Relaties
alle pijlers
Weinig/geen vrienden kletstopic
dinsdag 5 januari 2021 om 10:58
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.
In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.
Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
woensdag 13 januari 2021 om 18:13
Vrienden die wel geïnteresseerd zijn in je leven en naar je luisteren, zouden dat ook niet doen. Die vragen wat jij wil of wat jij nodig hebt.diyer schreef: ↑13-01-2021 15:50Ik vind het ook niet per se nodig Dianaf, om het 'uit te maken' als het ook anders kan. Maar ik had toevallig die 2 vriendinnen die de subtielere hints niet oppikten, terwijl ik erg mijn best deed het te laten verwateren. Op een gegeven moment kreeg ik echt de vraag waarom ik maar zo weinig contact opnam en toen vond ik het wel zo fair om daarin eerlijk te vertellen dat ik er geen behoefte meer aan had ipv beloftes te maken om beter mijn best te doen, terwijl alles in me zei dat ik niet meer wilde.
Dit waren jeugdvriendinnen vanaf de middelbare school en toen ik over de dertig was, waren we zo anders, dat ik er ook niks leuks meer uithaalde. Het was voor mijn gevoel al jaren erg eenrichtingsverkeer van dames die weinig vermogen hadden zich in te leven in anderen en dat heb ik toch wel een beetje nodig. Ik hou er zelf niet van om met de vuist op tafel te moeten roepen en zeggen : "hallo, je mag ook wel eens oprechte belangstelling tonen in mij of mijn leven en niet alleen maar gemaakt omdat ik je daar op gewezen heb en dat je dan na 1 vraag meteen weer over je eigen drama begint". Of je mag ook wel wat subtieler zijn in kijken of iets werkelijk uitkomt ipv langskomen met je halve familie, terwijl ik druk bezig ben en je uitgebreid gaan nestelen op de bank en mijn opmerkingen dat ik er eigenlijk niet op gerekend had, wegwuiven onder het mom dat ik wel gewoon verder mocht gaan in de keuken en jij je wel met jouw familie op MIJN bank zou vermaken
Echt, als iemand zo'n plaat voor de kop heeft, waarbij ik denk 'waar is je decorum' of moet ik nu echt letterlijk zeggen dat je je boel moet pakken en weg moet gaan, dan is dat niet het type mens voor mij.
Ik weet dat de algemene mening van viva is dat je moet zeggen wat je nodig hebt en zélf duidelijk moet zijn. En hoewel ik dat idd óók heel belangrijk vind, vind ik het óók heel belangrijk dat een vriendin een beetje sensitief is. Dat ze zélf kan bedenken dat een kaartje of belletje als je relatie uit is, wel fijn is. Dat ze zélf kan bedenken om te vragen of iets uitkomt. Dat ze zélf kan bedenken dat ze polshoogte blijft nemen als het uit is met haar relatie en tijdelijk bij mij woont, om even te vragen hoe dat gaat en een aandeel neemt in het huishouden. Ik heb teveel te maken gehad met mensen die nemen zonder te bedenken of de gever dat wel zo fijn vindt. En dan voel ik me in een positie gemaouvreerd, waarbij ik zelf paal en perk moet stellen, waarvan ik vind dat die ander daar een stuk beter mee om had moeten gaan.
Dus als het om vriendschappen gaat, wil ik eigenlijk alleen nog maar contact met vrouwen die er een beetje hetzelfde instaan als ik. Geen botte boerinnen.
Ik moet veel beslissingen maken in mijn werk en die zijn soms heel hard. Voor mezelf vind ik dat echter zo moeilijk.
woensdag 13 januari 2021 om 18:31
Mooi verwoord! Ik herken dit. En ik zie het ook wel veel in m’n omgeving. Dat ik dan hoor dat iemand wat naars is overkomen en dan denk; mens, had me wat laten weten, ik was er graag voor je geweest.diyer schreef: ↑13-01-2021 15:07Mooi. Vind ik erg knap dat je dit zo hebt geuit.
Ik ben er eigenlijk niet goed mee bekend dat ik ruzie maak met een vriendin. Kennelijk voel ik me dan toch niet veilig genoeg om dit te doen. Ik heb maar weinig vriendschappen en die ik heb, zijn langlopende, nog vanuit mijn studententijd. Ik ben zelf nooit een heel open persoon geweest, hoewel ik wel hele diepe gesprekken kan hebben. Maar me kwetsbaar opstellen (bijvoorbeeld huilen, bellen als ik me slecht voel, bellen als ik denk dat ik een ander lastig val) zal ik zelden doen. Dus het is gecreëerde diepgang als iemand snapt wat ik bedoel. Het hoopje mens dat ook fouten maakt, niet perfect is, een zeur kan zijn, ongelijk kan hebben, etc. zal ik maar heel moeilijk kunnen delen. Ik laat -ook binnen vriendschap- vaak alleen maar de buitenkant zien. Ik zal misschien met woorden zeggen dat ik het eventjes lastig heb. Maar ik zal nooit afspreken met een vriendin in mijn pyjama in een onopgeruimd huis, zodat ze letterlijk zou kunnen zien dat ik het idd een beetje moeilijk heb. Ik kan het dus wel een beetje vertellen dat ik betere momenten heb gehad, met een opmerking erachteraan dat "het heus allemaal wel weer goed zal komen". Maar ze zal de impact ervan nooit met eigen ogen zien.
Maar goed, als ik mezelf niet kwetsbaar opstel naar anderen, dan kan ik misschien ook niet verwachten dat anderen het naar mij doen.
woensdag 13 januari 2021 om 21:01
Ja, dat bedoel ik, ongeveer dan.
Dat ik het ergens ook wel prima vind voor nu. Soms mis ik het wel maar vraag mij soms ook af of ik het dan echt mis of dat het meer voorkomt uit gevoel van dat het niet normaal is om zo’n klein wereldje te hebben in vergelijking tot anderen. Om vanuit zo’n reden dan vriendschap te zoeken om maar te voldoen aan het normale plaatje of om niet alleen te eindigen vind ik net oprecht.
Dan spreek ik puur vanuit mijzelf.
Sta er zelf ook dubbel in. Wat ik schrijf, soms vind ik het prima zoals het is. Maar soms mis ik wel wat meer contact. Gewoon lekker een wijntje doen en wat kletsen ofzo. Maar ook niet dagelijks ofzo.
Zit waarschijnlijk nogal vreemd in elkaar.
donderdag 14 januari 2021 om 00:02
Momenteel ben ik eigenlijk wel grotendeels tevreden met mijn vriendenkring.
Deze is gelukkig niet te groot, waardoor het onoverzichtelijk zou gaan worden.
Dat is iets wat ik in het verleden wel heb gehad.
Ca 5 a 6 jaar geleden had ik vrij veel vriendschappen, waarvan ik eigenlijk het gevoel had dat deze niet echt bij mij leken te passen.
Ik voelde me hier op den duur ongelukkig in.
Dat kwam ook doordat ik teveel mensen pleasde en steeds maar weer de indruk wekte dat ik alles 'best' leek te vinden.
Ik was op een verkeerde manier meegaand.
Ik liep op eieren en stelde me hierin vrij angstig en onzeker op.
Daar ben ik tegenwoordig gelukkig wel steeds meer klaar mee.
Toch vind ik het nog steeds wel moeilijk om echt adequaat en zelfverzekerd over te kunnen komen.
Dat is toch wel iets wat mij erg kan achtervolgen.
Deze is gelukkig niet te groot, waardoor het onoverzichtelijk zou gaan worden.
Dat is iets wat ik in het verleden wel heb gehad.
Ca 5 a 6 jaar geleden had ik vrij veel vriendschappen, waarvan ik eigenlijk het gevoel had dat deze niet echt bij mij leken te passen.
Ik voelde me hier op den duur ongelukkig in.
Dat kwam ook doordat ik teveel mensen pleasde en steeds maar weer de indruk wekte dat ik alles 'best' leek te vinden.
Ik was op een verkeerde manier meegaand.
Ik liep op eieren en stelde me hierin vrij angstig en onzeker op.
Daar ben ik tegenwoordig gelukkig wel steeds meer klaar mee.
Toch vind ik het nog steeds wel moeilijk om echt adequaat en zelfverzekerd over te kunnen komen.
Dat is toch wel iets wat mij erg kan achtervolgen.
donderdag 14 januari 2021 om 01:03
❤ lief geschreven van jou. En ik snap wat jij zegt. Maar het inderdaad doen is zo'n grote stap.diyer schreef: ↑13-01-2021 14:46Wat jammer dat jullie dat zo voelen. Echt super zonde. Want ik weet zó zeker dat het nergens voor nodig is. Zou jij een ander ook zo negatief beoordelen als je die niet kent? Nee toch? Dat doen al die anderen nl. ook niet. En stel he, dat er wel 1 of 2 mensen zijn die zo denken, wat zou dat uitmaken op de rest die compleet neutraal daarin staat.
Ik zou iedereen zo graag wensen dat ze wat meer schijt hebben aan de rest vd wereld.
Ik was vorige week een profiel aan het aanmaken op een vriendenonline iets. Gewoon om te kijken of ik daar wat laagdrempeliger vrouwen uit mijn omgeving tegen zou kunnen komen. En ik vroeg mijn zoon uit nieuwsgierigheid welke 5 eigenschappen hij zou opnoemen over mij en als eerste zei hij: "je gaat je eigen weg, bent redelijk ongevoelig voor het oordeel van anderen".
Nu is dat niet altijd positief, want het maakt me ook eigenwijs, tot soms het irritante aan toe. Maar het klopt wel. Ik trek me niet zoveel aan van wat hoort of verwacht wordt en dat helpt heel erg in het niet bang zijn. Dat gun ik jullie ook zo. Niet zo bang zijn voor het oordeel of de mening van een ander. Niet zoveel beren op de weg zien. Gewoon hup, wat kan jou het schelen? Nou en, dan loop je die bezemkast in of verdwaal je en kom je in het verkeerde lokaal terecht. Dan kun je daar om gaan huilen, maar je kunt er ook om lachen en denken 'pfff, wat ben ik toch een chaoot haha".
donderdag 14 januari 2021 om 01:21
Ik herken zo wat jij schrijft. Ik deed dat niet destijds bij die goede vriendin, niet bij het vriendenstel en zelfs niet bij mijn partner. Sommige dingen houd ik gewoon liever bij mijzelf. Of vertel maar de helft idd. En dat zal altijd zo blijven denk ik. Ik vertrouw niemand 100%. Door schade en schande geleerd. En als je het intensief openstellen van jezelf al bij langdurige vriendschappen niet echt doet, dan doe je dat denk ik al helemaal niet bij net opbloeiende vriendschappen. Het gaat niet tot diep in de kern. Maar moet dat? Ik vind zelf niet persé. Dan maar gecreëerde diepgang zoals jij zo mooi zegt. Als dat deel maar wel van de vriendschap maar wel oprecht en puur is. Kan ook heel fijn zijn. Je kan altijd nog zien of je jezelf gedurende de vriendschap wat meer van jezelf laat zien. En toch is dit vaak ook nog lastig. Lastig door vele oorzaken. Ik zie en hoor veel in mijn omgeving. Ik lees er veel over. Echte vriendschap, kort of lang is heel lastig te vinden en vast te houden. Je moet echt een goede match zijn. Niet bv. een gever en een nemer. Of een heel gevoelig iemand en een lompe boerin. Je hoeft niet 100% overeen te komen maar wat op elkaar lijken zou toch fijn zijn.diyer schreef: ↑13-01-2021 15:07Mooi. Vind ik erg knap dat je dit zo hebt geuit.
Ik ben er eigenlijk niet goed mee bekend dat ik ruzie maak met een vriendin. Kennelijk voel ik me dan toch niet veilig genoeg om dit te doen. Ik heb maar weinig vriendschappen en die ik heb, zijn langlopende, nog vanuit mijn studententijd. Ik ben zelf nooit een heel open persoon geweest, hoewel ik wel hele diepe gesprekken kan hebben. Maar me kwetsbaar opstellen (bijvoorbeeld huilen, bellen als ik me slecht voel, bellen als ik denk dat ik een ander lastig val) zal ik zelden doen. Dus het is gecreëerde diepgang als iemand snapt wat ik bedoel. Het hoopje mens dat ook fouten maakt, niet perfect is, een zeur kan zijn, ongelijk kan hebben, etc. zal ik maar heel moeilijk kunnen delen. Ik laat -ook binnen vriendschap- vaak alleen maar de buitenkant zien. Ik zal misschien met woorden zeggen dat ik het eventjes lastig heb. Maar ik zal nooit afspreken met een vriendin in mijn pyjama in een onopgeruimd huis, zodat ze letterlijk zou kunnen zien dat ik het idd een beetje moeilijk heb. Ik kan het dus wel een beetje vertellen dat ik betere momenten heb gehad, met een opmerking erachteraan dat "het heus allemaal wel weer goed zal komen". Maar ze zal de impact ervan nooit met eigen ogen zien.
donderdag 14 januari 2021 om 07:54
Ik oefen met kwetsbaar zijn. Tonen dat ik niet perfect ben, niet doen alsof alles goed gaat wanneer dat niet zo is. Inderdaad ook de chaos in mijn huis en leven laten zien zoals die is.
Het gaat niet vanzelf, ik moet vaak mezelf terugfluiten omdat ik toch weer probeer stoer te lijken en net doe alsof ik het allemaal onder controle heb.
Toch heel belangrijk voor me blijkbaar, dat ze maar vooral niet denken dat ik worstel met mezelf, of lui ben of bang ben.
Terwijl als ik het wel laat zien, ik me wel klein en nietig maar ook zo gezien en gesteund voel. Juist als ik voel dat er maar heel weinig van mij is om van te houden, als ik me voel tekortschieten op alle fronten, lijk ik makkelijker om te begrijpen, en te respecteren. Dat lijkt zo paradoxaal. Ik vergeet het ook elke keer, ben ik toch weer in de survivalmodus gegaan, die zo makkelijk lijkt maar waardoor ik alleen op een eiland zit en mensen om me heen netjes op gepaste afstand blijven.
Het gaat niet vanzelf, ik moet vaak mezelf terugfluiten omdat ik toch weer probeer stoer te lijken en net doe alsof ik het allemaal onder controle heb.
Toch heel belangrijk voor me blijkbaar, dat ze maar vooral niet denken dat ik worstel met mezelf, of lui ben of bang ben.
Terwijl als ik het wel laat zien, ik me wel klein en nietig maar ook zo gezien en gesteund voel. Juist als ik voel dat er maar heel weinig van mij is om van te houden, als ik me voel tekortschieten op alle fronten, lijk ik makkelijker om te begrijpen, en te respecteren. Dat lijkt zo paradoxaal. Ik vergeet het ook elke keer, ben ik toch weer in de survivalmodus gegaan, die zo makkelijk lijkt maar waardoor ik alleen op een eiland zit en mensen om me heen netjes op gepaste afstand blijven.
donderdag 14 januari 2021 om 08:00
Jij hebt me echt mijn ogen geopend door dit stuk. Ik herken mezelf hier heel erg in maar zag het nooit ofzo ...diyer schreef: ↑13-01-2021 15:07Mooi. Vind ik erg knap dat je dit zo hebt geuit.
Ik ben er eigenlijk niet goed mee bekend dat ik ruzie maak met een vriendin. Kennelijk voel ik me dan toch niet veilig genoeg om dit te doen. Ik heb maar weinig vriendschappen en die ik heb, zijn langlopende, nog vanuit mijn studententijd. Ik ben zelf nooit een heel open persoon geweest, hoewel ik wel hele diepe gesprekken kan hebben. Maar me kwetsbaar opstellen (bijvoorbeeld huilen, bellen als ik me slecht voel, bellen als ik denk dat ik een ander lastig val) zal ik zelden doen. Dus het is gecreëerde diepgang als iemand snapt wat ik bedoel. Het hoopje mens dat ook fouten maakt, niet perfect is, een zeur kan zijn, ongelijk kan hebben, etc. zal ik maar heel moeilijk kunnen delen. Ik laat -ook binnen vriendschap- vaak alleen maar de buitenkant zien. Ik zal misschien met woorden zeggen dat ik het eventjes lastig heb. Maar ik zal nooit afspreken met een vriendin in mijn pyjama in een onopgeruimd huis, zodat ze letterlijk zou kunnen zien dat ik het idd een beetje moeilijk heb. Ik kan het dus wel een beetje vertellen dat ik betere momenten heb gehad, met een opmerking erachteraan dat "het heus allemaal wel weer goed zal komen". Maar ze zal de impact ervan nooit met eigen ogen zien.
donderdag 14 januari 2021 om 08:07
Herkenbaar dit.vicodin schreef: ↑12-01-2021 21:25Maar soms besef ik mij ineens dat ik buiten mijn vriend om weinig mensen om mij heen heb en ben ik wel eens bang voor de toekomst. als onze (kleine) familie vanwege leeftijd weg gaat vallen. We hebben ook geen kinderen dus dan wordt het kringetje nog kleiner. Maar vind het ook niet nodig om dan maar uit die angst contacten op te bouwen ofzo. Moet voor mij wel gewoon oprecht zijn.
Onlangs is een grootouder weggevallen met wie ik heel close was. Verdrietig, maar wel enorm op leeftijd dus in die zin begrijpelijk aangezien het leven eindig is.
Maar het voelt ineens alsof een groot deel van de sociale contacten weggevallen is. En natuurlijk zag ik naast die grootouder ook andere mensen, maar het gevoel een close dierbare kwijt te raken zorgt er wel voor dat ik bang ben hoe dat later gaat zijn. Ook hier een kleine familie, geen kinderen, getrouwd en niet heel veel vrienden/kennissen.
donderdag 14 januari 2021 om 12:42
Ja dat heb ik ook veel. Ik heb eigenlijk maar een echte vriendin van mijn kant en de rest van vrienden/kennissen komt voort uit stelletjes. Dat zijn dan voornamelijk vrienden van mijn wederhelft met hun aanhang.diyer schreef: ↑11-01-2021 14:39Dit is voor mij ook helemaal nieuw qua gevoel. Ik heb in mijn relatie ook nooit eenzaamheid gevoeld. Want je hebt altijd je partner. En ja, ok, mijn vriendschappen konden beter, dat wist ik toen ook wel. Maar echte noodzaak was er niet, want het gezinsleven en partner en alle schoonfamilie en stelletjesvrienden kreeg je er gratis bij. Dus genoeg weekenden waarin ik wel eens verzuchtte dat ik niet wéér zin had in verjaardag zus of zo, omdat we de familie 2 weken ervoor ook al hadden gezien.
.
Nu ben ik mijn partner kwijt, maar ook mijn schoonfamilie (en mijn eigen familie is iniminie, daar valt maar 1 iemand te bezoeken). En wat ik niet verwacht had, maar ook de stelletjesvriendschappen bleken gebaseerd te zijn op het gegeven dat we een koppel waren. Dus die zie ik ook niet meer. Nu klink ik wel echt zielig haha. Maar goed, om even een reality check te geven: zorg ook tijdens je relatie voor vriendschappen uit de buurt, want je kunt ze zomaar op een dag heel erg gaan waarderen!
donderdag 14 januari 2021 om 13:25
Ja, je merkt eigenlijk pas echt hoe kwetsbaar je bent als 1 significant belangrijk persoon wegvalt. Zoals bij Minniemouse haar grootouder of zoals bij iemand in mijn kennissenkring haar beste vriendin aan kanker en bij heel veel mensen hun partner relatie. Als je grootste steun en toeverlaat er ineens niet meer is, waar ga je dan uithuilen? Normaal bij die steun en toeverlaat, maar dat kan dan niet meer.
Niet dat dit reden is om wat reserve vrienden op banken te zetten, zodat je altijd een back up hebt, want dat is idioot
Maar ergens zou het wel fijn zijn als dat zo zou werken. Je bent gewoon echt net een stukje kwetsbaarder als je maar een klein clubje om je heen hebt.
Ik weet nog wel dat ik het er als midden/eind twintiger moeilijk mee had dat mijn close vrienden voor de liefde naar de andere kant van het land vertrokken. Ik gunde ze natuurlijk al het geluk vd wereld. Maar mijn wereld werd ineens heel klein. Dat is niet iets waar je bij stilstaat als je samen studeert. Op een of andere manier denk je dan dat de wereld altijd zo zal blijven.
Niet dat dit reden is om wat reserve vrienden op banken te zetten, zodat je altijd een back up hebt, want dat is idioot
Maar ergens zou het wel fijn zijn als dat zo zou werken. Je bent gewoon echt net een stukje kwetsbaarder als je maar een klein clubje om je heen hebt.
Ik weet nog wel dat ik het er als midden/eind twintiger moeilijk mee had dat mijn close vrienden voor de liefde naar de andere kant van het land vertrokken. Ik gunde ze natuurlijk al het geluk vd wereld. Maar mijn wereld werd ineens heel klein. Dat is niet iets waar je bij stilstaat als je samen studeert. Op een of andere manier denk je dan dat de wereld altijd zo zal blijven.
donderdag 14 januari 2021 om 14:35
Mijn hemel, ja, dan is het alleen maar verstandig om het duidelijk te laten weten. Wat een figuur.diyer schreef: ↑13-01-2021 15:50Ik vind het ook niet per se nodig Dianaf, om het 'uit te maken' als het ook anders kan. Maar ik had toevallig die 2 vriendinnen die de subtielere hints niet oppikten, terwijl ik erg mijn best deed het te laten verwateren. Op een gegeven moment kreeg ik echt de vraag waarom ik maar zo weinig contact opnam en toen vond ik het wel zo fair om daarin eerlijk te vertellen dat ik er geen behoefte meer aan had ipv beloftes te maken om beter mijn best te doen, terwijl alles in me zei dat ik niet meer wilde.
[...]
Dus als het om vriendschappen gaat, wil ik eigenlijk alleen nog maar contact met vrouwen die er een beetje hetzelfde instaan als ik. Geen botte boerinnen.
Dat laatste is natuurlijk het belangrijkste. Het moet klikken.
Vriendschappen met mensen van vroeger zijn toch wel bijzonder. Je bent ooit bevriend geraakt omdat je bij elkaar in de klas zat en het gezamelijk gezellig had. Maar na die tijd kun je zo'n ander leven hebben.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 14 januari 2021 om 16:40
Dat dubbele herken ik. Niet alleen in vriendschappen, maar ook wat betreft relaties.
donderdag 14 januari 2021 om 22:04
Even spuien hoor, wat een moedeloze periode is dit toch.
Iedereen waarmee ik probeer een leuke band op te bouwen gooit zo ontzettend snel het bijltje erbij neer..
Ik had een leuk contact via de mail, ik hoor er nu niks meer van..
Via dit kanaal had ik ook wat leuke mensen leren kennen.. Al vrij snel hoor je helemaal niks meer.
Mijn beste vriend en vriendin ben ik ook al kwijtgeraakt.
Ik begrijp er niks meer van, waar ligt dit aan? Ik ben sociaal, geïnteresseerd, flexibel in afspreken en ben altijd in om wat leuks te ondernemen. Werkelijk elke poging mislukt of komt al tot stilstand voordat ie is begonnen.
Ik voel me met de dag eenzamer.
Sorry voor de negativiteit, ik weet het niet meer..
Iedereen waarmee ik probeer een leuke band op te bouwen gooit zo ontzettend snel het bijltje erbij neer..
Ik had een leuk contact via de mail, ik hoor er nu niks meer van..
Via dit kanaal had ik ook wat leuke mensen leren kennen.. Al vrij snel hoor je helemaal niks meer.
Mijn beste vriend en vriendin ben ik ook al kwijtgeraakt.
Ik begrijp er niks meer van, waar ligt dit aan? Ik ben sociaal, geïnteresseerd, flexibel in afspreken en ben altijd in om wat leuks te ondernemen. Werkelijk elke poging mislukt of komt al tot stilstand voordat ie is begonnen.
Ik voel me met de dag eenzamer.
Sorry voor de negativiteit, ik weet het niet meer..
donderdag 14 januari 2021 om 22:17
Frustrerend is dat dan he? Ik had via hier ook leuk contact via de mail met iemand. Van de 1 op de andere dag reageerde ze niet meer. Hé, zoek het dan lekker uit. Prima dat je het niet meer leuk vind, maar laat het dan even weten.Polderbewoner schreef: ↑14-01-2021 22:04Even spuien hoor, wat een moedeloze periode is dit toch.
Iedereen waarmee ik probeer een leuke band op te bouwen gooit zo ontzettend snel het bijltje erbij neer..
Ik had een leuk contact via de mail, ik hoor er nu niks meer van..
Via dit kanaal had ik ook wat leuke mensen leren kennen.. Al vrij snel hoor je helemaal niks meer.
Mijn beste vriend en vriendin ben ik ook al kwijtgeraakt.
Ik begrijp er niks meer van, waar ligt dit aan? Ik ben sociaal, geïnteresseerd, flexibel in afspreken en ben altijd in om wat leuks te ondernemen. Werkelijk elke poging mislukt of komt al tot stilstand voordat ie is begonnen.
Ik voel me met de dag eenzamer.
Sorry voor de negativiteit, ik weet het niet meer..
donderdag 14 januari 2021 om 22:38
Op zich herkenbaar. Ik heb ook leuk mailcontact met mensen via verschillende kanalen, waar je al heel snel niks meer van hoort. Frustrerend is dat he. Zelfs op kanalen waar mensen komen om anderen te willen leren kennen, lijkt het wel vooral een wens, maar die vooral niet voor het eggie uit moet komen, want dan is het weer veeeel te spannend ofzo.
Ik weet ook niet zo goed wat het probleem is.
Ik weet ook niet zo goed wat het probleem is.
vrijdag 15 januari 2021 om 08:23
In het verleden heb ik best wel een aantal vriendschappen gehad waar ik me op den duur totaal ongelukkig in voelde.
Ik voelde hierin op den duur geen goede chemie meer, kreeg andere interesses, behoeftes, opvattingen enz.
Het voelde steeds meer als een blok aan mijn been en ik kreeg een gevoel van vervreemding..
Uiteindelijk liepen dit soort contacten dan ook spaak.
Ik heb te lang niet goed geluisterd naar mijn ware gevoelens hierin en durfde geen grenzen hierin te stellen en aan te geven.
Daar begin ik wel steeds meer mee af te rekenen.
Een voorbeeld met een voormalig vriendschap was dat ik met iemand omging die me nogal aan het lijntje leek te houden.
Hij had het zogenaamd altijd te druk als ik eens iets wilde afspreken en hij hield me hierin vaak af.
Ook had hij op den duur rare opmerkingen, vragen etc, zoals 'Is jouw vriendenkring nog intact?''
Dit gaf mij ook nogal een vervelend en raar gevoel ten opzichte van hem,.
De druppel was voor mij een opmerking van 'jij bent altijd degene die wil afspreken'.
Ik ben helemaal geen claimend type, ben juist eerder op mezelf; een einzelgänger.
Deze opmerking gaf mij zo'n raar en ongewenst gevoel, dat ik op den duur heb besloten om het contact te beëindigen.
Een tijdje geleden kwamen we elkaar weer tegen (we wonen nota bene bij elkaar in de buurt) en we liepen elkaar straal voorbij.
Dat geeft wel aan hoe de verhoudingen nu liggen.
Ergens wel wat triest natuurlijk.
Ik voelde hierin op den duur geen goede chemie meer, kreeg andere interesses, behoeftes, opvattingen enz.
Het voelde steeds meer als een blok aan mijn been en ik kreeg een gevoel van vervreemding..
Uiteindelijk liepen dit soort contacten dan ook spaak.
Ik heb te lang niet goed geluisterd naar mijn ware gevoelens hierin en durfde geen grenzen hierin te stellen en aan te geven.
Daar begin ik wel steeds meer mee af te rekenen.
Een voorbeeld met een voormalig vriendschap was dat ik met iemand omging die me nogal aan het lijntje leek te houden.
Hij had het zogenaamd altijd te druk als ik eens iets wilde afspreken en hij hield me hierin vaak af.
Ook had hij op den duur rare opmerkingen, vragen etc, zoals 'Is jouw vriendenkring nog intact?''
Dit gaf mij ook nogal een vervelend en raar gevoel ten opzichte van hem,.
De druppel was voor mij een opmerking van 'jij bent altijd degene die wil afspreken'.
Ik ben helemaal geen claimend type, ben juist eerder op mezelf; een einzelgänger.
Deze opmerking gaf mij zo'n raar en ongewenst gevoel, dat ik op den duur heb besloten om het contact te beëindigen.
Een tijdje geleden kwamen we elkaar weer tegen (we wonen nota bene bij elkaar in de buurt) en we liepen elkaar straal voorbij.
Dat geeft wel aan hoe de verhoudingen nu liggen.
Ergens wel wat triest natuurlijk.
vrijdag 15 januari 2021 om 15:24
Ik begrijp niet goed, als je er al geen goed gevoel meer bij had (doordat hij het zogenaamd te druk had en je afhield) waarom je dan nog steeds bent blijven afspreken? Het klinkt alsof je er best lang mee doorgegaan bent terwijl het eigenlijk al een beetje doodgebloed was.Ronin76 schreef: ↑15-01-2021 08:23In het verleden heb ik best wel een aantal vriendschappen gehad waar ik me op den duur totaal ongelukkig in voelde.
Ik voelde hierin op den duur geen goede chemie meer, kreeg andere interesses, behoeftes, opvattingen enz.
Het voelde steeds meer als een blok aan mijn been en ik kreeg een gevoel van vervreemding..
Uiteindelijk liepen dit soort contacten dan ook spaak.
Ik heb te lang niet goed geluisterd naar mijn ware gevoelens hierin en durfde geen grenzen hierin te stellen en aan te geven.
Daar begin ik wel steeds meer mee af te rekenen.
Een voorbeeld met een voormalig vriendschap was dat ik met iemand omging die me nogal aan het lijntje leek te houden.
Hij had het zogenaamd altijd te druk als ik eens iets wilde afspreken en hij hield me hierin vaak af.
Ook had hij op den duur rare opmerkingen, vragen etc, zoals 'Is jouw vriendenkring nog intact?''
Dit gaf mij ook nogal een vervelend en raar gevoel ten opzichte van hem,.
De druppel was voor mij een opmerking van 'jij bent altijd degene die wil afspreken'.
Ik ben helemaal geen claimend type, ben juist eerder op mezelf; een einzelgänger.
Deze opmerking gaf mij zo'n raar en ongewenst gevoel, dat ik op den duur heb besloten om het contact te beëindigen.
Een tijdje geleden kwamen we elkaar weer tegen (we wonen nota bene bij elkaar in de buurt) en we liepen elkaar straal voorbij.
Dat geeft wel aan hoe de verhoudingen nu liggen.
Ergens wel wat triest natuurlijk.
Wat haalde jij uit deze vrienschap? Was het leuk als jullie afspraken?
Bovengenoemde mailcontacten, wat halen jullie daar uit? Als opmaat naar een vriendschap zeg maar? Of iets anders?
vrijdag 15 januari 2021 om 17:20
hoi Avage,
Het zou best kunnen dat ik er te lang mee doorgegaan ben en niet tijdig aan de rem heb getrokken.
Dit contact had ik tussen 2014 en 2019.
En als we afspraken was het best wel leuk.
Uiteindelijk is het dus toch scheef gegroeid, ook door een verkeerde communicatie.
Het is toch wel erg jammer dat het zo heeft moeten eindigen.
Het zou best kunnen dat ik er te lang mee doorgegaan ben en niet tijdig aan de rem heb getrokken.
Dit contact had ik tussen 2014 en 2019.
En als we afspraken was het best wel leuk.
Uiteindelijk is het dus toch scheef gegroeid, ook door een verkeerde communicatie.
Het is toch wel erg jammer dat het zo heeft moeten eindigen.
vrijdag 15 januari 2021 om 17:22
Idealiter geniet je toch van elkaars aanwezigheid en ga je (evt.) wat doen wat je beiden leuk vindt? Ik wil best wat doen voor de ander waarvan ik denk; dit had van mij niet gehoeven. Bijv. afspreken op een plek die voor mij niet echt handig is, omdat de ander graag naar een specifiek restaurant wil. Maar voor sommige activiteiten zou ik echt bedanken hoor. Ik ga echt niet paintballen of mee naar Fright Nights, moet wel leuk blijven.hondenmens schreef: ↑15-01-2021 16:49Ik weet dat het in vriendschap geven en nemen is. Maar vind het lastig te bepalen in hoeverre je je moet aanpassen. Is dat de ene keer jouw zin doen en de ander keer zijn/haar zin?
vrijdag 15 januari 2021 om 19:06
Ik snap wel dat als het ooit wel heel leuk was dat je dan toch je best doet de vriendschap te behouden.
Ik heb dat ook een keer gehad hoor en meestal voel ik heel snel aan of ik wel of niet gewenst ben. Toch kon ik me dan niet voorstellen dat die ander al die jaren vriendschap zomaar door het putje wilde spoelen. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en heb geen initiatieven meer genomen. De ander ook niet.
Ik heb dat ook een keer gehad hoor en meestal voel ik heel snel aan of ik wel of niet gewenst ben. Toch kon ik me dan niet voorstellen dat die ander al die jaren vriendschap zomaar door het putje wilde spoelen. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en heb geen initiatieven meer genomen. De ander ook niet.
vrijdag 15 januari 2021 om 19:31
Ik was door een jeugdvriendin, die ik al jaren als kennis zie, uitgenodigd voor haar bruiloft dit jaar. Daar heb ik voor bedankt, ik ga niet. Gezegd dat ik het heel lief van haar vind, maar drukke bijeenkomsten slecht trek. Klopt ook. Een andere, niet vertelde reden is dat ik weinig meer voel bij de vriendschap. We zijn uit elkaar gegroeid. Ze nodigt me nog wel elk jaar uit voor haar verjaardag. Voor mij hoeft dat niet. Vaak zeg ik af. Ik heb haar maar een paar keer uitgenodigd. We wonen ook een eind uit elkaar. Ik zit te denken of ik het niet gewoon een keer moet zeggen dat ik er geen voldoening meer uithaal.
