Relaties
alle pijlers
Zeur ik nou?
woensdag 13 juni 2007 om 21:10
Hoi Gizmo,
Ik sluit me aan bij Kreng en Marion: als het zo al begint, lijkt mij dit weinig goeds te voorspellen. Deze jongen staat inderdaad heel anders in de relatie dan jij. En inderdaad: denk om je trots. Iemand smeken om bij je te zijn schiet niet alleen zijn doel voorbij, maar zou zeker niet nodig moeten zijn. Zoiets moet uit iemand zelf komen.
Ik denk eerlijk gezegd gewoon dat dit hem niet is voor jou.. Dit levert jou veel te veel onzekerheid op. Als iemand je onzeker maakt, dan kun je niet genieten van de relatie en bovendien niet jezelf zijn. En dat laatste, dat vind ik het allerbelangrijkst.
Ik heb dit zelf meegemaakt en weet hoe moeilijk het is om iemand te laten gaan als je van hem houdt/verliefd op hem bent. Maar die gevoelens zijn niet alles en niet zaligmakend: je moet op de lange termijn ook de kans hebben om gelukkig met iemand te kunnen zijn en dat kan pas als je het gevoel hebt dat er sprake is van gelijkwaardigheid in een relatie. Je moet van iemand (zijn gevoel) op aan kunnen en je geaccepteerd en bijzonder voelen. Zolang dat niet zo is, al jouw onzekerheid van kwaad tot erger worden. En dat zou zonde zijn.
Sterkte!
Ik sluit me aan bij Kreng en Marion: als het zo al begint, lijkt mij dit weinig goeds te voorspellen. Deze jongen staat inderdaad heel anders in de relatie dan jij. En inderdaad: denk om je trots. Iemand smeken om bij je te zijn schiet niet alleen zijn doel voorbij, maar zou zeker niet nodig moeten zijn. Zoiets moet uit iemand zelf komen.
Ik denk eerlijk gezegd gewoon dat dit hem niet is voor jou.. Dit levert jou veel te veel onzekerheid op. Als iemand je onzeker maakt, dan kun je niet genieten van de relatie en bovendien niet jezelf zijn. En dat laatste, dat vind ik het allerbelangrijkst.
Ik heb dit zelf meegemaakt en weet hoe moeilijk het is om iemand te laten gaan als je van hem houdt/verliefd op hem bent. Maar die gevoelens zijn niet alles en niet zaligmakend: je moet op de lange termijn ook de kans hebben om gelukkig met iemand te kunnen zijn en dat kan pas als je het gevoel hebt dat er sprake is van gelijkwaardigheid in een relatie. Je moet van iemand (zijn gevoel) op aan kunnen en je geaccepteerd en bijzonder voelen. Zolang dat niet zo is, al jouw onzekerheid van kwaad tot erger worden. En dat zou zonde zijn.
Sterkte!
woensdag 13 juni 2007 om 21:15
Het houdt natuurlijk een keer op omtrent erover praten en gesprekken erover voeren om het op te lossen. Ik geef het nu nog niet op, niet omdat ik mijn kop in het zand steek maar ik wil eerst gewoon duidelijkheid hebben voordat ik conclussies ga trekken omtrent.. dit wordt niks meer.
En dan lijkt het me dus belangrijk dat je nu heel duidelijk die grens stelt: wanneer is het duidelijk dat het niks meer wordt? Als hij het letterlijk tegen je zegt? Want daar kan je meestal lang op wachten.
Ik zou zeggen: ga een gesprek met hem aan. Maak heeeeeel duidelijk wat je wil. Als het daarna niet verandert (maakt niet uit of het ruzie wordt of dat ie je volmondig gelijk geeft) is het klaar, over, uit.
Echt, ik zeg je nu al: het gaat niet veranderen. Hoe eerder je daar achter komt hoe beter. Misschien past hij heel eventjes zijn gedrag aan, maar het wordt weer zoals het nu is. En waar trek jij voor jezelf dan de grens? Want tegen die tijd zit je er gevoelsmatig nog dieper in dan nu, heb je nog meer geïnvesteerd en nóg minder bereid om er 'zomaar' een punt achter te zetten.
Wist je trouwens dat de meeste mensen het verliefdste zijn op degene die ze niet helemaal kunnen krijgen? Dat jouw gevoel schreeuwt 'Ik wil HEM en niemand anders!!!!' zegt helemaal niks over zijn geschiktheid als partner voor jou...
Het gaat niet om zijn woorden, het gaat niet om zijn daden. Het gaat er om dat die twee met elkaar in overeenstemming zijn. Zijn ze dat niet, dan klopt er iets niet.
Ik kan je toch echt *het* boekje aanraden... In het nederlands heet het 'Hij wil me wel, hij wil me niet' geloof ik. In het engels heet het 'He's just not that into you - the no excuses truth to understanding guys'. Het is ook nog eens heel grappig, zelfs als je vindt dat het niet op jou van toepassing is. En wie weet heb je er wat aan, nu of in de toekomst ooit.
woensdag 13 juni 2007 om 21:52
En als ik je dan nog een tip mag meegeven. In je openingspost las ik al hoe graag je het goed wil doen, bescheiden probeert te blijven ("ik geef hem zijn vrijheid, ik claim niet, en zelfs ons geruststellen dat het "geen drama is"). Mag jij er wel zijn? Of ben je alleen goed genoeg als je onzichtbaar bent, niet zeurt, niets voor jezelf opeist en geen 'moeilijkheden' maakt?
Los even van hoe hij zich gedraagt en hoe vaak hij jou wil zien, zie ik in jouw houding ook een beer op de weg. Als je jezelf zo weinig gunt, hoef je ook niet te verwachten dat een ander je wat geeft...
Overigens een levensles waarvan ik de theorie al onder de knie heb, maar "waarvan ik de praktijk nog aan het leren ben.
Los even van hoe hij zich gedraagt en hoe vaak hij jou wil zien, zie ik in jouw houding ook een beer op de weg. Als je jezelf zo weinig gunt, hoef je ook niet te verwachten dat een ander je wat geeft...
Overigens een levensles waarvan ik de theorie al onder de knie heb, maar "waarvan ik de praktijk nog aan het leren ben.
woensdag 13 juni 2007 om 23:14
Ok, dus je hebt dit onderwerp al een paar keer aangekaart en hij heeft niets gedaan met de informatie die hij van jou heeft gekregen. Wat zegt jou dat?
Een man die zijn droomvrouw heeft gevonden wil BIJ die vrouw zijn. Die zegt niet tegen haar dat hij het te druk heeft of dat hij met zijn vrienden weg wil. Die probeert het haar naar de zin te maken en draagt haar op handen. En natuurlijk heeft iedereen bepaalde verplichtingen in het leven, maar niemand werkt 24 uur of zit 24 uur op school of 24 uur aan zijn huiswerk. Er is áltijd gelegenheid om even te bellen, te sms'en of te mailen.
Nu heb je een uitgebreide mail gestuurd en dan? Wat verwacht je daarvan? Eén ding is zeker : als hij zijn gedrag verandert doet hij dat alleen maar omdat jij dat wil en niet omdat hij het zélf wil. HIJ vindt het allemaal wel best zoals het tot nu toe gaat. Hoe je het ook wendt of keert : je probeert nu iets af te dwingen wat hij niet vrijwillig wil(de) geven.
Zeker mag je je verwachtingen aan de ander meedelen, maar er zijn van die dingen waar je niet om zou hoeven vragen............ en tijd met elkaar doorbrengen is daar één van.
Marion
Een man die zijn droomvrouw heeft gevonden wil BIJ die vrouw zijn. Die zegt niet tegen haar dat hij het te druk heeft of dat hij met zijn vrienden weg wil. Die probeert het haar naar de zin te maken en draagt haar op handen. En natuurlijk heeft iedereen bepaalde verplichtingen in het leven, maar niemand werkt 24 uur of zit 24 uur op school of 24 uur aan zijn huiswerk. Er is áltijd gelegenheid om even te bellen, te sms'en of te mailen.
Nu heb je een uitgebreide mail gestuurd en dan? Wat verwacht je daarvan? Eén ding is zeker : als hij zijn gedrag verandert doet hij dat alleen maar omdat jij dat wil en niet omdat hij het zélf wil. HIJ vindt het allemaal wel best zoals het tot nu toe gaat. Hoe je het ook wendt of keert : je probeert nu iets af te dwingen wat hij niet vrijwillig wil(de) geven.
Zeker mag je je verwachtingen aan de ander meedelen, maar er zijn van die dingen waar je niet om zou hoeven vragen............ en tijd met elkaar doorbrengen is daar één van.
Marion
woensdag 13 juni 2007 om 23:55
Gizmo, dat hij gevoelens voor je heeft wil ik zeker geloven, alleen is de vraag: hoe intens zijn die gevoelens en heb jij daar vrede mee?
Ik woonde zelf in het begin van mijn relatie 300 km van mijn vriend, een enkele reis duurde vijf uur, maar we zagen elkaar ieder weekend van vrijdagavond tot zondagavond, niet één weekend hebben we overgeslagen in de 3,5 jaar voor we konden samenwonen (omdat ik in een ander land woonde met mijn kinderen en door andere omstandigheden kon het niet eerder). Iedere dag mailden we elkaar en iedere avond belden we, soms uren lang. Ik vond het heerlijk dat mijn vriend (nu man) net zoveel behoefte had aan mijn aanwezigheid als ik aan de zijne.
Nu zeg ik niet dat iedereen een relatie zou willen als de onze was, sommige mensen hebben veel meer behoefte aan apart dingen doen. Maar wat belangrijk is, is dat de behoefte bij beide partners ongeveer even groot is. En dat is bij jou duidelijk niet het geval.
Ik vind net als velen hier dat het geen zin heeft om je vriend te 'dwingen' om meer tijd met je door te brengen, dus kun je volgens twee dingen doen: ofwel besluiten dat hij niet de ware voor je is, ofwel je erbij neerleggen dat hij minder behoefte heeft aan jou dan jij aan hem. Maar ik denk niet dat je van dat laatste gelukkig wordt.
*;
Ik woonde zelf in het begin van mijn relatie 300 km van mijn vriend, een enkele reis duurde vijf uur, maar we zagen elkaar ieder weekend van vrijdagavond tot zondagavond, niet één weekend hebben we overgeslagen in de 3,5 jaar voor we konden samenwonen (omdat ik in een ander land woonde met mijn kinderen en door andere omstandigheden kon het niet eerder). Iedere dag mailden we elkaar en iedere avond belden we, soms uren lang. Ik vond het heerlijk dat mijn vriend (nu man) net zoveel behoefte had aan mijn aanwezigheid als ik aan de zijne.
Nu zeg ik niet dat iedereen een relatie zou willen als de onze was, sommige mensen hebben veel meer behoefte aan apart dingen doen. Maar wat belangrijk is, is dat de behoefte bij beide partners ongeveer even groot is. En dat is bij jou duidelijk niet het geval.
Ik vind net als velen hier dat het geen zin heeft om je vriend te 'dwingen' om meer tijd met je door te brengen, dus kun je volgens twee dingen doen: ofwel besluiten dat hij niet de ware voor je is, ofwel je erbij neerleggen dat hij minder behoefte heeft aan jou dan jij aan hem. Maar ik denk niet dat je van dat laatste gelukkig wordt.
*;
donderdag 14 juni 2007 om 00:17
Helemaal mee eens. Ook wij hebben te maken met reisafstand, maar zien elkaar nu sinds 1,5 jaar, elk weekend. En als we door omstandigheden elkaar een dag niet kunnen zien, vinden we dat allebei erg jammer.
Doen er alles aan om elkaar te kunnen zien. Vriend vertrekt op maandagochtend om 5.00 uur! naar zijn werk, hij peinst er niet over om al op zondagavond terug te gaan, want hij wil graag die extra nacht met mij.
Voor mij zegt dat alles. Zou hij me minder willen zien of moeilijk gaan doen, dan trek ik mijn conclusies. Daden zeggen alles, vind ik.
Iemand kan veel beloven, woorden zijn makkelijk om te zeggen, maar het dan ook doen is iets heel anders. Daarmee laat je zien wat je voelt.
Jouw vriend doet dat niet, hij kan zeggen dat het goed zit, maar toont iets anders dmv zijn gedrag.
Dit zal niet veranderen, je kent hem pas 4,5 maand, juist in het begin wil je zoveel mogelijk tijd samen doorbrengen. Hij gaat er niet voor 100% voor, hoe lullig dat ook voor jou is. Ik weet hoe dat voelt, heb het ook meegemaakt. Altijd had die jongen het druk, kon niet komen want werk, want vrienden bla bla. Hij maakte het zelf uit, was niet verliefd en dat was overduidelijk gebleken.
donderdag 14 juni 2007 om 00:34
Natuurlijk is hij zich ervan bewust, hij weet heel goed dat wat hij doet. Nu maar afwachten wat voor verklaring hij ervoor geeft. Maar ik blijf erbij, het klinkt niet positief, ben een beetje bang dat hij aan gaat geven dat hij het rustig aan wil doen...en dan moet je zeker je conclusie trekken. Dan mag jij gaan zitten wachten, terwijl het in deze fase niet zo hoort te gaan.
toch hoop ik voor jou dat er iets anders aan de hand is, je weet het soms niet..ben benieuwd!
