Relaties
alle pijlers
Weinig vrienden en klein netwerk
zondag 28 mei 2023 om 11:34
Door een aantal topics van de afgelopen dagen ben ik gaan nadenken over mijn eigen netwerk en vriendengroep.
Sinds lange tijd heb ik moeite om vriendschappen te onderhouden, maar toch mis ik wat vrienden om me heen. Ik heb nu drie vrienden, waarmee ik soms afspreek. Eén vriendin zie ik eens in de 1,5 maand ongeveer, de andere twee eens in de zoveel maanden. Daarom vraag ik me af of het echt vrienden zijn of misschien toch kennissen. Want als we elkaar spreken, is het heel gezellig en leuk, maar regelmatiger / vaker contact zit er niet in.
Ik vind het lastig om contact te maken en deze te onderhouden. Ik werk parttime en heb geen kinderen, dus daar zit het ‘m niet in (als in dat ik ‘druk, druk, druk’ ben). Wat wellicht meespeelt, is dat ik autisme heb, niet van drukte hou. Man en ik leven ons leven en voor we het weten, zijn we zo weken verder zonder dat we vrienden of familie hebben gezien. We hebben af en toe / met enige regelmaat contact met mijn kant van de familie. Alleen is het dus heel vaak het geval dat wij degenen zijn die naar de ander toe gaan. De enige met wie ik regelmatig contact heb, is mijn moeder. We bellen elkaar een aantal keer per week.
Daarnaast vind ik het netwerk van zowel man als mij klein, misschien wel te klein? Mijn familie woont op minimaal een uur auto rijden van ons vandaan. Man heeft weinig / geen echte vrienden (in tijden van nood is hij vrienden kwijtgeraakt) en we hebben geen contact meer met zijn familie (er is te veel voorgevallen om het contact weer te herstellen). Met buren hebben we nauwelijks contact: we nemen pakketjes van elkaar aan, zeggen elkaar gedag op straat, maar daar houdt het ook wel mee op (er zit wat irritatie over en weer, dus het contact zal niet beter worden vrees ik).
Dus als we bijvoorbeeld een weekje weg zouden willen en iemand zoeken die onze kippen en katten eten zouden willen geven, dan wordt dat al wat lastiger. Maar niet alleen in praktische zin, maar ook als het gaat om bijvoorbeeld een keer gezellig barbecueën of eens wat leuks gaan doen met wat vrienden, dan lopen we tegen hetzelfde aan.
Wat wil ik met dit topic? Ik denk dat ik op zoek ben naar herkenning, misschien wel tips? Zelf zat ik te denken om me aan te sluiten bij een club of een hobby buitenshuis te zoeken, alleen de vraag is: wat dan?
Sinds lange tijd heb ik moeite om vriendschappen te onderhouden, maar toch mis ik wat vrienden om me heen. Ik heb nu drie vrienden, waarmee ik soms afspreek. Eén vriendin zie ik eens in de 1,5 maand ongeveer, de andere twee eens in de zoveel maanden. Daarom vraag ik me af of het echt vrienden zijn of misschien toch kennissen. Want als we elkaar spreken, is het heel gezellig en leuk, maar regelmatiger / vaker contact zit er niet in.
Ik vind het lastig om contact te maken en deze te onderhouden. Ik werk parttime en heb geen kinderen, dus daar zit het ‘m niet in (als in dat ik ‘druk, druk, druk’ ben). Wat wellicht meespeelt, is dat ik autisme heb, niet van drukte hou. Man en ik leven ons leven en voor we het weten, zijn we zo weken verder zonder dat we vrienden of familie hebben gezien. We hebben af en toe / met enige regelmaat contact met mijn kant van de familie. Alleen is het dus heel vaak het geval dat wij degenen zijn die naar de ander toe gaan. De enige met wie ik regelmatig contact heb, is mijn moeder. We bellen elkaar een aantal keer per week.
Daarnaast vind ik het netwerk van zowel man als mij klein, misschien wel te klein? Mijn familie woont op minimaal een uur auto rijden van ons vandaan. Man heeft weinig / geen echte vrienden (in tijden van nood is hij vrienden kwijtgeraakt) en we hebben geen contact meer met zijn familie (er is te veel voorgevallen om het contact weer te herstellen). Met buren hebben we nauwelijks contact: we nemen pakketjes van elkaar aan, zeggen elkaar gedag op straat, maar daar houdt het ook wel mee op (er zit wat irritatie over en weer, dus het contact zal niet beter worden vrees ik).
Dus als we bijvoorbeeld een weekje weg zouden willen en iemand zoeken die onze kippen en katten eten zouden willen geven, dan wordt dat al wat lastiger. Maar niet alleen in praktische zin, maar ook als het gaat om bijvoorbeeld een keer gezellig barbecueën of eens wat leuks gaan doen met wat vrienden, dan lopen we tegen hetzelfde aan.
Wat wil ik met dit topic? Ik denk dat ik op zoek ben naar herkenning, misschien wel tips? Zelf zat ik te denken om me aan te sluiten bij een club of een hobby buitenshuis te zoeken, alleen de vraag is: wat dan?
In this mad house we must all survive
maandag 29 mei 2023 om 12:29
Dat is voor iedereen anders natuurlijk. Maar ik denk dat je een goed punt maakt: Je grens ligt daar waar je het gevoel krijgt dat het onderhouden van je sociale contacten ten koste gaat van iets anders dat belangrijk voor je is.
maandag 29 mei 2023 om 12:43
TO heeft autisme, dat helpt niet qua prikkels en sociale interactie, ja is voor iedereen anders, maar voor hen, zeker met mensen die niet neurodivergent zijn, kost zoveel meer energie.
Jaja.
dinsdag 30 mei 2023 om 17:41
Ah, je hoeft toch helenaal niet bang te zijn voor harde reacties 
genoeg mensen die zich hierin herkennen.
Ik zou wel eens gaan onderzoeken waar precies je behoefte ligt. Het valt me op dat je als eerste een aspect van vriendschap noemt dat eigenlijk een soort dienst is: een kattenoppas. Ik snap dat dat misschien zomaar een voorbeeld is, maar het kan iets zeggen over je intenties. Vriendschap moet groeien en er is enige investering nodig. Mijns inziens kom je daarna pas in een fase dat je vriendendiensten kunt vragen. Daarbij is enige wederkerigheid wel zo prettig.
Wat heb jij vrienden te bieden? Wat zoek jij in een vriendschap? Je noemt bijvoorbeeld een barbecue. Wat trekt jou daar concreet in aan (naast heerlijk eten): de gezelligheid? Het gevoel ergens bij te horen? Of is het een beeld waarin je wilt voldoen?
genoeg mensen die zich hierin herkennen.Ik zou wel eens gaan onderzoeken waar precies je behoefte ligt. Het valt me op dat je als eerste een aspect van vriendschap noemt dat eigenlijk een soort dienst is: een kattenoppas. Ik snap dat dat misschien zomaar een voorbeeld is, maar het kan iets zeggen over je intenties. Vriendschap moet groeien en er is enige investering nodig. Mijns inziens kom je daarna pas in een fase dat je vriendendiensten kunt vragen. Daarbij is enige wederkerigheid wel zo prettig.
Wat heb jij vrienden te bieden? Wat zoek jij in een vriendschap? Je noemt bijvoorbeeld een barbecue. Wat trekt jou daar concreet in aan (naast heerlijk eten): de gezelligheid? Het gevoel ergens bij te horen? Of is het een beeld waarin je wilt voldoen?
dinsdag 30 mei 2023 om 18:40
Ik heb ook niet veel vrienden. Daar heb ik me lange tijd voor geschaamd. Want: geen vrienden = niet leuk genoeg om mee om te gaan, tenminste, zo zag ik dat. Ik merk dat anderen geen toenadering zoeken en zelf doe ik dat vanwege mijn angst voor afwijzing ook niet, de ervaring leert dat dat alleen maar pijnlijk is. Volgens mijn vriend kom ik over alsof ik niet op contact zit te wachten, maar volgens mij spreken we gewoon elkaar’s taal niet. Ik heb trouwens geen diagnose maar weet zelf wel dat ik ook ergens op het spectrum zit.
Ik heb het wel geprobeerd, me aangesloten bij een vereniging en daar zie ik vriendschappen ontstaan, terwijl het bij mij bij die groepsbijeenkomsten blijft. Het is wat het is, kennelijk.
Ik ben ook uit de nichten en neven groepsapp gegaan omdat ik daarin merkte dat iedereen lijntjes met elkaar had. Ik wilde daar niet meer mee geconfronteerd worden. Ik zat er alleen bij voor de jaarlijkse (energielopende) reünie, dus blij dat ik daar dan ook vanaf ben.
Ergens moet ik er ook niet aan denken om dat allemaal te moeten onderhouden. Ik vind het heel fijn om een weekend voor me te hebben waarin ik niks heb. Want met vrienden komen ook ‘verplichtingen’ mee, dan bedoel ik de ‘ik-kan-het-niet-maken-om-af-te-zeggen-verplichtingen’, ik zie het van dichtbij omdat mijn vriend wel een grote vriendenkring heeft. Het is vrijwel nooit zo dat er een weekend is waarin WE niks hebben. Want mijn vriend schippert tussen zijn en mijn behoefte… maar wordt ook regelmatig geconfronteerd met ‘ik-kan-het-niet-maken-om-af-te-zeggen-verplichtingen’. Dan is er een borrel en moet hij wel gaan, want hij heeft de keer daarvoor ook al afgezegd. Dan ben ik echt zo blij dat ik dat niet heb.
Soms lift ik mee op zijn vrienden. Tot op zekere hoogte dan, want het blijven zijn vrienden. Wordt er iets afgesproken met partner, dan is het vanzelfsprekend dat ik mee kom, maar zo niet, dan is het de bedoeling dat ik wegblijf en niet zeik dat hij een heel weekend met hen op een festival zit. Ik moet zeggen dat die vriendenkring dus ook wel tot gedoe kan leiden tussen ons. Daar zit mijn vriend dan tussen. Die zegt dan: ja maar… jij kunt toch ook wat gaan doen? Tja, maar ik wil het liefst met hém dingen doen! Omdat hij aangeeft dat hij dat soms beklemmend vindt, vind ik de balans wel lastig om ofwel voor mezelf op te komen, ofwel een stap naar achteren te zetten. Wat dat betreft is het een enorm voordeel dat je vriend dezelfde energie heeft als jij, TO!
Ik begrijp wel dat zoiets als kippen / katten eten geven en daar niemand voor hebben, best confronterend is. Als wij hulp nodig hebben in de vorm van voor de kat zorgen tijdens een weekendje weg, een zware kast tillen, vervoer als wij dat even niet hebben… dan kan mijn vriend altijd iemand inschakelen (en ik lift daar wederom op mee). Maar hoe vaak komt dat voor, je kunt misschien niet iemand paraat hebben bij calamiteiten, het is altijd mogelijk om er dan maar voor te betalen. Da’s dan maar een investering die je maakt… de andere kant is dat jou ook niks wordt gevraagd.
Ik heb het wel geprobeerd, me aangesloten bij een vereniging en daar zie ik vriendschappen ontstaan, terwijl het bij mij bij die groepsbijeenkomsten blijft. Het is wat het is, kennelijk.
Ik ben ook uit de nichten en neven groepsapp gegaan omdat ik daarin merkte dat iedereen lijntjes met elkaar had. Ik wilde daar niet meer mee geconfronteerd worden. Ik zat er alleen bij voor de jaarlijkse (energielopende) reünie, dus blij dat ik daar dan ook vanaf ben.
Ergens moet ik er ook niet aan denken om dat allemaal te moeten onderhouden. Ik vind het heel fijn om een weekend voor me te hebben waarin ik niks heb. Want met vrienden komen ook ‘verplichtingen’ mee, dan bedoel ik de ‘ik-kan-het-niet-maken-om-af-te-zeggen-verplichtingen’, ik zie het van dichtbij omdat mijn vriend wel een grote vriendenkring heeft. Het is vrijwel nooit zo dat er een weekend is waarin WE niks hebben. Want mijn vriend schippert tussen zijn en mijn behoefte… maar wordt ook regelmatig geconfronteerd met ‘ik-kan-het-niet-maken-om-af-te-zeggen-verplichtingen’. Dan is er een borrel en moet hij wel gaan, want hij heeft de keer daarvoor ook al afgezegd. Dan ben ik echt zo blij dat ik dat niet heb.
Soms lift ik mee op zijn vrienden. Tot op zekere hoogte dan, want het blijven zijn vrienden. Wordt er iets afgesproken met partner, dan is het vanzelfsprekend dat ik mee kom, maar zo niet, dan is het de bedoeling dat ik wegblijf en niet zeik dat hij een heel weekend met hen op een festival zit. Ik moet zeggen dat die vriendenkring dus ook wel tot gedoe kan leiden tussen ons. Daar zit mijn vriend dan tussen. Die zegt dan: ja maar… jij kunt toch ook wat gaan doen? Tja, maar ik wil het liefst met hém dingen doen! Omdat hij aangeeft dat hij dat soms beklemmend vindt, vind ik de balans wel lastig om ofwel voor mezelf op te komen, ofwel een stap naar achteren te zetten. Wat dat betreft is het een enorm voordeel dat je vriend dezelfde energie heeft als jij, TO!
Ik begrijp wel dat zoiets als kippen / katten eten geven en daar niemand voor hebben, best confronterend is. Als wij hulp nodig hebben in de vorm van voor de kat zorgen tijdens een weekendje weg, een zware kast tillen, vervoer als wij dat even niet hebben… dan kan mijn vriend altijd iemand inschakelen (en ik lift daar wederom op mee). Maar hoe vaak komt dat voor, je kunt misschien niet iemand paraat hebben bij calamiteiten, het is altijd mogelijk om er dan maar voor te betalen. Da’s dan maar een investering die je maakt… de andere kant is dat jou ook niks wordt gevraagd.
woensdag 31 mei 2023 om 17:35
Dank jullie wel voor de tips en fijne reacties.
Ben sinds zondag erg aan het nadenken geweest over hoe ik vriendschappen zie, waar ik behoefte aan heb en waar ik geen behoefte aan heb. Ik vind lastig om hier antwoord op te geven, heb het voor mezelf nog niet helemaal helder.
Dingdong: goede tip om meer te investeren in huidige vriendschappen. Ik ga binnenkort bij één van de vriendinnen langs die ik weinig spreek en dan ga ik opperen om wat vaker af te spreken.
Ik vind geforceerde gesprekken verdraaid lastig en ik merk dat ik dan eigenlijk afhaak.
Ninja4life en Kindrebel: zo had ik het nog niet bekeken. Ik ga eens nadenken hoe ik dat ga vormgeven. Misschien is er wel iets wat ik leuk vind, zonder dat er bijv. klantcontact is.
Roozeboom_: het lijkt mij ook dat het scheelt waar je woont (afgelegen, in de stad of ergens tussenin) en hoe hecht een gemeenschap / buurt is.
Even een kleine zijstraat: één hobby / cursus erbij vind ik wel genoeg, dus ik denk dat ik het bij stijldansen ga houden. Had al een dansschool in de buurt gezien, alleen het vervelende is dat de nieuwe cursussen in de tweede helft van 2023 'pas' vanaf 4 september starten, duurt nog even dus.
Tv-icoon, kindrebel en LuciFee2023: ik merk bij mezelf dat contact onderhouden met anderen best wat tijd en energie vreet; het sociale verkeer vind ik bij tijd en wijle best lastig. En daarbij speelt dat ik (meer dan gemiddeld?) tijd voor mezelf nodig heb om bij te komen, op te laden of voor te bereiden op afspraken met vrienden, familie of anderen. Daarom wil ik voor mezelf gaan onderzoeken wat voor mij werkt, waar ik het meeste behoefte aan heb. Ik denk dat er nog ruimte is voor een of twee vriendschappen, al wil ik niet zeggen dat per se moet - ik wil dat niet gaan afdwingen of eisen in ieder geval (sorry, mijn uitlegkunsten zijn niet zo best, ik vind het lastig om dit op een heldere manier uit te leggen). Ergens denk ik 'ik zie wel hoe het allemaal loopt, het zou mooi meegenomen zijn als er ergens vriendschap uit ontstaat'.
Andnowwedance: dank je wel voor je lieve reactie! Ik vind het fijn dat je een en ander terugkoppelt, ik ben daar heel blij mee, zeker ook met de vragen die je stelt. Je hebt zeker een punt dat een wederdienst in een vriendschap wel mogelijk is, maar dat het pas in een latere fase mogelijk is en niet als beginpunt van een vriendschap.
Wat ik zie in mijn vriendschappen, is dat we vooral over het dagelijks leven praten (bijvoorbeeld over werk, relaties en hobby's), zonder dat we al te veel de diepte in gaan. En dat laatste mis ik soms. Ik vraag me wel eens af wat ik mijn vrienden te bieden heb. Ik vind het zelf vaak wel heel gezellig om met vrienden af te spreken, en ik hoop dat zij ditzelfde ook ervaren. Ik heb het er eigenlijk nooit over gehad. Misschien zien de twee vriendinnen die ik het minste spreek het net iets anders en zien ze mij als een kennis? En voor wat betreft de barbecue: ik vind het leuk om onder het genot van eten en drinken met elkaar te praten over van alles en nog wat. Hierbij gaat het mij niet alleen om het eten, maar ook om de connectie met de ander, de gezelligheid.
Ik vind het fijn om een (klein!) clubje vrienden te hebben, ergens bij te horen, dus heel eerlijk: dat speelt ook een rol.
vivinnetje: ach, wat vervelend om te lezen dat je zo weinig aansluiting vind met anderen, weinig vrienden hebt en dat je je ervoor geschaamd hebt. Ik vind dat zo confronterend, als anderen wel vriendschappen kunnen aangaan en onderhouden en je zelf niet of met heel veel moeite. Dat herken ik dus ook. Alsof je gefaald hebt, niet leuk genoeg bent om mee om te gaan.
Begrijpelijk dat je uit de groepsapp bent gestapt. Geeft het je meer rust?
Ben ook geen fan van de ‘ik kan het niet maken om af te zeggen’-afspraken. Het liefst blijf ik dan thuis, maar ja, afzeggen is dan ook weer zo wat. Dat heb ik bij bepaalde familieaangelegenheden (bijvoorbeeld familiedag). Hierin ben ik zelf heel dubbel: ik vind het aan de ene kant heel fijn om de meesten weer te zien en even te spreken en aan de andere kant vreet zoiets heel veel energie.
Het lijkt me voor jou ook lastig om een balans te vinden wanneer je wel of niet meegaat naar afspraken met vrienden van je partner. Ik snap dat je graag ook wel eens samen een weekend niets hebt.
Ben sinds zondag erg aan het nadenken geweest over hoe ik vriendschappen zie, waar ik behoefte aan heb en waar ik geen behoefte aan heb. Ik vind lastig om hier antwoord op te geven, heb het voor mezelf nog niet helemaal helder.
Dingdong: goede tip om meer te investeren in huidige vriendschappen. Ik ga binnenkort bij één van de vriendinnen langs die ik weinig spreek en dan ga ik opperen om wat vaker af te spreken.
Ik vind geforceerde gesprekken verdraaid lastig en ik merk dat ik dan eigenlijk afhaak.
Ninja4life en Kindrebel: zo had ik het nog niet bekeken. Ik ga eens nadenken hoe ik dat ga vormgeven. Misschien is er wel iets wat ik leuk vind, zonder dat er bijv. klantcontact is.
Roozeboom_: het lijkt mij ook dat het scheelt waar je woont (afgelegen, in de stad of ergens tussenin) en hoe hecht een gemeenschap / buurt is.
Even een kleine zijstraat: één hobby / cursus erbij vind ik wel genoeg, dus ik denk dat ik het bij stijldansen ga houden. Had al een dansschool in de buurt gezien, alleen het vervelende is dat de nieuwe cursussen in de tweede helft van 2023 'pas' vanaf 4 september starten, duurt nog even dus.
Tv-icoon, kindrebel en LuciFee2023: ik merk bij mezelf dat contact onderhouden met anderen best wat tijd en energie vreet; het sociale verkeer vind ik bij tijd en wijle best lastig. En daarbij speelt dat ik (meer dan gemiddeld?) tijd voor mezelf nodig heb om bij te komen, op te laden of voor te bereiden op afspraken met vrienden, familie of anderen. Daarom wil ik voor mezelf gaan onderzoeken wat voor mij werkt, waar ik het meeste behoefte aan heb. Ik denk dat er nog ruimte is voor een of twee vriendschappen, al wil ik niet zeggen dat per se moet - ik wil dat niet gaan afdwingen of eisen in ieder geval (sorry, mijn uitlegkunsten zijn niet zo best, ik vind het lastig om dit op een heldere manier uit te leggen). Ergens denk ik 'ik zie wel hoe het allemaal loopt, het zou mooi meegenomen zijn als er ergens vriendschap uit ontstaat'.
Andnowwedance: dank je wel voor je lieve reactie! Ik vind het fijn dat je een en ander terugkoppelt, ik ben daar heel blij mee, zeker ook met de vragen die je stelt. Je hebt zeker een punt dat een wederdienst in een vriendschap wel mogelijk is, maar dat het pas in een latere fase mogelijk is en niet als beginpunt van een vriendschap.
Wat ik zie in mijn vriendschappen, is dat we vooral over het dagelijks leven praten (bijvoorbeeld over werk, relaties en hobby's), zonder dat we al te veel de diepte in gaan. En dat laatste mis ik soms. Ik vraag me wel eens af wat ik mijn vrienden te bieden heb. Ik vind het zelf vaak wel heel gezellig om met vrienden af te spreken, en ik hoop dat zij ditzelfde ook ervaren. Ik heb het er eigenlijk nooit over gehad. Misschien zien de twee vriendinnen die ik het minste spreek het net iets anders en zien ze mij als een kennis? En voor wat betreft de barbecue: ik vind het leuk om onder het genot van eten en drinken met elkaar te praten over van alles en nog wat. Hierbij gaat het mij niet alleen om het eten, maar ook om de connectie met de ander, de gezelligheid.
Ik vind het fijn om een (klein!) clubje vrienden te hebben, ergens bij te horen, dus heel eerlijk: dat speelt ook een rol.
vivinnetje: ach, wat vervelend om te lezen dat je zo weinig aansluiting vind met anderen, weinig vrienden hebt en dat je je ervoor geschaamd hebt. Ik vind dat zo confronterend, als anderen wel vriendschappen kunnen aangaan en onderhouden en je zelf niet of met heel veel moeite. Dat herken ik dus ook. Alsof je gefaald hebt, niet leuk genoeg bent om mee om te gaan.
Begrijpelijk dat je uit de groepsapp bent gestapt. Geeft het je meer rust?
Ben ook geen fan van de ‘ik kan het niet maken om af te zeggen’-afspraken. Het liefst blijf ik dan thuis, maar ja, afzeggen is dan ook weer zo wat. Dat heb ik bij bepaalde familieaangelegenheden (bijvoorbeeld familiedag). Hierin ben ik zelf heel dubbel: ik vind het aan de ene kant heel fijn om de meesten weer te zien en even te spreken en aan de andere kant vreet zoiets heel veel energie.
Het lijkt me voor jou ook lastig om een balans te vinden wanneer je wel of niet meegaat naar afspraken met vrienden van je partner. Ik snap dat je graag ook wel eens samen een weekend niets hebt.
In this mad house we must all survive
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
