Weinig gevoel/zelden tot nooit verliefd

Ik vind het heel erg...Net het hele weekend doorgebracht met een jongen, en ik ben blij dat hij weg is. Nu kan ik mezelf weer zijn. Echt een leuk weekend gehad hoor. Ik vind het leuk om gezelschap te hebben waarmee ik kan eten, drinken, praten, filmpje kijken, naar bed kan, etc. Maar ja...ik vind het ook wel 'leuk' om alleen te zijn, of met vrienden iets te doen. Afgelopend weekend is zo'n deja-vu: een man is gek op mij en ik vind het wel leuk, maar voel verder weinig tot niets.

Eigenlijk weet ik niet beter of al mijn relaties met mannen zijn zo. Ik heb op 1 heel heftige knipperlichtrelatie van 2,5 jaar eigenlijk nooit een lange serieuze relatie gehad. Gewoon omdat ik nog nooit echt verliefd ben geweest, nog nooit iemand heb willen, moeten 'hebben'. Ik heb vaak het gevoel alsof een man me 'tegenhoudt', me afhoudt van dingen die ik wil doen. Ik heb er over het algemeen voor mijn gevoel weinig aan. Ik kan alles ook wel prima alleen af en heb een leuk sociaal leven. Ik heb ook (nog) geen heel  dringende trouw- of kinderwens dus van die kant komt er ook geen urgentie tot het hebben van een partner. Mijn ei kan ik bij mijn zus en vrienden kwijt, dus naar een extra vertrouweling heb ik ook geen dringende behoefte.

Toch zou ik wel een relatie willen. Gewoon, omdat het me mooi lijkt om iemand 'aan mijn zijde' te hebben. En omdat je zoveel meer opties hebt qua wonen, vrijetijdsbesteding, qua kinderen, qua geld...

Alleen, als ik altijd zo'n koele kikker blijf zal het wel nooit gebeuren. Wat moet ik doen om verliefd te kunnen worden? Moet er een knop om, of heb ik gewoon de juiste niet ontmoet? Vooral in dat laatste begin ik steeds minder te geloven. Ben ook alweer 29. Om dat nog voor het eerst straalverliefd te worden...

Ik heb geen bindingsangst. Maar ik vind het ook totaal niet erg om alleen te zijn. Je kunt je afvragen, waar is het probleem? Maar ik wil gewoon zo zijn zoals (zo lijkt het) iedereen. In een fijne relatie zitten. Het zal me ook wat sturing geven, want ik heb nu zo erg het gevoel alsof ik ronddobber...

Wel fijn om te lezen dat er meer mensen zijn die het ook hebben.

quote: aventura_ reageerde



Maar ik wil gewoon zo zijn zoals (zo lijkt het) iedereen. In een fijne relatie zitten. Die fijne relaties lijken vaak ook maar mooier dan ze daadwerkelijk zijn. Ik ken eigenlijk maar weinig mensen die een echt goede relatie met elkaar hebben. Anderen blijven bij elkaar omdat ze te bang zijn om weg te gaan.

Whatever. Ik verlang ook nog steeds naar die ene fijne relatie met iemand waarvan ik echt zeker weet dat ik er oud mee wil worden. Dat ik het gevoel heb dat ik zonder diegene niet kan leven en mijn leven echt leuker is met iemand erbij.

Helemaal waar. Ken zoveel mensen die in mijn ogen geen ideale relatie hebben. Waarvan ik denk: wat doen jullie bij elkaar. Heb ook fatale liefdes gezien, beste vriendin met getrouwde man, uiteindelijk aan de kant gezet etc. Heel pijnlijk, heel schrijnend. Al die dingen zijn mij grotendeels bespaard gebleven. Toch blijf ik hopen op iemand waarmee ik, zoals jij ook zegt, mijn leven heel graag wil delen. Een waardevol persoon, die een plus geeft aan mijn leven. Dat is het eigenlijk: ik zoek een persoon en geen relatie. Klinkt maf, maar ik denk dat heel veel mensen op zoek zijn naar een relatie en dan daar een geschikt persoon bij zoeken. Bij mij ligt dat andersom.