Relaties
alle pijlers
Zeggen dat ik moeder voorlopig niet wil zien
vrijdag 9 juni 2023 om 20:05
Mijn moeder woont al een aantal jaar in het buitenland. Vorig jaar overleed haar man daar, ik heb destijds een topic geopend:
relaties/mijn-moeder-mishandelt-mijn-st ... 4#33813347
Een aantal maanden geleden was ik bij haar op bezoek, vooral in het licht van dit overlijden. Ondanks dat ze bizar en zonder enige empathie met de dood en ziekte van hem omging, vond ik het niet meer dan logisch om steun te betuigen. Door gedoe met geannuleerde vluchten, werd het een aantal maanden later dan gepland. Op zich mooi: eerst had ze vrienden langs, dan ons, en met kerst haar beste vriendin.
Maar het was vreselijk. Mijn moeder had het de volle 2 dagen dat we daar waren, over een man die ze nog nooit had ontmoet. Ze stelde mij 1 vraag, die met het onderwerp van gesprek te maken had, en mijn vriend 2: ook een vraag over haar onderwerp, en wat ie ook weer gestudeerd had 'want haar vriendinnen vroegen daarnaar'.
Mijn vriend werd ziek op de tweede dag. Dit werd hem zeer kwalijk genomen. Tot 3x toe herhaalde ze dat ik voortaan toch echt alleen moet komen. Hoe het met hem ging en wat ie nou had (griep), vroeg ze niet. Er waren nog wat voorvallen, maar in de OP hou ik het even hierbij.
Het is me allemaal ontzettend in het verkeerde keelgat geschoten. Ik wil de komende jaren niet naar haar toe. Ik wil mijn vrije tijd niet zo besteden. En vooral: ik wil haar in ieder geval voorlopig niet zien. Echt een jaar of 5 niet. En misschien wel nooit meer, maar dat weet ik nog niet zeker.
Mijn vraag aan jullie: hoe heb jij een ouder laten weten er geen zin meer in te hebben? Dat je zo boos bent dat het zo ver is gekomen? Hoe heb je het contact verminderd of verbroken?
Gaf je uitleg? Gaf je voorbeelden? Deed je het per mail of post, per telefoon of persoonlijk? Of wat zou je me aanraden om te doen in deze situatie?
Ik weet dat ik niet langer meer kan doen alsof er niets aan de hand is. We bellen nog af en toe, maar ik vertel dan niks en vraag weinig. Vandaag werd duidelijk dat ze dat merkt. Er moet dus iets gebeuren, maar ik vind dit een heel pijnlijke en moeilijke stap.
Dit is zowel veel als weinig info, dat weet ik. Ik verduidelijk graag hoe het zo gekomen is. Ik ben vooral erg verdrietig en weet niet goed wat ik moet doen.
relaties/mijn-moeder-mishandelt-mijn-st ... 4#33813347
Een aantal maanden geleden was ik bij haar op bezoek, vooral in het licht van dit overlijden. Ondanks dat ze bizar en zonder enige empathie met de dood en ziekte van hem omging, vond ik het niet meer dan logisch om steun te betuigen. Door gedoe met geannuleerde vluchten, werd het een aantal maanden later dan gepland. Op zich mooi: eerst had ze vrienden langs, dan ons, en met kerst haar beste vriendin.
Maar het was vreselijk. Mijn moeder had het de volle 2 dagen dat we daar waren, over een man die ze nog nooit had ontmoet. Ze stelde mij 1 vraag, die met het onderwerp van gesprek te maken had, en mijn vriend 2: ook een vraag over haar onderwerp, en wat ie ook weer gestudeerd had 'want haar vriendinnen vroegen daarnaar'.
Mijn vriend werd ziek op de tweede dag. Dit werd hem zeer kwalijk genomen. Tot 3x toe herhaalde ze dat ik voortaan toch echt alleen moet komen. Hoe het met hem ging en wat ie nou had (griep), vroeg ze niet. Er waren nog wat voorvallen, maar in de OP hou ik het even hierbij.
Het is me allemaal ontzettend in het verkeerde keelgat geschoten. Ik wil de komende jaren niet naar haar toe. Ik wil mijn vrije tijd niet zo besteden. En vooral: ik wil haar in ieder geval voorlopig niet zien. Echt een jaar of 5 niet. En misschien wel nooit meer, maar dat weet ik nog niet zeker.
Mijn vraag aan jullie: hoe heb jij een ouder laten weten er geen zin meer in te hebben? Dat je zo boos bent dat het zo ver is gekomen? Hoe heb je het contact verminderd of verbroken?
Gaf je uitleg? Gaf je voorbeelden? Deed je het per mail of post, per telefoon of persoonlijk? Of wat zou je me aanraden om te doen in deze situatie?
Ik weet dat ik niet langer meer kan doen alsof er niets aan de hand is. We bellen nog af en toe, maar ik vertel dan niks en vraag weinig. Vandaag werd duidelijk dat ze dat merkt. Er moet dus iets gebeuren, maar ik vind dit een heel pijnlijke en moeilijke stap.
Dit is zowel veel als weinig info, dat weet ik. Ik verduidelijk graag hoe het zo gekomen is. Ik ben vooral erg verdrietig en weet niet goed wat ik moet doen.
zaterdag 10 juni 2023 om 11:44
Nee. Geen spijt. Mijn moeder voegt niks positiefs aan mijn leven toe.toulouse_74 schreef: ↑10-06-2023 11:36Mijn partner zit in dezelfde situatie. Vraagje: hebben degenen die het contact hebben verbroken ooit spijt gehad?
Het is wel verdrietig.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 10 juni 2023 om 12:14
Daar ga ik inderdaad vanuit. Tegelijk weet ik dat geen uitleg geven aanleiding zal geven tot vragen van haar, en schuldgevoel bij mij. Dit is denk ik het grootste punt om de knoop door te hakken: weten dat ik geen andere boodschap kan brengen dan 'ik wil geen contact meer want je hebt me erg veel pijn gedaan en ik voel geen moeder-dochterband', en weten dat dat totaal uit het niets komt voor haar. In haar ogen hebben we een fantastische, hechte band. Ik zal me dus zeker tijdelijk vreselijk schuldig voelen en medelijden hebben.hanke321 schreef: ↑09-06-2023 20:21Zelfs als je heel helder weergeeft waarom je geen contact mee wil, kan het nog zijn dat ze het niet wil horen, niet snapt, wegwuift. Want enige zelfreflectie is je moeder vreemd lijkt het.
En dan kan het zijn dat je na maanden of jaren opeens van een buurvrouw/collega/nicht een brief krijgt dat het zo zielig is voor je moeder, die er niks van snapt dat haar dochter haar zo in de steek laat. Dat het toch je moeder is, de dokter vroeg naar je en je arme moeder schoot vol en zei er niks van te snappen....
zaterdag 10 juni 2023 om 12:17
Dat laatste heb ik ook. Als er al een moeder-dochterband was, dan was ie meestal andersom.Portinatx schreef: ↑09-06-2023 21:01Je hebt genoeg redenen om je moeder niet meer te willen zien.
Bij mij escaleerde een ruzie waarop ik heb gezegd dat het klaar is. En dat is het ook. Ik heb mijn moeder daarna niet meer gezien of gesproken. Geeft veel rust en een sluimerend schuldgevoel. Maar het is beter zo. Ze was geen moeder voor mij.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:21
Dat zou ideaal zijn, maar dat station is wel gepasseerd. Dit komt ook doordat mij steeds wordt verteld hoe ik me moet reageren, tot en met in een telefoongesprek zeggen wat ik zou moeten zeggen. Dit, gekoppeld aan haar gewoonte zaken te verzinnen, verdraaien of ontkennen, zorgt ervoor dat er inmiddels een tweede eve bedacht is. Mijn moeder leeft in een parallel universum waarin dingen die nooit zijn gebeurd, wel zijn gebeurd en dingen die wel hebben plaatsgevonden, nooit hebben plaatsgevonden. En kort samengevat ben ik het zat om mee te draaien in dat universum.tv-icoon schreef: ↑09-06-2023 21:07Ik zou iemand precies nemen zoals ze is. Vraagt ze niet naar mijn leven, nou dan niet. Ik vraag wel naar het hare en luister dan gewoon. Ik blijf niet erg lang, wens haar prettige tijd en sterkte en ga dan naar huis, bewust van het feit dat ze kennelijk geen moment meer aan me denkt. Het zij zo. Het is niet erg slim om geen aandacht te besteden aan je dochter; lijkt mij een saai leven om nooit geïnteresseerd te zijn.
Uiteraard maakt dit de relatie niet warmer maar ja, de sleutel ligt bij haar. Als zij alleen maar met zichzelf bezig wil zijn dan is dat een eenzame bedoening. Mijn moeder is al een tijd overleden trouwens. Ik kwam er niet al te vaak meer maar we hadden geen ruzie. Alleen haast geen echt contact. Ruzie daarom gaan maken was toen zinloos. Verloren energie.Ze kon het gewoon niet. Het was geen slecht persoon maar gevoelens begreep ze niets van.
Het feit dat ik haar niet nodig had heeft dit gewoon zo mogelijk gemaakt en ik heb nooit spijt gehad. Ik vind achteraf dat ik het op de juiste manier heb gedaan.
eve_jobs wijzigde dit bericht op 10-06-2023 13:13
Reden: Typo
Reden: Typo
0.03% gewijzigd
zaterdag 10 juni 2023 om 12:28
Zoiets doe je uiteraard niet zomaar via zo'n medium, al klinkt het bot als je het zonder context zou zeggen. Ik heb je reacties gezien in een ander topic en herken veel van wat je daar zegt over je jeugd. Ik heb geen echte problemen met mijn vader gehad, hij was simpelweg te lievig en bespottelijk betoverd door mijn moeder om te zien wie en wat ze eigenlijk was. Maar mijn moeder heeft er wel voor gezorgd dat ik het leven als zwaarder en ingewikkelder ervaar dan menig ander. Ik heb daar in mijn liefdesrelatie weinig last van, maar op het werk heel veel. Ik ben doodsbang om fouten te maken of iets doms te zeggen. Zo'n moeizaam begin is gewoon een garantie voor angst, onzekerheid en verdriet. En ja boosheid, maar dat vind ik een terechte emotie, dus daar heb ik zelf weinig last van.Balinero schreef: ↑09-06-2023 21:12Na 20 jaar nadenken en geprobeerd hebben met mijn moeder te bespreken waarom ik ons contact kut vind (waar geen gesprek en geen zelfreflectie van haar over mogelijk was) heb ik het contact verbroken via Whatsapp. Het zal niet de schoonheidsprijs verdienen, maar ik was op en er klaar mee.
Ik heb btw in diezelfde WA aangegeven dat ik nooit meer contact wil en ze mij met rust moet laten.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:31
Zoiets zou mijn moeder inderdaad gerust kunnen overkomen. Ik ben er ook vrijwel van overtuigd dat ze het nooit zal begrijpen, al zou ik er een boek over schrijven en een film van maken.samarinde schreef: ↑09-06-2023 21:42Ooit had ik een buurvrouw (80+) die vertelde dat haar twee dochters geen contact meer met haar wilden. Ze had géén idee waarom. Ik vroeg nog wat door, snapte niet hoe er zo weinig duidelijkheid kon zijn over zo’n grote familieruzie (en zij begon er zelf over, een beetje slachtofferig, ze vond het zo raar van haar dochters…)
Een tijd later viel ik stomtoevallig in het tv-programma ‘Het familiediner’. Nou, daar schuifelde mijn buurvrouw in beeld. Tegen de presentator draaide ze hetzelfde verhaal af als tegen mij: gek hoor, geen idee, blablablabla.
Maar toen kwamen haar dochters (en andere familieleden) in beeld en ging er een enórme beerput open. Ik ben de details vergeten, maar ik weet nog wel dat het diner niet doorging omdat de dochters weigerden met hun moeder in één ruimte te verblijven. Ook de overige familie koos partij voor de dochters. Maar de buurvrouw bleef tot haar dood volhouden dat ze écht geen flauw idee had van wat haar dochters bezielde.
Moraal: gelijk (of begrip) ga je niet krijgen, maar het contact verbreken kan gewoon.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:33
Dit doet me denken aan dit (Engelse) stukje:samarinde schreef: ↑09-06-2023 21:42Ooit had ik een buurvrouw (80+) die vertelde dat haar twee dochters geen contact meer met haar wilden. Ze had géén idee waarom. Ik vroeg nog wat door, snapte niet hoe er zo weinig duidelijkheid kon zijn over zo’n grote familieruzie (en zij begon er zelf over, een beetje slachtofferig, ze vond het zo raar van haar dochters…)
Een tijd later viel ik stomtoevallig in het tv-programma ‘Het familiediner’. Nou, daar schuifelde mijn buurvrouw in beeld. Tegen de presentator draaide ze hetzelfde verhaal af als tegen mij: gek hoor, geen idee, blablablabla.
Maar toen kwamen haar dochters (en andere familieleden) in beeld en ging er een enórme beerput open. Ik ben de details vergeten, maar ik weet nog wel dat het diner niet doorging omdat de dochters weigerden met hun moeder in één ruimte te verblijven. Ook de overige familie koos partij voor de dochters. Maar de buurvrouw bleef tot haar dood volhouden dat ze écht geen flauw idee had van wat haar dochters bezielde.
Moraal: gelijk (of begrip) ga je niet krijgen, maar het contact verbreken kan gewoon.
http://www.issendai.com/psychology/estr ... asons.html
Dit vond ik mooi inzicht geven in hoe het werkt bij een ouder die 'verlaten' wordt en geen idee heeft waarom.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:36
O akelig, eigenlijk cold turkey dus, echt geen aankondiging of vlam in de pan. Dat lijkt me heel lastig. Ik lees dat je er zelf redelijk vrede mee hebt. Goed zo, daar gaat het natuurlijk om. Ik hoop ook mijn manier te vinden. Ik vind het erg eng. Gelukkig ben ik haar enigste kind, er is niemand die contact heeft met ons beiden. Mijn halfzussen (dus dochters van mijn vader) zijn van haar leeftijd. Met hen kan ik hier over praten, wat prettig is.Lorrelies schreef: ↑09-06-2023 23:28Ik ben gestopt met reageren.
En ja dat is raar en soms vliegt het mij aan.
We hebben geen contact meer. Ik doe geen moeite en zij ook niet en zo hield het op.
Ze sneert af en toe in een gezamenlijke app via mijn broers en zussen maar naar mij niks.
Pijnlijk en okay tegelijkertijd
zaterdag 10 juni 2023 om 12:38
Disclaimer: ik heb hier geen ervaring mee.
Ik zou eigenlijk gewoon stoppen met contact initiëren. Ze zit in het buitenland dus het is wel makkelijker dan als ze ineens op de stoep kan staan of je haar tegen kunt komen in de winkel. Als ze belt het kort houden, met kerst een kaartje en op de vraag wanneer ik weer kom zeggen dat het nu niet uitkomt. Als ze toch in haar eigen wereld leeft met 0,0 vermogen tot inleven, valt het haar wellicht niet eens op, ze heeft toch haar eigen ‘fantasiedochter’ van jou gemaakt. Zo te lezen heb je geen vaste logeerdingen (verjaardag/kerst vieren of zo). Spaart jou denk ik een hoop stress en verdriet. In ieder geval veel sterkte TO.
Ik zou eigenlijk gewoon stoppen met contact initiëren. Ze zit in het buitenland dus het is wel makkelijker dan als ze ineens op de stoep kan staan of je haar tegen kunt komen in de winkel. Als ze belt het kort houden, met kerst een kaartje en op de vraag wanneer ik weer kom zeggen dat het nu niet uitkomt. Als ze toch in haar eigen wereld leeft met 0,0 vermogen tot inleven, valt het haar wellicht niet eens op, ze heeft toch haar eigen ‘fantasiedochter’ van jou gemaakt. Zo te lezen heb je geen vaste logeerdingen (verjaardag/kerst vieren of zo). Spaart jou denk ik een hoop stress en verdriet. In ieder geval veel sterkte TO.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:38
Precies, ik moet mijn aandacht eigenlijk meer richten op het doel, niet om alle gevoelens en toestanden eromheen. Geen verwijten lijkt me ook prettiger om te doen. Het bij mezelf houden vind ik een goed idee.Vage schreef: ↑10-06-2023 00:34Heftig verhaal van je stiefvader.
Ik heb mijn moeder een brief gestuurd met dat ik geen contact meer wil. Ik weet niet meer precies wat ik erin heb gezet. Geen verwijten in ieder geval, ik hield het bij mezelf. Ze begreep het niet. Maar we hebben geen contact meer en daar ging het om.
zaterdag 10 juni 2023 om 12:41
Nee, nul. Ik vind het jammer dat ik het niet nog eerder heb gedaan.toulouse_74 schreef: ↑10-06-2023 11:36Mijn partner zit in dezelfde situatie. Vraagje: hebben degenen die het contact hebben verbroken ooit spijt gehad?
Emboldened by the flame of ambition
zaterdag 10 juni 2023 om 12:50
Nee, nooit. Ik ben er wel eens verdrietig om, maar meer om wat er nooit was.toulouse_74 schreef: ↑10-06-2023 11:36Mijn partner zit in dezelfde situatie. Vraagje: hebben degenen die het contact hebben verbroken ooit spijt gehad?
Ik zie haar nog wel eens op feesten en begrafenissen en dan zit ze ontzettend in mn irritatiezone. Los van de dingen die ze heeft gedaan, is ze ook echt niet mijn type, hoe raar mensen dat ook vinden.
zaterdag 10 juni 2023 om 13:00
Dat is denk ik inderdaad de beste manier. En proberen te onthouden dat al die emoties en het onbegrip er nu eenmaal bijhoren, en dus ook niet te vermijden zijn. Hier is helaas geen leuke ervaring van te maken, om het zwak uit te drukken.andnowwedance schreef: ↑10-06-2023 00:47Ik heb zelf nooit echt actief het contact met mijn moeder verbroken en mijn acties voor zich laten spreken.
Mijn tip zou zijn om het echt zo sec mogelijk en alleen bij de mededeling te houden. Geen emoties, geen verwijten en vooral geen hoop op iets (spijt, begrip, erkenning). Ik bedoel trouwens niet dat je emoties of verwijten er niet mogen zijn, maar zoals je haar omschrijft gaat het waarschijnlijk geen zin hebben. Mijn ervaring is dat iemands reactie of juist het gebrek eraan je nog rotter kan laten voelen.
Nou het doel voor ogen: je wilt haar mededelen dat je geen contact meer wil. Veel meer hoef je ook niet te zeggen. Hou het kort.
zaterdag 10 juni 2023 om 13:09
Dat lijkt me wel fijn, als je er eigenlijk alleen maar op vooruitgaat, zeg maar. Al is het natuurlijk zuur om zo'n slechte relatie met je moeder te hebben, dat je er voldoening uit haalt dat zij nu degene met pijn is. Dat herken ik ook wel, hoor. Een soort wraakgevoelens. Als kind had ik dat vaak. Ik had me voorgenomen geen contact meer met haar te hebben zodra ik volwassen was. Maar goed, dat liep dus anders.Skadí schreef: ↑10-06-2023 07:17Ik heb in een ruzie het contact verbroken. Gezegd dat ze op moest rotten en dat deed ze. Vervolgens overal geblokt, nooit uitleg gegeven (ze snapt het toch niet en ik ga nooit erkent worden in de pijn) en nooit meer achterom gekeken.
Ik had het nog veel eerder moeten doen. Wat een rust. Soms zoekt ze contact via via. Ik doe daar niks mee. Ze zal nooit meer onderdeel uitmaken van mijn leven. Die deur is volledig dicht.
En ik zal heel eerlijk bekennen dat ik op een bepaalde manier voldoening haal uit het feit dat ze geen uitleg heeft gekregen, maar compleet is verbannen. Na mijn hele leven stelselmatig te zijn verwaarloost hoop ik dat zij nu wat pijn ervaart door mij.
zaterdag 10 juni 2023 om 13:33
Aanleiding was een ontzettend nare brief met allerlei verwijten naar mij toe.eve_jobs schreef: ↑10-06-2023 12:36O akelig, eigenlijk cold turkey dus, echt geen aankondiging of vlam in de pan. Dat lijkt me heel lastig. Ik lees dat je er zelf redelijk vrede mee hebt. Goed zo, daar gaat het natuurlijk om. Ik hoop ook mijn manier te vinden. Ik vind het erg eng. Gelukkig ben ik haar enigste kind, er is niemand die contact heeft met ons beiden. Mijn halfzussen (dus dochters van mijn vader) zijn van haar leeftijd. Met hen kan ik hier over praten, wat prettig is.
Toen was ik er klaar mee. Mijn hele leven is moeilijk gemaakt door haar toe doen en haar leugens.
Wat vind je er eng aan?
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 10 juni 2023 om 14:35
De enige spijt die ik ooit heb gehad is dat ik het niet veel eerder heb gedaan. De rust die ik hiermee gekregen heb is onbetaalbaar en had ik jaren eerder al verdiend.toulouse_74 schreef: ↑10-06-2023 11:36Mijn partner zit in dezelfde situatie. Vraagje: hebben degenen die het contact hebben verbroken ooit spijt gehad?
Never judge someone without knowing the whole story. You may think you understand, but you don't.
zaterdag 10 juni 2023 om 16:33
Geen seconde. Twintig jaar lang geprobeerd om op enige wijze contact te kunnen hebben. Meerdere malen grenzen aangegeven, die binnen de kortste keren weer zonder schaamte overschreden werden. Het is jammer dat het zo gegaan is en dat het nodig is, maar totaal geen spijt. De rust die ervoor teruggekomen is, is onbetaalbaar.toulouse_74 schreef: ↑10-06-2023 11:36Mijn partner zit in dezelfde situatie. Vraagje: hebben degenen die het contact hebben verbroken ooit spijt gehad?
zaterdag 10 juni 2023 om 17:55
TO, ik heb zowel bij mijn vader als mijn moeder per mail mijn grenzen aangegeven. Bij mijn vader heb ik geschreven dat ik op het moment geen contact met hem kan hebben. Dit is ondertussen zes jaar geleden.
En aan mijn moeder heb ik geschreven dat ik geen moeder-dochter band meer ervaar. Ik vind het bijzonder dat meerdere mensen dat hier schrijven. Contact met mijn moeder is er nog heel minimaal, één of twee keer per jaar.
En voor Toulouse, nee, nooit spijt van gehad. Ik ben wel een heel proces doorgegaan om te rouwen. Het stuk met mijn moeder heb ik nog niet zover afgerond als met mijn vader.
En aan mijn moeder heb ik geschreven dat ik geen moeder-dochter band meer ervaar. Ik vind het bijzonder dat meerdere mensen dat hier schrijven. Contact met mijn moeder is er nog heel minimaal, één of twee keer per jaar.
En voor Toulouse, nee, nooit spijt van gehad. Ik ben wel een heel proces doorgegaan om te rouwen. Het stuk met mijn moeder heb ik nog niet zover afgerond als met mijn vader.
zaterdag 10 juni 2023 om 18:07
Misschien moet je er ook 'aan toe' zijn, om het contact te verbreken. Dat het op een gegeven moment klaar is.
Mijn partner is er denk ik (nog) niet aan toe, vandaar mijn vraag over spijt.
Zijn ouder lijkt wel een ander persoon na het overlijden van zijn andere ouder. Er komt wel wat interesse, maar heel beperkt. Het gaat al snel weer over diens leven en activiteiten.
Alsof deze een nieuw leven heeft en wij heus wel aardig gevonden worden, maar geen prioriteit meer hebben ofzo.
Lastig uit te leggen hoe dit voelt.
Ik wil het topic niet kapen. Maar het is een heel proces voor mijn man, ik snap de reactie over rouwen ook goed.
Mijn partner is er denk ik (nog) niet aan toe, vandaar mijn vraag over spijt.
Zijn ouder lijkt wel een ander persoon na het overlijden van zijn andere ouder. Er komt wel wat interesse, maar heel beperkt. Het gaat al snel weer over diens leven en activiteiten.
Alsof deze een nieuw leven heeft en wij heus wel aardig gevonden worden, maar geen prioriteit meer hebben ofzo.
Lastig uit te leggen hoe dit voelt.
Ik wil het topic niet kapen. Maar het is een heel proces voor mijn man, ik snap de reactie over rouwen ook goed.
zaterdag 10 juni 2023 om 22:13
Ik heb het contact met mijn vader, oma en zus verbroken. Met mijn moeder af en toe contact en met name over de kinderen.
Mijn vraag aan de mensen die ook het contact verbroken hebben moeten jullie je tegen andere mensen verdedigen? Ik merk dat andere mensen bijv collega's het niet begrijpen en hier toch wel raar over doen. Is dat bij jullie ook?
Mijn vraag aan de mensen die ook het contact verbroken hebben moeten jullie je tegen andere mensen verdedigen? Ik merk dat andere mensen bijv collega's het niet begrijpen en hier toch wel raar over doen. Is dat bij jullie ook?
zaterdag 10 juni 2023 om 22:19
Het is toch je moeder…..mimimouse schreef: ↑10-06-2023 22:13Ik heb het contact met mijn vader, oma en zus verbroken. Met mijn moeder af en toe contact en met name over de kinderen.
Mijn vraag aan de mensen die ook het contact verbroken hebben moeten jullie je tegen andere mensen verdedigen? Ik merk dat andere mensen bijv collega's het niet begrijpen en hier toch wel raar over doen. Is dat bij jullie ook?
Wat als ze straks dood gaat….
Mensen begrijpen het soms niet. Dat betekent dat zij een betere band hebben dan ik en dat is ze van harte gegund.
Dat is dan ook mijn antwoord.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 10 juni 2023 om 22:20
Je moet niets he? Jouw keus. Als andere mensen dat niet begrijpen, jammer dan.mimimouse schreef: ↑10-06-2023 22:13Ik heb het contact met mijn vader, oma en zus verbroken. Met mijn moeder af en toe contact en met name over de kinderen.
Mijn vraag aan de mensen die ook het contact verbroken hebben moeten jullie je tegen andere mensen verdedigen? Ik merk dat andere mensen bijv collega's het niet begrijpen en hier toch wel raar over doen. Is dat bij jullie ook?
Als mensen daadwerkelijk geïnteresseerd zijn, wil ik het nog wel eens uitleggen. Maar aan mensen die hun oordeel direct klaarhebben, maak ik geen woorden vuil.
zaterdag 10 juni 2023 om 22:32
Ik zeg vaak ook zoiets of dat ik het jammer vind maar dat het voor mij beter zo is maar ik merk gewoon dat mensen vinden dat het door mij komt wat ik dus juist heel moeilijk vind omdat ik dus overal altijd alleen voor sta.
Voorbeeld waarom passen je ouders niet op? Omdat ik geen contact meer met ze heb. Waarom heb je geen contact met ze? Het is toch sneu dat ze hun Kleinkinderen niet mogen zien. Die zagen ze daarvoor ook niet sterker nog mijn vader heeft zijn klein dochter nooit gezien omdat hij weer eens boos was. Nou ik vind het maar sneu voor ze maak het maar goed hoor.
zaterdag 10 juni 2023 om 22:43
Maar serieus. Wat maakt het uit wat mensen vinden? Het is jouw keuze, en geen keuze die je zomaar maakt. Jij hebt er over nagedacht en bent tot het besluit gekomen om contact te verbreken. Jouw goed recht. Wat maakt het dan nog uit wat persoon x of y daarvan vindt?mimimouse schreef: ↑10-06-2023 22:32Ik zeg vaak ook zoiets of dat ik het jammer vind maar dat het voor mij beter zo is maar ik merk gewoon dat mensen vinden dat het door mij komt wat ik dus juist heel moeilijk vind omdat ik dus overal altijd alleen voor sta.
Voorbeeld waarom passen je ouders niet op? Omdat ik geen contact meer met ze heb. Waarom heb je geen contact met ze? Het is toch sneu dat ze hun Kleinkinderen niet mogen zien. Die zagen ze daarvoor ook niet sterker nog mijn vader heeft zijn klein dochter nooit gezien omdat hij weer eens boos was. Nou ik vind het maar sneu voor ze maak het maar goed hoor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in