Relaties
alle pijlers
zucht...die schoonfamilie... :-s
zaterdag 5 januari 2008 om 16:00
Tja de titel zegt het al.. Ik wordt mijn schoonfamilie toch zooooo zat! Nu is mijn vraag.. zijn er meer meiden die ook last hebben van schoonfamilie waar ze af en toe gek van worden..
Ik heb nu ruim twee jaar met mijn vriend.. en zijn familie is zo anders dan mijn familie.. Helemaal niet gezellig, helemaal niet sociaal en bemoeierig!! niet normaal.. Nu kan ik dit eigenlijk bijna niet met iemand bespreken.. want tja is toch zijn familie.. en die mensen hebben ook wel weer goede kanten.. Maar..........zucht...wordt er af en toe echt gek van.. En dan ga ik me soms afvragen......ben ik soms gek..
Heeft iemand hier ook last van zoiets....
groetjes Em
Ik heb nu ruim twee jaar met mijn vriend.. en zijn familie is zo anders dan mijn familie.. Helemaal niet gezellig, helemaal niet sociaal en bemoeierig!! niet normaal.. Nu kan ik dit eigenlijk bijna niet met iemand bespreken.. want tja is toch zijn familie.. en die mensen hebben ook wel weer goede kanten.. Maar..........zucht...wordt er af en toe echt gek van.. En dan ga ik me soms afvragen......ben ik soms gek..
Heeft iemand hier ook last van zoiets....
groetjes Em
zaterdag 5 januari 2008 om 16:19
ja daarom wil ik het er ook niet met vriendinnen of bekende over hebben....want blijft inderdaad zijn familie.. Maar maak me er zo vaak druk om en irriteer me vaak dood. EN.........hoe lullig het ook klinkt....ik krijg steeds meer een hekel aan die mensen.. Echt heel lullig want ze zijn aardig opzich.. maar ohh zo bemoeierig.. alleen hun mening telt.. doe je niet mee dan heb je gelijk ruzie met die hele zooi. Nou ja lullig gezegd haha. maar soms trek ik het gewoon bijna niet met hun..
zaterdag 5 januari 2008 om 16:27
Ja hier nog 1. Vooral dat bemoeierige ken ik maar al te goed. Komen ze binnen in ons nieuwe huis (we wonen sinds november samen), zeggen ze als eerst wat er anders moet. "Die spullen moeten daar staan, dit staat te rommelig".
Gek word ik ervan. Ook worden mijn vriend en ik ALTIJD op de 4e plaats gezet (na zijn drie broers), omdat hij de jongste is en we hebben als enige geen kinderen.
Hb je het hier ook niet eens met je vriend zelf of met vriendinnen over?
Gek word ik ervan. Ook worden mijn vriend en ik ALTIJD op de 4e plaats gezet (na zijn drie broers), omdat hij de jongste is en we hebben als enige geen kinderen.
Hb je het hier ook niet eens met je vriend zelf of met vriendinnen over?
zaterdag 5 januari 2008 om 16:31
zaterdag 5 januari 2008 om 16:35
jawel, ik heb het er wel met mijn vriend over.. EN die vind het ook wel.. maar op een of andere manier zegt ie nooit eens wat tegen zijn ouders of broers.. En dan zegt ie ach.. Maar we krijgen er steeds ruzie over. En tja het praten erover gaat niet meer echt soepel.. EN ja met vriendinnen heb ik het er soms wel over...maar weet niet dan voel ik me lullig tegenover mijn vriend. Want hij vind het gewoon echt heel kut ook allemaal. Daarbij komt ook dat mijn vriendinnen gewoon ook een hekel krijgen aan die familie door verhalen...terwijl ja ze zijn opzich wel aardig. Tja kan het niet goed uitleggen haha.
Maar wat jij zegt.....mijn vriend en ik komen ook altijd pas na zijn broers en zus. Altijd hebben ze het over wat ze allemaal gedaan hebben...wat ze willen blabla. Altijd hoogste woord over hoe goed en geweldig iedereen is. EN over ons hebben altijd wat te klagen. EN ik woon ook sinds kort samen...en misschien breekt het me daarom nog extra op nu.. maar dan komen mijn ouders even langs en dan zien ze dat en dan komen gelijk zijn pa en ma eraan )ze wonen helaas dichtbij' en maar bemoeien en hoogste woord. en dan is het zou je nou niet dat tafeltje daar zetten...lijkt me logischer.. was je wel savonds, was je wel met dat middel enz. zucht!!!! dus jij hebt dit ook= en hoe reageer jij dan op ze= en wat denkt jou vriend ervan=
groetjes
Maar wat jij zegt.....mijn vriend en ik komen ook altijd pas na zijn broers en zus. Altijd hebben ze het over wat ze allemaal gedaan hebben...wat ze willen blabla. Altijd hoogste woord over hoe goed en geweldig iedereen is. EN over ons hebben altijd wat te klagen. EN ik woon ook sinds kort samen...en misschien breekt het me daarom nog extra op nu.. maar dan komen mijn ouders even langs en dan zien ze dat en dan komen gelijk zijn pa en ma eraan )ze wonen helaas dichtbij' en maar bemoeien en hoogste woord. en dan is het zou je nou niet dat tafeltje daar zetten...lijkt me logischer.. was je wel savonds, was je wel met dat middel enz. zucht!!!! dus jij hebt dit ook= en hoe reageer jij dan op ze= en wat denkt jou vriend ervan=
groetjes
zaterdag 5 januari 2008 om 16:36
quote:Tim schreef op 05 januari 2008 @ 16:31:
Het is een bekend probleem, had ik nl. met m'n ex!
M'n schoonmoeder dacht ons leven te kunnen regelen.
Pfff, blijf nog wel altijd eigen baas in m'n eigen huis!
Bij een toekomstige vriendin keur ik dus eerst de schoonouders.
Die fout bega ik nl. geen tweede keer...
Sterkte !Nee dat had ik ook beter kunnen doen!! haha maar ja mijn vriend is wel heel lief...maar zijn familie mag wegblijven als het aan mij ligt........
Het is een bekend probleem, had ik nl. met m'n ex!
M'n schoonmoeder dacht ons leven te kunnen regelen.
Pfff, blijf nog wel altijd eigen baas in m'n eigen huis!
Bij een toekomstige vriendin keur ik dus eerst de schoonouders.
Die fout bega ik nl. geen tweede keer...
Sterkte !Nee dat had ik ook beter kunnen doen!! haha maar ja mijn vriend is wel heel lief...maar zijn familie mag wegblijven als het aan mij ligt........
zaterdag 5 januari 2008 om 16:50
Die van mij wonen heel ver weg, maar daardoor zit ik er af en toe wel een heel weekend. Op zich wel gezellig hoor, maar er wordt aan mij ook de hele dag doorgevraagd of mijn kleren gewassen moeten worden, en er wordt allemaal eten gekocht (ook om mee naar huis te nemen enzo) heel lief allemaal hoor. Maar soms is het wel echt heel erg over de top.
Ik zeg dan gewoon altijd vriendelijk "Nee, dat hoeft niet". Dan wordt de bemoeizucht op een gegeven moment vanzelf minder.
Want stel je voor dat ik niet goed genoeg zorg voor hun lieve zoontje
Ik zeg dan gewoon altijd vriendelijk "Nee, dat hoeft niet". Dan wordt de bemoeizucht op een gegeven moment vanzelf minder.
Want stel je voor dat ik niet goed genoeg zorg voor hun lieve zoontje
zaterdag 5 januari 2008 om 17:00
Heel herkenbaar. Ik heb ook aardige schoonouders maar pffff dat bemoeizuchtige. Vooral in het begin was het erg. Ik hing zelfs m'n was niet op de juiste (lees: schoonmoeders) manier op.
Ik ben daar vrijwel meteen tegenin gegaan. Ik kreeg wel gelijk het stempel 'haaibaai'. Maar het bemoeien is al jaren gelukkig zo goed als over.
Het begon even weer toen we twee jaar geleden een kind kregen maar ook dat hebben we meteen afgekapt. Vond ze vreselijk. Maar het hielp wel weer.
Ik heb later wel met mijn man afgesproken dat als er iets is, dat hij het dan tegen z'n ouders moet zeggen. Ze nemen toch meer van Bikkieman aan.
Moeilijk is het wel want je wilt natuurlijk ook geen ruzie. Maar ja van dat gebemoei kun je soms echt helemaal iebel worden. Succes iig.
Ik ben daar vrijwel meteen tegenin gegaan. Ik kreeg wel gelijk het stempel 'haaibaai'. Maar het bemoeien is al jaren gelukkig zo goed als over.
Het begon even weer toen we twee jaar geleden een kind kregen maar ook dat hebben we meteen afgekapt. Vond ze vreselijk. Maar het hielp wel weer.
Ik heb later wel met mijn man afgesproken dat als er iets is, dat hij het dan tegen z'n ouders moet zeggen. Ze nemen toch meer van Bikkieman aan.
Moeilijk is het wel want je wilt natuurlijk ook geen ruzie. Maar ja van dat gebemoei kun je soms echt helemaal iebel worden. Succes iig.
zaterdag 5 januari 2008 om 17:08
Die van mij woonde gelukkig ook ver weg.
Totdat ze zichzelf voor geregeld voor 3 weken bij ons ging uitnodigen.
- Ging bepalen wie er booschappen moest doen.
- Wat er gekocht moest worden.
- Op welk tijdstip het eten klaar diende te zijn...
- etc
En bij kinderen, zou ze wel 6 maanden komen babysitten.
Kinderen waren welkom, maar een schoonmoeder 6mnd over de vloer...
En het blijft je schoonmmoeder dus iedere opmerking er over, hoe positief ook bedoeld, wordt als een aanval gezien.
Ze heeft haar doel bereikt, we zijn uit elkaar...
Ik mis haar en m'n schoonmoeder ook, maar die laatste als kiespijn...
Totdat ze zichzelf voor geregeld voor 3 weken bij ons ging uitnodigen.
- Ging bepalen wie er booschappen moest doen.
- Wat er gekocht moest worden.
- Op welk tijdstip het eten klaar diende te zijn...
- etc
En bij kinderen, zou ze wel 6 maanden komen babysitten.
Kinderen waren welkom, maar een schoonmoeder 6mnd over de vloer...
En het blijft je schoonmmoeder dus iedere opmerking er over, hoe positief ook bedoeld, wordt als een aanval gezien.
Ze heeft haar doel bereikt, we zijn uit elkaar...
Ik mis haar en m'n schoonmoeder ook, maar die laatste als kiespijn...
zaterdag 5 januari 2008 om 17:11
Same here.. Ik heb een zogenaamde schoonmoeder from hell.
Het is allemaal een beetje uit de hand gelopen.. heeft ze aan zichzelf te danken ,er is een hele voorgeschiedenis aan voorafgegaan.
Toen ik voor het eerst bij mijn vriend zijn ouders ging ontmoeten hoorde ik haar in de keuken tegen mijn vriend zeggen; wat een klein neukertje heb je gevonden.. Tijdens het eerste gesprek liet ze de ene boer na de andere.. en af en toe een flinke scheet, zonder een spier te verrekken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om scheten te laten tijdens de eerste ontmoeting met de vriendin van je zoon... ( ze heeft geen medische aandoening waardoor ze scheten en boeren laat...)Naderhand werd ik GEK van haar bemoeienissen en asociale verhalen.. ( over haar sekverleden en over klaarkomen ... gewoon walgelijk!) Je kunt je voorstellen dat ik met het schaamrood op mijn kaken daar op visite kwam.. ik vond het vooral voor mijn vriend gênant..
Daarna kwamen de bemoeienissen, gestook, iedere dag de telefoon roodgloeiend en als ik niet opnam kreeg ik de wind van voren, tegen mijn ouders gore praatjes hebben en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb nog nooit zo iemand ontmoet die mij het bloed onder de nagels vandaan heeft gehaald. Ze is de moeder van mijn vriend... maar zo gedraagt ze zich niet... Ze heeft hem in zijn jeugd psychisch mishandeld en blootgesteld aan de ene minnaar na de andere en allemaal met drugsproblemen. Goed iedereen maakt wel eens fouten.. maar nu hij 27 is wordt hij nog als stront behandeld en ik ook. En haar nieuwe man ook die ze als slaaf heeft gebombardeerd. Hij moet alles doen.. en wordt gecommandeerd bij het leven.. Heb medelijden met deze man.
Mijn vriend heeft het contact verbroken... Dit na aanleiding omdat ze tijdens een telefoontje beweerde darmkanker te hebben... dit bleek achteraf gelogen te zijn. En het was niet de eerste keer dat ze kanker verzon.. Hoe durft ze!
Toen mijn vriend het contact even wilde verbreken omdat ze deze leugens aan ons verkocht.. schreeuwde ze dat ze mij wel kon kelen... het was allemaal mijn schuld.
Tot op de dag van vandaag blijven we last van haar houden... ze belt mijn ouders, ze belt op en hangt de telefoon erop, ze heeft het nieuwe werk van mijn vriend achterhaald en valt hem daar lastig.... Het is verschrikkelijk... Als ik aan haar denk krijg ik al kriebels..
Het is allemaal een beetje uit de hand gelopen.. heeft ze aan zichzelf te danken ,er is een hele voorgeschiedenis aan voorafgegaan.
Toen ik voor het eerst bij mijn vriend zijn ouders ging ontmoeten hoorde ik haar in de keuken tegen mijn vriend zeggen; wat een klein neukertje heb je gevonden.. Tijdens het eerste gesprek liet ze de ene boer na de andere.. en af en toe een flinke scheet, zonder een spier te verrekken. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was om scheten te laten tijdens de eerste ontmoeting met de vriendin van je zoon... ( ze heeft geen medische aandoening waardoor ze scheten en boeren laat...)Naderhand werd ik GEK van haar bemoeienissen en asociale verhalen.. ( over haar sekverleden en over klaarkomen ... gewoon walgelijk!) Je kunt je voorstellen dat ik met het schaamrood op mijn kaken daar op visite kwam.. ik vond het vooral voor mijn vriend gênant..
Daarna kwamen de bemoeienissen, gestook, iedere dag de telefoon roodgloeiend en als ik niet opnam kreeg ik de wind van voren, tegen mijn ouders gore praatjes hebben en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb nog nooit zo iemand ontmoet die mij het bloed onder de nagels vandaan heeft gehaald. Ze is de moeder van mijn vriend... maar zo gedraagt ze zich niet... Ze heeft hem in zijn jeugd psychisch mishandeld en blootgesteld aan de ene minnaar na de andere en allemaal met drugsproblemen. Goed iedereen maakt wel eens fouten.. maar nu hij 27 is wordt hij nog als stront behandeld en ik ook. En haar nieuwe man ook die ze als slaaf heeft gebombardeerd. Hij moet alles doen.. en wordt gecommandeerd bij het leven.. Heb medelijden met deze man.
Mijn vriend heeft het contact verbroken... Dit na aanleiding omdat ze tijdens een telefoontje beweerde darmkanker te hebben... dit bleek achteraf gelogen te zijn. En het was niet de eerste keer dat ze kanker verzon.. Hoe durft ze!
Toen mijn vriend het contact even wilde verbreken omdat ze deze leugens aan ons verkocht.. schreeuwde ze dat ze mij wel kon kelen... het was allemaal mijn schuld.
Tot op de dag van vandaag blijven we last van haar houden... ze belt mijn ouders, ze belt op en hangt de telefoon erop, ze heeft het nieuwe werk van mijn vriend achterhaald en valt hem daar lastig.... Het is verschrikkelijk... Als ik aan haar denk krijg ik al kriebels..
zaterdag 5 januari 2008 om 18:13
Scorpion: heftig! Echt niet normaal. Het blijft toch de moeder van je vriend, maar dit is echt heftig! Ik hoop dat het jullie neit uit elkaar drijft...
Daar vallen de bemoeienissen van mijn schoonouders bij in het niet. Die zijn ook in het kader van "Je moet de gordijnen inkorten! Je moet nog bij tante Wil langs die vraagt steeds naar jullie. Je moet hier wel eens opruimen hoor!" Het zijn schatten, maar het is ook dat "moeten" dat me erg tegenstaat. Als ze het alleen al anders zouden verwoorden...
Daar vallen de bemoeienissen van mijn schoonouders bij in het niet. Die zijn ook in het kader van "Je moet de gordijnen inkorten! Je moet nog bij tante Wil langs die vraagt steeds naar jullie. Je moet hier wel eens opruimen hoor!" Het zijn schatten, maar het is ook dat "moeten" dat me erg tegenstaat. Als ze het alleen al anders zouden verwoorden...
zaterdag 5 januari 2008 om 18:23
Dat moeten lijkt mij ook irritant.. niets moet, het mag...
Het drijft ons niet uit elkaar, al heb ik in het begin wel woorden met mijn vriend hierover gehad. Of woorden, ik kon het gedrag van haar niet meer aan. Ik zat te trillen op mijn benen als ik haar kraakstem hoorde aan de telefoon.. Ik wilde niet zoveel contact met haar ( iedere dag gezeur aan de telefoon vond ik iets teveel van het goede), maar ze drong zich zo op.. En dan geen gezellig contact, nee dat was het absoluut niet. Ik kreeg de ene sneer na de andere om mijn oren en het ging altijd om haar... hoe zij zich voelde, wat zij van iets vond ( altijd negatief en denigrerend) En wij moesten ons leven zo indelen hoe zij dat wilde anders werd ze depressief van ons..
Ik hoop dat het contact met mijn vriend en zijn moeder ooit nog beter gaat worden... ik wil in ieder echt NIETS meer met haar te maken hebben, wat mijn vriend doet is zijn eigen keus...
We hebben ook een dochtertje en die ziet ze ook niet... dat vind ik ( ondanks dat ik van haar walg) wel hard. Al denk ik niet dat mijn dochtertje iets aan haar zou missen. Ze is kil, hard en onvriendelijk...
Het drijft ons niet uit elkaar, al heb ik in het begin wel woorden met mijn vriend hierover gehad. Of woorden, ik kon het gedrag van haar niet meer aan. Ik zat te trillen op mijn benen als ik haar kraakstem hoorde aan de telefoon.. Ik wilde niet zoveel contact met haar ( iedere dag gezeur aan de telefoon vond ik iets teveel van het goede), maar ze drong zich zo op.. En dan geen gezellig contact, nee dat was het absoluut niet. Ik kreeg de ene sneer na de andere om mijn oren en het ging altijd om haar... hoe zij zich voelde, wat zij van iets vond ( altijd negatief en denigrerend) En wij moesten ons leven zo indelen hoe zij dat wilde anders werd ze depressief van ons..
Ik hoop dat het contact met mijn vriend en zijn moeder ooit nog beter gaat worden... ik wil in ieder echt NIETS meer met haar te maken hebben, wat mijn vriend doet is zijn eigen keus...
We hebben ook een dochtertje en die ziet ze ook niet... dat vind ik ( ondanks dat ik van haar walg) wel hard. Al denk ik niet dat mijn dochtertje iets aan haar zou missen. Ze is kil, hard en onvriendelijk...
zaterdag 5 januari 2008 om 18:39
@ scorpion: dat lijkt me vreselijk! wat heftig allemaal! vervelend ook voor je vriend zeg... en voor jou natuurlijk!
En Em234, wij zitten toch niet toevallig in dezelfde schoonfamilie he
Alles wat je schrijft komt me namelijk zo ontzettend herkenbaar voor!
Ik snap wat je bedoelt, ik heb het er met mijn vriend ook over, en hij vindt het ook vreselijk. Iedere keer als we daar op bezoek zijn (is gelukkig niet heel vaak, wij wonen in Den Helder, zij in Breda), en de heel familie is er, voelt hij zich achtergesteld en van een bezoek aan hun moet hij gewoon een dag bijkomen. Maar ik wil niet te negatief over ze praten tegen hem, want dan krijgt hij weer het gevoel dat hij ze moet verdedigen... snap je?
Maar ja, als we alleen met hun eten bijv, is het ook weer best gezellig en denk ik bij mezelf, waarom zit ik altijd op ze te zeiken.
Maar dan bemoeien ze zich weer met ons en denk ik, oja daarom!!
Ze zijn ook heel klef, willen altijd met de heel familie op vakantie, nou ik heb daar echt geen zin in. Maar dan zeggen we dat en krijgen we afkeurende blikken. Alles moet samen gedaan worden. Zijn drie broers en hun vrouwen vinden het allemaal geweldig en ook daarom hebben zij volgens mij een streepje voor...
Hoe langer, hoe meer ik het niet meer zo goed weet. Ik denk dat mijn relatie best wel eens voor altijd kan zijn, dus ik moét ze voor lief nemen maar ja... Ik pobeer maar zoveel mogelijk mezelf te blijven. Ik wil graag alleen op vakantie met mijn vriend, dus dat doen we gewoon lekker.
Maar wat erg dat zij zo dichtbij jou wonen! Ze hebben toch geen huissleutel he, niet doen hoor!!
En Em234, wij zitten toch niet toevallig in dezelfde schoonfamilie he
Alles wat je schrijft komt me namelijk zo ontzettend herkenbaar voor! Ik snap wat je bedoelt, ik heb het er met mijn vriend ook over, en hij vindt het ook vreselijk. Iedere keer als we daar op bezoek zijn (is gelukkig niet heel vaak, wij wonen in Den Helder, zij in Breda), en de heel familie is er, voelt hij zich achtergesteld en van een bezoek aan hun moet hij gewoon een dag bijkomen. Maar ik wil niet te negatief over ze praten tegen hem, want dan krijgt hij weer het gevoel dat hij ze moet verdedigen... snap je?
Maar ja, als we alleen met hun eten bijv, is het ook weer best gezellig en denk ik bij mezelf, waarom zit ik altijd op ze te zeiken.
Maar dan bemoeien ze zich weer met ons en denk ik, oja daarom!!
Ze zijn ook heel klef, willen altijd met de heel familie op vakantie, nou ik heb daar echt geen zin in. Maar dan zeggen we dat en krijgen we afkeurende blikken. Alles moet samen gedaan worden. Zijn drie broers en hun vrouwen vinden het allemaal geweldig en ook daarom hebben zij volgens mij een streepje voor...
Hoe langer, hoe meer ik het niet meer zo goed weet. Ik denk dat mijn relatie best wel eens voor altijd kan zijn, dus ik moét ze voor lief nemen maar ja... Ik pobeer maar zoveel mogelijk mezelf te blijven. Ik wil graag alleen op vakantie met mijn vriend, dus dat doen we gewoon lekker.
Maar wat erg dat zij zo dichtbij jou wonen! Ze hebben toch geen huissleutel he, niet doen hoor!!
zaterdag 5 januari 2008 om 19:19
Mijn schoonfamilie woont zo n 3000 km hiervandaan, even uit de losse pols. Dus dat is wel lekker. Maar ALS ze dan komen, blijven ze gelijk 4 weken; het zijn nogal plakkers. De laatste keer was ongeveer 2,5 jaar geleden en ik word er nu nóg zwetend wakker van.
Als wij in NL zijn bezoeken we hun, en dan kunnen we tenminste zelf bepalen hoelang we blijven.
Mn schoonmoeder is okee, op dr kleine eigenaardigheden na. Ik laat de gekke opmerkingen altijd gewoon langs me heen glijden. Gelukkig ben ik niet zo gevoelig en kwetsbaar. Mijn schoonvader probeer ik zoveel mogelijk te negeren, dat is een overlevingsstrategie die ik mezelf heb aangewend in zijn bijzijn. Dat gaat meestal redelijk goed.
Als wij in NL zijn bezoeken we hun, en dan kunnen we tenminste zelf bepalen hoelang we blijven.
Mn schoonmoeder is okee, op dr kleine eigenaardigheden na. Ik laat de gekke opmerkingen altijd gewoon langs me heen glijden. Gelukkig ben ik niet zo gevoelig en kwetsbaar. Mijn schoonvader probeer ik zoveel mogelijk te negeren, dat is een overlevingsstrategie die ik mezelf heb aangewend in zijn bijzijn. Dat gaat meestal redelijk goed.
zaterdag 5 januari 2008 om 19:26
Soms schaam ik mezelf wel eens. Ik kan mijn schoonvader namelijk echt niet hebben, terwijl hij het denk ik helemaal niet kwaad bedoelt. (mijn schoonmoeder is juist heel dominant). Maar hij weet werkelijk altijd alles beter, trekt alles wat we zeggen in twijfel, en de communicatie met hem verloopt ontzettend stroef. Soms als we in de woonkamer zitten en mijn schoonmoeder en vriend lopen weg, denk ik shit!!! Want dan zit ik alleen met hem in de kamer!
Maar als ik scopions verhaal hoor, denk ik wel, het kan echt erger!
Maar als ik scopions verhaal hoor, denk ik wel, het kan echt erger!
zaterdag 5 januari 2008 om 19:52
Oh wat herkenbaar allemaal, ik had ook zo'n schoonmoeder-from-hell, gelukkig is ze nu ex-schoonmoeder-fromm-hell! Wat ik deed was nooit goed en altijd gaf ze me steken onder water. Dan was ik bijvoorbeeld afgevallen omdat ik een periode erg hard had moeten werken en dan zei ze tegen mij: "Nou wat ben je toch dun geworden, het is eigenlijk niet mooi meer" Echt van die gemene opmerkingen waarop ik nooit wist te reageren! (wat ben jij eigenlijk dik, eigenlijk is het niet mooi meer)
Ook interesseerde het haar totaal niet wat mijn ex of ik deden of bezighield, het ging altijd over haar of over haar dochter. En daar bovenop was ze ook nog eens hypochonder, dus als iemand drie keer niesde beweerde ze meteen dat diegene doodging. Zelf liep ze ook bij allerlei doktoren die allemaal niets konden vinden, en dan moesten wij iedere keer de verhalen aanhoren hoe slecht de gezondheidzorg in Nederland toch is omdat niemand kon vinden wat voor'n ziekte zij had. En als een dokter suggereerde dat ze misschien eens nar een psycholoog moest ging ze door het lint en nam ze een andere huisarts.
Maar vooral altijd stoken tussen mijn ex en mij. Nou ja, het is niet voor niets mn ex...
Ik heb het op gegeven moment overigens echt niet meer gepikt, ik laat niet constant over me heenlopen hoor! Ik ben het gesprek met haar aangegaan en toen dat niets uithaalde (want volgens haar was er geen probleem tussen ons en beelde ik me vanalles in) heb ik gezegd dat ik dan niet meer bij ze over de vloer kwam. Ik ga niet nep-gezellig zitten doen.
Ook interesseerde het haar totaal niet wat mijn ex of ik deden of bezighield, het ging altijd over haar of over haar dochter. En daar bovenop was ze ook nog eens hypochonder, dus als iemand drie keer niesde beweerde ze meteen dat diegene doodging. Zelf liep ze ook bij allerlei doktoren die allemaal niets konden vinden, en dan moesten wij iedere keer de verhalen aanhoren hoe slecht de gezondheidzorg in Nederland toch is omdat niemand kon vinden wat voor'n ziekte zij had. En als een dokter suggereerde dat ze misschien eens nar een psycholoog moest ging ze door het lint en nam ze een andere huisarts.
Maar vooral altijd stoken tussen mijn ex en mij. Nou ja, het is niet voor niets mn ex...
Ik heb het op gegeven moment overigens echt niet meer gepikt, ik laat niet constant over me heenlopen hoor! Ik ben het gesprek met haar aangegaan en toen dat niets uithaalde (want volgens haar was er geen probleem tussen ons en beelde ik me vanalles in) heb ik gezegd dat ik dan niet meer bij ze over de vloer kwam. Ik ga niet nep-gezellig zitten doen.
zaterdag 5 januari 2008 om 20:00
[quote]lindy80 schreef op 05 januari 2008 @ 19:26:
en de communicatie met hem verloopt ontzettend stroef. Soms als we in de woonkamer zitten en mijn schoonmoeder en vriend lopen weg, denk ik shit!!! Want dan zit ik alleen met hem in de kamer! quote]
Haha ---> herkenbaar. Vroeger probeerde ik dan nog beleefd te doen, maar nu moet ik dan altijd gewoon even naar de wc, of buiten iets doen.
en de communicatie met hem verloopt ontzettend stroef. Soms als we in de woonkamer zitten en mijn schoonmoeder en vriend lopen weg, denk ik shit!!! Want dan zit ik alleen met hem in de kamer! quote]
Haha ---> herkenbaar. Vroeger probeerde ik dan nog beleefd te doen, maar nu moet ik dan altijd gewoon even naar de wc, of buiten iets doen.
zaterdag 5 januari 2008 om 22:02
quote:Nijntje schreef op 05 januari 2008 @ 20:00:
[quote]lindy80 schreef op 05 januari 2008 @ 19:26:
en de communicatie met hem verloopt ontzettend stroef. Soms als we in de woonkamer zitten en mijn schoonmoeder en vriend lopen weg, denk ik shit!!! Want dan zit ik alleen met hem in de kamer! quote]
Haha ---> herkenbaar. Vroeger probeerde ik dan nog beleefd te doen, maar nu moet ik dan altijd gewoon even naar de wc, of buiten iets doen.
Haha ja of ik ga de hond ineens aaien of een sms'je sturen, werkt ook!
Klopt, ik probeer ook zoveel mogelijk te denken dat zij mij (ons) maar gewoon moeten accepteren. Maar soms denk ik, laat ons nou eens met rust!!! Laat ons gewoon lekker een muur paars verven, jij hoeft er toch niet te wonen!
[quote]lindy80 schreef op 05 januari 2008 @ 19:26:
en de communicatie met hem verloopt ontzettend stroef. Soms als we in de woonkamer zitten en mijn schoonmoeder en vriend lopen weg, denk ik shit!!! Want dan zit ik alleen met hem in de kamer! quote]
Haha ---> herkenbaar. Vroeger probeerde ik dan nog beleefd te doen, maar nu moet ik dan altijd gewoon even naar de wc, of buiten iets doen.
Haha ja of ik ga de hond ineens aaien of een sms'je sturen, werkt ook!
Klopt, ik probeer ook zoveel mogelijk te denken dat zij mij (ons) maar gewoon moeten accepteren. Maar soms denk ik, laat ons nou eens met rust!!! Laat ons gewoon lekker een muur paars verven, jij hoeft er toch niet te wonen!
