Relaties
alle pijlers
Wat zou jij doen????
zaterdag 15 december 2007 om 16:26
Na een relatie van een jaar is het teneinde...en waarom....omdat ik met mijn dochter niet 1,5 uur van mijn ouders vandaan wil wonen, mijn dochter naar een andere school wil doen omdat het juist nu zo goed met haar gaat doordat er stabiliteit is en omdat ik van baan moet veranderen en nooit een soortgelijke baan danwel salaris terugkrijg. Mijn vriend was het daar mee eens en wilde daarom wel naar hier verhuizen....echter ben ik daarna gaan twijfelen.....en of dat aan de relatie lag of aan al die 10 maanden lang op en neer rijden van en naar dat wist ik toen niet.....Achteraf blijkt dat door alle dingen en alles te snel is gegaan ik nu een burn out heb. Mijn vriend heeft inmiddels aangegeven voorlopig toch nog niet naar hier te willen verhuizen, mede door mijn twijfel....logisch natuurlijk....maar wat zou een oplossing zijn?????
Moet ik echt wachten tot de liefde sterk genoeg blijkt en hij alsnog hier naar toe wil komen.....alle voor- en nadelen op een rij gezet is het voor hem heb beste hier te komen. Hij kan hier qua carriere ook beter groeien dat weet hij ....
Zijn er mensen die ervaring hebben???? hoe is jullie relatie afgelopen toen je zover van elkaar vandaan woonde??? en waren er ook kids in het spel???? was de liefde echt sterk genoeg ??? Voelde het gelijk al goed genoeg om alles op te willen geven????
Ik zit zo in twijfel....
Ik weet als ik wel ga ik heimwee krijg en dan heb ik heel veel op het spel gezet voor niks.....pfffff het is zo'n lastige keuze....
Moet ik echt wachten tot de liefde sterk genoeg blijkt en hij alsnog hier naar toe wil komen.....alle voor- en nadelen op een rij gezet is het voor hem heb beste hier te komen. Hij kan hier qua carriere ook beter groeien dat weet hij ....
Zijn er mensen die ervaring hebben???? hoe is jullie relatie afgelopen toen je zover van elkaar vandaan woonde??? en waren er ook kids in het spel???? was de liefde echt sterk genoeg ??? Voelde het gelijk al goed genoeg om alles op te willen geven????
Ik zit zo in twijfel....
Ik weet als ik wel ga ik heimwee krijg en dan heb ik heel veel op het spel gezet voor niks.....pfffff het is zo'n lastige keuze....
zaterdag 15 december 2007 om 17:39
Toen ik mijn man leerde kennen woonden wij bijna 2 uur rijden van elkaar vandaan. Op vrijdagavond reed ik naar hem toe (omdat hij soms ook een dag of nacht in het weekend moest werken) en op maandagochtend ging ik dan weer terug (ik had op maandag altijd vrij). Toch ging dat ons snel tegenstaan, en binnen 3 maanden zijn we gaan samenwonen in zijn woonplaats. Ik heb dus alles opgegeven, maar heb daar nooit een moment spijt van gehad. Ik heb zelf geen kinderen, hij heeft 2 volwassen kinderen.
Je moet zelf bepalen wat het zwaarste voor je weegt, dat kan een ander niet doen. Als je er niet voor de volle 100% achterstaat dan heeft dat een oorzaak. Kan gevoelsmatig of verstandelijk zijn, maar zolang je niet op beide fronten een goed gevoel erover hebt loop je méér risiko spijt te krijgen van je beslissing als dat het gewoon helemaal goed voelt. Zaak om dus bij jezelf na te gaan waar je twijfels vandaan komen.
Marion
Je moet zelf bepalen wat het zwaarste voor je weegt, dat kan een ander niet doen. Als je er niet voor de volle 100% achterstaat dan heeft dat een oorzaak. Kan gevoelsmatig of verstandelijk zijn, maar zolang je niet op beide fronten een goed gevoel erover hebt loop je méér risiko spijt te krijgen van je beslissing als dat het gewoon helemaal goed voelt. Zaak om dus bij jezelf na te gaan waar je twijfels vandaan komen.
Marion
zaterdag 15 december 2007 om 17:44
Ik vind dat je je situatie nogal onduidelijk beschreven hebt. Hoe oud is je dochter, is ze van jullie samen, Waarom moet je van baan veranderen als je nooit een soortgelijk salaris zou kunnen vinden, waarom wil je vriend niet daarheen als zijn kansen daar toch beter zijn, etc.
Maar als ik het goed begrijp wil je gewoon weten hoe andere mensen een long distance relatie hebben ervaren?
Ik heb het een paar maanden gedaan en vond het niet leuk. Ik ben naar hem toe verhuisd.
Mij lijkt het dus verre van ideaal, maar voor anderen kan het misschien wel werken.
Maar als ik het goed begrijp wil je gewoon weten hoe andere mensen een long distance relatie hebben ervaren?
Ik heb het een paar maanden gedaan en vond het niet leuk. Ik ben naar hem toe verhuisd.
Mij lijkt het dus verre van ideaal, maar voor anderen kan het misschien wel werken.
zaterdag 15 december 2007 om 18:19
Mijn dochter is nu 4,5 jaar. In de tijd dat wij elkaar leerde kennen was ze 3,5 jaar en ik was net dik een half jaar gescheiden. In die tijd is zij in april toen ze 4 jaar werd naar de instroomklas gegaan om te wennen. Ik had besloten daarheen te gaan maar nog niet wetende wat het eigenlijk teweeg zou brengen bij mijn dochter...eerst een scheiding verwerken en nieuwe school mijn ouders die ze heel veel ziet etc....ik had een roze bril op en had besloten daarheen te gaan, maar achteraf wist ik dat ik dat niet had moeten doen...die beslissing maken en heb dus besloten het niet te doen.
Ik krijg mss wel dezelfde baan terug maar zeker niet meer met hetzelfde salaris...dat weet ik uit ervaringen van eerdere sollicitaties.
Omdat ik doordat alles in een stroomversnelling is gegaan ik een rotgevoel heb gekregen en niet wist of dat de twijfel van de relatie was wist mijn vriend niet meer of het nu wel zo'n goed idee was voor hem om zijn baan (ook al kan hij hier beter groeien) op te moeten geven en zijn vrienden en sport en noem maar op....bang dat als hij uiteindelijk hier zou zijn ik mss weer zou gaan twijfelen.....dus wel logisch...maar we durven of willen nu beide de stap niet te zetten terwijl we wel weten dat we in elkaar de ware hebben gevonden....
Mss is het zo iets duidelijker....
Maar ik ben idd benieuwd wat andere doen bij een long distance relatie en waarom voelde zijn wel dat ze de goede keuze maakte daarheen te gaan.
Ik ben van mening dat ik met mijn kind meer opgeef dan hij...maar daar zijn de meningen mss ook over verdeeld.
groetjes
Ik krijg mss wel dezelfde baan terug maar zeker niet meer met hetzelfde salaris...dat weet ik uit ervaringen van eerdere sollicitaties.
Omdat ik doordat alles in een stroomversnelling is gegaan ik een rotgevoel heb gekregen en niet wist of dat de twijfel van de relatie was wist mijn vriend niet meer of het nu wel zo'n goed idee was voor hem om zijn baan (ook al kan hij hier beter groeien) op te moeten geven en zijn vrienden en sport en noem maar op....bang dat als hij uiteindelijk hier zou zijn ik mss weer zou gaan twijfelen.....dus wel logisch...maar we durven of willen nu beide de stap niet te zetten terwijl we wel weten dat we in elkaar de ware hebben gevonden....
Mss is het zo iets duidelijker....
Maar ik ben idd benieuwd wat andere doen bij een long distance relatie en waarom voelde zijn wel dat ze de goede keuze maakte daarheen te gaan.
Ik ben van mening dat ik met mijn kind meer opgeef dan hij...maar daar zijn de meningen mss ook over verdeeld.
groetjes
zaterdag 15 december 2007 om 18:45
Als je twijfelt kan je volgens mij beter geen knopen door gaan hakken. Ik begrijp dat de situatie niet ideaal is, maar misschien kan je nu beter van het moment genieten en je niet heel erg druk gaan maken over wat, hoe, wanneer als iemand zou gaan verhuizen. Waarom heb je twijfels? Is dat gewoon uit angst om alles op te geven om hem alles op te laten geven of twijfel je echt over jullie relatie?
Neem je rust en leg jezelf geen druk op om nu te beslissen. Dan komt het vanzelf.
Ik schrijf bij het topic longdistance (sorry, maar 1,5 uur is geen londistance voor mij
) en ik heb geleerd dat ik niet nú hoef te beslissen. Heeft me heel veel rust gegeven. Ik heb dan wel geen kind, maar ook jij hoeft niet nu een knoop door te hakken.
Neem je rust en leg jezelf geen druk op om nu te beslissen. Dan komt het vanzelf.
Ik schrijf bij het topic longdistance (sorry, maar 1,5 uur is geen londistance voor mij
) en ik heb geleerd dat ik niet nú hoef te beslissen. Heeft me heel veel rust gegeven. Ik heb dan wel geen kind, maar ook jij hoeft niet nu een knoop door te hakken.
zaterdag 15 december 2007 om 19:02
hoi Fille,
De twijfel die ik had was meer het feit dat er in de afgelopen maanden veel gebeurd is......al 10-11 maanden lang ga ik om het weekend naar hem toe en als mijn dochter bij haar vader is kwam hij hierheen. Ik heb in die tijd alles met hem samen gedaan en geen tijd meer gehad voor mezelf....dan kwam er nog bij dat mijn dochter naar school ging, ik een halve dag meer ben gaan werken en dus een relatie op aan het bouwen was terwijl er ook nog andere dingen op mijn pad kwamen...dit weer de 1e relatie is na mijn scheiding en alles in een stroomversnelling ging...daar kwam de twijfel vandaan...maar inmiddels weet ik dat ik voor de volle 100% voor de relatie wil gaan.
Ik had ook al besloten daar te gaan wonen en had mijn eigen huis ook al verkocht...en we hadden daar al een huis gekocht....dat heb ik dus op het laatste moment teruggedraaid omdat ik me dus ineens besefte wat ik allemaal op moest geven en er dus achter kwam dat ik dat niet moest doen omdat dat niet goed voelde.
Hij had aangegeven dan wel naar hier te gaan verhuizen en dus zouden we het huis wat we samen gekochte hadden weer verkopen en hierheen gaan.....
Echter doordat ik daarna ging een rotgevoel kreeg wat achteraf een burn out bleek te zijn van de afgelopen 11 maanden....heeft hij nu zoiets van ja, ik heb hier nu dat huis en ik heb ook weer mijn vrienden meer gezien en mijn sport opgepakt en al (hij heeft zijn vrienden ook minder gezien in de afgelopen 11 maanden) en daarom wil hij nu niet de beslissing maken om toch hierheen te gaan.
Hij geeft aan dat als de liefde sterk genoeg is het wel goed komt...maar is dat wel zo....en wat dan???? komt hij dan alsnog hierheen of moeten we dan de middenweg kiezen.....dan hoef ik wel niet mijn baan op te geven maar wel mijn dochter uit haar nu stabiele omgeving halen die ze juist zo hard nodig heeft.
Idd is 1,5 uur niet echt long distance...maar tis toch niet makkelijk
De twijfel die ik had was meer het feit dat er in de afgelopen maanden veel gebeurd is......al 10-11 maanden lang ga ik om het weekend naar hem toe en als mijn dochter bij haar vader is kwam hij hierheen. Ik heb in die tijd alles met hem samen gedaan en geen tijd meer gehad voor mezelf....dan kwam er nog bij dat mijn dochter naar school ging, ik een halve dag meer ben gaan werken en dus een relatie op aan het bouwen was terwijl er ook nog andere dingen op mijn pad kwamen...dit weer de 1e relatie is na mijn scheiding en alles in een stroomversnelling ging...daar kwam de twijfel vandaan...maar inmiddels weet ik dat ik voor de volle 100% voor de relatie wil gaan.
Ik had ook al besloten daar te gaan wonen en had mijn eigen huis ook al verkocht...en we hadden daar al een huis gekocht....dat heb ik dus op het laatste moment teruggedraaid omdat ik me dus ineens besefte wat ik allemaal op moest geven en er dus achter kwam dat ik dat niet moest doen omdat dat niet goed voelde.
Hij had aangegeven dan wel naar hier te gaan verhuizen en dus zouden we het huis wat we samen gekochte hadden weer verkopen en hierheen gaan.....
Echter doordat ik daarna ging een rotgevoel kreeg wat achteraf een burn out bleek te zijn van de afgelopen 11 maanden....heeft hij nu zoiets van ja, ik heb hier nu dat huis en ik heb ook weer mijn vrienden meer gezien en mijn sport opgepakt en al (hij heeft zijn vrienden ook minder gezien in de afgelopen 11 maanden) en daarom wil hij nu niet de beslissing maken om toch hierheen te gaan.
Hij geeft aan dat als de liefde sterk genoeg is het wel goed komt...maar is dat wel zo....en wat dan???? komt hij dan alsnog hierheen of moeten we dan de middenweg kiezen.....dan hoef ik wel niet mijn baan op te geven maar wel mijn dochter uit haar nu stabiele omgeving halen die ze juist zo hard nodig heeft.
Idd is 1,5 uur niet echt long distance...maar tis toch niet makkelijk
zaterdag 15 december 2007 om 19:17
Ik denk echt dat je jezelf niet zo onder druk moet zetten om nu te beslissen. Zoals je al schrijft is er veel gebeurd de laatste tijd. Is je burn out al helemaal over? Ik kan me voorstellen dat je nog heel erg op je tellen moet letten. Je bent dus ook nog niet heel lang gescheiden.
Hij wil dus wel verhuizen, maar niet nu. Niet bang zijn dat jullie relatie overgaat als je niet meteen gaat samenwonen. Ik denk dat je vriend gelijk heeft. Overhaast samen gaan wonen is ook niet goed voor je relatie. Nu kan je je eerst met jezelf bezig houden en kunnen jullie allebei even tijd aan jullie vrienden en eigen bezigheden besteden. Als jullie allebei weer lekker in jullie vel zitten is het een stuk makkelijker om te gaan beslissen.
Hij wil dus wel verhuizen, maar niet nu. Niet bang zijn dat jullie relatie overgaat als je niet meteen gaat samenwonen. Ik denk dat je vriend gelijk heeft. Overhaast samen gaan wonen is ook niet goed voor je relatie. Nu kan je je eerst met jezelf bezig houden en kunnen jullie allebei even tijd aan jullie vrienden en eigen bezigheden besteden. Als jullie allebei weer lekker in jullie vel zitten is het een stuk makkelijker om te gaan beslissen.
zaterdag 15 december 2007 om 20:35
Nou ja het is zo dat hij al heeft gezegd dat we maar even onze eigen weg moeten gaan...dus hij heeft in feite de relatie al op een laag pitje gezet...c.q. beeindigd....
En we hadden eigenlijk al besloten te gaan samenwonen, wisten dat we wilde trouwen en nog kids wilde van ons samen.....gewoon de ware gevonden, al geloofde we daar beide niet in.....toen we elkaar tegenkwamen wisten we het....en tuurlijk zou ik nu niet overhaasten maar ik wil ook geen jaren meer wachten. Ik heb al een kind en wil niet over 5 jaar nog eens aan kinderen beginnen...dus tijd speelt natuurlijk wel een rol.
De burn-out is er pas onlangs uitgekomen dus dat is nog niet over...dat zou wel heel snel zijn.
Volgende week ga ik naar hem toe...ik hoop dat we dan nog kunnen praten over wat er nu allemaal gebeurd is...en we mss als we elkaar nu na dik 1,5 maand weer gaan zien we en vooral hij zekert voelt dat we bij elkaar horen....mss dat hij dan de tijd wil nemen onze relatie wil voortzetten en uiteindelijk hierheen komen.
En we hadden eigenlijk al besloten te gaan samenwonen, wisten dat we wilde trouwen en nog kids wilde van ons samen.....gewoon de ware gevonden, al geloofde we daar beide niet in.....toen we elkaar tegenkwamen wisten we het....en tuurlijk zou ik nu niet overhaasten maar ik wil ook geen jaren meer wachten. Ik heb al een kind en wil niet over 5 jaar nog eens aan kinderen beginnen...dus tijd speelt natuurlijk wel een rol.
De burn-out is er pas onlangs uitgekomen dus dat is nog niet over...dat zou wel heel snel zijn.
Volgende week ga ik naar hem toe...ik hoop dat we dan nog kunnen praten over wat er nu allemaal gebeurd is...en we mss als we elkaar nu na dik 1,5 maand weer gaan zien we en vooral hij zekert voelt dat we bij elkaar horen....mss dat hij dan de tijd wil nemen onze relatie wil voortzetten en uiteindelijk hierheen komen.
zaterdag 15 december 2007 om 21:10
Oh ik had even gemist dat jullie nu uit elkaar zijn. Dan zou ik eerst even wachten voor het volgende gesprek afwachten voordat je je druk gaat maken over wie waarheen gaat verhuizen. Plus dat je midden in een burnout zit, dus dan zou ik ook even tijd voor mezelf nemen. Verhuizingen zijn één van de stressvolste dingen. Denk je zelf dat dit het moment is om dan te gaan verhuizen en samenwonen? En je hoeft het niet meteen jaren uit te stellen. Wat zijn drie of vier maanden op een mensenleven?
Maar goed, zoals gezegd, wacht eerst even het gesprek af.
Maar goed, zoals gezegd, wacht eerst even het gesprek af.
zaterdag 15 december 2007 om 21:44
Nee het is idd niet iets wat dan nu zou moeten gebeuren, maar we hadden eigenlijk afgesproken dat hij hier zou komen wonen en we zouden dan in jan. ons huis daar waar hij woont verkopen...echter door mijn twijfel die er later nog bij kwam of eigenlijk mijn gevoel wat later de burn out bleek te zijn en zeker niet mijn liefde voor hem is hij weer gaan twijfelen en wil het nu niet aan om hierheen te komen...en het lijkt hem beter om even helemaal ieder apart verder te gaan....terwijl ik gewoon diep van binnen weet dat hij dat ook niet wil. Dat hij supergraag bij mij wil zijn en hij (nog) niet hierheen wil komen behalve als hij mss over een aantal maanden voelt dat de liefde zo sterk is...dan zal hij het wel doen....en ik weet diep van binnen ook dat ik voor hem wil gaan maar ik wil gewoon de stap niet nemen weg te gaan waar ik woon, mede ook door mijn dochter.....en ik weet gewoon bijna voor 99% dat ik heimwee krijg en toch weer terugwil dus waarom zou ik dan mijn dochter meeslepen voor een jaar naar een andere school bijv. en weg van haar vader en mijn ouders...en ik ben dan mijn baan kwijt die ik zeker niet meer terug ga krijgen. Ik werk er ook al dik 12 jaar dus heb al het e.e.a. opgebouwd en hij werkt nu net 3 jaar op zijn huidige baan waar hij niet verder kan groeien...
Nou ja lastig allemaal....maar we zullen het gesprek maar afwachten....mss komt er wel meer aan het ligt...en mss is het zo dat hij zich zo goed voelt me weer te zien.....pfffff voel me wel klote....niet dat ik nu een keuze moet maken maar ben zo bezig met of er geen andere oplossing is...of dat het mss ook zo is dat als we beide nu de keuze niet maken of we idd wel de ware hebben gevonden in elkaar al voelt dat wel zo.....
Nou ja lastig allemaal....maar we zullen het gesprek maar afwachten....mss komt er wel meer aan het ligt...en mss is het zo dat hij zich zo goed voelt me weer te zien.....pfffff voel me wel klote....niet dat ik nu een keuze moet maken maar ben zo bezig met of er geen andere oplossing is...of dat het mss ook zo is dat als we beide nu de keuze niet maken of we idd wel de ware hebben gevonden in elkaar al voelt dat wel zo.....
