weekend / latrelatie

Mijn vriend en ik hebben al een aantal jaar een lat-relatie. Beiden komen uit een moeilijk huwelijk en scheiding. Beiden een eigen woning, inwonende (oudere) kinderen. We wonen en werken niet bij elkaar in de buurt (lees reisafstand meer dan 100 km)
Tot nu toe was ik tevreden met de situatie zoals ie is. Zag mezelf niet zo snel weer samenwonen en vind dat met inwonende kinderen ook niet wenselijk. Maar de laatste tijd heb ik er meer moeite mee dat er wat dat betreft geen perspectief is. Verstandelijk weet ik wel dat trouwen of samenwonen geen goed idee is, en ik heb ook altijd gezegd ik ga nooit meer trouwen. Maar mijn gevoel zegt wat anders. Trouwen kan sowieso al niet want beiden een koophuis (en als je trouwt ben je automatisch fiscaal partners ook al woon je niet samen). Samenwonen is praktisch gezien, vanwege de reisafstand naar werk, en inwonende kinderen, niet haalbaar. Door de week zien we elkaar om diezelfde reden ook niet of nauwelijks. De weekenden zijn we meestal wel samen bij hem of bij mij. We hebben dus eigenlijk een weekendrelatie. Loop ook tegen praktische dingen aan, zoals dat we beiden nagenoeg fulltime werken en hij of ik in het weekend soms ook wat thuis moeten klussen, dus of bij de een of bij de ander blijven er dingen liggen. Ik merk dat het me zwaar begint te vallen en ik het soms echt mis als er door de weeks iets is, dat we niet zomaar even bij elkaar langs kunnen, familie dingen waar ik niet mee heen kan door de weeks of in het weekend dat de kinderen bij mij zijn, iemand om op terug te vallen, gezelligheid, ik weet het niet, ik vind het niet meer zo ideaal als ik het in begin vond. Hoe houden anderen hun weekend/latrelatie leuk?