Relaties
alle pijlers
Ziet hij nou echt het probleem niet?? of stel ik me aan?
zaterdag 14 juli 2007 om 00:56
Aaaah neee! Ik ben net serieus een half uur aan het typen, wil ik het plaatsen, gaat er iets mis! alles weg!!! ;( naja, dan maar opnieuw beginnen.
Ik lees hier al een poosje mee maar ik wil nu toch echt even mijn eigen verhaal kwijt. Aanstaande dinsdag heb ik 2 jaar een relatie met mijn vriend. We hebben het heel leuk samen en ik hou ook erg veel van hem maar ik zit toch met iets. Ik ben iemand die altijd heel erg haar best doet om conflicten te vermijden en ik heb een verschrikkelijke hekel aan ruzie! Als mijn vriend iets doet wat ik niet leuk vind zeg ik er dan ook vaak niet van. Ik irriteer me eigenlijk niet snel aan dingen maar er is 1 ding bij hem daar ik me ontzettend aan erger! Hij is namelijk ontzettend game verslaafd. Als we dan ook ruzie hebben is het altijd daar om.
Afgelopen woensdag was het weer zover. Ik was de hele week bij hem geweest dus ik vond het niet zo erg toen ie achter de pc ging zitten. Het probleem is alleen dat hij er dan niet meer achter weg komt. Als we thuiskomen rent hij meteen naar boven en gaat achter de pc zitten. Als het eten klaar is komt hij even naar beneden en gaat daarna meteen weer gamen tot een uur of 2 (dan moet ik hem er echt achter wegsleuren!) Als we wakker worden is het eerste wat hij doet inloggen op de pc. Niet even lekker bij mij blijven liggen of wat dan ook. Nee hoor, als meneer zijn ogen open heeft gaat hij meteen weer gamen. Woensdag zouden we een film gaan huren en bij hem gaan kijken. Hij zat achter de pc en ik zei: Zullen we zo een film huren? hij: ja ik kom zo. 20 minuten later kwam hij er eigenlijk achter weg en ik was toen al behoorlijk pissig. Toen we terug kwamen was het half 10 en ik dacht dat we de film zouden kijken. hij moest namelijk om 7 uur op de volgende dag. Maar nee, hij wilde eerst nog even gamen. Om half 11 zei ik tegen hem: kom we gaan die film kijken! hij: ja ik kom zo. 20 minuten later zei ik weer: stop er nou mee! Hij: jahaa ik zei toch dat ik zo kom! 10 minuten nog! Naja, 20 minuten later kwam hij er eindelijk achter weg ik en was boos! ik zei: als je zegt dat je zo komt waarom kom je dan pas 3 kwartier later? hij: man! als ik zeg dat ik zo kom hoef ik toch niet meteen 5 minuten later te komen?? Nou, ik vind van wel en zeg anders dat je nog wat langer door wilt spelen ofzo. laat mij in ieder geval niet wachten! Ondertussen waren we beneden om die film te gaan kijken(waar ik al helemaal geen zin meer in had) Na een tijdje probeerde ik met oplossingen te komen en ik zei dat, als hij wilde gamen, ook niet aan mij moest vragen of ik langs kwam. Ik zit me dan toch alleen maar te vervelen en kan beter met vriendinnen de stad in ofzo! Ook zei ik dat we misschien tijden af kon spreken. Dat hij elke avond 2 of 3 uur ging gamen. Dat vond hij echt belachelijk want hij speelde normaal 9 uur per dag en 3 uur was echt veel te weinig! Nou, sorry maar ik vind 3 uur veel. Vooral als je vriendin bij je is! Ik vroeg hem toen om met een oplossing te komen. Wat hij toen zei deed me echt pijn. Hij zei dat we dan beter alleen het weekend konden afspreken. Sorry??? Ja, want dat hadden we toch een heel jaar gedaan? ( ik woon sinds dit jaar in een andere stad en ik zie hem dus alleen het weekend) Dus ik heb nu vakantie, ben heel lang hier en ik kan hem nog alleen maar het weekend zien? Alleen omdat hij altijd wil gamen? Dit vond ik echt heel erg.En dat terwijl ik hem altijd zo miste als ik alleen in mijn kamertje zat in het noorden. Hij zei ook nog zoiets als: Ja, ik zit de hele week al met je opgescheept! dan mag ik toch wel even gamen?? aaaah OPGESCHEEPT!!! oh mijn god, ik was zo boos! Het liefst wilde ik meteen weg daar, weg van hem. Jammer genoeg kon dat niet want het was te laat voor de bus en hij had me opgehaald met de auto dus ik kon zelf niet terug.
Tijdens de film hebben we geen woord tegen elkaar gezegd. In bed hebben we nog even tv gekeken en toen draaide hij zich om. normaal ben ik altijd de gene die met hangende pootjes naar hem toe kruipt maar dit keer vertikte ik het. Ik heb gehuild tot 4 uur terwijl hij daar prinsheerlijk lag te slapen. Hij heeft niet door gehad.
Het stomme aan dit alles is dat ik hem gewoon niet duidelijk kan maken dat ik dit niet leuk vind! Hij is ook altijd zo onredelijk en kinderachtig als hem iets niet eenstaan. Hij komt met de meest achterlijke argumenten waar ik gewoon niets op weet te zeggen! Hij lult me altijd uit en ik voel me dan zo hulpeloos dat ik hem niet duidelijk kan maken hoe ik me voel. Ik voel me soms zo laag bij hem...of naja, weet niet zo goed hoe ik dat gevoel moet omschrijven. Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Hij gaat ook vaak wat drinken, uit eten, naar de film met zijn ex. Dit doet hij ook met een ander meisje waar hij ook ooit gevoelens voor had. Dit soort dingen doet hij eigenlijk nooit met mij. Wij gaan nooit uit eten of naar de film of wat dan ook. Waarom doet hij dat dat wel met hun?? Waarom niet met mij? Als ik zeg dat ik het niet leuk vind dat hij zo vaak leuke dingen met hun doet en niet met mij maakt hem dat niets uit. Hoe onzeker ik me er ook bij voel, het boeit hem niet want hij blijft het toch wel doen. Hij is laatst ook met zn ex wezen snowboarden ergens in duitsland. gezellig een dagje uit met zn ex . Dit doet ie dus nooit met mij. Ze zouden binnenkort weer gaan maar ze hadden nog geen datum. Op een avond kreeg hij een sms van haar dat ze de 17e zouden gaan. hij zo: oh leuk! ik ga de 17e weer snowboarden! ik zo: haha.. grapje zeker. hij: hoezo? ik: meen je dat serieus?? je weet toch dat we de 17e 2 jaar iets hebben? hij: oh ja... naja doen we dat toch een andere keer? Wat?? ik dacht toch dat die dag van ons was. Toen ik heb zei dat ik het echt niet cool vond dat hij, op de dag dat wij 2 jaar wat hebben, een dag weg zou gaan met zn ex vond hij dat wederom weer vrouwengezeik...
Wat moet ik hier nou mee? ik voel me er zo onzeker door en hem lijkt het alleen niets uit te maken! Het lijkt wel alsof ik alles maar moet pikken en dat hij mag doen wat hij wil zonder rekening te houden met mijn gevoelens.
Ik heb hem de afgelopen 2 dagen niet gesproken. Ik verwachtte stiekem toch wel een excusses voor wat hij woensdag allemaal tegen me heeft gezegd maar nee hoor, ik hem niets van hem gehoord. Ik sprak hem net op msn en hij deed alsof er niets was gebeurd. Ziet hij er dan echt geen probleem in? Ik zie hem morgen weer maar ik wil het hier eigenlijk niet bij laten. Ik wil niet weer over me heen laten lopen. Het probleem is alleen dat ik echt niet weet wat ik moet zeggen. Ik weet zeker dat hij er toch niets van snapt en dat hij weer heel kinderachtig en onredelijk gaat doen.
Tis een beetje een lang verhaal geworden maar ik moest het echt even kwijt. Hebben jullie enig idee wat ie hier mee aan moet? Of stel ik me toch echt aan?
Ik lees hier al een poosje mee maar ik wil nu toch echt even mijn eigen verhaal kwijt. Aanstaande dinsdag heb ik 2 jaar een relatie met mijn vriend. We hebben het heel leuk samen en ik hou ook erg veel van hem maar ik zit toch met iets. Ik ben iemand die altijd heel erg haar best doet om conflicten te vermijden en ik heb een verschrikkelijke hekel aan ruzie! Als mijn vriend iets doet wat ik niet leuk vind zeg ik er dan ook vaak niet van. Ik irriteer me eigenlijk niet snel aan dingen maar er is 1 ding bij hem daar ik me ontzettend aan erger! Hij is namelijk ontzettend game verslaafd. Als we dan ook ruzie hebben is het altijd daar om.
Afgelopen woensdag was het weer zover. Ik was de hele week bij hem geweest dus ik vond het niet zo erg toen ie achter de pc ging zitten. Het probleem is alleen dat hij er dan niet meer achter weg komt. Als we thuiskomen rent hij meteen naar boven en gaat achter de pc zitten. Als het eten klaar is komt hij even naar beneden en gaat daarna meteen weer gamen tot een uur of 2 (dan moet ik hem er echt achter wegsleuren!) Als we wakker worden is het eerste wat hij doet inloggen op de pc. Niet even lekker bij mij blijven liggen of wat dan ook. Nee hoor, als meneer zijn ogen open heeft gaat hij meteen weer gamen. Woensdag zouden we een film gaan huren en bij hem gaan kijken. Hij zat achter de pc en ik zei: Zullen we zo een film huren? hij: ja ik kom zo. 20 minuten later kwam hij er eigenlijk achter weg en ik was toen al behoorlijk pissig. Toen we terug kwamen was het half 10 en ik dacht dat we de film zouden kijken. hij moest namelijk om 7 uur op de volgende dag. Maar nee, hij wilde eerst nog even gamen. Om half 11 zei ik tegen hem: kom we gaan die film kijken! hij: ja ik kom zo. 20 minuten later zei ik weer: stop er nou mee! Hij: jahaa ik zei toch dat ik zo kom! 10 minuten nog! Naja, 20 minuten later kwam hij er eindelijk achter weg ik en was boos! ik zei: als je zegt dat je zo komt waarom kom je dan pas 3 kwartier later? hij: man! als ik zeg dat ik zo kom hoef ik toch niet meteen 5 minuten later te komen?? Nou, ik vind van wel en zeg anders dat je nog wat langer door wilt spelen ofzo. laat mij in ieder geval niet wachten! Ondertussen waren we beneden om die film te gaan kijken(waar ik al helemaal geen zin meer in had) Na een tijdje probeerde ik met oplossingen te komen en ik zei dat, als hij wilde gamen, ook niet aan mij moest vragen of ik langs kwam. Ik zit me dan toch alleen maar te vervelen en kan beter met vriendinnen de stad in ofzo! Ook zei ik dat we misschien tijden af kon spreken. Dat hij elke avond 2 of 3 uur ging gamen. Dat vond hij echt belachelijk want hij speelde normaal 9 uur per dag en 3 uur was echt veel te weinig! Nou, sorry maar ik vind 3 uur veel. Vooral als je vriendin bij je is! Ik vroeg hem toen om met een oplossing te komen. Wat hij toen zei deed me echt pijn. Hij zei dat we dan beter alleen het weekend konden afspreken. Sorry??? Ja, want dat hadden we toch een heel jaar gedaan? ( ik woon sinds dit jaar in een andere stad en ik zie hem dus alleen het weekend) Dus ik heb nu vakantie, ben heel lang hier en ik kan hem nog alleen maar het weekend zien? Alleen omdat hij altijd wil gamen? Dit vond ik echt heel erg.En dat terwijl ik hem altijd zo miste als ik alleen in mijn kamertje zat in het noorden. Hij zei ook nog zoiets als: Ja, ik zit de hele week al met je opgescheept! dan mag ik toch wel even gamen?? aaaah OPGESCHEEPT!!! oh mijn god, ik was zo boos! Het liefst wilde ik meteen weg daar, weg van hem. Jammer genoeg kon dat niet want het was te laat voor de bus en hij had me opgehaald met de auto dus ik kon zelf niet terug.
Tijdens de film hebben we geen woord tegen elkaar gezegd. In bed hebben we nog even tv gekeken en toen draaide hij zich om. normaal ben ik altijd de gene die met hangende pootjes naar hem toe kruipt maar dit keer vertikte ik het. Ik heb gehuild tot 4 uur terwijl hij daar prinsheerlijk lag te slapen. Hij heeft niet door gehad.
Het stomme aan dit alles is dat ik hem gewoon niet duidelijk kan maken dat ik dit niet leuk vind! Hij is ook altijd zo onredelijk en kinderachtig als hem iets niet eenstaan. Hij komt met de meest achterlijke argumenten waar ik gewoon niets op weet te zeggen! Hij lult me altijd uit en ik voel me dan zo hulpeloos dat ik hem niet duidelijk kan maken hoe ik me voel. Ik voel me soms zo laag bij hem...of naja, weet niet zo goed hoe ik dat gevoel moet omschrijven. Ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Hij gaat ook vaak wat drinken, uit eten, naar de film met zijn ex. Dit doet hij ook met een ander meisje waar hij ook ooit gevoelens voor had. Dit soort dingen doet hij eigenlijk nooit met mij. Wij gaan nooit uit eten of naar de film of wat dan ook. Waarom doet hij dat dat wel met hun?? Waarom niet met mij? Als ik zeg dat ik het niet leuk vind dat hij zo vaak leuke dingen met hun doet en niet met mij maakt hem dat niets uit. Hoe onzeker ik me er ook bij voel, het boeit hem niet want hij blijft het toch wel doen. Hij is laatst ook met zn ex wezen snowboarden ergens in duitsland. gezellig een dagje uit met zn ex . Dit doet ie dus nooit met mij. Ze zouden binnenkort weer gaan maar ze hadden nog geen datum. Op een avond kreeg hij een sms van haar dat ze de 17e zouden gaan. hij zo: oh leuk! ik ga de 17e weer snowboarden! ik zo: haha.. grapje zeker. hij: hoezo? ik: meen je dat serieus?? je weet toch dat we de 17e 2 jaar iets hebben? hij: oh ja... naja doen we dat toch een andere keer? Wat?? ik dacht toch dat die dag van ons was. Toen ik heb zei dat ik het echt niet cool vond dat hij, op de dag dat wij 2 jaar wat hebben, een dag weg zou gaan met zn ex vond hij dat wederom weer vrouwengezeik...
Wat moet ik hier nou mee? ik voel me er zo onzeker door en hem lijkt het alleen niets uit te maken! Het lijkt wel alsof ik alles maar moet pikken en dat hij mag doen wat hij wil zonder rekening te houden met mijn gevoelens.
Ik heb hem de afgelopen 2 dagen niet gesproken. Ik verwachtte stiekem toch wel een excusses voor wat hij woensdag allemaal tegen me heeft gezegd maar nee hoor, ik hem niets van hem gehoord. Ik sprak hem net op msn en hij deed alsof er niets was gebeurd. Ziet hij er dan echt geen probleem in? Ik zie hem morgen weer maar ik wil het hier eigenlijk niet bij laten. Ik wil niet weer over me heen laten lopen. Het probleem is alleen dat ik echt niet weet wat ik moet zeggen. Ik weet zeker dat hij er toch niets van snapt en dat hij weer heel kinderachtig en onredelijk gaat doen.
Tis een beetje een lang verhaal geworden maar ik moest het echt even kwijt. Hebben jullie enig idee wat ie hier mee aan moet? Of stel ik me toch echt aan?
zondag 15 juli 2007 om 14:53
Hi Anne,
Ik heb je posts gelezen en ik denk dat je er heel goed aan hebt gedaan, lijkt me niet echt een fijne gelijkwaardige relatie.
Je moet je alleen maar staan verdedigen en hij pakt geen enkel signaal van je op...."hoe hard je ook staat te roepen" hij hoort gewoon niet wat je zegt en naar mijn indruk wil hij dat ook helemaal niet horen, veel te veel met zijn eigen hachje bezig.
Ik hoop dat je je er goed doorheen zal slaan en dat de eerst volgende persoon die je toelaat wel respect heeft voor jou gevoelens en wel naar zichzelf kan kijken zonder het probleem terug te spelen naar de ander.
Veel sterkte gewenst! *;
Ik heb je posts gelezen en ik denk dat je er heel goed aan hebt gedaan, lijkt me niet echt een fijne gelijkwaardige relatie.
Je moet je alleen maar staan verdedigen en hij pakt geen enkel signaal van je op...."hoe hard je ook staat te roepen" hij hoort gewoon niet wat je zegt en naar mijn indruk wil hij dat ook helemaal niet horen, veel te veel met zijn eigen hachje bezig.
Ik hoop dat je je er goed doorheen zal slaan en dat de eerst volgende persoon die je toelaat wel respect heeft voor jou gevoelens en wel naar zichzelf kan kijken zonder het probleem terug te spelen naar de ander.
Veel sterkte gewenst! *;
dinsdag 17 juli 2007 om 00:39
Bedankt voor je lieve reacite daysha :)
Ik ben nu twee dagen verder en ik voel me nog steeds verschrikkelijk. Zaterdag is het uitgegaan dus. We hebben na lang praten toch samen besloten dat het zo niet meer ging. Ik heb alles er uit gegooid wat ik deze twee jaar niet durfde te zeggen. Hij schrok hier van en ging bijna tegen alles is maar ik heb het in ieder geval gezegd en dat deed me goed. Zaterdag avond zat ik met een vriendin op het terras. Ik had tegen mn ex (bah, zo naar om ineens ex te moeten zeggen :?) gezegd dat ik uit ging en na heel wat biertjes verder stond hij ineens voor mn neus! ik schrok me helemaal kapot! Hij kwam er even bij zitten en vroeg hoe het met me ging. Ik moest heel erg mn best doen om niet weer te gaan huilen maar ik hield het droog. Na een kwartiertje zei hij dat ie even naar een vriend moest en zo weer terug kwam. Toen hij weg was begon ik weer te huilen. Het was nog maar net 4 uur uit en het is zo'n raar gevoel om hem niet een een kus te mogen geven ofzo... Zoals gezegd kwam hij na een kartiertje weer terug. Mijn vriendin liet ons even met rust en toen was ik alleen met hem. Ik begon vrijwel meteen weer te huilen en hij trooste me, hield me vast, zei lieve dingen enz. Het was zo ontzettend dubbel. De gene waardoor ik me zo kut voelde was hij en ik zat daar in zijn armen te huilen. We hebben nog heel lang zo gezeten en daarna ging hij weer weg. Ik vond het toch wel fijn om hem nog even gezien te hebben toen.
Gister was het echt hell hier! Ik was alleen thuis en verveelde me helemaal de tyfus. Als 1 ding niet goed voor je is als je liefdesverdriet hebt is het dat wel! Man, heledag gehuild. Niet normaal een traantje ofzo maar het leek wel alsof ik echt in paniek was, zo hysterisch was ik aan het huilen. Ik kon er ook niet meer mee stoppen. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam en zielig omdat ik nergens naartoe kon, daar maar een beetje in mn eentje zat te huilen. Paniek omdat hij ineens weg is uit mijn leven. Paniek omdat ik geen flauw idee heb wat ik de hele vakantie moet doen (normaal zou ik bij hem hebben gezeten) Paniek omdat mijn ouders 4 weken op vakantie zijn en ik ze nu op dit moment zo hard nodig heb. Ik wist niet dat een mens zich zo ellendig kon voelen. Heb ook het idee alsof ik de afgelopen dagen in een grot heb geleefd. Ik lag alleen maar op de bank te hangen en me zielig te voelen (:P) Gister in al mijn verdriet mn ouders opgebeld die in Zuid Afrika zitten. Ik wilde ze er eigenlijk niet mee lastig vallen maar ik moest ze gewoon even spreken. Vond het heel fijn om met ze te praten en ze vonden het ook heel erg dat ze er nu niet waren om me te troosten. Ik mag lekker iets moois van mezelf kopen van hun geld ;). Dat is echt lief. Ze vonden dat ik ergens naartoe moest dus heeft mn vader mn oudste broer opgebeld. Vandaag ben ik met mijn jongste broertje naar Deventer gegaan waar zijn vriendin woont. Daar kwam mijn oudste broer ook en we zijn gezellig uit eten geweest en wezen poolen. Ben net weer thuis. De afleiding heeft me echt goed gedaan.
Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik genoeg te doen heb. Mezelf bezig houden zodat ik niet aan hem kan denken. Hopelijk gaat het dan wat betern. Morgen ga ik werk zoeken en ik hoop dat ik snel iets vind zodat ik in ieder geval bezig ben overdag.
Ik ga zo maar naar bed. Even een boek lezen en dan proberen te slapen.
Ik ben nu twee dagen verder en ik voel me nog steeds verschrikkelijk. Zaterdag is het uitgegaan dus. We hebben na lang praten toch samen besloten dat het zo niet meer ging. Ik heb alles er uit gegooid wat ik deze twee jaar niet durfde te zeggen. Hij schrok hier van en ging bijna tegen alles is maar ik heb het in ieder geval gezegd en dat deed me goed. Zaterdag avond zat ik met een vriendin op het terras. Ik had tegen mn ex (bah, zo naar om ineens ex te moeten zeggen :?) gezegd dat ik uit ging en na heel wat biertjes verder stond hij ineens voor mn neus! ik schrok me helemaal kapot! Hij kwam er even bij zitten en vroeg hoe het met me ging. Ik moest heel erg mn best doen om niet weer te gaan huilen maar ik hield het droog. Na een kwartiertje zei hij dat ie even naar een vriend moest en zo weer terug kwam. Toen hij weg was begon ik weer te huilen. Het was nog maar net 4 uur uit en het is zo'n raar gevoel om hem niet een een kus te mogen geven ofzo... Zoals gezegd kwam hij na een kartiertje weer terug. Mijn vriendin liet ons even met rust en toen was ik alleen met hem. Ik begon vrijwel meteen weer te huilen en hij trooste me, hield me vast, zei lieve dingen enz. Het was zo ontzettend dubbel. De gene waardoor ik me zo kut voelde was hij en ik zat daar in zijn armen te huilen. We hebben nog heel lang zo gezeten en daarna ging hij weer weg. Ik vond het toch wel fijn om hem nog even gezien te hebben toen.
Gister was het echt hell hier! Ik was alleen thuis en verveelde me helemaal de tyfus. Als 1 ding niet goed voor je is als je liefdesverdriet hebt is het dat wel! Man, heledag gehuild. Niet normaal een traantje ofzo maar het leek wel alsof ik echt in paniek was, zo hysterisch was ik aan het huilen. Ik kon er ook niet meer mee stoppen. Ik voelde me verschrikkelijk eenzaam en zielig omdat ik nergens naartoe kon, daar maar een beetje in mn eentje zat te huilen. Paniek omdat hij ineens weg is uit mijn leven. Paniek omdat ik geen flauw idee heb wat ik de hele vakantie moet doen (normaal zou ik bij hem hebben gezeten) Paniek omdat mijn ouders 4 weken op vakantie zijn en ik ze nu op dit moment zo hard nodig heb. Ik wist niet dat een mens zich zo ellendig kon voelen. Heb ook het idee alsof ik de afgelopen dagen in een grot heb geleefd. Ik lag alleen maar op de bank te hangen en me zielig te voelen (:P) Gister in al mijn verdriet mn ouders opgebeld die in Zuid Afrika zitten. Ik wilde ze er eigenlijk niet mee lastig vallen maar ik moest ze gewoon even spreken. Vond het heel fijn om met ze te praten en ze vonden het ook heel erg dat ze er nu niet waren om me te troosten. Ik mag lekker iets moois van mezelf kopen van hun geld ;). Dat is echt lief. Ze vonden dat ik ergens naartoe moest dus heeft mn vader mn oudste broer opgebeld. Vandaag ben ik met mijn jongste broertje naar Deventer gegaan waar zijn vriendin woont. Daar kwam mijn oudste broer ook en we zijn gezellig uit eten geweest en wezen poolen. Ben net weer thuis. De afleiding heeft me echt goed gedaan.
Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik genoeg te doen heb. Mezelf bezig houden zodat ik niet aan hem kan denken. Hopelijk gaat het dan wat betern. Morgen ga ik werk zoeken en ik hoop dat ik snel iets vind zodat ik in ieder geval bezig ben overdag.
Ik ga zo maar naar bed. Even een boek lezen en dan proberen te slapen.
dinsdag 17 juli 2007 om 09:18
dinsdag 17 juli 2007 om 12:45
Ik heb inderdaad voor mezelf gekozen en ik ben ook best trots op mezelf dat ik die stap nu echt heb duren nemen. Wat die vakantie betreft, vriendinnen heb ik wel maar heb echt geen geld om weg te gaan. Die f%@k# IB-groep heeft me weer op inwonend gezet en daar baal ik echt super erg van. Krijg nu al 3 maanden te weinig geld en ik krijg waarschijnlijk pas weer in augustus alles wat ik te weinig heb gekregen. Daar heb ik dus niet meer aan als ik nog op vakantie wil :@
dinsdag 17 juli 2007 om 20:22
Hoi Anne,
Ik heb je verhaal net pas helemaal gelezen, ben normaal iemand die lekker meeleest en nauwelijks reageert, maar wilde je toch even zeggen hoe goed ik het van je vind! Het is nu even verschrikkelijk, maar ik weet zeker dat je er veel sterker en gelukkiger uitkomt! Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt en wij zijn veels te lang bij elkaar gebleven, het gevoel je "maatje" te verliezen beangstigde me nogal. Toch is het de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb om het uit te maken, en ik was eigenlijk alleen maar opgelucht. Nu ben ik alweer een hele tijd helemaal gelukkig en blij met mn nieuwe vriend, waarbij ik me wel 100% goed en gewaardeerd voel, en hoop ook echt met hem oud te worden. Ik hoop dat jou dat ook gebeurt, want je verdient het!
Nog even iets anders, als je wel even je gedachten wil verzetten, maar weinig geld hebt, is het ook leuk om gewoon ergens in Nederland wat te gaan doen, lekker met vriendinnen in een tentje in Zeeland, een waddeneiland oid. Of bij vrienden logeren (ik heb weleens met een paar vriendinnen "gekamerhopt", dus van de ene kamer naar de andere (ook in andere steden), en dan lekker vrouwendingen doen, beautydagjes, films, lekker koken, stappen etc). Ben je er toch even uit!
Veel sterkte iig!
Ik heb je verhaal net pas helemaal gelezen, ben normaal iemand die lekker meeleest en nauwelijks reageert, maar wilde je toch even zeggen hoe goed ik het van je vind! Het is nu even verschrikkelijk, maar ik weet zeker dat je er veel sterker en gelukkiger uitkomt! Ik heb zelf ook zoiets meegemaakt en wij zijn veels te lang bij elkaar gebleven, het gevoel je "maatje" te verliezen beangstigde me nogal. Toch is het de beste beslissing die ik ooit gemaakt heb om het uit te maken, en ik was eigenlijk alleen maar opgelucht. Nu ben ik alweer een hele tijd helemaal gelukkig en blij met mn nieuwe vriend, waarbij ik me wel 100% goed en gewaardeerd voel, en hoop ook echt met hem oud te worden. Ik hoop dat jou dat ook gebeurt, want je verdient het!
Nog even iets anders, als je wel even je gedachten wil verzetten, maar weinig geld hebt, is het ook leuk om gewoon ergens in Nederland wat te gaan doen, lekker met vriendinnen in een tentje in Zeeland, een waddeneiland oid. Of bij vrienden logeren (ik heb weleens met een paar vriendinnen "gekamerhopt", dus van de ene kamer naar de andere (ook in andere steden), en dan lekker vrouwendingen doen, beautydagjes, films, lekker koken, stappen etc). Ben je er toch even uit!
Veel sterkte iig!
dinsdag 17 juli 2007 om 21:00
Wat een lieve reactie van je Jannuhpan :) Altijd fijn om te horen dat ik de goede beslissing heb gemaakt. Ik hoop dat ik er net zoals jij gelukkiger en sterker uitkom. Het is inderdaad heel beangstigend dat ik hem nu kwijt ben. Niet alleen hem maar ik zat daar zo vaak, zijn ouders waren altijd heel lief en we zaten vaak bij zijn vrienden wat altijd heel leuk was. Dat valt nu ineens allemaal weg en dat is toch best eng.
Ik moet eerlijk zeggen dat me de laatste dagen steeds meer denk aan zijn negatieve kanten en niet aan hoe erg ik hem mis. Ik zie steeds meer in dat hij me als stront heeft behandeld op bepaalde momenten. Ik ben ook steeds meer opgelucht dat het uit is. Misschien wel snel eigenlijk. Maar goed, het is al een keer uit geweest en ik denk dat ik me er toen al voor een deel bij neer had gelegd dat het zo niet meer kon. Ik heb me toen zo lang verschrikkelijk ongelukkig gevoeld, zoveel gehuild en misschien wist ik toen stiekem ook al wel dat het een 2e keer niet zou werken. Misschien dat het nu dan toch wat makkelijker is om er overheen te komen. Ik kan nu veel beter relativeren en dat voelt goed.
Nu moet ik gewoon nog wat dingen gaan ondernemen. Ik heb al heel veel afspraken gemaakt met mensen die ik tijden niet heb gezien en ik heb er echt zin in om ook nieuwe mensen te leren kennen!
Ik moet eerlijk zeggen dat me de laatste dagen steeds meer denk aan zijn negatieve kanten en niet aan hoe erg ik hem mis. Ik zie steeds meer in dat hij me als stront heeft behandeld op bepaalde momenten. Ik ben ook steeds meer opgelucht dat het uit is. Misschien wel snel eigenlijk. Maar goed, het is al een keer uit geweest en ik denk dat ik me er toen al voor een deel bij neer had gelegd dat het zo niet meer kon. Ik heb me toen zo lang verschrikkelijk ongelukkig gevoeld, zoveel gehuild en misschien wist ik toen stiekem ook al wel dat het een 2e keer niet zou werken. Misschien dat het nu dan toch wat makkelijker is om er overheen te komen. Ik kan nu veel beter relativeren en dat voelt goed.
Nu moet ik gewoon nog wat dingen gaan ondernemen. Ik heb al heel veel afspraken gemaakt met mensen die ik tijden niet heb gezien en ik heb er echt zin in om ook nieuwe mensen te leren kennen!
dinsdag 17 juli 2007 om 21:19
Je hebt iig de goede instelling! Je kan nu welweer naar hem teruggaan, en je maatje weer terughebben, maar dan begint alle ellende toch weer op een gegeven moment. En er zijn echt wel mannen die je wel gelukkig kunnen maken! Ik had het eigenlijk net als jij, het was al eens uit geweest, en toen voelde ik me zo ellendig dat het toch weer goed kwam. De eerste weken was het dan weer helemaal goed, maar dan begon het gedoe weer. Toen het "echt" uit ging was ik er al zo lang mee bezig geweest dat het helemaal goed voelde, was erg opgelucht en zelfs blij! Had het eigenlijk al tijdens de relatie verwerkt. Hopelijk voel je je ook snel weer beter, en ga nu vooral genieten van je vakantie, leuke dingen doen en hem vergeten!
