om dat tegen je kinderen te zeggen, omdat ze er ook verdriet van hebben. Maar ik herinner mezelf dan aan het feit dat mijn dochters leren dat een relatie wel fijn kan zijn. Dat je elkaar aanvult en elkaar gelukkig maakt.
Jouw kinderen hebben er niets aan als je je ongelukkig voelt omdat je vriend zo bezitterig is. Zou de boodschap kunnen geven dat je elkaar's bezit bent. Lijkt mij geen gelijkwaardige relatie.
En weet jij ook waarom hij jaloers is? Iets in zijn verleden? Vertekend beeld van vrouwen in het algemeen? Of (niet ondenkbaar) zelf een schuinsmarcheerder?
zondag 20 januari 2008 om 19:28
Ik denk dat het maken heeft met iets uit zijn verleden. Hij heeft jong zijn moeder en broertje verloren, en ook op volwassen leeftijd heeft hij dierbaren verloren. Hij was al een hele tijd alleen toen hij mij ontmoette. Ik wil niet te veel op dat hoe en waarom in gaan omdat ik bang ben dat ik door specifieke voorbeelden mijn anonimiteit op dit forum verlies.
Dat je de kids het goede voorbeeld wil geven ben ik met je eens. Ik had dat zeker bij mijn scheiding. Maar nu beleven zij uitsluitend heel veel lol aan hem en zijn kinderen. Ze zijn al verdrietig/nukkig als we op zaterdagavond weer naar ons eigen huis gaan.
Dat je de kids het goede voorbeeld wil geven ben ik met je eens. Ik had dat zeker bij mijn scheiding. Maar nu beleven zij uitsluitend heel veel lol aan hem en zijn kinderen. Ze zijn al verdrietig/nukkig als we op zaterdagavond weer naar ons eigen huis gaan.
zondag 20 januari 2008 om 19:54
Ik denk dat ik nog van hem houd, en wil er dus energie in stoppen.Maar dat moeten we dan allebei willen. Ik wil best in relatietherapie ofzo. Maar hij dus niet. Hij heeft in het verleden teveel met 'geiten-wollen-sokken-figuren' ,zoals hij ze zelf noemt, te maken gehad.
Hoe lang geleden is jouw relatie beeindigd, en hoe ben je daar over heen gekomen?
Hoe lang geleden is jouw relatie beeindigd, en hoe ben je daar over heen gekomen?
zondag 20 januari 2008 om 20:01
Bijna een jaar geleden en er overheen ben ik niet. Denk niet dat ik een goed voorbeeld ben hoor. Coldplay zegt het treffend:
And the hardest part
Was letting go, not taking part
was the hardest part
And the strangest thing
was waiting for that bell to ring
It was the strangest start
I could feel it go down
Bittersweet I could taste in my mouth
Silver line in the cloud
Oh and I wish that I could work it out
And the hardest part
was letting go, not taking part
You really broke my heart, oh
And I tried to sing
But I couldn't think of anything
And that was the hardest part of all
I could feel it go down
You left the sweetest taste in my mouth
The silver line in the cloud
Oh and I, oh and I, I wonder what it's all about
I wonder what it's all about
Everything I know is wrong
Everything I do, it just comes undone
And everything is torn apart
Oh and thats the hardest part, Oh and its the that's the hardest part
Yeah that's the hardest part,oh that's the hardest part
And the hardest part
Was letting go, not taking part
was the hardest part
And the strangest thing
was waiting for that bell to ring
It was the strangest start
I could feel it go down
Bittersweet I could taste in my mouth
Silver line in the cloud
Oh and I wish that I could work it out
And the hardest part
was letting go, not taking part
You really broke my heart, oh
And I tried to sing
But I couldn't think of anything
And that was the hardest part of all
I could feel it go down
You left the sweetest taste in my mouth
The silver line in the cloud
Oh and I, oh and I, I wonder what it's all about
I wonder what it's all about
Everything I know is wrong
Everything I do, it just comes undone
And everything is torn apart
Oh and thats the hardest part, Oh and its the that's the hardest part
Yeah that's the hardest part,oh that's the hardest part
zondag 20 januari 2008 om 20:07
Denk dat je voor jezelf op een rij moet zetten wat jij belangrijk vindt in deze relatie. En dat je geen concessies moet doen voor de balangrijke punten. Maar wat je wel kan doen, is met een beetje afstand kijken naar de situatie. Wat gebeurt er, wat doet het met jou? en wat met hem? en kun je dat zo veranderen zodat je er allebei gelukkig van wordt?
Het doet er niet toe hoe je het probleem aanpakt, als je het maar samen doet.
Ik wil je wel waarschuwen voor verkeerde aannames: Jij schrijft dat zijn jaloezie veroorzaakt zou kunnen zijn door het kwijtraken van mensen in het verleden. Dat lijkt mij niet erg logisch. Jaloezie zit meer in vertrouwen in anderen en in zelfvertrouwen. Vaak zie je juist bindingsangst bij mannen die deze achtergrond hebben.
Hoop dat het je lukt om weer met hem in gesprek te gaan. Is hij nu erg bezig om je terug te winnen? Of hoor je niets van hem?
Het doet er niet toe hoe je het probleem aanpakt, als je het maar samen doet.
Ik wil je wel waarschuwen voor verkeerde aannames: Jij schrijft dat zijn jaloezie veroorzaakt zou kunnen zijn door het kwijtraken van mensen in het verleden. Dat lijkt mij niet erg logisch. Jaloezie zit meer in vertrouwen in anderen en in zelfvertrouwen. Vaak zie je juist bindingsangst bij mannen die deze achtergrond hebben.
Hoop dat het je lukt om weer met hem in gesprek te gaan. Is hij nu erg bezig om je terug te winnen? Of hoor je niets van hem?
zondag 20 januari 2008 om 21:16
Jaloezie komt veel voor bij mensen met verlatingsangst, en verlatingsangst bij mensen die dierbaren (met name in hun jeugd) hebben verloren.
Hij is nu niet bezig om mij terug te winnen. Ik heb hem gevraagd om mijn even met rust te laten zodat ik mn gevoelens op een rijtje kan krijgen, en dat doet ie tot op heden.Nou moet ik zeggen dat hij daar ook wel te trots voor is. Bovendien vindt hij dat ik mijn relatie onder druk zet door geen rekening met zijn jaloerse gevoelens te houden.
Mooie tekst trouwens van Coldplay. Maar rot voor je dat je er niet overheen ben. Wat onderneem je hiervoor, of wacht je tot het over is, dat kan ook heel efficient zijn.
Hij is nu niet bezig om mij terug te winnen. Ik heb hem gevraagd om mijn even met rust te laten zodat ik mn gevoelens op een rijtje kan krijgen, en dat doet ie tot op heden.Nou moet ik zeggen dat hij daar ook wel te trots voor is. Bovendien vindt hij dat ik mijn relatie onder druk zet door geen rekening met zijn jaloerse gevoelens te houden.
Mooie tekst trouwens van Coldplay. Maar rot voor je dat je er niet overheen ben. Wat onderneem je hiervoor, of wacht je tot het over is, dat kan ook heel efficient zijn.
zondag 20 januari 2008 om 22:39
Ik onderneem niets , ik denk dat het gewoon moet slijten. Heb intussen wel even iets gehad met iemand anders maar merkte dat mijn gevoel niet goed zat. En dus niet toe aan een andere relatie.
Soms spreek ik de oude liefde nog en dan merk ik dat ik ook niet terug zou willen omdat het niet meer klopt. Daarom onderneem ik ook niets. Eerst maar eens laten slijten en me concentreren op mezelf en de kinderen.
Als alleenstaande moeder heb je genoeg aan je hoofd om de boel draaiende te houden, ik verveel me nooit. En als ik weer eens iemand tegenkom, leuk. Maar ik ben niet meer op zoek.
Soms spreek ik de oude liefde nog en dan merk ik dat ik ook niet terug zou willen omdat het niet meer klopt. Daarom onderneem ik ook niets. Eerst maar eens laten slijten en me concentreren op mezelf en de kinderen.
Als alleenstaande moeder heb je genoeg aan je hoofd om de boel draaiende te houden, ik verveel me nooit. En als ik weer eens iemand tegenkom, leuk. Maar ik ben niet meer op zoek.
zondag 20 januari 2008 om 23:09
Playmobil, ik heb even geen tijd om een hele tekst te schrijven, alleen dit:
Dat meneer jaloers is, heeft NIETS met jou te maken - maar 100% met hem- (verleden, ex-relaties, geen goed zelfbeeld etc)
Hij zou in therapie moeten om dit zo snel mogelijk op te lossen, als hij niet aan hemzelf werkt, dan zal er niets (0,0%) veranderen aan jullie relatie!
Weetje wat het mooie is? Vaak kunnen dit soort problemen erg snel opgelost worden met bv. cognitieve therapie.
Maar goed, de vraag is: is dit het 'echte' probleem in jullie relatie?
Dat meneer jaloers is, heeft NIETS met jou te maken - maar 100% met hem- (verleden, ex-relaties, geen goed zelfbeeld etc)
Hij zou in therapie moeten om dit zo snel mogelijk op te lossen, als hij niet aan hemzelf werkt, dan zal er niets (0,0%) veranderen aan jullie relatie!
Weetje wat het mooie is? Vaak kunnen dit soort problemen erg snel opgelost worden met bv. cognitieve therapie.
Maar goed, de vraag is: is dit het 'echte' probleem in jullie relatie?
maandag 21 januari 2008 om 01:26
quote:playmobil schreef op 20 januari 2008 @ 19:00:
Ik ben spontaan maar niet flirterig, ik ga amper uit, werk 30 uur in de zorg (geen mannelijke collega te zien), als sport doe ik Pilates (no man), draag maat 42 (dus geen wauw-figuur), en mn kids zijn mn leven (een echte moeder dus).
Kortom geen type waarvan alle mannen denken: Dit is ze! Playmobil, WAUW, kreeft
Ik ben spontaan maar niet flirterig, ik ga amper uit, werk 30 uur in de zorg (geen mannelijke collega te zien), als sport doe ik Pilates (no man), draag maat 42 (dus geen wauw-figuur), en mn kids zijn mn leven (een echte moeder dus).
Kortom geen type waarvan alle mannen denken: Dit is ze! Playmobil, WAUW, kreeft
maandag 21 januari 2008 om 07:35
quote:Valencia schreef op 20 januari 2008 @ 23:09:
Weetje wat het mooie is? Vaak kunnen dit soort problemen erg snel opgelost worden met bv. cognitieve therapie.
Maar goed, de vraag is: is dit het 'echte' probleem in jullie relatie?
Ik weet dat dat een oplossing zou kunnen bieden, ik heb het probleem nl besproken met mn huisarts.
Ik hoopte dat het woord 'cognitief' hem wel aan zou spreken. Hij heeft een hekel aan rollenspel gedoe. Maar hij wil niet.
Ik zie zelf in dat er dan niets gaat veranderen, en ik weet dat ik dit niet meer kan handelen. Dat betekent dus; einde relatie!
Maar aangezien dit het echte probleem is, is het heel frustrerend.
Het is nl een probleem om niets wezenlijks, maar het onstaat in zijn zieke hoofd.
Weetje wat het mooie is? Vaak kunnen dit soort problemen erg snel opgelost worden met bv. cognitieve therapie.
Maar goed, de vraag is: is dit het 'echte' probleem in jullie relatie?
Ik weet dat dat een oplossing zou kunnen bieden, ik heb het probleem nl besproken met mn huisarts.
Ik hoopte dat het woord 'cognitief' hem wel aan zou spreken. Hij heeft een hekel aan rollenspel gedoe. Maar hij wil niet.
Ik zie zelf in dat er dan niets gaat veranderen, en ik weet dat ik dit niet meer kan handelen. Dat betekent dus; einde relatie!
Maar aangezien dit het echte probleem is, is het heel frustrerend.
Het is nl een probleem om niets wezenlijks, maar het onstaat in zijn zieke hoofd.
maandag 21 januari 2008 om 08:31
Dan moet jij je nu dus concentreren op loslaten. Niet leuk, hardstikke niet leuk en zwaar.
Bij mij hielp het om door te gaan met alledaagse dingen. En mijn leven (baan, huis, opvoeding, vrienden) eens onder de loep te nemen. Wat heb ik allemaal en wat kan ik nog doen om het nóg fijner te maken? Simpelweg je keuken gaan opruimen en schoonmaken (bij voorkeur als de kinderen niet thuis zijn, zodat tranen kunnen rollen) kan al zoveel losmaken. Het ruimt én lekker op én laat je verwerken wat er gebeurt is.
Klinkt stom maar ik krijg voor mijn gevoel weer grip op mijn leven. Op veel dingen heb je geen invloed. Je kunt niet veranderen dat hij aan zijn jaloezie gaat werken maar je kunt wel zorgen dat jullie leven weer op de rails komt.
Wat ik wel zou doen, als je strals wat meer rust hebt, is afspraken met hem maken over de kinderen. Kunnen ze nog contact hebben? En hoe vinden jullie dat? Willen ze dat eigenlijk?
Anyway: hou je taai meid! Komt goed met jou!
Bij mij hielp het om door te gaan met alledaagse dingen. En mijn leven (baan, huis, opvoeding, vrienden) eens onder de loep te nemen. Wat heb ik allemaal en wat kan ik nog doen om het nóg fijner te maken? Simpelweg je keuken gaan opruimen en schoonmaken (bij voorkeur als de kinderen niet thuis zijn, zodat tranen kunnen rollen) kan al zoveel losmaken. Het ruimt én lekker op én laat je verwerken wat er gebeurt is.
Klinkt stom maar ik krijg voor mijn gevoel weer grip op mijn leven. Op veel dingen heb je geen invloed. Je kunt niet veranderen dat hij aan zijn jaloezie gaat werken maar je kunt wel zorgen dat jullie leven weer op de rails komt.
Wat ik wel zou doen, als je strals wat meer rust hebt, is afspraken met hem maken over de kinderen. Kunnen ze nog contact hebben? En hoe vinden jullie dat? Willen ze dat eigenlijk?
Anyway: hou je taai meid! Komt goed met jou!
maandag 21 januari 2008 om 14:28
Bedankt voor je begrip, en steun Bloesem!
Tja loslaten, ik denk dat er niets anders opzit.
Dat van dat contact tussen de kinderen dat is mischien wel mogelijk. Moet nog even denken hoe ik dat kan regelen. Ik wil hem nl voorlopig niet zien. Ik hoop dat mijn liefde voor hem snel afneemt. Ik houd mezelf steeds voor; Hoe leuk is iemand die je niet vertrouwt, regelmatig boos en chaggerijnig (uit jaloezie) is, en niet wil werken aan zn relatie?
Tja loslaten, ik denk dat er niets anders opzit.
Dat van dat contact tussen de kinderen dat is mischien wel mogelijk. Moet nog even denken hoe ik dat kan regelen. Ik wil hem nl voorlopig niet zien. Ik hoop dat mijn liefde voor hem snel afneemt. Ik houd mezelf steeds voor; Hoe leuk is iemand die je niet vertrouwt, regelmatig boos en chaggerijnig (uit jaloezie) is, en niet wil werken aan zn relatie?
maandag 21 januari 2008 om 16:59
Dat is ook al herkenbaar: hoe leuk is iemand die niet voor je (mij) wil gaan? jammer genoeg kun je niet alle rotgevoelens wegredeneren en komt er ook nog een beetje ouderwetsch verwerken bij kijken.
Meestal helpt fysieke afstand wel goed in het begin. En hufterig gedrag van zijn kant, dat ook. Alhoewel, of dat nou leuk is???
Meestal helpt fysieke afstand wel goed in het begin. En hufterig gedrag van zijn kant, dat ook. Alhoewel, of dat nou leuk is???
maandag 21 januari 2008 om 18:54
quote:Bloesem schreef op 21 januari 2008 @ 16:59:
Dat En hufterig gedrag van zijn kant, dat ook. Alhoewel, of dat nou leuk is???
Maar het helpt wel.
Het volgende waar ik tegen op zie is een gesprek waarin de relatie beeindigd wordt. Het kan zijn dat hij lauw reageert (trots?), maar wat ook mogelijk is is het besef dat hij nu te ver is gegaan, en me kwijt raakt. Ik zou er ook van balen als ik het halve gesprek zit te janken.
Mischien moet ik mezelf maar eens onderwerpen aan een rollenspel.
Dat En hufterig gedrag van zijn kant, dat ook. Alhoewel, of dat nou leuk is???
Maar het helpt wel.
Het volgende waar ik tegen op zie is een gesprek waarin de relatie beeindigd wordt. Het kan zijn dat hij lauw reageert (trots?), maar wat ook mogelijk is is het besef dat hij nu te ver is gegaan, en me kwijt raakt. Ik zou er ook van balen als ik het halve gesprek zit te janken.
Mischien moet ik mezelf maar eens onderwerpen aan een rollenspel.
maandag 21 januari 2008 om 20:47
Ja énig, dan bel je mij en doen we een dump-oefening!
Maar serieus: Denk goed na over wat je wil. En als hij toch concessies wil doen, ik hoeverre je daarin mee kunt/wilt gaan En als je écht de relatie wil verbreken, ga je hem dat vertellen. Jankend of niet, maakt niet uit. Het zou ook onderkoeld zijn als je emotieloos de boodschap zou brengen en daarna GTST gaat kijken.
Maar serieus: Denk goed na over wat je wil. En als hij toch concessies wil doen, ik hoeverre je daarin mee kunt/wilt gaan En als je écht de relatie wil verbreken, ga je hem dat vertellen. Jankend of niet, maakt niet uit. Het zou ook onderkoeld zijn als je emotieloos de boodschap zou brengen en daarna GTST gaat kijken.
maandag 21 januari 2008 om 20:56
En net nu ik voor denk dat ik er uit ben zegt mn moeder: "Joh, met iedere vent is wel wat. Hij is verder toch goed voor je, en voor je kinderen."
En aangezien ik op het moment zo labiel ben als een.....eh, als een wat eigenlijk? Ik neem nog wat langer de tijd voor ik knopen doorhak. Ik heb nog niets van hem gehoord, dus ik heb de tijd ook.
Waar ik zo blij mee ben is dat ik mn eigen huis heb en het ook financieel redelijk voor elkaar heb. Dat ik niet op zijn verzoek van samenwonen en zelfs trouwen ben in gegaan (vanwege zijn jaloezie). Als ik nu weer, zoals bij mijn scheiding, moest verhuizen en helemaal opnieuw zou moeten starten. Pfff!
En aangezien ik op het moment zo labiel ben als een.....eh, als een wat eigenlijk? Ik neem nog wat langer de tijd voor ik knopen doorhak. Ik heb nog niets van hem gehoord, dus ik heb de tijd ook.
Waar ik zo blij mee ben is dat ik mn eigen huis heb en het ook financieel redelijk voor elkaar heb. Dat ik niet op zijn verzoek van samenwonen en zelfs trouwen ben in gegaan (vanwege zijn jaloezie). Als ik nu weer, zoals bij mijn scheiding, moest verhuizen en helemaal opnieuw zou moeten starten. Pfff!
woensdag 23 januari 2008 om 15:28
Het is uit!
Hij belde gisteravond, en toen was het eigenlijk al snel besloten
Ik kan niet meer tegen zijn jaloerse gedrag, hij kan dat niet onderdrukken, hij wil niet in therapie, ik wil geen concessies meer doen (ik zou niet weten welke)
Ik zie in de toekomst alleen maar meer problemen komen. Bijv. mijn bijna 7-jarige zoon wil graag op voetballen, daar krioelt het van de mannen.
Ik kan toch moeilijk zeggen dat hij daar niet op mag omdat mama`s vriend dat niet kan hebben...
Dus klaar.
Dat is realistisch bekeken, maar het doet wel enorm veel zeer.
Zeker omdat het probleem iets is wat niet bestaat, alleen in zijn hoofd.
Hij belde gisteravond, en toen was het eigenlijk al snel besloten
Ik kan niet meer tegen zijn jaloerse gedrag, hij kan dat niet onderdrukken, hij wil niet in therapie, ik wil geen concessies meer doen (ik zou niet weten welke)
Ik zie in de toekomst alleen maar meer problemen komen. Bijv. mijn bijna 7-jarige zoon wil graag op voetballen, daar krioelt het van de mannen.
Ik kan toch moeilijk zeggen dat hij daar niet op mag omdat mama`s vriend dat niet kan hebben...
Dus klaar.
Dat is realistisch bekeken, maar het doet wel enorm veel zeer.
Zeker omdat het probleem iets is wat niet bestaat, alleen in zijn hoofd.
vrijdag 25 januari 2008 om 22:53
quote:playmobil schreef op 23 januari 2008 @ 15:28:
Het is uit!
Hij belde gisteravond, en toen was het eigenlijk al snel besloten
Ik kan niet meer tegen zijn jaloerse gedrag, hij kan dat niet onderdrukken, hij wil niet in therapie, ik wil geen concessies meer doen (ik zou niet weten welke)
Ik zie in de toekomst alleen maar meer problemen komen. Bijv. mijn bijna 7-jarige zoon wil graag op voetballen, daar krioelt het van de mannen.
Ik kan toch moeilijk zeggen dat hij daar niet op mag omdat mama`s vriend dat niet kan hebben...
Dus klaar.
Dat is realistisch bekeken, maar het doet wel enorm veel zeer.
Zeker omdat het probleem iets is wat niet bestaat, alleen in zijn hoofd.
Klinkt erg verstandig maar wat klote dat je weer pijn hebt.
Kom op meid, je komt er wel! Rouw maar, heb verdriet en probeer intussen te genieten van je kindjes.
Jouw leven, daar gaat het vanaf nu om. Maak er iets moois van!
Het is uit!
Hij belde gisteravond, en toen was het eigenlijk al snel besloten
Ik kan niet meer tegen zijn jaloerse gedrag, hij kan dat niet onderdrukken, hij wil niet in therapie, ik wil geen concessies meer doen (ik zou niet weten welke)
Ik zie in de toekomst alleen maar meer problemen komen. Bijv. mijn bijna 7-jarige zoon wil graag op voetballen, daar krioelt het van de mannen.
Ik kan toch moeilijk zeggen dat hij daar niet op mag omdat mama`s vriend dat niet kan hebben...
Dus klaar.
Dat is realistisch bekeken, maar het doet wel enorm veel zeer.
Zeker omdat het probleem iets is wat niet bestaat, alleen in zijn hoofd.
Klinkt erg verstandig maar wat klote dat je weer pijn hebt.
Kom op meid, je komt er wel! Rouw maar, heb verdriet en probeer intussen te genieten van je kindjes.
Jouw leven, daar gaat het vanaf nu om. Maak er iets moois van!
