Relaties
alle pijlers
Zeggen dat ik moeder voorlopig niet wil zien
vrijdag 9 juni 2023 om 20:05
Mijn moeder woont al een aantal jaar in het buitenland. Vorig jaar overleed haar man daar, ik heb destijds een topic geopend:
relaties/mijn-moeder-mishandelt-mijn-st ... 4#33813347
Een aantal maanden geleden was ik bij haar op bezoek, vooral in het licht van dit overlijden. Ondanks dat ze bizar en zonder enige empathie met de dood en ziekte van hem omging, vond ik het niet meer dan logisch om steun te betuigen. Door gedoe met geannuleerde vluchten, werd het een aantal maanden later dan gepland. Op zich mooi: eerst had ze vrienden langs, dan ons, en met kerst haar beste vriendin.
Maar het was vreselijk. Mijn moeder had het de volle 2 dagen dat we daar waren, over een man die ze nog nooit had ontmoet. Ze stelde mij 1 vraag, die met het onderwerp van gesprek te maken had, en mijn vriend 2: ook een vraag over haar onderwerp, en wat ie ook weer gestudeerd had 'want haar vriendinnen vroegen daarnaar'.
Mijn vriend werd ziek op de tweede dag. Dit werd hem zeer kwalijk genomen. Tot 3x toe herhaalde ze dat ik voortaan toch echt alleen moet komen. Hoe het met hem ging en wat ie nou had (griep), vroeg ze niet. Er waren nog wat voorvallen, maar in de OP hou ik het even hierbij.
Het is me allemaal ontzettend in het verkeerde keelgat geschoten. Ik wil de komende jaren niet naar haar toe. Ik wil mijn vrije tijd niet zo besteden. En vooral: ik wil haar in ieder geval voorlopig niet zien. Echt een jaar of 5 niet. En misschien wel nooit meer, maar dat weet ik nog niet zeker.
Mijn vraag aan jullie: hoe heb jij een ouder laten weten er geen zin meer in te hebben? Dat je zo boos bent dat het zo ver is gekomen? Hoe heb je het contact verminderd of verbroken?
Gaf je uitleg? Gaf je voorbeelden? Deed je het per mail of post, per telefoon of persoonlijk? Of wat zou je me aanraden om te doen in deze situatie?
Ik weet dat ik niet langer meer kan doen alsof er niets aan de hand is. We bellen nog af en toe, maar ik vertel dan niks en vraag weinig. Vandaag werd duidelijk dat ze dat merkt. Er moet dus iets gebeuren, maar ik vind dit een heel pijnlijke en moeilijke stap.
Dit is zowel veel als weinig info, dat weet ik. Ik verduidelijk graag hoe het zo gekomen is. Ik ben vooral erg verdrietig en weet niet goed wat ik moet doen.
relaties/mijn-moeder-mishandelt-mijn-st ... 4#33813347
Een aantal maanden geleden was ik bij haar op bezoek, vooral in het licht van dit overlijden. Ondanks dat ze bizar en zonder enige empathie met de dood en ziekte van hem omging, vond ik het niet meer dan logisch om steun te betuigen. Door gedoe met geannuleerde vluchten, werd het een aantal maanden later dan gepland. Op zich mooi: eerst had ze vrienden langs, dan ons, en met kerst haar beste vriendin.
Maar het was vreselijk. Mijn moeder had het de volle 2 dagen dat we daar waren, over een man die ze nog nooit had ontmoet. Ze stelde mij 1 vraag, die met het onderwerp van gesprek te maken had, en mijn vriend 2: ook een vraag over haar onderwerp, en wat ie ook weer gestudeerd had 'want haar vriendinnen vroegen daarnaar'.
Mijn vriend werd ziek op de tweede dag. Dit werd hem zeer kwalijk genomen. Tot 3x toe herhaalde ze dat ik voortaan toch echt alleen moet komen. Hoe het met hem ging en wat ie nou had (griep), vroeg ze niet. Er waren nog wat voorvallen, maar in de OP hou ik het even hierbij.
Het is me allemaal ontzettend in het verkeerde keelgat geschoten. Ik wil de komende jaren niet naar haar toe. Ik wil mijn vrije tijd niet zo besteden. En vooral: ik wil haar in ieder geval voorlopig niet zien. Echt een jaar of 5 niet. En misschien wel nooit meer, maar dat weet ik nog niet zeker.
Mijn vraag aan jullie: hoe heb jij een ouder laten weten er geen zin meer in te hebben? Dat je zo boos bent dat het zo ver is gekomen? Hoe heb je het contact verminderd of verbroken?
Gaf je uitleg? Gaf je voorbeelden? Deed je het per mail of post, per telefoon of persoonlijk? Of wat zou je me aanraden om te doen in deze situatie?
Ik weet dat ik niet langer meer kan doen alsof er niets aan de hand is. We bellen nog af en toe, maar ik vertel dan niks en vraag weinig. Vandaag werd duidelijk dat ze dat merkt. Er moet dus iets gebeuren, maar ik vind dit een heel pijnlijke en moeilijke stap.
Dit is zowel veel als weinig info, dat weet ik. Ik verduidelijk graag hoe het zo gekomen is. Ik ben vooral erg verdrietig en weet niet goed wat ik moet doen.
dinsdag 13 juni 2023 om 22:37
Wat tragisch, Courage. Ik kan het me wel voorstellen. Ik ben best een zacht ei, dus dit zouden makkelijk kunnen gebeuren als ik niet uitkijk. Sterkte, dit moet een heel zware tijd zijn.Courage schreef: ↑13-06-2023 14:38Mijn moeder loopt nu tegen de 80 en ik heb 'gewoon' contact met haar. Ben er pas heel laat achter gekomen hoe schadelijk mijn relatie met haar is voor mij. Er zijn altijd al mantelzorgtaken voor mij geweest en die intensiteit neemt nu toe. Ik vraag me af hoe het nu geweest zou zijn als ik vroeger de emotionele 'entanglement' (zeg maar 'verwikkeling') al eerder had weten te doorbreken. Niet per se het contact verbreken maar in elk geval meer emotionele afstand.
Waarom ik dit je vertel?
Nu mijn moeder zo oud is, is het moeilijker dan ooit om afstand te nemen of zelfs contact te verbreken. Het gevoel van schuld en verplichting is zo groot.
Geef je zelf de kans om het op tijd te doen, nu je schuldgevoel misschien minder groot is en je niet het gevoel hebt dat je wel voor haar móet zorgen.
Er zit veel 'projectie' in van mijn verhaal op jouw situatie, maar wellicht heb je wat aan mijn perspectief. Soms mag een verhaal ook wél gekleurd zijn.
dinsdag 13 juni 2023 om 23:15
Terugkomend op de surrogaatfamilie - jullie hebben gelijk dat je die zelf kunt maken. Maar voor mijn gevoel toch echt tot op zekere hoogte. Ik zal nooit weten hoe het is om een leuke moeder te hebben gehad. En dat is ongetwijfeld dat rouwen waar sommigen het over hebben. Weten dat dat zo is, en dat het nooit anders zal zijn. Het idee opgeven dat het ooit een moeder in de traditionele zin van het woord zal zijn. Dat opgeven, daar hang ik aan. Ik heb me lang vastgehouden aan de leuke kanten. Want ze is niet doctor evil ofzo, ze heeft vaak een goed gevoel voor humor, als er drama is in je leven kan ze luisteren als geen ander (ik besef nu pas dat dat raar is. Dat is een voorwaarde om gehoord te worden) en ze is een kei in praktische oplossingen. Kortom, het feit dat ze er wel degelijk ook voor menis geweest, en het idee dat dat het slechte goedmaakt wil en moet ik loslaten. Want het kost zoveel energie. Het is zo pijnlijk on te zien dat ze niks is veranderd sinds de dood van mijn vader. Kort samengevat heeft ze hem en mij verlaten toen ik 11 was. Ze had gehoord van de arts dat hij niet heel lang meer te leven had, na een hartprobleem. Ze liet mij dus achter met een stervende vader. Haar vertrek - dst was een geweldige anderhalf jaar. Wat een rust in huis. Zalig! Ze werd doodziek van zijn ziekte had ze hem gezegd. Wat zei ze tegen mijn stervende stiefvader? Exact dat! Jarenlang had ik mezelf verteld dat ze veranderd was. Dit heeft zo mijn neus op de feiten gedrukt. En dat is pijnlijk. Ik heb mezelf zo lang voor de gek weten te houden.
dinsdag 13 juni 2023 om 23:24
Ik heb het contact verbroken en vindt het heel jammer maar het was noodzakelijk omdat ik mijn verwachtingen niet kon bijstellen en zodoende elke keer teleurgesteld was. Inmiddels moet ik hard nadenken om me de voorbeelden te herinneren die me pijn deden maar dat is ok, ik hoef niets te bewijzen. Misschien was het echt een tekortkoming van haar, misschien ook die van mij.... maar we hebben het lang geprobeerd en we mogen het ook opgeven als het meer kost dan het oplevert.
Lorem Ipsum
dinsdag 13 juni 2023 om 23:35
Het is een zware tijd, maar tegelijkertijd niet zwaarder dan het altijd al was. En omdat ik nu dingen begin te doorzien, ook een helende tijd.
Net als wat jij net schreef; het duurt soms een tijd voor het tot je doordringt, zoals op het moment dat jouw moeder ook jouw stiefvader afwijst als hij ziek wordt.
woensdag 14 juni 2023 om 09:07
Oh nee, ze liet je achter bij een stervende vader?! Ik heb er geen woorden voor, alleen een dikke knuffeleve_jobs schreef: ↑13-06-2023 23:15Terugkomend op de surrogaatfamilie - jullie hebben gelijk dat je die zelf kunt maken. Maar voor mijn gevoel toch echt tot op zekere hoogte. Ik zal nooit weten hoe het is om een leuke moeder te hebben gehad. En dat is ongetwijfeld dat rouwen waar sommigen het over hebben. Weten dat dat zo is, en dat het nooit anders zal zijn. Het idee opgeven dat het ooit een moeder in de traditionele zin van het woord zal zijn. Dat opgeven, daar hang ik aan. Ik heb me lang vastgehouden aan de leuke kanten. Want ze is niet doctor evil ofzo, ze heeft vaak een goed gevoel voor humor, als er drama is in je leven kan ze luisteren als geen ander (ik besef nu pas dat dat raar is. Dat is een voorwaarde om gehoord te worden) en ze is een kei in praktische oplossingen. Kortom, het feit dat ze er wel degelijk ook voor menis geweest, en het idee dat dat het slechte goedmaakt wil en moet ik loslaten. Want het kost zoveel energie. Het is zo pijnlijk on te zien dat ze niks is veranderd sinds de dood van mijn vader. Kort samengevat heeft ze hem en mij verlaten toen ik 11 was. Ze had gehoord van de arts dat hij niet heel lang meer te leven had, na een hartprobleem. Ze liet mij dus achter met een stervende vader. Haar vertrek - dst was een geweldige anderhalf jaar. Wat een rust in huis. Zalig! Ze werd doodziek van zijn ziekte had ze hem gezegd. Wat zei ze tegen mijn stervende stiefvader? Exact dat! Jarenlang had ik mezelf verteld dat ze veranderd was. Dit heeft zo mijn neus op de feiten gedrukt. En dat is pijnlijk. Ik heb mezelf zo lang voor de gek weten te houden.
Ja, dat rouwen is nog een heel proces. Want als je er echt bij stil gaat staan wat je zo verlangt en wat je allemaal als kind hebt gemist. Dat is heel pijnlijk en verdrietig. Maar als je jezelf daar in kunt troosten, voelt het voor mij in ieder geval ook versterkend.
Wat je misschien nog zou kunnen helpen is een familieopstelling doen. Ik heb daarin heel duidelijk kunnen zien hoe onmachtig mijn ouders waren in de opvoeding.
Ik denk dat ik daarom ook weinig schuldgevoel heb. Ik heb compassie voor waar zij weg komen en hoe ze nu zijn. Maar ik sta niet meer toe dat ik beschadigd word.
"Never underestimate the cost of being a cyclebreaker"
vrijdag 16 juni 2023 om 21:27
Herkenbaar en mooi gezegd.turquasi schreef: ↑13-06-2023 23:24Ik heb het contact verbroken en vindt het heel jammer maar het was noodzakelijk omdat ik mijn verwachtingen niet kon bijstellen en zodoende elke keer teleurgesteld was. Inmiddels moet ik hard nadenken om me de voorbeelden te herinneren die me pijn deden maar dat is ok, ik hoef niets te bewijzen. Misschien was het echt een tekortkoming van haar, misschien ook die van mij.... maar we hebben het lang geprobeerd en we mogen het ook opgeven als het meer kost dan het oplevert.
vrijdag 16 juni 2023 om 21:31
Ja fijn toch om het eruit te gooien. Erover praten met elkaar doet je ook dingen realiseren of wakkert dingen aan. Het is ook best pittig vind ik om het allemaal bij jezelf te houden. Juist fijn om er hier met gelijkgestemden over te hebben.eve_jobs schreef: ↑13-06-2023 22:20Dat is allemaal erg herkenbaar, Rosie. Mijn moeder heeft ook duidelijk haar eigen waarheid. Ik weet dan ook zeker dat ze er niets van gaat begrijpen. Daar zal ik mee moeten leven, net als jij nu doet. Dat lijkt me heel pittig. Heel veel sterkte dus. Ik heb zelf nooit kinderen gekregen, omdat ik geen kinderwens heb. Maar eerlijk gezegd speelde daarbij ook wel mee dat ik mijn eigen jeugd en leven zo zwaar vond. Vraag me af of het anders was gelopen als dat allemaal wat vrolijker en fluffiger was geweest. Nou ja, geen idee waarom ik dat opschrijf, maar het is wel waar. En ik heb dit alleen aan mijn huidige vriend verteld. Misschien wel fijn om het een keer tegen anderen te zeggen, al is het anoniem.
dinsdag 27 juni 2023 om 20:15
Dank je, Martje. Ik ga inderdaad eens kijken of ik bij dit proces wat therapie kan volgen.martje55 schreef: ↑14-06-2023 09:07Oh nee, ze liet je achter bij een stervende vader?! Ik heb er geen woorden voor, alleen een dikke knuffel
Ja, dat rouwen is nog een heel proces. Want als je er echt bij stil gaat staan wat je zo verlangt en wat je allemaal als kind hebt gemist. Dat is heel pijnlijk en verdrietig. Maar als je jezelf daar in kunt troosten, voelt het voor mij in ieder geval ook versterkend.
Wat je misschien nog zou kunnen helpen is een familieopstelling doen. Ik heb daarin heel duidelijk kunnen zien hoe onmachtig mijn ouders waren in de opvoeding.
Ik denk dat ik daarom ook weinig schuldgevoel heb. Ik heb compassie voor waar zij weg komen en hoe ze nu zijn. Maar ik sta niet meer toe dat ik beschadigd word.
"Never underestimate the cost of being a cyclebreaker"
dinsdag 27 juni 2023 om 20:21
Even een update.
De laatste maanden was ik ziek en werd ik steeds zieker. Uiteindelijk blij ik een flink verzwakt immuunsysteem te hebben. De laatste week probeer ik dat we wat te versterken. Ik slaap gelukkig ook beter. Het leidde er gisterenavond toe, dat ik tijdens het filmkijken opeens glashelder voor me zag, hoe doe mail eruit moest zien.
Ik heb hem 2,5 uur geleden gestuurd. Ik ben erg opgelucht, verdrietig en een beetje nerveus. Ik weet wel al heel zeker dat dit de juiste stap was.
Andnowwedance wil ik nog extra bedanken. Je opmerking dat ik niet aan haar hoef te denken omdat ze dat zelf al genoeg doet was een eye-opener. Hoe sneu dat misschien ook is.
Bedankt allemaal!
De laatste maanden was ik ziek en werd ik steeds zieker. Uiteindelijk blij ik een flink verzwakt immuunsysteem te hebben. De laatste week probeer ik dat we wat te versterken. Ik slaap gelukkig ook beter. Het leidde er gisterenavond toe, dat ik tijdens het filmkijken opeens glashelder voor me zag, hoe doe mail eruit moest zien.
Ik heb hem 2,5 uur geleden gestuurd. Ik ben erg opgelucht, verdrietig en een beetje nerveus. Ik weet wel al heel zeker dat dit de juiste stap was.
Andnowwedance wil ik nog extra bedanken. Je opmerking dat ik niet aan haar hoef te denken omdat ze dat zelf al genoeg doet was een eye-opener. Hoe sneu dat misschien ook is.
Bedankt allemaal!
dinsdag 27 juni 2023 om 20:22
Verschrikkelijk. Echt, verschrikkelijk. Heel veel sterkte.Oude_Man_2 schreef: ↑17-06-2023 11:46Pakweg 20 jaar geleden gezegd dat mijn vader alleen nog welkom was op mijn voorwaarden. Dat hielp 20 jaar, nu is hij terug. Misbruik uit mijn jeugd doet er nog steeds niet toe, maar hij is bijna dood en dat is natuurlijk heul zielug
woensdag 28 juni 2023 om 11:11
Wauw, wat goed dat je m in één keer glashelder had. En dat je ook de moed had om de mail te versturen. Super sterk.eve_jobs schreef: ↑27-06-2023 20:21Even een update.
De laatste maanden was ik ziek en werd ik steeds zieker. Uiteindelijk blij ik een flink verzwakt immuunsysteem te hebben. De laatste week probeer ik dat we wat te versterken. Ik slaap gelukkig ook beter. Het leidde er gisterenavond toe, dat ik tijdens het filmkijken opeens glashelder voor me zag, hoe doe mail eruit moest zien.
Ik heb hem 2,5 uur geleden gestuurd. Ik ben erg opgelucht, verdrietig en een beetje nerveus. Ik weet wel al heel zeker dat dit de juiste stap was.
Andnowwedance wil ik nog extra bedanken. Je opmerking dat ik niet aan haar hoef te denken omdat ze dat zelf al genoeg doet was een eye-opener. Hoe sneu dat misschien ook is.
Bedankt allemaal!
Dank je wel voor de update.
En hopelijk gaat het nu ook beter met je immuunsysteem.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
