Al 16 jaar geen seks

Wauw wat een verhaal Kaatje.
Eigenlijk heeft jouw liefdevolle relatie jou in zoverre genezen dat je er nu weer voorzichtig aan toe lijkt te raken om je seksualiteit te gaan ontdekken. Wat vindt jouw partner hiervan? Was zijn aseksualiteit onderdeel van jouw genezing? Hij forceerde immers niks omdat hij er zelf ook geen behoefte aan had maar had je wel de liefde en aandacht te bieden die zo helend zijn. En nu je heling zo mooi in gang is gezet komt de zin in seks terug. Wat een bijzonder pad.

Heb je al enig idee hoe je het in gaat vullen? En wat jouw partner hiermee wil en kan?

@Kaatje Fijn dat je er zo over kunt communiceren met je partner. Dat lijkt me een vereiste om er samen in verder te kunnen groeien, welk pad je ook opgaat.

Kaatje82 schreef: ↑

06-10-2022 17:07

Wat gun je elkaar? Is er vertrouwen? Begrip? Kom je er samen uit?

De basis is in mijn ogen altijd communicatie. Mensen veranderen altijd in de loop van hun leven. Dat ik ooit in deze situatie zou komen had ik nooit kunnen bedenken. Dat ik ooit nog seks zou willen ook niet. En toch sta ik er nu voor.

Hoe triest ik de onderliggende gedachte van jouw bericht ook vind, respect hoe jij/jullie die weg hebben afgelegd en vooral ook blijven afleggen!

Juist dát is de enige weg denk ik, blijven communiceren en samen zoeken naar oplossingen zoals in dit topic al zo vaak is aangegeven.

Poeh, wat een verhaal Kaatje... Je kunt iig stellen dat de basis in jullie relatie goed is, omdat jullie er op deze manier over kunnen communiceren. Dat lees je bij TO juist helemaal niet.

Heeft je vriend ook het gevoel, ondanks dat hij niet tot seks in staat is (als ik het goed interpreteer), het gevoel dat hij zelf iets mist, qua seks?

VallendeSterren schreef: ↑

06-10-2022 13:58

Dat iemands leven stuk gaat als ik niet voldoe, dat alles wat we wel hebben niet meer meetelt.

Waarom betrek je het zo ontzettend op enkel jezelf en jouw gevoel, dat begrijp ik dan weer niet na zoveel reacties waarin dit wordt uitgelegd en mét begrip?

Je leest zo ontzettend selectief, waarom?

Als alles wat er wél is niet zou meetellen, denk je dan dat TO nog 16 jaar bij haar partner gebleven zou zijn?

Wat Navyblue al meerdere malen heeft geschreven is zo ontzettend waar ‘soms is alleen liefde niet genoeg’, kan het niet met méér eens zijn!

Mijn relatie met mijn ex is ooit stukgelopen op een onvervulde kinderwens, maar ik heb hem dat NOOIT kwalijk genomen, want ik had ook kunnen gaan toen mijn biologische klok écht ging tikken. Juist omdat wij zoveel van elkaar hielden bleef ik, kon ik hem niet loslaten, en heeft hij mij op een gegeven moment losgelaten, want die mogelijkheid is er ook hè? Dat je die ander, waar je zielsveel van houdt en een geweldige relatie mee hebt, loslaat (uit liefde). Dat je die ander, in het geval van TO, loslaat omdat je het haar GUNT om bemind te worden, zich geliefd te voelen.

Echte liefde is soms ook juist loslaten ipv vasthouden en er iets menselijks definitief voor op te moeten laten geven!

GeweldigWeer schreef: ↑

06-10-2022 17:50

Waarom betrek je het zo ontzettend op enkel jezelf en jouw gevoel, dat begrijp ik dan weer niet na zoveel reacties waarin dit wordt uitgelegd en mét begrip?

Je leest zo ontzettend selectief, waarom?

Als alles wat er wél is niet zou meetellen, denk je dan dat TO nog 16 jaar bij haar partner gebleven zou zijn?

Wat Navyblue al meerdere malen heeft geschreven is zo ontzettend waar ‘soms is alleen liefde niet genoeg’, kan het niet met méér eens zijn!

Mijn relatie met mijn ex is ooit stukgelopen op een onvervulde kinderwens, maar ik heb hem dat NOOIT kwalijk genomen, want ik had ook kunnen gaan toen mijn biologische klok écht ging tikken. Juist omdat wij zoveel van elkaar hielden bleef ik, kon ik hem niet loslaten, en heeft hij mij op een gegeven moment losgelaten, want die mogelijkheid is er ook hè? Dat je die ander, waar je zielsveel van houdt en een geweldige relatie mee hebt, loslaat (uit liefde). Dat je die ander, in het geval van TO, loslaat omdat je het haar GUNT om bemind te worden, zich geliefd te voelen.

Echte liefde is soms ook juist loslaten ipv vasthouden en er iets menselijks definitief voor op te moeten laten geven!

Mooie post!

Rooss4.0 schreef: ↑

06-10-2022 17:15

Wauw wat een verhaal Kaatje.
Eigenlijk heeft jouw liefdevolle relatie jou in zoverre genezen dat je er nu weer voorzichtig aan toe lijkt te raken om je seksualiteit te gaan ontdekken. Wat vindt jouw partner hiervan? Was zijn aseksualiteit onderdeel van jouw genezing? Hij forceerde immers niks omdat hij er zelf ook geen behoefte aan had maar had je wel de liefde en aandacht te bieden die zo helend zijn. En nu je heling zo mooi in gang is gezet komt de zin in seks terug. Wat een bijzonder pad.

Heb je al enig idee hoe je het in gaat vullen? En wat jouw partner hiermee wil en kan?

Perfect verwoord. Dit is wat er gebeurd is. En dat maakt het ook moeilijk? Deze lieve warme man, mijn alles, mijn steun en toeverlaat. Hem zeggen dat ik mijn seksuele gevoelens wil onderzoeken was moeilijk, verdrietig.

Het liefste wil hij er zelf aan voldoen maar hij kan het niet. Geestelijke blokkade. Zware jeugd.
Hij geniet er niet van. Hij gunt het mij wel. Maar beseft niet dat ik heel goed aanvoel dat bij hem de behoefte er niet is. Iemand schreef in dit topic over een "uitbesteed orgasme". Perfecte omschrijving. Dat wil je niet. Echt niet.

We hebben de optie gigolo besproken. Dat leek mij het minst bedreigend voor de relatie? Hij is daarmee akkoord gegaan.

Ik heb nu 1 afspraak gehad met een gigolo. 1 die ook ervaring heeft met vrouwen met een misbruik verleden. Want dat speelt nog steeds mee.

Na deze afspraak liep mijn vriend vast in zijn eigen verleden. Toen werd het zacht uitgedrukt "ongezellig" hier. Geen mogelijkheid een en ander rustig te bespreken.

Nu een aantal weken later hebben we goed kunnen praten over de afspraak met de gigolo. Ook hoe het voor mij geweest is. Dat was een fijn, liefdevol openhartig gesprek.
Mijn misbruik verleden heeft ontzettend veel beïnvloed in mijn leven. Dat doet het nog.

Ik heb nu een vervolgafspraak gemaakt met deze gigolo. Mijn vriend mag ten alle tijden aangeven dat hij wil dat ik afzeg. Dat zal ik dan ook doen. Dan zullen we weer in gesprek moeten met elkaar. Ik wil echt heel graag uitvinden of ik kan genieten van seks.

GeweldigWeer schreef: ↑

06-10-2022 17:36

Hoe triest ik de onderliggende gedachte van jouw bericht ook vind, respect hoe jij/jullie die weg hebben afgelegd en vooral ook blijven afleggen!

Juist dát is de enige weg denk ik, blijven communiceren en samen zoeken naar oplossingen zoals in dit topic al zo vaak is aangegeven.

Precies. Communicatie is alles. Liefde en respect voor elkaar.

Poeszie schreef: ↑

06-10-2022 17:39

Poeh, wat een verhaal Kaatje... Je kunt iig stellen dat de basis in jullie relatie goed is, omdat jullie er op deze manier over kunnen communiceren. Dat lees je bij TO juist helemaal niet.

Heeft je vriend ook het gevoel, ondanks dat hij niet tot seks in staat is (als ik het goed interpreteer), het gevoel dat hij zelf iets mist, qua seks?

Hij vindt een orgasme fijn. Dat is alles. Het seksuele gevoel om een orgasme heen voelt hij niet. Tot seks is hij niet in staat, dat klopt. Geestelijke blokkade.

Hoe was voor jou de afspraak met de gigiolo, Kaatje? Bracht het je wat je had gedacht/gewenst?

Logisch dat het daarna wat ongezelliger werd, wat zal je vriend het moeilijk hebben gehad.. met zichzelf en met jouw verlangen. Ik kan me voorstellen dat er een enorme angst bij hem leeft je kwijt te raken. Het constante gevoel tekort te schieten moet immens rottig zijn. Dit is -denk ik- ook precies wat een paar mensen bedoelen die hier schrijven, "ik heb zoveel te bieden, waarom is het niet genoeg?" en jouw situatie schetst dan weer perfect hoe groot de drang kan zijn om het juist wél te onderzoeken. Je wilt je geliefd, bemind, aangeraakt, gezien weten. Ook op lijflijk gebied.

Denk je dat jullie dit samen gaan overleven? Het voelt nog als vrij pril, deze status bij jou. Wat een lastige, onzekere maar ook mooie periode en wat fijn dat je vriend hiervoor open staat, je dit gunt.

Hebben jij en je vriend wel eens samen overwogen om zijn blokkades te lijf gedaan? Een tantra professional zou jullie daarmee misschien kunnen helpen.
Natuurlijk heb ik geen idee van de issues van je vriend, het klinkt als heel heftig! Heel sneu maar wat mooi dat hij ondanks dat, jou toch zo'n gevoel van veiligheid heeft kunnen geven en zoveel liefde te bieden heeft!
Pluim voor hem!

GeweldigWeer schreef: ↑

06-10-2022 17:50

Waarom betrek je het zo ontzettend op enkel jezelf en jouw gevoel, dat begrijp ik dan weer niet na zoveel reacties waarin dit wordt uitgelegd en mét begrip?

Je leest zo ontzettend selectief, waarom?

Als alles wat er wél is niet zou meetellen, denk je dan dat TO nog 16 jaar bij haar partner gebleven zou zijn?

Wat Navyblue al meerdere malen heeft geschreven is zo ontzettend waar ‘soms is alleen liefde niet genoeg’, kan het niet met méér eens zijn!

Mijn relatie met mijn ex is ooit stukgelopen op een onvervulde kinderwens, maar ik heb hem dat NOOIT kwalijk genomen, want ik had ook kunnen gaan toen mijn biologische klok écht ging tikken. Juist omdat wij zoveel van elkaar hielden bleef ik, kon ik hem niet loslaten, en heeft hij mij op een gegeven moment losgelaten, want die mogelijkheid is er ook hè? Dat je die ander, waar je zielsveel van houdt en een geweldige relatie mee hebt, loslaat (uit liefde). Dat je die ander, in het geval van TO, loslaat omdat je het haar GUNT om bemind te worden, zich geliefd te voelen.

Echte liefde is soms ook juist loslaten ipv vasthouden en er iets menselijks definitief voor op te moeten laten geven!

Je leest zelf ook behoorlijk selectief anders, ik heb echt nergens gezegd dat ik het niet begrijp dat een relatie soms stuk loopt als je niet op één lijn zit.
Ik snap ook eigenlijk niet waarom je zo op me blijft hakken, ik geef gewoon mijn mening, mijn perspectief, dat zou ook gewoon moeten mogen.
Het doel van een discussie is toch niet altijd dat de minderheid buigt naar de meerderheid?
Ik heb geprobeerd het van mijn kant te belichten, blijkbaar komt dat niet over, nou, jammer dan.
Snap niet wat je nou verder nog wil eigenlijk, dit gedram slaat eigenlijk nergens meer op.

En ik heb ook nergens bedoeld dat je niet moet proberen om er samen uit te komen trouwens, maar sommige mensen hier brengen het allemaal zo dwingend, als een plicht, een verantwoording.
Voor iemand die toch al niet zoveel om seks geeft schrikt dat alleen maar af natuurlijk, volgens mij kun je de conversatie beter vanuit begrip beginnen.
Je inleven dat jij niet de enige bent die iets opgeeft, dan is de ander denk ik al veel meer bereid om met je mee te buigen, ook al zit alles wat je wil er misschien niet in.
En begrijpen dat seks voor anderen belangrijk is, ik hoor het wel, maar ik voel het zelf niet, dus dan weet ik ook niet zo goed wat ik daar verder mee moet.
Ik vind het jammer voor anderen als ze gefrustreerd zijn, maar uiteindelijk is dat iets van jou, en meestal niet iets wat je partner expres veroorzaakt heeft.
Het is ook echt een beetje eng en raar om de gevolgen van jouw verlangen op de ander te schuiven.
En hoe sterker je dat naar voren brengt, hoe harder de ander waarschijnlijk in de achteruit gaat (en terecht)

Rooss4.0 schreef: ↑

06-10-2022 19:19

Hoe was voor jou de afspraak met de gigiolo, Kaatje? Bracht het je wat je had gedacht/gewenst?

Logisch dat het daarna wat ongezelliger werd, wat zal je vriend het moeilijk hebben gehad.. met zichzelf en met jouw verlangen. Ik kan me voorstellen dat er een enorme angst bij hem leeft je kwijt te raken. Het constante gevoel tekort te schieten moet immens rottig zijn. Dit is -denk ik- ook precies wat een paar mensen bedoelen die hier schrijven, "ik heb zoveel te bieden, waarom is het niet genoeg?" en jouw situatie schetst dan weer perfect hoe groot de drang kan zijn om het juist wél te onderzoeken. Je wilt je geliefd, bemind, aangeraakt, gezien weten. Ook op lijflijk gebied.

Denk je dat jullie dit samen gaan overleven? Het voelt nog als vrij pril, deze status bij jou. Wat een lastige, onzekere maar ook mooie periode en wat fijn dat je vriend hiervoor open staat, je dit gunt.

Hebben jij en je vriend wel eens samen overwogen om zijn blokkades te lijf gedaan? Een tantra professional zou jullie daarmee misschien kunnen helpen.
Natuurlijk heb ik geen idee van de issues van je vriend, het klinkt als heel heftig! Heel sneu maar wat mooi dat hij ondanks dat, jou toch zo'n gevoel van veiligheid heeft kunnen geven en zoveel liefde te bieden heeft!
Pluim voor hem!

Jij begrijpt de situatie erg goed. Fijn deze reactie te lezen. Dank.
Dankzij hem kan ik mij zo voelen zoals ik mij nu voel, dat maakt het ook zo dubbel.

Dit leeft bij mij nu al een jaar of 6. Ik ben toen ook aan gaan geven dat ik andere behoeftes aan het ontwikkelen was. Het zijn 6 jaren van proberen, aftasten, aanvoelen en grenzen verleggen geweest.

Bij mij is er het laatste jaar veel frustratie. Diepe verlangens en behoeftes die mijn vriend nooit zal kunnen beantwoorden. Ik heb al veel geopperd bij hem. De schade door zijn jeugd is zo groot dat ik er alleen maar bewondering voor kan hebben hoe hij nu functioneert. Dit is voor hem het best haalbare. Acceptatie door ons beide lijkt nog de enige optie.
Ik heb ondertussen geaccepteerd dat hij mij seksueel weinig kan geven. Hij kan het nog niet accepteren en dat begrijp ik. Dat kost ook tijd.

Ik heb hem een aantal maanden geleden gezegd dat ik de optie gigolo aan het onderzoeken was. Hij was gelijk begripvol over de gedachtegang. Het daadwerkelijk goed vinden is natuurlijk een hele stap verder. Ik vind hem ontzettend dapper. En wat jij beschrijft over zijn gevoel hierbij, dat klopt helemaal. Het is ook niet niks. Ik vraag erg veel van hem.

Het alternatief is dat ik mijn hele leven geen enkele keer fijne intimiteit zal ervaren. Mag hij dat van mij verwachten?

Of de relatie verbreken. Wat mij betreft niet mijn keus.
Of we dit gaan overleven zal de komende maanden duidelijk worden. Ik wil nergens anders zijn dan bij hem. Dat zeg ik hem ook zeer regelmatig.

De afspraak was bijzonder. Een fijne respectvolle man. Aardig en begripvol. Hij voelde snel vertrouwd. Wat al bijzonder is voor mij, ik ben nogal slecht van vertrouwen.
Ik wist niet wat te verwachten? Seks was voor mij altijd erg naar. De laatste jaren frustrerend. Ik heb ook geen enkele fijne associatie met seks.
Ik heb mij veilig gevoeld. De aanrakingen waren heerlijk. Ik heb geen enkele angst of pijn ervaren. Een compleet nieuwe beleving voor mij. Wat mij betreft zeker het onderzoeken waard of er voor mij meer in zit. Het helpt mij ook verder in het verwerkingsproces. Ik ben al een heel eind gekomen, ook zeker dankzij mijn vriend, ik ben er nog niet.

Dit speelt al best een poosje dus, al zal het bij jou ook work in progress zijn geweest. Je wordt natuurlijk niet wakker op een dag en denkt "kom, ik heb best wel weer eens zin, eens neuzen in de gouden gids voor een gigolo".
Komt je frustratie hand in hand met je genezing? Zeg maar.. hoe geestelijk gezonder je wordt (en afrekent met je verleden) hoe meer zin je hebt in aanraking?

IK vind het een dappere stap, die gang naar een gigolo en wat mooi dat het zo'n fijne ervaring was. En het smaakt naar meer dus!

Denk jij, dat die incidentele uitstapjes naar betaalde seks jouw frustratie opheft? Oftewel, is het genoeg voor je? Kun je op de momenten tussen deze afspraakjes in genoegen nemen met wat gaat komen? Of zal dat lastiger gaan worden naarmate seks minder beladen en gewoner wordt?
Misschien kun je dit nu helemaal niet beantwoorden, het gaat over de toekomst immers.

Quote: "Het alternatief is dat ik mijn hele leven geen enkele keer fijne intimiteit zal ervaren. Mag hij dat van mij verwachten? "

Hier zit 'm de crux van het hele topic natuurlijk. Mag hij van jou verwachten dat je nooit lijflijke intimiteit zult ervaren?
Maar ook, Mag jij van hem verwachten dat hij je buiten de deur ervaringen gunt?
Welke kant het ook opgaat, je levert een stukje in, dat kan niet anders. Ik neem aan dat jij het het liefst zou ervaren met hem, dat kan niet. Hij zou het je het liefst willen geven maar dat gaat niet.
Dus jij levert het verlangen in seks te hebben met je liefste, hij levert "monogamie" in. Niet dat dat echt aan de orde was maar door jullie beider aseksuele status waren jullie daar toch sort of monogaam in.

Zo lang inleveren geen offeren wordt kan er een hoop denk ik.
En net wat je al eerder schreef, communiceren en communiceren. Zo enorm belangrijk!

Wat moeilijk Kaatje. Ik vind het ongelooflijk dapper van je dat je deze stap hebt kunnen en durven zetten. En wat fijn dat je hebt kunnen ervaren hoe fijn aanrakingen kunnen zijn. Heel mooi ook dat er - min of meer dan toch wel?-
mogelijkheden zijn om te kunnen ervaren dat aanrakingen prettig en respectvol kunnen verlopen en voor je genot kunnen zorgen. Stiekem ben ik benieuwd of dat andersom ook bestaat. Dus als het probleem niet ligt aan je - om het even plat te zeggen - eigen genot... Zoals misschien ook voor de partner van TO, hoe die kan leren dat het leuk is de tijd te nemen voor het seksueel genot van je partner.

Elfilin schreef: ↑

06-10-2022 22:50

Stiekem ben ik benieuwd of dat andersom ook bestaat. Dus als het probleem niet ligt aan je - om het even plat te zeggen - eigen genot... Zoals misschien ook voor de partner van TO, hoe die kan leren dat het leuk is de tijd te nemen voor het seksueel genot van je partner.

Ik denk zeker te weten van wel.
Ik denk dat aangenaam aanraken aan te leren is. Het is alleen een andere manier van genotsbeleving en elke verandering kost tijd en aandacht. Als je het echt wil is het te doen.

Ja, Kaatje wat een lastige situatie, en wat jammer dat het bij jullie beiden niet onbezorgd kan zijn! Wel fijn dat jullie elkaar hebben gevonden.

Maar ik snap heel goed dat je dit wil verkennen. Knap dat jullie zo goed blijven praten.

Ik denk wel dat een verschil zou kunnen zijn dat jullie niet echt aseksueel zijn, maar beschadigd. Wellicht is dat anders dan iemand vanuit zichzelf geen behoefte heeft aan seks. Geen idee hoor.

Nadat ik los was gekomen uit de "misbruik relatie" heb ik gezworen nooit meer mijn vrijheid op te geven.
Nooit meer een relatie. Dat is niet gelukt Ik had wel duidelijke wensen. Je zegt nooit wat ik moet of mag. Ik geef mijn vrijheid niet meer op. Ik bepaal zelf wat ik doe. Alles moet bespreekbaar zijn. Voor hem was en is hetzelfde belangrijk.

Monogamie is nooit besproken, het was niet van toepassing. Het was zeker "logisch" dat we een monogame relatie hadden. Ikzelf geloof er niet echt in. Maar dat is een andere discussie.

Je wordt natuurlijk niet wakker op een dag en denkt "kom, ik heb best wel weer eens zin, eens neuzen in de gouden gids voor een gigolo".
Zo is het wel gegaan!

Nee, tuurlijk niet. Ik verlang al jaren naar fijne intimiteit. Zeer regelmatig gelezen over gigolo's. Nooit 1 gevonden die ik geschikt vond voor mijn situatie. Ook nooit gedacht dat ik zou durven. Ik ben nu nog verbaasd dat ik het daadwerkelijk heb doorgezet. Ik ben wel een paar keer dood gegaan moet ik zeggen.

Ik kwam op een site terecht van een gigolo, ik had nog geen letter gelezen, ik dacht, dit is hem...
Na weken een mail gestuurd, nog zeker niet met de intentie echt af te spreken. Dat waren zware weken vol herbeleving en heftige emoties. Daar had ik wel bijna de handdoek in de ring gegooid. Dit is niet voor mij... En dat gevoel maakte mij zo ongelukkig. Daar moet je dan iets mee.

Ik denk dat de frustratie voor liep op de genezing? Maar dat wist ik zelf op dat moment nog niet. Zeker zin in aanraking. Het aankunnen is wat anders?

Het smaakt zeker naar meer. Vooral het willen, kunnen en mogen ontdekken dat intimiteit erg fijn kan zijn. Of dat het toch niet voor mij weggelegd is, dat is nog altijd een optie. Maar dan hoef ik het mij niet meer af te vragen.

Ik teer nu al weken op deze ene afspraak. Ik voel rust, ik ben meer ontspannen en ik voel mij een aangenamer mens. Het heeft hoop gegeven?

Of het als de seks "normaler" wordt voldoende is om deze betaalde uitstapjes te maken? Ik kan niet in de toekomst kijken. Mijn liefde voor mijn vriend zit diep. Als hij hier mee kan leven, het mij kan gunnen? Dan zal ik dik tevreden zijn dat ik soms zo'n uitstapje mag maken. Dan hoor je mij niet meer klagen.

Ik zou niets liever willen dan de intimiteit delen met mijn vriend. Dat gaat niet. Hij kan er niets aan doen, ik zal hem ook nooit iets kwalijk nemen. Dit is een gevolg van zijn jeugd. Het voelt voor mij nog steeds naar tegenover hem om dit te doen. Hij verdient beter.
Het lastige is, mijn jeugd was ook niet best, de relatie die daarop volgde was verrot. Ik zou niks dan dankbaar moeten zijn voor de relatie die wij nu hebben. Dat ben ik ook.
Ik leef ook maar 1 keer. Ik krijg spijt als ik mijn verschrikkelijke associatie met seks niet probeer sterk te verminderen met fijne ervaringen. Het is altijd kiezen tussen 2 kwaden. Ik probeer dat op de best mogelijke manier te doen.
Hij begrijpt helemaal waar ik vandaan kom. Daar is geen discussie over. Ik maak het hem wel moeilijk. Dat besef ik heel goed.

Voor mijn vriend is er in zijn ogen geen optie hier in te veranderen. Hij is te zeer beschadigd. Ik denk zeker dat er opties zijn. Maar als je zelf het geloof en vertrouwen niet hebt houdt het op.

Elfilin schreef: ↑

06-10-2022 22:50

Wat moeilijk Kaatje. Ik vind het ongelooflijk dapper van je dat je deze stap hebt kunnen en durven zetten. En wat fijn dat je hebt kunnen ervaren hoe fijn aanrakingen kunnen zijn. Heel mooi ook dat er - min of meer dan toch wel?-
mogelijkheden zijn om te kunnen ervaren dat aanrakingen prettig en respectvol kunnen verlopen en voor je genot kunnen zorgen. Stiekem ben ik benieuwd of dat andersom ook bestaat. Dus als het probleem niet ligt aan je - om het even plat te zeggen - eigen genot... Zoals misschien ook voor de partner van TO, hoe die kan leren dat het leuk is de tijd te nemen voor het seksueel genot van je partner.

Het is natuurlijk wel een beetje iets onbeheersbaars, als iemand zo opgaat in iets wat je zelf niet echt aanvoelt.
Een beetje alsof je erbij staat terwijl de ander een hartaanval krijgt ofzo.
En het kan geen kwaad natuurlijk, maar of je die opwinding zomaar over kan nemen, dat weet ik niet.
Sommige mensen misschien wel.
Moet wel zeggen dat ik het echt vreselijk vind als ik seksgeluiden van anderen hoor, van de buren ofzo, heel naar om naar te moeten luisteren, maar als ik zelf aan seks doe heb ik geen last van de geluiden van de ander.
Op een bepaalde manier kan geluid me nog meer doen dan aanrakingen of dingen zien, of in elk geval kan geluid positiever uitpakken.
In die zin is dingen proberen zonder aanraken misschien wel iets wat te proberen is, al zal dat niet voor iedereen zo werken.

navyblue schreef: ↑

06-10-2022 23:35

Ja, Kaatje wat een lastige situatie, en wat jammer dat het bij jullie beiden niet onbezorgd kan zijn! Wel fijn dat jullie elkaar hebben gevonden.

Maar ik snap heel goed dat je dit wil verkennen. Knap dat jullie zo goed blijven praten.

Ik denk wel dat een verschil zou kunnen zijn dat jullie niet echt aseksueel zijn, maar beschadigd. Wellicht is dat anders dan iemand vanuit zichzelf geen behoefte heeft aan seks. Geen idee hoor.

We blijven zeker praten. Maar de laatste maanden zijn zwaar voor ons beide. De laatste weken gaat het weer wat beter. Dit nu vasthouden en van genieten. Dan weer verder kijken.

Ik ben zeker niet aseksueel.
Bij mijn vriend ben ik daar niet zo zeker van. Beschadigd en aseksueel zijn kan natuurlijk ook gewoon naast elkaar lopen. Hij zegt wel het mij te gunnen en mij opwindend te vinden maar ik heb het nog nooit echt mogen voelen. Ik ervaar dat vanuit hem niet. Het is er gewoon niet. Hij wil het nog niet aan zichzelf toegeven.

VallendeSterren schreef: ↑

06-10-2022 23:37

Het is natuurlijk wel een beetje iets onbeheersbaars, als iemand zo opgaat in iets wat je zelf niet echt aanvoelt.
Een beetje alsof je erbij staat terwijl de ander een hartaanval krijgt ofzo.

Nee jôh, zo hoeft het niet te zijn.
Er is een massagevorm die heel fijn is om te krijgen en heel fijn is om te geven. Eigenlijk is het een soort aanrakingsmeditatie waar je jezelf heel bedreven in kan maken.
Ik denk dat zélfs iemand die niet of nauwelijks geile gevoelens heeft toch heel erg zou kunnen genieten van het geven van zo'n massage. En voor de ontvanger is het een waar feest.
Het kan met "happy ending", het hoeft niet. Het is geen doel op zich.

Kaatje82 schreef: ↑

06-10-2022 23:36

Hij verdient beter.

Ik pik deze er even uit, ik geloof namelijk niet dat dit waar is.

Als ik het goed denk te lezen heb je een vriend die enorm beschadigd is door zaken die hij in zijn jeugd heeft meegemaakt. Net als jij had hij "tender love and care" nodig en hij had het ook nodig om dat te geven. Daar hebben jullie elkaar ontzettend goed in gevonden en ik denk zomaar dat jullie daardoor ook deels genezen zijn. Zo goed als dat nu mogelijk is.
Verdient hij dan beter? Waarom dan? Omdat jij in de loop van de tijd zin in seks bent gaan krijgen en daar vorm aan wil geven? En hij een lastige periode doorgaat omdat hij dit niet te bieden heeft?
Dat is allemaal waar maar dat betekent niet dat jij niet meer volstaat of dat een ander hem beter kan liefhebben dan jij.

Deze relatie krijgt een andere vorm omdat er een dimensie bijgekomen is. Ik denk dat het een gezonde zaak is om te denken dat hij jou verdient. En mocht dat in de loop van de tijd anders worden dan is dat wat het is.

Kaatje82 schreef: ↑

06-10-2022 23:45

Hij zegt wel het mij te gunnen en mij opwindend te vinden maar ik heb het nog nooit echt mogen voelen. Ik ervaar dat vanuit hem niet. Het is er gewoon niet. Hij wil het nog niet aan zichzelf toegeven.

Hij kan het niet. Het is heel verdrietig maar dit zit niet in zijn pakket.
Het is vreselijk lastig (misschien voor een man nog wel lastiger dan voor een vrouw) om toe te geven dat je het niet bieden kunt en er zal echt nog een pak acceptatie bij mogen komen.

Maar... hij kan er ook mee aan de slag gaan! Hij kan energie proberen te stoppen in het opheffen van zijn seksuele blokkades. Hij is al zo ver gekomen, waarom pakt hij dit stuk er niet bij!
Het zou zo behulpzaam kunnen zijn.

Dat is wel waar ik dan toch over twijfel. Mag ik hem dit aan doen? Hij kan het niet, dan zoek ik het ergens anders? Ik heb mij zo vaak de vraag gesteld. Waarom is dit niet voldoende voor mij? Ben dankbaar. Kijk waar je vandaan komt.

Zijn jeugd is heel heftig geweest, net als zijn jong volwassenen leven. Alle seksuele gevoelens of gedachten richting de vrouw zijn eruit gepraat door zijn moeder tot zijn 30ste jaar.
Het voelen van iets seksueels richting mij lijkt hem angst te geven?Herbeleving? Vernedering, pesterijen en fysiek geweld ten gevolge van een heel natuurlijk gevoel. Ik weet niet of dit voor hem nog op te lossen is?

Hij is lief, warm, knuffelig, hij zou het zeker in zich kunnen hebben. Het is echt jammer dat de blokkade zo groot is. Hij is 30 jaar "getraind" vooral niets seksueels te voelen richting de vrouw. Los je dat nog op?

Dat wij samen zijn is wel een wonder. Hij had nooit gedacht de liefde te vinden. Seksualiteit is een brug te ver. Hij is daar altijd duidelijk in geweest. Ik ben degene die dan toch anders wil. Ik verander van koers. Ik wil mij losmaken van mijn verleden. Ik heel gaande weg ook dankzij hem. Het zal lastig blijven.

Ik heb nu een 2e afspraak staan met de gigolo. Dat met hem bespreken was lastig. Emotioneel. Of de afspraak door kan gaan? Voor mijn helingsproces echt nodig. Dat seksuele aanrakingen zo gewenst kunnen voelen is voor mij fijn te ervaren. Een hele nieuwe wereld.

Als mijn vriend aangeeft het niet aan te kunnen zal ik afzeggen. Er zal dan wel weer over gepraat moeten worden.
Het komt altijd weer terug op communicatie.

Rooss4.0 schreef: ↑

06-10-2022 23:57

Nee jôh, zo hoeft het niet te zijn.
Er is een massagevorm die heel fijn is om te krijgen en heel fijn is om te geven. Eigenlijk is het een soort aanrakingsmeditatie waar je jezelf heel bedreven in kan maken.
Ik denk dat zélfs iemand die niet of nauwelijks geile gevoelens heeft toch heel erg zou kunnen genieten van het geven van zo'n massage. En voor de ontvanger is het een waar feest.
Het kan met "happy ending", het hoeft niet. Het is geen doel op zich.

Ik vond de vergelijking eigenlijk wel raak. Er gebeurt op dat moment iets met de ander, waarvan je alleen maar denkt: ik hoop dat dit snel stopt! Oké, iemand is niet in doodsnood en er is wat dat betreft geen directe actie nodig om zijn of haar leven te redden, dus wat dat betreft is het geen goede vergelijking, maar het zichtbaar horen/voelen/zien genieten van de ander geeft mij eerder paniek dan dat het opwinding geeft. Wat raar is, want je zou toch denken, je weet zelf toch hoe het lichaam werkt en reageert, je ervaart zelf hetzelfde.

Dat met die massage bijvoorbeeld, Kan me prima voorstellen dat het fijn is die te ontvangen. Maar om te geven?