Seks
alle pijlers
5 jaar zonder sex
zondag 28 juni 2009 om 20:12
Hallo,
Ik zal mezelf eerst even voorstellen: Ik ben Dave, een 30 jarige man, nu 2 jaar getrouwd met een ontzettend lieve meid van dezelfde leeftijd. We zijn nu bijna 10 jaar bij elkaar.
We hebben een hele goede relatie, delen alles samen op een ding na: sex. We knuffelen wel en af en toe een kleine tongzoen, maar al met al hebben we al 5 jaar geen sex gehad.
Ik heb het altijd een beetje als onzekerheid gezien vanuit haar kant en als ik erover begin, geeft ze wel toe dat zij ook wil, maar uiteindelijk gaan we slapen zonder dat er iets gebeurd.
We hebben steeds vaker over dat we kinderen willen, maar hiervoor moet je uiteraard wel sex hebben....
Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt om erover te beginnen en dus wordt het probleem steeds verder weggestopt. Ik heb er periodes van chagrijnigheid van, maar laat niet merken dat het van dit is, bang dat ik haar voor het blok zet.
Ten einde raad, ben ik dus hier aangekomen. Ik wil er niet met vrienden over praten omdat dit te prive is en dus moet het maar anoniem op het internet....
Heeft iemand een soortgelijke situatie meegemaakt? Hoe ben je hieruit gekomen?
Alvast hartstikke bedankt,
Dave
Ik zal mezelf eerst even voorstellen: Ik ben Dave, een 30 jarige man, nu 2 jaar getrouwd met een ontzettend lieve meid van dezelfde leeftijd. We zijn nu bijna 10 jaar bij elkaar.
We hebben een hele goede relatie, delen alles samen op een ding na: sex. We knuffelen wel en af en toe een kleine tongzoen, maar al met al hebben we al 5 jaar geen sex gehad.
Ik heb het altijd een beetje als onzekerheid gezien vanuit haar kant en als ik erover begin, geeft ze wel toe dat zij ook wil, maar uiteindelijk gaan we slapen zonder dat er iets gebeurd.
We hebben steeds vaker over dat we kinderen willen, maar hiervoor moet je uiteraard wel sex hebben....
Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt om erover te beginnen en dus wordt het probleem steeds verder weggestopt. Ik heb er periodes van chagrijnigheid van, maar laat niet merken dat het van dit is, bang dat ik haar voor het blok zet.
Ten einde raad, ben ik dus hier aangekomen. Ik wil er niet met vrienden over praten omdat dit te prive is en dus moet het maar anoniem op het internet....
Heeft iemand een soortgelijke situatie meegemaakt? Hoe ben je hieruit gekomen?
Alvast hartstikke bedankt,
Dave
maandag 29 juni 2009 om 01:23
quote:groenteboerin schreef op 29 juni 2009 @ 01:17:
[...]
Ik onthoud mijn partner niets, die is vrij om prostituees te bezoeken of er een seksvriendin op na te houden als hij dat wil. Maar ik geloof dat hij er de voorkeur aan geeft om zichzelf te bevredigen. Ook goed.
Maar los daarvan. Ik vind het helemaal niet erg om te lezen wat mensen schrijven over seks en frequentie. Het kan me zelfs bijna in de mood krijgen. Maar zodra het gaat over wat normaal is en wat wenselijk is, dan daalt mijn libido meteen naar nul. Want dan realiseer ik me onmiddellijk weer dat ik niet goed ben en geen liefde verdien: niet met iemand mijn dagelijkse sores mag delen, niet tegen iemand aan in slaap mag vallen, niet samen opstaan en samen zijn kinderen uit eerder huwelijk opvoeden enz want dat mag allemaal alleen maar als je vaak neukbaar bent. waaruit maak je dit op? wat is dat voor onzin dat jij dat allemaal niet zou verdienen??? ik vind het verdrietig om te lezen dat jij dat denkt
Ik denk dan ook dat TO meer bij zijn vrouw kan bereiken door goede gesprekken over álles wat haar dwars zit dan alleen maar van die gesprekken over hoe naar het gebrek aan seks voor hem wel niet is. Dat werkt gewoon echt niet, schuldgevoelens opbouwen bij iemand is lustkillend. Want dan begint het gepieker weer en piekeren en seks gaat gewoon echt niet samen. Misschien dat gesprekken over álles wat haar dwars zit wel te groot en te omvattend zijn. Dan is een seksuoloog een goed plan.feit is wel dat het 2 kanten op werkt, voor jou werkt het lustkillend, maar hoe is het voor jou man? misschien voelt hij zich wel enorm onzeker in de situatie. ook hij heeft gevoelens bij deze situatie, je zult allebei water bij de wijn moeten doen. zo klinkt het alsof alleen TO moeite moet doen en dat vind ik niet terecht. het is een probleem van jullie beiden en daar zullen jullie gezamelijk aan moeten werken
[...]
Ik onthoud mijn partner niets, die is vrij om prostituees te bezoeken of er een seksvriendin op na te houden als hij dat wil. Maar ik geloof dat hij er de voorkeur aan geeft om zichzelf te bevredigen. Ook goed.
Maar los daarvan. Ik vind het helemaal niet erg om te lezen wat mensen schrijven over seks en frequentie. Het kan me zelfs bijna in de mood krijgen. Maar zodra het gaat over wat normaal is en wat wenselijk is, dan daalt mijn libido meteen naar nul. Want dan realiseer ik me onmiddellijk weer dat ik niet goed ben en geen liefde verdien: niet met iemand mijn dagelijkse sores mag delen, niet tegen iemand aan in slaap mag vallen, niet samen opstaan en samen zijn kinderen uit eerder huwelijk opvoeden enz want dat mag allemaal alleen maar als je vaak neukbaar bent. waaruit maak je dit op? wat is dat voor onzin dat jij dat allemaal niet zou verdienen??? ik vind het verdrietig om te lezen dat jij dat denkt
Ik denk dan ook dat TO meer bij zijn vrouw kan bereiken door goede gesprekken over álles wat haar dwars zit dan alleen maar van die gesprekken over hoe naar het gebrek aan seks voor hem wel niet is. Dat werkt gewoon echt niet, schuldgevoelens opbouwen bij iemand is lustkillend. Want dan begint het gepieker weer en piekeren en seks gaat gewoon echt niet samen. Misschien dat gesprekken over álles wat haar dwars zit wel te groot en te omvattend zijn. Dan is een seksuoloog een goed plan.feit is wel dat het 2 kanten op werkt, voor jou werkt het lustkillend, maar hoe is het voor jou man? misschien voelt hij zich wel enorm onzeker in de situatie. ook hij heeft gevoelens bij deze situatie, je zult allebei water bij de wijn moeten doen. zo klinkt het alsof alleen TO moeite moet doen en dat vind ik niet terecht. het is een probleem van jullie beiden en daar zullen jullie gezamelijk aan moeten werken
maandag 29 juni 2009 om 01:30
Groenteboerin, iedereen leest reacties met zijn eigen bril en reageert vanuit zijn eigen ervaring.
Probeer uit deze topics de positieve dingen te halen die jou verder helpen en laat de rest voor wat het is.
Reacties zoals die van quattro zijn , naar mijn mening, juist bedoeld om TO wakker te schudden dat de situatie niet goed is zoals hij is. En mannen reageren nu eenmaal wat duidelijker als de gemiddelde vrouw .
Probeer uit deze topics de positieve dingen te halen die jou verder helpen en laat de rest voor wat het is.
Reacties zoals die van quattro zijn , naar mijn mening, juist bedoeld om TO wakker te schudden dat de situatie niet goed is zoals hij is. En mannen reageren nu eenmaal wat duidelijker als de gemiddelde vrouw .
maandag 29 juni 2009 om 01:41
@ Groenteboerin, ik heb in mijn reactie geenszins de intentie om jou, of wie dan ook te kwetsen. Laat dat even duidelijk zijn!
ik zeg alleen dat een wederzijs bevredigend seksleven, wat mij betreft, een zeer belangrijk onderdeel is van een gelijkwaardige relatie.
Als mijn man het al 5 jaar lang niet kan opbrengen om, op wat voor manier dan ook, seksueel contact met mij te hebben, dan hebben we een serieus issue. Daar zou ik namelijk hele ernstige problemen mee hebben.
ik zeg alleen dat een wederzijs bevredigend seksleven, wat mij betreft, een zeer belangrijk onderdeel is van een gelijkwaardige relatie.
Als mijn man het al 5 jaar lang niet kan opbrengen om, op wat voor manier dan ook, seksueel contact met mij te hebben, dan hebben we een serieus issue. Daar zou ik namelijk hele ernstige problemen mee hebben.
maandag 29 juni 2009 om 11:06
@Groenteboerinneke: Je zegt dat het je man vrij staat om hoeren te bezoeken of een sex-vriendin te zoeken. Of zelfwerkzaamheid te beoefenen. Mijn advies: die eerste 2 niet doen. Als voor jou die 2 toelaatbaar zijn dan geef je eigenlijk al de moed op. Ik ken jouw man niet. Maar de intimiteit opgeven in een relatie bevordert niet het gevoel van samen iets hebben. Mannen eisen geen sex-bom. Mannen zijn over het algemeen BEST te vreden met een fijn (intiem) gevoel met hun partner. Als jij hem uitsluit omdat jij toch nooit niet een porno-ster zal worden dan reduceer jij hem tot een geile viezerik en dat doet geen van jullie goed in jullie relatie. Intimiteit is veel meer dan superlatieven-sex. Dat weet jij ook. Laat je man zien dat je wel degelijk in hem geinteresseerd bent en hij doet dat zelfde voor jou. Sex doet de zin in sex groeien. Doe NOOIT iets tegen je zin. Dat is je relatie bedriegen. Maar geef niet op. Bedenk voor JEZELF wat JIJ lekker of opwindend zou vinden. Bedenk eens wat jij een intieme ervaring zou vinden. Sex delen begint bij zelf weten wat je wilt. Sex MOET niet maar is gewoon erg fijn om te delen. En het is echt niet moeilijk om te bewerkstelligen. Je hebt alles wat je nodig hebt op elk moment bij de hand. Als het NU geen goed moment is... bedenk wanneer het dan wel kan. Sluit je zelf niet op in je teleurstelling en frustratie. De beste persoon om dit mee op te lossen is je partner. En lukt een direkt gesprek niet .... gebruik dan een (grote) omweg. Bespreek een situatie van een ander koppel (in een televisie serie of zo..) Praat over hen en het is meteen minder confronterend.
maandag 29 juni 2009 om 11:26
hoi Deefke,
ik herken volledig je verhaal. vriendlief en ik hebben het ook gehad. Mijn vent heeft ook verschrikkelijk veel geduld. Ik ben uiteindelijk via de huisarts bij een eerstelijns psychologe beland.
Bij mij had het niets te maken met met iets sexueels uit het verleden, maar achter heel veel andere dingen uit het verleden wat mij meer dwars zat dan ik dacht. familiekwestie, vertrouwen ed. Ik moest voor mezelf echt het e.e.a. oplossen. Daardoor kon ik mij nooit echt helemaal overgeven aan mijn partner. Ja, in het begin wel, maar dan ben je nog niet echt afhankelijk van elkaar. Ik had eerst een huurhuis, we hebben daarna samen een huis gekocht. Dus in wezen ben je dan ook financieel afhankelijk van elkaar. Wat de sex betreft, was dat nog een klein stukje dat ik nog voor "mezelf" kon houden. Voor een ander is het misschien peanuts, maar voor mij was het nogal wat (gezien vroeger)
Afijn, door daar met de psychologe over te praten, ben ik daar een ander beeld door gaan vormen. Ook de andere dingen heb ik aangepakt en dat bevalt goed moet ik zeggen.
Doordat bij mij alles een beetje op zijn plek viel ging de intimiteit tussen vriend en mij ook beetje bij beetje stukken beter. Inmiddels gaat het zo goed dat we nu ook voor een kindje gaan.
Praat er nog eens goed over met haar en stel evt een psychologe voor.
Lees inderdaad maar door de botte reacties heen. Ik geloof wel dat jullie heel veel van elkaar houden. Wegrennen is lang niet altijd de goede oplossing.
sterkte ermee,
liefs, Supermuis.
ik herken volledig je verhaal. vriendlief en ik hebben het ook gehad. Mijn vent heeft ook verschrikkelijk veel geduld. Ik ben uiteindelijk via de huisarts bij een eerstelijns psychologe beland.
Bij mij had het niets te maken met met iets sexueels uit het verleden, maar achter heel veel andere dingen uit het verleden wat mij meer dwars zat dan ik dacht. familiekwestie, vertrouwen ed. Ik moest voor mezelf echt het e.e.a. oplossen. Daardoor kon ik mij nooit echt helemaal overgeven aan mijn partner. Ja, in het begin wel, maar dan ben je nog niet echt afhankelijk van elkaar. Ik had eerst een huurhuis, we hebben daarna samen een huis gekocht. Dus in wezen ben je dan ook financieel afhankelijk van elkaar. Wat de sex betreft, was dat nog een klein stukje dat ik nog voor "mezelf" kon houden. Voor een ander is het misschien peanuts, maar voor mij was het nogal wat (gezien vroeger)
Afijn, door daar met de psychologe over te praten, ben ik daar een ander beeld door gaan vormen. Ook de andere dingen heb ik aangepakt en dat bevalt goed moet ik zeggen.
Doordat bij mij alles een beetje op zijn plek viel ging de intimiteit tussen vriend en mij ook beetje bij beetje stukken beter. Inmiddels gaat het zo goed dat we nu ook voor een kindje gaan.
Praat er nog eens goed over met haar en stel evt een psychologe voor.
Lees inderdaad maar door de botte reacties heen. Ik geloof wel dat jullie heel veel van elkaar houden. Wegrennen is lang niet altijd de goede oplossing.
sterkte ermee,
liefs, Supermuis.
maandag 29 juni 2009 om 14:19
Dave, ben je er nog?
Heb je iets gehad aan de reacties? Zit er een therapie aan te komen? Ik neem tenminste aan dat je de afgelopen jaren zelf wel veel gepraat hebt met je vriendin.
Een derde, neutrale, persoon zou daar bij kunnen helpen. Zo'n persoon heeft daarvoor geleerd, en heeft vergelijkingsmateriaal, Uiteindelijk is er niets nieuws onder de zon. Sterkte.
Heb je iets gehad aan de reacties? Zit er een therapie aan te komen? Ik neem tenminste aan dat je de afgelopen jaren zelf wel veel gepraat hebt met je vriendin.
Een derde, neutrale, persoon zou daar bij kunnen helpen. Zo'n persoon heeft daarvoor geleerd, en heeft vergelijkingsmateriaal, Uiteindelijk is er niets nieuws onder de zon. Sterkte.
maandag 29 juni 2009 om 19:22
maandag 29 juni 2009 om 19:29
quote:groenteboerin schreef op 28 juni 2009 @ 23:55:
[...]
Walgelijke reactie.
Dave, ik ben bang dat je hier weinig begrip zult ontmoeten. Ik ken het probleem en ik weet dat je lang niet de enige bent in zo'n situatie. En gelukkig ook niet de enige die toch van je vrouw houdt en bij haar blijft. Ik weet niet waarom mensen zo menen te moeten reageren als Quattro, misschien is het wel zijn diepste angst om ooit in die situatie verzeild te raken? Misschien vindt hij het confronterend om te lezen dat er mensen zijn met meer diepgang dan alleen 'ik hou uitsluitend van neukbare types en dump ze als dat niet gaat'? Jammer, mij vergaat door zulke botte reacties in elk geval de moed om me kwetsbaar op te stellen en hier open aan Dave over mijn eigen ervaringen te vertellen.
Quattro en andere botteriks: denken jullie maar dat het een kwestie is van stommigheid of dat hij maar gewoon moet aandringen. Dave is gelukkig wijzer (en liever en begripvoller). Dave, ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Trek je plz niets aan van idiote adviezen die ik hier elders al eens op het forum heb gelezen in de trant van 'zij moet maar gewoon zin maken en haar benen spreiden'. Daar kun je haar volledig kapot mee maken, want de problematiek is veel ingewikkelder. Een seksuoloog is inderdaad een goed idee, al is het de vraag of zij dat aan zal durven. Sterkte in elk geval.
Deefke is niet wijzer en begripvoller, maar wel naief, masochistisch, of wanhopig. Of alledrie tegelijk.
Indien een vrouw dit topic had geopend zouden de reacties erg verschillend zijn geweest schat ik zo......
(Dus dat haar man al 60 maanden geen seks met haar wil).
"Diepste angst", kom op, dit is toch een dermate extreem voorbeeld/situatie waar TO mee aankomt, daar denkt toch niemand aan als je een relatie begint? En om iemand na 5 van dergelijke jaren nog eens een langdurig praat/overleg/therapie-traject aan te raden, ik betwijfel of dat slim is.
Ik stel ook niet dat hij moet aandringen. Maar het lijkt er verdacht veel op dat ze geen ideale match zijn, dus om naar een andere relatie uit te kijken lijkt me dan gewoon praktisch.
[...]
Walgelijke reactie.
Dave, ik ben bang dat je hier weinig begrip zult ontmoeten. Ik ken het probleem en ik weet dat je lang niet de enige bent in zo'n situatie. En gelukkig ook niet de enige die toch van je vrouw houdt en bij haar blijft. Ik weet niet waarom mensen zo menen te moeten reageren als Quattro, misschien is het wel zijn diepste angst om ooit in die situatie verzeild te raken? Misschien vindt hij het confronterend om te lezen dat er mensen zijn met meer diepgang dan alleen 'ik hou uitsluitend van neukbare types en dump ze als dat niet gaat'? Jammer, mij vergaat door zulke botte reacties in elk geval de moed om me kwetsbaar op te stellen en hier open aan Dave over mijn eigen ervaringen te vertellen.
Quattro en andere botteriks: denken jullie maar dat het een kwestie is van stommigheid of dat hij maar gewoon moet aandringen. Dave is gelukkig wijzer (en liever en begripvoller). Dave, ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Trek je plz niets aan van idiote adviezen die ik hier elders al eens op het forum heb gelezen in de trant van 'zij moet maar gewoon zin maken en haar benen spreiden'. Daar kun je haar volledig kapot mee maken, want de problematiek is veel ingewikkelder. Een seksuoloog is inderdaad een goed idee, al is het de vraag of zij dat aan zal durven. Sterkte in elk geval.
Deefke is niet wijzer en begripvoller, maar wel naief, masochistisch, of wanhopig. Of alledrie tegelijk.
Indien een vrouw dit topic had geopend zouden de reacties erg verschillend zijn geweest schat ik zo......
(Dus dat haar man al 60 maanden geen seks met haar wil).
"Diepste angst", kom op, dit is toch een dermate extreem voorbeeld/situatie waar TO mee aankomt, daar denkt toch niemand aan als je een relatie begint? En om iemand na 5 van dergelijke jaren nog eens een langdurig praat/overleg/therapie-traject aan te raden, ik betwijfel of dat slim is.
Ik stel ook niet dat hij moet aandringen. Maar het lijkt er verdacht veel op dat ze geen ideale match zijn, dus om naar een andere relatie uit te kijken lijkt me dan gewoon praktisch.
maandag 29 juni 2009 om 20:34
quote:supermuis schreef op 29 juni 2009 @ 11:26:
hoi Deefke,
ik herken volledig je verhaal. vriendlief en ik hebben het ook gehad. Mijn vent heeft ook verschrikkelijk veel geduld. Ik ben uiteindelijk via de huisarts bij een eerstelijns psychologe beland.
Bij mij had het niets te maken met met iets sexueels uit het verleden, maar achter heel veel andere dingen uit het verleden wat mij meer dwars zat dan ik dacht. familiekwestie, vertrouwen ed. Ik moest voor mezelf echt het e.e.a. oplossen. Daardoor kon ik mij nooit echt helemaal overgeven aan mijn partner. Ja, in het begin wel, maar dan ben je nog niet echt afhankelijk van elkaar. Ik had eerst een huurhuis, we hebben daarna samen een huis gekocht. Dus in wezen ben je dan ook financieel afhankelijk van elkaar. Wat de sex betreft, was dat nog een klein stukje dat ik nog voor "mezelf" kon houden. Voor een ander is het misschien peanuts, maar voor mij was het nogal wat (gezien vroeger)
Afijn, door daar met de psychologe over te praten, ben ik daar een ander beeld door gaan vormen. Ook de andere dingen heb ik aangepakt en dat bevalt goed moet ik zeggen.
Doordat bij mij alles een beetje op zijn plek viel ging de intimiteit tussen vriend en mij ook beetje bij beetje stukken beter. Inmiddels gaat het zo goed dat we nu ook voor een kindje gaan.
Praat er nog eens goed over met haar en stel evt een psychologe voor.
Lees inderdaad maar door de botte reacties heen. Ik geloof wel dat jullie heel veel van elkaar houden. Wegrennen is lang niet altijd de goede oplossing.
sterkte ermee,
liefs, Supermuis.
Dank je supermuis, hanshier, spijker en alle anderen die iets constructiefs hebben bijgedragen. Ik was al bang dat hier een hoop niet begrepen zou worden over een gevoellig onderwerp zoals dit. Zoals de meeste topics over dit onderwerpwordt het eerder een algemene discussie tegen de botte zielen en botte zielen die met modder gooien naar degene die er echt mee zit.
Ik heb een hoop gelezen aan wat ik wil gaan proberen en wat absoluut niet.
Een ding weet ik zeker: ik ga niet bij haar weg zonder hier echt iets aan gedaan te hebben, ik hou teveel van haar hiervoor.
Nogmaals bedankt voor de leuke en nuttige reacties. Het eerste wat ik ga doen is een hoop met haar praten om te kijken wat er misschien als onderliggend zeer bij haar zit.
Bij deze sluit ik deze topic...misschien laat ik nog wel weten hoe het gaat....over een tijdje...
Deefke
hoi Deefke,
ik herken volledig je verhaal. vriendlief en ik hebben het ook gehad. Mijn vent heeft ook verschrikkelijk veel geduld. Ik ben uiteindelijk via de huisarts bij een eerstelijns psychologe beland.
Bij mij had het niets te maken met met iets sexueels uit het verleden, maar achter heel veel andere dingen uit het verleden wat mij meer dwars zat dan ik dacht. familiekwestie, vertrouwen ed. Ik moest voor mezelf echt het e.e.a. oplossen. Daardoor kon ik mij nooit echt helemaal overgeven aan mijn partner. Ja, in het begin wel, maar dan ben je nog niet echt afhankelijk van elkaar. Ik had eerst een huurhuis, we hebben daarna samen een huis gekocht. Dus in wezen ben je dan ook financieel afhankelijk van elkaar. Wat de sex betreft, was dat nog een klein stukje dat ik nog voor "mezelf" kon houden. Voor een ander is het misschien peanuts, maar voor mij was het nogal wat (gezien vroeger)
Afijn, door daar met de psychologe over te praten, ben ik daar een ander beeld door gaan vormen. Ook de andere dingen heb ik aangepakt en dat bevalt goed moet ik zeggen.
Doordat bij mij alles een beetje op zijn plek viel ging de intimiteit tussen vriend en mij ook beetje bij beetje stukken beter. Inmiddels gaat het zo goed dat we nu ook voor een kindje gaan.
Praat er nog eens goed over met haar en stel evt een psychologe voor.
Lees inderdaad maar door de botte reacties heen. Ik geloof wel dat jullie heel veel van elkaar houden. Wegrennen is lang niet altijd de goede oplossing.
sterkte ermee,
liefs, Supermuis.
Dank je supermuis, hanshier, spijker en alle anderen die iets constructiefs hebben bijgedragen. Ik was al bang dat hier een hoop niet begrepen zou worden over een gevoellig onderwerp zoals dit. Zoals de meeste topics over dit onderwerpwordt het eerder een algemene discussie tegen de botte zielen en botte zielen die met modder gooien naar degene die er echt mee zit.
Ik heb een hoop gelezen aan wat ik wil gaan proberen en wat absoluut niet.
Een ding weet ik zeker: ik ga niet bij haar weg zonder hier echt iets aan gedaan te hebben, ik hou teveel van haar hiervoor.
Nogmaals bedankt voor de leuke en nuttige reacties. Het eerste wat ik ga doen is een hoop met haar praten om te kijken wat er misschien als onderliggend zeer bij haar zit.
Bij deze sluit ik deze topic...misschien laat ik nog wel weten hoe het gaat....over een tijdje...
Deefke
