Relaties
alle pijlers
Weer gevoelens voor mijn ex...opnieuw loslaten of niet?
zaterdag 21 juli 2007 om 10:53
Hoi allemaal,
Op dit moment voel ik me verdrietig en ook in de war. Vind het fijn dat ik hier even mijn verhaal kwijt kan.
Ik heb 4 jaar een relatie gehad met een jongen....We hebben altijd vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten een heel sterke band met elkaar gehad die niet over is gegaan. Ook niet nadat ik er dus een punt achter zette. De relatie heb ik anderhalf jaar geleden verbroken. Er speelden meerdere redenen mee. Eén van de belangrijkste dingen was dat hij verslaafd was aan gamen wat als gevolg had dat hij in zijn ontwikkeling bleef hangen. Ik was altijd druk bezig met mijn studie, werk en hobbies. Hij woonde thuis, begon aan meedere studies die allemaal in de soep liepen door zijn voorliefde voor het gamen. Hij had geen zelfdiscipline en wist niet wat hij wilde. Op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik moest doen en meende ik dat het ook voor hem misschien beter zou zijn om vrijgezel te zijn Ik dacht dat hij beter aan zijn problemen kon werken als hij niet ook nog bezig moest zijn met mij in een relatie...dat de druk dan minder zou zijn.
Hij heeft erg veel verdriet gehad van de breuk. Daar heb ik heel veel met hem over gepraat. We zijn nog steeds heel goede vrienden en hebben altijd intensief contact gehad. Ook toen ik na een dik half jaar weer een nieuwe relatie kreeg is ons contact intensief gebleven. MIjn huidige vriend vond dat heel in het begin prima, maar vrij snel kwamen er vragen van zijn kant. Hij kon niet begrijpen dat ik überhaupt behoefte aan contact met mijn ex, laat staan een vriendschap.
Ongeveer een jaar nadat het uit was, merkte ik aan mezelf dat ik mijn ex en bepaalde dingen uit de relatie begon te missen..(Ik was toen een 4-5 maanden met mijn huidige vriend samen.) Ik heb daar toen met niemand over gepraat...wist niet wat ik ermee aan moest. Kon het ook niet met mijn vriend delen, want ik zou hem daar veel pijn mee doen. Dit gevoel is zo een tijdje onder de oppervlakte gebleven. Heb het eigenlijk weggeduwd, en dacht dat normaal was...dat het vanzelf snel weg zou gaan. Met mijn huidige vriend liep het toen heel goed en we zijn toen zelfs gaan samenwonen.
Echter, kort na het samenwonen ontstonden er problemen...Ik zat niet lekker meer in mn vel. Ik wist niet meer of mijn vriend nog wel leuk vond. Ik heb toen veel met mijn ex gepraat over hoe ik me voelde, want ik had het gevoel dat hij me het best begreep. Ik heb hem toen ook verteld dat ik hem miste en dat ik veel terugdacht aan onze relatie. Hij is hier op een heel nuchtere manier mee omgegaan...Hij zei wel dat hem dat niet koud liet, maar dat hij daar niks mee zou doen en veel respect had voor mijn vriend. Dit is nu zo'n 3-4 maanden geleden.
Tussen mijn huidige vriend en ik is het gelukkig snel weer beter gegaan. Ik had ook zoiets van; ik moet het achter me laten...mijn ex is verleden tijd en nu is er gewoon een mooie vriendschap voor in de plaats gekomen..Rationeel dacht ik: 'het is beter zo'....maar mijn gevoelens gingen een andere kant op.
Sinds die tijd is de aantrekkingskracht die ik naar mijn ex toe voelde steeds een stukje gegroeid. In die zin dat ik elke keer als ik hem zag als het ware naar hem toe gezogen werd: ik wilde hem knuffelen, vasthouden...begon zelfs te fantaseren over meer :? Om mezelf te beschermen dacht ik dat ik hem dan misschien maar helemaal niet meer moest zien en sprak ik weinig met hem af op alleen openbare plekken. Als ik hem aankeek dan voelde ik iets...En dit terwijl ik het eerste jaar hier helemaal geen moeite mee had!! Ik voelde me ook schuldig tov mijn huidige vriend...hij moest eens weten! :( Ook tegen mijn ex zei ik niet dat ik me aangetrokken voelde tot hem.
De afgelopen weken speelde de drang en het verlangen dusdanig op dat ik dacht; ik ga NU naar mijn ex toe. Ik deed dat uiteraard niet. En ik spreek normaal niet bij hem thuis af, omdat mijn vriend dat niet leuk vind...Ik kan heel goed begrijpen dat mijn vriend het niet leuk vind dat ik contact heb met mijn ex! Hij zegt, dat hij het gevoel heeft dat er 'nog altijd iets is' tussen mijn ex en mij...en nu begrijp ik wat hij bedoelt. Dat wilde ik eerst niet inzien.
Het is echt om gek van te worden...ik begrijp die drang niet en dat verlangen om bij hem te zijn en hem vast te houden...Is het echt? Of is dit een normaal iets, dat ik het nog niet helemaal verwerkt heb?
Mijn ex heeft al die tijd andere meisjes op afstand gehouden. Hij zegt dat hij iedereen met mij vergelijkt en dat hij daardoor veel te kritisch is. Hij gaf aan dat hij van plan was om meer open te staan voor anderen, omdat hij nu ook weer behoefte heeft aan een relatie. Nu heeft hij vorige week een meisje ontmoet wat misschien wel meer wordt. Het idee dat hij nu een ander leuk gaat vinden doet me pijn. Ik vind van mezelf dat ik me niet moet aanstellen hierin; ik heb notabene allang een andere vriend. En wil hem alle geluk gunnen. Ik heb er ook geen spijt van dat ik het toendertijd uit heb gemaakt. Ik vind namelijk dat zowel mijn ex als ik erg gegroeid zijn als mens en nieuwe dingen hebben geleerd. Ook zit mijn ex weer lekker in zijn vel en daar ben ik erg blij mee!
Ik heb gisteren tegen mijn ex verteld over mijn gevoelens op het moment. Dat ik me tot hem aangetrokken voel en geen raad weet met dit gevoel en niet weet wat het betekent. Hij zei dat hij niet wist dat ik nog steeds ermee zat, dacht dat nu over was bij mij. Hij zei dat hij heel veel pijn heeft gehad van onze breuk en bang is om weer zo'n pijn te voelen. HIj voelt zich nu weer fijn. Hij heeft zoiets van: je hebt nu een ander...zolang dat zo is kan er verder niks. Hij zei ook dat wanneer hij mij ziet hij mij ook erg aantrekkelijk vind en dat ik voor hem zijn ideaal ben. En dat wanneer ik nou eens precies wist wat ik wilde en mijn huidige relatie zou verbreken alles heel anders zou zijn. Dat hij dan niet lang na hoefde te denken. Maar zo is het niet. En hij wil zich niet mengen in een relatie met allerlei ellende van dien.
Terwijl ik dit opschrijf denk ik bij mezelf van...Hij wil zich misschien niet mengen, maar op een bepaalde manier staat hij intussen allang tussen mijn vriend en mij in. Ik weet dat ik het moet loslaten...Het is niet eerlijk tegenover zowel mijn ex als mijn vriend. Ik overzie het niet meer. Voel me in de war en verdrietig. En weet ook niet goed wat ik nu wil.
Zijn er nog meer mensen die soortgelijke ervaringen hebben? Of misschien een verhelderende kijk? In ieder geval bedankt voor het lezen van het verhaal!
Op dit moment voel ik me verdrietig en ook in de war. Vind het fijn dat ik hier even mijn verhaal kwijt kan.
Ik heb 4 jaar een relatie gehad met een jongen....We hebben altijd vanaf het moment dat we elkaar ontmoetten een heel sterke band met elkaar gehad die niet over is gegaan. Ook niet nadat ik er dus een punt achter zette. De relatie heb ik anderhalf jaar geleden verbroken. Er speelden meerdere redenen mee. Eén van de belangrijkste dingen was dat hij verslaafd was aan gamen wat als gevolg had dat hij in zijn ontwikkeling bleef hangen. Ik was altijd druk bezig met mijn studie, werk en hobbies. Hij woonde thuis, begon aan meedere studies die allemaal in de soep liepen door zijn voorliefde voor het gamen. Hij had geen zelfdiscipline en wist niet wat hij wilde. Op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik moest doen en meende ik dat het ook voor hem misschien beter zou zijn om vrijgezel te zijn Ik dacht dat hij beter aan zijn problemen kon werken als hij niet ook nog bezig moest zijn met mij in een relatie...dat de druk dan minder zou zijn.
Hij heeft erg veel verdriet gehad van de breuk. Daar heb ik heel veel met hem over gepraat. We zijn nog steeds heel goede vrienden en hebben altijd intensief contact gehad. Ook toen ik na een dik half jaar weer een nieuwe relatie kreeg is ons contact intensief gebleven. MIjn huidige vriend vond dat heel in het begin prima, maar vrij snel kwamen er vragen van zijn kant. Hij kon niet begrijpen dat ik überhaupt behoefte aan contact met mijn ex, laat staan een vriendschap.
Ongeveer een jaar nadat het uit was, merkte ik aan mezelf dat ik mijn ex en bepaalde dingen uit de relatie begon te missen..(Ik was toen een 4-5 maanden met mijn huidige vriend samen.) Ik heb daar toen met niemand over gepraat...wist niet wat ik ermee aan moest. Kon het ook niet met mijn vriend delen, want ik zou hem daar veel pijn mee doen. Dit gevoel is zo een tijdje onder de oppervlakte gebleven. Heb het eigenlijk weggeduwd, en dacht dat normaal was...dat het vanzelf snel weg zou gaan. Met mijn huidige vriend liep het toen heel goed en we zijn toen zelfs gaan samenwonen.
Echter, kort na het samenwonen ontstonden er problemen...Ik zat niet lekker meer in mn vel. Ik wist niet meer of mijn vriend nog wel leuk vond. Ik heb toen veel met mijn ex gepraat over hoe ik me voelde, want ik had het gevoel dat hij me het best begreep. Ik heb hem toen ook verteld dat ik hem miste en dat ik veel terugdacht aan onze relatie. Hij is hier op een heel nuchtere manier mee omgegaan...Hij zei wel dat hem dat niet koud liet, maar dat hij daar niks mee zou doen en veel respect had voor mijn vriend. Dit is nu zo'n 3-4 maanden geleden.
Tussen mijn huidige vriend en ik is het gelukkig snel weer beter gegaan. Ik had ook zoiets van; ik moet het achter me laten...mijn ex is verleden tijd en nu is er gewoon een mooie vriendschap voor in de plaats gekomen..Rationeel dacht ik: 'het is beter zo'....maar mijn gevoelens gingen een andere kant op.
Sinds die tijd is de aantrekkingskracht die ik naar mijn ex toe voelde steeds een stukje gegroeid. In die zin dat ik elke keer als ik hem zag als het ware naar hem toe gezogen werd: ik wilde hem knuffelen, vasthouden...begon zelfs te fantaseren over meer :? Om mezelf te beschermen dacht ik dat ik hem dan misschien maar helemaal niet meer moest zien en sprak ik weinig met hem af op alleen openbare plekken. Als ik hem aankeek dan voelde ik iets...En dit terwijl ik het eerste jaar hier helemaal geen moeite mee had!! Ik voelde me ook schuldig tov mijn huidige vriend...hij moest eens weten! :( Ook tegen mijn ex zei ik niet dat ik me aangetrokken voelde tot hem.
De afgelopen weken speelde de drang en het verlangen dusdanig op dat ik dacht; ik ga NU naar mijn ex toe. Ik deed dat uiteraard niet. En ik spreek normaal niet bij hem thuis af, omdat mijn vriend dat niet leuk vind...Ik kan heel goed begrijpen dat mijn vriend het niet leuk vind dat ik contact heb met mijn ex! Hij zegt, dat hij het gevoel heeft dat er 'nog altijd iets is' tussen mijn ex en mij...en nu begrijp ik wat hij bedoelt. Dat wilde ik eerst niet inzien.
Het is echt om gek van te worden...ik begrijp die drang niet en dat verlangen om bij hem te zijn en hem vast te houden...Is het echt? Of is dit een normaal iets, dat ik het nog niet helemaal verwerkt heb?
Mijn ex heeft al die tijd andere meisjes op afstand gehouden. Hij zegt dat hij iedereen met mij vergelijkt en dat hij daardoor veel te kritisch is. Hij gaf aan dat hij van plan was om meer open te staan voor anderen, omdat hij nu ook weer behoefte heeft aan een relatie. Nu heeft hij vorige week een meisje ontmoet wat misschien wel meer wordt. Het idee dat hij nu een ander leuk gaat vinden doet me pijn. Ik vind van mezelf dat ik me niet moet aanstellen hierin; ik heb notabene allang een andere vriend. En wil hem alle geluk gunnen. Ik heb er ook geen spijt van dat ik het toendertijd uit heb gemaakt. Ik vind namelijk dat zowel mijn ex als ik erg gegroeid zijn als mens en nieuwe dingen hebben geleerd. Ook zit mijn ex weer lekker in zijn vel en daar ben ik erg blij mee!
Ik heb gisteren tegen mijn ex verteld over mijn gevoelens op het moment. Dat ik me tot hem aangetrokken voel en geen raad weet met dit gevoel en niet weet wat het betekent. Hij zei dat hij niet wist dat ik nog steeds ermee zat, dacht dat nu over was bij mij. Hij zei dat hij heel veel pijn heeft gehad van onze breuk en bang is om weer zo'n pijn te voelen. HIj voelt zich nu weer fijn. Hij heeft zoiets van: je hebt nu een ander...zolang dat zo is kan er verder niks. Hij zei ook dat wanneer hij mij ziet hij mij ook erg aantrekkelijk vind en dat ik voor hem zijn ideaal ben. En dat wanneer ik nou eens precies wist wat ik wilde en mijn huidige relatie zou verbreken alles heel anders zou zijn. Dat hij dan niet lang na hoefde te denken. Maar zo is het niet. En hij wil zich niet mengen in een relatie met allerlei ellende van dien.
Terwijl ik dit opschrijf denk ik bij mezelf van...Hij wil zich misschien niet mengen, maar op een bepaalde manier staat hij intussen allang tussen mijn vriend en mij in. Ik weet dat ik het moet loslaten...Het is niet eerlijk tegenover zowel mijn ex als mijn vriend. Ik overzie het niet meer. Voel me in de war en verdrietig. En weet ook niet goed wat ik nu wil.
Zijn er nog meer mensen die soortgelijke ervaringen hebben? Of misschien een verhelderende kijk? In ieder geval bedankt voor het lezen van het verhaal!
zaterdag 21 juli 2007 om 12:39
Een ex is niet voor niks een ex ....
Nee mensen kunnen niet veranderen. Mensen kunnen zich aanpassen. Aanpassen vergt liefde en energie. Als de liefde bekoeld of de energie is even minder door een drukke dag op het werk, dan komen al zijn rot eigenschappen zo weer naar boven gedreven.
Een ex is niet voor niks een ex ....
Nee mensen kunnen niet veranderen. Mensen kunnen zich aanpassen. Aanpassen vergt liefde en energie. Als de liefde bekoeld of de energie is even minder door een drukke dag op het werk, dan komen al zijn rot eigenschappen zo weer naar boven gedreven.
Een ex is niet voor niks een ex ....
zaterdag 21 juli 2007 om 15:14
Dank voor je reactie..Ik zie nu dat ik echt een enorme lap tekst heb geschreven :$..dus misschien dat daardoor onduidelijk is waar t voor mij om draait.
Ik heb er nu voornamelijk moeite mee om met de aantrekkingskracht en de gevoelens die ik naar mijn ex toe voel om te gaan..En dat ondanks dat t nu anderhalf jaar uit is, ik het zelf uitgemaakt heb...en ik er het eerste jaar geen helemaal geen moeite mee had...
Hij is zeker niet voor niks een ex. Het is ook niet dat ik hem wil veranderen nu...of dat dat voor mij nog een issue is...bepaalde dingen die ik toen niet leuk vond, doet hij nu nog steeds..Ik besef nu dat dat mijn gevoel niet laat verdwijnen..en dat gevoel zich niet laat wegrationaliseren.
Beide zijn wij erg veranderd en gegroeid in de tijd. Ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar ik zit nu ook niet te denken in termen van weer een relatie met hem aan te gaan. Wil leren omgaan met dit gevoel en die aantrekkingskracht.
Ik heb nu een heel goede vriendschap met hem en wil deze niet kwiijt, maar soms denk ik dat t misschien beter is om hem niet meer te zien ;(
Ik heb er nu voornamelijk moeite mee om met de aantrekkingskracht en de gevoelens die ik naar mijn ex toe voel om te gaan..En dat ondanks dat t nu anderhalf jaar uit is, ik het zelf uitgemaakt heb...en ik er het eerste jaar geen helemaal geen moeite mee had...
Hij is zeker niet voor niks een ex. Het is ook niet dat ik hem wil veranderen nu...of dat dat voor mij nog een issue is...bepaalde dingen die ik toen niet leuk vond, doet hij nu nog steeds..Ik besef nu dat dat mijn gevoel niet laat verdwijnen..en dat gevoel zich niet laat wegrationaliseren.
Beide zijn wij erg veranderd en gegroeid in de tijd. Ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar ik zit nu ook niet te denken in termen van weer een relatie met hem aan te gaan. Wil leren omgaan met dit gevoel en die aantrekkingskracht.
Ik heb nu een heel goede vriendschap met hem en wil deze niet kwiijt, maar soms denk ik dat t misschien beter is om hem niet meer te zien ;(
zaterdag 21 juli 2007 om 23:00
Zit in soort gelijke situatie. Alleen wil het geval dat ik niet een ander heb ontmoet maar hij. We gaan als exen goed met elkaar om, misschien wel te goed. Het voelt gewoon heel erg goed maar wel in ons achterhoofd dat we niet voor niets uit elkaar zijn gegaan. Hij heeft ook vaak het gevoel gehad om bij mij terug te komen maar is niet op dit gevoel ingegaan. Nou is hij iemand tegen gekomen waar hij het heel erg goed mee kan vinden. Nu dit het geval is realliseer ik me ineens dubbel en dwars wat ik kwijt ben. Ik heb gewoon nog heel veel gevoel voor hem en het lijkt of ik opnieuw verliefd op hem ben geworden. Ik denk dus wel dat mensen kunnen veranderen en dat als je gevoel zegt dat je hem graag terug wil je daar voor vechten kunt. Het is inderdaad erg belangrijk dat je niet de relatie opnieuw begint en er na een half jaar achter komt dat er niks is veranderd je moet wel opnieuw beginnen met de zaken helder te krijgen, waarom jullie uit elkaar gegaan enz enz. Maar ik begrijp denk ik een beetje wat je bedoelt. Dit gevoel scheurt je kapot van binnen.
zaterdag 21 juli 2007 om 23:33
Mijn ex en ik zijn nu 3 jaar uit elkaar (hebben 5 jaar een relatie gehad), ik heb er toen een punt achter gezet. Zijn wel vrienden gebleven. Zien elkaar nog regelmatig en hebben ook nog sex met elkaar, ik bespreek ook gewoon mijn nieuwe liefdes met hem en het gaat prima zo. Ik ben niet meer verliefd op hem maar hij wel op mij en dat maakt het soms wel lastig.
