Relaties
alle pijlers
weekend / latrelatie
donderdag 30 mei 2024 om 13:49
Mijn vriend en ik hebben al een aantal jaar een lat-relatie. Beiden komen uit een moeilijk huwelijk en scheiding. Beiden een eigen woning, inwonende (oudere) kinderen. We wonen en werken niet bij elkaar in de buurt (lees reisafstand meer dan 100 km)
Tot nu toe was ik tevreden met de situatie zoals ie is. Zag mezelf niet zo snel weer samenwonen en vind dat met inwonende kinderen ook niet wenselijk. Maar de laatste tijd heb ik er meer moeite mee dat er wat dat betreft geen perspectief is. Verstandelijk weet ik wel dat trouwen of samenwonen geen goed idee is, en ik heb ook altijd gezegd ik ga nooit meer trouwen. Maar mijn gevoel zegt wat anders. Trouwen kan sowieso al niet want beiden een koophuis (en als je trouwt ben je automatisch fiscaal partners ook al woon je niet samen). Samenwonen is praktisch gezien, vanwege de reisafstand naar werk, en inwonende kinderen, niet haalbaar. Door de week zien we elkaar om diezelfde reden ook niet of nauwelijks. De weekenden zijn we meestal wel samen bij hem of bij mij. We hebben dus eigenlijk een weekendrelatie. Loop ook tegen praktische dingen aan, zoals dat we beiden nagenoeg fulltime werken en hij of ik in het weekend soms ook wat thuis moeten klussen, dus of bij de een of bij de ander blijven er dingen liggen. Ik merk dat het me zwaar begint te vallen en ik het soms echt mis als er door de weeks iets is, dat we niet zomaar even bij elkaar langs kunnen, familie dingen waar ik niet mee heen kan door de weeks of in het weekend dat de kinderen bij mij zijn, iemand om op terug te vallen, gezelligheid, ik weet het niet, ik vind het niet meer zo ideaal als ik het in begin vond. Hoe houden anderen hun weekend/latrelatie leuk?
Tot nu toe was ik tevreden met de situatie zoals ie is. Zag mezelf niet zo snel weer samenwonen en vind dat met inwonende kinderen ook niet wenselijk. Maar de laatste tijd heb ik er meer moeite mee dat er wat dat betreft geen perspectief is. Verstandelijk weet ik wel dat trouwen of samenwonen geen goed idee is, en ik heb ook altijd gezegd ik ga nooit meer trouwen. Maar mijn gevoel zegt wat anders. Trouwen kan sowieso al niet want beiden een koophuis (en als je trouwt ben je automatisch fiscaal partners ook al woon je niet samen). Samenwonen is praktisch gezien, vanwege de reisafstand naar werk, en inwonende kinderen, niet haalbaar. Door de week zien we elkaar om diezelfde reden ook niet of nauwelijks. De weekenden zijn we meestal wel samen bij hem of bij mij. We hebben dus eigenlijk een weekendrelatie. Loop ook tegen praktische dingen aan, zoals dat we beiden nagenoeg fulltime werken en hij of ik in het weekend soms ook wat thuis moeten klussen, dus of bij de een of bij de ander blijven er dingen liggen. Ik merk dat het me zwaar begint te vallen en ik het soms echt mis als er door de weeks iets is, dat we niet zomaar even bij elkaar langs kunnen, familie dingen waar ik niet mee heen kan door de weeks of in het weekend dat de kinderen bij mij zijn, iemand om op terug te vallen, gezelligheid, ik weet het niet, ik vind het niet meer zo ideaal als ik het in begin vond. Hoe houden anderen hun weekend/latrelatie leuk?
donderdag 30 mei 2024 om 16:55
Wij hebben ook een dag moeten inleveren omdat hij ander werk kreeg en de doordeweekse bezoekjes doorgestreept werden. Dat was best even wennen, ook omdat we specifiek die dag een hele leuke routine hadden. Maar het is niet anders.Purplepeanut schreef: ↑30-05-2024 16:36Wat me denk ik ook opbreekt is dat we eerst meer tijd samen hadden,
Is er meer aan de hand? Dat gevoel krijg ik een beetje omdat je je enorm focust op dat wat niet (meer) is. Vertrouw je hem helemaal? Waar staat jullie samenzijn voor jou voor? Gezien worden? De moeite waard gevonden worden om op te zoeken of tijd voor vrij te maken? Zoiets?
Je vraagt namelijk in je op "wat doen jullie om het leuk te houden" maar volgens mij bedoel je "wat kan ik doen om mijn vriend meer te zien" en dat vind ik een totaal andere vraag.
.
donderdag 30 mei 2024 om 16:56
De vader van mijn kinderen heeft ook een vriendin die ver woont. Haar zoon is nu inmiddels 19 of 20 geloof ik. Zij werkt nu bij hem in de buurt en zij is bij hek ingetrokken. Haar zoon woont dus nu in zijn eentje in Haar oude huis. Ze kan het huis dus nog niet wegdoen maar ze kan wel bij haar vriend verblijven. En zoon vind het heerlijk om min of meer op zichzelf te kunnen wonen.
donderdag 30 mei 2024 om 17:06
Er is niks mis met elkaar en beetje nodig hebben en je completer voelen met 2.
Net alsof samenwonenden afhankelijke zwakkelingen zijn..
Er zijn aan alle relatievormen pro's en contra's
Ik hoorde mijn lief gisteren zeggen dat hij toch veel beter slaapt als we met ons 2 zijn en ik kon niets anders dan dat beamen...
En toch ben ik blij dat we een paar avonden per week niet samen zijn.
Maar to ik begrijp je compleet, een weekend-relatie zou echt niets voor mij zijn en ik lees dat je vanwege kinderen zelfs niet elk weekend samen bent...
En we worden ouder... Hoe doe je dat als iemand (een periode) ziek is en niet meer zo mobiel, altijd zijn kant uit gaan? Er niet kunnen zijn om elkaar wat te ondersteunen en verzorgen wanneer het nodig is want de reistijd naar werk is te lang...
Ik vind het ook niet zo makkelijk to...
Hopelijk geeft de tijd je raad.
Net alsof samenwonenden afhankelijke zwakkelingen zijn..
Er zijn aan alle relatievormen pro's en contra's
Ik hoorde mijn lief gisteren zeggen dat hij toch veel beter slaapt als we met ons 2 zijn en ik kon niets anders dan dat beamen...
En toch ben ik blij dat we een paar avonden per week niet samen zijn.
Maar to ik begrijp je compleet, een weekend-relatie zou echt niets voor mij zijn en ik lees dat je vanwege kinderen zelfs niet elk weekend samen bent...
En we worden ouder... Hoe doe je dat als iemand (een periode) ziek is en niet meer zo mobiel, altijd zijn kant uit gaan? Er niet kunnen zijn om elkaar wat te ondersteunen en verzorgen wanneer het nodig is want de reistijd naar werk is te lang...
Ik vind het ook niet zo makkelijk to...
Hopelijk geeft de tijd je raad.
donderdag 30 mei 2024 om 17:40
Hij heeft ervoor gekozen om verder te gaan wonen ipv om iets dichterbij te zoeken.
Wanneer geen van beide eens stap willen doen in de zin van een huis en baan in een straal van 50 km van elkaar zoeken of een vakantiehuisje huren, dan wel: ik heb bijvoorbeeld een kaart van accor, waarmee ik oa Ibis. Mercure, e.d. met 20 % korting kan boeken en punten spaar die je kan inzetten voor gratis overnachting. Dus vaker op de helft afspreken, desnoods 1 of 2 nachten hotel en grote kinderen idd kunnen prima een 1 of 2 nachten alleen zijn.
Alleen je moet het wel willen regelen. Het feit dat alles: kan niet en wil niet is, doet mij vermoeden dat de relatie niet zo veel voorstelt als jij denkt. Evt een werkster inhuren voor wat blijft liggen.
Als je wil kun je alles praktisch oplossen, bij mij gaat de stofzuiger ook door het huis wanneer ik er niet ben en de kat krijgt eten. Maar het feit dat kan niet en wil niet zo op de voor grond staat, doet mij vermoeden dat hij er misschien niet zo veel zin in heeft als jij.
Ik zou het gesprek aangaan: hoe houden wij het leuk en zo nee: wees dan wel bereid om afscheid te nemen want het houdt je tegen om wel een leuke relatie te hebben.
Wanneer geen van beide eens stap willen doen in de zin van een huis en baan in een straal van 50 km van elkaar zoeken of een vakantiehuisje huren, dan wel: ik heb bijvoorbeeld een kaart van accor, waarmee ik oa Ibis. Mercure, e.d. met 20 % korting kan boeken en punten spaar die je kan inzetten voor gratis overnachting. Dus vaker op de helft afspreken, desnoods 1 of 2 nachten hotel en grote kinderen idd kunnen prima een 1 of 2 nachten alleen zijn.
Alleen je moet het wel willen regelen. Het feit dat alles: kan niet en wil niet is, doet mij vermoeden dat de relatie niet zo veel voorstelt als jij denkt. Evt een werkster inhuren voor wat blijft liggen.
Als je wil kun je alles praktisch oplossen, bij mij gaat de stofzuiger ook door het huis wanneer ik er niet ben en de kat krijgt eten. Maar het feit dat kan niet en wil niet zo op de voor grond staat, doet mij vermoeden dat hij er misschien niet zo veel zin in heeft als jij.
Ik zou het gesprek aangaan: hoe houden wij het leuk en zo nee: wees dan wel bereid om afscheid te nemen want het houdt je tegen om wel een leuke relatie te hebben.
donderdag 30 mei 2024 om 17:51
Nee er is niet meer aan de hand. We zijn allebei enorm gemotiveerd om de relatie in stand te houden. En ik vertrouw hem volkomen. Hij doet er net zo veel voor om elkaar te kunnen blijven zien, en tijd vrij te maken.Rooss4.0 schreef: ↑30-05-2024 16:55Wij hebben ook een dag moeten inleveren omdat hij ander werk kreeg en de doordeweekse bezoekjes doorgestreept werden. Dat was best even wennen, ook omdat we specifiek die dag een hele leuke routine hadden. Maar het is niet anders.
Is er meer aan de hand? Dat gevoel krijg ik een beetje omdat je je enorm focust op dat wat niet (meer) is. Vertrouw je hem helemaal? Waar staat jullie samenzijn voor jou voor? Gezien worden? De moeite waard gevonden worden om op te zoeken of tijd voor vrij te maken? Zoiets?
Je vraagt namelijk in je op "wat doen jullie om het leuk te houden" maar volgens mij bedoel je "wat kan ik doen om mijn vriend meer te zien" en dat vind ik een totaal andere vraag.
Het is meer,deomstandigheden zijn veranderd waardoor we elkaar minder zien, en mijn gevoel is veranderd waardoor ik nu wel zicht zou willen hebben op meer terwijl dat voorheen niet zo was
donderdag 30 mei 2024 om 17:56
Hij is niet verder weg gaan wonen, zijn werk is verhuisd,niet vrijwillig maar door een overname. En dichterbij elkaar verhuizen als er nog kinderen bij je in huis wonen die je graag onderdak wil blijven bieden doe je ook niet zomaar. Althans ikniet en hij ook niet, en zo hoor het ook wat mij betreft, kinderen gaan voor onze eigen wensen.FaceofOZ schreef: ↑30-05-2024 17:40Hij heeft ervoor gekozen om verder te gaan wonen ipv om iets dichterbij te zoeken.
Wanneer geen van beide eens stap willen doen in de zin van een huis en baan in een straal van 50 km van elkaar zoeken of een vakantiehuisje huren, dan wel: ik heb bijvoorbeeld een kaart van accor, waarmee ik oa Ibis. Mercure, e.d. met 20 % korting kan boeken en punten spaar die je kan inzetten voor gratis overnachting. Dus vaker op de helft afspreken, desnoods 1 of 2 nachten hotel en grote kinderen idd kunnen prima een 1 of 2 nachten alleen zijn.
Alleen je moet het wel willen regelen. Het feit dat alles: kan niet en wil niet is, doet mij vermoeden dat de relatie niet zo veel voorstelt als jij denkt. Evt een werkster inhuren voor wat blijft liggen.
Als je wil kun je alles praktisch oplossen, bij mij gaat de stofzuiger ook door het huis wanneer ik er niet ben en de kat krijgt eten. Maar het feit dat kan niet en wil niet zo op de voor grond staat, doet mij vermoeden dat hij er misschien niet zo veel zin in heeft als jij.
Ik zou het gesprek aangaan: hoe houden wij het leuk en zo nee: wees dan wel bereid om afscheid te nemen want het houdt je tegen om wel een leuke relatie te hebben.
Het ligt echt totaal niet aan wat de relatie wel of niet voorstelt.
purplepeanut wijzigde dit bericht op 30-05-2024 17:58
2.11% gewijzigd
donderdag 30 mei 2024 om 17:57
En als het blijft zoals het is, is dat dan voldoende voor je? Want als dat niet zo is zul je toch écht andere keuzes moeten gaan maken.Purplepeanut schreef: ↑30-05-2024 17:51Het is meer,deomstandigheden zijn veranderd waardoor we elkaar minder zien, en mijn gevoel is veranderd waardoor ik nu wel zicht zou willen hebben op meer terwijl dat voorheen niet zo was
.
donderdag 30 mei 2024 om 18:02
Dus hij kan geen andere baan zoeken, zodat je meer tijd hebt samen. Een baan de andere kant op.Purplepeanut schreef: ↑30-05-2024 17:56Hij is niet verder weg gaan wonen, zijn werk is verhuisd,niet vrijwillig maar door een overname. En dichterbij elkaar verhuizen als er nog kinderen bij je in huis wonen die je graag onderdak wil blijven bieden doe je ook niet zomaar. Althans ikniet en hij ook niet, en zo hoor het ook wat mij betreft, kinderen gaan voor onze eigen wensen.
Het ligt echt totaal niet aan wat de relatie wel of niet voorstelt.
Kan er niets of willen jullie niets? Er is niet maar 1 baan op de wereld.
En voor het weekend zoals ik als tip gaf daar willen jullie ook niets mee doen, maar die relatie stelt verder wel veel voor maar niemand wil er wat voor doen of laten?
donderdag 30 mei 2024 om 18:36
Eerst was TO helemaal oké met de status zoals hij was. Nu ineens is er onrust en moet het anders. Moet partner daar zijn baan voor opgeven? Zijn huis?
Misschien is dit een tijdelijk gevoel van TO en staat ze er over een half jaar weer heel anders in.
Ik zou het als partner ook even op zn beloop laten en over langere tijd kijken hoe dit verloopt.
.
donderdag 30 mei 2024 om 18:48
donderdag 30 mei 2024 om 19:17
Als de jongste al 16 is dan hoef je daar toch over een jaar of 2 nauwelijks rekening meer mee te houden en zou je volgens mij moeten kunnen gaan en staan waar je wil. Verhuizen wordt wellicht lastig maar je hoeft in principe niet thuis te zijn voor de kinderen.
Volgens mij is het dus vooral handig als jouw werk in de richting van jouw vriend is zodat je makkelijk na je werk daarheen kan of vanuit hem naar je werk kan gaan. En voor jouw vriend natuurlijk hetzelfde. Jammer dat hij wat werk betreft een andere keuze heeft gemaakt. Dat helpt natuurlijk niet. Maar uitzichtloos hoeft dat volgens mij niet te zijn. Je kan altijd van baan wisselen als je elkaar vaker wil zien.
Volgens mij is het dus vooral handig als jouw werk in de richting van jouw vriend is zodat je makkelijk na je werk daarheen kan of vanuit hem naar je werk kan gaan. En voor jouw vriend natuurlijk hetzelfde. Jammer dat hij wat werk betreft een andere keuze heeft gemaakt. Dat helpt natuurlijk niet. Maar uitzichtloos hoeft dat volgens mij niet te zijn. Je kan altijd van baan wisselen als je elkaar vaker wil zien.
donderdag 30 mei 2024 om 19:57
Oef, dat is toch niet haalbaar? 17:00 uur uit je werk, anderhalf uur reizen, 18:30 daar zijn, tot 21:00 uur (ofzo) en dan weer naar huis en 22:30 uur thuis zijn. Niet mijn idee van fijn tijd met elkaar doorbrengen.DokterTinus schreef: ↑30-05-2024 18:48100 km is nu toch ook niet zo ver dat je doordeweeks niet eens bij elkaar kunt zijn?
Misschien lukt bij elkaar slapen dan niet, maar je ziet elkaar dan wel.
Of zijn jullie werktijden zo verschillend dat jullie nooit gelijk vrij hebben?
Vraag aan TO: waarom ervaar je geen perspectief? Mijn kinderen zijn over ca 6 jaar zelfstandig genoeg om alleen thuis te blijven. Daar heb ik me nu in mijn lat relatie ook op ingesteld en dat voelt helemaal oké.
donderdag 30 mei 2024 om 20:29
Lastig to en ik begrijp je wel. Alleen heb ik al vanaf het begin gezegd wel te willen samenwonen uiteindelijk. Alleen wanneer dat is nog lastig te voorspellen. Komt bij dat ik mijn kinderen altijd heb.
Maar ik ben het afspreken en reizen zat en zou het fijn vinden meer het dagelijkse leven te delen. Alleen voor mijn vriend heeft dat wel meer impact. En we moeten ook rekening houden met alle kinderen.
Ik ben het wel eens met de rest het is ook een mindset. Nu ik me er minder druk om maak en accepteer dat het voor nu zo is heb ik er wat meer vrede mee. Maar het blijft moeilijk een lat relatie.
Maar ik ben het afspreken en reizen zat en zou het fijn vinden meer het dagelijkse leven te delen. Alleen voor mijn vriend heeft dat wel meer impact. En we moeten ook rekening houden met alle kinderen.
Ik ben het wel eens met de rest het is ook een mindset. Nu ik me er minder druk om maak en accepteer dat het voor nu zo is heb ik er wat meer vrede mee. Maar het blijft moeilijk een lat relatie.
donderdag 30 mei 2024 om 20:43
Ik zou 100 km wel erg ver vinden en ik zou het ook jammer vinden om elkaar minder te zien in plaats van meer.
Ik heb ook een lat-relatie, wij zijn elk weekend samen. Daarnaast vaak nog een keer doordeweeks en als een van ons vrij is. Wat ik zelf zou missen op zo’n afstand is het slecht kunnen vermengen van de levens samen. Het blijven al snel twee compleet andere levens waar je in het weekend even bij de ander in stapt.
Wat ik zelf belangrijk vind is dat wij ook als er iets is, ook wel kunnen regelen dat we naar elkaar toe kunnen omdat de afstand niet te te ver is, naar een afspraak in het ziekenhuis bijvoorbeeld. Verder zal in de toekomst altijd van iemand (of allebei) gevraagd worden alles achter te laten wat je hebt opgebouwd als je bij elkaar zou willen wonen. Ik begrijp jouw bedenkingen dus heel goed.
Ik heb ook een lat-relatie, wij zijn elk weekend samen. Daarnaast vaak nog een keer doordeweeks en als een van ons vrij is. Wat ik zelf zou missen op zo’n afstand is het slecht kunnen vermengen van de levens samen. Het blijven al snel twee compleet andere levens waar je in het weekend even bij de ander in stapt.
Wat ik zelf belangrijk vind is dat wij ook als er iets is, ook wel kunnen regelen dat we naar elkaar toe kunnen omdat de afstand niet te te ver is, naar een afspraak in het ziekenhuis bijvoorbeeld. Verder zal in de toekomst altijd van iemand (of allebei) gevraagd worden alles achter te laten wat je hebt opgebouwd als je bij elkaar zou willen wonen. Ik begrijp jouw bedenkingen dus heel goed.
.
donderdag 30 mei 2024 om 20:47
Herkenbare situatie, wij latten ook maar ik merkte dat de tijd die het nog duurt voordat mijn kinderen mij niet meer nodig hebben te ver weg is voor een lat relatie.
Ik dacht dat ik het wel kon maar het brak mij zo op dat ik alleen nog maar bezig was in mijn hoofd met het gebrek aan perspectief. Het was daarom echt uit elkaar gaan of toch zien hoe we gaan samenwonen en dat voor elkaar gaan krijgen op een manier die voor iedereen haalbaar is. Dat betekent echt wel lastige keuzes maken, niet alles is praktisch maar wij kwamen tot de conclusie dat we niet zonder elkaar door wilde.
Het is aan jou om te voelen of je dit kan volhouden, het je gaat opbreken of dat jullie toch ondanks alle moeilijkheden jullie levens gaan samenvoegen.
Dikke knuffel voor jou, ik snap hoe het je kan bezighouden.
Ik dacht dat ik het wel kon maar het brak mij zo op dat ik alleen nog maar bezig was in mijn hoofd met het gebrek aan perspectief. Het was daarom echt uit elkaar gaan of toch zien hoe we gaan samenwonen en dat voor elkaar gaan krijgen op een manier die voor iedereen haalbaar is. Dat betekent echt wel lastige keuzes maken, niet alles is praktisch maar wij kwamen tot de conclusie dat we niet zonder elkaar door wilde.
Het is aan jou om te voelen of je dit kan volhouden, het je gaat opbreken of dat jullie toch ondanks alle moeilijkheden jullie levens gaan samenvoegen.
Dikke knuffel voor jou, ik snap hoe het je kan bezighouden.
donderdag 30 mei 2024 om 22:44
Herkenbaar! Wij wonen dichterbij elkaar, maar ik heb jongere kinderen die altijd bij mij zijn.
Daardoor is er weinig flexibiliteit en speelt onze relatie zich grotendeels in de weekenden in mijn huis en met mijn kinderen af. Vaak worden we ook geleefd door praktische zaken en afspraken en is er weinig ruimte voor wat tijd met z’n tweeën.
Mijn partner geeft de laatste tijd steeds vaker aan dat hij perspectief en groei in onze relatie mist. Ik snap hem, maar weet niet hoe ik het structureel kan oplossen. Een keer oppas regelen, er een nachtje tussenuit… dat kan natuurlijk, maar daardoor verandert de situatie niet wezenlijk. Kunnen jullie wel goed met elkaar praten over hoe jullie de relatie nu ervaren en wat mogelijkheden zijn om het ‘leuker’ te maken?
Daardoor is er weinig flexibiliteit en speelt onze relatie zich grotendeels in de weekenden in mijn huis en met mijn kinderen af. Vaak worden we ook geleefd door praktische zaken en afspraken en is er weinig ruimte voor wat tijd met z’n tweeën.
Mijn partner geeft de laatste tijd steeds vaker aan dat hij perspectief en groei in onze relatie mist. Ik snap hem, maar weet niet hoe ik het structureel kan oplossen. Een keer oppas regelen, er een nachtje tussenuit… dat kan natuurlijk, maar daardoor verandert de situatie niet wezenlijk. Kunnen jullie wel goed met elkaar praten over hoe jullie de relatie nu ervaren en wat mogelijkheden zijn om het ‘leuker’ te maken?
vrijdag 31 mei 2024 om 10:19
Wij kunnen er wel goed over praten ja, en we willen allebei ook liever de relatie behouden dan verbreken om deze reden.
Qua werk solliciteer ik wel af en toe en hoop dat ik iets vind dat beter bereikbaar is met ov dan nu maar zowel voor hem als mij geldt, we zijn allebei niet meer de jongste en baanzekerheid is voor allebei heel belangrijk ivm koophuis en financieel ondersteunen van studerende kinderen.
Het is echt niet dat we niets willen veranderen maar we gaan gewoon geen stappen nemen waarmee we baan of huisvesting in gevaar brengen voor 1 van beiden. Daarvoor weten we allebei net iets te goed hoe rot je ervoor kan staan na een scheiding.
Ik weet dat de kinderen ooit uit huis gaan, en dat 1 van beiden ooit met pensioen gaat de komende, zeg 5 jaar, maar dat is nog zo lang..Ik hoop het gewoon zo lang leuk te blijven houden maar ik vind het nu moeilijker dan eerst.
Qua werk solliciteer ik wel af en toe en hoop dat ik iets vind dat beter bereikbaar is met ov dan nu maar zowel voor hem als mij geldt, we zijn allebei niet meer de jongste en baanzekerheid is voor allebei heel belangrijk ivm koophuis en financieel ondersteunen van studerende kinderen.
Het is echt niet dat we niets willen veranderen maar we gaan gewoon geen stappen nemen waarmee we baan of huisvesting in gevaar brengen voor 1 van beiden. Daarvoor weten we allebei net iets te goed hoe rot je ervoor kan staan na een scheiding.
Ik weet dat de kinderen ooit uit huis gaan, en dat 1 van beiden ooit met pensioen gaat de komende, zeg 5 jaar, maar dat is nog zo lang..Ik hoop het gewoon zo lang leuk te blijven houden maar ik vind het nu moeilijker dan eerst.
vrijdag 31 mei 2024 om 10:36
Ik snap precies wat je bedoelt, je wil wel maar feitelijk kan je je partner ook geen perspectief bieden wat dit betreft. Een structurele oplossing is er niet echt natuurlijk.ErIetsMooisVanMaken schreef: ↑30-05-2024 22:44Herkenbaar! Wij wonen dichterbij elkaar, maar ik heb jongere kinderen die altijd bij mij zijn.
Daardoor is er weinig flexibiliteit en speelt onze relatie zich grotendeels in de weekenden in mijn huis en met mijn kinderen af. Vaak worden we ook geleefd door praktische zaken en afspraken en is er weinig ruimte voor wat tijd met z’n tweeën.
Mijn partner geeft de laatste tijd steeds vaker aan dat hij perspectief en groei in onze relatie mist. Ik snap hem, maar weet niet hoe ik het structureel kan oplossen. Een keer oppas regelen, er een nachtje tussenuit… dat kan natuurlijk, maar daardoor verandert de situatie niet wezenlijk. Kunnen jullie wel goed met elkaar praten over hoe jullie de relatie nu ervaren en wat mogelijkheden zijn om het ‘leuker’ te maken?
vrijdag 31 mei 2024 om 13:09
5 jaar is nog te overzien. Maar ik snap je wel hoor. Wij zouden over 2 jaar kunnen samenwonen de vraag is of dat dan lukt en een goed idee is. De optie daarna is pas weer 4 jaar later. Ik vind dat ook erg lang en weet niet of ik het zo lang leuk vind dat latten.
Voor nu denk ik het kan echt niet anders maar over 2 kan dat wel en zou ik het moeilijk vinden om het dan niet te doen.
Over 2 jaar is jouw jongste 18 dacht ik te lezen. Kun je wel wat met dat perspectief dat het dan makkelijker is om meerdere dagen samen te zijn? Qua werk zou je dan misschien aan een (vakantie) huisje in het midden kunnen denken oid. Wat haalbaar is qua kosten ook natuurlijk.
Voor nu denk ik het kan echt niet anders maar over 2 kan dat wel en zou ik het moeilijk vinden om het dan niet te doen.
Over 2 jaar is jouw jongste 18 dacht ik te lezen. Kun je wel wat met dat perspectief dat het dan makkelijker is om meerdere dagen samen te zijn? Qua werk zou je dan misschien aan een (vakantie) huisje in het midden kunnen denken oid. Wat haalbaar is qua kosten ook natuurlijk.
vrijdag 31 mei 2024 om 14:21
Ik heb misschien makkelijk praten, ik ben blij met mijn LATrelatie en wil ook absoluut niet meer samenwonen. Wat mij opvalt is dat je het een weekendrelatie noemt, alsof je geen relatie hebt als je niet samen bent, en meermaals schrijft perspectief te missen, alsof je huidige relatie onvolwaardig is. Ook al wonen we niet samen, mijn partner is altijd beschikbaar en steunend en ik voel me altijd met hem verbonden. Oké, niet in praktische zin, als er een kraan lekt ofzo, maar hij is toch niet handig. Kunnen jullie misschien zoeken naar een manier om verbondenheid te voelen als jullie niet in het zelfde huis zijn.
vrijdag 31 mei 2024 om 14:48
Ik snap je helemaal. Ik heb een aantal jaar een lat-relatie gehad en hier ontzettend van genoten. Het houdt de relatie kakelvers.
Toch brak het me op net als jij.
Weinig tijd om andere mensen te zien en ook amper voor klusjes in en om het huis. Ik baalde steeds meer van spullen en kleding inpakken maar ook van de verkeerde dingen bij me hebben. Het elkaar missen en voor elkaar kunnen zorgen maar ook de gewone dagelijkse leven met elkaar doen.
Ook het reizen vond ik aan het einde een opgave worden.
Nu wonen we samen en we hebben qua spanning ingeleverd maar ik ervaar meer rust en vrijheid.
Toch brak het me op net als jij.
Weinig tijd om andere mensen te zien en ook amper voor klusjes in en om het huis. Ik baalde steeds meer van spullen en kleding inpakken maar ook van de verkeerde dingen bij me hebben. Het elkaar missen en voor elkaar kunnen zorgen maar ook de gewone dagelijkse leven met elkaar doen.
Ook het reizen vond ik aan het einde een opgave worden.
Nu wonen we samen en we hebben qua spanning ingeleverd maar ik ervaar meer rust en vrijheid.
vrijdag 31 mei 2024 om 15:26
Hier ook herkenning. Wij hebben ook al 7 jaar een LAT relatie en inwonende kinderen waardoor we ook niet samen willen wonen voorlopig. Wel wonen we dichtbij elkaar, wat het wel wat makkelijker maakt.
Wij zijn wel van plan samen te gaan wonen als de kinderen op zichzelf gaan, maar dat kan nog wel even duren. Daarom hebben we besloten volgend jaar ceremonieel te gaan trouwen. Het wordt geen huwelijk voor de wet (want onhandig qua fiscaal partnerschap) maar een huwelijk uit liefde: een ceremonie en een feest waarbij we met onze kinderen en vrienden de liefde te vieren. Voor ons geeft het een fijn gevoel dat we hiermee onze relatie een semi-officieel tintje kunnen geven, en ook naar de buitenwereld uit kunnen dragen: wij horen bij elkaar, ondanks dat het misschien geen traditioneel plaatje is. Is zoiets misschien wat voor jullie?
Wij zijn wel van plan samen te gaan wonen als de kinderen op zichzelf gaan, maar dat kan nog wel even duren. Daarom hebben we besloten volgend jaar ceremonieel te gaan trouwen. Het wordt geen huwelijk voor de wet (want onhandig qua fiscaal partnerschap) maar een huwelijk uit liefde: een ceremonie en een feest waarbij we met onze kinderen en vrienden de liefde te vieren. Voor ons geeft het een fijn gevoel dat we hiermee onze relatie een semi-officieel tintje kunnen geven, en ook naar de buitenwereld uit kunnen dragen: wij horen bij elkaar, ondanks dat het misschien geen traditioneel plaatje is. Is zoiets misschien wat voor jullie?
maandag 3 juni 2024 om 06:50
We wonen wel 100 km uit elkaar maar vriends werk is 150 km van mij vandaan, ik kan je verzekeren dat dat in de spits geen doen is. Althans niet om regelmatig te doen. Andersom is het voor mij ook geen succes naar mijn werk vanaf hem in de spits de a2 afrijden (en geen flexibele werktijden zodat ik de spits ook niet kan mijden.
Het is geen onwil het is simpelweg niet iets wat we regelatig gaan doen omdat het helemaal niet praktisch is.
Ik zoek de antwoorden dan ook niet in het doordeweeks vaker afspreken of je kinderen redden zichzelf. En ook niet in het "je relatie stelt zeker niet zo veel voor" Ik zoek een manier om er vrede mee te hebben dat dit is wat het is en ervaringen van anderen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
